Fietsvakantie Finland

Bestemming: A. Rostock (Duitsland) , B. Rauma (Finland) , C. Nationaal Park Phyä Häkki , D. Helsinki , E. Hanko
Periode: juni 2003
Vervoer: Fiets
Accommodatie: Diverse

In juni 2003 maakten wij (Nelly en Henny) een 3 weken lange fietstocht van 1975 kilometer door Finland. Het is hier in de bossen heerlijk fietsen, en er is meestal weinig verkeer. Wanneer je op de fiets een land verkend, is het altijd weer anders als dan wat je er over gelezen hebt. Door de vele korte, maar steile klimmetjes was het voor ons vermoeiend om door dit land te fietsen. Ondanks dat de bevolkingsdichtheid laag is, is er relatief veel verkeer van en naar vakantiehuisjes. De meeste Finnen hebben namelijk een buitenhuisje, boerderijtje of weekendhuisje. Verder heeft Finland meer dan 10.000 meren, alleen al in het zuidelijke deel. Op de fiets zie je hier echter weinig van, soms een vage schim tussen de bomen. Kamperen mag hier overal, maar doordat het productiebos door de boeren wordt doorgeploegd, zijn er maar weinig vlakke plekken te vinden. Finland is daarnaast veel minder luxe dan bijvoorbeeld Nederland of Duitsland. Dit is zeker een verademing, je hebt hier het gevoel beter te kunnen leven met minder. De talenkennis van de Finnen reikt vaak niet verder dan Fins, hadden we dit geweten dan hadden we van te voren wel wat geleerd.

Een ontspannen fietsvakantie, met veel rust!

Regen en zonnestralen

Al zwetend fietsen wij langs de uitgestrekte velden met korenhalmen in Mecklenburg-Vorpommern. We zijn op weg naar Hanzestad Rostock, hier pakken we de veerboot die ons naar het Finse Hanko brengt. Het is prachtig zomerweer in Hanzestad Rostock, in Hanko wacht ons juist een nieuwe lente. Gele paardenbloemen spikkelen de weilanden, het graan is hier nog maar net opgekomen. Ook staat de berm vol met kleurige bloemetjes als fluitenkruid, lupines, boterbloemen, pinksterbloemen en sleutelbloemen. De Finse bossen zijn lichtgroen, daar tussendoor zie je straalblauwe meertjes bij een strakblauwe hemel. Een heerlijke frisse lucht, dat naar hout ruikt, helpt ons de slingerende weggetjes te beklimmen. De weggetjes gaan maar op en neer, met tussendoor wat klimmetjes van 10 tot wel 18%.

Fietsen in Rauma

We fietsen door naar het oude houten stadje Rauma, aan de Botnische golf. Doordat er vroeger vele branden zijn geweest, is er vaak weinig over van de oude steden. Gelukkig is Rauma nog helemaal gaaf, mooi historisch met hobbelkeien en nauwe straatjes. Er zijn leuke winkeltjes en terrassen die door de stralende zon een Zuid-Europees aanzien geven.

Finland is een land waar niet veel gefietst wordt, ondanks dat zijn er toch verbazingwekkend veel fietsroutes. In het centrum van Rauma voeren ze ons langs al zijn bezienswaardigheden. Met behulp van de Pyöräilijän tiekartta, de Finse fietskaart, vinden we rustige fietsroutes. De wegen zijn hier minder druk dan in Nederland, al hadden wij minder verkeer verwacht in zo'n dun bevolkt land. Wel zijn er in alle plaatsen tunnels en fietspaden, naast de doorgaande wegen. Vooral de tunnels leveren een steil afdalen en een flinke klim op.

In de kleine plaatsjes leven jongen mensen en kinderen, het plaatsje is niet vergrijsd. In de bossen bij afgelegen meertjes vind je overal wel zomerhuisjes. Vooral in de weekenden zorgt dit voor enig verkeer.

Nationale parken en bossen

Bossen, die zie je in Finland heel veel. Het bestaat dan ook voor 60% uit bos. Merendeel productiebossen, maar lang niet zo saai als in Zweden. De bomen zijn ook nog niet zo hoog, maar er is wel afwisseling in soort en hoogte. Je ziet veel naaldbomen als dennen en sparren, maar ook de grove den en de berkenboom. Verder ligt er in het bos een tapijt van mos en varens. Vosbessen, bosbessen en rendiermos kom je ook regelmatig tegen op de kalkachtige, rotsige bodem. Volgens mij wordt er hier niet aan grootschalige houtkap gedaan, we zien namelijk maar kleine kale stukken. Helaas wordt de bosbodem door dit rooien wel ongeschikt om je tent op te zetten, waardoor het lastig is om een goede plek te vinden. Wat wel fijn is, is dat je net als in Zweden vrij mag kamperen in heel het land. Soms vragen we ook een boer, of we op zijn land mogen kamperen. Dit vinden ze meestal altijd goed en soms bieden ze je zelfs nog een sauna of douche aan. Tijdens onze reis ontdekken we ook het begrip''uimaranta''. Dit betekent zwemplaats aan een meer, waar vaak een strandje of steiger is met een toilet en aankleedhok. Het ideale kampeerplekje dus. Wast nog romantischer is, zijn de tentplaatsen in de nationale parken. Hier zijn er zeer veel van in Finland. Er lopen vaak wandelpaden doorheen, die goed te doen zijn met de fiets, maar niet toegankelijk zijn voor auto's. Tussen de paadjes door vind je ingerichte plekjes waar je je tent kan opzetten. Faciliteiten als een vuurplaats met zitbalken eromheen en een houten toilet met een gat en deksel zijn aanwezig bij de kampeerplaats. Het zijn echt schitterende plekjes, vaak aan een meer.

Nationaal Park Phyä Häkki

Het Pyhä Häkki is een nationaal park met als een van de weinige een oerbos erin. Dit park had niet dezelfde voorzieningen als ons vorige park, maar gelukkig vonden we een verlaten nederzetting met een vuurplaats, een gastenboek en een pomp. Er ligt vaak ook hout bij, dat je mag gebruiken, zolang je maar een paar gekloofde stammetjes achterlaat. Het park is het meest noordelijke punt van de tocht. 's Ochtends fietsen we dwars door het park. De bomen in dit park zijn in vergelijking tot de rest van Finland veel hoger. Ook blijven afgestorven bomen gewoon liggen zoals ze ooit zijn gevallen. De oudste boom stamt uit 1600, en is alleen via een voetgangerspaadje te bereiken. Wij fietsen met een oostwaartse boog richting het merengebied. Regelmatig fiets je over een bruggetje, waar kolkend water onderdoor stroomt. Het lukt ons om regelmatig een meertje te vinden waar we bij kunnen picknicken.

Midzomernachtfeest

Het is druk op de meeste kleine onverharde weggetjes. Dit komt omdat het Midzomernachtfeest er aan komt. In het weekend van 20 juni op 21 juni wordt de langste dag gevierd. Mensen gaan dan allemaal naar hun zomerhuisjes in de Johannisvacantie. Helaas voor de feestvierders regent het juist vandaag de hele dag. We hebben hard doorgefietst om zo voor 1 uur nog inkopen te doen in de winkels. Ze sluiten namelijk allemaal vroeg in verband met het Johannisweekend. Na inkopen gedaan te hebben schuiven we nat en koud aan in een cafeetje naast de supermarkt. Hier warmen we ons op aan een kop koffie. De bar zit al vol met Finnen die zich aan het indrinken zijn voor de komende korte nacht. Het is gezellig in het café, met geroezemoes en tussendoor getinkel van gokautomaten. Daar zijn mannen én vrouwen hier erg dol op. We hebben ze zelfs supermarkten zien staan. Op een tafel naast ons staat een formulier met lottospellen en spelcomputer.

Wat de Finnen precies doen in de kortste nacht weten we niet, we staan namelijk op een uimaranta waar het heel stil is. De dag erna rijden we in de middag een camping op in de buurt van Helsinki, waar we struikelen over bierflesjes. Het is gisteravond een groot zuipfeest geweest. Vervolgens mogen we dit weekend ook nog eens de helft meer betalen voor de camping dan normaal!

Fietsroutes

Fietsroute nr. 3 brengt ons via fietspaadjes door het bos naar een park, tot aan midden in de stad. Het is nog rustig in de stad, veel is nog gesloten. In Helsinki zie je vooral stenen gebouwen, wat wel even wennen is na al die houten huisjes. Eenmaal voorbij de haven fietsen we langs de kust, over kleine paadjes door parkachtige woonwijken en het bos. Alleen op de bruggen zien we het verkeer nog.

De Koningsroute, een fietsroute die je langs de oude handelswegen brengt, ligt langs de zuidkust van Finland. De locale VVV heeft ons hier mooie kaarten van gegeven. Er blijkt daarnaast ook een Koningsroute voor auto's te zijn, de fietsroute valt hier soms mee samen. Wij zoeken dus zelf naar weggetjes om zo dicht mogelijk met de fiets bij de prachtige kust te komen. Als we de zee willen bewonderen, moeten we zijweggetjes inslaan. Dit doen we ook, we gaan een zijweggetje in naast onderzoeksstation Tvärminne. Via een kronkelend weggetje, gelegen in een deels beschermd natuurgebied, komen we bij de kust waar we een boterham eten.

Op het schiereiland Hanko zijn de laatste 20 kilometers vlak. We hebben de hele toch nog nooit zo veel hoeven te schakelen. Toch hebben we als hoogste punt de 200 meter maar gehaald. Als je hier de vele zware klimmetjes bij opgeteld hebt, hebben we zeker een goed aantal passen beklommen.

Als we het badplaatsje Hanko binnenrijden, zien we mooie houten villa's van weleer. We hadden een andere indruk dan eerst, toen we de boot net hadden verlaten. We waren verbaasd over de verveloze huizen en armoedige flatgebouwen, die ons aan de Baltische Staten deden denken. Eenmaal bij een supermarkt stootte een dronken man andermans fiets omver, waarna zijn dure fles alcohol in scherven viel. Hij wacht netjes totdat de eigenaar van de fiets terugkomt om sorry te zeggen. Overdag zagen we hier meer dronken mensen dan in Nederland, toch durf ik niet te zeggen of er hier meer gedronken wordt. Finland heeft nu in ieder geval wel een premier die geheelonthouder is!

Lees het volledige reisverhaal en bekijk de foto's.