Reis naar de zon: Martinique
Bestemming:
A. St. Anne
(Martinique)
Periode: mei 2010
Vervoer: Boot
Accommodatie: de Zebonk
Om 6 uur komt de zon op, een rustig ochtendbriesje uit het oosten doet het water rimpelen, de windgeneratoren beginnen aarzelend te draaien. Er liggen ongeveer 80 jachten voor de Carenage en op geen enkele zien we een teken van leven. Ook de vaargeul naar buiten is nog verlaten. Dan wordt er ineens achter ons een genua uitgerold. Het blijkt al gauw dat ze dit niet doen om te vertrekken: terwijl de vrouw de boot op de wind houdt, trekt de man het zeil naar beneden. Het laat zich al raden waarom zij dit doen: het zeil moet naar de zeilmaker.
Aan de overkant van de baai maakt een catamaran zich los: de eerste die het zeegat opzoekt. Niet veel later klinkt de klok van de kerk: het is half 7. Passaatwolken schermen de zon af, de temperatuur is heerlijk zo.
Ontmoetingen
Dan zien we – eindelijk? – een Nederlandse boot aankomen: de Saga van oude bekenden. We kennen ze al van Deshaies. Ze varen vol trots met de vlag van Amsterdam in het bakboord, want er zullen geen buitenlanders zijn die de vlag kunnen thuisbrengen.
We worden uitgenodigd voor een drankje en we krijgen een heerlijke vegetarische lasagne voorgeschoteld. Als we al laat en letterlijk en figuurlijk zeer voldaan in onze rubberboot stappen, begint het net te regenen. Even later gaat dit zelfs over in een fors regengordijn: kwestie van slechte timing.
Geen wifi aan boord
Voorheen had je Quai 13, een restaurant waarvan je wifi met gratis internet kon ontvangen. Sinds de pachter er vorig jaar met de kas vandoor is gegaan, gaat dit helaas niet meer op. Nu moet je een abonnement bij de marina nemen of je kunt tegen een drankje bij de Mango Bar internetten. Hier zitten ook de meeste zeilers te skypen.
De buitenboordmotor 'vuurt'
De buitenboordmotor van de rubberboot komt niet meer op toeren maar blijft wel, zeker na een tijdje, met horten en stoten lopen. Uiteindelijk heb ik de motor toch kunnen maken.
Het eeuwige dubio van de zeiler
Een van de regels aan boord is: alles gaat kapot. Dit keer hebben de beide lijnen van de traveller, de rail waarover het grootschootblok loopt, het begeven. Het gevolg is dat ze vastlopen en de traveller kan bijna niet meer gebruikt worden. Hiervoor kopen we nieuwe lijnen.
Als ik ze wil vervangen blijkt er nog meer kapot te zijn. De volgende dag ga ik dus maar weer nieuwe dingen halen. Als ik op de boot kom, ga ik meteen aan de slag, maar helaas valt mijn nieuw gekochte ringsleutel in het water... Ik probeer deze op te duiken met een snorkel, maar het is net iets te diep, 6 à 7 meter. Dan maar duiken. Ik pak mijn duikuitrusting; deze kan zo ook meteen getest worden. Op de doodse zeebodem zie ik het blinkende gereedschap meteen liggen. Een erg korte duik, maar met een groot effect. Uiteindelijk heb ik alles kunnen vervangen en maken en het doet het allemaal weer naar behoren.
Het dubio van de zeiler is dus: tijd en weinig kosten door iets zelf te repareren of snelheid en hoge kosten door iets te laten doen. Toch maar zelf oplossingen blijven zoeken; je leert er van en je wordt er steeds handiger in.
Oefenen met yole's
Martinique staat bekend om zijn slanke zeilboten met emmertuig en uithangers van palen. Geen roer, alleen een grote peddel. De boten liggen op het strand naast de vissershaven en doordeweeks wordt er geoefend met een klein tuigje. Op een winderige ochtend slaat er eentje om en de ander loopt ook halfvol. En wat een spectaculair gezicht als ze een windvlaag pareren.
Verhuizen naar St. Anne
In de baai van St. Anne vind je mooi, schoon water, een strand van bijna 1,5 km en een luxe steiger bij het dorp. Beter kan het niet! Toch is Le Marin nog dichtbij, zodat we daar de grote boodschappen kunnen doen. In St. Anne komen we veel bekenden tegen die we tijdens het zeilen al eens hebben gezien. Ze praten me helemaal bij over hun gebeurtenissen.
Ook vindt er een bijzondere gebeurtenis plaats: we tellen wel 72 kajuitcatamarans bij elkaar. Dan horen we van iemand dat ze een race om het eiland hebben. Ze komen vele dagen later, op Tweede Pinksterdag, weer terug. In de verte zien we ze finishen. We hebben nog nooit eerder zoveel varende catamarans bij elkaar gezien.
Bezoek aan de VVV
We willen graag weten wat voor feestelijkheden we kunnen verwachten de komende dagen. We krijgen een folder met een simpel programma. De vrouwen gaan op de foto met een kleurige doek op hun hoofd met knopen. Een klein detail, de knopen hebben een betekenis: 1 knoop staat voor 'mijn hart is vrij', 2 knopen staan voor 'mijn hart is bezet maar je kunt een kansje wagen', 3 knopen staan voor 'mijn hart is bezet' en 4 knopen voor 'er is plek voor wie dat wenst'. Erg handig dus om te weten wie vrijgezel is en wie niet.
Toegang tot strand ontzegd
De onderkant van de rubberboot is flink aangegroeid, hij is helemaal groen aan de onderkant. Dit is gemakkelijk te verwijderen met een schuurspons en wat water. Ik zet dus koers naar het strand om de rubberboot schoon te maken. Als ik rustig op het strand bezig ben met de schoonmaak, komt een scooterverhuurder op me af die ineens snel in het Frans tegen me begint te praten. Ik versta er niets van, maar de boodschap is duidelijk: ik mag mijn bootje daar niet schoonmaken, maar moet dat maar in een marina doen, het strand is voor de badgasten. Ik zeg dat ik alleen maar een schuursponsje en water gebruik, maar hij pikt het niet en begint een lijstje met nummers af te bellen. Nog geen vijf minuten later komt een soort strandwacht naar me toe met hetzelfde verhaal, alleen nu wel in het Engels. Tja, dan ga ik maar. Ik pak mijn boeltje bij elkaar en vaar rustig weg. Er klinkt een dwingend fluitje achter me, dat blijkbaar voor mij bedoeld is. De strandwacht staat met mijn peddel in de hand op het strand. Ik ben mijn peddel vergeten. Ik bedank hem en ga huiswaarts.
Het grappige is, dat de volgende dag op precies dezelfde plaats een man zijn auto aan het wassen is met een of ander spul. Twee dagen later kano ik 's morgens om een uur of zes naar de kant en er vaart iemand achter mij aan die weer op precies dezelfde plek als ik zijn boot begint schoon te maken. Geen mens die er iets van zegt.
Mijn fout is duidelijk: niet overdag zoiets doen.
Feestdag op Martinique: 22 mei, afschaffing van de slavernij
Als we het kerkplein naderen, komen vrouwen in prachtige gewaden ons tegemoet. Ze dragen felle kleuren en zijn niet eens allemaal in klederdracht. De hoofddoeken zijn op de speciale wijze geknoopt, waarmee ze aangeven of ze al een partner hebben of nog vrij zijn.
We zien op de markt fraaie kunstvoorwerpen van onder andere grote kalebassen. Een mandenvlechter is aan het werk en geniet van onze aandacht. Op de vraag wat een speelgoedkikker tussen zijn werk doet, antwoordt hij dat het zijn vrouw is en hij zet er even later een flesje drank bij.
Op het grote marktplein is men druk bezig met het opbouwen en inrichten van tenten. Er worden grote Haïtiaanse vlaggen opgehangen, waardoor we kunnen zien dat de Haïtianen goed vertegenwoordigd zijn. Kleine kinderen zijn bezig met het beschilderen van doeken en in een lange tent is een lijst opgehangen waarop alle geregistreerde slaven van St. Anne staan. Er hangt zelfs een stamboom bij. Erg indrukwekkend, ook qua aantal.
Er gebeurt verder niet heel veel. Het podium blijft helaas leeg, ondanks dat de mevrouw van de muziek haar best doet om een beetje leven in de brouwerij te houden. We drinken wat op een terrasje en houden ons bezig met het bekijken van mensen. Wat dat betreft kom je hier ogen te kort. Vooral de kleintjes vallen op, met name door hun geringe grootte. In Nederland zouden zij ver onder het gemiddelde zitten.
We horen de hele middag drummuziek vanaf het strand. Pas tegen zevenen gaan we weer naar de kant, nu vanwege de aankondiging van muziek. De kerkdeuren staan wijd open en er stromen mensen naar binnen. We nemen een kijkje en worden uitgenodigd om binnen te komen. Niet wetend wat er gaat gebeuren, blijven we bij de ingang staan. Hier zijn we getuige van het vullen van de pot met wierook door de priester, voordat hij met zijn gevolg naar binnen gaat. Het lijkt een normale dienst te worden en we zoeken het marktplein weer op.
Met een microfoon probeert een man de aanwezigen bezig te houden, maar we verstaan er bijna niets van. Pas als we een tijdje op het terras zitten, komt er een groep muzikanten aan. Nadat ze zijn ingespeeld, komen ze voor het podium staan en maken elastische meisjes, dansend op blote voeten, de show. Zij komen ook van Haïti aan de wapperende vlaggen te zien. Weer later komt er een andere groep aan: in het rood met veel rook en lawaai. De stemming komt er nu echt in. Toeschouwers haken aan en in een pittig tempo wordt een rondje dorp gemaakt.
Op de weg terug naar de steiger horen we nu gezang uit de kerk komen en we nemen er weer een kijkje. Binnen staat men te swingen en zingt men mee met een zangeres en een koor. De stemming zit er goed in. Omstreeks half 11 gaan we naar huis met het idee dat het afgelopen was. Later horen we echter van iemand dat het feest tot 4 uur is doorgegaan, op initiatief van de muzikanten.
Bekende boot?
Als we onze rubberboot weer opzoeken nadat we hebben zitten internetten bij Mango Bay, zien we een bekende rubberboot in de buurt liggen. Zouden het onze Italiaanse vrienden zijn die we tijdens een eerdere reis op Curaçao hebben leren kennen? We zien de bijbehorende boot niet in Le Marin liggen en varen weer terug naar St. Anne waar vrijheid, schoon water en nog veel meer is. In Le Marin liggen vooral veel oudere Franse jachten voor anker, veel onbewoond dus niet echt gezellig.
Onderweg worden we geënterd door een rubberboot die wel erg snel vaart. Het zijn onze Italiaanse vrienden die hun boot al in St. Anne hebben liggen. In de namiddag gaan we op bezoek om te horen wat ze allemaal hebben meegemaakt.
Spiritueel happy hour
Bij ons aan boord, met een ti-punch, zijn de onderwerpen van het gesprek eens niet boten, kapotte onderdelen en het weer, maar gaat het over spirituele zaken. Aan de orde komt het boek van Masuro Emoto, met foto's van waterkristallen die onder andere door muziek hele mooie vormen kunnen krijgen. Verder gaat het over vibratie en resonantie en verschillende geneeswijzen, met name homeopathie en reiki.
De volgende dag krijgen we van onze gesprekspartners een zak vol boeken over deze onderwerpen: hebben we weer wat te doen. Eerder kregen we ook al een externe harde schijf met films die we mochten kopiëren. Wat een prachtige cadeaus en we zijn er dus erg blij mee.
Zingen in de kerk
We hebben aan een lokale bewoner gevraagd wanneer er weer gezongen wordt in de kerk, net als tijdens de feestdag in Martinique. Het is vanavond om 19.30. We willen ook wel eens mee swingen en het echt meemaken, dus tegen die tijd gaan we er zeker op af.
Kruidenapotheek?
We komen een winkel tegen met het opschrift 'Pharmacie'. Deze apotheek is gespecialiseerd in kruiden en heeft zelfs een kruidentuin voor de winkel met een bord aan de muur waarop staat waar de kruiden geschikt voor zijn. Wel raar dat het trouwens niet is afgesloten als de winkel dicht is, maar misschien hebben ze daar nog geen negatieve ervaringen mee gehad. Vrienden van ons hebben een hele verlanglijst en doen flinke inkopen, wij houden het alleen bij massageolie met arnica. Maar ook wij krijgen een mooie, rode boodschappentas cadeau bij onze aankopen.
Voor het zingen de kerk in
We zijn mooi op tijd bij de kerk, ook al zijn ze nog aan het repeteren onder leiding van een vrouwelijke dirigent. We krijgen van de achterbuurman een papiertje met de teksten die gezongen worden. De kerk is al bijna vol en de temperatuur is hoog, ondanks alle ramen die open staan. Om precies half 8 komt de priester met zijn gezelschap binnen en helaas voor ons wordt het een gewone kerkdienst, maar we zitten en staan hem moedig uit. Het voorlezen uit de bijbel in het Frans is te moeilijk, het zingen tussen de verschillende onderdelen door is interessant, maar helaas doet niet iedereen mee en wordt er niet geswingd. Aan het einde staat het koor wel een beetje te wiegen. Wel leuk dat we in de tussentijd van onze voor- en achterburen een hand kregen, het leek een soort verbroedering; een mooie vorm van positieve energie-overdracht.
Bioscoop aan boord
Aan films hebben we op de boot geen gebrek, het is alleen moeilijk aan de hand van titels te kiezen. Gisteravond hebben we weer een avondje uitgetrokken om een film te gaan kijken. Het werd 'In de storm'. Helaas had de film niets met zeilen te maken, maar hij was toch goed. Het is het verhaal van Winston Churchill, die Engeland in de Tweede Wereldoorlog overeind hielp. Toch van een heel ander niveau dan de series waarmee de Nederlandse tv ons volk denkt op te voeden/vermaken.
Plannen gewijzigd: we gaan via Grenada, Blanquilla, Los Roques en Les Aves
Ons oorspronkelijke plan om rechtstreeks van Martinique naar Bonaire/Curaçao te varen, hebben we omgebogen naar een tocht om te eilandhoppen. Grenada heeft altijd hoog gescoord en we hebben tijd in overvloed. We zijn weer enthousiast geworden om naar Blanquilla te gaan. Dit eiland is op een basis van de kustwacht na, volledig onbewoond. Het ligt bijna 50 mijl van Margarita en lijkt veilig. We zijn de eerdere berovingen door gewapende criminelen met Venezolaanse vissersbootjes namelijk een beetje zat. We zouden ook in konvooi kunnen varen; er gaan meer boten die kant op. De Venezolaanse eilanden zijn geweldig qua natuur en zijn bijna allemaal onbewoond. Een ander voordeel: ze liggen op dagafstand, waardoor we heerlijk kunnen eilandhoppen.
Weerzien 'Rebel'
Via e-mailberichten horen we dat zeilers die we eerder al hebben ontmoet, op weg zijn naar St. Anne. Hierna willen zij doorvaren naar Bonaire en Curaçao, toeval bestaat niet: hun programma loopt aardig parallel met het onze.
In de middag arriveert de 'Rebel' en we zwemmen naar onze oude bekenden toe. Hier vieren we hun aankomst met een drankje en later in de middag komen ze bij ons aan boord. We krijgen allemaal verhalen te horen over hun ervaringen met Cuba en hun reis langs de oostkust van de VS. Ook worden de Bahama's aangeraden. We krijgen zelfs kaarten en boeken van de Amerikaanse oostkust cadeau. Onze kennissen hebben de oostkust tot en met New Foundland bezeild en vonden twee keer wel genoeg om dit te doen. Daarom kregen wij dit prachtige cadeau.
Het Zuiderkruis, de Avondster en de groene flits
Veel zeilers die we tegenkomen hebben nog nooit de groene flits gezien. Bij een onbewolkte lucht wordt het laatste puntje van de zon bij zonsondergang net even groen. Het is absoluut geen flits, de naam is gewoon verkeerd. Het gaat geleidelijk, wel vrij snel en is van zeer korte duur. Met de verrekijker is het groen veel beter te zien, maar wacht daar zo lang mogelijk mee. In de felle zon kijken met een verrekijker is namelijk schadelijk voor je ogen.
Het Zuiderkruis is een goed herkenbaar sterrenbeeld aan de zuidelijke hemel. Je ziet hem ook op het noordelijk halfrond. Het is leuk om de Poolster aan dezelfde nachtelijke hemel te zien. Als je de langste poot van het kruis verlengd met drie, dan is het zuiden precies onder dat punt. Het is een soort noodnavigatie voor als de GPS uitvalt.
De eerste 'ster' die momenteel bij afnemend daglicht aan de westelijke hemel als eerste zichtbaar wordt, is de planeet Venus. De planeet wordt in deze hoedanigheid ook wel Avondster genoemd.
Weerzien met de 'Horta'
We komen alweer bekenden tegen bij de baai van Le Marin. We hebben ze al lang niet meer gezien, omdat we ons patroon hadden aangepast. We gingen in de winter niet via de eilanden omhoog, maar namen direct de oversteek van Curaçao naar Puerto Rico.
Voor weken boodschappen bij Leader Price
We gaan de rimboe in, al dan niet na eerst nog een paar arme Engelstalige eilanden te hebben bezocht. Op Martinique zijn alle etenswaren te koop, dus hier doen we onze boodschappen zodat we weer een paar weken vooruit kunnen.
Belastingvrij tanken in Le Marin
We krijgen wisselende berichten over het belastingvrij tanken in Le Marin. Eerst lukte dat als je uitgeklaard was, daarna alleen voor charters en nu zou het alleen voor Franse charterboten zijn. We gaan met de rubberboot naar het tankstation, waar we de garantie krijgen dat we recht hebben op 'sans tax' als we uitgeklaard zijn en als we een charterboot blijken te zijn. Zonder belasting tanken is 20 cent goedkoper dan met belasting. Dit is fijn om te horen. Wij gaan met onze boot naar het tankstation en we tanken 400 liter: tel uit je winst.
Lees nog meer verhalen op de site de Zeebonk.
Gerelateerde artikelen
De hoogtepunten van Martinique
Strandvakantie Martinique
Duiken op Martinique
Reizen in Martinique
