Reisverslag Gambia en Senegal
Bestemming:
A. Dakar
(Senegal)
, B. Banjul
(Gambia)
, C. Kololi Beach
Periode: oktober 2000
Vervoer: Vliegtuig en bus
Accommodatie: Hotels
Samen met Annet en Kees zijn wij 17 oktober 2000 op rondreis gegaan in Senegal en Gambia, met als afsluiting 6 dagen verblijf aan zee in Gambia. De reis is geboekt bij Olympia (deze organisatie bestaat inmiddels niet meer).
De vluchtduur van Amsterdam naar Gambia was zo`n 6 uur. Al na 3 uur vliegen zagen we de Sahara onder ons. Vanaf 10 km hoogte is het een indrukwekkende vlakte met zand, waar geen eind aan lijkt te komen. Ook de kustlijn konden we zien en soms enkele plukjes groen. Toen het vliegveld van Banjul in zicht kwam brak de zon door en langzaam taxiede het vliegtuig naar het eindpunt. Toen we buiten kwamen voelden we pas hoe warm het was. Maar daar kwamen we ook voor! Toen we bij de bus aankwamen die ons naar het hotel zou brengen hadden we het vermoeden dat deze niet meer zou starten. De ruiten waren gekit en de bus leek in vervallen toestand. Maar de chauffeur nam plaats achter het stuur, startte de motor en het wrak kwam in beweging. Onderweg zagen we enkele aapjes in de bomen naar ons te kijken.
Na zo`n 40 min. rijden stopten we bij het Senegambia hotel. De kamers zien er netjes en schoon uit. Naar de maatstaven van dit land is het een goed hotel. Nadat we de koffers hebben uitgepakt en de zomerkleding aan hebben gedaan, zijn we eerst een drankje gaan drinken buiten. De vrouwen wilden wat fruit kopen van een dame op straat. Nadat we de koers hadden uitgelegd gingen de dames fruit kopen. Toen ze terug kwamen we wij hoorde wat ze hadden betaald vielen we bijna van onze stoel. Je begrijpt dat ze veel te veel hadden betaald... De dame van het fruit heeft de dag van haar leven, voor die prijs kun je hier een hele vrachtwagen met fruit kopen. Uiteraard hebben we er met z`n allen enorm om gelachen.
We hebben al een kijkje genomen op het strand en dat zag er goed uit. 's Avonds kan je niet op het strand, de poort gaat dicht en overal is bewaking. Zo proberen ze de hotelgasten te beschermen tegen personen die hier komen maar niets te zoeken hebben. We hebben nog een rondje gelopen door het complex. Het zag er allemaal prima uit. Rond middernacht het bed opgezocht voor een goede nachtrust.
Vandaag hebben we alles voor de rondreis ingepakt en overige spullen in de koffer gedaan. Onze koffers worden bewaard in een bewaakte ruimte bij de ingang. Na een goed ontbijt, stonden de gidsen Ousman en Sheriff ons al op te wachten voor de rondreis. Met 2 minibusjes gingen we opweg naar Serrakunde. Eerst kwam er nog iemand de bus in om geld te wisselen, tegen een erg redelijke koers trouwens. De plaats Serrakunde bestaat uit smalle straatjes en armoedige huisjes. De inwoners zijn wel enorm vriendelijk. Vervolgens zette de bus koers naar de ferry. Totdat deze was aangelegd hebben wij genoten van het schouwspel bij de haven. Een kleurrijke bedoeling allemaal. De lokals die te voet waren moesten achter een hekwerk wachten. Dit leek wel op een gevangenis. We hebben onze ogen uitgekeken wat er allemaal van de ferry afkwam... Na het lossen van o.a. de koeien konden wij op de ferry en vertrokken we naar Barra.
Na zo`n 40 minuten varen legde de ferry aan in Barra. Hier stond een bus klaar die ons naar Sitanunku zou brengen. De chauffeur reed goed over de voornamelijk zandwegen en vermeed de vele plassen met water. Onderweg zagen we een aantal vrouwen die de rijstvelden aan het bewerken waren en vooral veel kleurrijke vogels. We hebben een stop gemaakt op een bananenplantage die eigendom is van een Ghaneese familie. Toen we daarna nog een stukje verder reden moesten we op een gegeven moment overstappen in open karren. Met deze karren konden we door de bush. We zagen af en toe een aapje in de boom. Na iets meer dan een half uur kwamen we aan bij een camp, gelegen aan zee. Daar hebben we heerlijk geluncht en de dames hebben nog flink gedanst. We hebben hier veel plezier gehad met z`n allen.
Na een tijdje zijn we met dezelfde karren weer terug gegaan naar de busjes om door te rijden naar de grens met Senegal. De gidsen vroegen ons om geen foto's te maken bij de grens om problemen te voorkomen. Ousman en Sheriff gingen inkopen doen van het geld dat wij met z'n allen gegeven hadden. Ze kwamen terug met kleding, zeep en andere spullen die de armen konden gebruiken. Sommige medereizigers hadden T-shirts van huis uit meegenomen om weg te geven. Toen we de grens passeerden kon je direct merken dat je een ander land binnen kwam. In Senegal wordt alles met de Franse slag gedaan, dat komt omdat het vroeger onder Frans bewind stond. Vroeg in de middag kwamen we aan in Toubakouta, hotel Keur Saloum. Ieder stel kreeg zijn eigen hut met airco. Na het opfrissen zijn we in de bar een drankje gaan drinken en hier werden ons oesters aangeboden. Heerlijk! Het avondeten smaakte ook voortreffelijk en werd bijgestaan door muziek. De rest van de avond hebben we met z'n allen nog wat drankjes gedronken.
Om 8.00 uur begonnen we aan het ontbijt, bestaande uit koffie en een baguette met jam. Stelde dus niet zoveel voor. De eerste activiteit vandaag is het bezoeken van de plaatselijke weekmarkt. Hier kun je voor een redelijke prijs houtsnijwerk kopen. Het was een leuke, rustige markt. We hadden alle tijd om inkopen te doen. Dat hebben wij en Annet en Kees dan ook maar gedaan.
De rondreis werd voortgezet naar de zoutmeren in Kaolack. Onderweg werden we opgehouden door een roadblock van politie/militairen. Dit duurde gelukkig niet erg lang. De reisleider moest alleen zijn pen afgeven, hoezo corrupt. Maar goed, zolang het bij een pen blijft. Onderweg zagen we oude, meestal afgedankte auto's volgeladen met pluimvee en mensen. Deze auto's komen uit Europa en worden in Senegal opgeknapt voor (her)gebruik. Het is een soort recycling van oude auto's. Voor we aankwamen bij de zoutmeren hebben we eerst nog een nederzetting bezocht van oude huisjes in een kraal. We mochten alles zien en kregen veel uitleg over het leven hier. We hebben de nodige geschenken uitgereikt aan het dorpshoofd. Na het afscheid zijn we doorgereden naar de zoutmeren. In het water zaten pelikanen en de zon schitterde prachtig. Als je dit ziet, vergeet je de armoede om je heen. Op een of andere manier lijken de mensen gelukkig met wat ze hebben. Of dit werkelijk ook zo is zal altijd een vraag blijven.
Wij rijden verder naar Hotel Le Relais. Iedereen kreeg hier een geschakelde bungalow. De bungalows lagen erg mooi en uiteraard was er een zwembad. Daar hebben we dan ook een hele tijd gebruik van gemaakt. De lunch hier was voortreffelijk. `s Middags kwam er een sulky met paarden voorrijden, hier gingen we een stadstour mee maken. Onderweg zagen we vooral veel armoede en veel rotzooi aan de kant van de weg. We zijn een aantal keer gestopt o.a. bij een binnenplaats met diverse kraampjes met handwerk en bij een overdekte markt waar mensen zaten te werken onder een enkel lampje. Veilig was het er zeker niet. De paarden hebben ons weer heelhuids thuis afgezet en `s avonds hebben we in het hotel gedineerd.
Al voor de wekker ging was ik gewassen en aangekleed. Na een heerlijke wandeling om de frisse ochtendgeur op te snuiven hebben we om 6.30 uur ontbeten. Vandaag staat de reis naar Stone circles of Wassau op het programma. Eerst moeten we naar Sapu om vervolgens met de ferry naar Farafeuni te varen. De overtocht duurt zo'n 2 uur en de lunch is aan boord. Aan het eind van de boottocht staat er weer een bus op ons te wachten die ons naar Stone circles of Wassau brengt. Hier krijgen we de tijd om alles te bezichtigen en vervolgens nemen we dezelfde weg terug. Toen de boot aanmeerde waren nog niet alle busjes er. Aangezien het inmiddels pikdonker was, bleef de boot wachten.
Eenmaal aangekomen in het camp kregen we alleen een hut toegewezen. Het is zeker geen luxe, meer een belevenis. `s Avonds laat werden alle hutten ingespoten met een spuitbus, tegen de insecten. De klamboes werden opgehangen, anders kun je niet veilig slapen vanwege de muggen en kans op malaria. Het diner was erg lekker en daarna was er een dansvoorstelling door lokals. Na een aantal drankjes hebben we het bed opgezocht, het was een lange dag.
Al vroeg wakker door het gezang van de vogels. Dus opgestaan en buiten een stukje gewandeld. Het was al heerlijk weer. Bij het water waren de wevervogels druk bezig om hun jongen te voeren. Nadat iedereen klaar was konden we aan boord van een boot voor het ontbijt. De boot zette zich langzaam in beweging voor een tochtje over de Gambia rivier. Langs de oevers zagen we apen en enkele nijlpaarden met een jong. I.v.m. De veiligheid konden we er niet te dichtbij komen. Nijlpaarden met een jong kunnen agressief worden, werd er verteld. We hoorden alleen het geluid van de motor, verder was het stil. Na de boottocht gingen we met de bus naar Georgetown. Hier kregen we veel te horen over de geschiedenis van de plaats. We hebben een dorpsschool bezocht en hier kregen we uitleg over het schoolsysteem in Senegal. Toen wij aankwamen was de school net uit maar de leraren riepen de kinderen terug. Hoef je in Nederland niet te proberen.
Toen we onze reis vervolgden kregen we nog een lekke band. Maar wij hebben ons wel vermaakt toen de band werd verwisseld. Daarna zijn we verder gereden tot aan de ferry. Deze ferry was bevestigd aan kabels en moest met handbediening overgetrokken worden. Aan de oevers zagen we weer veel wevervogels die druk bezig waren met het voeren van hun jongen. Vervolgens zijn we naar ons overnachtingshotel gereden.
We beginnen de dag met een ontbijt en daarna hebben we een dorpje bezocht. We zagen een vrouw rijst fijn stampen en mochten dit ook proberen. Er was iemand in de groep die het wel wilde proberen maar kwam er snel achter dat het behoorlijk zwaar werk is. Veel vrouwen waren bezig met de was en anderen haalden emmers water uit de put. Het zag er allemaal aardig netjes uit in dit dorp, in tegenstelling tot vele andere dorpen die we tot nu toe bezocht hadden. Je kon goed zien dat de bewoners het hier beter hadden.
We vervolgden de rit voor wederom een overtocht met een ferry. Onderweg zagen we nog gevangenen die op het land aan werk waren, de bewakers stonden op de uitkijk. Nadat we van de ferry afkwamen hebben we de weg vervolgt, uiteraard over zandwegen tot we bij een dorp aankwamen. Hier moesten we de bus uit en op een klein bootje plaatsnemen voor de lunch. Aan de oevers zagen we vrouwen die de was aan het doen waren. Aan de overkant kregen we een heerlijke lunch. Daarna weer verder gereden en hebben alleen nog een (foto)stop gemaakt bij mensen die in het water bezig waren. Zoals op veel andere plekken zien we hier ook vrouwen lopen met manden op hun hoofd. Vervolgens doorgereden naar Tendabe camp.
Op de kamer die ons werd toegewezen zat een kikker onder het bed. Niet verwonderlijk want de deur had een behoorlijk grote opening aan de onderkant. Kleine beestjes konden makkelijk de kamer in. Later op de dag zijn we in smalle bootjes naar de overzijde van de rivier gevaren. Daar zijn veel smalle watergangen en kreken. Er leven veel reptielen en vogels, maar helaas hebben wij ze niet veel gezien. Wel zagen we een vrij grote slang en pelikanen. Toen we weer terug waren in het camp hebben we gedineerd. 's Avonds nog de nodige drankjes genuttigd en terug geblikt op de afgelopen dagen. Moe maar erg tevreden het bed opgezocht. De kikker lag ook in ruste onder het bed.
Na het ontbijt een leuke tocht gemaakt in de omgeving van het camp. Verschillende keren hadden wij een prachtig uitzicht en we hebben veel pelikanen gezien. Beetje vreemd is wel dat ze in de bomen leven, gevoelsmatig horen deze grote vogels niet thuis in een boom. Na aankomst in het camp de bagage ingeladen in de busjes en op weg naar het hotel. Onderweg nog enkele stops gemaakt, o.a. bij een termietenheuvel. In de late namiddag waren we weer terug in het Senegambia Beach hotel. Nadat wij ons hadden opgefrist en omgekleed zijn we naar de bar gegaan voor een verfrissing. Wat smaakt dat toch heerlijk na zo'n warme dag. Na het diner rond middernacht het bed opgezocht. Wetende dat we nog een week voor de boeg hebben om uit te rusten aan het strand en te genieten van de zon, cocktails, bier en het eten.
's Ochtends stonden we niet te laat op, eerst even zitten op het terras en de vogels gevoerd. Ontbijt met koffie, we nemen er alle tijd voor. Langzaam naar het strand, strandbedje, parasol en wie doet ons wat... Ja hoor, de eerste verkopers dringen zich aan ons op om van alles en nog wat te verkopen. Resoluut nee zeggen. Doe je dit niet, dan blijven ze komen. Vrouwen op het strand met fruit, hier kun je heerlijk fruit kopen. Zij dringen zich niet op en als je wat wit, geef een seintje en ze komen. Nu echter niet voor de prijs die Annet en Franca de eerste dag hebben gegeven. Ik, Peter loop naar het water in de hoop dat het niet te koud is. Het water is heerlijk en voor de meeste mensen zelfs warm. Ben zelf geen water liefhebber maar dit beviel prima. 's Avonds het hotel verlaten om uit te gaan eten. Er zijn talloze goede restaurants om je buik te vullen. Van een pizzeria tot een libanees restaurant.
Op een ochtend komen we op het strand en wat schetst onze verbazing, overal stonden lage palmboompjes en er lag geen papiertje op het strand. Super schoon. Wat bleek, de president kwam een bezoek brengen, vandaar de palmboompjes. Wij hebben hem niet gezien, zijn immers hier voor vakantie, niet om hem te zien. In het hotel was er een conferentie van Afrikaanse landen, twee dagen. Verschillende hoogwaardigheidsbekleders waren in het hotel. Maar voor ons zijn het allemaal volstrekt onbekende. Bij de uitgang van het hotel kun je excursies boeken bij de verschillende gidsen die er staan. Zij zijn de officiële gidsen van het land. Er zijn ook andere die excursies aanbieden maar vraag me af of deze betrouwbaar zijn. In de tuin van het hotel leven apen, de gieren vliegen dagelijks boven je en aan vogels geen gebrek. Om te relaxen is dit een prima hotel. Grote tuin met een zwembad.
Wanneer de laatste dag is aangebroken en de terugvlucht voor de deur staat, nemen wij nog niet graag afscheid van Gambia. Terugkijkend moet ik bekennen dat dit een bijzonder leuk en aardig land is met kleurrijke en vrolijke mensen. Zij leven het hele jaar in een temperatuur die wij warm noemen. Dit kleine land, omsloten door Senegal is het bezoeken meer dan waard. Sta open voor hun cultuur, de manier van leven en vergeet de luxe die wij thuis hebben. Wanneer iedereen te eten heeft en schoon drinkwater in dit land, dan kun je zeggen dat de mensen gelukkig zijn. Er zijn veel slechtere plaatsen en landen op de wereld dan Gambia.
Gambia is een fantastisch land om een vakantie door te brengen. Ga een rondreis maken naar het achterland en toon respect voor de inwoners van dit land. Je krijgt er zoveel voor terug. In Nederland hebben we alles wat we maar willen, op de meeste plaatsen in de wereld is dit niet zo. Zijn wij gelukkiger dan zij?
In Nederland is het koud en regenachtig. We moeten erg wennen aan de temperatuur. Franca werd na een week ziek, kreeg koorts en de huisarts dacht dat het griep was. Na het weekend werd het niet minder en de dokter kwam weer. Vertelde dat het mogelijk malaria zou kunnen zijn omdat we in Afrika waren geweest. Volgens hem onmogelijk, maar op aandringen konden we toch naar het ziekenhuis. Resultaat Malaria tropicana. Wat is Franca ziek geweest. Heeft 9 dagen in het ziekenhuis gelegen en was na een half jaar pas weer fit. Wij hebben alle noodzakelijke inentingen gehad en tabletten voor malaria. Dit geeft dus blijkbaar geen garantie dat je geen malaria oploopt.
Gerelateerde artikelen
Beste reistijd Gambia: vliegtijd & beste maand
Reisadvies: Is Gambia een veilig vakantieland?
Top 5 excursies Gambia
Het klimaat in Gambia
