Autorondreis Kroatië

Bestemming: A. Maarssen (Nederland) , B. Grasbrunn (Duitsland) , C. Senj (Kroatië) , D. Trogir , E. Split , F. Mostar () , G. Dubrovnik (Kroatië) , H. Shkodër (Albanië)
Periode: september 2007
Vervoer: Auto
Accommodatie: Diverse

In 2007 zijn we aan het begin van september met de auto richting het oosten van Europa gereisd om tijdens onze vakantie het land Kroatië te bezoeken (en daarna door te reizen naar Albanië en Bosnië).

Maarssen – Grasbrunn

Vanmorgen zijn we om 08.30 uur vertrokken om de eerste etappe van onze vakantie naar Kroatië (en daarna Albanië en Bosnië) af te leggen. De reis verloopt helaas niet echt voorspoedig en na de nodige files komen we zo'n 9 uur later eindelijk aan bij ons hotel Grasbrunnerhof in Grasbrunn, vlak bij München, waar we vandaag zullen overnachten. We krijgen een zolderkamer toegewezen met wel een heel speciale nooduitgang: er zitten namelijk alleen een paar beugels aan de muur bevestigd, die als trapje naar het dakraam fungeren. Maar ja, bij nood kun je in ieder geval het dak op en naar buiten. Wat we verder een beetje vreemd vinden, is dat er op de kamer ook een bord hangt met daarop het uitdrukkelijke verzoek om geen muggen op de muur dood te slaan. ‘s Avonds eten we in het hotel een heerlijke schnitzel met patat en sla als bijgerecht en drinken we een lekker glas wijn, terwijl we genieten van een ouderwetse dansavond die in het hotel georganiseerd is met live muziek van Party Time.

Grasbrunn – Senj

Na ons vertrek bij het hotel rond een uurtje of 10 vanochtend, rijden we in het eerste gedeelte van onze route van vandaag een heel stuk door Oostenrijk. Hier heb je een tolvignet nodig, dus die hebben we braaf gekocht. Maar daarnaast moeten we bij St. Michael en bij Rosenbach ook nog los tol betalen. Deze tol moeten we betalen om door de Karawankentunnel, een bijna 8 kilometer lange tunnel op de grens van Oostenrijk en Slovenië door de bergketen de Karawanken, te mogen rijden. Hoe verder we de tunnel in komen, hoe hoger de temperatuur wordt en al snel is de die in de auto al tot 25°C opgelopen. Maar zodra we over de helft van de tunnel zijn, zakt de temperatuur gelukkig weer net zo snel. Als we de tunnel achter ons hebben gelaten, zijn we ook de grens van Oostenrijk naar Slovenië overgestoken en stoppen we even om een broodje te eten, wat boodschappen te doen en wat euro's om te wisselen voor Kroatische kuna's.

Tot aan de Sloveense hoofdstad Ljubljana is het gelukkig allemaal snelweg wat we rijden en hoeven we nog maar twee keer een klein bedrag tol te betalen bij Torovo en Log. Daarna steken we bij Rupa de grens met Kroatië over en betalen we voor de laatste keer tol vandaag. We vervolgen onze weg naar het zuiden en rijden vanaf Reijka verder langs de kust. Rond 17.00 uur zijn we in de kustplaats Senj, waar we overnachten in een kamer die we bij particulieren hebben geboekt. Het is een mooie kamer met een groot balkon en we hebben prachtig uitzicht op een klein stukje zee en op de vesting van de Uskoken. Deze vesting werd in 1558 gebouwd om de stad tegen de Turken en Venetianen te beschermen. De Uskoken waren ook een roversbende die vanuit de vesting enkele honderden jaren de Adriatische zee en zijn kusten onveilig maakten. Omdat het nog lekker weer is, doen we nog een drankje op het balkon, voordat we op zoek gaan naar een leuk restaurant. Uiteindelijk wagen we ons in een leuk en gezellig restaurant genaamd Konoba aan een aantal lokale specialiteiten, namelijk cevapcici (pittige gehaktrolletjes) en raznjici (spies van gegrild varkensvlees). Het smaakt allemaal heerlijk en we zitten dan ook meer dan vol als we klaar zijn.

Senj – Trogir

Vannacht hebben we enorm slecht weer gehad: het stormde behoorlijk, want het heeft de hele nacht geregend, gehageld en geonweerd. Één van onze houten buitendeuren was door de harde wind open gewaaid, om daarna met een enorme klap weer dicht te slaan, dus we hebben een beetje een onrustige nacht gehad. Gelukkig is het weer wat beter als we om ‘s ochtends tegen 10 uur gaan rijden, al regent het eerst nog wel. Maar hoe verder we komen, hoe beter het weer wordt en de temperatuur ligt zo rond een graad of 17. Via Zadar rijden we een mooie route, helemaal langs de kust. Veel verkeer is er gelukkig niet en we zijn al aardig opgeschoten als we bij het plaatsje Pirovac door de Kroatische politie worden aangehouden. Het blijkt dat we over een doorgetrokken streep zijn gereden toen we een auto, die overigens nog geen 30 km per uur reed, hebben ingehaald. Foutje dus, maar we krijgen een bekeuring van 300 kuna en die moeten we ter plekke betalen. En tijdens het onderonsje met de politie zien we tot onze frustratie dat dezelfde auto's, die we een half uur daarvoor met moeite hebben ingehaald, ons weer voorbij rijden.

Gelukkig komen we zonder nog meer problemen om kwart voor vijf ‘s middags in Trogir aan. Hier verblijven we in een appartement dat weer geboekt is bij particulieren, maar deze keer slapen we er twee nachten. Ook deze accommodatie is goed. Helaas hebben we deze keer geen balkon, maar wel weer een prachtig uitzicht op de zee en de stad. Wel hebben we al snel in de gaten dat er regelmatig vliegtuigen heel laag over komen gevolgen en dat komt omdat we precies op de aanvliegroute voor het vliegveld van Split zitten. We zoeken weer een leuke plek om iets te eten en we belanden uiteindelijk bij restaurant Mirakul, waar we vooraf tomatensoep eten en als hoofdgerecht een heerlijke pizza. Inmiddels is het weer helemaal opgeklaard en kunnen we dan ook genieten van een schitterende heldere sterrenhemel.

Trogir – Split – Trogir

Voordat we vandaag de stad gaan verkennen, hebben we vanmorgen eerst lekker uitgeslapen en daarna op ons gemak ontbeten. De stad Trogir werd in de derde eeuw voor Chr. door Griekse kolonisten gesticht en in de Romeinse tijd ontwikkelde het zich tot een belangrijke havenstad. Na een periode van eerst Kroatische en daarna Venetiaanse overheersing ging de stad onderdeel uitmaken van het Oostenrijks-Hongaarse Rijk. Vervolgens werd Trogir na de Eerste Wereldoorlog ingelijfd bij het toen opgerichte Koninkrijk van Kroaten, Slovenen en Serviërs, dat in 1929 Joegoslavië ging heten. Gedurende de Tweede wereldoorlog hoorde de stad bij Italië, maar vlak daarna kwam het weer in het bezit van Joegoslavië. Pas sinds 1991 behoort Trogir, een niet al te grote, leuke stad om even door heen te lopen, tot Kroatië.

Na het eten van een broodje, pakken we het ’s middags de boot naar Split. De overtocht duurt ongeveer een uurtje en die is, met mooi weer en 25°C, zeer aangenaam en zeker de moeite waard. Split is de tweede stad van Kroatië en bovendien de grootste en belangrijkste stad in de streek Dalmatië. Voordat de boot terug gaat, hebben we een paar uurtjes de tijd om wat door de stad te struinen en krijgen we een goede indruk van de plaats Split.

Omdat we gisteren goed gegeten hebben, eten we ook vanavond weer bij restaurant Mirakul. Deze keer kiezen we voor het dagmenu, dat bestaat uit soep, een mixed grill en een flensje als toetje. Daarna zoeken we nog even een internetcafé op, waar we ons voor de eerste keer deze vakantie een reisverhaal schrijven.

Trogir – Mostar

Vandaag vertrekken we om 8.45 uur om onze reis te vervolgen en laten we Trogir achter ons. We rijden door de bekende kustplaats Makarska en ook passeren we Zaostrog, een klein toeristenplaatsje met een strand en een haven dat aan de voet van het Biokovo gebergte ligt. Een aantal kilometer verderop zien we vanaf de weg een prachtig meer tussen de bergen liggen. We rijden verder naar Ploče en daar eenmaal voorbij gaan we richting Metković, waar we de grens met Bosnië-Herzegovina oversteken. We spenderen hier ook de nacht en rijden dan morgen weer terug richting Kroatië.

Mostar – Dubrovnik

Om 8.45 uur rijden we vandaag in Mostar weg en na een uurtje hebben we de grens met Kroatië alweer bereikt. Daarna rijden we een heel stuk langs de kust, waarbij we ook nog een groot gedeelte door Bosnië heen rijden, compleet met grensposten. Halverwege deze grensposten ligt de gemeente en het gelijknamige dorp Neum. Het plaatsje ligt tegen de kust aan en door deze speciale ligging splitst het Kroatië als het ware op, waarbij de havenstad Dubrovnik van de rest van Kroatië wordt gescheiden. De weg die door Neum heen loopt, verbindt deze delen van Kroatië. Onderweg maken we een tussenstop in het havenplaatsje Mali Ston, dat op het schiereiland Peljesac gelegen is. Het zeewater schijnt hier ideaal te zijn voor het kweken van oesters en mosselen, dus de restaurantjes gelegen aan het haventje hebben dan ook voornamelijk schelpdieren en vis op het menu staan. De uitgestrekte zoutpannen die in het plaatsje te vinden zijn, waren vroeger van groot belang, maar worden ook nu nog gebruikt. In het verderop gelegen Ston staat een zoutfabriek.

Vlak voor Dubrovnik, steken we de dr. Franjo Tudman brug over, die vernoemd is naar de eerste president van Kroatië. De brug is nog niet zo heel lang geleden pas in gebruik genomen en je snijdt er een behoorlijk stuk mee af. Na de brug slaan we direct linksaf en rijden we zo de stad in. We komen langs de prachtige haven en blijven langs het water rijden om op het schiereiland Lapad te komen. Daar ligt in de wijk Lazaret onze geboekte accommodatie. Ook deze keer moeten we meerdere malen aan inwoners vragen voordat we het gevonden hebben, maar als we er om 14.00 uur aankomen, worden we hartelijk ontvangen door de gastvrouw. Eerst brengen we onze spullen even naar de kamer, waar boven het bed een mooie trouwfoto van onze gastheer en –vrouw hangt. Vanaf het balkon hebben we zicht op de haven, waar een paar gigantische cruiseschepen aangemeerd liggen, met op de achtergrond de brug. Daarna worden we uitgenodigd voor een drankje met een koekje. Verder krijgen we een plattegrond van de stad en legt de gastvrouw uit waar we wat kunnen vinden en hoe we er het beste kunnen komen. Al snel blijkt dat we vlak bij het centrum zitten en we struinen dan ook op ons gemakt de lange straat vol met terrassen en restaurants af om aan het eind van de straat op een strand uit te komen. We besluiten in een goed en vooral ook druk restaurant, genaamd Konavoka, te dineren en genieten er van een overheerlijke spaghetti met een salade.

Dubrovnik

Vanmorgen hebben we eerst even wat rondgereden om alvast voor morgen te kijken hoe we weer het beste en snelste op de grote weg kunnen komen. We rijden richting Sustjepan en volgen een stuk de weg dat we hadden moeten rijden als we de niet over waren gestoken. Het is een mooie route, maar het is toch een omweg die ongeveer een uur tijd kost. Daarna gaan we even tanken en keren we terug naar ons logeeradres. Daar eten we een broodje op het balkon, voor we met de bus naar het oude centrum van de stad gaan. Het is maar een ritje van een kwartier.

De havenstad Dubrovnik wordt als één van de mooiste steden aan de Adriatische kust beschouwd en heeft daarom ook de bijnaam "parel van de Adriatische zee" gekregen. De oude vestingstad werd oorspronkelijk in de 7de eeuw door geromaniseerde Illyriërs uit Epidauros gesticht, die toen op de vlucht waren voor de binnenvallende Slaven. Tot de 12de eeuw maakte de stad deel uit van het Byzantijnse rijk en heette toen Ragusa. Pas veel later werd de naam veranderd in Dubrovnik, een afgeleide van het Kroatische ‘dubrava’, wat steeneik betekent. De oude nederzetting bestond eigenlijk uit twee stadsdelen, die van elkaar gescheiden werden door een klein kanaal en tegenwoordig is dat de geplaveide hoofdstraat Placa. Na de Eerste Wereldoorlog viel het gebied onder Joegoslavië. Tijdens de Kroatische onafhankelijkheidsoorlog in 1991 beschoot het Joegoslavische leger het historische centrum van de stad vanuit de bergen, waardoor het zwaar beschadigd raakte. Na die oorlog werd het gebied een Kroatische exclave, dat los kwam te liggen van de rest van Kroatië doordat de kustplaats Neum bij Bosnië ging behoren.

Dubrovnik – Skhodër

Na het ontbijt nemen we afscheid van onze gastvrouw en om rond een uur of 9 gaan we op weg naar ons hoofddoel van deze vakantie Albanië. Al snel rijden we Montenegro binnen en laten we Kroatië achter ons. We kunnen uren aan een stuk over een goede weg rijden die ons door allemaal kleine plaatsen leidt. Over het algemeen is het een mooie route en verloopt de reis prima, alleen het laatste stuk weg is wat slechter en smaller. Bij de grenspost van Montenegro worden al onze papieren gecontroleerd en wordt de eerste stempel in ons paspoort gezet. Daarna zetten we onze reis voort in Albanië.

Door Ted en Erika