Fietstocht door Libanon

Bestemming: A. Beiroet (Libanon) , B. Byblos , C. Chekka , D. Tripoli , E. Baalbeck , F. Zahle , G. Ebil es Saqi , H. Tyrus (Sour) , I. Sarafand
Periode: april 2004
Vervoer: Vliegtuig en fiets
Accommodatie: Diverse hotels

Het is 16 april om 20.30 uur als ik vanaf Amsterdam Schiphol vertrek voor een fietstocht door Libanon. De volgende dag kom ik aan, na al een avontuur op zich op de vliegvelden. Bij de in-check op Schiphol mocht mijn fiets niet zonder fietsdoos mee, omdat dit verplicht zou zijn bij KLM. Omdat ik met MALEV vlieg, was dit uiteindelijk geen probleem. Wel moest ik €90,- extra bijbetalen vanwege overgewicht. Eenmaal in Budapest aangekomen, met een half uur vertraging, was het maar de vraag of ik het vliegtuig zou halen. Eenmaal in het vliegtuig vraag ik me af of mijn bagage ook in het vliegtuig is beland. Om 03.00 land ik, samen met mijn bagage en word ik netjes bij mijn hotel afgezet.

Tip: Wanneer je maximaal 2 weken in Libanon verblijft, moet je eerst visa zegels kopen. Dit kun je doen door links te gaan vóór de paspoortcontrole. Dit kost $17. Voor een verblijf langer dan twee weken kost het $34. Hierna ga je naar de linker paspoort controleurs. Deze plakken de zegels in je paspoort en stempelen ze.

Fietsen in Beiroet
Ik kom erachter dat fietsen in Beiroet niet ideaal is. Vele gaten en sleuven zijn er in deze wegen te vinden. Op de boulevard kan ik heerlijk tussen joggers en wandelaars fietsen zonder last te hebben van de wegen. Wanneer je op de weg bent in Libanon, kun je de verkeersregels maar beter niet nastreven. Wie het sterkste is heeft voorrang. Er zijn amper verkeersborden, waardoor je op jezelf aangewezen bent. Wanneer ik later op de dag de weg terug wil fietsen, kom ik heel ergens anders uit. Dit komt omdat de rechter en linker wegen niet dezelfde route volgen. Waar ik wel uit kom, is het centrum van Beiroet. Hier worden dure winkels en restaurants opnieuw gebouwd. Slechts enkele kunnen gebruik maken van dit nieuwe centrum. Vele bewoners van Beiroet zijn erg arm en hebben het geld niet om het hieraan uit te geven. De Griek die mij deze informatie verteld, nodigt mij in het restaurant uit om bij hem aan tafel te zitten. We praten over de Amerikanen, die geen idee hebben van traditie, religie en familiebanden die nog erg heersen hier. Onze meningen komen veel overeen met elkaar.

Van Beiroet naar Byblos
Wanneer ik Beiroet uit wil fietsen, vertrouw ik op mijn kennis van de dag ervoor. Door deze ervaring, kan ik in 1x de stad uit fietsen. Dit was mij anders niet gelukt. Het is erg druk op de weg, waardoor het moeilijk is in te voegen. Een beleefde vrachtwagen chauffeur zorgt ervoor dat ik daarvoor de kans krijg. Het valt me op dat het niet uitmaakt of je nu in de stad fiets of erbuiten. Er is weinig natuur te bekennen en het is nog steeds erg druk. Ik neem bij het casino de afslag Tarbanja en kom uit op de oude kustweg. Hier is het lekker rustig, maar er is nog maar weinig natuur te bekennen. Eenmaal aangekomen in Byblos, een van de oudste en bewoonde steden ter wereld, ga ik op zoek naar een hotelkamer voor deze nacht. Doordat ik uitkeek op zee en de haven werd dit een dure uitgave. Maar je krijgt er wel een schitterend uitzicht voor terug.

Byblos – Chekka v.v.
Vandaag ging ik de bergen in. Het werd nog een hele beklimming. De bergen waren erg stijl, waardoor ik af en toe de tocht lopend heb moeten doen. Morgen wil ik graag fietsen naar Bcharre en vraag hoe ik dit het beste kan doen. De bewoners vertellen mij dat ik het beste langs de kust kan fietsen vanwege de steile bergen. Ik besluit om inderdaad langs de kust te gaan fietsen. Onderweg kom ik weinig mooie natuur tegen. Daarentegen zie ik veel (vervallen) hotels en fabrieken staan. Niet echt leuk om te bekijken onder het fietsen. Wanneer ik een tunnel in fiets schrik ik. De tunnel is een paar honderd meter lang er er is nergens ligt te bekennen. De lichten van auto's komen op mij af, waardoor ik weinig tot geen zicht heb. Als ik uit de tunnel kom, besluit ik om wat te gaan drinken. Op de stoep wordt ik aangesproken door een vrouw die mij een stuk pizza aanbied. Na even met haar gepraat te hebben vervolg ik mijn tocht.

Byblos – Bcharre
Vandaag een minder leuke dag. Ik heb last van knieën en kuiten en loop meer dan dat ik fiets. In de bergen is het warm, maar om de hoek komt vaak een koude bergwind aanwaaien. De laatste 15 km maken mij een stuk blijer. Langs de Qadisha vallei kan ik weer lekker fietsen. Aangekomen in Bcharre, vraag ik de weg naar het hotel. Een jeep begeleidt mij door de stad en vertelt mij nadrukkelijk dat ze geen terroristen zijn. Doordat ik al door vele ben aangekondigd, weten ze al wie ik ben. De hoteleigenaar was naar de vakantiebeurs in Utrecht. Hij wil Libanon weer op de kaart zetten als vakantie land. Libanon heeft in Nederland nog een slechte naam door de oorlogen. De eerste 28 km fiets ik op de autobaan. Het is erg breed en ik heb genoeg ruimte om te kunnen fietsen. In Chekka neem ik de afslag en aan het einde kom ik één bord tegen. Nu maar klimmen van 0 tot 1500 meter.

Rondrit Bcharre
Wanneer je rond deze tijd in Libanon komt kan er in de ochtend geskied worden. 's Middags kun je lekker gaan genieten van de zon op het strand. Ik besluit om de beroemde ceders te gaan bekijken. De taxichauffeur heeft me geholpen, zodat ik over het hek kon klimmen. Het park was namelijk nog gesloten. Er zijn nog maar weinig van deze bomen over, vroeger stond het grootste deel vol. Na dit avontuur heb ik het museum en huis van Khalil Gibran bezocht. Ik neem plaats op zijn stoel en er wordt door de bewaakster een mooie foto gemaakt. Wanneer ik denk rustig in een weiland bij te komen, wordt ik geroepen. Een man neemt mij mee naar zijn huis en biedt me koffie aan. Heel onbeleefd vraag ik om thee. De hele familie drinkt gezellig mee. Een oudere vrouw ligt op de bank met erg veel pijn aan haar knieën. Beleefd als ik wil zijn, biedt ik haar een strip pijnstillers aan. Zo wordt voor haar de pijn een stuk draaglijker. Doordat ze bijna geen Engels praten is het moeilijk te communiceren. Na een kort gesprek neem ik afscheid.