Winterreis naar Vologda

Bestemming: A. Vologda (Rusland)
Periode: november 2008
Vervoer: Vliegtuig
Accommodatie:

Het is de derde keer dat ik naar Vologda reis. Vologda ligt in Noord-Rusland, 500 kilometer ten noorden van Moskou en 250 kilometer ten oosten van Sint-Petersburg. De derde reis maak ik op uitnodiging van een hotelschool in Vologda, alwaar ik hen ga adviseren in allerlei zaken die te maken hebben met het hotelwezen, die vaak heel anders geregeld zijn in Rusland dan in Nederland.

Reis naar Vologda
De avond voor vertrek word ik gebeld door de schipholtaxi, deze zal mij om 04:20 op komen halen. Maar ik ben net mijn bed uit als de taxichauffeur al om 04:05 aan de deur staat. Hij blijft wachten en tien minuten later vertrekken we om de dertig kilometer naar Schiphol af te leggen.

Om 04:50, tweeënhalf uur voordat mijn vlucht gaat, kom ik aan op de luchthaven. Ik wacht op een andere vrijwilliger die meegaat naar Vologda en om half zes aankomt. Ik weeg mijn koffer nogmaals, deze is 19,8 kilo. Ik wil dit precies weten omdat op sommige luchthavens de weegschalen niet helemaal precies zijn afgesteld, altijd in hun voordeel. Het zal niet de eerste keer zijn dat mijn koffer in Amsterdam minder woog dan in Rusland. We vliegen met SAS naar Kopenhagen en van daar met een ander vliegtuig van dezelfde maatschappij naar Moskou. Hoewel ik altijd goede ervaringen heb gehad met SAS viel de service nu erg tegen. Er werd geen gratis eten of drinken aangeboden – gelukkig had ik broodjes van thuis meegenomen.

Na een tussenstop in Kopenhagen zijn we in Rusland aangekomen maar nog niet op de plek van bestemming. Na enige tijd wachten worden we opgehaald door een chauffeur van Russia Travel en rijden we over de rondwegen van Moskou naar één van de andere vliegvelden. Op deze kleine luchthaven komen we wederom veel te vroeg aan, we moeten hier vier uur wachten. We vliegen met een enorm oud vliegtuig, een kleine Tupolev waar maximaal 20 personen in kunnen. Na 1,5 uur vliegen komen we aan op het bijna verlaten vliegveld in Vologda, waar het koud en donker is. De vertegenwoordigster van de vrijwilligersorganisatie staat ons op te wachten. Mijn reisgenoot wordt naar een hotel gebracht en zal de volgende dag naar zijn eigen project gaan, ver weg in de Russische bossen. Voor mij staat een enorme Russische auto te wachten. Op het dashboard staat een videospeler en de film blijft ook tijdens het rijden gewoon draaien.

Na een uur komen we aan bij het schoolgebouw waar ik de komende dagen adviezen ga geven. Hier krijg ik een eigen appartement, klein maar van alle gemakken voorzien. Ik krijg een diner geserveerd maar ben te moe van de reis om te eten. Snel duik ik mijn warme bed in. Na uiteindelijk 16 uren reizen ben ik voor derde maal in Vologda. Ik ben benieuwd hoe het morgen me zal vergaan.

Stadswandeling door Vologda
Om 09.00 uur wordt het ontbijt geserveerd. Ik kan kiezen om op mijn kamer te eten of in het Moskwa restaurant op twee minuten lopen. Ik kies voor het laatste en onderweg kom ik in de entreehal iemand tegen die de sleutel van mijn appartement vraagt. De man is ook een vrijwilliger uit Nederland die vanuit een heel klein plaatsje op 100 kilometer afstand van Vologda op weg is naar Nederland. Hij heeft bij aankomst één nacht in het appartement geslapen en wellicht kan hij op de bedbank in de aparte kamer nog een nacht slapen totdat zijn vlucht gaat. Russen nemen vaker onbekende personen op de kamer, maar in Nederland is het echter niet gebruikelijk en we vertellen het management dat ze moeten zorgen voor een aparte slaapkamer. Omdat er geen andere kamer is in het schoolgebouw wordt de man, Jos, ondergebracht in een hotel.

Jos vraagt toestemming om bij mijn lessen aanwezig te zijn. Mijn lessen over toerisme geef ik aan een combinatie van leraren en hun leerlingen. Het is leuk en dankbaar werk. Om drie uur is er een late lunch. Deze is zeer uitgebreid, wat ik inmiddels gewend ben van mijn eerdere bezoeken aan verschillende delen van Rusland. Na de lunch maken we een stadswandeling. Voor mij is het al de derde keer dat ik de stad bezoek, maar voor Jos is het de eerste keer en ik wandel vrolijk met hem mee de kou in. We worden rondgeleid door Marsha, een jonge Russische studente toerisme. We bezoeken het Kremlin (wat letterlijk 'kasteel' betekent). Ook bezoeken we een kerk, waar op dat moment een dienst bezig is. De hemelse gezangen, de wierook, de sirene rust en de brandende kaarsen maken van de kerk een aangename plaats om even te vertoeven en te genieten van de prachtige nieuwe fresco's en iconen. Helaas was Marsha haar voorbereidingen voor de wandeling vergeten en kon ze tot haar grote spijt niet alle details vertellen.

Om 19:00 gaan Jos en ik samen ergens eten. We hebben de tijd en tafelen ruim drie uur lang. Hierna gaat Jos met de taxi terug naar zijn hotel en ik naar mijn kamer. Ik kijk nog wat televisie en doe nog een mislukte poging om met mijn telefoon te sms'en. Ik besluit morgen naar huis te e-mailen om te laten weten dat ik goed ben aangekomen.

Het eten in Rusland
Wederom wordt om 09:00 uur het ontbijt geserveerd. Een soort van kleverige pap laat ik aan me voorbij gaan. Vervolgens krijg ik koffie met twee zoete broodjes, pizza en bruine boterhammen met boter, kaas en worst. Een stevige maaltijd, maar te veel voor mij! De kelner vroeg dan ook of ik het niet lekker vond en wilde weten wat ik normaliter dronk bij het ontbijt. Ik vertelde dat de maaltijd goed was, maar wel te veel voor mij, en dat ik thuis altijd koude melk dronk. Als je hier om melk vraagt krijg je normaliter warme melk. Maar vraag je om koude melk dan gaan ze gewoon naar de supermarkt om die voor je te halen.

Met mijn vertaalster had ik afgesproken dat ik om 10:00 les zou geven. Iets organiseren schijnt hier echter heel moeilijk te zijn en toen ik gereed was om naar het klaslokaal te gaan bleek dan ook dat deze les niet doorging. Het was beter naar mijn kamer te gaan en uit te rusten, aldus mijn vertaalster. Toen ik haar vertelde dat ik niet hoefde uit te rusten omdat ik net uit bed kwam maar in plaats daarvan liever een e-mail naar huis zou sturen, werd er binnen een uur een laptop in mijn appartement geïnstalleerd.

Om tien voor twaalf was het tijd voor twee nieuwe lessen. Uit Nederland had ik gekleurde en chocolade hagelslag meegenomen om te laten zien wat ik 's ochtends zoal op mijn brood doe. In eerste instantie vond men het maar vreemd dat je zoiets op brood doet en daarna opeet, maar ze vonden het wel erg lekker.

Om drie uur was er weer een late lunch. Dit keer gingen er twee vertaalsters met me mee. We kregen onder andere zalm, soep, salade, witte wijn en wodka. We tafelden een uur en spraken over het sociale systeem in Nederland en in Rusland. Hierna ging ik terug naar mijn kamer, waar ik nu gelukkig een laptop had en dus kon beginnen met het schrijven van diverse zaken. Om 19:00 was het diner, wederom prima verzorgd, maar in je eentje eten is toch niet zo leuk. Na een uur zat ik dan ook alweer op mijn kamer waar ik de rest van de avond heb gevuld met schrijven, e-mailen en boeken lezen.

Lessen toerisme aan Russische studenten
Om 08:30 stond mijn gewenste glas koude melk al op me te wachten toen ik mijn privé eetzaal binnen kwam. Ook kreeg ik lekker bruin brood met boter en kaas in plaats van warme zoete broodjes.

Deze ochtend heb ik lessen gegeven voor zo'n 100 studenten in de grootste zaal van het complex. Nadat de stof hen te veel of te zwaar werd heb liet ik mijn dia's uit Nederland zien, waarna men vragen kon stellen. De studenten waren erg verlegen en toen er toch nog vragen kwamen was één van deze welke kaas ik lekker vond. Dit is stinkkaas, maar dat kennen ze hier niet dus ik moest uitleggen wat het was en hoe het smaakte. Daarnaast kwamen er vragen over het Nederlandse hotelwezen en hoe bijvoorbeeld een pension werkt. Door meegebrachte foto's kon ik laten zien hoe bijvoorbeeld een type pension in het binnenland van Oost-Nederland er uit ziet en hoe die werkt. Uiteraard kwamen er ook vragen of ik het Russische eten lekker vond en wat ik van Rusland als toerismeland vond. Alle studenten hebben Engels gehad maar de meeste spreken de taal niet. Omdat er niemand in om Enges mee te spreken verwatert de kennis snel. Ik heb hen verteld dat wanneer je in het toerisme gaat werken je minimaal Engels moet kunnen spreken en schrijven.

Om 14.00 uur heb ik mijn warme lunch gehad en ben vervolgens, na een gesprek met een directielid van het instituut, naar mijn kamer gegaan. Ik ben bezig om mijn reisverslag te schrijven en mijn mailtjes te beantwoorden, daar kan ik nu de tijd voor nemen. Mijn diner wordt al om 17.30 uur op mijn kamer gebracht. De reden dat ik op mijn kamer zal eten is het feit dat in het restaurant vanavond een bruiloft wordt gevierd.

Om 18.00 uur wordt ik door Marsha en haar 3 vrienden opgehaald om naar een concert te gaan. De stadsbus kraakt enorm bij het schakelen naar een andere ervaring, een hele ervaring om weer eens in zo’ n oude bus te kunnen meerijden. Het concert is van een Engelstalige zevenkoppige à capella groep met de naam Beauty and the Beatbox. Het was een geweldige ervaring om deze groep te mogen horen en zien. De zaal zat praktisch geheel vol en er werd heel wat geklapt. Als we na de voorstelling naar de bus lopen is het koud en sneeuwt het weer. De bus rijdt echter net voor onze neus weg. Na een kwartier gewacht te hebben op de volgende bus die maar niet kwam heb ik mijn drie metgezellen getrakteerd op een taxirit naar mijn appartement. Voor de kosten, circa drie euro, hoef je het niet te laten.

Tsaar Peter de Grote huisje
Vannacht rond een uurtje of twee was er heel veel rumoer onder mijn appartement in de straat, de bruiloftgangers hadden het blijkbaar erg naar hun zin te hebben, er werd luid gezonden en gedanst.

's Ochtends staat om 11.00 uur staat Marsha aan mijn deur. Na haar studie wil ze een eigen pension beginnen, eventueel met diner mogelijkheden. We spreken lang over de (on)mogelijkheden en wat wel en niet te doen. Voor we het weten is het altijd voor de lunch. Hierna belde Marsha haar moeder Olga op, om verder kennis met mij te maken. Door de sneeuw wandelen we naar haar moeders school. Olga heeft Engelse les en is zijdelings betrokken bij de toerisme industrie.

Voordat het donker wordt wil ik nog iets van de stad zien. We wandelen naar het Tsaar Peter de Grote huisje. Dit is een wit stenen huisje met op de voorgrond een ijzeren kanon. Het huisje zou wellicht in Nederland gemaakt zijn. Het is een geschenk van meneer Guttenmann die hier heeft gewoond. Persoonlijk vind ik de naam wel erg Duits klinken en denk ik dat ze de begrippen Dutch en Deutsch door elkaar halen. In het huisje vind je onder andere een verzameling tinnen kannen, zeer oude maar gave gebeeldhouwde stoelen en een kast, allen uit Nederland. Ook hangen er diverse schilderijen van de Nederlandse School die in perfecte staat verkeren. Ik stel voor om foto's te maken van de schilderijen om uit te vinden wie de schilder is, maar van de beheerder van het museum moest ik dan 150 euro voor de foto's betalen.

De receptioniste van het Tsaar Peter de Grote huisje vertelde me dat ze maandelijks gemiddeld 1200 bezoekers ontvangen. Vologda ligt op de kruising van de bootcruise van Sint-Petersburg naar Moskou. De cruise stopt bij een gigantisch klooster om de kunstschatten te bekijken. Soms is er dan nog een mogelijkheid om een uitstapje naar Vologda te maken, maar meestal is er geen tijd voor. Vologda ligt nog niet op de toeristische kaart en de plaatselijke overheid is hier ook niet zo mee bezig, wat erg jammer is!

Als het museum om 17:00 sluit neem ik de bus terug naar mijn appartement. Om 18:00 krijg ik bezoek van Tatjana, een vertaalster die ik ontmoet heb op eerdere reizen. Ze werkt nu voor een Engelstalige firma maar zal binnenkort op zoek moeten naar een nieuwe baan. Ze verteld me over de economische crisis die zeer hard toeslaat in Rusland. Velen zullen hun baan verliezen en krijgen een soort van WW uitkering tot maximaal 3 maanden. Ook is men heel erg bang om geld op de bank te laten staan omdat de staat slechts tot maximaal een paar honderd roebel garandeert.

Concertbezoek
Het enige wat vandaag op de planning staat is een concert vanavond, waarvoor ik om 17:30 opgehaald wordt. Het dooit, de de straten zien er nat en modderig uit. Eigenlijk zou ik moeten gaan wandelen voor wat frisse lucht, maar ik heb er geen zin in.

Om 17:30 precies staat de auto gereed. Nadat we de kaartjes gekocht hadden (à 45 roebel, nog geen €1,50), konden we snel naar binnen de zaal in. De zaal was niet geheel uitverkocht, wellicht omdat de voorstelling maar vijf kwartier duurt en het optreden al om 18:00 uur begint. Een groep van twintig studenten dansten vol passie op een swingend modern ritme. Er werden diverse zeer modern dansen uitgevoerd, met als thema 'dansen uit andere landen'. Zo werd er bijvoorbeeld gedanst op Zuid Oost Aziatische muziek, compleet met de klederdrachten van Indiase dansers en danseressen en één van hun Goden Shiva. Om zo lang te dansen moeten ze wel over een geweldig uithoudingsvermogen beschikken. We hebben geweldig genoten van het optreden van deze (bijna professionele) studenten.

Met de nachttrein naar Moskou
Deze ochtend gaf ik nog drie lessen aan de leerlingen en leraren van het instituut. Daarna ben ik om 16:00 uur gaan eten om me vervolgens voor te bereiden op mijn vertrek vannacht naar Moskou. Om 20:00 heb ik nog een diner met iemand van het management en om 23:30 word ik naar het treinstation gebracht. Ik reis met nog één persoon per nachttrein naar Moskou. Om 01:00 uur betreden we onze eersteklas coupé, die er echter uit ziet als een couchette uit de tweedeklas. We dachten dat we de coupé met zijn tweeën zouden delen, maar er komt nog een Russisch paar bij. Ik val in slaap op de zeer smalle banken.

Terugreis van Moskou naar Nederland
Rond half negen worden we door de conductrice met thee en koekjes gewekt. Je omkleden in zo'n nauw compartiment is niet makkelijk, dus dit gaat om de beurt terwijl de anderen in de gang gaan staan. Ook wassen gaat moeilijk in de trein, er is alleen een klein kraantje in de kleine wc.

Als we aankomen op het station Moskou nummer 1 (het centraal station) trekken we onze bagage onder de zitbanken vandaan en heel ordelijk verlaten de reizigers de trein. We hebben nog veel tijd voordat ons vliegtuig vertrekt. Met onze chauffeur, die al op ons staat te wachten, hebben we afgesproken dat we naar het Rode Plein, het Kremlin en naar het Graf van de Onbekende Soldaat zullen we gaan. We stappen uit en wandelen ruim twee uur rond. Het Rode Plein lijkt op een langgerekte brede vierkante straat. Als schoolkinderen het Mausoleum van Lenin vereren met een bezoekje, begeven wij ons naar de McDonalds, met uitzicht over het Rode Plein. Na een kop koffie wandelen we naar het graf van de onbekende soldaat, waar twee soldaten in een glazen huisje de wacht houden. Onder de muur van het Rode Plein, staan diverse namen van Russische steden in marmer uitgehouwen.

We wandelen rondom het Kremlin en langs de Neva rivier. De boulevard oversteken, zonder stoplichten en met langsrazend verkeer, is een ramp. Al rennend voor ons leven bereiken we veilig de chauffeur die twee uur op ons heeft gewacht. Over een brede weg rijden we Moskou uit richting het vliegveld. We zijn doodmoe en vlak na het opstijgen val ik in slaap en wordt pas weer wakker in Kopenhagen. Hier hebben we nog 1.5 uur voordat we verder vliegen. Na nog wat vertraging als we al in het vliegtuig zitten kunnen we dan eindelijk op weg en zijn we binnen de kortste keren in Amsterdam. Helaas is mijn koffer onderweg kwijtgeraakt maar donderdag word ik gebeld met de mededeling dat hij is gevonden. Al met al heeft de terugreis 23 uur geduurd en ben ik blij dat ik weer thuis ben.

Gratis reisvoorstel Rusland

Heb je interesse in een reis naar Rusland? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Rusland, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.