Cambodja en Laos

Bestemming: A. Bangkok (Thailand) , B. Siem Reap (Cambodja) , C. Phnom Penh , D. Sihanoukville , E. Phnom Penh , F. Vientiane (Laos) , G. Luang Prabang
Periode: april 2005
Vervoer: Vliegtuig en Tuktuk
Accommodatie: Diverse

Om 7.30 uur kwam ons vliegtuig aan in Bangkok. Aangezien we hier al een keer eerder waren geweest wisten we wat ons stond te wachten. Een stukje lopen, bij de balie in een rij gaan staan en een formulier inleveren, dan de tassen opwachten bij de band en vervolgens opzoek naar een taxi. Onze taxi rijdt over de tolweg richting ons hotel. In dit hotel (Asia Hotel) zouden Marjolijn en Remco ons opwachten in de lobby. Aangezien wij ruim op tijd waren, waren ze er nog niet. Remco had al wel een kamer voor ons geboekt dus we besloten om daar eerst even heem te gaan. De kamer was prima, we hadden zelfs een bad, en dat is altijd lekker. Toen we terug waren in de lobby moesten we nog 15 minuutjes wachten voordat Remco en Marjolijn er waren.

We gaven Remco en Marjolijn de chocopasta, pindakaas en oude kaas die we hadden meegenomen uit Nederland. Daarna gingen we met z`n 4en de stad in, Bangkok bewonderen. Eerst hebben we de koninklijke boten bekeken. Deze liggen aan de overkant v/d rivier dus moesten we de boot nemen naar de overkant. Vanaf daar wilden we een tuktuk nemen naar de boten maar het mannetje van de tuktuk wist blijkbaar niet precies wat we bedoelden, hij zette ons namelijk ergens anders af... We besloten om verder te gaan lopen. Nadat we een aantal keer de weg hadden gevraagd zagen we gelukkig bordjes hangen. Er lagen zo`n 10 lange boten, allemaal versierd met bladgoud. Foto’s maken kostte 100 baht (2 euro) extra en daar hadden we geen zin in. Fred heeft toch stiekem wat foto’s gemaakt.

Volgende bezienswaardigheid was Wat Arun, die ook aan deze kant van het water ligt. Hier zijn we met de taxi naar toe gegaan. Het was een prachtig tempelcomplex, waar een aantal monniken rondliepen. Vanaf Wat Arun namen we het pondje terug naar de andere kant en vervolgens een taxi naar het hotel. In het vliegtuig had ik niet echt goed kunnen slapen, dus ik ben naar de kamer gegaan om een tukkie te doen. Rond 19.00 uur gingen we weer met z`n 4en op pad. Het Asia hotel lig in de wijk Siam, waar je verschillende shopping malls vindt. In deze (soms 11-hoge) malls vind je van alles zoals kleding, tassen, schoenen, sieraden en vele eettentjes. Wij hebben bij een Thais restaurant gegeten.

Met de skytrain naar Patpong

Vanochtend zijn we eerst weer wezen shoppen. ’s Middags ben ik wezen zwemmen, en de mannen gingen internetten. Rond 16.00 uur zijn we met de skytrain richting Patpong gegaan, Remco moest nog iets regelen voor hun reis en wist daar een goed reisbureau. We zouden ook een bezoek brengen aan de avondmarkt. Bij het reisbureau hebben wij gelijk een kamer geboekt in het Asia hotel voor als we weer terug zijn op 14 april. 15 April vliegen we namelijk weer terug naar Nederland. De vorige keer dat wij in Cambodja waren kon je daar niet pinnen, dat deden we dus vast hier. Een deel van de bahts wilden we omwisselen in dollars, maar de meeste banken waren gesloten. Uiteindelijk vonden we gelukkig een bankloket wat nog open was.

De nachtmarkt van Patpong is vrij smal en het meeste wat werd verkocht kenden we nog van vorig jaar. Eenmaal terug in Siam zijn we bij de japanner Fuji gaan eten. Bij de ingang stond een rij mensen te wachten, zo druk was het. Wij kregen ook een nummer en na 10 minuutjes konden we al aan tafel. De rij stond er niet voor niets want het eten was echt heerlijk. Toen we terugliepen naar het hotel namen Fred en ik onderweg nog een voetmassage. Erg relaxed, op het einde deden ze zelfs nog onze benen, schouders en rug. Helemaal relaxed liepen we terug naar het hotel. We zijn gelijk gaan slapen, aangezien we de volgende ochtend vroeg op moeten, we reizen namelijk naar verder Siem Reap.

Op naar Cambodja

Vanochtend ging de wekker al om 6.15 uur, vervolgens eerst ontbeten in het hotel. Er waren croissantjes, bruinbrood of witbrood, yoghurt, fruitsappen, en zelfs wat warme dingen. Nadat we goed hadden gegeten en uitgechecked waren namen we een taxi richting het Mo Chit busstation. Vanaf daar gingen we met de bus naar Araynaphraret (aan de grens tussen Cambodja en Thailand). De rit duurde zo`n 4,5 uur en de bus was aardig comfortabel. Er was een kleine tv voor in de bus, hier was een gezellige karaoke-video te zien. Onderweg zijn we een aantal keer gestopt en na 4,5 uur waren we in Araynaphraret. We werden afgezet op het busstation en hier namen we 2 tuktuks. Zij brachten ons naar de grens, een ritje van ongeveer 10 minuten.

Aan de grens van Cambodja wilden we het visum met dollars betalen (20 dollar), want dat was goedkoper dan als we met Thaise baht zouden betalen. Daar deden ze echt ontzettend moeilijk over. Als we dat wilden zouden we een uur moeten wachten. Toen hebben we toch maar in baht betaald, zodat we gelijk (binnen 5 minuten) weer verder konden. Vervolgens konden we in een andere de rij gaan staan omdat we nog een stempel moesten halen. Nadat er van ons allemaal een foto was gemaakt konden we weer verder.

Al vanaf de grens liep er een jongetje met ons mee. Hij wist iemand met een taxi die ons naar Siem Reap kon brengen. De taxichauffeur sprak een klein beetje Engels en er was een airco en een radio aanwezig in de auto. De chauffeur haalde een kaartje voor de tolweg en weg waren we. De weg was echt verschrikkelijk, het 1e deel was gedeeltelijk geasfalteerd, maar er zaten enorme gaten in de weg. De taxi zigzagde van links naar rechts om de gaten te ontwijken. Dit duurde zo`n 50 km, tot Sisophon daarna kregen we 105 km onverharde weg. Dit leek in eerste instantie prettiger maar algauw bleek dat er ook nadelen aan deze weg zaten. Inhalen was levensgevaarlijk met alle stofwolken, maar toch probeerde onze chauffeur het... De rit duurde eindeloos lang en rond 18.30 uur kwamen we aan in Siem Reap.

Met de tuktuk, of toch niet

Vanochtend zijn we redelijk op tijd opgestaan zijn we in het centrum (ongeveer een kwartier lopen) bij een aantal reisbureaus gaan informeerden naar een vliegreis, van Phnom Penh naar Vientiane in Laos. Daarna hebben we ontbeten bij The Red Piano, was wel behoorlijk prijzig voor Cambodjaanse begrippen. Maar we hebben wel lekker buiten gezeten op comfortabele stoelen. We bedachten om vandaag een tuktuk te regelen richting Angkor Wat en een pas te kopen voor 3 dagen om de verschillende tempels te bezoeken.

We hadden 2 tuktuks nodig en spraken iemand aan. We vroegen of hij, samen met zijn vriend die ook een tuktuk had, ons voor 2 x 7 dollar Angkor Wat zou laten zien. Hij ging akkoord en we stapten in. Bij de ingang van Angkor kochten we een entreekaartje. Het kaartje om 3 dagen de tempels te bekijken, kostte 40 dollar per stuk! Erg prijzig, maar dan krijg je ook prachtige tempels te zien. De mannen met de tuktuk bleven wachten. Toen we verder wilden gaan, zeiden ze dat we meer moesten betalen als we ook de andere tempels wilden zien. Echt belachelijk want dat hadden we niet zo afgesproken. We stapten uit, en betaalden uiteindelijk niets.

We gingen dus maar lopend verder. Eenmaal bij de hoofdweg hielden we een taxi aan om te vragen wat het kostte. Hij vroeg teveel, en afdingen had weinig zin, dus we liepen maar weer verder. Na een tijdje kwam er een tuktuk langs, waar nog niemand inzat. We besloten om met z’n 4en de tuktuk te nemen. Met een beetje passen en meten konden we erin. Dit kostte ons 10 dollar voor de hele dag. Lopen was niet echt een optie want de tempels liggen behoorlijk ver uit elkaar. En we moesten daarna ook nog terug naar het guesthouse.

Toen we een tijdje verder waren bleek dat onze chauffeur een paar biertjes ophad. Hij had gelukkig zelf ook door dat dat niet kon en iemand anders nam de rit van hem over. Deze chauffeur was nuchter en vriendelijk. De 1e tempel die we bezochten was Bayon. Daarna Phrea Khan, Neak Pean, Ta Som, East Mebon en als laatste naar Pre Rub. Het was erg indrukwekkend om te zien. De chauffeur van de tuktuk bleef overal netjes wachten om onze naar de volgende tempel te brengen. De tempels waren allemaal verschillend. De tuktuk bracht ons weer terug naar het centrum. ’s Avonds aten we bij een lekker restaurantje. We waren best moe van al die tempels bekijken, dus gingen weer vroeg terug richting het guesthouse.

Ta Phrom en Angkor Wat

De tuktukchauffeur van gisteren zou ons ook vandaag van de ene naar de andere tempel rijden. Om 8.00 uur hadden we afgesproken en hij was netjes op tijd. Eerst gingen we het ontbijt regelen. In het centrum zat een bakkertje, waar we broodjes kochten om mee te nemen. Vandaag beginnen we bij Banta Kdei, daarna naar Ta Phrom. Vooral Ta Phrom was erg mooi om te zien. Je kon zowel binnendoor als buitenom lopen. Vervolgens reden we door naar Ta Keo, Chau Say en Tommanon. Het plan was eigenlijk om `s middags terug te rijden naar het centrum, om daar een hapje te gaan eten. Omdat het inmiddels al 14.00 uur was, was dat de moeite niet. Dus reden we richting Angkor Wat.

Het was nog een aardig eind lopen naar de tempel, waar het overigens verschrikkelijk druk was. Rechts van de tempel, bij wat huizen, zagen we een groepje monniken. Toen we vroegen of we ze op de foto te mochten zetten boden ze aan om de tempel aan ons te laten zien. Dat is altijd leuk, dus we gingen op het aanbod in. Helaas werd de tempel op dit moment verbouwd. Het was wel erg leuk om te zien.

We liepen verder naar Angkor Wat. Op de wanden van deze tempel staan verschillende verhalen beschreven, gegraveerd in de vorm van afbeeldingen. Echt onvoorstelbaar, het moet echt een gigantisch werk zijn geweest om dat te doen. Toen we een tijdje hadden rondgelopen, gingen we weer terug naar de tuktuk. Als laatste bracht hij ons naar Phnom Bakheng. Er was ons verteld dat je hier een prachtig uitzicht hebt bij zonsondergang. De zon ging bijna onder dus we moesten opschieten. Het was een behoorlijke klim, zeker na zo’n dag tempels bekijken. Het was boven ontzettend druk en het uitzicht was ook niet echt geweldig. Je zag de torens van Angkor Wat liggen, en het meer van West Baray. Onze chauffeur bracht ons daarna weer terug naar het guesthouse.

‘s Avonds gingen we bij een restaurantje eten waar we een soort van eigen terras kregen, met een eigen serveerster, die het glas bijvulde zodra het leeg was! Opletten dus dat je niet gelijk je hele glas leegdrinkt. Ik bestelde voor de verandering gebakken kikkerpootjes. Die smaakten eigenlijk best lekker.

Weer naar Angkor Wat

De tuktukchauffeur kon ons vandaag ook naar Angkor rijden, hij had een goede week zo. Hoewel hij er jong uitzag had een vrouw en kinderen thuis om te onderhouden, dus hij kon het geld goed gebruiken. Vandaag wilden we niet de hele dag tempels bekijken, de meeste hadden we nu wel gezien. We gingen eerst vliegtickets regelen van Phnom Penh naar Vientiane. Vervolgens hebben we via internet tickets van Luang Prabang naar Bangkok geboekt en tenslotte regelden we bustickets voor de volgende dag. Dan zouden we de bus van Siem Reap naar Phnom Penh nemen. Toen dit alles weer geregeld was konden we met een gerust hart weer een aantal tempels bezoeken.

Als eerste gingen we weer terug naar Angkor Wat. Omdat dit zo’n grote tempel is hadden we gisteren nog niet alles gezien. Toen hadden we vooral de buitenkant bekeken en vandaag wilden we meer binnen rondkijken. Het was vies, plakkerig weer vandaag, en behoorlijk benauwd. Toen we terug liepen naar de weg zagen we een donkere lucht aankomen. Dat beteknde maar 1 ding: een flinke regenbui! We liepen snel door maar toen we bijna bij de weg waren, begon het heel hard te waaien. Het zou niet lang meer duren voor het begon te regenen. Vlakbij de tempel zagen we een aantal overdekte restaurants, daar gingen we snel zitten. We zaten amper en het begon enorm te regenen. We bestelden maar wat te eten en na ongeveer 45 minuten was het alweer voorbij. Het zand was veranderd in een grote modderpoel. We besloten nog een keer terug te gaan naar Bayon, waar we de eerste dag begonnen waren.

Met de bus naar Phnom Penh

Vannacht hadden we lekker geslapen, ondanks dat nog een kakkerlak op bezoek hadden. We hadden een klamboe hangen, maar op een of andere manier was ‘ie toch in het bed weten te komen. We besloten het licht aan te laten de rest van de nacht, het schijnt dat ze daar niet zo van houden. En mocht ‘ie toch terugkomen, zie je tenminste gelijk waar ‘ie is. We stonden vroeg weer op, vandaag zouden we met de bus richting Phnom Penh gaan. De tassen waren al grotendeels ingepakt. We liepen naar beneden en betaalden bij de receptie de 4 overnachtingen. Het was inmiddels 7 uur, het busje kwam ons stipt op tijd ophalen.

Het busje reed ons naar het centrum, waar we moesten overstappen. Deze bus zag er redelijk oud uit. Er zat wel airco in, maar geen gordijntjes. We waren eerst bang dat dit de bus was die ons in 6 uur tijd naar Phnom Penh zou brengen. We reden het centrum uit, maar het bleek dat er iets buiten de stad een groter busstation was. Gelukkig maar. We stapten hier over op een luxere bus, een soort touringcar. We legden onze tassen onderin. Maar na een paar minuten bleek dat deze bus al vol zat. We werden naar een andere bus gestuurd. Hup, tassen weer eruit. Het zou nog wel even duren voordat deze bus vol zat, en hij rijdt toch echt pas weg als de bus redelijk gevuld is. Maar gelukkig stopten er na 10 minuutjes weer een paar bussen met backpackers en Cambodjanen, en was de bus redelijk snel vol. Onderweg stopte de bus nog 2 keer. Wel handig, kon je even naar de wc, wat eten en drinken kopen en de benen strekken. Toen we aankwamen in Phnom Penh konden we amper uit de bus stappen. De uitgang werd versperd door touts, die ons persé naar hun guesthouse of hotel wilden lokken. Echt om gek van te worden. Je wilt het liefst zo snel mogelijk die bloedhete bus uit en je tas pakken, maar nee hoor. Lopen er 30 Cambodjanen je voor je voeten. Er zat maar een ding op, zo snel mogelijk weg hier. Toen we eindelijk onze tas hadden weten te bemachtigen, liepen we een stukje verder. Pas om de hoek regelden we een tuktuk.

We gingen een kijkje nemen bij het guesthouse Narin II. Daar aangekomen bekeken we een kamer. Ze zagen er redelijk uit. Fred en Remco gingen voor de zekerheid nog een paar andere bekijken, terwijl Marjolijn en ik bij de tassen bleven. Het bleek dat Narin II de beste optie was. Een van de andere guesthouses lag tegenover een varkensslachterij. Mwah, laat maar, dat soort geluiden en luchten wordt je niet graag mee wakker.

Even later gingen we weer fris en fruitig op pad om Phnom Penh te verkennen. We liepen langs het paleis en een stukje over de boulevard. In deze buurt zaten veel ateliertjes waar ze mooie souvenirs verkochten. Het was veel van hetzelfde, en best prijzig. We dronken wat aan de boulevard. In de lonely planet hadden we een leuk Thais restaurant zien staan. Maar toen we daarheen liepen, bleek het niet meer te bestaan. Het was nog even lastig om iets anders te vinden, maar uiteindelijk lukte het. We zaten amper aan ons tafeltje, of we werden omsingeld door een groep meiden, die elk een ander kleur pakje aanhadden. Het bleek dat ze bier promoten, en als je bij hun besteld, krijgen zij er provisie over. We kozen voor Angkor Beer. Het eten was wel redelijk. We bestelden een portie ‘small’, wat genoeg was voor 3 dagen. Mij benieuwen wat je krijgt als je large besteld. We maakten het niet te laat, het was weer even bijkomen van de busreis.

Killing Fields

We hadden besloten om vandaag naar de Killing Fields te gaan, en daarna naar het Tuol Sengmuseum. De Killing Fields is een van de plekken waar de rode khmer een massagraf heeft achtergelaten, en waar nu ter nagedachtenis een gedenkmonument staat. Het Tuol Sengmuseum is het voormalige schoolgebouw waar duizenden Cambodjanen letterlijk zijn doodgemarteld. Bepaald geen prettige dingen om te zien, maar het hoort er toch bij als je een bezoek brengt aan PP, om toch een beeld te krijgen wat die mensen hebben moeten doorstaan tijdens het regime van Pol Pot. We hadden bij ons guesthouse een tuktuk geregeld, die ons naar de Killing Fields bracht. Het was ongeveer 15 km. vanaf het centrum. Het grootste deel van de rit was goed te doen, over de geasfalteerde weg. Maar het laatste stuk was een ander verhaal, een onverharde, hobbelige weg.

Het was vrij rustig bij de Killing Fields. We besloten een gids te nemen. Het bleek dat de man die ons ging rondleiden als 9-jarige jongen erbij was toen de massagraven werden geopend. Hij liet ons het terrein zien. Hij gaf aan dat ook in de velden buiten het terrein nog duizenden skeletten lagen. Tenslotte liepen we naar het gedenkmonument. In het gedenkmonument liggen ruim 9.000 skeletten van mensen die hier zijn omgekomen. Erg luguber en onvoorstelbaar om te zien. We gingen met de tuktuk terug richting Phnom Penh om het museum te bezoeken. Dit was eigenlijk nog erger om te zien dan de Killing Fields. De meeste ruimtes waren nog intact gelaten, zoals ze door de martelaars waren achtergelaten. Op de vloeren en muren bloedvlekken. Ook was er een fotoreportage te zien, en was er een ruimte met foto’s van vele mensen die hier waren omgekomen. Er zijn in dit gebouw 20.000 mannen, vrouwen en kinderen gemarteld en gedood. Er zijn slechts 7 mensen die het hebben overleefd, toen het in 1979 bevrijd werd. En op het moment dat wij er waren, was een van deze 7 mensen aanwezig. Hij was er omdat hij meewerkte aan een film die over de oorlog gemaakt werd. Wel bijzonder dat iemand die zoveel heeft meegemaakt wel terug durft te komen op zo’n gruwelijke plek. Het blijft onwerkelijk om te zien wat mensen elkaar aan kunnen doen.

We liepen vanaf hier richting de Russische markt. Er waren allerlei souvenirs te koop en veel kleding. Na wat over de markt geslenterd te hebben, en wat souvenirtjes te hebben gekocht, gingen we een hapje eten bij My Lien. Het restaurant had een Vietnamese eigenaresse. Je kon hier ook poolen, dus wel speelden een paar potjes voordat we terugliepen naar het guesthouse.

Cultuur in Phnom Penh

Vanmorgen gingen Remco en Marjolijn langs de Laotiaanse ambassade om een visum te regelen (aangezien zij langer dan 15 dagen naar Laos zouden gaan, hadden ze een ander visum nodig). Fred en ik gingen richting de bank en het postkantoor. We haalden geld bij de Canadian bank, en liepen door naar het postkantoor om wat kaarten op de bus te doen. Vanaf daar liepen we naar Wat Phnom, een tempel op een heuvel met een park eromheen. Er waren ook hier de nodige bedelaars, veel ook die een arm of been misten. Behalve dat renden hier ook wat aapjes rond.

We liepen richting de boulevard om daar wat te drinken. Daarna liepen we richting het National Museum, waar we met Remco en Marjolijn hadden afgesproken. In het museum waren veel beelden te zien die uit de tempels van Angkor. Na een uurtje hadden we het wel gezien. We bleven nog even zitten in de patio van het museum. Het was een mooi aangelegde tuin. Een vijver met vissen en waterlelies en in het midden een boeddhabeeld.

Hierna liepen we naar het restaurant friends. Het is een project waar straatkinderen geholpen worden. Ze krijgen les, en kunnen ‘stage lopen’ in het restaurant, zodat ze kans hebben op een betere toekomst. De kinderen leren koken en serveren. Het restaurant is een van de projecten. Er is ook een school, en naast het restaurant zit een winkel, waar souvenirs verkocht worden die door de kinderen gemaakt zijn. Het restaurant is leuk ingericht, met vrolijke kleuren. Het is best druk, en het eten is heerlijk. We kijken in het winkeltje en kopen wat leuke souvenirs. Fred koopt een t-shirt. We lopen door naar de central market. Het is een wat ouder gebouw. Het is niet bepaald om je gemak rondkijken, overal wordt je aangesproken of je wat wilt kopen. Het was veel van hetzelfde. Voordat we teruggingen naar het guesthouse gingen we langs een internetcafé om de nodige mailtjes te lezen en te versturen. ’s Avonds deden we lekker makkelijk, en aten we wat in het guesthouse.

Sihanoukville

Vannacht heeft het flink geregend. We stonden om 6 uur op om te ontbijten, met heerlijke franse baguettes. En om 7 uur namen we de bus richting Sihanoukville, wat maar 4 uurtjes rijden was. Toen we in Sihanoukville waren aangekomen, werden we weer opgewacht door een kudde vervelende touts. We negeerden ze, en namen een stukje verderop een taxi richting het strand. Marjolijn en ik gingen dit keer op pad voor een guesthouse. We hadden in de Lonely Planet een leuke gezien (ocean view), maar het bleek dat deze dicht was omdat het verbouwd werd. We bekeken verschillende andere guesthouses, en uiteindelijk werd het Diamond, voor 7 USD per nacht. We hadden bedacht om even heerlijk rustig op het strand te gaan zitten, om bij te komen van de busreis, maar dat rustig konden we wel vergeten. Er liepen ongeveer 20 verkopers rond op het strand, vrouwtjes die voetmassages aanboden, kinderen die kraalkettinkjes verkochten en bedelaars. Om gek van te worden. We besloten om bij een strandtentje te gaan zitten. Hier was het gelukkig iets rustiger. ’s Avonds gingen we een hapje gegeten bij een van de strandtentjes.

Dagje relaxen

Vanmorgen hebben we bustickets geregeld voor morgen, weer terug naar Phnom Penh. Verder een heerlijk dagje relaxed aangedaan. Wat op het strand gelegen, af en toe de zee in. ’s Avonds aten we aan het strand, voornamelijk vis. Da’s wel zo lekker als je aan zee bent. Daarna vast de tassen ingepakt. Morgen zouden Fred en ik vanaf Phnom Penh naar Vientiane vliegen, en Remco en Marjolijn doorrijden naar Phnom Penh, om vanaf daar verder te reizen richting Zuid-Laos.

Afscheid nemen

De hele nacht heeft het geonweerd en geregend. Om 21.00 uur gingen we al slapen maar om 00.00 uur werden we weer wakker van blaffende honden die niet ophielden. Rond 4.00 uur werden we weer wakker van de keiharde regen en onweer. Iets later viel de stroom uit en deed de airco het dus ook niet meer. Om 6.00 uur werden we wakker en de stroom deed het nog steeds niet. Na het ontbijt namen we de taxi naar het busstation. Marjolijn en Remco bleven zitten en Fred en ik stapten uit. Marjolijn en Remco bleven nog een tijdje in Cambodja, en gaan vanaf daar door naar Zuid-Laos. In de bus hadden we uiteraard al afscheid genomen. We namen een tas vol spullen van hun mee terug naar Nederland.

Om 12 uur waren we bij de luchthaven maar ons vliegtuig zou pas om 15.25 uur vertrekken. We moesten dus even wachten. Er was alleen helaas weinig te doen op de luchthaven. Het vliegtuig vertrok netjes op tijd. En we kregen eten en drinken aan boord terwijl het maar één uur vliegen was. Goed geregeld dus.

Eenmaal in Vientiane regelden we het visum voor Laos, en namen we een taxi naar het centrum. De twee guesthouses die we op het oog hadden waren helaas bezet, dus moesten we verder zoeken. Terwijl Fred bij de tassen bleef ging ik op zoek. Het was echt lastig om een goede en redelijk betaalbare guesthouse te vinden. Ik had er al 5 gezien, maar het was allemaal niet wat we zochten. Uiteindelijk kozen we er een, die wel ging. We dumpten de tassen, en gingen de stad Vientiane verkennen. We liepen een stuk langs de Mekong, en gingen daar in de buurt wat eten.

Vientiane

De guesthouse bleek absoluut geen succes, voornamelijk omdat de wc niet doorliep. We besloten gelijk op zoek te gaan naar een andere. We kwamen terecht bij Mali Namphu, deze was wel iets duurder maar alles zag er gezelliger en schoner uit. Ook was er een prachtige binnenplaats met een mooi aangelegde tuin. We boekten hier een kamer, en gingen onze spullen halen.

Het bleek toch iets te ver lopen, dus lieten we ons brengen door een tuktuk. Toen de spullen in Mali Namphu lagen zijn we naar het centrum gelopen om een hapje te eten. Bij Joma hebben we een belegd stokbroodje gehaald. De broodjes waren superlekker en supergroot, veel teveel om in 1 keer op te eten. Gelukkig hadden ze kartonnen doosjes, dus konden we de helft meenemen voor later. Ook zagen we nog een restaurant die er zo leuk uitzag dat we daar waarschijnlijk vanavond gaan eten.

Na het eten liepen we richting het paleis van Vientiane, maar het was niet zo heel bijzonder om te zien. We wilden ook 2 tempels gaan bekijken, maar deze bleek gesloten tussen 12 en 1, en het was 12.30 uur. We besloten uiteindelijk om Wat Pha That te gaan bekijken. De Wat Pha That heeft een stupa van goud, echt supermooi om te zien in het felle zonlicht. We bezochten ook de tempel die hiernaast lag, voordat we met de tuktuk terug gingen naar het centrum. We vroegen de chauffeur om bij de Patuxai te stoppen. Dit wordt ook wel de 'Arc de Triomphe' van Vientiane genoemd. Er is een plein en park omheen. Vanaf hier liepen we verder naar de morning market.

De morning market duurt de hele dag en niet alleen ‘s ochtends zoals de naam doet vermoeden. Het grootste gedeelte van de markt is overdekt. Ze verkochten veel kleding, sjaaltjes en souvenirs, niet echt bijzonder. Achterin waren goudsmids en juweliers aan het werk, dat was wel leuk om te zien. We liepen rustig terug naar het centrum, waar we even bij een internetcafé gingen zitten.

Noy, een vriendin van ons uit Nederland die oorspronkelijk uit Vientiane komt, had ons een aantal kadootjes meegegeven voor haar familie. Nadat we haar ouders hadden gebeld spraken we een tijd af dat de broer van Noy ons bij het guesthouse op zou komen halen. De ouders van Noy woonden dicht bij de luchthaven. Het was een mooi huis met een grote tuin. Ze nodigden ons uit om morgen te komen eten, dat aanbod sloegen we uiteraard niet af. Even later kwam ook de zus van Noy (Keng) thuis. In de loop van de avond bracht Noy’s broer ons weer naar de guesthouse. We zijn een hapje gaan eten bij Kop Chai Deu. Ik bestelde Laos Delight, een menu met 4 typisch Laotiaanse gerechten. Soep, salade, een heel pittig gerecht en soort toetje met kokosmelk. Vooral de soep en het toetje waren heel lekker.

Boedhapark en meer

Om 7 uur `s ochtend zijn we opgestaan. Eerst hebben we ontbeten bij het guesthouse. Heerlijk in de binnentuin gezeten waar het nog heerlijk koel was. Vervolgens hebben we een tuktuk geregeld die ons naar het boedhapark zou brengen, zo`n 25 kilometer buiten Vientiane. De tuktuk was behoorlijk gammel, maar tuktukte goed door. Eerst reden we door de buitenwijken van Vientiane en daarna een stukje langs de Mekong, voorbij de Friendship-bridge (grensovergang met Thailand).

Het boedhapark was aardig om te zien. We hebben we zo`n 30 minuutjes rondgelopen en wat foto’s gemaakt. Daarna gingen we weer verder met de tuktuk. We stopten nog bij de Wat Sok Pa Luang. Volgens de Lonely Planet kan je hier een traditionele sauna bezoeken. Wij konden het alleen niet vinden... Toen we er uiteindelijk toch achterkwamen waar het was bleek dat het pas vanaf 15.00 uur open was, en het was nu 11.30 uur. Dus we zijn terug gegaan naar het centrum. I.p.v. van de sauna gingen we voor een voetmassage van 5 kwartier! Heerlijk relaxed dus. De broer van Noy zou ons om 5 uur ophalen bij de guesthouse om daar te gaan barbecuen.

Toen we aankwamen waren de meeste voorbereidingen al gedaan. Ze hadden heerlijke aardappelsalade en gemarineerde vis. We aten en dronken onze buikjes rond. Jeroen en Noy belden ook nog tijdens het eten, vanuit Nederland! Erg leuk om ze te spreken. Na het eten werden we weer richting het centrum gebracht door de broer van Noy. Onderweg liet hij nog een aantal toeristische plekjes zien. We reden o.a. langs Patuxai (een buitendisco), waar het best druk was. Jongeren komen hier altijd op zaterdagavond om te dansen. Daarna gingen we naar Kop Chai Deu om wat te drinken, Noy`s zus Keng was hier ook al. Er speelde een bandje. We hebben hier nog even van de muziek genoten, en liepen na een tijdje weer terug naar het guesthouse.

Luang Prabang

Wederom ontbeten in het guesthouse. Daarna zijn we een stukje gaan lopen langs de Mekong. Om 12.00 uur werd het te warm om buiten te lopen en doken we snel een internetcafé in. Hier was het aardig uit te houden, gelukkig. Rond 15.45 uur moesten we richting de luchthaven want om 17.00 uur vertrok ons vliegtuig naar Luang Prabang.

Vanaf de luchthaven van Luang Prabang namen we een taxi richting het centrum. Bij Mali Namphu in Vientiane hadden ze voor ons het Rama Hotel in Luang Prabang gereserveerd voor 15 dollar per nacht. Dus de taxi zette ons af bij het Rama Hotel. Fred ging naar de kamer kijken, terwijl ik met de tassen in de lobby wachtte. Toen we navraag deden wat de kamer kostte, zei de man dat het geen 15 dollar, maar 25 dollar per nacht kostte! Dit ivm met het Laotiaanse nieuwjaar. Hier zaten we niet echt op te wachten, wat belachelijk. Ondanks dat het al 7 uur en schemerig was, pakten we principieel onze spullen om op zoek te gaan naar een ander verblijf.

In het vliegtuig had ik gelukkig al naar andere guesthouses gekeken en wist dat er op loopafstand een aantal alternatieven zaten. De eerste was gelijk goed en dat voor maar 8 dollar per nacht. Even later konden we op zoek naar een eettentje en na het eten zijn we direct gaan slapen.

Tempels kijken

Vanochtend hebben we de Joma bakkerij bezocht, dezelfde bakkerij als in Vientiane. De stokbroodjes zijn hier echt superlekker. Daarna zijn we zigzaggend door het centrum gelopen om een aantal tempels te bekijken. Ook liepen we een stukje langs de Mekong. ’s Avonds hebben we bij Mano gegeten, een restaurant naast ons guesthouse. Hier ontmoetten we een Amerikaanse schrijver, die man praatte aan een stuk door, maar het was wel gezellig.

Boottochtje naar de Pak Ou grot

Vandaag zijn we met een bootje naar de Pak Ou grot gevaren. We zaten met 3 anderen in een bootje. Onderweg stopten we nog bij een dorpje. Hier werden allerlei lelijke souvenirs verkocht, behoorlijk toeristisch dus. Maar even verderop zag het er nog vrij authentiek uit. Hier kochten we wat te drinken en gingen vervolgens weer terug naar de boot. Toen we nog een klein stukje verder vaarden kwamen we bij de grot terecht. Dit viel helaas een beetje tegen. Er stonden hier en daar half ondergestofte boeddha-beeldjes, meer was het eigenlijk niet. Ook struikelde je over de vele andere toeristen. Aan de overkant v/d rivier hebben we een hapje gegeten. Daarna gingen we weer terug met de boot. Rond 5 uur liepen we terug naar het guesthouse.

Vandaag is het Pi Mai, Laotiaans Nieuwjaar, en het is hier dan de gewoonte om water te gooien naar voorbijgangers. Dus werden wij onderweg werden ook een aantal keer (bijna) nat gegooid. Gelukkig waren we er op voorbereid, en hadden we de fototoestellen in een plastic tas gedaan. We hebben wederom bij Mano gegeten en daarna nog wat ge-internet bij ons eigen guesthouse.

Naar de monniken

Vanochtend waren we al heel vroeg opgestaan om naar de monniken te kijken. Voor zonsopgang lopen deze monniken een bepaalde route door het centrum. Je kunt ze bijvoorbeeld iets te eten geven. Erg leuk om mee te maken! Zeker de moeite waard om zo vroeg voor uit de veren te gaan. Daarna hebben we weer ontbeten bij Joma. Na het ontbijt hebben we een stuk gewandeld om nog wat tempels te bezoeken. `s Middags hebben we de Pimai-berg beklommen. Nou ja berg, het was meer een heuvel. Bovenop stond een tempel en vanaf hier heb je een prachtig uitzicht over Luang Prabang en omgeving. Rustig aan liepen we weer naar beneden. Fred ging ’s middags de lokale bevolking ‘helpen’, door ook water te gooien naar voorbijgangers. Hij had een klein emmertje gekocht en de Laotianen vonden het geweldig, een ‘falang’ (buitenlander) die met hun meedeed. ’s Avonds zijn we nog naar de avondmarkt geweest. We hebben verschillende leuke souvenirs gekocht, voordat we de weer terugvliegen naar Schiphol. En daarmee zat onze reis er voor deze keer weer op.

Voor meer foto`s zie de website van Madelon