De zoutvlakten van Uyuni

Bestemming: , Bolivia
Periode: oktober 2015
Vervoer: Vliegtuig, bus, jeep
Accommodatie:

Tijdens mijn uitwisseling naar Santiago, Chili heb ik verschillende reizen in Latijns-Amerika gemaakt. De reis naar de zoutvlakten van Uyuni was mijn eerste reis, die ik met SEN maakte. Deze organisatie organiseert reizen en activiteiten voor de uitwisselingsstudenten in Santiago de Chile. Doordat ik op reis ging met deze organisatie was alles vooraf al georganiseerd en begon ik met heel weinig verwachtingen aan de reis.

Dag 1: Santiago - Calama - San Pedro de Atacama

Op de dag van vertrek ging de wekker heel vroeg, want we moesten om 4.30 op het vliegveld van Santiago zijn. Ik ging samen met 2 andere Nederlandse vriendinnen en we hadden vooraf een taxi besteld die ons naar het vliegveld zou brengen vanaf ons huis. De taxi stond netjes op tijd voor de deur en we vertrokken naar het vliegveld. Het avontuur ging beginnen! Op het vliegveld leerden we de rest van ons reisgezelschap kennen. De groep bestond uit 2 Mexicanen, 3 Zweden, 1 Amerikaanse jongen, 1 jongen uit Ecuador en onze Chileense gidsen. Vanuit Chili vlogen we naar Calama, in het Noorden van Chili. We zagen direct een groot verschil, het landschap bestond hier namelijk vooral uit woestijn. Op het vliegveld werden we opgehaald door een busje, dat ons naar San Pedro de Atacama bracht. Voordat we in San Pedro de Atacama aankwamen, maakten we een kleine tussenstop bij een grote supermarkt. Hier moesten we water en snacks voor de komende 4 dagen inslaan, want zodra we de grens over zouden gaan konden we niks meer kopen. Ontbijt, lunch en avondeten was inbegrepen bij de reis, maar voor genoeg water en tussendoortjes moesten we dus zelf zorgen. Daarna vervolgden we onze busreis van San Pedro de Atacama. Dit is een klein dorpje midden in de woestijn, wat dicht bij de grens met Bolivia ligt. Hier zouden we onze eerste dag en nacht doorbrengen.

Onze eerste accommodatie viel ons alles mee. Vooraf hadden we niet veel informatie gekregen, we wisten alleen dat we warme kleren en een slaapzak moesten meenemen. We hadden ons daardoor ingesteld op primitieve accommodaties, maar wij hadden hier een redelijk luxe kamer die ik deelde met de twee Nederlandse meisje en het Mexicaanse meisje. We hadden zelfs een eigen badkamer! 's Middags gingen we samen met de groep lunchen. San Pedro de Atacama is trouwens een dorp van niks, het bestaat om precies te zijn uit 4 straten. Ondanks dat is het zeer populair onder toeristen. Vanuit hier worden veel toeristische excursies georganiseerd. 's Middags ging ik samen met de 2 Mexicanen en een van de Nederlandse meisjes een bustour langs de verschillende valleien van de woestijn Atacama verkennen. De eerste stop was 'El valle de la luna', wat vallei van de maan betekent.

Op deze vallei heb je ook werkelijk het idee dat je op de maan bent, het landschap is echt prachtig. Deze woestijn bestaat echt niet alleen uit zand, er zijn hier heel veel rotsen. Omdat we inmiddels flink in hoogte waren gestegen, werd aangeraden om je niet te veel in te spannen. Het busje bracht ons daarom naar verschillende uitzichtpunten, waar we een uitleg kregen van de gids en soms een kleine wandeling maakten. We merkten inderdaad al snel dat we veel sneller dan normaal buiten adem waren! Daarna reden we naar een ander punt van de vallei om de zonsondergang te bekijken.

We reden nog naar 'El valle de la muerta', deze vallei lijkt erg veel op mars door het rode gesteente, maar het was helaas al donker waardoor we niet veel foto's konden maken. 's Avonds hadden we een bbq met de groep en dronken we het Chileense populaire alcoholische drankje 'Pisco'. Daarna gingen we op tijd naar bed, morgen moet we vroeg op om de grens over te gaan!

Dag 2: Op naar Bolivia!

Vandaag stond de wekker om half 7 en stonden we snel op. Vandaag zouden we dan eindelijk naar Bolivia gaan! Na een uitgebreid ontbijt laadden we onze bagage in het busje en vertrokken we richting de grens. Hier was het wel even spannend. Een van de Nederlandse meisjes was namelijk haar Chileense ID kaart kwijtgeraakt.. Omdat wij een studentenvisum hebben voor ons verblijf in Chili werd ons op de grens ook gevraagd naar de ID kaart. Na een uitleg en een kleine discussie mochten we dan toch gelukkig allemaal de grens over!

Op de grens wisselden we van auto, de rest van de reis zouden we in een jeep maken. Onze bagage werd opnieuw ingeladen en onze tour door Bolivia begon. We reden direct naar het plaatsje Uyuni. Onderweg kwamen we de meest indrukwekkende uitzichten tegen en maakten we verschillende stoppen om veel foto's te maken. Onderweg stopten we onder andere in de 'Valle de las rocas', waar veel bijzondere rotsen en stenen te zien zijn. We lunchten in een klein gehucht en we aten voor het eerst lama. Best wel lekker! Ook maakten we een stop in het dorpje Cristóbal. De bewoners van dit dorpje leken niet zo blij te zijn met ons bezoek. We werden niet echt hartelijk ontvangen en we mochten geen foto's maken van de mensen. Door sommige mensen wordt namelijk nog steeds geloofd dat je ziel kan worden gestolen als er een foto van je wordt gemaakt. Het dorpje was verder niet heel bijzonder. Daarna reden we door naar Uyuni. Dit plaatsje is wat groter, maar ook hier is niet heel veel te zien of te beleven. We hadden weer een relatief luxe hotel, met een 3-persoonskamer en een eigen badkamer. 's Avonds aten we in het hotel en gingen we met de groep naar een plaatselijke bar. Hier dronken we mojito's met coke bladeren.

Dag 3: El salar de Uyuni

Wat een geluk! Vandaag mochten we uitslapen. Na het ontbijt vertrokken we eerst richting 'El cementerio de trenes'. Dit is een oud treinspoor wat vroeger werd gebruikt voor de transport tussen Bolivia en Chili. Tegenwoordig wordt deze niet meer gebruikt en kun je de oude treinen bekijken op dit 'kerkhof'.

Een oude trein op el cementerio de los trenes

Daarna maakten we een laatste stop voordat we de zoutvlakten opgingen in een minidorpje. Hier werden veel souvenirs verkocht en kon je ook een kleine 'rondleiding' volgen, waarin een man uitlegde hoe de zoutwinning in zijn werk ging. Tijdens de verwerking van het zout, dat afkomstig is van de zoutvlakten, wordt eigenlijk alleen jodium toegevoegd. Hierdoor wordt het eetbaar. Verder moet het zout drogen en daarna is het klaar voor de verkoop. Deze verkoop levert helaas maar heel weinig op voor de Bolivianen. Zout is heel weinig waard en het exporteren ervan is te duur. Dit komt ook vooral omdat Bolivia na de Salpeteroorlog niet meer aan de zee ligt (Chili heeft dit stuk land van ze afgepakt) en dit is een van de redenen voor de grote armoede in Bolivia. Ik vond dit best heftig om te horen, de mensen hebben hier echt heel weinig in vergelijking met ons als buitenlandse toeristen.

Na deze korte stop reden we de zoutvlakten op. Het uitzicht was zo spectaculair, opeens was alles helemaal wit voor zover je kon kijken. Met de jeep crossten we over het oneindige witte landschap om een goed stuk te vinden om de populaire perspectieffoto's te maken. Het maken van deze foto's was moeilijker dan we hadden gedacht, maar gelukkig hebben we wat leuke foto's kunnen maken. We hadden helaas ook niet heel lang de tijd om deze foto's te maken, we moesten alweer verder met onze jeep.

We stopten bij een soort overdekte picknickplek om te lunchen. Onze Boliviaanse chauffeurs zorgden iedere dag voor een lunch. Dit keer stond er lama, rijst en groenten op het menu en kregen we als toetje watermeloen. Bij de picknickplek was er ook een punt te vinden met veel verschillende vlaggen van over de hele wereld. Daarnaast staat er ook een bouwwerk ter ere van de Dakar, die hier jaarlijks wordt gehouden. Na de lunch bezochten we 'Isla del Incahuasi'. Dit is een soort onbewoond eiland midden op de zoutvlakte die volstaat met cactussen. De hoogste cactus op dit eiland is wel 8 m hoog! We maakten een wandeling over het rotsachtige eiland. Ook hier merkten we weer dat we op een flinke hoogte zaten, we hadden best wel wat adempauzes nodig.

Na het bezoek aan het cactuseiland reden we met de jeep naar de overnachtingsplek voor deze avond. Onderweg hadden de chauffeurs zin om zich even uit te sloven. Met grote snelheid scheurde ze over de zoutvlakten. We mochten ook even op het dak van de jeep zitten, waarbij de 2 jeeps van onze groep tegen elkaar gingen racen! Deze avond overnachtten we in het zouthostel. Dit hostel is compleet van zout gemaakt: de muren, de bedden, de vloer, echt alles is van zout gemaakt!

Dag 4: Een bezoek aan de laguna's

Vandaag bezochten we verschillende laguna's. Bij het eerste meer waar we stopten konden we veel flamingo's kunt zien. Bij het volgende meer waren echter nog véél meer flamingo's te zien! We liepen om het meer heen en ik probeerde zo dicht mogelijk bij de rand van het meer te komen om mooie foto's te maken. Bij nader inzien was dit niet mijn beste idee. Wat ik dacht dat modder was, bleek flamingopoep te zijn. Het stonk echt enorm en onze schoenen leden hier helaas behoorlijk onder. Gelukkig hadden we nog genoeg water over om onze schoenen schoon te spoelen.

We reden verder naar de volgende laguna, waar we lunchten met het uitzicht op.. je raadt het al: flamingo's! Hierna reden we verder door de woestijn richting onze laatste verblijfplaats. Tijdens de reis kwamen we steeds hoger en ik begon er nu toch wel last van te krijgen. Ik had een beetje hoofdpijn, maar gelukkig had een van onze Chileense gidsen pilletjes tegen hoogteziekte gekocht. Onderweg bezochten we de 'La piedra del árbol'. Dit is een grote steen die door de wind de vorm van een boom heeft gekregen.

Eenmaal aangekomen bij onze overnachtingsplek was er helaas geen ontkomen meer aan: we hadden allemaal last van hoogteziekte. Dus we hebben maar rustig aan gedaan en veel thee van coca bladeren gedronken. Aan het einde van de dag voelden we ons al wat beter. De laatste nacht van onze reis verbleven we in een 'refugio'. Dit is eigenlijk gewoon een hele primitieve trekkershut midden in de woestijn. Nu snapten we eindelijk waarom we een slaapzak en warme kleren mee moesten nemen. Het was hier echt ontzettend koud. De elektriciteit ging rond 22.00 uit. 's Avonds zijn we nog even naar buiten geweest om naar de sterren te kijken. Je kunt hier echt heel veel sterren zien, het was echt een prachtig gezicht! Daarna zijn we lekker ons bed ingedoken met zoveel mogelijk kleren aan. Het zou een korte en koude nacht worden..

Dag 5: De laatste dag

De wekker stond vanochtend om 4.30, de laatste dag van onze rondreis begon. Na een korte en vooral hele koude nacht deden we zoveel mogelijk kleren aan om de reis te vervolgen. Het was nog steeds -5 graden buiten, dus we hadden het behoorlijk koud. Met de jeep vertrokken we naar de geisers. De eerste geiser die we zagen was kunstmatig, waardoor je het water/stoom uit de geiser kon aanraken en je er zelfs doorheen kon springen. We reden een stukje verder en nu kwamen we aan bij de 'echte' geisers. Deze mochten we niet meer aanraken, omdat het water echt kokend heet is en je je er dus flink aan kunt verbranden. De geisers gaven echt een prachtig gezicht en we zagen de zon hier opkomen.

Daarna gingen we verder naar iets waar we al de hele ochtend naar uitkijken: een terma. Dit is een natuurlijk verwarmd bad, waar we dus even heerlijk konden opwarmen na deze koude nacht/ochtend. Helaas konden we niet heel lang van het warme water genieten, we moesten namelijk de grens tussen Bolivia en Chili weer over. Dit kan blijkbaar alleen om een 9 en 10 uur 's ochtends, dus we konden niet te laat komen.

Tijdens onze reis richting de grens stopten we nog bij twee grote meren: Laguna Colorada en Laguna Verde. Laguna Colorada was prachtig rood/roze gekleurd. Bij Laguna verde hadden we helaas minder geluk: doordat de wind niet goed stond had het meer niet de bijzondere kleur die we hoopten te zien. Bij dit meer zagen we wel vicuña's, een papa, mama en een kindje. Deze lama-achtige dieren hebben een hele zachte vacht en komen alleen voor op hele hooggelegen plekken in Zuid-Amerika.

Voor de grens namen we afscheid van onze Boliviaanse chauffeur en wisselden we weer van vervoersmiddel. De Boliviaanse douane duurde niet lang, maar om Chili weer in te komen was een stuk ingewikkelder! Hier moesten we door een bagage- en paspoortcontrole die behoorlijk lang duurde. Daarnaast werd ook ons busje onderzocht en moesten we onze mandarijntjes bij de grens achterlaten. Ze zijn hier heel bang voor drugssmokkel en daarom wordt de grenscontrole hier behoorlijk serieus genomen. Na de controle kwamen we weer aan in San Pedro de Atacama, waar we met de groep pizza aten als afsluiting van de reis. Daarna was het tijd om weer richting het vliegveld te gaan voor onze vlucht richting Santiago. Deze reis was een geweldige ervaring die ver boven mijn verwachtingen uitsteeg!

Geschreven door Annefleur Di Bucchianico

Gratis reisvoorstel Bolivia

Heb je interesse in een reis naar Bolivia? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Bolivia, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.