Grand Prix Monaco

De Grand Prix van Monaco is een van de meest prestigieuze autoraces ter wereld. Samen met de Indianapolis 500 en de 24 Uur van Le Mans vormt de Grand Prix van Monaco de zogenaamde Triple Crown. Het winnen van alle drie de wedstrijden is de heilige graal van de autosport en het is tot op heden alleen de coureur Graham Hill gelukt. De jaarlijkse race is onlosmakelijk met de Monegaskische identiteit verbonden. Het dwergstaatje staat tijdens het evenement namelijk helemaal in het teken van de race en al het uiterlijk vertoon van de rijkste toeschouwers eromheen en dat is al bijna driekwart eeuw het geval.

Heb je weinig kennis van Monaco? Of heb je geen zin om vele uren te zoeken naar je vakantie? En wil je graag onbezorgd op vakantie? Laat je dan gratis adviseren door een reisexpert. We geven je graag een reisadvies op maat waarin we jouw wensen vertalen naar een passende vakantie!
gratis reisadvies

Het circuit

Gezien de kleine oppervlakte van Monaco, is er geen apart circuit voor de Grand Prix. In plaats daarvan worden de straten van het Mediterrane stadje in zes weken omgebouwd tot een zogenaamd stratencircuit. Dit betekent dat, in tegenstelling tot normale circuits, er veel minder plaats is. De baan is minder breed, de bochten zijn nauw en er is geen grindbak om in uit te wijken als het misgaat. Enkele van de spectaculairste crashes zijn dan ook op Monaco gebeurd. Het circuit is zo gevaarlijk dat het tegenwoordig niet meer door de selectieprocedure van nieuwe Formule 1 circuits zou komen.

Hoewel de layout van het circuit door de decennia heen is veranderd, is het in grote lijnen nog steeds hetzelfde. De race begint op de Boulevard Albert 1er, een grote straat die uitkijkt over de haven van Monaco. Na een korte sprint komt een scherpe bocht naar rechts, de St. Devote, waar vaak crashes plaatsvinden. Dan volgt een grote flauwe bocht. Ter hoogte van het befaamde Casino Monte-Carlo maken ze nog een bocht waar ze op moeten passen voor een oneffenheid in het wegdek.

Hierna komt een van de moeilijkste, en dus spannendste stukken van het circuit. Snel achter elkaar moeten de coureurs een scherpe bocht maken, een heuvel af, vervolgens een zeer nauwe haarspeldbocht maken en daarna weer een bocht. De haarspeldbocht, die de Fairmont Hairpin wordt genoemd, is zo strak dat de teams de wegligging van hun race bolides speciaal aan moeten passen om deze bocht te kunnen nemen. Dit stuk is waar de spannendste inhaalpogingen worden gemaakt. De coureurs maken nog een bocht voordat ze met hoge snelheid een tunnel induiken. De verandering van licht en wind maakt dit een van de moeilijkste stukken voor coureurs. Als ze de tunnel uit zijn moeten ze hard remmen voor de chicane. Hier wordt het meest ingehaald. Het circuit volgt hierna de havenweg. Ten slotte brengen twee bochten de bolides weer op het rechte stuk naar de finish.

Voorgeschiedenis

De eerste Grand Prix van Monaco werd in 1929 gereden. De race was opgezet door Anthony Noghès. Deze kreeg de steun van de Prins van Monaco, Lodewijk II. De winnaar van deze eerste wedstrijd was William Grover-Williams, die later als geheim agent zou dienen in WOII, in een Bugatti auto. De Monaco Grand Prix van 1933 was de eerste Grand Prix waar voor de startplaats gekwalificeerd moest worden. Hiervoor werd het via loting beslist. In 1936 werd Monaco opgenomen in het Europees Kampioenschap, de voorganger van de Formule 1. In 1938 was de laatste vooroorlogse Grand Prix in Monaco.

Vraag gratis een offerte aan

Formule 1

Na de oorlog, in 1946, werd het wereldkampioenschap Formule 1 opgericht. In 1948 werd Monaco opgenomen als F1 circuit. Tot 1954 werden maar drie wedstrijden gehouden in Monaco, maar vanaf 1955 is Monaco onafgebroken onderdeel geweest van het schema van de Formule 1. Een van de opmerkelijkste races was in 1982, toen de een na de andere wedstrijdleider crashte. De uiteindelijke winnaar Riccardo Patrese raakte in de één-na-laatste ronde van de baan, maar wist uiteindelijk te winnen toen de auto's voor het einde zonder brandstof kwamen te zitten. Dat het een moeilijke race is werd duidelijk in 1996, toen maar drie van de tweeëntwintig auto's de eindstreep wisten te halen.

Het 'circus van Monaco'

De Grand Prix van Monaco staat niet alleen bekend om de race zelf, maar ook om het hele circus eromheen. De rijken der Aarde reizen namelijk in hun jachten en privévliegtuigen af naar het dwergstaatje om de wedstrijd te aanschouwen. De jachthavens van Monaco liggen dan vol met de grootste en duurste jachten. Voor en na de wedstrijd zijn de rich and famous te vinden in de vele exclusieve clubs of in het casino van Monte Carlo. In Monaco wonen veel miljonairs, waaronder enkele Formule 1 coureurs. Een van hen, Aryton Senna, crashte in 1988 twaalf rondes voor de finish, na de hele wedstrijd geleidt te hebben. Helemaal in lijn met het extravagante van Monaco, stapte hij uit en liep toen naar zijn huis enkele straten verderop waar hij nog voor het einde van de wedstrijd aankwam.