11-daagse reis naar Mexico

Bestemming: A. Playa del Carmen (Mexico)
Periode: september 2016
Vervoer: Vliegtuig
Accommodatie: Hotel
Organisatie: TUI

Op 20 september 2016 zijn we vertrokken voor 11 dagen naar Playa del Carmen in Mexico. Wij, dat zijn mijn vriend Marco en ik. Noem ons gerust een reisgraag stel, want in de vijf en half jaar dat wij elkaar nu kennen, zijn wij als laatste naar Mexico geweest, maar bezochten wij eerder samen, Turkije (Side, Alanya en Marmaris) Gran Canaria, (Playa del Ingles) Israel, ( Eilat) Marokko (Marrakech) en de wereldsteden Rome en Parijs. De reis naar Mexico hebben wij geboekt bij reisorganisatie TUI.

Onze eerste verre reisbestemming, waar we al weken naar uitkeken. Het vliegtuig vertrok een uur later dan gepland in verband met storing in de software. We vlogen met de Dreamliner en eerlijkheidshalve hadden wij voor zo’n lange vlucht meer been ruimte verwacht. Voor we in Mexico aankwamen hebben we nog een tussenlanding gemaakt in Cuba. Dit nam ongeveer een uur in beslag en daarna was het nog anderhalf uur vliegen voor we in Cancun aankwamen. Intussen was het 7 uur vroeger geworden.
Playa del Carmen ligt op het schiereiland Yucatan. Yucatan is een ideale vakantiebestemming, heerlijke zandstranden, indrukwekkende Maya ruïnes, dichtbegroeid oerwoud en fascinerende cenotes. Van de orkaan Wilma, die in 2005 over het gebied heen trok was weinig meer van zichtbaar.
De volgende morgen dachten we dat we wel tijd nodig zouden hebben om bij te komen van de vermoeide reis en het tijdverschil, maar niets was minder waar. Om 07.00 uur plaatselijke tijd werden we wakker, en met wakker bedoelen we echt wakker. We zijn ons gaan aankleden en gaan ontbijten. De ochtend hebben we gebruikt om het hotel en de omgeving te verkennen. We hebben meegedaan met activiteiten in het hotel. Mijn vriend (Marco) heeft een potje darten gespeeld, onervaren dat hij is in dit spel, werd hij wel de kampioen van de dag. Hij heeft ooit eerder een potje gespeeld, waarbij hij 250 punten heeft gegooid, waarvan één pijl in de 20 en één pijl in het stopcontact. ’s Avonds werd hij het podium opgetrokken en kreeg voor deze prestatie een diploma en een heuptasje uitgereikt. Feestelijk omlijst door de muziek van Queen met “we are the champignons”

Zelf heb ik aan een wat minder spannende sport meegedaan: Aqua gym. ’s Middags zijn we naar Playa del Carmen gegaan. Het zal ongeveer tegen het middag uur zijn geweest, dat de eerste druppels vielen. Gelukkig betrof het een kort buitje en brak daarna de zon weer door.

Onze derde dag hebben we rondom het hotel doorgebracht. We verbleven bij het zwembad en hebben wat liggen zonnen, wat gegeten en gedronken op zijn tijd, een cocktailtje erbij en dat soort vakantie dingetjes. Laten we het een “dagje luieren” noemen. Wat lezen, wat mensen kijken.

Tulum

Op vrijdag hebben wij de ADO bus gepakt van het busstation in Playa del Carmen en zijn we op eigen gelegenheid naar de Maya ruïnecomplex in Tulum geweest. Het is ongeveer een uurtje met de bus. Als toerist tussen de lokale bevolking. De bus stopt vlakbij de het natuurpark. Van de 11e tot 15e eeuw hebben de Maya’s hier gewoond. Even een korte wandeling op een rechte weg en je komt vanzelf in het park terecht. Je kan ervoor kiezen een gids te nemen, wij hebben dat helaas niet gedaan, maar raden het achteraf gezien wel aan. Het was een zeer warme dag. Gelukkig hadden we een voorraad water bij ons. Het park en de tempels ligt heel mooi aan de Caribische Zee, zo helder van kleur. De zee nodigt uit om in te gaan lopen of zwemmen, naar gelang je wensen. Aangezien ik zelf niet gecharmeerd ben van hoge golven, is het bij lopen en spartelen gebleven. Ondanks dat het water heerlijk was. Vele toeristen maakten dan ook van deze gelegenheid gebruik. Na de pauze aan zee, zijn we terug gewandeld door het park. We hebben hier prachtige foto’s geschoten van de natuur. Zo uit niets duikt er een leguaan op. Tussen cactussen (die voornamelijk in Noord-Mexico groeien) en het groen. Het uitzicht van de Caribische Zee, wij vonden het indrukwekkend. Half de middag zijn we op het gemak terug gelopen naar de bushalte.

Dolfijnen zwemmen

Zaterdag hadden we “zwemmen met de dolfijnen” gepland. Dit hadden we thuis via de mail al geregeld. Wij hadden gekozen voor het pakket; couples Swim, dat wil zeggen, samen met een dolfijn in een bassin zonder anderen. Keurig een bevestiging gehad. We werden een kwartier voor de afgesproken tijd opgehaald door een busje van het bedrijf. Allemaal heel netjes. Onderweg moesten we nog een ander stel ophalen. Bij aankomst in Delphinus Riviera Maya, kregen we eerst een voorlichting over het zwemmen met de dolfijnen en over het milieu en onze planeet. We kregen een zwemvest om en vanaf de plaats waar de voorlichting werd gegeven konden we de dolfijnen al in actie zien.

Tot we werden opgeroepen en mee mochten met een ‘persoonlijke” fotograaf, die ons naar de plaats leidde. We maakten kennis met de trainster van onze dolfijn en mochten het water in. Het ging gebeuren. Langzaam werd het contact van ons met de dolfijn opgebouwd door: voorzichtige aanraking, voelen aan de huid, voelen aan de vinnen. De dolfijn deed een dansje voor ons als wij met onze handen zwaaiden. Er volgde een werkelijke kus. Er kwam een tweede dolfijn bij, wij mochten om de beurt bij beide dolfijnen een vin vastpakken en werden zo naar de overkant geleid. Als laatste onderdeel kwam de footpush, de twee dolfijnen gaan met hun neus naar je voeten en tillen je zo omhoog. Geweldig!

Na afloop kregen we gelegenheid om vragen te stellen aan de trainster. Wel jammer is dat wij niet als couple, de enige waren in het bassin. We deelden het bassin met een ander stel, wel een paar meter van ons vandaan, maar het was niet zo dat wij het enige couple waren.

Daarna konden we met de fotograaf mee om ons om te kleden en onze video en foto’s te gaan bezichtigen. Helaas, was er iets mis gegaan met het memory kaartje in het fototoestel. Voor ons geen vereeuwiging met de dolfijnen. Wel kregen we gelegenheid om opnieuw het bassin in te gaan. Nou dat wilden wij wel, met gevolg dat we een andere dolfijn kregen een ander bassin en dat het niet zo spontaan ging als wij daarvoor hadden ervaren. Het ging vlug en er werden geen spectaculaire foto’s zoals de footpush gemaakt. Bovendien waren het veel minder foto’s dan bij de originele sessie en waren er nu veel dezelfde foto’s gemaakt. Wat ook vervelend was, is dat door dit gebeuren het andere stel op ons moest wachten tot wij klaar waren. Na de tweede sessie konden we de foto’s zien, maar zoals aangegeven niet naar onze verwachting. Eén foto kost 39,00 euro per stuk, dit vonden wij wel erg duur. Maar ja, je wilt een herinnering en je wilt het thuis laten zien. Omdat wij niet de mooiste foto’s hadden, er ook veel minder hadden en er niets viel te regelen met de prijs, hebben wij geen foto’s gekocht. Hiervan kunnen wij dus niets laten zien. Het gekke was ook dat wij al vanaf thuis erg naar deze excursie uitzagen, maar het achteraf ons een raar gevoel gaf. Een dolfijn hoort toch in de oceaan en niet een mens een kusje te geven? Wel in oog aanschouw nemen dat een dolfijn erg gevoelig is en mensen rustig kan maken en zeker ook mensen met een beperking. Maar ons gaf het met deze ervaring een dubbel gevoel.

De dag erna. Een heftige regenbui, met onweer en lichtflitsen en veel, heel veel regen, zelfs moeten schuilen van ons ligbed naar de fitnessruimte van het hotel om aan de regen en onweer te ontkomen. Dat het dan hard kan gaan en er veel regen kan vallen, maar goed, het was dan ook regenseizoen.

Coba

Op maandag hebben we opnieuw op eigen gelegenheid de bus gepakt van ADO de busonderneming op het station van Playa del Carmen en gingen op weg naar COBA. Een reis die twee uur in beslag nam. Let wel: bij het kopen van een kaartje voor de bus, staat je stoelnummer. Wij zijn op de heenweg op de eerste beste plaatsen gaan zitten en hadden een opperbest uitzicht . Dit duurde echter maar tot de halte in Tulum, hier kwam een passagier die stoelnummer 1 op haar kaartje had staan, en met veel ophef ook blijk gaf daar perse te willen zitten. Hierop hebben we maar gehoor gegeven. De route naar Coba is niet vervelend. Onderweg veel groen en kraampjes met Mexicaanse waar, waaronder: uiteraard de hangmatten, dromenvangers, aardewerk, poncho’s en dergelijke.

Aangekomen in Coba, hebben we een gids genomen. Deze gids vertelde over de geschiedenis van de Maya’s. Wat er gebeurd is op de plekken die hij ons liet zien. Een leuke bijkomstigheid was dat hij vroeg naar onze geboortedata, daarna deze opzocht in de Maya kalender. De Maya’s waren een intelligent volk. Hielden zich bezig met astrologie. Op een gegeven moment liepen wij door een tunnel, toen wij daaruit kwam zei hij: “zo nu zijn jullie gereinigd”. Ook liet hij ons een speelveld zien waar vroeger het bal spel werd gespeeld. Het spel werd gespeeld met 14 veld spelers (7 tegen 7) en een rubber bal. Aan beide zijde was een zeer schuine helling met bovenop een steen in de vorm van een cirkel met daarin een gat. Hier moesten beide partijen de bal doorheen proberen te krijgen. Ze mochten geen handen of voeten gebruiken. Dit mocht alleen met de zijkant van de knieën, zijkant heupen, schenen en zijkant schouders.

Nohoch Mul

Na de interessante rondleiding hebben wij gekozen om per fietsriksja rondgeleid te worden. Voor nog geen 120 peso’s kregen wij het zelfde verhaal te horen als de dure gids van 600 pesos. Leermomentje ook om bij gidsen af te dingen. De fietsriksja werd gekscherend: Maya limousine genoemd. Waarom zijn we niet te voet gegaan, maar hebben we ons luxe rond laten rijden? Wel om die reden, dat wij op weg waren naar de NOHOCH MUL, de hoogste Mayapiramide van Yucatan, die nog beklommen mag worden. En wij hadden voornemens om deze te gaan beklimmen. Er kan ook gekozen worden om per mountainbike de omgeving te verkennen. Opnieuw een prachtige omgeving, midden in de jungle. De jungle bood schaduwrijke plekken. Wel zo fijn voor degene die moet fietsen. Bij hoge temperaturen en dan soms met zwaargewichten. Dat lijkt me geen pretje.” Het is ons werk”, zei onze fietser en vertelde erbij dat bij het vervoeren van zwaarlijvige mensen een prijs wordt berekend per kilo. Gelijk hebben ze. Ons koste het dus 1 peso’s per kilo, wij blij dat we niet zwaarder wegen.

De chauffeur heeft ons bij de NOHOCH MUL afgezet en daar konden wij aan het werk. Een klim van 121 treden naar een hoogte van 45 meter. Geen gewone treden, maar steil. Het ontneemt je de adem. Er zijn mensen die halverwege terug gaan. Wij hebben de MUL volbracht en genoten van een prachtig uitzicht over de jungle.

We keken over de groene toppen tot in de verte. Adembenemend opnieuw, maar dan om het uitzicht waarvoor je de klim aangaat. Indrukwekkend. Na de tijd genomen te hebben op de top om uit te rusten, van het uitzicht te genieten en foto’s te hebben gemaakt, kon de afdaling beginnen. Laat het duidelijk zijn dat de beklimming makkelijker is dan de afdaling. Je kan ervoor kiezen hoe je het doet, achterstevoren met handen en voeten of zoals ik ‘m zelf heb gedaan, op mijn achterwerk. Het moet gezegd worden, weer terug bij onze Maya Limousine, moest ik even bijkomen, een lichte duizeling voelde ik opkomen, heb water gedronken en wat zouts tot mij genomen. Daarvan voelde ik mezelf bijkomen. Nog een stukje door de jungle en we waren al spoedig bij de verhuur, waar we afscheid namen van onze fietser. Omdat er maar 1 bus terug gaat, waren we gebonden aan een tijdstip. Op het gemak zijn rond 14.00 we de bus stand plek op gaan zoeken. De bus zou rond 15.10 weer naar Playa vertrekken. Onderweg nog en blikje cola gekocht voor de Europese prijs van 2,50 euro.

Playa del Carmen

In Playa del Carmen zelf hebben we staan kijken hoe acrobaten zich in touwen ronddraaien tot op een bepaalde hoogte en daarna ronddraaiend naar beneden daalden. Er was een leuke bar met schommels als barkruk. We hebben kennis gemaakt met het drinken van tequila (boemboem) en gezien hoe er heuse sigaren worden gemaakt.