Een avontuur in Mozambique

Bestemming: A. Port Elizabeth (Zuid-Afrika) , B. Maputo (Mozambique)
Periode: juni 2010
Vervoer: Vliegtuig, auto en bus
Accommodatie: Hostels en studentenhuis/Fatima's Place

Soms, heel soms als ik de foto’s terugzie en denk aan de bijbehorende verhalen moet ik mijzelf even knijpen. Het was allemaal écht. 5 jaar geleden alweer, de zomer van 2010.
De tijd van het WK, en daar waren we ook (dat móét ik even vermelden, ook al gaat dit verhaal niet over Zuid- Afrika, maar we waren er wel! In de stadiums én in oranje jurkjes!)
Ik zal aan de hand van foto’s en mijn roestige herinneringen (grapje, zo oud ben ik nog niet) vertellen wie ‘’we’’ zijn, en wat we daar in Godsnaam deden.

Ik ben Inge en tijdens de reis was ik 22. Ik was naar Zuid-Afrika gekomen voor mijn 3de jaars-stage van de studie SPH. Ik werkte een half jaar als maatschappelijk werkster in een crisiscentrum voor jongeren in Porth Elizabeth. Via het kleine bemiddelingsbureau Khaja (bestaat nu helaas niet meer) was mijn stageplek, begeleiding & huisvesting geregeld. Ik kwam voor het eerst in mijn leven terecht in een studentenhuis. (Normaal ben ik een: boekje-lezende-op-de-bank-zittende-loner) Maar sommige sprookjes bestaan toch, het klikte heel erg goed met de meiden. Na afloop van de stage besloten we dan ook om gezamenlijk te gaan backpacken (hoe avontuurlijk) en dan nog wel naar Mozambique, zonder vooraf geregeld visa (jaja dat komt daar wel) en met openbaar vervoer (oftewel witte busjes waarvan je hoopt dat ze daar gaan waar de chauffeur zei te zullen gaan)

Hier zijn we net aangekomen in Fatima’s place, een backpackers hostel in Maputo. We sliepen met ons vijven in een dorm, dat is een slaapkamertje met stapelbedden & amper plek voor je tas. Op deze foto is de haute couture designer van heel Mozambique te zien. (Grapje, alhoewel inmiddels misschien wel) Maar nee, deze man (naam vergeten) werd ons aangeraden door de staf van het hostel. We wilden namelijk heel graag een Afrikaans jurkje laten maken op maat want het is een originele souvenir en goedkoop. Het idee was fantastisch de uitwerking.. iets minder. Op maat betekende op maat in de toekomst (eerst nog even wat afvallen of juist aankomen), dus mijn jurkje hangt al vijf jaar stof te vangen in de kast. Maar mooi dattie is!

Maar goed, Het koste wat moeite om hier te komen. We namen een greyhound bus vanuit Zuid-Afrika naar Swaziland, daar hebben we anderhalve dag in rijen gewacht op ons visa voor Mozambique we moesten formulieren invullen wachten in de rij om deze te kunnen inleveren, wachten tot die werd goedgekeurd, in een andere rij staan voor een stempel en de betaling pfff…oh well, we hadden hem! Met een klein busje gingen we dan naar de grens. Dat busje ging pas rijden toen die helemaal vol zat (hoe bedoel je vol, met ons vijven zitten we toch vol? Nee…er konden nog gezellig 12 mensen bij) Eenmaal de grens over konden we met onze lokaal gekochte simkaart een hostel bellen of ze plek hadden. Gelukkig was dat zo. Wat een verschil met de hostels in Zuid-Afrika! Het was meer basic (als je de was liet doen, stond een vrouwtje dat buiten in een houten ton met de hand te doen), maar ook veel gezelliger, warmer en knusser. We voelden ons gelijk thuis.

Aangezien Mozambique minder toeristisch en bekend is dan Zuid-Afrika besloten we af te gaan op het advies van de staf van het hostel. Zo gingen we op de 2de dag naar de vismarkt. Dit was heel bijzonder. Je koos een vis uit en betaalde daarvoor. Vervolgens werd je door een aantal vrouwen meegetroond naar een plastic stoeltje en gooide ze vlug een plastic zeiltje over een wankel tafeltje, terwijl er ondertussen een paar mannen hard wegrende met je vis. Voordat je goed en wel zat en kon bedenken wat er zojuist was gebeurd kwam de vis al gebakken en besprenkeld met citroen en andere kruiden terug. De hele vis welteverstaan met ogen en al. Het was heerlijk, vers en bijzonder.

Na een paar dagen city life in Maputo wilde we wel wat anders. We waren door het centrum geslenterd, hadden de vismarkt en ons jurkjes avontuur achter de rug en hadden een aantal avondjes in het nachtleven overleefd. We hadden een ding geleerd, er werd hier door zowel mannen als vrouwen heel veel en heel uitbundig gedanst, wat een verademing met aan tegen- de muur- geplakte mannen in Nederland! Op z’n avondje ontmoeten we een aantal mozambiquekaanen of mozambiquelingen? Mozambiquers? Oké ik weet niet wat het is, maar hoe dan ook: mensen uit Mozambique. We kende ze half omdat we mensen kende die ze kende uit Zuid-Afrika, het mooie via-via verhaal. Ze namen ons die avond mee naar de mooiste clubs van Maputo. Ook gaven ze aan dit weekend naar Bilene te gaan. Bilene is een kustplaats waar hun familie mooie vakantiehuizen had. Ze vroegen of we meewilde Uhm jaaa natuurlijk!

Deze foto lijkt wel gefotoshopt, maar nee het is echt! We reden naar Belize in een auto met open dak, daar moest ik mijn hoofd even uitsteken, kijk die strakblauwe lucht en die palmboom. Wauw!

Eenmaal in Belize werden we helemaal overrompelt, wat een mooi plaatsje. De stranden lijken nep, het water lijkt nep, nep als in: zo mooi, zo afgelegen en verlaten dat kan niet waar zijn. We hebben hier een paar daagjes heel hard gechilled, gezwommen, op het strand gelegen, gewinkeld in het dorpje en heerlijk uit eten geweest in visrestaurantjes (in Mozambique ontkom je gewoonweg niet aan de verse vis)

We besloten naar een grote zandbak in de verte te varen met een lokaal bootje, halverwege sloeg de motor een aantal keer af, maar hey we hadden toch geen haast.

In het dorpje van Belize maakte ik heel wat nieuwe vriendjes, dat had vast NIETS te maken met het feit dat ik chipjes in mijn tas had. Mozambique, is een stukje armer dan Zuid-Afrika, dat merkten we goed. Zelf verbleven we in een luxe vakantiehuis van een rijkere familie met alles erop en eraan, maar op straat zagen we goed dat er veel armoede was. Wel zagen we, ook al is het noodgedwongen, heel wat creativiteit voorbijkomen. De kinderen hadden veel zelfgemaakt speelgoed, zoals op de foto hieronder.

Zelfgemaakt speelgoed van een oude fietsenband

En toen, toen was de reis alweer ten einde. De reis blijft me hoe dan ook bij omdat wij (we wonen verspreid door heel Nederland) elke 6 maanden een reünie houden. Elke keer vertellen we dezelfde verhalen, bekijken we foto's en filmpjes en lachen we om dezelfde blunders. We blijven ons verbazen over onze naïviteit. Sommige reiszaken hadden we nu wel anders aangepakt , bijvoorbeeld veiliger vervoer. Maar mochten we ooit de kans krijgen om weer te gaan, dan gaan we zonder twijfel weer gezamenlijk op avontuur.

Geschreven door Inge van Prooijen

Gratis reisvoorstel Mozambique

Heb je interesse in een reis naar Mozambique? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Mozambique, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.