Wintersport in Lermoos

Bestemming: A. Lermoos (Oostenrijk)
Periode: januari 2015
Vervoer: Trein
Accommodatie: Tiroolse appartement

Voor het eerst écht op wintersport en dan zoveel keuze. Lastig om te kiezen! Zo verging het ons toen we besloten om naar de Alpen te gaan voor een eerste echte wintersportvakantie. Na wat indoorervaringen en het Sauerland waren we echt toe aan het ‘echte werk’. Oostenrijk, en dan in het bijzonder Tirol, had een streepje voor, onder andere vanwege de knusse gezelligheid. Want hoewel veel mensen het ‘kneuterig’ noemen, trekt het juist daarom ook veel toeristen aan. Tirol dus: dat maakte de keuze al iets minder lastig, maar nog steeds hadden we de keuze uit een enorme hoeveelheid skigebieden. Dan maar een lijstje maken en scoren! Voldoende hoogte en sneeuwzekerheid, betaalbare skipassen en accommodaties, goed bereikbaar, ook met de trein, verscheidenheid in pistes, meerdere skigebieden binnen bereik, keuze uit skischolen, ’s avonds wat te doen.

Een zondagmiddag op internet en we waren een stuk wijzer. De keuze viel op de Zugspitzarena rondom Ehrwald en Lermoos. Dat gebied had heel wat vinkjes verzameld. En zo gingen we op een koude donderdag in januari voor het eerst, met de trein, naar Lermoos. De treinreis liep op rolletjes, net als onze volgepakte koffers. Toch een heel ander verhaal dan je koffer pakken voor een strandvakantie. Die skikleding neemt aardig wat ruimte in beslag. Onderweg was het zo koud, dat we een warme plaid en een verse koffie nodig hadden om warm te blijven. Langzaam werd het landschap witter en kwamen de eerste heuvels tevoorschijn. Ik moet bekennen dat ik als een jarig kind zo opgewonden was. En mijn beste vriend Wijnand, die ook een debutant was, was ook best benieuwd. Over de kindertijd gesproken. Al bij aankomst herinnerde Lermoos me aan de zomervakanties die ik als kind met mijn ouders doorbracht in Tirol. Zonder sneeuw natuurlijk, maar onmiskenbaar: de houten huizen met royale balkons, de uivormige spits van de kerktoren, de typische sfeer van een bergdorp, de houtlucht van de haard. Jeugdsentiment maakte zich (stiekem) van me meester.

Wat kreeg ik ineens weer zin in een stevige Oostenrijkse maaltijd toen we langs een Gasthof liepen. Die echte Wienerschnitzel met een frisse salade en frietjes, ‘deftige Hausmannskost’ noemen ze dat daar, wat smaakte die goed! Later bleek de gemengde grill die aan de tafel wordt geflambeerd (‘Kip in de fik’) ook een hele goede keuze. Tsja, die Bauernstube is gewoon hartstikke kneute... eh oergezellig! Maar goed, we kwamen er om te skiën en niet (alleen) om te eten! Dus vrijdag bonden we de langen latten voor het eerst onder. De skischool met zijn oefenweides lag op korte loopafstand van ons typisch Tiroolse appartementje. Het is wel terecht om een compliment te geven aan de Zugspitzarena: gastvrij, vriendelijk en efficiënt. Skiverhuur, opslagplaats en school op één terrein onderaan de Grubigstein, het skigebied van het dorp. Nog een verrassing: Karl, de gemoedelijke, vakkundige en al wat oudere skileraar verstond ook Nederlands! Het leren van skiën ging veel sneller dan we dachten. Na twee dagen konden we al naar de top van het skigebied, op zo’n 2.000 meter.

Wat het extra spectaculair maakte, was dat er voortdurende zware sneeuwbuien overtrokken. Zo af en toe leek de wereld ineens heel klein en wit, als het weer los ging. Behalve de inspanning hebben we ook ontzettend veel gelachen. Want Nederlanders in (onder, naast, hangend aan...) de skilift, dat is een verhaal op zich! Op een gegeven moment moesten we van Karl een (wat oude en gammele) tweepersoons skilift nemen. We namen keurig onze plaats in, maar mijn reisgenoot en ik kwamen niet in dezelfde stoel terecht. Hij zat een stoel voor me met een Ierse dame (ook al zo’n ‘Flachlandtiroler’, iemand van het vlakke land die zich in de bergen begeeft). Ik zie het nog zo voor me, dat Wijnand, geen vriend van de skilift, wegglijdt bij de lift. In een flits zit hij op schoot van de skitechnisch niet al te zuivere Ierse Mary die links van hem zit. Ze komen volledig klem te zitten, onbedoeld innig verstrengeld in elkaar. Zijn skistok in de lucht, haar ski schuin uit de stoel hangend, de veiligheidsstang half naar beneden. En daar gaan ze! De andere cursiste en ik zien het tafereel aan en kunnen onze lach niet inhouden. Het was zo hilarisch dat het bijna niet had kunnen gebeuren, behalve in een slapstick film. Maar de waargebeurde scene is nog niet af. Het duurt namelijk nog even voor de liftbestuurder ingrijpt, zodat Wijnand op schoot bij Mary naar boven gaat. Al snel wordt (gelukkig) het alarm in geschakeld en een hels kabaal verstoort de serene Alpenrust. Onze poortjes klappen weer dicht en het ogenschijnlijk onafscheidelijke paartje komt met een schok tot stilstand. Daar hangen ze dan. Het heeft wat moeite gekost de twee uit elkaar te krijgen. De hele reis naar boven heb ik naar adem moeten happen van de lach. Toen we weer veilig beneden waren, was ik toch ook wel blij. Je wilt niet dat je skimaatje tijdens zijn eerste wintersport afgevoerd moet worden door een akkefietje met de lift.

’s Avonds was het, dat kunt u zich voorstellen, tijd voor wat ontspanning. En ook daarvoor wordt gezorgd in het knusse Lermoos. De avonden zijn gemoedelijk in het dorp. Geen superdrukke après-ski tenten met veel herrie, wel veel knusse restaurants en kroegen voor een warme glühwein. Of wat foute (leuke!) après-ski muziek in de Lahme Ente. En op maandag de skishow, waar de plaatselijke scholen alles uit de kast halen. Met speciale gasten, onder andere een optreden van ‘Conchita Wurst’ in haar skidirndl. Voor wie iets minder show wil, die kan ook met de fakkeltocht door het oude veengebied tussen Ehrwald en Lermoos meelopen. Het knisperen van de sneeuw in het donkere veld, met alleen een fakkel. Een bijzondere ervaring! Wel moet je oppassen dat de fakkels niet te snel afbranden. Eh... ja. Dat was mijn bijdrage aan de genante momenten.

Voor ik de andere skigebieden vergeet. Ehrwald met zijn twee gebieden biedt veel pisteplezier. De Ehrwalder Alm met schitterende faciliteiten is zeker de moeite waard. Op de gletsjer van de Zugspitze is altijd voldoende van het witte goud aanwezig. En een prachtig panorama krijg je erbij. Garmisch, dat gratis met de trein te bereiken is, of Reutte, zijn leuk voor een middagje shoppen. En de Skischaukel in Berwang moet je ook eens proberen. Wat het minst leuk aan een verblijf hier is? Dat het omvliegt! De eerste keer dat we uit eten gingen in Lermoos, spraken we in een restaurant een Nederlands echtpaar dat al meer dan 40 jaar in Lermoos kwam. Wij zeiden toen tegen elkaar: dat gaat ons niet gebeuren – dat wij hier over veertig jaar nog aan de Schnitzel zitten. Of we de veertig jaar gaan halen, dat weet ik (nog)niet. Maar dat we weer graag terug gaan naar Lermoos, daarover twijfelen we niet meer!

Geschreven door Matthijs van Doorn

Gratis reisvoorstel Oostenrijk

Heb je interesse in een reis naar Oostenrijk? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Oostenrijk, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.