Naadam Festival Mongolië

Jaarlijks wordt van 11 tot en met 13 juli het Naadam festival in Mongolië georganiseerd. De oorspronkelijke naam van het nationale festival is Eriin Gurvan Naadam, wat 'de drie mannelijke spelen' betekent. Deze drie spelen zijn Mongools worstelen, boogschieten en paardenraces. Het festival is echter niet meer alleen voorbehouden aan mannen, ook vrouwen mogen meedoen met de paardenraces en het boogschieten.

Het van oorsprong religieuze festival herdenkt nu de revolutie in 1921 toen Mongolië zichzelf onafhankelijk verklaarde. Het belangrijkste festival in het land wordt gehouden in Ulaanbaatar, in het National Sports Stadium en de directe omgeving. Maar in bijna alle dorpen in heel Mongolië en de Mongoolse bevolking in China wordt Naadam gevierd, zij het op kleinere schaal.

Ceremonie

Zoals ook de Olympische Spelen een officiële openingsceremonie kennen, is dit ook het geval bij het Naadam festival. Er zijn optredens van dansers en musici terwijl er een parade voorbij trekt van atleten en paardrijders.

Worstelen

Het worstelen, ofwel Bökh, is van oudsher de belangrijkste van de drie mannelijke spelen. Er is een gewichtscategorie of tijdslimiet, het doel hierbij is om je tegenstander de grond te laten raken met zijn elleboog, knie of bovenlijf.

Aan het begin van de wedstrijd stappen ongeveer 1.000 worstelaars de arena in, zwaaiend met hun armen als een adelaar. De jury wordt geëerd met de dans devekh en de worstelaars worden bezongen vanwege hun kwaliteiten. De spelen blijven doorgaan tot de sterkste worstelaar al zijn concurrenten heeft uitgeschakeld. Afhankelijk van de prestatie krijgt elke worstelaar een titel, zoals leeuw, olifant of adelaar. De winnaar krijgt de titel van Titaan.

Paardenraces

In het land van de paarden mag een paardenrace natuurlijk niet ontbreken. Zo'n 1.000 Mongoolse paarden uit het hele land worden naar Ulaanbaatar gebracht om deel te nemen aan de spelen. De paardenraces zijn niet te vergelijken met die in het Westen. Waar ze daar twee kilometer lang zijn, zijn de Mongoolse races vijftien tot dertig kilometer, afhankelijk van de leeftijd van het paard. De jockeys zijn kinderen tussen de 5 en 15 jaar oud, die hiervoor getraind zijn sinds ze kunnen lopen. De toewijding voor de paarden is in Mongolië erg groot. Zo wordt bij de overwinning het paard geëerd in plaats van de jockey. Dit is ook de reden waarom de jockeys zo jong zijn, men gelooft dat het paard het beste van zichzelf kan geven als deze een lichtgewicht draagt.

Wanneer de races over zijn volgt de ceremoniële prijsuitreiking. De eerste vijf paarden die over de finish komen krijgen de titel airgyn tav en worden vereerd met muziek en poëzie. De winnende jockey krijgt de titel tumny ekh, ofwel 'leider van duizend'. Het laatste paard dat de finishlijn passeert wordt bayan khodood, ofwel 'volle maag', genoemd en toeschouwers zingen een lied om het paard volgend jaar meer geluk te wensen.

Boogschieten

Het gezegde gaat dat Mongolen geboren worden met een boog in hun hand. Sinds kinds af aan worden zij getraind om goede boogschutters te worden. Men heeft niet, zoals in het Westen, een doelwit, maar honderden surs, een soort leren cilinders. Elk team bestaat uit 5 tot 10 mannen of vrouwen. Zij moeten 33 surs raken, mannen op een afstand van 75 meter, vrouwen op 65 meter. Het eerste team dat dit voor elkaar heeft is de winnaar. Tijdens het schieten wordt het lied Uuhai gezongen, waarvan de intonatie verandert op het moment dat het doelwit geraakt is. Deze traditie is afkomstig uit de tijd dat de schutters nog op 200 meter van het doelwit stonden, het lied was toen een goede manier om iedereen te laten weten of er raak was geschoten.