Wandeltocht in Nepal

Bestemming: A. Kathmandu (Nepal) , B. Syange , C. Pisan , D. Tatopani , E. Tadapani , F. Pokhara , G. Bandipur , H. Thamel
Periode: november 2010
Vervoer: Vliegtuig en lopen
Accommodatie: Diverse

Vandaag vertrekken we eindelijk naar Nepal. De afgelopen week hebben we onze rugzakken ingepakt en ons voorbereid op het vertrek en nu is het eindelijk zover. Om 20.40 uur pakken we de bus naar Schiphol waar we het vliegtuig naar Nepal nemen. Met een kleine vertraging vertrokken we naar Bahrein waar we een tussenlanding zouden maken. Vanuit de lucht zag Bahrein er mooi uit: met allerlei moskeeën en minaretten. Hier stapten we uit en liepen we naar het vliegtuig dat ons naar Kathmandu zou brengen.

Om 16.15 landden we eindelijk op de luchthaven van Kathmandu. Hier moesten we nog een visum aanvragen: we waren per persoon €32,- en twee pasfoto's armer, maar wel twee visa voor een maand rijker. Buiten het luchthavengebouw gingen we voor de eerste keer pinnen; meteen 10.000 rupees, het maximale wat je per dag kunt opnemen. Hierna namen we de taxi naar het Sacred Valley Inn guesthouse in Thamel, Kathmandu. We werden netjes voor de deur afgezet en kregen een kamer toegewezen aan de achterzijde van het hotel. In onze hotelkamer legden we de spullen neer en hierna gingen we Thamel verkennen. We kwamen uit bij het Third Eye restaurant, die er nog precies hetzelfde uitzag als zeven jaar geleden. Alles zag er eigenlijk nog hetzelfde uit.

De eerste wandeltocht
We stonden om 08.45 op en liepen naar Pumpernickel Backery. Het was nog rustig op de straat en de winkeltjes gingen net open. De kooplieden waren bezig met het uitstallen van hun koopwaar. De Pumpernickel was echter wel veranderd. Het was nu een echte winkel. Hier kochten we een sandwich met yakkaas, sla, tomaat en komkommer, een glas verse jus d'orange en een potje koffie. Het smaakte ons erg goed.

Na het ontbijt liepen we in de richting van de Barkhor, de eerste wandeltocht. Op weg naar het beginpunt liepen we langs een aantal trekkingswinkels waar we wandelstokken wilden kopen. Vanaf het beginpunt bij de Thahiti Tole, een stoepa, volgden we de wandeling. Onze eerste stop was bij een pleintje waar we een grote, witte stoepa zagen. Ook hoorden we muziek uit een klooster komen waar we naar binnen gingen. Van binnen zag het er erg mooi uit en het deed ons denken aan onze reizen naar Tibet.

Rondo de grote, witte stoepa stonden nog een aantal lagere stoepa's. Daar tussendoor waren schoolkinderen van het basisschooltje dat aan het plein grensde tikkertje aan het spelen. Zij sloegen geen acht op de toeristen.

We vervolgden onze route en liepen door de winkelstraten langs een tiental grote en kleine tempels. Wat is alles toch fotogeniek! Uiteindelijk kwamen we aan op Durbar Square. We betaalden voor de toegangskaart en lieten deze meteen omzetten naar een toegangskaart die onze hele vakantie geldig was.

Durbar Square was nog net zo mooi als voorheen. We genoten van de vele mooie tempels die prachtig afstaken tegen de blauwe hemel. We bezochten Maru Hitti, een eeuwenoude waterplaats die direct achter Durbar Square ligt. Zelfs nu nog tappen buurtbewoners hier water. Na een lichte lunch waar we uitzicht hadden over Durbar Square liepen we naar New Road waar zich een aantal fotowinkels bevindt. Hier kochten we een aantal dingen voor onze camera.

's Middags liepen we terug naar het hotel. Hier wachtte de eigenaar al op ons. We zouden de details van onze trekking doornemen. Ook had hij geregeld dat de gids even langs zou komen in het hotel en dus konden we direct kennismaken met Ramesh Lamichhane, op het eerste gezicht een sympathieke Nepalese jongeman van 25 jaar oud. We kochten wandelstokken, aten in een Thais restaurant en na het eten liepen we weer terug naar het hotel.

Patan & Budnath
Nadat we al onze zaken in orde hadden gemaakt, namen we een taxi naar Patan. Bij Durbar Square in Patan kochten we een entreebewijs voor een maand en genoten we van de mooie tempels op het plein. Daarna brachten we een bezoek aan het museum op het plein. Hier was een tentoonstelling van tientallen Boeddhabeelden en hindoeïstische beeldjes. We maakten weer een wandeltocht en kwamen onder andere langs een mooie en decoratieve gouden tempel. In alle winkeltjes in Patan keken we naar allerlei bronzen beeldjes, waar er veel van te vinden waren.

Rond 15.30 namen we de taxi naar Budnath. Hier begaven we ons in de menigte die kloksgewijs om de witte stoepa heen liep. Budnath is een Tibetaans bedevaartsoord en om de stoepa heen wonen erg veel Tibetanen. We beklommen het onderste deel van de stoepa en liepen ook hier kloksgewijs om heen. Nadat we alles en iedereen bekeken hadden hier, namen we de taxi terug naar het hotel.

We dineerden bij een Iers restaurant: een romantisch diner met kaarslicht, want de elektriciteit was uitgevallen. Toen we in het hotel waren, pakten we onze rugzakken. We zijn klaar voor het avontuur van morgen!

Op weg naar Bulbulhe: het beginpunt van de wandeltocht
Om 06.40 gingen we ontbijten op het dakterras van het hotel. Hierna pakten we de taxi naar het 'busstation', een straat nabij Thamel. Hier zouden we de bus naar Beisahar pakken, maar deze stond er nog niet. Het busstation bleek 'verplaatst' te zijn. Eindelijk kwamen we bij de goede bus aan. Deze vertrok met 45 minuten vertraging.

Langs de weg was van alles te zien: marktjes, boeddhistische tempels met monniken in rode gewaden, een kuil in de grond met een brandend vuur erin met daarboven een metalen plaat, waar asfalt op werd gesmolten, een heuse filmstudio en nog veel meer. Ook kwamen we onderweg nog twee ongelukken tegen. Onze chauffeur lette gelukkig wel goed op.

Eenmaal in Besisahar moesten we ons registreren en onze 'vergunning' laten zien dat we mee mochten doen aan de wandeling. We reden naar een ander busstation waar we van bus moesten wisselen. We stapten in een bus die wel bestand zou zijn voor de weg die zou volgen. Het bleek een erg hobbelige weg te worden. Rond 17.00 uur kwamen we aan in Bulbulhe. We checkten in in ons hotel en na het eten lagen we al snel op bed.

De eerste dag
We ontbeten rond 07.00 uur en om 07.50 uur gingen we op pad. De eerste twee uur liepen we door de landerijen in de schaduw van de bergen. Toen om 10.30 de zonnestralen te voorschijn kwamen, werd het meteen erg heet. We hadden uitzicht op de wit besneeuwde bergen in de verte, maar nadat we een bocht omgingen, kregen we een ander prachtig uitzicht.

We liepen door tot in Syange, waar we rond 12.15 aan kwamen en lunchten. Hierna liepen we nog vijf kwartier naar Jagat. We zagen vooral rijstterrassen vanaf de rivier tot aan de bergkam. Helaas was alles kaal omdat de rijst al geoogst was. Onderweg kwamen we ook nog ezelkaravanen, kuddes geiten en werkende mensen tegen. Toen we in Jagat aan kwamen, gingen we douchen en de rest van de middag deden we weinig.

Een grijze, koele tocht naar Tal
Om 08.15 uur vertrokken we uit Jagat. We begonnen met een stralend blauwe lucht, maar in de middag werd de dag grijs en koel (14ºC). We liepen door een enorm brede rivierbedding en we zagen het kleine dorpje Tal al liggen, hier kwamen we om 14.15 uur aan. We checkten in en gingen in de tuin van ons guesthouse zitten. De rest van de middag hebben we lekker geluierd.

Een uitputtende klim naar Thamchok
We ontbeten om 07.00 uur en vertrokken een uurtje later. Het pad werd steeds smaller en steiler. Het slingerde langs de bergwand en soms liepen we onder een waterval door waardoor we enige verfrissing kregen. Na twee uur lopen kwamen we aan in Dharpani, waar we thee dronken op een dakterras van een guesthouse. De zonnestralen kwamen net over de bergrug te voorschijn. Bij het terras kregen we een thermoskan thee en vermaakten we een meisje met bellenblazen. Ze begreep maar niet waarom deze elke keer uit elkaar spatten.

Na Dharpani werd de wandeltocht weer wat aangenamer. De stijging van 460 meter ging zeer geleidelijk over een breed pad. Langs de weg stonden allemaal bomen en we liepen door allerlei dorpjes heen. In Danique nuttigden we een smakelijke lunch. Bij een tappunt vulden we onze waterfles en vervolgden we onze weg. We liepen het dorp uit langs een stoepa en een kleine 'mani', een Tibetaanse muur met allerlei gebedsstenen en liepen het bos in. De klim naar boven was best inspannend. Onderweg zagen we allerlei apen van boom naar boom springen. Na een flinke klim kwamen we aan in een klein dorpje.

Nadat we door het dorpje waren gelopen, liepen we naar een hangbrug om de rivier over te steken. We waren al uitgeput, maar hierna moesten we weer een hele klim naar boven maken, naar Thamchok. Hier douchten we ons en gingen we vroeg slapen.

Door het bos naar Pisang
Om 07.15 uur ontbeten we en rond 08.15 uur vertrokken we weer. Over een breed bospad kwamen we langs een primitieve, maar effectieve houtzagerij. Ook zagen we een groep kinderen sleetje rijden op de modder. Ook zij vonden onze geblazen bellen erg fascinerend.

Hierna kwamen we aan in Koto, het had een fantastisch landschap met de witte besneeuwde toppen van de Annapurna's. Hierna liepen we door naar Chame, een redelijk groot dorp gericht op het toerisme. Na Chame liepen we door een poort in de vorm van een stoepa die prachtig beschilderd was. De route tot aan Pisang ging voor het bos. Het rook er heerlijk en de meeste tijd was de weg lekker vlak.

De klimmetjes worden steeds inspannender en we zijn de 3.000 meter hoogte inmiddels al gepasseerd. Na de lunch liepen we in de schaduw over een bospas waar het behoorlijk koel was. Uiteindelijk kwamen we in Pisang aan waar we douchten, aten en gingen slapen.

Vuurdoop
Vandaag vertrokken we weer om 08.15 uur. We liepen door het dorp langs een enorm lange 'mani'. Hierna staken we de rivier over om de lange wandeling naar Manang te maken. We liepen door het bos met een mooi meertje. Toen we over een brug waren gelopen, begon de vuurdoop: een klim van ongeveer een uur naar het dorpje Ghyaru. Hier werden we begroet door een schitterende witte stoepa. Tijdens onze theepauze hier genoten we van het prachtige zicht op de Annapurna's. We liepen verder door verschillende dorpjes en uiteindelijk kwamen we in Manang aan. Hier aten we in een restaurant en al snel gingen we terug naar de slaapkamer om in de slaapzakken te kruipen.

Rustdag
Voor vandaag hadden we een rustdag gepland. We moesten een rustdag inbouwen om te acclimatiseren op deze hoogte. Als we dat niet zouden doen, dan zou dat ons kunnen opbreken in de dagen die zouden volgen. Deze dag maakten we een korte wandeltocht die ons naar een mooi uitzichtpunt zou brengen. De weg naar het theehuisje was bevroren dus spekglad en het uitzicht was inderdaad prachtig. In de verte zagen we het pad dat we de volgende dag zouden volgen.

Toen ik terugkwam, ging ik nog even achter glas in het zonnetje zitten. Toen de zon weg was, was het echter een stuk minder aangenaam. We bestelde twee enchilada's met kaas; deze vulden zo goed waardoor het avondeten overgeslagen kon worden. Hierna ging ik nog even het dorp in (mijn reisgenote was niet zo lekker en bleef in de slaapzak liggen), waar niet veel te doen was. Ik werkte mijn dagboek bij, praatte nog even met Ramesh en om 20.30 ging ik ook slapen.

Wild op onze weg
Vandaag konden we 'uitslapen' tot 07.30 uur. Uit de kraan binnen kwam geen water meer, dus moesten we buiten onze gezichten wassen. We pakten onze rugzakken, rekenden af en vertrokken voor een korte en rustige wandeldag.

We verlieten Manang en klommen in het eerste uur 400 meter van de in totaal 500 meter van die dag. Toen we op een terrasje thee dronken, kwamen we veel wandelaars tegen waar we een praatje mee maakten. Hierna liepen we nog 1,5 uur naar Yak Kharka, waar we zouden overnachten. Het landschap was kaal, maar het uitzicht op de kale bergen was fantastisch. Voor het eerst zagen we ook wild: kudden blauwe schapen, roofvogels en yaks.

In Yak Kharka kregen we een vrijstaande cabine, een soort strandhuisje, tot onze beschikking. Tijdens onze lunch konden we op een terrasje in de zon zitten, maar rond 14.30 uur verdween de zon en werd het erg koud, niet alleen buiten maar ook binnen. Toen de kachel werd aangestoken, gingen we er allemaal omheen zitten.

Kort wandeldagje naar Thorong Phedi
Omdat het zo koud was buiten, waren de waterleidingen bevroren waardoor we ons niet konden wassen. We ontbeten en hierna begon weer een kort wandeldagje naar Thorong Phedi: een uurtje of vier à vijf lopen met een stijging van in totaal 500 meter, van zo'n 3.900 meter naar zo'n 4.400 meter. Vanwege de ijle lucht, was de wandeltocht erg inspannend. In Thorong Phedi checkten we in in een guesthouse, lunchten we achter het raam in het zonnetje en daarna lazen we nog wat.

D-day
Om 4.15 uur ging de wekker. We gingen ontbijten en het restaurant zat al afgeladen vol. Daarna vertrokken we: het was D-day, we zouden namelijk de hoogste (wandel)pas ter wereld over trekken. We waren niet de enige die om 05.00 uur wilden vertrekken: het was een lange lint van mensen met witte lampjes op hun hoofd zodat ze in het pikkedonker toch nog iets konden zien. Het pad meanderde naar boven en gelukkig was de pas niet besneeuwd. Zelfs zonder sneeuw was het een behoorlijke opgave. Rond 10.00 uur kwamen we aan op het hoogste punt van de pas, op 4.416 meter boven zeeniveau. Hoewel we ons dik hadden aangekleed, was het erg koud. De thermometer gaf -15ºC aan.

Na zo'n 1.000 meter klimmen in 5 uur stond ons nu 1.800 meter dalen te wachten, tot aan het dorpje Ranipauwa (Muktinath) dat ook nog eens 5 uur wandelen zou zijn. Voordat we Ranipauwa binnenliepen, bezochten we het tempelcomplex Muktinath. In het dorpje wilden we eigenlijk met de jeep naar Jompson of Marpha, maar hier waren we net te laat voor. Dan maar overnachten in Ranipauwa. In het guesthouse waar we sliepen, hing een elektrische boiler waardoor we ons eindelijk goed konden douchen. Rond 19.30 trokken we ons terug in de heerlijke slaapzaken op onze kamer waar het maar 2ºC was.

Angstaanjagende jeep- en bustocht naar Tatopani
Om 08.15 uur verzamelden we ons bij de jeepstand voor de rit naar Jompson. Toen we bij de stand aankwamen, bleek het kantoor waar we tickets moesten halen pas om 09.00 uur open te gaan en de jeeps bleken bevroren te zijn. We gingen dus maar even in een cafeetje zitten en keken toe hoe de mannen de jeeps probeerden te ontdooien. Toen een jeep uit de richting van Jompson kwam, konden wij mee terug. Deze tocht ging niet zonder problemen: hij was erg hobbelig en bochtig en af en toe zaten we vast in het ijs.

Even na Kagbeni daalden we af totdat we in de enorme brede rivierbedding van de Khali Kandaki kwamen. Er was een pad gemaakt, maar onze chauffeur lette niet op, raakte van de weg en botste tegen een enorme kei. Het ene wiel stond hierdoor op 1 uur en het andere op 11 uur, we konden dus niet verder rijden. We besloten niet op de volgende jeep te wachten, maar liepen verder naar Jompson, een tocht van drie kwartier tot een uur.

Toen we in Jompson aankwamen, wilden we gaan pinnen. De pinautomaat accepteerde onze pinpassen echter niet. We dragen al jaren travellers cheques bij ons, maar hebben die nooit ingewisseld omdat we pinnen gemakkelijker vonden. En wat waren we nu blij dat we ze nog bij hadden. Deze wisselden we dan ook maar gauw in. Hierna kochten we kaartjes voor de bus naar Tatopani. Wanneer deze vertrok, was echter niet duidelijk. Dat kon over vijf minuten zijn, maar ook over twee uur, de bus moest namelijk vol zijn. Uiteindelijk hebben we 2,5 uur gewacht.

Na twee uur rijden kwamen we aan in Ghasa. Hier konden we of overnachten of doorrijden naar Tatopani. De bus naar Tatopani stond echter al te wachten en we besloten verder te gaan. De rit was best angstaanjagend: de chauffeur leek namelijk een jongetje van 14 te zijn. Hij scheurde over de weg en zat telkens maar met een hand aan het stuur, omdat hij de cd-speler wou bedienen. Na 2,5 uur in de bus kwamen we in het donker aan in Tatopani. We checkten in in ons hotel en namen een heerlijke hete, lange douche. We aten twee fantastische pizza's in het restaurant en trakteerden ons voor het eerst weer eens op een biertje... en daarna nog een. Na het eten trokken we ons terug in de slaapzakken en lazen we nog wat.

Moeizame tocht naar Ghorepani
Vandaag wilden we naar de hot springs in Tatopani gaan. Dit was echter een grote teleurstelling: in zeven jaar tijd was hier – in tegenstelling tot eerdere ervaringen – juist wél alles veranderd. Er waren nu twee kleinere baden die 30 meter van de rivier af lagen en er stond een lelijk kraampje waar je bier kon kopen. Wat een tegenvaller.

We liepen terug naar het guesthouse en pakten onze rugzakken in. Om 11.00 uur vertrokken we naar Ghorepani. We stonden aan de Kali Khandaki en begonnen aan de stijging van 1.700 meter naar Ghorepani. We staken eerst de rivier over en klommen daarna verder. We liepen door agrarisch gebied met veel sinaasappel- en mandarijnenbomen. Van een jochie kochten we drie enorme mandarijnen.

Toen we verder liepen, moesten we een aardverschuiving trotseren. We kropen over stenen en keien naar boven. Na een pauze vervolgden we onze weg weer. We liepen over een smal pad tussen huisjes en velden door. Na de lunch van 13.00 uur ging het allemaal iets langzamer. We raakten vermoeid en we bleven maar stijgen. Moe, spierpijn en een grote stijging in de laatste 1,5 uur deden het moraal en het humeur geen goed.

Chagrijnig en uitgeput kwamen we in Ghorepani aan. We checkten in en nadat we onze rugzakken op de kamer hadden gelegd, strompelden we de trap af en gingen om een heet olievat zitten dat in het midden van de ruimte was gezet. We aten macaroni en genoten van de Japanse gasten die met een gitaar Japanse en Westerse liedjes zongen. Nadat we hadden gedoucht, kropen we in onze slaapzakken.

Wandelen naar Tadapani
Vandaag ging om 06.15 uur de wekker. Vanaf ons bed konden we goed van de zonsopkomst genieten. We ontbeten en hierna gingen we op pad. We moesten vandaag eerst 300 meter stijgen waarna het pad zou dalen. Na 1,5 uur namen we een pauze en dronken we warme chocolademelk. De volgende 1,5 uur daalde het pad stevig en volgden we een smal riviertje door donkere wouden. Na de lunch daalden we verder en het laatste stukje tot aan Tadapani moesten we weer stevig klimmen. Rond 14.45 uur kwamen we in het dorpje aan. In ons guesthouse wasten we eerst onze kleding uit en hierna gingen we in het zonnetje zitten. Toen we in een losstaand gebouwtje gingen dat fungeerde als eetzaaltje, ging er van alles mis met de wokbrander die onder de tafel stond te branden om deze warm te houden. De kerosine werd niet goed verbrand, waardoor het erg begon te stinken. Het was ook niet erg veilig. Na het eten gingen we weer snel naar onze slaapzakken.

Ingehaald door een waterbuffel
Na het ontbijt verlieten we Tadapani en liepen we verder door een prachtig dicht woud van rododendrons. Na 1,5 uur lopen kwamen we aan in Ghandruk. Hier liepen we niet meer door bossen, maar door rijstterrassen. We namen een pauze op een terrasje waar we prachtige uitzichten hadden over Annapurna South en de Fish Tail.

Na de pauze moesten we enkele honderden meters dalen, waardoor onze knieën het zwaar kregen. Op weg naar beneden werden we ingehaald door een waterbuffel die de daling iets sneller maakte dan wij. Toen we bij de rivier aan kwamen, lunchten we en hierna begon de klim naar Landruk. Het uurtje traplopen naar Landruk was erg inspannend. De eerste indruk van Landruk was niet erg goed; het leek er uitgestorven. Hoe verder we kwamen, hoe beter het er uit begon te zien en het centrum was redelijk verzorgd. In ons guesthouse wasten we onze kleren, douchten we en genoten we van de zonsondergang. Na het eten gingen we slapen.

De laatste klim van de wandeltocht
Na een goede nacht slapen en het ontbijt gingen we op weg naar Dhampus. Het pad was redelijk vlak en we stopten vaak om van het uitzicht te genieten. Na een pauze begonnen we aan een klim van 500 meter. Gelukkig was dit de laatste klim van de wandeltocht, want de puf voor steeds weer zo'n klim neemt in rap tempo af. Toen we boven waren lunchten we. De zon scheen hier fel waardoor we gauw in de schaduw gingen zitten.

Na de lunch moesten we nog twee uur over een vlak pad naar Damphus lopen. Rond 15.00 uur kwamen we hier aan. Tijdens het avondeten viel de stroom uit in de hele omgeving en was het pikkedonker. Gelukkig was er een back-up in het guesthouse aanwezig, zodat toch nog één lamp in het restaurant brandde. We werden met behulp van het scherm van een mobiele telefoon naar onze kamer gebracht, waar ook maar een lampje brandde zodat we konden lezen.

De laatste 1,5 uur
Vanochtend stonden we vroeg op om te gaan genieten van de zonsopkomst. We ontbeten en daarna vertrokken we voor de laatste 1,5 uur naar de 'grote' weg in Phedi. We moesten alsmaar trappen lopen naar beneden en soms was dat behoorlijk steil. Het laatste stuk van de wandeling ging door de rijstvelden. Bij de geasfalteerde weg stonden twee taxi's te wachten en na wat onderhandelingen bracht eentje ons naar Pokhara. We hadden onze rugzak van Kathmandu naar Pokhara laten sturen, maar deze was nog niet aangekomen. Uiteindelijk kregen we te horen dat de rugzak de volgende dag naar Pokhara zou worden gebracht.

De lunch smaakte ons erg goed; eindelijk weer iets smaakvols te eten. We gaven Ramesh een boek en 3.000 rupees fooi om hem te bedanken voor zijn diensten. Na de lunch namen we afscheid van onze gids. Hierna slenterden we door de hoofdstraat in Pokhara en ook hier was in zeven jaar tijd vrijwel niets veranderd. De enige verandering was dat er geldautomaten stonden. In een internetcafé stuurden we een lange mail naar huis, daarna namen we een lekkere douche in ons hotel om 's avonds te gaan eten in een restaurant.

Luie dag op het water
Toen we 's ochtends op weg waren naar een restaurantje om te ontbijten, kwamen we een Australisch stel tegen dat we al eerder hadden gezien. We maakten een praatje met hun en zij raadden ons aan om te gaan paragliden. We hadden al veel paragliders gezien en de aansporing van het Australische stel gaf de doorslag. De omgeving is hier zo schitterend, wellicht krijg je nooit meer zo'n kans.

Na het ontbijt namen we de taxi naar de World Peace Pagoda. Hier hadden we een schitterend uitzicht over de Himalaya. En we zagen ook weer paragliders die in de lucht zweefden. We trokken onze schoenen uit en bestegen de witte trappen van de Peace Pagoda. Het uitzicht over het meer was schitterend. In de pagode stonden mooie Boeddhabeelden en het geboorteverhaal van hem.

We daalden de berg af en hoorden een hoop geritsel: een groep apen verplaatsten zich van boomtop naar boomtop. Bij een restaurantje kochten we kaartjes voor een boottochtje naar de andere kant van het meer. Een oude man peddelde ons langs de tempel die op een eilandje in het meer staat. De rest van de middag deden we weinig: we luierden en genoten van het schitterende uitzicht. Aan het einde van de middag huurden we een roeibootje en peddelden we zelf over het water. Toen we terugkwamen, liepen we naar een van de bureautjes die het paragliden aanbiedt, hier informeerden we naar de mogelijkheden. 's Avonds aten we in een restaurant dat bomvol zat.

Paragliden
Na het ontbijt liepen we naar het bureau van Sunrise Paragliding. Een Europese jongen raadde ons aan de tweede vlucht te nemen, om 12.30 uur. Om 11.30 uur moesten we ons melden en werden we met de jeep naar Sarangkot gebracht. Een paar kleine jongetjes prepareerden de paragliders. Toen alles gereed was, kregen we een zeer korte instructie. De vlucht was schitterend. We vlogen hoog boven de rijstterrassen. We zagen de zon reflecteren in het water van het Phemideer en het uitzicht op de Himalaya was als nooit tevoren. Wat een grandioze belevenis! Helaas waren we na een half uurtje weer terug op vaste grond. We werden weer teruggebracht naar het bureau van Sunrise Paragliding en de rest van de middag genoten we na van de vlucht. We bezochten een internetcafé om het thuisfront op de hoogte te stellen van onze daad en 's avonds aten we in een restaurant.

Taxirit naar Bandipur
We zagen allerlei taxichauffeurs staan en zochten de chauffeur die ons van Phedi naar Pokhara had gebracht. Wij hadden hem namelijk beloofd dat hij ons naar Bandipur mocht brengen. We kwamen hem tegen en om 10.00 uur zou hij ons bij het hotel komen ophalen. Tijdens de rit naar Bandipur vroegen wij hem te stoppen bij twee meertjes wat hij zonder problemen deed. De meertjes waren mooi, maar er was niet echt een reden om er lang te blijven. We vervolgden onze weg naar Bandipur waar we afscheid namen van de chauffeur. Toen we uitgestapt waren, liepen we direct de verkeerde kant op. We liepen niet naar het centrum, maar naar het Tudikhel, een groot open en vlak terrein met een mooi uitzicht. Hierna liepen we terug om via de andere kant Bandipur binnen te komen. We besloten voor een luxere accommodatie te kiezen en hier namen we een warme douche. Daarna gingen we de bruisende stad verkennen. Hier gingen we op een terrasje zitten en genoten van de zon. 's Avonds aten we bij kaarslicht in ons guesthouse.

Tocht naar Thamel
Na het ontbijt besloten we een korte sightseeing te doen en daarna de jeep te nemen naar Dumre en daar te bekijken hoe we naar Kathmnadu zouden kunnen komen. We liepen door alle drie de straten van Bandipur en namen het rustige dorpsleven in ons op. Hierna haalden we onze rugzakken op een liepen naar de jeep stand. We moesten wachten tot de jeep vol was en uiteindelijk gingen we met 30 passagiers in en op de jeep op weg naar beneden. In Dumre werden we door iemand aangesproken die ons wel wilde helpen om vervoer naar Kathmandu te regelen. In eerste instantie waren we hier nogal sceptisch over, maar toen een minibus verscheen, stapten we toch maar in. De rugzakken gingen op het dak en we vertrokken. 100 kilometer van Kathmandu stopten we voor de lunch en hierna reden we weer drie uur verder.

Opeens stopte de chauffeur echter langs de weg. Hier gaf hij aan dat dit de beste plaats was om uit te stappen als we naar Thamel wilden. Ik kon de omgeving niet plaatsen, maar al snel zaten we in een taxi die ons naar Thamel bracht. We werden midden in Thamel afgezet en moesten nog een einde lopen. We boekten een kamer en gingen daarna eten.

Thamel verkennen
Na een stevig ontbijt liepen we naar de Swayambunath tempel. Eerst liepen we door toeristisch Thamel, maar al snel gingen we door straatjes waar alleen nog maar goederen werden aangeboden die niet op de toeristen waren geënt. Dit was eigenlijk veel leuker. We begonnen de klim naar de tempel en werden begroet door een aantal kleurrijke Boeddhabeelden en een grote stoet apen. En zo brachten we de laatste dag van onze vakantie door.

Vakantieverhaal van Marjolijn & Remco

Gratis reisvoorstel Nepal

Heb je interesse in een reis naar Nepal? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Nepal, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.