14-daagse rondreis door Zuid en Midden-Mongolië

Bestemming: A. Ulaanbaatar (Mongolië)
Periode: juli 2008
Vervoer: Paard, bus
Accommodatie: Tenten, guesthouse

Na onze reis met de Transmongolië- express vanuit Rusland naar Mongolië zijn we nu toe aan een nieuw avontuur. We zullen een 14-daagse rondreis door Mongolië gaan doen. We hebben deze trip geboekt samen met een Engels stel, een Belg en een Deen. We zijn samen uit eten geweest om elkaar wat beter te leren kennen.

We hadden er rekening mee gehouden dat het huren van een busje en een gids zo'n 80 dollar per persoon per dag zou kosten, maar uiteindelijk is voor 700 dollar per persoon de hele trip geboekt. Dit houdt in dat we vervoer hebben, eten, drinken, onderdak in verschillende Gers bij locals en een paar nachten in een tentje. Slaapzakken et cetera zit er ook bij in. We hebben hier geluk mee gehad. Zo gaan we nog eens all inclusive op vakantie!

Cadeautjes meenemen

De groep mensen met wie we de komende tijd zullen rondtrekken bestaat uit Richard en Jessica uit Engeland, Jonas uit Denemarken en Mark uit België. Onze chauffeurs zijn Dagwa en Batta en onze gidsen zijn Doggy en Oggy. In Mongolië bestaat het gebruik dat je kleine cadeautjes meeneemt voor de nomadenfamilies waar je gaat overnachten. Aanstekers, snoep, wodka en shampoo zijn erg geliefd dus dat nemen wij mee.

Zodra we de stad uit zijn rijden we al snel op de grote vlaktes van Mongolië. We stoppen bij een grote stapel stenen waarin een tak staat met gekleurde sjaaltjes. Om de goden aan onze kant te krijgen moeten we hier drie keer omheen lopen en nog wat extra stenen op de stapel gooien. Ons kan niks meer gebeuren.

Nadat we ongeveer 2 uur onderweg zijn zien we dat het aan de horizon erg donker wordt. Waarschijnlijk komt er een flinke regenbui. Alleen blijkt het geen regenbui te zijn, maar een zandstorm! Verschrikkelijk zou je denken, maar we vinden het geweldig. Door de zonnestralen die er soms tussendoor piepen lijkt het zand wel van goud! Zodra het zicht wat beter wordt zien we zelfs kleine wervelwinden die wel van goud gemaakt lijken te zijn. Dit schouwspel kunnen we ongeveer een uur bewonderen.

Zodra de storm is gaan liggen worden we verrast door de vele roofvogels die we zien. We kunnen behoorlijk dicht in de buurt komen wanneer ze op de grond zitten. Op deze manier kunnen we ze goed bekijken! Echter, zodra we de deur van de bus openmaken om betere foto's te kunnen maken, vliegen ze weg. Maar wat een schouwspel als ze wegvliegen. Het zijn fantastische beesten met een spanwijdte van misschien wel meer dan anderhalve meter!

Zodra we weer op pad zijn komen we er alweer snel achter dat de wegen in Mongolië heel slecht zijn. Eigenlijk zijn het niet eens wegen te noemen! Van de 2.200 kilometer die we zullen rijden, is er nog geen 100 kilometer asfalt. De rest van de tijd stuiteren we door de auto en soms vallen we zelfs bijna uit onze stoelen. Dit maakt het reizen echter wel een avontuur.

Er zit behoorlijk wat verschil tussen de vlaktes waar we overheen rijden. Soms lijkt het alsof je door een groene weide rijdt, maar schijn bedriegt. Vaak zijn dit maar wat plantjes tussen de stenen en rotsen. De andere keer lijkt het alsof we op de maan zijn. Het landschap bestaat dan vooral uit rotsen en keien.

Onze eerste nacht is bij een nomadenfamilie. We slapen met zijn zessen in een Ger. Dit is een traditionele Mongoolse ronde tent. De tent is niet erg groot, ongeveer 5 meter in diameter. Van binnen en van buiten zijn deze Gers bijna overal hetzelfde. Er is een kachel in het midden (waar vaak gedroogde koeienpoep in wordt verbrand). Soms zijn er wat bedden, anders slaap je op de grond. Er is wel altijd een kastje met wat foto's en een afbeelding van de Dalai Lama.

Zodra we ons eten op hebben wordt gevraagd of we de familie willen helpen met het vee. Sommige geiten en schapen moeten nog gemerkt worden voordat ze verkocht worden op de markt. Wij moeten de beesten vangen waarna een van de gezinsleden de vacht van het dier insmeert met wat rode verf. We zijn hier in een mum van tijd mee klaar.

De Gers van de familie staan bij een aantal grote rotsen. Zodra het begint te schemeren, rond 21:00 klimmen we naar boven om te genieten van de zonsondergang. Wat is dat mooi zeg! De bergen veranderen in een prachtige kleur en de lucht verandert langzaam naar paars met gouden strepen er doorheen. Prachtig! Iedereen is er stil van. We blijven hier ruim een uur naar staan kijken.

De nomadenfamilie

Vandaag gaan we 220 kilometer rijden voordat we bij de nomadenfamilie zijn waar we vanavond gaan slapen. Deze rit gaat ongeveer 9 uur duren en gaat vanaf centraal Gobi naar het zuiden. We merken dat het landschap vlakker wordt en het groen langzaam verdwijnt. Ineens is er geen groen meer te bekennen en is er alleen maar zand, stof en steentjes.

Vanmiddag zullen we de 'White Stupa' gaan bekijken. Er is ons gezegd dat dit een zeer bijzondere heilige plek is voor de Mongolen. De grot die we gisteren gingen bekijken was niet veel bijzonders dus ik verwachtte hier niet te veel van. Echter, ik had het mis! De 'White Stupa' is een gigantisch ravijn in de meest mooie kleuren: rood, roze, paars, bruin, zandkleurig. Het heuvelachtige landschap is prachtig om te zien en daarachter kun je een gigantische vlakte zien. Ik ben hier toch wel stil van.

Als we 's avonds aankomen bij de nomadenfamilie worden we uitgenodigd om eerst thee met geitenmelk te komen drinken. Er wonen hier 2 of 3 families en we zien veel kinderen rondlopen. Achteraf blijkt dat dit een van de armste families is waar we zullen verblijven. Sommige van deze families hebben een afspraak met een guesthouse dat ze geld krijgen als ze toeristen onderdak geven. Andere families doen het puur uit gastvrijheid en krijgen niks. Heel bijzonder. Zij weten vaak wel dat ze van de toeristen wat cadeautjes krijgen.

Wat me al eerder is opgevallen is dat de kinderen amper speelgoed hebben. Geen bal, geen blokken, geen poppen. Als de kinderen de volleybal zien die ik laatst gekocht heb willen ze er graag mee spelen. Wij moeten natuurlijk meedoen. De volgende dag besluiten we om naast de al geplande cadeautjes, ook de volleybal aan de kinderen te geven. Je had de glunderende gezichtjes moeten zien, zo blij waren ze ermee. Een paar kinderen gaan gauw een paar mooie, glimmende stenen halen om iets terug te kunnen geven. Deze stenen heb ik nog steeds.

Gobi woestijn

Vandaag zijn we door de Gobi woestijn gereden. We gaan nu in de richting van de bergen waar we zullen gaan kamperen. Zodra we uitstappen is het goed te merken dat de temperatuur lager ligt omdat we hoog in de bergen zitten. We doen onze lange broek en jas aan en zetten zelfs onze muts op. We wandelen 6 kilometer door een soort vallei. Het landschap is prachtig en het licht van de zon zorgt voor mooie foto's. Er ligt nog ijs in de vallei van de winter. Over ongeveer een maand zal het hier pas ijsvrij zijn.

Tijdens de wandeling zien we af en toe een berggeit staan bovenop de berg. Wat een prachtig beest met die grote horens! Onze gids Doggy vertelt dat het dier een verkenner is die de kudde verderop waarschuwt als er gevaar is. Ondanks onze grote cameralens is het moeilijk om het dier te fotograferen.

Na de wandeling zetten we de tenten op en dan blijkt dat we een eenpersoons tentje hebben met zijn tweeën. Dit is echt lachwekkend. De een kan er pas in als de ander al in de slaapzak ligt en niet beweegt. Als we gaan slapen blijkt het nog kouder te worden dus kruipen we met kleren en al in de slaapzak.

Red Flamed Mountains

De volgende ochtend ga ik om 6 uur de tent al uit. Tussen de bergen hangt mist en je kunt zien dat de adelaars hun ontbijt aan het vangen zijn. Dat is niet moeilijk voor hen, aangezien het hier stikt van de knaagdieren. Waar je ook kijkt zie je wel een knaagdier rennen. Omdat het nog zo vroeg is zoek ik naar meer berggeiten die ik helaas niet kan vinden.

Nadat we ontbeten hebben breken we de tenten af. Daarna gaan we weer naar de hitte van de woestijn. We gaan namelijk de 'Red Flamed Mountains' bekijken. Wat is dit prachtig! Dit landschap lijkt wel op dat van de 'White Stupa' maar nu zijn de bergen rood in plaats van wit! Ik zoek een rustig plekje zodat ik al dit moois in me op kan nemen. Ondanks dat we pas 4 dagen onderweg zijn kan de rondreis al niet meer stuk.

Sanddunes in de Gobiwoestijn

Vandaag gaan we richting de 'sanddunes' waar we 2 dagen zullen verblijven. De 'sanddunes' is een strook Sahara van 160 kilometer lang en een paar kilometer breed. Deze strook duikt plotseling op uit het landschap. De familie waar we dit keer zullen verblijven heeft blijkbaar wel een deal met de guesthouses. Ze bezitten meer spullen en er is zelfs een biljarttafel waar we kunnen poolen. De eerste nacht hier is helder en je ziet dan ook de prachtige volle maan en miljarden sterren! De sterrenhemel is geweldig hier in Mongolië, omdat er amper licht is in de omgeving.

De volgende dag gaan we een tochtje maken op een kameel en 's avonds gaan we langs de 'Singing Sanddunes'. Dit zijn duinen van meer dan 100 meter hoog. Er wordt gezegd dat als je naar boven klimt, de duinen een zingend geluid maken. Nou, het enige wat ik heb horen zingen zijn mijn longen! Wat was dat zwaar: meer dan 100 meter klimmen terwijl je tot aan je enkels in het zand staat. Wanneer ik eenmaal, als laatste, boven ben ben ik helaas net te laat voor de spectaculaire zonsondergang.

Buiten overnachten

Nadat we 280 kilometer door het land gehobbeld hebben, en onderweg een prachtige met kristallen bezaaide grot gezien te hebben, komen we eindelijk aan op de plaats waar we weer in het tentje zullen overnachten. Ik denk dat de gidsen zomaar ergens gestopt zijn omdat het te lang duurde. We staan op een open vlakte en het waait heel erg hard, waardoor het erg lastig is om de tentjes op te zetten. Gelukkig gaat de wind later liggen en is het een stuk aangenamer.

Paardrijden in Mongolië

Vandaar rijden we de hele dag om naar de plek te gaan waar we morgen zullen beginnen aan een 2-daagse rit te paard en een dag wandelen. Ik zit met gemengde gevoelens aan het ontbijt de volgende dag. Ik vind paarden namelijk echt niet leuk, en de opmerking van onze gids Doggy stelt me ook niet bepaald gerust. Hij zegt dat er in Mongolië vele wilde paarden zijn maar dat het paard waar ik op zal rijden maar 'half wild' is. Zodra ik erop zit heb ik al in de gaten dat dit niks gaat worden.

Het blijkt dat wanneer onze gidsen 'when you happy, we happy' zeggen ze dat ook echt menen. Ze zijn onmiddellijk bang dat ik zal gaan klagen omdat ik het paard niet leuk vindt. Maar ik leg ze, met veel moeite, uit dat het echt niet erg is en dat het mijn eigen keus is om niet te gaan rijden. Ik zou het wel jammer vinden om de groep voor 3 dagen te verlaten, dus vraag ik of het mogelijk is dat ik zelf mee loop. Dat is geen probleem zeggen de gidsen. 40 kilometer in 3 dagen moet me nog wel lukken, dacht ik.

Al na een half uur heb ik spijt van deze beslissing. De harde, koude wind staat in mijn gezicht en we gaan alleen maar bergop. Pas na ongeveer 2 uur bereiken we de top en ik ben kletsnat van het zweet. Maar zodra ik afkoel kan ik niet stoppen met hoesten. Gelukkig is er aan de andere kant van de berg weinig wind en gaan we naar beneden. Dat is echt een verademing. De zon droogt mijn zweet al snel op en als ik beneden ben voel ik me een stuk beter. Ik heb alleen pijn in mijn knieholtes zodat ik me eerder 88 als 38 voel. Eenmaal beneden komt onze gids Doggy al snel naar me toe om te vragen of alles wel goed gaat.

De volgende dag is het begin van de tocht een hel. Mijn spieren zijn nog moe van gisteren. Gelukkig wen ik snel aan de pijn en is het landschap wat vlakker, zodat ik er meer van kan genieten. Het landschap is wederom prachtig, vol met bloemen, zoals trollius bloemen, kleine gele bloemen en vergeet-mij-nietjes. Ik ben blij dat ik met de tocht ben mee gegaan.

Het laatste stuk lopen we door de bergen naar de busjes terug. Op de bergtoppen kunnen we sneeuw zien die vannacht is gevallen. Het lijkt Oostenrijk wel! Inmiddels heb ik geen last meer van mijn spieren door het vele wandelen, dus ik geniet volop.

Rond 2 uur arriveren we bij de busjes en na de lunch rijden we naar een familie waar we gaan overnachten. Wanneer we ons 's middags geïnstalleerd hebben in de Ger komen er donkere wolken aan. Het lijkt alsof het gaat regenen. De wolken bieden een prachtig schouwspel. Zwarte wolken met blauw ertussen en daaronder de groene bergen. Werkelijk geweldig!

Hotsprings

Vandaag zullen we naar de Hotsprings gaan. Ik verheug me hier erg op omdat ik me eindelijk heerlijk zal kunnen douchen. Helaas is het zo dat zodra ik de douche instap, ik verwelkomd word door een meute bijen. Ik vraag aan het meisje dat bij de Hotsprings werkt of ze steken. Ze zegt van wel, maar probeert ze toch te verjagen. Ik waarschuw haar dat ze de bijen niet boos moet maken! De bijen laten zich niet verjagen dus ik vlucht maar naar het warme bad. Echter hier zijn ook bijen dus na een half uur houdt ik het voor gezien. Gelukkig heb ik kunnen weken in het warme water dus ik voel me een soort van schoon.

De laatste 2 dagen

De laatste dagen rijden we terug naar Ulaanbaatar. Terwijl ik dit verhaal schrijf zijn we inmiddels terug in Ulaanbaatar en we hebben niks anders gedaan dan eten, drinken en nagenieten van de reis. De afgelopen 2 weken waren geweldig. De rondreis is een ongelooflijk mooie ervaring in dit fantastische en gastvrije land. Vooral de gastvrijheid zal ik nooit vergeten. Ik kan iedereen aanraden om dit land eens te bezoeken! Het is echt betoverend mooi.