5 maanden rondreizen door Nieuw-Zeeland

Bestemming: A. Auckland (Nieuw-Zeeland) , B. Titirangi , C. Piha Beach
Periode: januari 2013
Vervoer: Vliegtuig
Accommodatie: Hostel

In de vroege middag van 21 januari 2013 vertrok ik samen met mijn vriendin Melissa naar het vliegveld in Amsterdam. We zouden aan een avontuur beginnen en voor vijf maanden een reis naar Nieuw-Zeeland maken. Onze reis naar het vliegveld werd bemoeilijkt door de hevige sneeuwval en omdat onze vlucht naar Londen ook nog eens vervroegd was, werden we ondanks onze wekenlange voorbereiding toch een beetje nerveus. Gelukkig viel de drukte op de weg mee en konden we op tijd aan onze 26 uur durende reis beginnen. Na vier vliegvelden, drie verschillende talen gehoord te hebben en een bijzondere mix aan mensen op de stoelen naast ons te hebben gehad, kwamen we om half 3 in de middag aan op het vliegveld van Auckland. Aangezien het voor ons op dat moment half 3 ’s nachts was en we nog op zoek moesten gaan naar ons hostel, was het voor ons een flinke uitdaging om mee te gaan op het dagritme waarmee iedereen op straat zich bewoog.

Toen we een dag later iets bijgekomen waren van onze jetlag, lekker hadden gegeten en gewend waren aan de warme temperatuur in januari kon onze reis echt beginnen. We hadden een bus trip uitgestippeld naar de Waitakere Ranges vlakbij Titirangi en waren er zeker van dat dit helemaal zou lopen zoals we het hadden bedacht. Dit was onze eerste les waarmee ons duidelijk werd dat plannen gaandeweg aangepast of zelf helemaal geschrapt kunnen worden. Uit de informatie die we zelf ingewonnen hadden bleek dat we ongeveer een half uur met de bus moesten rijden. Vanaf daar zou het strand, dat gelegen was in een groot nationaal park, niet zo ver meer zijn om te lopen. Bij aankomst bij de juiste halte, wat we natuurlijk nog even gecontroleerd hadden bij de buschauffeur, stapten we uit.

Groene natuur van bovenaf in Nieuw-Zeeland

We begonnen aan onze tocht over een mooi aangelegd trottoir aan de zijkant van een weg die eruit zag alsof hij nog niet veel auto’s voorbij heeft zien komen. We kregen een gelukkig gevoel terwijl we dachten aan het strand waar we straks lekker zouden liggen terwijl in Nederland de sneeuwschuivers overuren draaiden. Overal om ons heen stonden bomen en struiken in bloei en je kon de zomerbloesem van de meeste bomen ruiken. Af en toe kwam er een klein vogeltje uit de bosjes vliegen als we iets te dichtbij kwamen. Weg fladderend met hun gouden staartje paste dat erg goed bij de grote gouden brandende zon die nu inmiddels recht boven ons hing. Volgens onze informatie zou het strandje niet ver meer lopen zijn maar waar we ook liepen, er leek geen einde aan de weg te komen. Tegen de tijd dat we zes keer getwijfeld hadden om terug te lopen, de enkele auto die er reed achterna te rennen, of gewoon langs de kant van de weg van de zon te genieten was er inmiddels al een uur voorbij.

Tussen de licht sarcastische opmerkingen door dat we beter een cursus kaartlezen hadden kunnen volgen, vingen we een glimp van een persoon. Een vrouw van middelbare leeftijd liep met een hond langs een bosrand die het einde van deze weg markeerde. Na onze verbazing dat de weg gewoon plotseling was opgehouden en we nog niet eens in de buurt waren van de zee, besloten we de vrouw te vragen om hulp. Gelukkig kwamen we met ons Engels best ver en mevrouw was zo aardig om ons niet compleet uit te lachen met ons gevoel voor richting. We waren bijna compleet de verkeerde kant opgelopen. Nadat we een kort gesprekje met deze aardige mevrouw hadden gehad waarin we hadden verteld dat we hier kwamen reizen zei ze ineens dat ze een idee had. Zo vriendelijk dat mevrouw was, die overigens Kate heet, bood ze ons wat te drinken aan bij haar huis wat verderop en nam ons daarna mee in haar auto om voor een middag te spelen als reisleider.

Als eerst nam ze ons mee naar het hoogste plekje van de regio waar ze ons van uitleg voorzag terwijl Melissa en ik onze ogen tot in de verte uitkeken. Als reuzen stonden we boven de boomtoppen op een van hout gemaakte ronde uitkijktoren. Een adembenemend uitzicht op tropische bossen en de zee, waarvan we het toch niet meer zo erg vonden dat we hem niet hadden gevonden. Hierna nam Kate ons mee naar het museum wat om de hoek zat. Binnen 25 minuten waren Melissa en ik compleet op de hoogte van alle planten die er groeien en de dieren die er leven. Ze wist zelfs wat over de geschiedenis van Nieuw-Zeeland te vertellen zonder op de bordjes in het museum te spieken.
Toen we alles hadden gezien nam ze ons weer mee terug naar haar huis waar ze ons nog een kopje thee aanbood. Ondanks de warmte zagen we dit wel zitten want Kate vertelde dat ze in een traditioneel Nieuw-Zeelands huis woont. Ook mochten we haar kat Tika, de waak kat die stiekem heel de dag slaapt, ontmoeten. Eenmaal binnen keken we onze ogen uit. Een mengeling van versieringen van de oude Maori cultuur, prachtige houten uitgesneden beelden, overal kruidenplantjes en ook Tika, kwamen ons tegemoet. We kwamen helemaal tot rust toen we plaatsnamen op de veranda. Vanaf de houten schommelstoel hadden we uitzicht op de zee die met zijn blauwe kleur afstak tegen het groene bladerdek van de bomen langs de heuvel voor ons.

Nadat de verse muntthee was ingeschonken en we wachtten tot hij genoeg was afgekoeld om te drinken vroeg Kate wat onze plannen waren voor de aankomende dagen en we begonnen over ons volgende plan te vertellen. Het plan was om naar Piha Beach te gaan wat aan de westkust ligt. Over dit strand hadden we al eerder een programma op televisie gezien waardoor we het strand ook nog met eigen ogen wilden bekijken. Omdat Kate het niet verstandig vond voor ons om weer zonder hulp naar een strand te gaan die we waarschijnlijk nooit zouden vinden, belde ze voor ons elke busmaatschappij om te kijken welke erheen reed. Helaas was er geen busbedrijf die voor ons de afstand kon overbruggen en het was toch drie kwartier rijden. Kate vertelde ons dat ze de hond van een vriendin wel eens meeneemt naar Piha Beach en dat ze ons wel kon meenemen als we in het weekend terug zouden komen. Helaas zouden we dan al weg zijn uit de stad waardoor we dat helaas niet meer hebben kunnen doen. We hebben afscheid genomen van Kate die ons het uur lopen wilde besparen en ons weer bij de bushalte heeft afgezet. We mochten altijd terugkomen als we dat wilden aan het eind van onze reis om alsnog wat te komen drinken.

Voordat we de bus instapten roken we nog een keer goed aan de met bloesemgeur doordrenkte frisse lucht en reden terug naar het hostel. Het eerste avontuur was een feit en we waren nog maar 3 dagen van huis weg. Deze belevenis maakte onze reis een stuk avontuurlijker want waar je normaal een plan trekt omdat je je daaraan wilt houden is een planning tijdens een lange reis van 5 maanden slechts een richtlijn. Terugdenkend aan deze bijzondere ervaring waarvan er nog meerdere zijn gevolgd in de weken daarna krijgen we nog steeds het gevoel dat dit soort ervaringen bijdragen in wie je bent.

Geschreven door Martijn Troch

Gratis reisvoorstel Nieuw-Zeeland

Heb je interesse in een reis naar Nieuw-Zeeland? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Nieuw-Zeeland, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.