Gratis reisvoorstel aanvragen

Het vieren van Vietnam

Landkaart met overzicht van deze reis

Bestemming: A. Hanoi (Vietnam) , B. Hué , C. Hoi An , D. Ho Chi Minhstad
Periode: oktober 2015
Vervoer: Vliegtuig
Accommodatie: Diverse

Foto van deze vakantie

Zondag 4 oktober 2015. Eindelijk. Het enthousiasme giert door onze lijven. Hoewel opstaan normaliter een tijdrovende en moeizame bezigheid is, zijn we meteen klaarwakker wanneer de wekker gaat. We kijken elkaar aan, geven een vluchtige kus, en spreken terwijl we richting de woonkamer lopen nog eenmaal de invulling van de morgen door. De zorgvuldig opgezette checklist wordt uitvoerig nagelopen. Op de toiletspullen na, is alles ingepakt.

Samen met mijn negentwintigjarige vriendin, Iris, sta ik op het punt om te vertrekken voor onze eerste verre reis samen. Binnen enkele uren vliegen we naar Vietnam. Het land van Ho Chi Minh, de Chinese en Franse overheersing, die verwoestende oorlog met Amerika; maar ook de (van horen zeggen) prachtige stranden, rijke cultuur en verrukkelijk eten. Met eigen ogen willen we dit gaan ervaren. Een kleine drie weken hebben we uitgetrokken om van noord naar zuid te reizen.

Druk speculerend over de tijd dxie voor ons ligt begeven we ons naar de gate. Mijn gedachtegang over de eerste Vietnamese maaltijd wordt plots verstoord.
‘Heb je de toilettas nog ingepakt?’, vraag Iris. 
‘Dat zou jij toch doen?’, vraag ik met gefronste wenkbrauwen.
‘Jir, jonge, jij was de laatste in de badkamer!’ reageert Iris met vertrouwde pittigheid. Zonder iets te zeggen begeven we ons naar de dichtstbijzijnde drogist. ‘Het is in ieder geval tax free’, probeer ik grappig te zijn. Te vroeg.

Wanneer we opstijgen kunnen we er om lachen. We hebben vakantie! Euforie maakt zich meester. Een gevoel van vrijheid, alsof we de hele wereld aankunnen. Te vergelijken met verliefdheid en daarbij komende spanningen en onzekerheid over de zeer nabije toekomst. Globaal is de route uitgestippeld, op een gekreukeld A4tje aanwezig in een klassiek reistasje, veilig naast de paspoorten en tickets. Het is mogelijk dit tasje om de middel vast te maken. Maar dan mag ik de route zelf verder afleggen, aldus Iris. Ik pak de route erbij en samen zien we welke plekken we achtereenvolgens zullen gaan bezoeken: Hanoi – Cát Bà (Halong Bay) - Hué – Hôi Anh – Ho Chi Minh stad – Phú Quõc. Tevreden berg ik de route veilig op. Terwijl Iris vredelievend haar hoofd op mijn schouder legt en gezien het geluid van de motor verrassend snel in slaap valt, verlies ik mij in ‘de terugkeer van de dansleraar’ van de Zweedse schrijver Henning Mankell. Rust maakt zich meester.

‘Taxi, taxi, taxi!’ Klinkt het uit de mond van vier verschillende chauffeurs, druk gebarend voor hun ronkende voertuigen. Met handen en voeten maak ik duidelijk hoeveel Dong (Vietnamese valuta red.) ik wil betalen voor mijn rit, terwijl ik het adres van ons hotel laat zien. In het laatste uur van de voorspoedig verlopen vlucht heb ik snel wat handige tips en tricks uit de lonely planet gehaald. Door sommige gezien als een heilige en onmisbare reisbijbel. De opgedane kennis kwam nu goed van pas, zonder weerwoord opent een voor Vietnamese begrippen grote man trots de kofferbak van zijn taxi van een voor mij onbekend automerk. Tegelijk stappen we in de taxi en na een stroeve start begeven we ons richting het centrum van de hoofdstad Hanoi, na Ho Chi Minh de grootste stad van het land. 6,5 miljoen inwoners heb ik zojuist gelezen, een onwerkelijk aantal waar ik met mijn gedachten niet bij kan. Ik deel mijn opgedane kennis met Iris en samen vragen we ons af hoe het mogelijk is dat er zo veel mensen in één stad wonen. Een kwartier later volgt een antwoord op die vraag. Overal waar we kijken zien we brommers, scooters of combinaties daarvan. Een prachtig gezicht, bijrijders zwaaien uitgelaten naar ons terwijl we in de taxi voor een rood stoplicht staan. Ik pak Iris haar hand vast en knijp er kort in. We zijn er!

‘Proost!’, klinkt het uit de mond van een uitgelaten Iris aan de andere kant van het piepkleine tafeltje langs de rand van een drukke straat in een buitenwijk van Hanoi. Voor mijn vriendin niet eens zo een gekke afmeting, maar ik heb mijn knieën bijna in mijn nek zitten. Toch geven we ons hier volledig aan over, want de ervaring leert dat wanneer het druk is bij een eettentje, en er voornamelijk veel lokale mensen aanwezig zijn, het eten dan goed moet zijn. Deze klassieke reizigerswijsheid maakt haar beloften waar. Zonder precies te weten wat we aan het eten zijn, genieten we van een rijk gevulde noedelsoep met vers gemaakte loempia’s alsof het onze laatste maaltijd is. We spoelen de pittigheid weg met Vietnamees bier, liggend in ijsklontjes. Nooit geweten dat bier met ijs best lekker kan zijn. We drinken bier van het merk Saigon, tevens de voormalige benaming van de stad Ho Chi Minh in de tijd van de Franse bezetting. Door het voorbijrazen van auto’s komt de warme lucht ons extra tegemoet en de combinatie van het pittige eten zorgt ervoor dat de tissues niet aan te slepen zijn om mijn voorhoofd af te vegen. Toch genieten we van de taferelen en de drukte om ons heen. We krijgen spontaan een biertje aangeboden van onze buren, drie gezette zakenmannen in pak. We proosten alsof het onze beste vrienden zijn. Er wordt gesmakt, giechelende jonge meisjes delen een halve kip, een klein jongetje krijgt zijn (hopelijk) eerste slokje bier aangeboden door zijn luidruchtig telefonerende vader. Op het laatste moment trek ik mijn hand terug wanneer ik het knulletje een aai over zijn bol wil geven. Ineens schiet mij te binnen dat dit uiterst ongepast is en als zeer denigrerend wordt ervaren in de Vietnamese cultuur, zo wist mijn buurman in het vliegtuig te vertellen. Als zoon van een Nederlandse vader en Vietnamese moeder was het op zijn tijd een prettige en interessante gesprekspartner gedurende de lange vlucht. Vanuit de gedachte naar deze vriendelijke man ga ik nog iets verder terug in de tijd. Het is bijna niet te bevatten dat we gister nog wakker werden in ons eigen bed en nu vol aan het genieten zijn van de Vietnamese cultuur. Een geweldig gevoel.

Streetfood in Hanoi
Streetfood in Hanoi


Om te voorkomen dat we achteraf pas bij het bekijken van de foto’s echt kunnen genieten van de vakantie, hebben we niet de drang om alle aangeraden bezienswaardigheden te bezichtigen. Een bezoekje aan de eerste universiteit van Vietnam, ook wel de tempel van de literatuur genoemd, willen we onszelf echter niet onthouden. Deze prachtige plaats midden in Hanoi, bevat authentieke binnenplaatsen en uitstekend onderhouden tuinen, en is een welkome afwisseling met de drukke stad. Het getoeter is nog onmiskenbaar aanwezig, maar na verloop van tijd lukt het ons om ons daar van af te sluiten en te genieten we van de rust. Ditzelfde gevoel ervaren we in Ho Chi Minh. We bezochten het War Remnants Museum. Onszelf manoeuvrerend tussen de scooters liepen we richting dit oorlogsmuseum over de strijd met Amerika eind jaren zestig. Alsof buiten het leven even stil ligt, liepen we geruisloos en onder de indruk langs de volle wanden met heftige foto’s en verhalen. Wat een leed, niet te bevatten. Het contrast is dan ook groot als we even later midden in de stad genieten van een biertje. De tweede helpt al relativeren en studenten die ons aanspreken om Engels te leren maken de dag nog enigszins goed.
Tempel van Literatuur in Hanoi
Tempel van Literatuur in Hanoi


Hué is de derde stad met een bijzondere historie die we hebben bezocht. Op voorhand wisten we niet goed wat we moesten verwachten en zagen we deze stad voornamelijk als een noodzakelijke tussenstop op weg naar Hôi Anh. Een gratis stadswandeling, aangeboden door ons hostel, leerde ons echter veel en bracht ons naar de prachtige Citadel, een enorm complex met drie opeenvolgende stadsmuren, speciaal gebouwd voor en tijdens de Nguyen dynastie. Helaas door de Fransen in 1947, en tijdens de verwoestende oorlog met Amerika in 1968, is deze plaats grote schade toegebracht. De prenten aan de muur helpen bij het inlevingsvermogen hoe het er ooit heeft uitgezien. Een vredelievender beeld schetst het pittoreske stadje Hôi Anh, een waar genot voor het oog met haar schattige lampionnen. Franse invloeden zijn hier duidelijk zichtbaar, gezien de vorm van de straatjes en de stokbroden die in menig eetgelegenheid op het menu staan. Uitzonderlijk goed eten en drinken in kleurrijke restaurantjes en barretjes gelegen aan de rivier maakten dit tot een fantastische plek.
Citadel Hué
Citadel Hué


Zoals het levenslustige twintigers betaamt zijn we niet louter cultureel bezig geweest. De vier steden waren prachtig om te zien en kennis te laten maken met de Vietnamese historie en cultuur. Met nachtbussen of binnenlandse vluchten waren deze steden uitstekend aan te reizen. Maar we wilden ook heel graag ontspannen, om de drukte van onze banen los te kunnen laten. Gelukkig leent Vietnam zich daar ook uitstekend voor. Voordat we vanuit Hanoi naar Hué gingen, hebben we een aantal nachten vertoefd op het eiland Cát Bà in de Halong Bay. De bootreis hier naartoe was adembenemend. Als een ware Jack en Rose stonden we op het verst mogelijke puntje van de ferry. Het is alsof je een schilderij binnenvaart, terwijl de rotsen in de verte midden in de zee tergend langzaam dichterbij komen. Genoten hebben we van deze relatief rustige plek, terwijl we nipten aan een cocktail in een klein resort, gelegen tussen de imposante rotsen. Een luxe hut deed dienst als kamer, vanuit waar je de golven kon horen klotsen tegen de stenen. Het huren van een scooter maakte ons mobiel en liet gemakkelijk veel van het eiland zien. Na enig omrijden kwamen we terecht op een prachtige uitkijkplek, wat uitzicht bood op de zee, met daarin de karakteristieke rotsen. Gezien deze goede ervaring besloten we tevens scooters te huren in Phú Quõc, onze laatste verblijfplaats. Met het prachtige Cát Bà nog helder op ons netvlies, reden we over dit meest zuidelijke eiland van Vietnam, dicht bij de grens met Cambodja.
Touren op de scooter
Touren op de scooter


We werden echter negatief verrast door de hoeveelheid resorts die daar uit de grond worden gestampt langs de kust en momenteel nog in aanbouw waren. Blijer werden we van de avondmarkt, waar lokale mensen zich te goed deden aan etenswaren die werden klaargemaakt op grote barbecues, met voornamelijk veel verschillende vissoorten. Ware smaaksensaties maakten zich daar meester.
Het resort
Het resort



Nog nagenietend van de maaltijd van de avond ervoor, vertrokken we na een korte binnenlandse vlucht vanuit Ho Chi Minh weer naar Amsterdam. Ik hoopte dat ik weer naast de man op de heenreis zou zitten, om te vertellen hoe mooi (zijn) Vietnam is. Hij was er helaas niet. Gelukkig kan ik dat in dit verhaal kwijt.

Geschreven door Jireël Verhage

Heb je interesse in een reis naar Vietnam? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Vietnam, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.

Vertel ons uw vakantie wensen. Onze reisexperts geven u gratis en vrijblijvend reisadvies op maat.

 Aangesloten bij ANVR,SGR, Calamiteitenfonds
 9,6 in reviews
 Veel kennis en ervaring
 3.879 klanten gingen u voor

Uw gegevens

* = verplicht. Privacy beleid is van toepassing

Vakantieverhalen / reisverslagen

Gerelateerde artikelen