Reisleider op de top van de wereld

Bestemming: Manali, Leh, India
Periode: juni 2014
Vervoer:
Accommodatie: Tenten

Tijdens mijn motorreis over land naar Nepal in 2008, reed ik al de nodige kilometers door de Himalaya op mijn BMW R1200GS. Helaas kon ik toen niet de aller-hoogste bergpassen van de wereld bezoeken, omdat alle passen compleet dicht waren gesneeuwd. Extra leuk was dan ook de uitnodiging om juist hier als reisleider volgend jaar motorreizen te gaan begeleiden. Voorwaarde was wel dat ik eerst een keer mee zou gaan met een ervaren reisleider, zodat ik de route en de plaatselijke gebruiken in de praktijk kon leren.

Na de vlucht naar New Delhi reizen we direct door naar Manali, een klein bergdorpje aan de voet van de Himalaya. De besneeuwde bergtoppen achter de gebedsvlaggetjes, zijn een voorbode van wat er gaat komen. We halen onze 2012 Royal Enfield motoren op en Hans, de ervaren reisleider, stelt me voor aan onze twee monteurs. Deze mannen zullen gedurende de hele reis in een busje achter ons aan rijden en hebben genoeg onderdelen bij om een complete Enfield te vervangen. Bijkomend voordeel is dat ze ook onze bagage meenemen en dat het busje als bezemwagen altijd kan zorgen voor backup als dat nodig is.

De Rohtang pas

De volgende ochtend beginnen we meteen met een beruchte bergpas, de Rohtang pas, vertaald in het Nederlands: "Pas van gestapelde lijken"… De pas is wereldwijd bekend geworden door de BBC serie "Most dangerous roads" en was later ook het decor voor de serie “Deatliest Roads”. Echt moeilijk is de beklimming aan de zuidzijde niet, maar de steile ravijnen langs de kapot gereden wegen aan de noordzijde, laten niets aan de verbeelding over. Voor ons motorrijders prima te doen, maar vrachtwagens en bussen manoeuvreren op deze pas letterlijk op het randje van de afgrond.

De Baralahcha pas

De Baralahcha pas is een grotere uitdaging voor de motorrijder. De pas is "slechts" 4.892 meter hoog (toch al 82 meter hoger dan de hoogste top van Europa, de Mont Blanc), maar is vooral uitdagend door de waterbakken van smeltende sneeuw. Met rust en beleid prima te doen, maar aan natte laarzen is op deze pas niet te ontkomen. Een volbepakte Indiër neemt in een van deze waterbakken het verkeerde spoor en verliest zijn evenwicht. Hij gaat even volledig kopje onder in het koude smeltwater en komt proestend weer boven. Gezamenlijk helpen we hem eruit en zijn extra dankbaar dat onze bagage in de volgauto ligt. Zonder bagage voelt de Royal Enfield lekker licht aan en is het manoeuvreren een stuk eenvoudiger. Ook zien we bij deze hindernissen direct het voordeel om hier als groep te rijden. Iedereen rijdt lekker zijn eigen tempo, maar bij de moeilijkere punten wacht de groep op elkaar om zo nodig te helpen. Bij de vele checkpoints onderweg wachten we ook op elkaar, maar dan voor een gezamenlijk kopje thee. De reisleider gebruikt deze thee pauzes tegelijkertijd voor de afhandeling van alle benodigde formaliteiten en permits.

De Lachalung pas

Na de Baralacha pas rijden we onze eerste 5.000+ pas, de Lachalung pas met 5.065 meter. Mijn Royal Enfield krijgt voor de eerste keer serieus zuurstoftekort en ik parkeer de fiets op 4.700 meter hoogte langs een immens diep ravijn. Vijf minuten later arriveert de monteur in de volgauto. Hij verwijdert het luchtfilter en stelt de carburateur wat bij, waarna de motor weer heerlijk verder pruttelt. Op de top geen worst met zuurkool zoals in Europa, maar duizenden fel gekleurde gebedsvlaggetjes en ontelbare kleine stupas. De wind neemt de gebeden mee van de vlaggetjes en met de stupas probeert men op de bergtop nog hoger in de hemel te reiken. Een bergpas voelt hier in de hoge Himalaya ook echt heel anders aan dan bij ons in Europa, bijna religieus.

De noordzijde van de Lachalang pas daalt af naar de prachtige smalle Kangla vallei, waar je strak tussen steile rotswanden rijdt. Het lijkt wel een beetje op de Grand Canyon in Amerika, maar hier rijdt je gewoon ín de canyon in plaats van erboven. Prachtig!

Overnachting

De nacht brengen we deze keer door op 4.800 meter hoogte. Hier kan men slechts een paar maanden per jaar overleven, dus deze keer geen hotel of guesthouse, maar een grote tijdelijke Yurt tent. We slapen bij nomaden, die hier in de zomer hun tenten opbouwen en zo geld verdienen met toeristen en vrachtwagenchauffeurs. Bij deze overnachting op hoogte merk je duidelijk het zuurstoftekort en bij elke wandeling of kleine inspanning is het naar adem happen. Doordat de luchtdruk op 4.800 meter bijna is gehalveerd, (500 hPa) krijg je bij elke inademing ook slechts de helft aan zuurstof naar binnen en dat merk je! Gelukkig hoeven wij ons niet in te spannen en weten we dat het maar voor één nachtje is. Onder een kraakheldere sterrenhemel (0% lichtvervuiling) eten we een bordje nasi en kruipen met -5°C lekker diep onder de dikke dekens.

De More Plains hoogvlakte

Zodra het buiten weer licht wordt, wachten we tot de zon over de bergtoppen is geklommen. De eerste directe zonnestralen brengen weer wat warmte in ons lichaam. Voordat we vandaag gaan afdalen, rijden we eerst 40 kilometer over perfect nieuw asfalt over de More Plains hoogvlakte. Een vlakte op 4.700 meter hoogte, die het beste is te omschrijven als een dorre en desolate woestijn. In deze woestijn bevindt zich een van de grootste zoutreserves ter wereld, waarbij het witte goud soms letterlijk voor het oprapen ligt. Het gebied is echter zo onherbergzaam, dat grote machines hier niet snel zullen komen en de natuur hopelijk lang ongerept zal blijven. Langs deze hoogvlakte ligt het 9 km² grote Tso-kar meer, waar het smeltwater van de omliggende hoge bergreuzen in samen stroomt. Door de diepte van 80 meter, het schone smeltwater en de extreme temperaturen (-40°tot +30°C), leven er in dit meer nog volstrekt onbekende diersoorten. Een paradijs voor biologen.

De Tanglang pas

Na deze hoogvlakte klimmen we eenvoudig over mooi nieuw asfalt naar de volgende pas, de Tanglang pas. Met 5.360 meter is dit de op één na hoogste berijdbare bergpas van de wereld. Het nieuwe asfalt is natuurlijk prachtig, maar de manier waarop het wordt aangelegd en onderhouden, is voor ons bijna onmenselijk. In de volle zon zitten arme Indiërs 14 uur per dag, op hun hurken, met de hand stenen kapot te slaan om de weg te egaliseren. Teer en asfalt wordt boven een houtvuurtje gesmolten, waar tegelijkertijd ook het eten op wordt gekookt. Slapen doen deze helden van de weg buiten onder een simpel zeiltje en sanitair is er al helemaal niet. Pas als het ook overdag streng gaat vriezen, dalen ze weer af uit de bergen en zien ze vaak na maanden weer hun familie. Dit allemaal voor een salaris van maximaal één euro per week.

Overnachting in Leh, Ladakh

Vroeg in de middag komen we aan in Leh, de hoofdstad van Ladakh. Hier overnachten we weer in een normaal hotel en bewonderen het boeddhistische bergleven op 3.500 meter hoogte. We moeten het nog steeds doen met 25% minder zuurstof, maar doordat ons lichaam extra rode bloedlichaampjes heeft aangemaakt, zijn we minder snel buiten adem. Een ontspannen wandeling over de locale markt is dan ook geen enkel probleem. Met volle bepakking bergen beklimmen, zoals de vele aanwezige sherpa’s hier doen, is aan ons nog niet besteed. In Leh hebben we sinds dagen ook weer de mogelijkheid om met het thuisfront contact op te nemen. Mobiele telefonie werkt in heel Ladakh helaas alleen voor de locals, maar als er geen stroomstoringen zijn, kunnen we wel via internet naar huis bellen of mailen.

Het Lamayuru vallei en klooster

Langs de Indus rivier rijden we de volgende dag naar het Lamayuru klooster, waar de monnik Naropa eeuwen geleden zes belangrijke meditatietechnieken heeft ontworpen. Een van die technieken (Tummo) wordt door onze eigen Wim Hof, beter bekend als “the Iceman”, gebruikt om extreme kou te doorstaan. Basis hierbij is het beheersen van je lichaamstemperatuur door een combinatie van visualisatie en meditatie. Ook wordt dit klooster genoemd als verblijfplaats voor de laatste jaren van de Dalai Lama, met als belangrijkste reden de prachtige ligging in de Lamayuru vallei. De vallei is inderdaad prachtig, maar de door ons gereden detour over een oude kronkelende bergweg is écht onbeschrijfelijk mooi. Bij elke bocht zien we de omgeving veranderen en rotsen verkleuren van grijsblauw naar groen, van geel naar rood en uiteindelijk smelt wit kalksteen samen met een groene oase rondom het klooster. Van alle wegen die ik ooit heb gereden komt deze met stip bovenaan. De mooiste bergweg van de wereld!

De Khardong pas

De laatste dag beklimmen we de Khardong pas, alom bekend als de hoogste berijdbare pas van de wereld. Door de hedendaagse GPS-apparatuur weten we dat de vermelde 5.602 meter niet helemaal klopt en dat er in Pakistan en Tibet nog een paar hogere passen zijn. De Khardong pas is echter de enige pas waar je als normale toerist kunt komen zonder oorlogsdreiging. De beklimming gaat het eerste stuk over mooi slingerend asfalt, maar verandert op hoogte al snel in een compleet kapot gereden dirtroad. De weg is echter redelijk breed, waardoor we toch nog vrij gemakkelijk slalommend tussen gaten en rotsen naar boven rijden. Boven gaat iedereen trots op de foto met het naambordje waarop de hoogte staat. Langs dit bordje staat echter ook een waarschuwing; “Staying more than 25 mins can be harmful”. De zuurstof opname is hier zelfs minder dan 50%, dus na een half uurtje gaan we zonder adem, maar erg voldaan terug naar de vallei.

Wil jij ook?

Deze Himalaya reis is een echte droomreis waar je de rest van je leven van kunt nagenieten! Extra mooi is het, dat ik volgend jaar deze reis ga begeleiden en iedereen die ik ken 100 euro korting mag geven! Met de reisorganisatie heb ik namelijk afgesproken, dat iedereen die zich via mij voor deze reis aanmeldt, direct 100 euro korting krijgt op de normale prijs van 2.200 euro. Deze korting kan ik op deze manier dus ook aanbieden aan alle lezers. Mocht je dus interesse hebben, stuur dan een mail naar info@lifeisjoy.nl of bezoek onze website waar ook de hele reis op film terug te zien is.

Highlights tijdens deze reis:

- De hoogst berijdbare bergpas van de wereld
- De op één na hoogste berijdbare bergpas van de wereld
- Een van de “Most dangerous roads” van de wereld
- (Een van) De mooiste bergweg van de wereld
- Unieke roadtrip door hoge Himalaya
- Deel van de originele oude Zijderoute
- Slapen in tentkamp op 4.800 meter
- Bezoek hoofdstad van India: Delhi
- Bezoek hoofdstad Ladakh: Leh
- Bezoek boeddhistische tempel
- Alle info op Lifeisjoy.nl