Winter Wonder-Letland

Bestemming: A. Riga (Letland) , B. Sigulda , C. Ventspils
Periode: december 2004
Vervoer:
Accommodatie:

Hoewel je in Letland min of meer verzekerd bent van een witte kerst, valt het allemaal best mee qua temperatuur. Af en toe stijgt het kwik tot boven het vriespunt, maar met een extra laag kleding en een warme muts en sjaal valt ook de koude goed te trotseren. En je kan er leuke sneeuwpoppen bouwen!

Riga

Ooit gesticht door de Duitsers in 1201 (het is niet voor niks een hanzestad), later deel van de Sovjetunie, nu de hoofdstad van Letland, een van de nieuwste EU-lidstaten. Riga heeft recentelijk haar 800 jarig bestaan gevierd, ter ere van dit jubileum is de stad gerestaureerd, het resultaat mag er wezen! Middelpunt van de Baltische staat is Milda, het vrijheidsbeeld dat uittoornt boven de historische binnenstad. De groen uitgeslagen dame houdt drie sterren vast, deze symboliseren de historische delen waaruit het land is opgebouwd. Sinds de Letten niet meer gebukt gaan onder het Russische juk (in 1991), wordt het beeld continu door twee erenwachten bewaakt. De trots (of is het discipline?) blijkt wel uit het uithoudingsvermogen dat de soldaten moeten hebben: stilstaan in de sneeuw en kou is niet niks! Mooie wachthuisjes zoals we die o.a. in Nederland kennen zijn hier niet... Riga telt vele parken, zo ook rondom Milda. In de winter ziet het geheel er sprookjesachtig uit, er zijn verschillende kerstbomen opgesteld maar ook rare houten figuren. Musjes, eendjes, sneeuwpoppen, je kan het zo gek niet verzinnen! Ik neem aan dat deze alleen ter versiering dienen, ze staan in ieder geval wel leuk, zo in de sneeuw. Ook zijn alle bomen verlicht voor het naderende kerstfeest, heel mooi. Om de een of andere reden passen dennenbomen met lampjes beter in het Letse dan in het Nederlandse landschap, althans, ik vind het hier een stuk mooier.

Treinstation in Sigulda

Sigulda ligt zo'n 55 km van Riga vandaan en je kan er gemakkelijk per trein komen. Deze trein gaat iets minder dan een keer per uur (op onregelmatige tijden, ff de dienstregeling checken dus!) en doet er ruim een uur over. Kaartjes kosten zeer weinig en alleen de treinreis is al zeer de moeite waard. De trein voert door een vlak landschap met uitgestrekte dennenbossen, alles is bedekt door een maagdelijke laag sneeuw. De trein maakt ontelbare stops in allerlei gehuchten, eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik me soms echt afvroeg WAAROM, sommige dorpen tellen niet eens 10 huizen. Ook liggen er veel houtzagerijen langs het spoor. Sigulda zelf is maar heel erg klein, maar bezit wel een aantal (oude) kastelen. De eerste bevindt zich al net buiten de stad, toepasselijk 'new castle' genoemd. Iemand heeft zich uitgeleefd met gekleurde stenen, het lijkt wel een Lego-kasteel! Wel mooi trouwens, het contrast van deze kleurrijke vertoning met de witte sneeuw. Een rookpluim vanuit de schoorsteen maakt het plaatje compleet. Tegenwoordig dient dit kasteel overigens als stadhuis en museum. Via een glibberige trap kun je het oude kasteel bezoeken, dit ligt direct achter zijn nieuwe broertje. Alleen de poort staat nog fier overeind, de rest van het kasteel is min of meer vervallen tot een ruïne. Dit is vrij opvallend, de meeste dingen in Letland zijn namelijk in de oorspronkelijke staat teruggebracht. Met een kabelbaantje kan je naar het nabijgelegen dorpje Turaida. Natuurlijk loopt er ook een weg, maar dan moet je eerst de berg aflopen en dan weer opklimmen, de kabelbaan gaat dus een stuk sneller. Officieel gaat dat ding niet zo vaak, maar blijkbaar kun je vragen of hij een keer extra op- en neer gaat. Misschien lukt dit echter niet altijd, wij hebben het geluk gehad dat er net een aardige Letse mevrouw met een hele grote rol vloerbedekking naar de overkant gebracht moest worden...
Het dorpje aan de overkant is zo mogelijk nog kleiner. Het lokale restaurant blijkt een piepklein winkeltje te zijn, waar je drinken kan bestellen en met los brood en beleg je eigen belegde broodje kan genereren. Niet duur, wel grappig. (Al is de thee soms niet te drinken...) Nog meer paleizen, of misschien zijn het wel gewoon landhuizen, de kaart heeft niet zo veel duidelijkheid geboden. Stukje lopen door de sneeuw, gewoon de weg volgen en via de trap naar boven. Af en toe even zoeken. Creatief de hoogtelijnen op de kaart gebruiken en alles komt goed, ik heb geen wegwijzers gezien... Het pad voert langs verschillende uitkijkpunten en kleine meertjes. Door de ondergaande zon wordt alles mooi verlicht. In de nabijgelegen grotten bevindt zich een bron, Letse mensen komen hier flessen met ijskoud water vullen. Lekker! De grotten zelf stellen niet zoveel voor, de weg er na toe is echter adembenemend. Met de bus (of liftend) kan je vanuit Tuaida weer terug naar het treinstation van Sigulda.

Ventpils

Ventpils is de tweede stad van Letland. Hoewel er van alles aan gedaan wordt deze stad aantrekkelijke te maken voor het toerisme, is er eigenlijk weinig te doen. Ventpils is een grote havenstad, er wordt met name een hoop olie getransporteerd. Veel grote tankers en pijpleidingen dus, Rotterdam in het klein, ook niet sfeervol. De oude stadskern van Ventpils is erg klein. De inwoners van de stad gaan prat op hun kasteel, wat eigenlijk niet zo bijzonder is. Wel is ook Ventpils mooi versierd voor de naderende kerst. De verschillende koeien-beelden die Ventpils rijk is zijn leuk om te zien. Koeien van verschillende afmetingen vervaardigt van verschillende materialen. Ineens opduikend op de meest vreemde plekken. Waarschijnlijk is Ventpils leuker in de zomer. Dan staan de verschillende flora-klokken in de bloei en zijn er ook verschillende sculpturen van bloemen te zien. Het aquapark is dan open, een groot openlucht zwembad met verschillende glijbanen. Dan staan de fonteinen ook aan, iets wat weinig zinvol is in de winter, met de vrieskou. Ook is het openluchtmuseum dan open, een museum met een molen en een leuk treintje. Wat er wel te doen is in de winter? Als je de kou weet te trotseren kun je een mooie strandwandeling maken. De wind in je haren (lees: muts), je gezicht gezandstraald door het opwaaiende zand. Heel langzaam zie je (op 21 december, de korste dag in het jaar dus!) de zon omlaag de zee in zakken, rond een uur of 3 's middags al. Vanaf een van de pieren heb je een fantastisch uitzicht over dit tafereel, een wandeling naar een van de vuurtorens is zeker de moeite waard. Even de kleffe stelletjes negeren alleen :-) (Het is overigens te koud om op een van de vele bankjes plaats te nemen...)
Na de zonsondergang kun je vervolgens vanaf een van de uitkijktorens een blik over de stad werpen terwijl langzaam de lichtjes ontstoken worden. En dan naar het olympische stadion gaan voor een basketbalwedstrijd ofzo.