Gratis reisvoorstel aanvragen

‘Thuiskomen’ op Bonaire

Landkaart met overzicht van deze reis

Bestemming: A. Klein Bonaire (Bonaire) , B. Washington Slagbaai National Park , C. Rincon , D. Goto Meer
Periode: september 2015
Vervoer: Vliegtuig en auto
Accommodatie: Appartement/Hamlet Oasis resort, Kaya Go
Organisatie: ArkeFly

Foto van deze vakantie

Het was enerzijds een gok en aan de andere kant kon het toch niet misgaan? We wisten toch min of meer wat ons te wachten stond? Voor het eerst gingen we voor de tweede keer naar dezelfde vakantiebestemming. Begin december 2014 vlogen we terug van onze eerste vakantie op Bonaire en waren we een beetje verliefd geworden op dit snorkelparadijs. Maar is het een tweede keer, wanneer al veel ontdekt is, nog steeds zo fantastisch? Bonaire is een klein eiland, dus hadden we al niet ‘alles’ gezien en gedaan? En hoe zou het dan zijn om iets nóg een keer te ondernemen?
Er zijn mensen die meer dan twintig jaar naar dezelfde camping gaan of naar hetzelfde skioord. Dus er moet toch iets goeds zijn aan terugkeren naar een vertrouwde plek…

Het was nog maar tien maanden geleden dat we na een geslaagde vakantie weer huiswaarts keerden en al die tien maanden kwam werkelijk dagelijks het B-woord (Bonaire) ter sprake. Dit keer was de vakantie niet na de eerste werkdag alweer ver weg; dit keer bleven de herinneringen aan de vakantie (te) dichtbij. Maandelijks surften we een paar keer over het world-wide-web en keken we voor onze volgende vakantie naar bestemmingen iets dichter bij huis: Samos, Ibiza, Gran Canaria, Corsica, Menorca, Sardinië, Tenerife of Kreta. Maar gaven uiteindelijk voor onszelf en naar elkaar toe: we willen het liefst gewoon wéér naar Bonaire. Maar was dat verstandig?

Vanaf een afstand en als buitenstaander is het niet mogelijk, een situatie goed te beoordelen. Zo kunnen we als reizigers die iedere keer een nieuwe bestemming kiezen om die vanaf ‘nul’ te kunnen ontdekken, een mening hebben over anderen die iedere keer naar dezelfde plek gaan… maar waar is die mening op gebaseerd wanneer je het zelf nog niet aan den lijve ondervonden hebt? Waarover mag en kun je oordelen?

En was hij nu een ploert óf slachtoffer van haar die té hysterisch deed? Het was niet te beoordelen vanuit onze vliegtuigstoelen, maar ongemakkelijk was het wel: het stel dat ruzie kreeg op onze heenreis naar, jawel, Bonaire. En de vakantie moest ook voor hen nog beginnen. Het cabinepersoneel reageerde goed: eerst wachtten ze even af of de twist door de twee kemphanen zelf beslecht zouden worden, maar dat gebeurde niet. Vervolgens ging het personeel heel rustig met het paar praten en toen dat geen soelaas bood, werd geregeld dat de man even een andere plek in het vliegtuig kreeg. Letterlijk en figuurlijk konden ze even afstand van elkaar nemen. Helaas was er sprake van nóg een ‘letterlijk en figuurlijk’: het kind zat er tussenin. Voor ons was het totaal niet interessant wat er werkelijk aan de hand was met of tussen die twee. Zoek het lekker samen uit, alleen dat arme joch. Nog diverse keren hebben we tijdens onze vakantie met medelijden teruggedacht aan het jochie. Toch zijn we afstand blijven houden van wat er precies tussen die twee ‘volwassenen’ aan de hand was. We kunnen en mogen er niet over oordelen.

Hoe dan ook, de vlucht verliep verder prima, de reservering voor een vegetarische maaltijd was goed doorgekomen, de films van het gehuurde entertainment waren niet heel goed op een uitzondering na, maar gelukkig hadden we de boeken, tijdschriften, Ipodfilmpjes, muziek op Ipod en MP3-speler en het puzzelboekje nog. Een goed voorbereide vliegtuigpassagier heeft nagedacht over het doorkomen van de minstens negen uren, ofwel zij heeft zich al helemaal voorbereid en verheugd op minstens negen uren voor zichzelf. Negen uren leuke dingen doen!

Na de landing waren we in no time bij de bagageband waarop de koffers al ronddraaiden en konden we de auto afhalen bij carrental Budget cars. Natuurlijk was het een Toyota Hilux, want wie een pick up huurt op Bonaire krijgt negen van de tien keer dat merk en dat type mee… en hij was óók weer blauw! Het was dat in deze auto géén klein gaatje in de bekleding van de achterbank zat en wél een radio mét Cd-speler, want anders had het de auto van tien maanden geleden kunnen zijn. We reden naar de eerste de beste winkel, bij de eerste rotonde, naast het benzinestation voor een paar flesjes Polar en een bus Pringles en we wisten het: voor de tweede keer naar dezelfde vakantiebestemming is thuiskomen!

Toyota Hilux pick up, Budget carrental
Toyota Hilux pick up, Budget carrental


We waren niet de enigen die moesten inchecken bij Hamlet Oasis resort. Buiten stonden de drankjes klaar op de picknickbanken bij het zwembad, en de namen van de nieuwe gasten werden een voor een opgeroepen. Even tekenen voor ontvangst van de sleutel, overhandiging van een informatiepakketje en klaar! Geen moeilijk gedoe met het overleggen van vouchers en paspoorten: de reis is immers al geboekt en betaald, de gegevens zijn bekend en het geld is binnen.

Wat doe je op een zonnige bestemming als Bonaire? In ieder geval niet binnen zitten. Toch hadden we bewust een tweekamerappartement geboekt, al was een eenkamerappartement ook ruim genoeg geweest, maar we weten hoeveel spullen er uit twee koffers komen en dan is het fijn dat al die spullen ook daadwerkelijk uit die koffers kunnen én een goed en geordend plekje kunnen krijgen. Overal kleding, badhanddoeken, zwem- en snorkelspullen, boeken, slippers en verzorgingsproducten om helemaal onrustig van te worden. Daarnaast is bij ons de een altijd veel vroeger wakker dan de ander en dan is het heel prettig om wat ‘om te kunnen scharrelen’ zonder dat de ander daar meteen wakker van wordt.

Binnen twee uur na de landing hadden we de auto opgehaald, boodschapjes gedaan, de sleutel van het appartement afgehaald, de koffers uitgepakt én zaten we met een koude Polar, Rummikub op ons eigen terras te spelen!
Washington Slagbaai National Park
Washington Slagbaai National Park


Hoofdactiviteit van de vakantie was wéér: snorkelen! Iedere dag lagen we minstens twee uren, watertrappelend en met het gezicht gericht op de bodem van de zee. Het jachtseizoen was weer begonnen, zoeken naar mooie zeedieren en kleurrijke planten om vast te leggen op de gevoelige plaat. We bedachten vlak voor de eerste snorkeltocht een afvinklijstje met onder andere: rog, schildpad, barracuda, mureen, spotted snake eel, inktvis, tarpon, octopus, zeepaardje, trunk fish, dolfijn. En dan nog een heel rijtje vissen waarvan we de namen niet kennen en die we zelf maar een naam hebben gegeven, zoals ‘een hondje’.

We stapten de allereerste dag het water nabij Flamingo Airport in, flipperden naar het diepere gedeelte en meteen een Eagle ray (Adelaarsrog): zo’n tafelkleed met enorm lange staart zweefde vlak boven de bodem. De dagen erna liet hij (of zij) zich niet meer zien, tót de allerlaatste snorkeltocht. En hoe! Minutenlang zat hij (of zij) te graven in de bodem op maar een paar meter afstand. Echt fantastisch! Wat een enorm beest, wat een prachtige vorm, wat een souplesse, wat een ervaring om die in zijn natuurlijke omgeving te kunnen zien. We hadden dichterbij kunnen zwemmen voor een nóg mooier plaatje, maar snorkelaars zijn wél te gast. Dieren opjagen, verjagen of storen mag in onze ogen niet.

Ook vrijwel ál die andere zeedieren kwamen voorbij tijdens de vele snorkeltochten bij het vliegveld, nabij Witte Pan, bij Bari reef, Andrea I, 1000 steps, Wayaka II en bij Klein Bonaire. Ja, óók de dolfijnen lieten zich twee keer zien, een keer in de zee bij het vliegveld en een keer op Klein Bonaire. Fantastisch! Alleen het zeepaardje en de octopus lieten het even ‘afweten’.
Schildpad bij Bari Reef die we tegenkwamen tijdens onze snorkeltocht
Schildpad bij Bari Reef die we tegenkwamen tijdens onze snorkeltocht


Naast snorkelen hebben we diverse activiteiten voor de tweede (of zelfs derde) keer ondernomen:
- Twee keer zijn we naar Donkey Sanctuary geweest om ezels te aaien en te voeren met wortels en brood.
- We hebben een autorondrit rond de zuidpunt gedaan langs onder andere de zoutpannen (met flamingo’s) en de slavenhuisjes. Meer informatie over de schaduwkant van dit verleden is onder andere te vinden op
Ezels aaien bij Donkey Sanctuary
Ezels aaien bij Donkey Sanctuary


- We hebben een autorondrit door Washington Slagbaai National Park gemaakt langs onder andere blowholes, een voormalige vuurtoren, een ruïne, huize Slagbaai, de snorkelplaatsen Wayaka II en Slagbaai en langs meerdere zoutmeren met flamingo’s. Een tocht over glooiende, onverharde wegen langs rotsen, bergjes en heel veel cactussen. Een pick up of jeep is absoluut noodzakelijk
- Regelmatig zijn we naar het centrum van Kralendijk geweest voor bijvoorbeeld een ontbijt bij Rumba café (op het moment het eerste cruiseschip van het cruiseseizoen aankwam en heel ‘toeristisch Bonaire’ ineens weer uit de schuilplaatsen kwam), een lunch bij Karel’s of een ijsje bij GIO. Even flaneren over de Kaya Grandi en zwaaien naar de webcam:

Bonaire is een relatief klein eiland, de oppervlakte is 294 km² (Ameland is 268,5 km²) en er wonen nog geen 18.500 mensen. Dit is het getal dat op internet te vinden is. Of hier de tijdelijke bewoners (uit Nederland) die voor een paar jaar naar Bonaire komen om te werken ‘in zitten’? Geen idee. De getallen zijn vooral om aan te geven dat het een relatief klein en heel rustig eiland is. Toch waren we tijdens onze eerste vakantie op Bonaire er niet in geslaagd ‘alles’ te bekijken en te bezoeken. Nieuw tijdens onze tweede trip:
- Het beklimmen van de berg Brandaris in het Washington Slagbaai National Park. Een berg van 241 meter hoog waarvan binnen een uur de top te bereiken is. Het is het hoogste punt van Bonaire. Er zit een pittig klimmetje in maar de rest is goed te doen. Goede wandelschoenen/bergschoenen, een petje én een liter water zijn absoluut nodig. Ook moet de tocht vóór 12.00 uur gestart zijn, anders is het écht te warm om de Brandaris te beklimmen. Het behalen van de top en het geweldige uitzicht zijn uiteraard een kick.
Beklimmen van de berg Brandaris gelegen in het Washington Slagbaai National Park
Beklimmen van de berg Brandaris gelegen in het Washington Slagbaai National Park


- Bezoek aan de likeurstokerij Cadushy in Rincon (en hier de souvenirs voor het thuisfront gekocht).
- We zijn naar de openluchtbioscoop geweest, Empire Cinema, in Kralendijk en daar een steengoede film gezien: ‘Selma’. Een film over de mars van Selma naar Montgomery onder leiding van Martin Luther King. Het beeld en geluid is prima is deze openluchtbioscoop waarin iedereen zijn eigen ideale zitplekje mag zoeken en daar de stoel neerzetten (zijn aanwezig). Ook worden er 3D-films vertoond. Na de voorstelling stapelt iedereen overigens weer netjes de stoelen op. Een film kijken terwijl de wind door de haren speelt, vonden wij bijzonder leuk maar het schijnt dat de lokale bevolking toch liever in een cinema met dak en airco zit. De eigenaar bouwt nu ook aan een binnenbioscoop náást de buitenbioscoop.
Het Goto Meer gelegen in het Washington Slagbaai National Park
Het Goto Meer gelegen in het Washington Slagbaai National Park


- We hebben genoten van het uitzicht bij het Seru Largu en bij het Gotomeer (op de grens van het Washington Slagbaai National Park). Dat laatste is echt een adembenemend mooie plek.
- Een bezoek aan het leegstaande landhuis Karapata dat helaas steeds meer in verval raakt. Een uitstekende plek voor bijvoorbeeld een horecagelegenheid (het is direct bij de trap naar duik-snorkelplek Karpata gecombineerd met een museum over het oude plantageleven en de donkere bladzijde in de geschiedenis… slavernij.
- En wij hebben de aandoenlijke Lourdesgrot in Rincon bezocht.

Veel gedaan, gezien, geroken, gehoord en ervaren. We kwamen thuis op Bonaire en hebben genoten van het eiland, het natuurschoon onder en boven water én van de mensen. Bonaire is relaxed en gemoedelijk. Geen files, vierbaanswegen en verkeerslichten. Alleen lokale wegen, verhard en onverhard. Geen flats en grote fabrieken op industrieterreinen, misschien langs de kust een appartementengebouw van hooguit drie etages. Geen discotheken en een enorm uitgaansleven. Slechts een casino bij een hotel, een openluchtbioscoop en vele kleine barretjes. Geen enorme openbaarvervoerorganisatie, er rijdt af en toe een bus tussen Rincon en Kralendijk en er zijn wat taxibusjes. De mensen (local, ‘import’ en toerist) zijn lief, maken graag een praatje en het eerste contact is gemakkelijk gemaakt. En in al die gemoedelijkheid, lopen de honden, geiten en ezels ook nog eens los rond!

In tien maanden was er nog weinig veranderd. De rotonde bij de kerk was af, maar de vorderingen aan de nieuwe brandweerkazerne waren moeilijk waar te nemen. Wel was er op korte afstand van de nieuwe kazerne gestart met een nieuw project: de bouw van een nieuwe verkeerstoren voor Flamingo Airport. Bij Bari reef werd een extra strandtent gebouwd en er was een laag muurtje op het braakliggende terrein gemetseld. Wel handig om even op te zitten. En de zwemleraar? Die reed nog steeds in zijn schattige autootje met peace-teken rond en gaf nog steeds les in de zee!
Het landschap van Bonaire
Het landschap van Bonaire


Geschreven door Forina van der Zee

Heb je interesse in een reis naar Bonaire? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Bonaire, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.

Vertel ons uw vakantie wensen. Onze reisexperts geven u gratis en vrijblijvend reisadvies op maat.

 Aangesloten bij ANVR,SGR, Calamiteitenfonds
 9,6 in reviews
 Veel kennis en ervaring
 3.879 klanten gingen u voor

Uw gegevens

* = verplicht. Privacy beleid is van toepassing

Vakantieverhalen / reisverslagen

Gerelateerde artikelen