Gratis reisvoorstel aanvragen

Koningskinderen in Vietnam

Landkaart met overzicht van deze reis

Bestemming: A. Hanoi (Vietnam) , B. Ho Chi Minhstad , C. Hué
Periode: 2015
Vervoer: divers
Accommodatie: divers

Foto van deze vakantie

Heenreis
Lauwers bracht ons probleemloos naar Schiphol en ook daar verliep alles vlot. Zonder vertraging kwamen we om 14.30 uur aan in Bangkok. Hier moesten we vijf uur overbruggen. In het vliegtuig kwam er een dronken man naast ons zitten met een ganse voorraad bier die hij in de tax free shop had gekocht. Gelukkig zat Hugo naast hem en kon hij de man wat afhouden. Ik voelde mij echt niet op mijn gemak en vroeg aan de hostess of wij de vrije plaatsen aan de exit mochten innemen. Dus twee vliegen in een klap, van een dronkaard verlost en goede plaatsen met veel beenruimte.

Om 21.00 uur kwamen we aan in Ho Chi Minh. Na alle visumformaliteiten vervuld te hebben kon ons Vietnamavontuur starten. De gids stond ons zoals afgesproken op te wachten en met een luxe SUV zijn we naar het hotel gebracht. We verbleven in het Han Tran Long 3 Hotel tegenover de glazen Bitexco building.

Citytrip

Ontbijt in het hotel: een tafel met wat Frans brood, een soort jam en enkele koffiekoeken, een kan koffie en een pot thee. Ook was er nog een tafel die volledig volstond met diverse schalen Vietnamese gerechten, die je normaal als lunch of dinner zou eten. We hebben ervan genoten en hebben beslist om vanaf nu enkel nog Vietnamees te ontbijten en brood laten we thuis.
Als koningskinderen werden we door de stad getroond door een gids met kennis over de geschiedenis, cultuur en gebruiken van Vietnam. 's Middags hebben we de Pho met seafood en beef genomen (Pho = soep) in het restaurant Pho 2000, waar Bill Clinton ook gegeten heeft. Om 16.00 uur zat onze citytrip erop en werden we afgezet bij ons hotel met nog enkele tips voor een goed glas bier en een typisch restaurant. Op de hoek van de straat in een gezellige Terrace bar nam ik een versgeperste fruitshake en Hugo kon het niet laten om Heineken te steunen in Vietnam. Vanaf het terras konden we de levendige dagtaferelen aanschouwen, met de nimmer stoppende brommertjes.

Na een kleine rustpauze waarin we nog even in de Lonely Planet gekeken hadden, lieten wij onze keuze vallen op het restaurant Lemon Gras. We aten van hetzelfde bord, zodat we verschillende vissoorten konden proeven in een typisch Vietnamees restaurantje. Weer een fijne ervaring om met stokjes te leren eten.

Cao Dai

Na ons Vietnamese ontbijt verorberd te hebben, hebben we de bagage gepakt en werden we opgewacht door onze gids: een jonge Vietnamees die vloeiend Engels praatte. Het werd een lange dag, want we wilden de Cao Dai tempel zien en dat is ongeveer een rit van 2,5 uur. Om 12.00 uur is hier een eredienst waarbij alle gelovigen volledig in het wit gekleed de tempel betreden, gestuurd door de oversten die erop toezien dat iedereen binnen de juiste lijnen loopt. We konden uren doorgaan met foto's nemen. Hugo slaagde er zelfs in de hand te schudden van een "hogepriester", de enige man die in het rood gekleed ging. Hij mocht zelfs een foto van hem nemen. Straalt hij dan toch iets mystieks uit? Hij was de hemel nabij.

Gelovigen in witte gewaden
Gelovigen in witte gewaden

Ngoe Juyêt 1

De lunch werd genuttigd in een typisch Vietnamees restaurant, Ngoe Juyêt 1. Ons tafeltje voor twee was te klein om alle potjes en borden met diverse gerechten en sausen op te kunnen plaatsen. Als dat maar goed komt met ons gewicht, maar men verzekerde ons dat wij hier juist van zouden vermageren.

Spanning in de Mekondelta

Na de maaltijd op gingen we naar de Mekongdelta. Aangezien Hugo dat veel beter kan weergeven, vroeg ik hem om dit verhaal neer te pennen.

Het wordt dag in de Mekongdelta. De zon hangt nog te zoeken naar een weg die leidt naar licht. Ik heb geen oog dichtgedaan vannacht en vertrouw deze woorden toe aan de maagdelijkheid van mijn blad om 5.30 a.m., gezeten op een bamboestoeltje dat te laag is voor mijn lange lijf. Ik kijk uit op een stenen gebouw, een halve eeuw geleden bestreken met een afkooksel van groen en wit. Enkele potige hanen en vreemd gevogelte waar ik geen naam op kan kleven, storen me in mijn gepeins. Het stikt hier van de honden die elk hun opgelopen averij dragen, de ene mankt, de andere heeft een oog verloren in een verre strijd, ze hebben allen wel iets. Een oud vrouwtje, oma Sung doop ik haar voor deze gelegenheid, loopt blootsvoets tussen de papayabomen. Zij moet de madre madrona zijn van het ganse boerengedoe.

Boottocht op de Mekong
Boottocht op de Mekong

Het lot heeft rare spinsels

Hoe zijn wij hier godbetert beland? Het lot heeft rare spinsels, daarom dit verhaal waarin Fung, Sung, Miss Tamtam en Bobby elf en dertig hun rol opeisen. Geen mens te bespeuren. We staan aan de oevers van de Mekongrivier, 17.00 u in de namiddag. We hebben een homestay geboekt in de regio om nader kennis te maken met "real Vietnam": het Vietnam dat niet in de boekskes staat. Een pittige platbodem ligt ons op te wachten. We zouden de Mekong afvaren en onderweg aan wal gaan om de "real stuff" op te snuiven. Fung, een dertiger met bloeddoorlopen ogen, lacht me vriendelijk toe. Hij spreekt enkel Vietnamees. Veel gegids zou ik aan hem niet hebben. Fung had dwars door het Viet-schietkraam gelopen terwijl enkele schutters gericht aanlegden. Hij mist zijn tanden blijkbaar niet en lacht zijn restsaldo verwachtingsvol bloot. De motor sist, gromt even en we drijven weg. Intrigerend tafereel bij het vallen van de avond, een late uitstap op de Mekong.

Gestrand

De vissersboten snijden voorbij, de netten worden uitgezet op oordeelkundig aangelegde steigers. Dit is avontuur. Ik heb mijn blik vastgeprikt op een reddingsvest die boven mijn hoofd stevig was vastgesjord. "Jij bent van mij", denk ik, "mocht er iets verkeerd gaan". De zon sterft. Ik schiet foto's bij de vleet. We zijn een uurtje onderweg. Fung krijgt een nerveus trekje, dat zie ik. Hij loopt op en aan op het bootje dat vervaarlijk schommelt. Zijn motor doet het blijkbaar niet meer. Hij frunnikt wat onder de planken vloer tot zijn grote handen de lucht inpriemen. "Was ist loss"? Dit moet alweer met ons gebeuren. Ik bekijk de motor en merk dat één en ander lijkt te missen. De propeller is afgebroken en verloren gegaan in het water. Hier zitten wij, godverdomme, midden op de Mekong in het pikkedonker. Ik dacht dat ik het vloeken was verleerd. Geen levende ziel in de buurt. Geloof me of niet: "Apocalypse now" komt even op in mijn roekeloze gedachten, Marlon Brando had een boot met schietijzers, wij hebben een sloep zonder motor. De oevers kan je zo plaatsen in Oliver Stone's "Platoon". De Vietcong komt ditmaal niet te voorschijn. Fung lachte nog steeds breeduit. Hij lijkt het niet erg te vinden om een nachtje op het water te slapen in een sloep. Ik heb me van mijn homestay wel iets anders voorgesteld.

Hulp van Boeddha

Fung roept zijn Boeddha aan, de God van de boten, met verloren gegane SOS signalen. Hij heeft blijkbaar een idee ontwaard in zijn diepste krochten en komt aandraven met een lange plank die hij heeft losgeprutst achteraan het vaartuig. De avond is ondertussen akelig present in ons bootje. "Roeien dan maar" moet Fung denken. Met stevige halen brengt hij de boot in beweging. Langzaam glijden we over het water, Karel van de Woestijne indachtig. Enkele honderden meters verderop hangt zijn tong tussen zijn kruis. Hij ziet warempel een opening in de oeverbegroeiing waar hij kan aanleggen. Dit moet een schuilplaats geweest zijn van de Vietguerilla, bangelijk donker. De voorsteven schuiven tussen de bomen die Fung gezwind opzij duwt. Een koord rond een boom van oude makelij en wij hijsen onze rugzak aan wal. Een weggetje ligt verscholen tussen de struiken, gebetonneerd nog wel.

Miss Tamtam

Bij een huisje aangekomen, komt een pietlullig vrouwtje uit het niets te voorschijn. De Vietcong, ze zijn er voor je het weet. We moeten hier boobytraps verwachten. Geen mortiergeschut, geen geweersaldo's, maar een oorverdorend gekrijs. 'Ta,ta,ta,ta,wang,zang,mot,patat', zoiets zegt ze. Miss Tamtam, zo noem ik haar graag bij deze. Verderop in de plantenjungle lijken de hutten te ontwaken, vrouwengeroep alom. "Apocalypse now", ligt alweer vers in het geheugen. We zijn welkom in het rijk van de bovengrondse Cu Chi cases. Hier zullen wij eten en noodgedwongen slapen.

Sung

Bij een groen aftands gebouw houden we halt. Op deze eigenste plaats zal ons verhaal zich verder schrijven. Een vinnig mensje, van vrouwelijk kunnen, stevent op ons af. Ik bedenk haar met een leuke naam voor een leuk gezichtje uit de oorlogstaferelen. Sung zou ze heten. Zij zou voor ons koken, dat hebben we wel verstaan. Lis ziet Sung senior in haar potten rommelen en mag met de vinger proeven van haar heksenketel. We schuiven aan aan een rood tafeltje met enkele borden, allen uit een andere oorlog.

Noeste arbeid
Noeste arbeid

Hond

Fijn gesneden reepjes vlees waar ik geen vat op krijg liggen te blinken op een bordje waarop een Confuciaans tafereel is afgebeeld. Ik heb de honden niet geteld, maar ik verdenk Sung ervan Bobbie elf en dertig in flarden te hebben gesneden en bereid te hebben op grootmoeders wijze. Honger leidt de mens langs diepe afgronden. Het blijft bij gissen, maar dit stukje penetrant vlees krijgt men niet te eten bij Peter Goossens. Om 21.00 uur valt de hemel op mijn hoofd. Vietnam gaat naar bed. Duizenden krekels zingen hun zwanenzang.

Overnachting

We moeten slapen onder de klamboe in een kamertje zonder deuren. Mister Sung loopt met ontbloot bovenlijf de gang af en zijn vrouwtje pronkt met haar bloemetjespyjama. Geen privacy bij de Sungs. Zo gaat dat hier in de Cu Chi boerderij. Een houten plank is ons lot, een fakir zou hier aarden. Bedorven schepsels vatten de slaap niet. 's Morgens wacht ons een veredelde douche met een emmer koud water. Mijn heup speelt op. Het zweet voelt slijmerig aan over mijn ganse hebben en houden. 35 vochtige graden, hier moet ik even door. Het avontuur dient te worden beleefd in vreugde. Het verhaal van Fung, Sung, Miss Tamtam en Bobbie elf en dertig gaat de wereld rond.

Natuur boven luxe

Bekomen van ons nachtelijk avontuur op het "Torture Island" kregen wij het lokale ontbijt voorgeschoteld onder een bananendak. We genoten van de jungle- en boerengeluiden op de hacienda. Vrouwen kwamen uit het niets te voorschijn om keukenarbeid te verrichten. Gehurkt werden allerlei groenten gekuist, vlees geroosterd voor de lokale vissers die hun lunch daar nemen. Eigenlijk hadden we de eer om in een homestay beland te zijn van een grootgrondbezitter, waar natuur boven alle luxe staat. Alles wat groeit heeft een doel. Hier is de "circle of life"realiteit. Om 9.30 u verscheen onze gids met chauffeur en bootman terug op het toneel met als compensatie een luxeboot met ligzetels en salon alleen voor ons. Enkel de rode loper ontbrak nog. Na de boottrip werden wij opgewacht door een kleinere boot die ons door de smalle kanalen van de Mekong voerde met bezoek aan de coconut factory, bees center fruitgarden, enz..

Vietnamese kinderen
Vietnamese kinderen

Prehistorisch medicijn

De namiddag werd gevuld met bezoeken aan tempels en daar hadden we het weer. In een euforische fotoshoot van Hugo schoof hij met zijn grote laarzen over mijn grote teen. Resultaat : bloedende teen met ingescheurde nagel. "Geen probleem" zei de gids en hij vroeg een sigaret aan een lokale rookster, nam er wat tabak uit en duwde deze op de open wonde. Dan een stuk plastic van een oude zak getrokken en mijn teen afgebonden. "Twee dagen alles in dit verband houden en de derde dag afnemen en je teen is genezen". Dit volgens een oude Vietnamese medicijnman. Ik wist niet dat zulke voorhistorische methoden nog bestonden, maar heb wijselijk de smurrie 's avonds verwijderd en gekozen voor een Iso-betadine + pleister.

Dag 6 – De Floating Market

6.00 uur en op pad naar de floating market. Ons bootje lag pronkend op ons te wachten. Een uurtje varen bracht ons op de drijvende groentenmarkt Cairang. Grote boten verkochten hun waar aan kleine bootjes. Een kleurenpalet van groenten en fruit met kakelende vrouwen die hun handeltje dreven. Op naar de volgende drijvende markt en plots blokkeerde de motor. Een gramachine met startproblemen. Een smilende blik naar elkaar en toch weer een lichte schrik. De bootman begon zijn kleren uit te trekken tot op zijn onderbroek. "Wat nu weer" ? Propeller was geblokkeerd en moest onder water gereinigd worden. Onze man in onderbroek dook het water in, kwam enkele keren boven water voor een hap lucht om terug de diepte in te duiken.

Chau Doc

Na de lunch hadden we een lange rit voor de boeg van Can Tho naar Chau Doc. Een siësta in de auto zou ons deugd doen, want het zou een lange rit worden. Af en toe wat indommelen en het plattelandsleven van achter het glas bekijken. Plots werden we met sirenes beloeid door gemotoriseerde politie en moesten aan de kant. Onze chauffeur moest onmiddellijk mee met de politie die zich ergens verscholen hadden tussen de bosjes. Documenten en rijbewijs moesten afgegeven worden, omdat hij een volle witte lijn had overschreden op een tweebaansvak. Volgens onze gids is de politie in Vietnam corrupt en staan zij ergens verdoken waar het zeer moeilijk is om niet over de witte streep te rijden. Wegens de grote hoeveelheid motorvoertuigen is een automobilist verplicht om uit te wijken zodat hij de lijn overschrijdt. Onze gids trachtte de politie te intimideren en nam het fotoapparaat zonder de vragen van Hugo over en fotografeerde de politie. Die kwamen natuurlijk terug en hij moest ons fotoapparaat afgeven. Hugo had gelukkig de foto reeds gewist die genomen was. Het was voor ons echt een dubbel gevoel: medeleven met de chauffeur en ergernis naar de gids toe. Nadien was de sfeer zeker bekoeld.

Dag 7 – Drijvend dorp

Na de lunch bezochten we een drijvend dorp en de vishoeve. Een aftands bootje voor ons alleen pikte ons op en voer ons door het drijvende waterdorp. Het was zeker zaterdag, want ze waren zichzelf aan het wassen in de Mekong, groenten werden in datzelfde water gewassen, een meisje poetste haar tanden, een jongetje stond te plassen en het leven ging zijn gang. Het bootje bracht ons tot bij de viskwekerij van Pangasiusvis. De vissen worden onder een groot huis op het water in gevangen toestand gekweekt en na 7 maanden zijn ze gereed voor consumptie. Ik zal nooit meer Pangasius of Tilape eten. Bij laagtij liggen zij in de modder en bij hoogtij krijgen zij alle uitwerpselen van de waterbewoners en uitlaatgassen van de ontelbare motorbootjes over zich heen. Vandaag verlaten we de Mekong en is de waterhistorie tijdelijk voorbij.

dag 9 en 10 – Nha Trang

Wake up call om 4.45 a.m. want vandaag hebben wij een vlucht naar Nha Trang. Bij het inchecken begon de ellende:"Sorry mister en miss flyght is delayed" in een zeer gebrekkig Engels. Volgende vlucht is om 10.30 u. Als compensatie een lunch in naam van Vietnam Airlines.

De verlate vlucht verliep feilloos en aan de uitgang stak een klein meisje een A4 formaat met onze naam hoog boven haar hoofd. Haar mochten we zeker niet missen. 'Zou de touroperator bij gebrek aan een gids zijn dochtertje gestuurd hebben?' was ons eerste gedachte. Maar nee, zij zou onze gids zijn gedurende twee dagen. Onmiddellijk wou zij onze bagage overnemen, elke trede of eventuele hindernis werd door haar aangegeven. Een Mercedesbusje stond ons op te wachten en weg waren we.

Dzung

Dzung heette onze gids en wij hebben echt heel wat plezier aan haar beleefd. Niettegenstaande haar kleine gestalte had zij als gids een grote bagage aan kennis en sprak Engels. Elke zin moesten we wel ontleden, omdat de klemtonen niet in overeenstemming waren. Op het eiland ging zij met ons naar een privé gelegenheid waar voor ons gekookt werd en zij prees ons "alo" aan. Geen van ons beiden kende dit gerecht of vlees. We zouden wel zien. Een kleipotje op een vuurtje werd naar onze tafel gebracht en de "alo" moest nog eventjes sudderen in citroengras met kruiden en rijst. Bij het verwijderen van het deksel zagen we een soort slang: paling. We bezochten mooie eilanden, waarvan één "Monkey Island".

Apenbos

Na een show met beren, geiten,honden en apen bezochten wij het apenbos waar de Monkeyking met enorme testikels (daarom is hij ook de King) zo'n grote productie heeft dat hij alle apen kan bevruchten. Hiervan werden opnamen gemaakt. Tijdens onze wandeling werd Hugo langs achter aangevallen door een aap en die bleef op zijn rug hangen met ontblote tanden. De schrik zat er echt in. Volgens onze gids gebeurt dit bijna nooit, maar zij vermoedde dat de aap Hugo voor Monkey King nam. Zijn grootte misschien wel, maar toch niet dezelfde.

Koning

We worden behandeld als koningen. Van 's morgens tot ''s avonds vijf uur staat onze gids ter beschikking met wagen en chauffeur, onze hotels liggen altijd dicht bij de bezienswaardigheden en centrum en we hebben prachtig weer ook als is het nu regenseizoen.

De wereld op zijn kop

De Vietnamezen willen een witte huid hebben en daarom dragen zij op straat een doktersmasker in verschillende tinten. Wat men allemaal niet doet om bleker te worden en wij maar zoveel mogelijk bloot lopen om bruiner te worden. Zelfs hun mooie zwarte haar kleuren zij bruin.De wereld op zijn kop.

Na een boeiende dag in Nja Trang met de nodige verhalen, gekleurd in een pittig Engels, namen we 's avonds afscheid van onze gids. De tranen stonden haar in de ogen. Haar man, die ook gidste, zou ons 's morgens naar de luchthaven brengen.

Een parasol tegen de zon
Een parasol tegen de zon

Dag 10 – Hugo jarig

Onze vlucht was stipt en bij aan de aankomst in Danang stond ons een nieuwe gids met chauffeur en auto op te wachten. Hugo werd verwelkomd met een boeket bloemen alsof hij een of andere koers gewonnen had. Enkel de meisjes ontbraken nog voor de gebruikelijke kus.

Kleermaker

Onze eerste activiteit was een geschikte "taylor" vinden. Eerst bracht onze gids ons naar de kleermaker met de grootste faam maar ook de duurste. Een hele opgave, want prijzen kunnen maar gegeven worden nadat je de juiste stof en model gekozen hebt. Goed opgeleide meisjes loodsten ons door alle mogelijke stoffen en natuurlijk de duurste waren de beste. De gids bracht ons bij een tweede taylor en daar vonden wij onze gading. We werden echt letterlijk en figuurlijk opgemeten.

Hoian

Na onze lunch met een verjaardagstintje in het mooie koloniale restaurant Tam Tam kregen wij van onze gids,,goedlachse man met Bruce Willis looks, een rondleiding in de koloniale straten van Hoian. Niet te geloven dat vorige week nog alle straten onder water stonden doordat de rivier buiten haar oevers was getreden. Het waterpeil had een hoogte bereikt van 1,50 m en huizen konden enkel bereikt worden via de eerste verdieping met bootjes. Na een week was er geen spoor van water meer te bespeuren. Alles was terug opgekuist en de toeristen kuierden in de straten alsof het altijd zo geweest was. De koloniale huizen,gebouwd tijdens de Japanse en Chinese overheersing, hadden de storm en de tand des tijds doorstaan. De mooie bouwstijl en de lampions kleuren een prachtig straatbeeld. Nooit eerder gezien en ogen te kort.

Koloniale stijl

Tijd om ons hotel te verkennen, want voor Hugo's verjaardag had ik als verrassing een hotel aan de rivier geboekt in koloniale stijl. Een verademing om vanuit onze kamer in een exotische tuin te stappen en de rivier te zien stromen. Onze touroperator had een diner geboekt bij een lokale familie die voor ons zou koken. Mocht er nog tijd over zijn, zouden we ook helpen zaaien, planten en groenten kuisen, maar helaas de dag was daarvoor te kort.

Lokale boeren

Onze gids bracht ons tot bij de lokale boeren, die nog volop aan het werken waren in het half duister op het "Werk van den akker". Vol trots toonden zij ons hun kruiden en groenten die weelderig stonden te groeien. Ik dacht terug aan mijn eigen kindertijd toen mijn vader met zijn kroost naar de akker trok om putjes te maken in de grond, opvullen met een schep mest en daarin een aardappel. Een onvergetelijke avond op het werk van de akker, met enkel maar hardwerkende maar blije mensen. Gemeende gelukwensen en dank en als gelukkige mensen keerden wij hotelwaarts.

Vietnamese landerijen
Vietnamese landerijen

Dag 11 - De Cham ruïnes van My Son

Vandaag bezoek aan de Cham ruïnes van My Son, overblijfselen van de Chinese Ming dynastie. Jammer genoeg zijn er heel wat tempels gebombardeerd tijdens de Vietnam oorlog. Hier zou de Vietcong zich schuil gehouden hebben in de hoop dat de Amerikanen dit heiligdom niet zouden bombarderen. Helaas, geen genade. Kraters en stukgeschoten tempels zijn het resultaat.

Toerisme

Dikke toeristen showen hun zwaarlijvigheid voor de godentempels in uitpuilende kledij. Een kakafonie van schreeuwende kleuren. Foto’s met de vleet. Met gestrekte armen boven het hoofd worden foto’s genomen. Honderden klikken, want geen beeld mag vergeten worden. Je moet bijna onder hun armen doorlopen om zelf iets te zien. Zilt zweet komt je tegemoet.

Dag 12

Deze keer palmen Franse parvenu’s de ontbijtruimte in, pronkend met hun juwelen en grijze kapsels, met hun echtgenoot in hun kielzog.

Bergtocht

Wij vertrekken en rijden hoog de bergen in over de wolkenpas. De top ligt in de mist en geeft iets mystiek weer. Hugo zet zijn apparaat al in aanslag om de bergmeisjes te fotograferen. “one dollar” en zij verstoppen zich achter hun doktersmasker. Het wordt een spel tussen Hugo en hen. Het is leuk om aan te zien hoe ze elkaar bespelen. “two dollars if you take picture of me” en Hugo gebaart om zijn camera aan hen te geven. Ze beginnen te lachen en de slimme vos bijt in zijn prooi.

Vietnamees bergmeisje
Vietnamees bergmeisje


Tegen de middag rijden we Hue binnen. We zijn gelogeerd in “Romance hotel”. Mooie meisjes verwelkomen ons. Hier blijven we drie nachten.

Dag 13 – Koninklijke graven en tempels

Vandaag wordt een topdag, want de Koninklijke graven en tempels staan op ons programma. We worden ingeleid in het leven en de dood van de keizers van de Ming dynastie. Een van de machtigste keizers, Khai Dinh spande de kroon met zijn 400 vrouwen, 500 concubines en 179 kinderen.

Potentie

Wereldberoemd wegens zijn oneëvenaarde potentie waarbij hij tijdens één nacht drie vrouwen zwanger kon maken. Kolossale graven werden reeds gebouwd tijdens zijn leven door 10.000 arbeiders die een erbarmelijk leven leidden.Honderden stierven de hongerdood. Tempels gewijd aan de regerende vorsten, zoals wij kapelletjes hebben voor onze heiligen. Het bezoek aan de graven en tempels is tot hiertoe één van de hoogtepunten van onze reis.

Dag 14 - Markt

De citadel met verboden purperen stad (een kopie van de verboden stad in Peking) wordt vandaag bezocht. ’s Namiddags gaan we naar één van de grootste markten. Waren worden uitgestald, vlees ligt een ganse dag in de zon, een mobiele pedicure verzorgt de vuile voeten van een marktbezoekster, naast een schaal verse vis. De geur zal toch vermoedelijk hetzelfde zijn. We zoeken ons verloren naar vanillestokjes maar niemand kent dit, enkel vanillepoeder.

SPA

We laten de markt voor wat het is en koesteren ons in de luxe van het nieuwe hotel. Eerst wat zwemmen en dan worden we vriendelijk geïnfomeerd dat tot 17.00 u happy hour is in de SPA, reductie van 30% op alle behandelingen. Hugo is direct gevonden voor een Thaïse massage. Hij overhaalt mij voor een gelaatsverzorging. Niks voor mij want ik laat niet graag aan mij froemelen. Dus de eerste keer in mijn leven naar de SPA. Een jong ding, ze reikte tot mijn schouders en was precies van de lagere school af, kwam mij halen. Ik mocht enkel mijn slipje aanhouden, wat toch wel bizar is als je enkel je gezicht laat reinigen. Maar nee, alles werd gereinigd, dat hoorde bij de behandeling. Ik kreeg echt wel waar voor mijn geld. Wel vijf keer werd ik ingestreken met diverse kruiden en zalfjes en als toetje het masker. God weet waarvoor het goed is. Hugo voelde zich herboren. De kinesiste of iets dergelijks, van hetzelfde slag als mijn verzorgster, liep met blote voeten bovenop zijn rug en duwde alle spieren tot pompkoek.

Morgen hebben wij een vlucht naar Hanoi en deze keer spreken we de Maître d’hotel zelf aan met de vraag of wij rond 5.30 u kunnen ontbijten.

Dag 15 - Hanoi

De gids brengt ons naar het oude centrum van Hanoi waar ons hotel is gevestigd. Onze kamer heeft een rioolgeur. We krijgen een andere kamer die niet veel beter ruikt. We troosten ons met de gedachte dat het toch maar voor één nacht is.

Dag 16 – Ho Chi Minh

Ondanks de geur hebben we goed geslapen. Onze gids brengt ons naar het Ho Chi Minh complex. Zijn lichaam wordt drie keer in de week opgebaard van 9 tot 11 en dan gaat hij weer onder de grond. Elk jaar krijgt hij een grote onderhoudsbeurt en is het mausoleum twee maand gesloten voor het publiek. Het presidentieel paleis, de woning en de laatste verblijfplaats van Ho Chi Minh worden bezocht.

Ngoc Son Temple Then

In de namiddag Ngoc Son Temple Then. Omdat het de eerste dag van volle maan is, komen vele gelovigen hier samen om te bidden. Nou ja bidden is hier vragen om meer geld, gezondheid, geluk in de liefde, .. Je kan niet bedenken waarvoor gebeden en geofferd wordt. Kilo’s fruit worden in piramidevorm gestapeld en moeten zeker niet onderdoen voor de afdeling groenten en fruit van Delhaize. Zelfs rauw varken- en rundsvlees wordt naar binnen gesleurd. Het assortiment koekjes ontbreekt zeker niet op het offeraltaar. Vogeltjes en schildpadden worden gekocht om de Boeddha te amuseren.

Fietstocht

Daarna volgt een fietstocht door het oude kwartier. We stoppen bij Maison Centrale, Hanoi Hilton, waar de Vietnamezen gevangen werden gehouden tijdens de Franse kolonisatie. Je wordt er stil van als je ziet welke methodes gebruikt werden om de opstandelingen te folteren.

Bac Ha

We maken ons klaar voor de nachttrein naar Bac Ha. Gelukkig een compartiment voor ons alleen met vier bedden. Een slaaptrein met high standard voor Vietnam maar voor onze normen schroot. Een verloren kakkerlak kruipt over mijn kussen. Zal ik toch maar het licht uitdoen en trachten de slaap te vinden op het ritme van de wielen ?

Dag 17 – Bac Ha

5.30 u, het is nog donker rijdt de trein Bac Ha binnen. Een jong mager ventje steekt een bordje boven zijn hoofd “Welcome Mr. Muensch and his wife”. Alle treinreizigers nemen het vroege ontbijt in hetzelfde restaurant, een korte briefing over ons avontuur in de bergen en we starten onze trekking.

Dag 18 – Trekking door de bergen

Een trekking door de bergen langs lokale dorpjes waar mensen nog weten wat noeste arbeid is. We doen de markt van Bac Ha aan en verzeilen in het oerprimitieve. De trekking brengt ons bij de rivierbedding en wordt afgesloten met een lange boottocht op de rivier vanwaar wij het landleven in actie zien. Bagage wordt opnieuw gepakt na één overnachting en we vertrekken naar Sapa. De temperatuur daalt terwijl wij stijgen en we komen na een lange rit in een pittoresk bergdorp aan.

Vietnamese koeienboer
Vietnamese koeienboer

Dag 19 – Where are you from?

We komen tegen valavond aan en de gids raadt ons aan om eerst nog een korte wandeling te maken op de dagelijkse markt waar de zwarte H’Mong vrouwen hun waren etaleren. Fijnbesneden gezichten lachen ons toe en spreken ons aan in onberispelijk Engels, zelfs beter dan de meeste universiteitsgeschoolde Vietnamezen. “Waar hebben zij dat geleerd”, vroeg ik mij af. Van de toeristen en natuurlijk krijgen we om de haverklap een stramien van het sappig taaltje : Where are you from ? How many children ? You are beautiful…. En dat allemaal met als doel om je gunstig te stemmen zodat je iets koopt in hun shop. Nou ja shop, alles hangt aan hun lijf.

Dag 20 - Bergtocht

Onze hyperactieve gids staat ons al smiled op te wachten na het ontbijt. Vandaag een pittige bergtocht met als beloning een prachtig overzicht over SAPA en inderdaad onze klim naar de top wordt beloond. De leeuw van Waterloo heeft er niets aan. De namiddag wordt volledig besteed aan een tocht door de rijstvelden en bezoek aan de lokale dorpjes waar de Lao Cau people wonen. Onze wagen brengt ons naar het beginpunt van onze trip en bij het uitstappen verschijnen daar plots uit het niets 25 vrouwen en kinderen in hun typische kledij. De gids overtuigt mij om gewoon de tocht te doen en hen vriendelijk af te schudden met “No thank you”. De ganse litanie begint weer : “How are you” , … “where are you from” Ik hoor Hugo zeggen “Afghanistan” en plots zijn zij uit hun lood geslagen, want dat past niet in hun vast patroontje. Ze plakken als vliegen aan een confituurpot aan ons en wijken geen duimbreed en dit gedurende 5 km op een moeilijk begaanbaar parcours op plastic sloffertjes. Behoedzaam houd ik zwaar schoeisel ver weg van hun blote voeten. Uiteindelijk komen we aan in hun arme dorp en belonen hun geduld met wat geld want hun waren is voor ons niet koopbaar. De nachttrein van Sapa brengt ons terug naar Hanoi.

Dag 21 – Halong Bay

’s Morgen om 4.30 u arriveert de trein in Hanoi. Onze gids staat al op het perron om onze bagage in ontvangst te nemen en we vertrekken naar Halong Bay voor een cruise van twee dagen. Met een kleine boot worden we naar de cruiser gebracht en krijgen een mooie kajuit . Geen opmerkingen, hier gaan we genieten.

Halong Bay
Halong Bay

Einde van een droomreis

De laatste dagen blijven even boeiend als de eerste. Een boottocht door het Karstgebergte, bezoek aan diverse pagodes, lokale dorpjes met hun oude Vietnameze gebruiken en als afsluiter een delicatesse, aangeboden door onze gids … je kan het al raden : dogmeat, bereid door zijn vrouw en opgediend in één van de oudste pagodes.

Zaterdag lokale tijd vliegt Vietnam Airlines ons naar Bangkok. Een vlucht van 12 u brengt ons naar Schiphol om uiteindelijk met de Lauwersbus in Berchem Station aan te komen. Vertrouwde gezichten wuiven ons al toe en Evi & Tim brengen ons veilig naar … home, sweet home.

Een langverwachte droom is vervuld en we hebben gereisd als koningskinderen.

Geschreven door Lis Cuyt

Heb je interesse in een reis naar Vietnam? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Vietnam, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.

Vertel ons uw vakantie wensen. Onze reisexperts geven u gratis en vrijblijvend reisadvies op maat.

 Aangesloten bij ANVR,SGR, Calamiteitenfonds
 9,6 in reviews
 Veel kennis en ervaring
 3.879 klanten gingen u voor

Uw gegevens

* = verplicht. Privacy beleid is van toepassing

Vakantieverhalen / reisverslagen

Gerelateerde artikelen