Gratis reisvoorstel aanvragen

Trans-Mongolië Express

Landkaart met overzicht van deze reis

Bestemming: A. Amsterdam (Nederland) , B. Moskou (Rusland) , C. Novosibirsk , D. Ulaanbaatar (Mongolië) , E. Peking (Beijing) (China)
Periode: juli 2013
Vervoer: Trein en vliegtuig
Accommodatie: Trein en hostel
Organisatie: Tiara Tours

Foto van deze vakantie

Zo'n tien maanden geleden ontstond het idee om met de Trans-Mongolië Express van Moskou naar Beijing te gaan. Via Tiara Tours hebben we onze eigen reis samengesteld uit diverse verlengingen die de organisatie aanbiedt. En nu is het dan eindelijk zover, de reis waar we een jaar lang naar hebben uitgekeken gaat beginnen!

Eerste Etappe: Amsterdam – Moskou

We beginnen ons reis in Amsterdam, waar we de trein naar Warschau nemen. Daar stappen we over op de trein naar Moskou. We zitten in een tweepersoonscoupé, omdat in een coupé voor meerdere personen de mannen en vrouwen gescheiden moeten zitten. De reis gaat voorspoedig tot aan...Venlo. We staan een uur stil vlak voor het station bij Venlo. Misschien formaliteiten bij de grensovergang? Het klinkt onwaarschijnlijk, maar je weet het nooit. Na een uur rijden we het station binnen, om daar vervolgens wéér een uur stil te blijven staan. Daarna rijdt de trein het station uit, om vervolgens na twee minuten weer stil te blijven staan voor een uur. Paniek! In Warschau hebben we namelijk maar een uur overstaptijd. In de gehele trein blijkt niemand te zijn die Nederlands spreekt, en de Poolse provodnik – iemand die per wagon het reilen en zeilen in de gaten houdt – kan ons ook niet uitleggen wat er aan de hand is. De eerste nacht in de trein is onrustig, het zou toch niet nu allemaal al mislopen? Gelukkig komen we er de volgende ochtend achter dat we ons zorgen hebben gemaakt om niets. In bijzonder gebrekkig Duits wordt ons uitgelegd dat de trein in Warschau op ons wacht, omdat er diverse wagons gekoppeld moeten worden.

Eenmaal in Warschau staat inderdaad onze trein keurig op ons te wachten en kunnen we meteen vertrekken. De grensovergang bij Wit-Rusland verloopt soepel, maar grappig was wel dat het onderstel van de trein hier werd vervangen omdat het spoor breder werd. Met maar vijftig minuten vertraging komen we uiteindelijk aan in Moskou. We hebben daar maar één dag, dus gaan we gelijk op pad. We brengen een bezoek aan het Rode Plein, de St. Basil Kathedraal, het GUM (oudste en grootste warenhuis van Moskou) en het Kremlin. Een paar uur blijkt genoeg om alles te bekijken.

Rode plein Moskou
Rode plein Moskou


We willen nog naar de Christus de Verlosser-kathedraal, maar daar blijkt een religieus evenement te zijn. De lange rij doet ons besluiten toch niet naar binnen te gaan, maar in plaats daarvan naar Arbat te gaan. Dit is een lange straat vol met souvenirwinkels en restaurants. Na onze eerste Russische maaltijd gaan we terug naar het hotel, want zo'n dag wandelen blijkt toch best vermoeiend. Na twee dagen in de trein genieten we van de douche en het echte bed!

Tweede Etappe: Moskou – Novosibirsk

De volgende ochtend worden we naar het station in Moskou gebracht. Vanaf hier gaan we naar Novosibirsk, de hoofdstad van Siberië. Het is de langste etappe, we zitten bijna 50 uur achter elkaar in de trein. Grote verrassing is dat we eten in de trein krijgen! Borsjt, en vervolgens een per dag wisselende maaltijd, zoals pasta met kip of aardappelpuree met zalm. Aan groente wordt overigens niet echt gedaan, dat bestond uit 6 doperwten of een mini-augurk. Het is best lekker, vooral de borsjt, maar de volgende dag krijgen we het als ontbijt! Beetje vreemd wel...

De eerste dag zitten we bij een stille Russische man, die niet veel meer doet dan slapen en lezen. De volgende dag komt er een moeder met twee kleinere kinderen. Vooral de moeder is heel vervelend, die om zeven uur 's avonds wil gaan slapen, en om zeven uur 's ochtends de tekenfilms voor de kinderen op de tablet aanzet.

Het leven in de trein is prima, een beetje lezen, naar buiten kijken en slapen. Op de grotere stations stopt de trein vaak 20 tot 40 minuten en zijn er allerlei handelaren die iets proberen te verkopen. Het vreemdste was toch wel de opgezette dode dieren!

Tweeënhalve dag later komen we dan eindelijk aan in Novosibirsk. Bizar dat je zolang in de trein zit en dan nog niet eens op de helft van het land bent. We worden opgehaald door Yulia, waar we de komende dagen verblijven. Zij spreekt erg goed Engels, meer dan welkom na een week enkel Russisch gehoord te hebben! Later horen we dat zij 2,5 dag moet reizen om haar ouders in het oosten van Rusland te bezoeken. Om nog maar eens te benadrukken hoe groot het is.

De hoofdstad van Siberië is apart. Het is een universiteitsstad, dus we hadden veel bars, winkels en restaurants verwacht, maar dat viel heel erg tegen. Ook qua bezienswaardigheden is er vrij weinig te doen. Zo is er een monument voor het eerste stoplicht van de stad en een Local Studies Museum. Hier waren ze echter aan het verbouwen, zodat er maar een klein gedeelte open was. We hebben 2,5 dag ontzettend veel gelopen, omdat alles waar we heen wilden gesloten of verplaatst was. Nee, Novosibirsk is geen aanrader voor een citytrip, maar desondanks hebben we ons prima vermaakt! Het is absoluut niet toeristisch, en daardoor krijg je wel een inkijk in het echte Russische leven.

Derde Etappe: Novosibirsk – Irkutsk

's Avonds stappen we weer in de trein, en ontdekken tot onze vreugde dat er twee Argentijnen in de coupé naast ons zitten. Eindelijk andere toeristen! We delen de fles wodka en hebben een gezellige avond. De treinrit naar Irkutsk is betrekkelijk kort (maar 1 dag en 2 nachten). We delen onze coupé met een militair die in een bedje boven slaapt en eigenlijk niets anders doet dan naar buiten staren.

Aangekomen in Irkutsk worden we direct naar het busstation gebracht. We gaan naar Olkhon Eiland, gelegen in het Baikalmeer. Dit is het grootste zoetwatermeer ter wereld. Rond vier uur 's middags komen we daar aan, en het is echt fantastisch. We zitten in een guesthouse vlakbij Shaman Rock, met mooi uitzicht over het meer. De volgende dag gaan we op excursie naar Cape Khoboy, het noordelijkste punt van het eiland. We gaan per militair busje, omdat andere auto's de 'wegen' niet aankunnen. De hobbeligste rit die ik in mijn leven heb gemaakt is al een beleving op zich. Onderweg naar de kaap stoppen we een aantal keer om op een aantal bijzondere rotsen te bekijken. Bij deze rotsen zijn ook legendes verzonnen, daar zijn ze dol op hier. Zo is ook Cape Khoboy een magische plek, waar je energie van krijgt. De weg hier naar toe is behoorlijk steil en moet te voet afgelegd worden. Maar bij terugkomst wacht ons een verse vissoep, klaargemaakt op open vuur. Jammer was dat we ons busje niet meteen terug konden vinden, waardoor de steile tocht nog iets langer werd. Maar de lunch was erg lekker en het diverse gezelschap goed.

Op onze derde en tevens laatste volle dag op het eiland hadden we een excursie geboekt naar een aantal meren. Helaas kon die niet doorgaan omdat een aantal mensen niet op kwam dagen. We besloten vervolgens om mountainbikes te huren, maar de heuvels bleken iets te stijl te zijn. Als plan C zijn we toen maar aan het strandje gaan liggen, ook niks mis mee.

Zaterdags werden we om 10 uur 's ochtends alweer opgehaald om met een busje terug te gaan naar Irkutsk. Hier kwamen we rond vijf uur 's middags aan. We verbleven bij een vrouw en haar kleindochter. Alleen niet heel erg lang, want we zouden diezelfde nacht om vier uur alweer opgehaald worden om door te reizen naar Mongolië. We hebben een rondje gelopen door de stad, die er al gezelliger uitzag dan in Novosibirsk. 's Avonds hebben we gegeten bij een traditioneel Bier Haus, toch apart zo midden in Siberië!

Vierde etappe: Irkutsk – Ulaanbaatar

De treinritten worden steeds korter, het is 'maar' 24 uur naar Ulaanbaatar, de hoofdstad van Mongolië. Onze medereizigers zijn wel erg fijn gezelschap; een Britse man die net gepensioneerd was met zijn dertigjarige dochter.

In Ulaanbaatar worden we opgehaald door wat later blijkt onze privégids. Na het ontbijt rijden we meteen door naar het 'platteland'. Zo'n 80 kilometer onder Ulaanbaatar, nabij Hustai Park, gaan we 2,5 dag wandelen. Maar bij aankomst bij de nomandenfamilie, waar we eerst zullen lunchen, blijkt het te regenen en zo valt onze eerste wandeldag letterlijk in het water. Dat is echter helemaal niet erg, want nu blijven we de hele dag bij de familie en zien we hoe het echte leven er in de ger aan toegaat. Ze dragen traditionele kleding en ook de rolverdeling is nog erg traditioneel; de mannen zorgen voor het vee en de vrouwen koken. Maar daarentegen hebben ze wel allemaal mobieltjes en hangt er een flatscreen tv in de tent, zonnepanelen wekken de stroom op en de satelliet zorgt voor goede ontvangst.

De dag erna gaan we dan toch echt wandelen, samen met onze gids en een jongen van de nomadenfamilie die onze bagage vervoert op een paardenkar. We wandelen ruim 20 kilometer zonder iets tegen te komen, behalve twee marmotten en een groepje wilde geiten. De jongen, Sundni, wil een van de marmotten nog vangen voor het avondeten. 'Helaas' is de marmot te snel en houden we het 's avonds bij noodlessoep. 's Avonds spelen we een spelletje, maken we een kampvuur van de onderweg verzamelde droge koeienpoep en drinken we wodka. In de hele omgeving is geen licht of leven te bekennen en de sterrenhemel is erg goed te zien. Een heel bijzondere avond, zo in the middle of nowhere met twee Mongolen waarvan er eentje een beetje Engels spreekt.

De volgende ochtend wandelen we weer terug naar de gertent. Omdat we in een rondje hebben gelopen, hoeven we vandaag nog maar 10 kilometer af te leggen. Bij terugkomst blijkt dat de mannen de jonge merrie's aan het vangen zijn, die worden voor de eerste keer gemelkt dit jaar en zijn nog wild. Waar wij op veilige afstand blijven van de groep wilde beesten, lopen alle kleine kinderen er gewoon tussendoor. Ook is er een paar uur geleden een geitje geboren, erg schattig. Maar na de lunch is het helaas alweer tijd om afscheid te nemen en de bijzondere familie en het landschap te verruilen voor de stad.

Ulaanbaatar blijkt leuker dan verwacht. Er deden horrorverhalen de ronde over dat er niets te doen zou zijn en dat het een lelijke stad zou zijn. Dat was in zekere zin ook wel, maar het is wel een gezellige stad. We hebben drie musea bezocht, het Nationaal Museum, het Gadan Khiid Klooster en de Choijin Lama Tempel. Allen waren zeker de moeite waard. Verder bieden de vele (souvenir)winkels en bars genoeg vermaak voor een aantal dagen. Hoogtepunt was het luxe State Department Store, waar zelfs de roltrappen en liften van goud waren.

Vijfde Etappe: Ulaanbaatar – Beijing

Het lijkt bijna onvoorstelbaar, maar dit is alweer de laatste treinreis! Omdat iedereen die deze reis maakt vanuit Ulaanbaatar doorgaat naar Beijing, is deze trein erg toeristisch met opvallend veel Nederlanders. Wij brengen 24 uur door met een Nederlands ouder echtpaar. Ze zijn erg vriendelijk, maar praten ook ontzettend veel. Zoveel, dat het het als een opluchting voelt als ze al voor Beijing uitstappen. Zo hebben we nog een ochtendje de hele coupé voor onszelf.

Eenmaal aangekomen in Beijing barst er een enorme onweersbui los. We laten hier ons echter niet door tegenhouden en gaan gewapend met paraplu's op pad. De paraplu's blijken echter niet veel zin te hebben, de regen is zo heftig dat we alsnog binnen de kortste keren doorweekt zijn. Maar tegelijkertijd is het ook nog enorm warm, dus zodra de regen gestopt is zijn ook wij zo opgedroogd. We verblijven in twee verschillende hostels, de ene gelegen in een hutong om de hoek van de trommeltoren, de ander op een paar honderd meter afstand van het Plein van de Hemelse Vrede. Ideaal dus!

De eerste echte dag gaan we om 06:00 uur op pad naar de Tempel van de Hemel om in het park de Chinezen te zien tai-chi'en. Erg leuk om eens te zien, maar wel heel vroeg! Daarna vervolgen we onze weg naar het Plein van de Hemelse Vrede en de Verboden Stad. Vooral het laatstgenoemde is enorm druk, het lijkt wel alsof half China samen met ons de stad wil bezoeken. Dit doet erg afbreuk aan de ervaring, in plaats van rustig rond te kijken worden we als het ware meegevoerd in een stroom van mensen.

Een absoluut hoogtepunt was het Zomerpaleis. Hier was het ook erg druk, maar door de uitgestrektheid van het park was dit niet zo vervelend. We hebben er gewaterfietst op het meer, vanwaar we een goed uitzicht hadden op de omliggende tempels. Verder hebben we de Trommeltoren, het Olympisch Park en de Lama Tempel bezocht. De Trommeltoren is vooral leuk wanneer er een demonstratie wordt gegeven. Het Olympisch Park is niet mega bijzonder. Je kunt er het stadion, het 'Vogelnest' en de 'Waterkubus' bekijken, maar je moest erg veel betalen om naar binnen te gaan, dus dat hebben we niet gedaan. De Lama Tempel bestaat eigenlijk uit vijf tempels en ook deze zijn weer erg mooi. In de stad is het enorm warm en benauwd door de smog, dus eigenlijk hadden we niet meer zo'n zin om alles uitgebreid te bekijken en zijn we door de hutongs gaan slenteren.

Vanuit Beijing hebben we ook een excursie geboekt naar de Chinese Muur. We zijn naar Jingshanling gegaan en vanuit daar 6 kilometer gewandeld. Daarvoor kregen we drie uur de tijd, en hoewel we het niet verwacht hadden, had je deze tijd echt nodig! De Muur is namelijk enorm steil, en is nog maar voor de helft gerestaureerd, waardoor je goed moet uitkijken waar je je voeten neerzet. Het is behoorlijk zwaar, vooral vanwege de hitte en de benauwde lucht, maar absoluut de moeite waard! Ik kan ook iedereen aanraden naar dit gedeelte te gaan. Er zijn weinig andere toeristen en door zo'n stuk te wandelen zie je echt veel.

Chinese Muur
Chinese Muur

Het einde

Na 26 dagen is het tijd om weer terug naar Nederland te vliegen. De reis was absoluut fantastisch en ik heb dingen gezien en meegemaakt die ik niet meer zal vergeten. Doordat het zo afwisselend is, heb je het gevoel dat je meerdere mini-vakanties achter elkaar hebt en je zult je dan ook geen moment vervelen. De Russische bevolking in de trein, de natuur op Olkhon Eiland, de Mongoolse tradities en de drukte van Beijing, alles is even bijzonder.

Heb je interesse in een reis naar Mongolië? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Mongolië, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.

Vertel ons uw vakantie wensen. Onze reisexperts geven u gratis en vrijblijvend reisadvies op maat.

 Aangesloten bij ANVR,SGR, Calamiteitenfonds
 9,6 in reviews
 Veel kennis en ervaring
 3.879 klanten gingen u voor

Uw gegevens

* = verplicht. Privacy beleid is van toepassing

Vakantieverhalen / reisverslagen

Gerelateerde artikelen