Gratis reisvoorstel aanvragen

Nachttrein naar Sapa

Landkaart met overzicht van deze reis

Bestemming: Lao Cai, Sapa, Vietnam
Periode: september 2013
Vervoer: Trein
Accommodatie: Trein
Organisatie: KLM

Foto van deze vakantie

Het is 4 september 2013 en ik kom na een paar korte uurtjes slaap de nachttrein in Lao Cai, Vietnam uitgerold. Voor alles is een eerste, en dit was mijn eerste ervaring met het doorbrengen van de nacht in een rijdend voertuig, op weg naar het noorden van Vietnam. Een trip waar ik al weken, zo niet maanden, naar uitgekeken heb en die nu dus eindelijk daar is. Mijn vriend en ik hebben een paar weken voor ons vertrek de treinkaartjes via www.traintosapa.com besteld. Spannend, voor het eerst in Azië en voor het eerst met de nachttrein. We wilden goed voorbereid zijn en hebben er daarom voor gekozen om de tickets thuis vast te bestellen. Voor vertrek speculeerden we volop over het formaat van de bedden. Zouden ze gebouwd zijn op de lichaamslengte van de kleine Vietnamezen of zou mijn vriend met zijn 1.98 meter er ook wel in passen? Zodra we onze wagon binnen stappen blijkt het eerste: kleine bedjes waar ik zelf met mijn bescheiden 1.68 maar net in paste. Ach,” zo zei mijn vriend, “Wat maakt dat nou uit? Ik slaap toch altijd en overal.” Gezien het verleden had hij daar een punt. En inderdaad, terwijl ik de afgelopen nacht wakker werd van elke hobbel en elke bocht, lag hij in het bed onder mij in een heerlijk diepe slaap weggezonken.

Nachttrein
Nachttrein


Slaperig veeg ik in mijn ogen en ik zie al iemand klaar staan met een bordje met mijn naam er op. We hebben een trekking geboekt bij Sapa Sisters. Deze lokale onderneming wordt volledig gerund door vrouwen die in dit gebied zijn geboren en getogen. Samen besloten ze een aantal jaren geleden dat ze zelf ook wilden profiteren van het groeiende toerisme en nu hebben ze een goedlopende trekking-onderneming. Ik vind het geweldig, ik draag graag een bescheiden steentje bij aan de economische ontwikkeling van de lokale bevolking. Daarnaast weet niemand zo veel van dit gebied als degene die er zelf vandaan komen. Wij gaan een tweedaagse trekking doen en onze gids Lang heeft ervoor gezorgd dat we netjes op het station in Lao Cai opgehaald worden.

Op naar Sapa

We stappen in het voor ons bestemde busje en rijden in een klein uur naar het dorp Sapa. Onderweg worden we getrakteerd op prachtige uitzichten: een laaghangende mist omhult de groene rijstvelden die symmetrisch gerangschikt tegen de bergen aan liggen. We hadden van te voren gelezen dat de velden in deze periode op hun mooist zijn en daar is geen woord van gelogen: we worden omgeven door prachtige, groene zeeën van rijstplantjes. Na aankomt in Sapa krijgen we een heerlijk ontbijt voorgeschoteld en hebben we de gelegenheid om lekker warm te douchen. Dit is nodig, want we hadden er niet op gerekend dat het hier een stuk kouder zou zijn. Logisch wel, aangezien we ons op grote hoogte bevinden. Helaas heb ik zelf alleen een korte broek een pyjamabroek bij me en dus wordt de pyjamabroek mijn outfit voor de komende twee dagen. Na de verwarmende douche staat onze gids Lang al in de lobby op ons te wachten.

De trekking

Gezien de regen buiten kopen we een poncho voor zo’n vijftig cent en daarna gaan we op pad. Na een aantal stappen haken er twee vrouwen aan, waarvan eentje een baby op haar rug heeft. De ander draagt een flinke mand met spullen mee. Met z’n vijven beginnen we aan de trekking. Lang vraagt of we de moeilijke of de makkelijke route willen nemen. Vertwijfeld kijk ik haar aan: “Hoe moeilijk?” Mijn vriend daarentegen roept vol overtuiging: “Moeilijk!” Waarna Lang bevestigt dat dit de mooiste route is. Overleg lijkt niet meer mogelijk en dus beginnen we vol goede moed aan de moeilijke weg. Vrijwel meteen slaan we een modderig en spiegelglad pad in. Wat ik voor modder aanzag blijkt klei te zijn en direct na deze constatering glijdt mijn vriend onderuit. De twee begeleidende vrouwen weten mij nog net op te vangen en voorkomen dat ik hem achterna glijdt. Schaterlach alom, en terwijl we weer solide op onze benen gaan staan krijgt mijn vriend een flinke bamboestok aangereikt zodat hij deze ter ondersteuning kan gebruiken.

Sapasisters
Sapasisters


De moeilijke tocht is ontzettend zwaar, maar ook ontzettend mooi. Terwijl wij letterlijk over de rijstterrassen lopen zien we in de verte een stoet toeristen over het verharde pad wandelen. Het kost wat extra moeite, maar het is helemaal de moeite waard. We voelen ons alleen op de wereld en genieten intens van het prachtige uitzicht dat om elke hoek op ons wacht. We vallen om de paar meter maar hebben gelukkig altijd twee lieve mensen die ons oprapen. Na zo’n zes kilometer is het tijd om te rusten en onze knorrende magen tot stilte te manen met een kop dampende pho. Deze nationale soep, gevuld met rundvlees, noodles en groentes vult enorm goed en smaakt verrukkelijk. Op dit moment blijkt ook waarom de twee vrouwen zo ver met ons meegelopen zijn: ze willen iets aan ons verkopen. Ik vind dit niet erg en ben ze dankbaar voor alle hulp onderweg. Om deze reden koop ik met liefde en plezier een mooi kleed en een tasje van ze. Eigenlijk wil ik na dit moment rust niet meer verder: mijn benen protesteren en ik ben moe. Toch moeten we nog een paar kilometer doorstappen om in het dorp van onze homestay te komen.

Laatste loodjes tot onze homestay

Tijdens het tweede stuk van de trekking houdt Lang er flink de pas in en onderweg vertelt ze ons volop over de rijstvelden, de lokale tradities en Vietnam. We leren hoe rijst gepland en geoogst wordt en ze laat ons zien waar de kleurstof voor hun zelfgemaakte kleding uit gewonnen wordt. Tegen het einde van de middag komen we aan in de homestay. Een super vriendelijk stel met een klein kindje wacht ons op. Ze vertellen dat ze plaats hebben voor vijftien backpackers, maar omdat het laagseizoen is zijn wij de enige twee die komen overnachten. Na een hoognodige douche worden we getrakteerd op een enorme hoeveelheid heerlijk, vers eten. Schalen vol loempia’s met varkensvlees, Tofu in vissaus, morning glory (soort spinazie) opgebakken met knoflook, gebakken kip en rijst staan op ons te wachten. Is dit allemaal voor ons? Gelukkig eten we samen met Lang en de familie, maar alsnog is het een enorme hoeveelheid eten voor een klein groepje mensen. Tijdens het eten trakteert de gastheer ons om de vijf minuten op een shotje zelfgestookte rijstwijn, die qua smaak het midden houdt tussen spiritus en wodka. Na drie shotjes voelen mijn benen als pudding en mijn hoofd als een ballon. Giechelend kruipen we om acht uur onder onze klamboe op een dun matrasje op de grond. Ik mompel nog: “Ik weet niet of ik hierop kan slapen,” en val meteen in een diepe slaap.

Heb je interesse in een reis naar Vietnam? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Vietnam, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.

Vertel ons uw vakantie wensen. Onze reisexperts geven u gratis en vrijblijvend reisadvies op maat.

 Aangesloten bij ANVR,SGR, Calamiteitenfonds
 9,6 in reviews
 Veel kennis en ervaring
 3.879 klanten gingen u voor

Uw gegevens

* = verplicht. Privacy beleid is van toepassing

Vakantieverhalen / reisverslagen

Gerelateerde artikelen