Slavernij in Suriname

De slavernij in Suriname is zeker geen historische gebeurtenis waar wij Nederlanders trots op kunnen zijn. De slaven werden slecht behandeld en velen van hen overleefde het niet. Natuurlijk waren het niet alleen de Hollanders die slaven kochten en gebruikten maar dat mag geen excuus zijn. Er werden in totaal zo`n 550.000 slaven naar Suriname gebracht die voornamelijk op de plantages moesten werken.

Begin van de slavernij

Slavernij is al zo oud als de mensheid, oude culturen als de Grieken, Romeinen en Egyptenaren maakten veelvuldig gebruik van slaven. De Afrikaanse slavernij nam echter pas in de 17e eeuw grote vormen aan. De Nieuwe Wereld groeide hard en de Spanjaarden, Hollanders, Portugezen en Engelsen hadden veel arbeiders nodig om deze groei te bewerkstelligen. De oorspronkelijke bewoners van de Nieuwe Wereld (indianen) waren niet sterk genoeg om als slaaf te werken en stierven snel. Zo kwam het dat er in de 17e eeuw voor het eerst Afrikaanse slaven werden gekocht om het werk op bijv. de suikerplantages te doen. "De zwarten waren goedkoop en gingen lang mee" werd er door de blanke kooplieden verteld en hiermee was de Afrikaanse slavernij een feit.

Slavernij in Suriname

De slavernij in Suriname duurde ongeveer 250 jaar, van 1600 tot 1863. In die periode kende Suriname veel heersers zoals de Engelsen, Fransen en Hollanders. De Engelsen begonnen met cacao- en suikerplantages, aangelegd door Afrikaanse en Indiaanse slaven. Toen de Hollanders hoorden van dit succes besloten ze het land over te nemen, wat in 1667 ook gebeurde. Hiermee namen zij ook de plantages inclusief de slaven over. In 1830 werd de invoer van slaven afgeschaft, wat betekende dat er uiteindelijk pas in 1863 geen slaven meer waren. Nederland was hiermee het laatste Europese land dat wettelijk de slavernij afschafte. Vraag gratis een offerte aan

Het leven als slaaf

De reis van Afrika naar Suriname was beroerd en alleen de allersterkste overleefden dit. Er waren geen faciliteiten zoals een toilet aan boord en het schip werd zo vol geladen dat de slaven 2 a 3 maanden tegen elkaar aan gepropt zaten. Eenmaal op het vaste land werden de slaven gepoetst en opgelapt om verkocht te worden aan blanke kooplieden. Vaak werden de gekochte slaven gebrandmerkt en moesten ze direct aan het werk. De vrouwelijke slaven moesten als huisslaaf aan de slag en werden vaak misbruikt door hun meester, de mannelijke slaven moesten hard werken op de plantage. De slaven hadden geen rechten en werden voor de meest onzinnige dingen gestraft. Duizenden slaven probeerden te ontkomen en hielden zich schuil in de bossen rondom de plantages. Zij (Marrons) zetten in de bossen hun leven weer op en behielden hiermee de cultuur van West-Afrika.

Feiten

* Het stond wereldwijd bekend dat Suriname de meest slechte en wrede slavenmeesters had. Slaven werden als honden beschouwd en werden ook zo behandeld.
* Omdat het sterftecijfer onder de slaven erg hoog lag werden er jaarlijks veel nieuwe slaven ingevoerd. In totaal werden er ongeveer 550.000 slaven naar Suriname gebracht.
* De documentaire “Katibo Yeye” van Frank Zichem gaat over de herkomst van de afro-Surinamers en het verband met de Afrikaanse cultuur. Het geeft een goed beeld van hoe het er aan toe ging en nog steeds doorwerkt in de tegenwoordige tijd.

Wil je het beeld van hoe Suriname er nu uit ziet? Bekijk dan dit filmpje.