17-daagse reis door Japan

Bestemming: A. Tokyo (Japan) , B. Hiroshima , C. Kyoto
Periode: april 2015
Vervoer: Vliegtuig
Accommodatie: Hotels
Organisatie: Kras

Half november 2014 word ik verrast door een vraag van mijn vrouw: “Zullen we naar Japan gaan?”. Een verrassende vraag omdat zij de laatste jaren niet meer op vakantie wilde naar plekken, die meer dan 3 uur vliegen van Nederland zijn. Een hele oude wens blijkt echter dit keer toch sterker.

Zo komt het dat wij, mijn vrouw, onze zoon van 25 jaar en ik, half april 2015 na 12 uur vliegen, op de luchthaven van Tokio kennismaken met ons reisgezelschap. 22 personen en 1 reisleider. Mijn zoon oogt ongerust, hij is overduidelijk de jongste in dit door KRAS-reizen bijeen gebrachte gezelschap. Gelukkig maken wij bij de pinautomaat kennis met de één na jongste van het gezelschap. Ook bij haar na de kennismaking een geruststelling dat het niet allemaal “bejaard” is wat er de komende 14 dagen met ons op pad gaat. Gedurende die 14 dagen leren wij ook dat je dus nooit van een eerste indruk moet uitgaan. De “ouwetjes” blijken stuk voor stuk ervaren wereldreizigers. De oudste van het gezelschap, Bram, beschouwt deze rondreis zelfs als een eerste korte kennismaking met het land en als het bevalt, keren hij en zijn partner later nog wel eens terug om op hun gemak, hij bedoelt een maand of twee, het land verder te verkennen.

Tokio

Omdat het pas 9 uur in de ochtend is, we hebben door de nacht heen gevlogen, kunnen we nog niet in ons hotel voor de komende 3 nachten terecht en dus begint direct al de rondrit door Tokio. Nadat Kees, onze Nederlandse reisleider, een korte introductie van zichzelf gegeven heeft en de fooienpot aan de orde heeft gebracht, is het woord aan de plaatselijke gids. Die begint met de mededeling dat het geven van fooien in Japan niet gebruikelijk is. Prima afgestemd dus. Tijdens de eerste stop verbaast deze gids ons ook door, nadat wij verteld hebben dat wij (mijn zoon en ik) uit Rotterdam komen, over Feyenoord te beginnen. Hij weet nog beter dan wij dat tijdens het laatste grote succes van Feyenoord er een Japanner in het team liep. De wereld is klein! Niet klein is de stad Tokio. Maar dat wil niet zeggen dat de stad dan ook bezienswaardig is. Veel hoogbouw, veel elektra en vooral veel drukte. De vergelijking met New York ligt voor de hand maar dan wint New York.

Mount Fuji

Voor ons begint het “echte” Japan daardoor pas als we met de bus naar de Mount Fuji rijden. Onze reisleider vertelt dat hij hier nu voor de 5e keer is maar dat hij die berg nog nooit gezien heeft omdat die de vorige 4 keer in de wolken lag. Wij hebben geluk. Volstrekt helder en uiterst zichtbaar zien wij de berg zowel van grote afstand als halverwege de weg omhoog voor onze ogen. De reisleider pakt ook uiterst vrolijk zijn camera om e.e.a. te fotograferen, maar blijkt vergeten te zijn de batterij te laden. Later die dag, als we op een meer rondvaren, blijkt de berg zijn vaste wolkenkleed weer te hebben aangetrokken. De beloofde spiegeling in het water blijft dan ook uit.

De Zaanse Schans van Japan

We maken een dag later kennis met wat iemand van het gezelschap “de Zaanse Schans van Japan” noemt. Een dorp vol met authentieke Japanse huisjes. We beginnen boven aan een berg en na de gewandelde afdeling maken we een tochtje door het dorpje. Aan het eind van het dorp is een gigantische parkeerplaats. De parkeerplaats staat vol met bussen en daarbij een ontzettende mierenhoop van scholieren. Het is kennelijk net lunchtijd, want ze zitten allemaal met een lunchbox op hun schoot. De gids legt uit dat een bezoek aan dit dorp hoort bij de opleiding van de scholieren.

Shikansen

Gedurende onze reis maken we twee maal gebruik van de Shikansen, de hoge snelheidstrein van Japan. Opvallend daarbij is de uitermate grote discipline en georganiseerdheid van het land. De trein die om 2 minuten over half twaalf moet vertrekken, komt om half twaalf het station inrijden, stopt dusdanig nauwkeurig dat de deuren zich bevinden ten hoogte van de op het perron aangegeven uit- en instapplaatsen en vertrekt exact om twee minuten over half twaalf. De grootste zorg van de reisleider is dan ook of we wel allemaal snel genoeg zullen instappen. Dat brengt hem er zelfs toe om te roepen: “Wel doorlopen vooraan” waarna de voorste man niets anders kan doen dan terug roepen: “Kees, de deur is nog dicht”.

We komen vervolgens in Takayama, de stad met de 1.000 tempels. Helaas zijn we hier op de enige dag van de reis dat het echt verschrikkelijk slecht weer is. Omdat we geacht worden de stad op eigen gelegenheid te ontdekken, komt er van tempels kijken niet veel.

Furakawa

Leuker wordt het als we een dag later, eveneens op eigen gelegenheid, naar Furakawa gaan, alwaar op dat moment een festival gaande is. We maken een rondgang langs diverse sierwagens en worden bij een van de verenigingen die zo’n wagen toont gevraagd om een borrel mee te drinken. Dat het pas half twaalf in de ochtend is, is daarbij geen bezwaar. Uiteindelijk drop ik de laatste twee glazen saké maar in mijn meegenomen waterflesje anders was ik geëindigd naast een van onze gastheren, kruipend over de vloer.

Hiroshima

Een zeer indrukwekkende dag is de dag die we maken in Hiroshima. De “ramp” die zich daar heeft afgespeeld, de eerste atoombom die echt als wapen is ingezet, laat zich voelen bij het aanschouwen van het enige gebouw dat overeind gebleven is en sindsdien onaangetast als symbool van “dit nooit meer” wordt tentoongesteld. Het daarnaast gelegen park van de vrede heeft een zelfde uitstraling. Ook hier busladingen vol met scholieren die dit bezoek verplicht moeten afleggen. Ik zie er geen een die zich misdraagt of blijk geeft er niets aan te vinden.

Kyoto

Het laatste doel van de rondreis blijk ook het hoogtepunt van de reis, de voormalige hoofdstad Kyoto. Hier is erg veel “oud Japan” in stand gebleven, hetgeen betekent dat je in iedere straat wel een tempel of een andere bezienswaardigheid tegenkomt. Bij een van de tempels zijn we getuige van een echte huwelijksvoltrekking. Veel ceremonie, veel (valse) muziek en tot onze verwondering moeten de vaders van bruid en bruidegom om de beurt het woord nemen om, zo menen wij althans op te maken, de aanwezige familieleden een voor een voor te stellen aan de kersverse schoonfamilie. Slotstuk is het maken van de officiële trouwfoto. Daarvoor neme men 1 fotograaf en 3 hulpjes, die 15 minuten lang niets anders doen dan alle broekplooien, alle handen en alle stropdassen dusdanig te draperen dat het “ideaal” in beeld komt. En dat na iedere foto nog een keer.