Namaste India

Bestemming: A. Delhi (India) , B. Agra , C. Jaipur , D. Pushkar , E. Bikaner , F. Jaisalmer , G. Udaipur , H. Bandhavgar Nationaal Park , I. Varanasi (Benares) , J. Delhi
Periode: november 2009
Vervoer: Vliegtuig, tuktuk, trein
Accommodatie: Hostels

Zondagochtend vertrokken naar Schiphol, online ingecheckt dus dat is snel geregeld. Mijn eerste vlucht vertrok met iets vertraging naar Istanbul. Maar dat maakte niet uit, want des te minder hoefde ik daar te wachten op het vliegveld. Uiteindelijk vertrok dan ook de vlucht naar Delhi.

Ja en dan komt het NAMASTE in India... Nou en wat een welkom was dat... Vliegtuig uit en direct in de rij, eerst nog door de gezondheidscheck, en inderdaad daar werd de temperatuur gemeten van iedereen... Heb je die rij gehad, kun je aansluiten in de volgende rij... En ik had helemaal niet geslapen, had namelijk een scherm in het vliegtuig met alles erop en eraan dus heb hele tijd spelletjes gespeeld en film gekeken, haha. Vervolgens naar de bagageband en gelukkig mijn tas was er!

Dan loop je de luchthaven uit en heb je links en rechts allemaal mannetjes achter hekken staan met papier met daarop hotel en naam. Ik was zo`n beetje de laatste dus liep daar helemaal alleen te zoeken of mijn naam er tussen stond... Nee dus, nou dat begint goed! Gebeld naar het hotel en uiteindelijk kwam er iemand aan. Helaas nog wel opgelicht met de prijs. Je weet het, je wordt er voor gewaarschuwd. Maar je staat er bij en kijkt er naar. En eigenlijk kon het me na zo`n lange reis ook gestolen worden, als ik maar kon slapen. Uiteindelijk de hotelkamer bereikt, het was toen 7 uur s`ochtends. Eerste 'nacht' slecht geslapen. Uiteindelijk onder de douche gestapt, waarvan je ook niet weet wat de bedoeling is, met emmertjes en potjes erbij, overal kraantjes. Nou ik doe het maar gewoon op zijn Hollands.

Op dat moment voelt dat wel raar, je ligt alleen op een donkere kamer, geen idee wat je buiten aantreft en hoe de dag zal zijn. Op dat moment dacht ik; 'jij altijd met je ideeën, pff'.

India is stoffig, oud en vies maar niet zo erg als ik gehoord had of ben misschien toch wel wat gewend. Het is enorm druk in de stad, iedereen toetert en rijdt door of tegen elkaar. Uiteindelijk in een tuktuk gesprongen en al toeterend, botsend, slingerend en hobbelig naar een hostel gebracht, die zat op een erg drukke marktstraat maar wel gezellig. Het is hier veel beter, ik heb een raam, dakterras, internet en er zijn andere backpackers! Vanmiddag door de stad gewandeld op zoek naar het station, met een oogcontact-werende-zelfverzekerde-ik-doe-dit-al-jaren attitude mijn weg vrijgemaakt naar de toeristoffice en mijn treinkaartje gekocht voor morgen. Ik ga naar Agra, naar de Taj Mahal!

Oversteken is hier trouwens ook van de zotte, alles rijdt gewoon door, dus maar aansluiten bij de locals en zo steek je over. Ik voel me net als dat computerspel met dat kikkertje die over moet steken.

Een Noodle soepje kost hier 70 eurocent, en was goed te doen. De meeste gerechten zijn vegetarisch, dus ideaal voor mij. Straks lekker slapen in mijn hotelkamer, met afgebladerde muren en verf, geweldig toch!

Op naar de Taj Mahal

Ik moet eerlijk bekennen dat ik de nacht voor de treinreis bijna geen oog dicht heb gedaan, omdat ik ineens besefte dat ik om 5 uur s`ochtends de straat op moest. En natuurlijk zijn er op dat tijdstip tuktuks genoeg en heeft hij mij veilig bij het station afgezet. Op het station is het al een drukte vanjewelste, voornamelijk Indiërs.

Al snel vond ik mijn treinnummer op het bord en bleek dat het gewoon de trein was die voor me stond. Daar zat ik dan, een beetje verrast want dit kan nooit goed zijn, zo simpel en snel dat het ging! Maar wel dus! In de trein werden we al snel bediend door Indiërs met grote tulbanden op. We kregen water, daarna thee met biscuitjes en daarna nog een ontbijt en dat allemaal in 2 uur. Kunnen we in Nederland nog wat van leren...

Op een gegeven moment kwam er een verschrikkelijke brandlucht voorbij, of gesmolten rubber of wat dan ook. De trein stopte en ik dacht dat de hele trein in brand stond. Uiteindelijk bleek het iets kleins en kon het gemaakt worden. Ach zo maak je nog eens iets mee.

Op het station in Agra liep ik het perron af, maar wist niet hoe gauw ik weer een paar stappen terug moest doen. Er stond namelijk een barricade van scheeuwende, wijzende, neem jij die, neem ik die, opgelet, sta-klaar-voor-de-start-af-muskieten klaar om die net aangekomen toeristen te overvallen en overweldigen om mee te nemen naar hun auto, tuktuk, of wat dan ook. Alsof Madonna op het punt stond de menigte in te gaan, heb ik mijzelf een weg gebaand, half struikelend over de bij-mij-is-alles-goedkoper-en-beter trekkende en roepende menigte naar het loketje om mijn prepaid kaartje te kopen voor de tuktuk.

Heb een leuk hostel gevonden met uitzicht op de Taj Mahal. Met het mannetje van de tuktuk een deal gesloten om mij die middag rond te rijden door Agra. We zijn langs wat tempels geweest en de tuin van de Taj Mahal. Toen snel weer naar mijn hostel want ik was kapot. Ben om 7 uur in bed gaan liggen. Om 5 uur ging mijn wekker, voor de Taj Mahal! De Taj Mahal is mooi van veraf het is vooral de locatie wat het zo mooi maakt. Het is zo gemaakt dat de achtergrond getypeerd wordt door de lucht, dat maakt het witte gebouw extra imposant. Van dichtbij en van binnen vond ik het niet zo indrukwekkend maar ik heb een aantal leuke fotootjes en daar gaat het om.

The Indian Flow

De volgende dag ging ik mijn busticket ophalen en vroeg hoe ik het beste kon gaan en hoe het werkte, vol geduld legde hij het me uit. Aangekomen bij het busstation heb ik weer iemand aangesproken en mijn vragen gesteld, weer krijg ik een volledig en behulpzaam antwoord. Voor het eerst dat mijn lichtelijke 'wat-moet-je-van-me-vertel-je-wel-de-waarheid' afstand plaats maakte voor een echte ontmoeting met de locals. En dat geeft me een goed gevoel! Vol trots stap ik in de bus, met alleen maar locals. Ik heb er zin in en kijk uit naar Jaipur, ik geniet van de busreis, kijk naar buiten, nergens aan denken, just go I HAVE THE INDIAN FLOW!

Halverwege stapt er een toerist in en ik was natuurlijk op dreef en sprak hem aan! Met hem een hotel uitgezocht. s`Avonds niet veel meer gedaan. Volgende dag met die toerist samen door Jaipur getourd. Naar tempels en paleizen geweest, maar vooral achter hem aan gesjokt. Er was niet eens tijd voor lunch... Aangezien ik de meeste dingen ook wilde zien ben ik maar achter hem aan gehobbeld. We hebben o.a. een lokale bus gepakt naar een fort (voor 7 cent). Dat was een leuke ervaring. Het is er bomvol en als er een gezette Indiase vrouw binnenkomt, kan zij er natuurlijk nog bij. Je propt jezelf er tussen en niemand reageert, dus vrij normaal hier.

Relaxing?!

Nadat ik mijn laatste verhaal heb geschreven, heb ik een afspraak gemaakt met Dr. NS Matur voor reflexiologie of zoiets. In de Lonely Planet stond dat het erg relaxed en ontspannend was en dat je met je hoofd in hogere sferen kwam. Nou dat wilde ik wel eens proberen. Ik kom daar binnen en de beste man vraagt naar mijn klachten, ik noem wat op en hij begint met een massageapparaat op mijn hand, goed begin. Daarna begon hij mijn vieze, zanderige, ongewassen voeten te behandelen. Met allerlei materialen begint hij in mijn voet te drukken en het deed me toch zeer! Ik schreeuwde het letterlijk uit, maar hij gaat nog even lekker doen en steeds iets harder. Dat is oud zeer zegt hij en hij blijft doorgaan, het leek wel een martelkamer. Ik heb wat uit geschreeuwd daar! Daarna moest ik nog wat van die gekke trucjes doen als met mijn arm naar mijn neus wat dan goed was voor mijn maag. Ik kon niet wachten tot hij klaar was! Met het zweet op mijn voorhoofd zweefde ik lichtvoetig terug naar mijn hotel. Om er daar achter te komen dat ik toch echt koorts had, dus rest van de dag in bed.

Na een doktersbezoek en 2 dagen op bed liggen ben ik toch maar weer eens op pad gegaan. Na een beetje in de stad rond gehangen te hebben ben ik bij mijn grote martelaar langs geweest waar ik gewoon lekker ga zitten kletsen en chai drinken. Ik vraag hem om yoga en via hem regel ik een busticket. Als je eenmaal iets van ze afgenomen hebt kun je daarna voor alles bij ze terecht, echt geweldig. Om half 5 mijn 1e privé les yoga gehad, dus nu helemaal in balans, evenwicht en relaxed. Klaar om met de nachtbus naar Bikaner te vertrekken.

De nachtbus naar Bikaner

Wat een belevenis was die nachtbus zeg. Om half 9 sta ik bepakt en bezakt klaar. De beste man van de reisbureau nodigt me binnen uit omdat ik me buiten anders zo verveel. Die man wilde alles weten over de seksuele bezigheden van Nederlanders en vooral van mij; hoe oud was ik toen ik het voor het eerst deed, met wie, hoe vaak per week en, als klap op de vuurpijl, hoe... Het blijkt geen perverse man maar iemand die oprecht geïnteresseerd is in onze cultuur. In India worden ze uitgehuwelijkt wanneer ze 20-21 jaar zijn, ze krijgen een ervaren man want ze moeten het toch geleerd krijgen. Hoe weet je anders wat je moet doen?!

Dan de bus, beneden hebben ze gewone zitplaatsen 2-zits aan de ene kant en 1-zits aan de andere kant. Daarboven zijn bedden. Ik krijg mijn plaats aangewezen, een bed van zo'n 40 cm breed en zo'n 150 cm lang met aan beide kanten gordijntjes. Aan alle kanten gaan de gordijntjes open en word ik stiekem gefotografeerd. Ze vinden het zo interessant om een blanke te zien... Ik installeer me op mijn bedje en vind het geweldig. Het is net de 'hobbel de bobbel' op de kermis. Ik vind het geweldig, je ligt daar met je gordijntjes dicht en wordt helemaal door elkaar geshaked. Wat minder leuk was dat ik uiteindelijk om 3 uur `s nachts op de plaats van bestemming was terwijl ze hadden me gezegd om half 6 aan te komen. Daar stond ik dan met mijn slaaphoofd en mijn slaapzakje in de hand, totaal verslagen door de verlaten plaats waar ze me eruit wilde zetten. Ik vroeg nog waar het station was, waarop ze me allemaal hard uitlachen. Erg lachwekkend, zo'n blanke meid die niet op dit moment was voorbereid. Gelukkig had ik een aardige local in de bus leren kennen, dus maak hem wakker. Hij werd boos op de organisatie en zorgt ervoor dat ik er ergens anders uit gezet wordt. Daar was gelukkig een rickshaw en nog gelukkiger dat het hotel open was en om 4 uur `s nacht lag ik lekker veilig in mijn bedje.

Volgende dag het fort bekeken. Volgende dag samen met een Maleisische jongen die nu in de V.S. woont de bus gepakt naar de RATTENTEMPEL. Daarom ben ik tenslotte in Bikaner. Het is geweldig! De hele tempel zit vol met heilige ratten, overal ligt eten en overal staat melk. Je moet oppassen dat je niet op ze gaat staan. Sommige locals gaan zelfs op de grond liggen als een vorm van buigen. Bijzonder om te zien.

De Kameelsafari

Om half 8 worden we opgehaald en ontmoeten de andere mensen die meegaan. Zo ook een Nederlandse jongen en meisje, zo raar om weer Nederlands te praten. Ik kom bijna niet uit mijn woorden. De rest van de groep bestaat uit een jongen en meisje uit Zuid-Afrika, een meisje uit Finland, een jongen uit Ierland en 2 mannen uit Australië. Na een goed ontbijt rijden we met de jeep al een stuk de dessert in, naar een plek waar onze kamelen klaarzitten. Ik krijg kameel Sunday en dat op zondag, als het maar geen zondagsrijder is... We gaan op weg met een kameelman en zijn 'hulpjes'. Ieder heeft zijn eigen kameel. In rustig tempo lopen we steeds verder de dessert in, nu al geweldig want al snel zie je niets anders dan woestijn om je heen. Het is wel nog vol met planten en veel cactussen. Er is niks anders dan natuur en wijd uitgestrekte landschappen, in the middle of nowhere, zo rustig, zo relaxed en ontspannen, echt heerlijk. Dit is vakantie!

Ik lach me rot om de anderen te zien hobbelen op hun kameel. Na een half uur op de kameel gaan we eraf, even de benen strekken. Daarna weer op de kameel om na een uur ergens te picknicken. Wel in de schaduw want het is erg heet. Na de wc gevonden te hebben (rechtdoor bij grote struik naar links, kleine stronk met uitstulpsel naar rechts, bij de 3e cactus rechtdoor en dan bij de geit met de zwarte stippen links en daar was het achter de grootste cactus), koken de kameelmannen op zelfgemaakt vuur. De kamelen worden helemaal afgezadeld, hun voorpoten worden licht aan elkaar vastgebonden (zodat ze niet te ver weg kunnen) en dan mogen ze lekker rondlopen. Na de lunch houden we een siësta in de schaduw. Het gaat allemaal lekker relaxed.

`s Middags hobbelen we weer verder. Nou ja hobbelen, als er een kameel begint te rennen, rent de rest erachter aan. Ik vlieg letterlijk 10 cm omhoog af bij elke hop! Ahhh, hoe blijf je in vredesnaam zitten. Het gaat zo snel, ik moet mijn pet en slappe lach in bedwang houden om er niet af te vallen, daarnaast moet je uitkijken dat je niet met je benen terechtkomt in prikkelstruiken, langs cactussen schuurt of tegen een andere kameel aanbotst. Maar het is geweldig! Ben wel blij als ik weer even in stap bij kan komen van deze wilde rit op Sunday.

Uiteindelijk zien we in de verte de zandduinen. Geweldig om te zien, alleen maar zand! Dit is de plaats waar we overnachten. Al gauw klim ik naar de hoogste top en zie om mee heen alleen maar zand! Je kan zo ver kijken en je ziet alleen maar dessert geweldig! Na het eten wordt het kampvuur gemaakt en al gauw komen de sterren. Dat zijn er werkelijk duizenden en zo helder en zo wijds omdat je wat hoger zit kan je zowat de hele sky zien. Super!

Een meisje heeft haar gitaar meegenomen, en dat maakt het zitten in the middle of nowhere, rondom een kampvuur onder de sterrenhemel helemaal af. Al gauw zingen we met zijn allen en warmen ons op aan het kampvuur. Rond middernacht zoekt iedereen een plekje in het zand. Om 6 uur is er al weer leven en kijk ik vanuit mijn slaapzakje naar de zonsopgang! Dat allemaal terwijl de eieren, toast en chai langskomen.

Van Aladin naar 1001 nacht

In het guesthouse in Jaisalmer heb ik een eenpersoonskamer, met alleen een bed, of zeg maar gerust een houten plank (of was het van staal?). Maar het is een leuk, mooi guesthouse. Vanaf het dak kijk je uit op tempels en kun je een mooie zonsondergang zien. Terwijl ik op het dak zit, komt daar een oud, klein mannetje aan met een grote witte doek als broek, een kleurrijke tulband, een grijze baard en nog maar enkele tanden. Hij nestelt zich in kleermakerszit op de grond en begint op een 150 jaar oud instrument (mix tussen gitaar en viool) te spelen en te zingen. Geweldig en helemaal passend bij de sfeer van Jaisalmer.

Bandhavgar Nationaal Park, op zoek naar de tijger

Wat een klein plaatsje is Umaria, het is rustig op het perron en ook als je het station uitloopt zijn er slechts een paar mensen en rickshaws die wat vragen. Met een rickshaw gaan we naar het busstation daar staat ons nog een hobbelige busreis van 1,5 uur te wachten naar dan eindelijk Bandhavgar!

De omgeving en natuur is sterk veranderd, van woestijn, kale zandvlaktes, droogte en warmte ben ik aanbeland in een wat meer tropischer, beboste en koudere omgeving. Erg mooi en wel zo afwisselend! We vinden een simpele maar goede guesthouse en al meteen hebben we een chauffeur met jeep gevonden. We hebben 2 meiden uit Zweden ontmoet die met ons meegaan op safari, dat scheelt want dan kun je de kosten delen. Uiteindelijk gaat er ook nog een Duits stel mee. Om 2 uur `s nachts gaan we al op weg het park!

In de jeep is het toch wel koud en ik ben zo moe van de reis dat ik mijn ogen niet kan open houden. De jeepsafari leek daardoor erg kort, haha. We zien wat herten, apen en olifanten en we rijden in een mooie tropische omgeving. Het is raar te bedenken dat dit de leefomgeving van de tijger is en het lijkt onwerkelijk dat je die hier kan spotten... De zon gaat onder en we gaan weer terug. Het was een mooi (maar koud) ritje, geen tijger gespot helaas, maar zo was het ook al mooi. We boeken direct de safari voor de volgende dag, in de hoop dan wel tijgers te zien.

Volgende dag zijn we om 5 uur opgestaan, het is donker en koud. Ik trek 6 lagen shirts aan en 3 broeken om zo de kou en de wind in de open jeep te doorstaan. Het is nog donker als we in het park aankomen, de zonsopgang is erg mooi en na paar uur warmt de zon me beetje op. We rijden al 3,5 uur rond en nog geen tijgers. Wel zien we sporen van tijgers en horen we monkeycalls en vogels die elkaar waarschuwen, maar geen spoor van een felgestreepte tijger. Op het moment dat we op de terugreis zijn en ik de hoop bijna opgeef stopt de jeep ineens en de chauffeur roept 'TIGER'! Ik kijk maar zie hem niet direct (wel een grote olifant die de tijger opjaagt), dan zie ik haar rondsluipen door het hoge gras en de struiken! Uiteindelijk gaat ze lekker liggen, rekt zich uit, wast zichzelf als een kat en nestelt zich voor een siësta. En dit op 50 meter afstand, GEWELDIG MOOI! Wauw! Hier heb ik het dan voor gedaan! En wat steekt dat oranje mooi af tegen de groene natuur.

`s Middags lunchen we met zijn allen, daarna de tas weer pakken, uitchecken en de lokale bus weer nemen. De tassen worden hoog op de bus gegooid en ik plof neer op de achterbank. We komen weer aan op station in Umaria waar we een ticket boeken naar Katni. We moeten een paar uur wachten op de trein. In Katni direct op het station geprobeerd een kaartje naar Varanasi te regelen, weer kunnen we alleen maar een 3e klas kaartje kopen. De sleeperclass is helemaal tot de nok toe vol dus geen plaats. Dat wordt weer een 3e klas avontuur. Terwijl ik door de coupes struin, vraagt een local wat er is en ik zeg hem geen plaats te hebben, hij gaat wat aan de kant zitten en maakt plaats voor ons op zijn bedje. Ik mag aan de overkant bij een kind die ze voor de gelegenheid even wakker maken en gebaren aan de kant te gaan voor mij. We kletsen wat en ik krijg nog chai aangeboden en dan gaan we slapen. In hoeverre je dat slapen kunt noemen op het smalle bedje met aan het eind een koffer, dan een slapend kind en op het puntje zit ik in kleermakerszit. `s Nachts vind ik uiteindelijk nog een bed en 's ochtends maakt David me wakker dat we er zijn. Met mijn slaaphoofd pak ik snel mijn spullen en prop mijn slaapzak in mijn tas, terwijl David zijn tas heeft en zijn slippers pakt. Terwijl hij dat laatste doet, in die paar seconden, draait hij zich om en... weg is zijn tas! Met daarin ook mijn fototoestel, telefoon en mp3 speler. Welkom in Varanasi!

Indiase politie en crematieceremonies in Varanasi

Op het perron in Varanasi hebben we nog gezocht naar de tas en politie, niks of niemand te bekennen. Langzaam dringt het tot me door, mijn geheugenkaartje was net op een paar foto's na vol, ik was namelijk al paar dagen op zoek naar internet om mijn foto`s te branden op een cd. Alle 800 foto's kwijt!! Maar al snel denk ik, het is gebeurd. Ik kan er niks meer aan doen. Op het moment dat ik het station uitloop merk je direct weer dat je in een toeristische plaats bent en dat is wel even wennen.

We stappen in een Rickshaw na flink te onderhandelen over de prijs. Hij brengt ons alleen niet waar we heen wilden maar wil perse zijn guesthouse laten zien, want uiteraard krijgt hij dan zijn commissie. Als we voet bij stuk houden, moeten we ineens meer betalen of kan hij niet meer verder. Gezellig eerst bestolen, en nu probeert die Rickshaw ons ook nog van alles af te troggelen.

Varanasi is druk en heeft veel kleine, smalle kronkelsteegjes waar ik echt direct verdwaal. Het stikt er van de mensen, mensen met lange witte gewaden, mensen met alleen een doek, touw en kralenkettingen om en verder beschildert met tekens, mensen met tulbanden en lange haren en baarden, blanke mensen met grote rugzakken en mensen met felgekleurde gewaden. Kortom; Sikhs, Pelgrims, Hindoeïsten, toeristen en nog veel meer. De sfeer die hier hangt is heel bijzonder en zeer moeilijk te beschrijven, het voelt als een belangrijke, magische, spirituele, kom tot jezelf, kom tot verrijking, kom tot bezinning-plaats. Ik voel het, zie het, ruik het en beleef het. Heel bijzonder.

Maar eerst mijn telefoon laten blokkeren en naar het politiebureau. Als dat na veel gedoe gedaan is kan ik Varanasi bekijken. Hoe kan dat beter dan vanaf een boot! De stad ligt aan de rivier de Ganges. Na flink onderhandelen, waar ik op dat moment eigenlijk helemaal geen zin in had, in een houten roeiboot gestapt. Mooi om Varanasi vanaf het water te bewonderen, je ziet fel gekleurde gebouwen, veel mensen en veel vliegertjes die vrolijk in de lucht dansen. Het mooiste is natuurlijk hetgeen dat aan en in het water gebeurt, de een zit aan de rand te vissen, een ander neemt een 'verfrissende' duik en weer een ander voert een of ander badritueel uit. Maar ook koeien en honden die hun dorst lessen in de Ganges, een spierwitte (vermoed Engelse) toerist die zijn 'puja' (heilig ritueel) krijgt, een offer brengt en dan zijn opvallend bleke lijf doopt in de Ganges. Vrouwen die hun was doen in de rivier en mannen die zichzelf wassen met zeep in de rivier. Dat allemaal gebeurt naast elkaar en door elkaar.

En dan komen we aan bij een crematieceremonie. Met stokken wordt er een rechthoek van zo'n halve meter hoog gevlochten. Het lijk wordt in doeken gewikkeld en op deze houten stapel gelegd. In het midden van de houtstapel en dus onder het lichaam wordt het vuur aangemaakt en zo wordt het lichaam verbrand. Een paar mensen staan erbij te kijken en een meter daarnaast snuffelt een koe in het as. Ik zie een brandstapel die al bijna 'klaar' is en een die net brandt en een stapel waar het lichaam naar toe gedragen wordt. Daartussen lopen koeien en honden...

Aan de andere kant van de rivier is er een filmploeg met opnames bezig en even verderop zie ik een hond in het water 'staan'. Hij lijkt ergens op te staan en ergens aan te vreten. Dan zie ik overduidelijk een ribbenkast met uitstekende sleutelbenen boven het water uitsteken, hier is de hond dus 'mee bezig'. Na zich volgegeten te hebben, zwemt de hond weer terug naar de kant. Kortom je leest erover, je hoort erover, maar je weet niet wat het is voordat je het zelf gezien en vooral gevoeld hebt! Bizar, bijzonder, mooi, traditioneel, extreme uitersten en een enorme spirituele heilige sfeer, wat je voelt tot in je kleine teen!

Terugkeer in Delhi

In Varanasi heb ik direct mijn nachttrein naar Delhi geregeld waardoor ik eindelijk weer 2e klas kon reizen en verzekerd was van mijn eigen bedje. Na een wervelend dagje in Varanasi moest ik alweer op weg. Na het boottochtje nog snel wat Indiaas voer besteld, waarbij ze zeiden dat het heel snel klaar was. Uiteraard betekent heel snel hier in India gemiddeld 45 minuten.

Na veel gestress en een flinke onderhandeling met de rickshaw een tuktuk gevonden die mij naar het station brengt. Gelukkig weer net op tijd de trein gehaald. Ik zoek mijn bednummer op en settle me. Wat een verademing! Al gauw komen er allemaal mensen langs met eten of chai, zo verslaafd aan chai als ik inmiddels ben, maak van elke keer dat hij langskomt gebruik zijn aanbod. Mijn slippers krijgen weer een plaatsje op de ventilatoren en mijn slaapzakje wordt weer uitgerold. Slapen is geen enkel probleem meer na alle posities en omgevingsgeluiden die ik de laatste weken heb doorstaan.

Redelijk uitgeslapen arriveren we in Delhi. We zijn weer in het Delhi waar mijn reis 4 weken begon.

Weetjes over hoeveel de dingen hier gemiddeld kosten:
– Gemiddelde guesthouse overnachting – 2 euro
- Lokaal Indisch eten – 80 cent, al het andere gemiddeld €1,50
- Fles water 20 cent, cola 30 cent, chai 8 cent en bier gemiddeld €1,50
- Trein of busreis van zo'n 500 km in luxe klasse gemiddeld €5,-
- Zo'n zelfde reis maar dan 3e klas gemiddeld €2,50
- Rickshaw voor 1 km zo'n 20 a 30 cent (beetje afhankelijk waar je bent)
- Paar minuten bellen naar Nederland 60 cent

Waarom India? Het is gewoon een verschrikkelijk interessant en verrassend land. Vooral door de vele tradities, religies en gewoontes, door het afwisselende landschap, door de vele bezienswaardige tempels en gebouwen, door de vriendelijke behulpzame mensen, door het samenleven van mens en dier, door het soms bizarre, lachwekkende, soms logische en waar-wij-nog-veel-van-kunnen-leren manier van leven. Ik ben enorm blij met mijn keuze om hier een maand rond te trekken!

Namaste India