Een impulsieve keuze voor Mexico

Bestemming: A. Oaxaca (Mexico)
Periode: 2015
Vervoer: vliegtuig, bus
Accommodatie: studentenhuis

Hier zit ik dan, in het koude kikkerlandje, terug te denken aan mijn magische avontuur in Mexico. Precies een jaar geleden was ik daar nog met volle teugen aan het genieten, dansend op Salsa met mooie zongebruinde mannen, terwijl ik af en toe flirterig aan mijn shotje Tequila nipte.

Mexico

Time flies when you're having fun. Nooit had ik gedacht dat een impulsieve beslissing me naar Mexico zou leiden. Het heeft eigenlijk wel iets bijzonders. Ik weet nog dat mijn ouders absoluut niet blij waren met mijn beslissing, want hoe durfde ik het in mijn hoofd te halen om zo een gigantische beslissing in mijn eentje te maken?! Voor 5 maanden zou ik naar een van de gevaarlijkste landen ter wereld gaan. Deed ik hier wel goed aan?
En nu wens ik dat ik terug kon gaan in de tijd om van elk moment dat ik daar heb geleefd, een stukje meer te genieten. Alle impressies, kleuren en mensen beter in me op te nemen. Want Mexico is serieus betoverend. Het land heeft een gigantisch rijke cultuur en historie. De mensen daar zijn zo gastvrij, ik voelde me daar thuis.

Europese cultuur

Voor mijn minor zat ik op Mexico Distrito Federal. De lessen waren in het Spaans en ik ben een gelukkige dame, want het prachtige Spaans is mijn moedertaal. Ik woonde in een typisch, schattig Mexicaans huisje dat ik deelde met een Mexicaanse familie (Rosita en Carlos, broer en zus) en 7 Mexicaanse studenten. We waren allemaal zo verschillend, maar we waren net broers en zussen voor elkaar. Ik merkte wel de verschillen tussen de Mexicaanse en Europese culturen, ik was bijvoorbeeld heel erg op mezelf en onafhankelijk. Zij vonden het fijner om met zijn allen te zijn. Godzijdank had ik mijn eigen kamertje, ik waardeerde mijn privacy namelijk heel erg!

Ik zag in de paar maanden dat ik daar zat meer de dansvloer dan de inhoud van mijn studieboeken. Wat heb ik geleefd zeg! Ik heb van heel veel pracht en praal kunnen genieten uit het land.

Xochimilco

Mijn eerste uitstapje was naar Xochimilco. Tijdens deze excursie vaar je met een groep vrienden een paar uur op een kleurrijk bootje, waar natuurlijk volop drank aanwezig is, met als kers op de taart de Tequila. Af en toe passeren andere bootjes met Mariachi, erg leuk om te zien.

Feestdagen

De dagen 15 en 16 september zijn een big happening in Mexico. Het is de data waarop Mexico de ellenlange oorlog van de Spanjaarden won en onafhankelijk werd, daarom zijn het feestdagen. De meeste Mexicanen gebruiken deze dagen om te ontsnappen aan de alledaagse sleur en zij plannen tripjes naar andere steden en stranden. Ik kon natuurlijk niet achterblijven en ging op reis naar Huastecas, een prachtig gebied in de magische bergen van Mexico. Hier waren de lagunes zo helder als water en de watervallen zo betoverend als in Harry Potter. Ik vind persoonlijk watervallen 1 van de mooiste wereldwonderen ooit. De rust, maar op hetzelfde moment de kracht die zo'n waterval uitstraalt is prachtig. En dan niet te spreken over de bergen. Omdat mijn geliefde kikkerlandje zo plat is als een pannenkoek, raak ik altijd in een bepaalde trance van bergen. De bergen in Mexico zijn prachtig. Hier en daar spotte ik in de verte een paar rotsen. Ik kan de schoonheid van Mexico niet beschrijven. De gidsen hadden een etentje georganiseerd bij een plaatselijk restaurantje waar het eten overheerlijk was.

Dia de los Muertos

De Mexicaanse straten, gebouwen, scholen, huizen, pleintjes, winkelcentra, etc. staan eind oktober in het teken van Halloween en 'Dia de los Muertos' (dag van de doden). El Dia de los Muertos begint op 1 november en duurt oorspronkelijk tot 2 november. Op deze dagen worden de doden geëerd door middel van rituelen en symbolen. De betekenis van de reïncarnatie en de dood staan op deze dagen centraal. De dood is in Mexico geen taboe. Het wordt juist als een eer gezien als een geest van een overleden familielid of naaste je een bezoekje brengt. In Europa zou men sterven aan een hartaanval! De dedicatie die de Mexicanen in deze traditie steken is adembenemend. Zoveel trots en tijd steekt men erin. Er worden oranje bloemetjes van crèchepapier gemaakt, als een soort graf voor de overleden persoon. In dit knutselwerk plakken ze ook een foto van de desbetreffende persoon en vormen ze een soort altaar waar ze het lievelingsdrankje en eten van de overleden persoon plaatsen. Zie het maar als wat kinderen in Nederland voor Sinterklaas doen: melk en wortels voor het paardje neerzetten.

Oaxaca

In het weekend van 31 oktober tot 1 november ben ik meegegaan met een trip naar het zuiden van het land, Oaxaca. Het was weer een soort groepsreis en weer een fiasco. Het plaatsje is ongeveer 7 uur rijden van D.F en er werden twee bussen ingezet. Een 'gezonde' bus en een 'rokersbus'. No way dat ik daar in ging, een uur in zo een bus en je hebt zo een keelontsteking te pakken. De heenreis liep verrassend soepel. We kwamen rond 12 uur 's middags aan bij Hierve el Agua. Een natuurgebied met prachtige wateren en een opgedroogde waterval in de bergen. Ik wilde eigenlijk het water in, maar mijn billen vroren eraf, dus bedacht ik me. Sommige waaghalzen durfden het ijzige water aan en maakten prachtige foto's terwijl ze in het water lagen. Achteraf had ik wel spijt, want normaal is mijn motto 'alles voor de foto'.

Milta

De volgende stop was Mitla, een dorpje naast Hierve el Agua. Zo ironisch, Hierve el Agua betekent 'het water kookt', maar het voelde aan als Alaska, dus misschien kan men het plaatsje 'hiela el agua' (het water vriest) noemen. Terug naar Mitla; een historisch dorpje met een Archeologisch gebied vol met ruïnes. In het dorpje kan men lekker Oaxacaans eten en kleedjes en kleding kopen die met de hand zijn genaaid. Prachtige spulletjes.

Mezcal

De derde stop was de Mezcal fabriek. Nu kon het feest eindelijk beginnen!! Mezcal is HET Mexicaanse drankje, een soort Tequila maar toch ook weer niet. Bij de fabriek werd ons uitgelegd hoe het drankje geproduceerd wordt en daarna kregen we duizenden proefjes. Ik kan niet geloven dat ik een Mezcal proefde, waar een dode slang in lag!
Hierna gingen we eindelijk naar het hotel, iedereen kon wel een douche gebruiken na de lange busreis en lange dag. Hier werd het feest voortgezet in de hotelkamers en daarna bracht de bus ons naar een dorpje waar Dia de los Muertos gevierd werd. Iedereen dacht dat we naar een club zouden gaan, maar we gingen naar een saai traditioneel feest. Als klap op de vuurpijl was het ijzig koud en ik droeg een nietsverhullend jurkje omdat ik ook verwacht had dat we naar een club zouden gaan.

Het hoogtepunt

De volgende dag spendeerden we in Oaxaca centrum. Om onze kater te helen, gingen we met een kleine groep onze eigen gang en zochten we een plaatselijk eettentje op. Het was een gezellige, maar slopende dag. Hierna gingen we naar een prachtig Archeologisch gebied, bezaaid met tempels en veel groen. Dit was voor mij zeker het hoogtepunt van de reis. Schitterende plek. Hierna gingen we naar een of andere boom, de grootse boom in Mexico. Mijn nieuwe vriendinnen en ik waren het zat, waardoor we ergens gingen dineren en wachtten totdat we eindelijk naar huis konden gaan. De gidsen kwamen zelf uren te laat, wat de reis minder maakte. Het was telkens maar wachten totdat iedereen er was, wat behoorlijk irritant was. De terugreis was slopend en duurde veel langer dan de heenreis, hoe verrassend, niet…

Elk land heeft een donker gedeelte

Als ik weer de kans zou krijgen om een tijdje voor werk of mijn studie naar het buitenland te gaan, zou ik weer zonder blikken of blozen voor Mexico kiezen. De mensen, de cultuur, de historie… daadwerkelijk prachtig. Het enige nadeel is de corruptie en armoede, maar elk land heeft een donker gedeelte, helaas.

Geschreven door Stefania Paolini