Fantastische reis door Engeland

Bestemming: A. Sandgate (Engeland) , B. Dover , C. Ashburton , D. Cirencester , E. Bibury , F. Newbury , G. Bath , H. Dover
Periode: mei 2016
Vervoer: auto
Accommodatie: appartementen

Hallo lieve lezer. Van harte welkom in mijn reisverslag. Een paar maanden geleden besloten mijn moeder en ik, redelijk spontaan, om een reis te maken naar Engeland. De bestemming van onze eerste week zou Dartmoor National Park worden, waar ik als kind al eens ben geweest, maar waarvan ik destijds de schoonheid niet zo waardeerde. Nu ik ouder en uiteraard wijzer ben, wil ik er graag nog eens naar terug. De tweede week besloten wij een voor ons nieuw gebied in Engeland te verkennen, namelijk The Cotswolds. Engeland is niet het meest populaire vakantieland, vanwege naar mijn idee het klimaat. Heel begrijpelijk gaan veel vakantiegangers liever verder weg van huis, waar de zon voortdurend schijnt en de warmte je omarmt. Toch ben ik een liefhebber van Engeland, omdat het karakter heeft en omdat het werkelijk waar schitterende gebieden kent. Ik hoop dat ik je een beetje nieuwsgierig kan maken naar dit land over zee, but enough chitchat. Op naar het reisverslag.

Het is vrijdag 20 mei en de auto is volgestouwd met onze tassen. Onze lieve Jack Russell krijgt een laatste aai over zijn bol en vader, broer en zus zwaaien ons uit. Our journey has begun! In Calais maken wij via de eurotunnel de oversteek naar Engeland. Dit gaat fantastisch snel en gemakkelijk. Binnen 30 minuten zijn wij aan de overkant. Dan ben je ineens in Engeland waar het een uur vroeger is en er links gereden wordt. Met volledige concentratie rijden wij langs de reusachtige KEEP LEFT borden. Gedurende lange tijd worden alle chauffeurs hier vriendelijk aan herinnerd. In het stadje Sandgate gaan wij overnachten. Het is pas 2 uur ’s middags, maar mijn moeder en ik maken het onszelf graag niet te lastig. Even bijkomen dus van onze “lange” reis. In Sandgate overnachten wij in een Stunning Sea Views appartement, waar wij, zoals de naam al suggereert, prachtig uitzicht hebben op de zee. In Sandgate ziet geen enkel huis er hetzelfde uit en sommige huizen zijn erg karakteristiek. Daarom best leuk om er even rond te lopen. Wij besluiten die middag een kijkje te nemen bij de krijtrotsen van Dover. The National Trust onderhoudt een mooi public foot path over de toppen van de rotsen, vanwaar je een mooi uitzicht hebt op de haven en de rotsen. Ook nuttigen wij hier onze eerste cream tea. Jammie!

De volgende dag zetten wij onze reis voort op weg naar ons tweede adres in Ashburton, een stadje op de grens van Dartmoor National Park. Het appartement, Petit Boo, grenst aan het huis van de vriendelijke eigenaren. Het is er heerlijk schoon (BIG plus!) en de verwarming staat al te branden, waardoor wij ons direct op ons gemak voelen. Hier houden wij het gemakkelijk een week uit. Tijdens het ontbijt worden wij door het raam vaak begroet door een eend en zijn kippenvriend. Goed. Tijd om Dartmoor te verkennen. Door dit kolossale natuurgebied, met een oppervlakte van bijna 1000 vierkante meter, is rijden no picknick. De wegen zijn vaak breed genoeg voor één auto, maar zijn tweerichtingswegen. Ook is er weinig tot geen overzicht, omdat de wegen zich voornamelijk bevinden tussen heggen en stenen muurtjes. Één groot voordeel: er rijdt bijna geen kip. Regelmatig rij je over een cattle grid met daarnaast een bord met de volgende woordspeling: Please take Moore care. Dat vond ik wel leuk bedacht door die Britten. Anywho, in veel delen van Dartmoor grazen de dieren dus vrij rond en lopen over de wegen. Fantastisch vind ik dat. Liepen koeien, schapen en paarden ook maar vrij over de wegen in Nederland. Dat zou mijn wereld zoveel mooier maken. Het is overigens niet de bedoeling deze dieren te aaien, kussen of kroelen. Het zijn geen what I call tammelingen. Wij rijden naar een aantal oude bruggen, waaronder de Post Bridge en klikken weg met onze camera’s. Het begint te regenen, zoals men kan verwachten in Dartmoor. Gelukkig stopt het al binnen 5 minuten en kort daarna komt onze grote vriend, de zon, ons opwarmen. We rijden nog wat verder rond in dit prachtige ruige natuurgebied en spotten de eerste Dartmoor pony’s. Tijdens het fotograferen houden wij een veilige afstand. Verderop liggen twee kalfjes te zonnebaden en terwijl ik ze fotografeer krijg ik een heel pittige en gevaarlijke blik van reusachtige moeder-koe. Ik maak een diepe, nederige buiging met mijn hoofd naar haar, alvorens ik terug naar de auto loop, en vermijd oogcontact. Als je het mij vraagt, is het bijna net zo spannend als op safari in Afrika. Thuis aangekomen, drinken wij in ons achtertuintje een kop thee in de zon. We lezen wat, we eten wat. Die avond willen wij op Haytor Rocks, een gigantische granieten massa in Dartmoor met als hoogste punt 457 meter, de zonsondergang bewonderen. Al snel ontdekken wij dat wij niet de enigen zijn met dit briljante idee. Een aantal lokale jongeren hebben zich al verzameld op de grote stenenhoop. Sommige zijn zelfs onder een dekentje gekropen. Voor het allermooiste moment van de zonsondergang zijn wij helaas nét iets te laat, maar we kunnen de rood/roze gekleurde luchten nog in ons opnemen. Zó mooi. Haytor Rocks is een goede plek om zulke momenten te beleven.

Vandaag, op maandag, trekken wij met onze auto nog wat verder rond in de Dartmoor. Hier en daar stappen we uit. Ook wandelen we naar een Tor met een mooi uitzicht en ontmoeten weer een aantal Dartmoor pony’s. Op dinsdag rijden wij naar de kust, om precies te zijn Berry Head National Nature Reserve. Hier kun je van een mooi uitzicht over de zee genieten. In The Guardhouse Cafe eten wij een lekkere vegetarische pasta. Die avond eten wij voor het eerst sinds onze aankomst in Engeland Fish & Chips. Zij vragen ons of wij deze met salt and vinegar willen. Wij durven de vinegar nog niet goed aan en besluiten zonder te nemen. Later leren wij dat de vinegar een verassend lekkere combinatie is met de Fish & Chips. Doen dus. Woensdag bezoeken wij Lustleigh, een leuk dorpje in de Dartmoor. Daarna kijken wij nog even rond in Dartmoor Prison. In het museum van Dartmoor Prison, legt een man met een thick Scottish accent ons uit dat er geen foto’s gemaakt mogen worden, omdat er gevangenen werken die vanwege privacy niet gefotografeerd willen worden. Ik twijfel erover of hij een grapje maakt, omdat ik alleen poppen zie die verkleed zijn als gevangenen. Ik besluit dat hij een grapje maakt en ik lach hartelijk om wat hij zegt. Nope… Can definitely tell now it’s not a joke. Slightly awkward. Later, dankzij wat uitleg van mijn moeder, begrijp ik dat hijzelf of de man die naast hem zit waarschijnlijk een gevangene is, aangezien er verder niemand aan het werk is in het museum. More awkward now. Ik berg mijn camera maar gauw op. Het museum is niet heel groot, maar wel interessant. Wij bewonderen o.a. een gruwelijke collectie aan zelfgemaakte moordwapens door gevangen. Ook zien we een gewone cel versus een isoleercel en maken (gelukkig via tekst) kennis met een aantal gruwelijke moordenaars – nu ga ik er even van uit dat de twee heren die wij eerder ontmoetten geen gruwelijke moorden hebben begaan. Voor mensen met een interesse in het gevangenisleven van toen en nu, is dit zeker een aanrader.

Dan is het donderdag. Dit is mijn favoriete dag in de Dartmoor kan ik je vertellen, want wij brengen een bezoek aan Becky Falls. Hier vind je als hoofdattractie een prachtige waterval. Bij binnenkomst passeren wij stokstaartjes, uilen, dwergpaardjes, cavia’s en konijnen. Dieren zijn zo leuk. Eens? Vervolgens klauteren wij via grote stenen langs de waterval naar beneden en maken uiteraard heel veel foto’s. Voor de kleine kinderen en mensen slecht ter been is er ook een route, die wij naast de klauterroutes ook lopen. De makkelijke route is misschien wel mijn favoriet, omdat het water daar wat rustiger stroomt en er prachtige bloemen groeien. Nog nooit heb ik zoveel bloemen zien bloeien per vierkante meter. De velden staan er bomvol mee en er is geen stukje grond te bekennen tussen alle bloemen. Zelfs om de bomen heen staat het vol met de lila bloemen. De zon schijnt prachtig door de bomen op de velden terwijl op de achtergrond geluiden waarneembaar zijn van het kabbelende beekje. Zie je het een beetje voor je? Magisch. Wij fotograferen erop los, maar de echte magie laat zich, mogelijk door ons gebrek aan skills, niet kopiëren. Wij genieten met volle teugen van de sprookjesachtige natuur en zien ver weg nog een hertje onder een boom staan. I mean, COME ON. This is perfection. Bij de waterval maken wij nog wat foto’s van elkaar in yoga-pose, waarmee wij trachten over te brengen hoe ontspannen wij ons hier voelen. Tot slot klimmen wij via de grote stenen weer omhoog langs de waterval en treffen bovenaan een bord met de volgende briljante boodschap: This sign has been put here for no good reason other than to give you a chance for a breather after walking up the steep path on your way back to the car park. We hope you have enjoyed your time at Becky Falls and that you will visit us again.

Onze laatste dag alweer in de Dartmoor. Ik voel mij lichtelijk verdrietig als ik mij bedenk dat wij morgen dit rustgevende natuurgebied gaan verlaten. We hebben het heel fijn gehad in ons appartement en op onze avonturen. Tijd voor een laatste avontuur. We rijden zonder planning door de dartmoor en besluiten ergens waar wij het mooi vinden uit te stappen. Over de mooie heuvelige heidevelden maken we een wandeling. “Is dit een pad?” vraag wij aan elkaar. Geen idee. Just go with it. Tijdens het lopen spotten wij twee herten, die zodra zij ons in ’t vizier hebben, de benen nemen. Als wij terug bij onze auto komen, zien wij tot ons grote geluk dat een aantal Dartmoor pony’s zich naast onze auto hebben verzameld en daar staan te grazen. We blijven nog even naar ze kijken en gaan dan weer terug naar huis. Die middag schijnt de zon – wat, ALWEER? Ja, alweer – en lezen wij in ons achtertuintje een boek met een pot thee, scones en clotted cream. Clotted cream is in Engeland overigens heel wat anders dan in Nederland… and it is delicious and nutritious. Het is een smeuïge en stroperige bedoening, waarbij zich op de bovenste laag een gele korst heeft gevormd. Ik merk dat ik het niet erg aantrekkelijk laat klinken, maar onder die gele korst bevindt zich the good stuff. Trust me. Wees ook vooral niet te bescheiden wanneer je jouw scone besmeert, want zo hebben de Britten het niet bedacht. Die avond pakken wij onze spullen vast een beetje bij elkaar voor ons volgende avontuur: The Cotswolds.

Nadat wij afscheid hebben genomen van de lieve eigenaren van Petit Boo, stappen wij in onze auto en rijden naar Cirencester. Deze reis duurt slechts twee en een half uur. In Cirencester bruist het van de gezelligheid. Wat een contrast als je dit vergelijkt met de rust die heerst in de Dartmoor. We bewonderen spullen op een flea market in de kerk, we lopen langs eettentjes, fudge- en chocoladespeciaalzaakjes en vele andere vrolijke winkeltjes. Tourist shopping is hier een genot. Als wij verder lopen, vinden wij al gauw de idyllische straatjes en huisjes waar The Cotswolds om bekend staan. Hoe zal ik die huisjes omschrijven? Ze zijn allen gemaakt van lichte stenen en de deuren en de kozijnen zijn vaak in een soortgelijke kleur geverfd. De dakpannen zijn iets donkerder bruin, maar hebben niet allemaal precies dezelfde kleur en voor de deur staan vaak gezellige bloembakken. Hmm. Ik merk al dat ik het niet de omschrijving geef die het verdient. Misschien is visuele overtuigingskracht in de vorm van een (zelfgemaakte, en daarom niet al te professionele) foto wat wij nodig hebben. Zie foto’s hieronder. Wat is het toch fijn als je kunt terugvallen op wat fotografische ondersteuning als de woorden je even tekort schieten. Nadat wij zo goed als elk huis op de foto hebben gezet in Cirencester, vertrekken wij naar Selsley, waar ons tweede slaapadres zich bevindt. Dit is nog ongeveer een half uur rijden. De eigenaren van Bobby’s Nook zitten al klaar voor onze komst en zijn wederom erg vriendelijk en behulpzaam. Het is er schoon, netjes en het heeft een stortdouche (lovely…). De eigenaresse heeft een vaas met vrolijke anjers neergezet, waar wij de hele week plezier aan beleven. It truly is the little things that count. Ook hier is het snel warm te stoken, wat een hele dag binnen zitten zó aantrekkelijk maakt. Wij besluiten niet toe te geven aan deze verleiding, want wij hebben plannen. Ik zal ze met je delen. Wij willen de meest universeel geadoreerde Cotswolds stadjes bekijken, waaronder: Bibury, Stow-on-the-Wold, Castle Combe en Bourton-on-the-Water. Ook willen wij heel heel heel graag naar Highclere Castle in Newbury, waar één van onze favoriete Britse series is opgenomen. Ik heb het over niets minder dan: Downton Abbey. Tot slot staat ook een bezoek aan de prachtige stad Bath op onze to do list. Lieve lezer, ben je klaar voor wat nieuwe avonturen? Let’s do this.

Stow-on-the-Wold, Bibury en Bourton-on-the-Water. Daar willen wij ons, in die volgorde, op deze prachtige zondag mee bezig houden. De zon schijnt en de lucht is blauw. For real. Als we niet oppassen, verbranden we nog. Stow-on-the-Wold is iets kleiner dan Cirencester, maar heeft een grotere schattigheidsfactor. Ik weet even niet hoe ik het anders kan noemen. Ook is er hier geen gebrek aan zoete speciaalzaakjes (snoep, fudge, chocola, gebak). We kijken even in zo’n zaakje en zien hoe de fudge met de hand wordt gemaakt. De chocolaterie kun je uiteraard niet verlaten met lege handen, dus ik koop een chocoladeblok met daar bovenop marshmallows, waar ik thuis een lekkere mok chocolademelk van kan maken en mijn moeder koopt een chocoladestuk met daarin marsepein. Het vergt ons heel wat zelfbeheersing om niet alles uit de winkel mee te nemen, want het ziet er allemaal verrukkelijk uit. We lopen nog wat rond en besluiten verder te gaan naar Bibury. Als we daar onze auto willen parkeren, komen we er al gauw achter dat hier knetterveel mensen zijn, ook wel toeristen genoemd. Bussen vol zelfs. Wij hadden géén idee dat deze stadjes zo’n grote magneet waren voor de toeristen. Zodra je het beruchte straatje van Bibury inloopt, begrijp je heel goed waarom. Het is er sprookjesachtig mooi. Echt heel héél mooi. Jammer dat we geen foto kunnen maken zonder al die toeristenhoofden. Na Bibury vertrekken we richting Bourton-on-the-Water. Hier zijn we helaas maar heel even geweest, vanwege een gebrek aan parkeergeld. Bourton-on-the-Water is een super gezellig dorpje en ook hier is het lekker druk. De typische Cotswolds huisjes liggen aan het water en zo nu en dan brengt een klein bruggetje je naar de andere kant van de oever. Wanneer je in de Cotswolds dorpjes loopt, is het alsof je in een soort fantasiewereld ben gestapt. Heel vreemd, but very cool. Wij zijn moe geworden van al het geslenter en gaan weer terug naar huis. Vanuit ons huisje kunnen we goed de zonsondergang zien. Gorgeous.

Vandaag is het maandag en genieten de Britten van hun bank holiday. Wij besluiten een wandeling te maken over een klein deel van de mega lange Cotswolds way, welke dicht langs ons huisje loopt. Dat is best heel leuk en het is goed voor de conditie. We lopen naar een mooi uitzichtpunt, vanwaar je ver over de groene heuvels kunt kijken.

Downton Abbey! Excited face! Wij gaan naar Downton Abbey! Ik bedoel eh… Highclere Castle in Newbury. Als je nog nooit van de serie Downton Abbey hebt gehoord… Het is een heerlijke, fantastische, gezellige, grappige, historische, romantische, dramatische, Britse serie. Zo’n gezellig-onder-je-dekentje-kruipen-met-een-warme-kop-thee serie. Zo heb ik het denk ik wel aardig omschreven. O, en deze serie is dus opgenomen in en om Highclere Castle. Voordat wij naar Engeland vertrokken, hebben wij op de website van Highclere Castle al gezien dat alle toegangskaarten, voor de dagen dat wij er zijn, uitverkocht zijn. Wel staat er dat je bij de ingang misschien nog kaarten kunt kopen. Wij gaan dus volledig op de gok een reis van ruim een uur afleggen, in de hoop dat wij naar binnen mogen. Om onze kans op kaarten te vergroten, vertrekken wij heel vroeg en komen we vlak voor de openingstijd aan. Thank goodness! Er zijn nog toegangskaarten te koop. Wauw. Daar staat het dan… het ó zo herkenbare Downton Abbey / Highclere Castle. Elke vierkante centimeter leggen we vast met onze camera’s. Dan mogen we naar binnen. Daar mag helaas niet gefotografeerd worden, dus maken wij mental pictures terwijl we rond kijken. “Dit is waar alle acteurs ook liepen! O, kijk! Dit is de bibliotheek en dat is de drawing room en hier aten ze hun diner altijd!” zeggen wij met te overenthousiaste gezichten tegen elkaar. Total nerds, I know. Als we alle kamers hebben bewonderd, gaan wij de tuin verkennen. Het begint te regenen als wij eigenlijk alles gezien hebben (wat een geluk!) en gaan terug naar onze auto, terug naar huis. Wat is het toch fijn om thuis te zijn als het hard regent buiten. Zo gezellig. Tijd voor een warme kop thee en… je raadt het al… scones met bizar veel clotted cream.

Nu is het tijd voor weer een heel ander soort avontuur. Nu is het tijd voor Bath. Bath is op Londen na de drukst bezochte toeristenplaats in Engeland, als wij Wikipedia mogen geloven. Ook wij gaan het eens bekijken. Nadat we de auto hebben geparkeerd, weten we niet helemaal goed hoe we moeten lopen om in het centrum te komen. Gelukkig is er dan een kathedraal die overal bovenuit steekt, waar je gewoon dichterbij moet zien te komen. Bam. Naast de kathedraal zien we al gauw waarnaar we op zoek zijn, de Roman baths. De Romeinse baden zijn gebouwd op een thermale bron. Het water uit de baden is dus van nature warm en zoals de naam al suggereert zijn deze baden dus gebouwd in de Romeinse tijd, toen Engeland bij het Romeinse rijk hoorde. Dit kun je ook goed zien aan de bouwstijl van de baden. Er staat al een lange rij met mensen die hetzelfde idee hebben als wij. Gelukkig duurt het niet al te lang voordat we binnen zijn. Éénmaal binnen krijg je een soort telefoon, waardoor je informatie kunt krijgen over een deel van de Romeinse baden door een bepaald nummer in te toetsen. Iedereen is dus aan het bellen. Rude. Het warme stomende Romeinse bad is uiteraard de hoofdattractie en is zó ontzettend mooi en woest aantrekkelijk. Ik wil er heel graag in springen met kleren en al. Dan zie ik het verboden-het-water-aan-te-raken bord. Maar… ik wil het zó graag aanraken. Ik moet het aanraken. Wij moeten het aanraken. Plop. Snel even onze handen in het warme water… naughty. We lopen door verschillende ruimtes en kunnen zien waar het warme water vandaan komt. Ook zijn er allerlei opgravingen te bewonderen. Aan het eind krijg je ook de gelegenheid het warme bronwater te drinken. A bit weird, maar omdat het bord ons vertelt over de genezende werking van het water (was vroeger althans het idee), willen alle toeristen, inclusief wij, het met liters achterover slaan. Het smaakt naar… warm water. Wij worden er niet zo warm van… figuurlijk dan. Na de Romeinse baden lopen wij richting Pulteney Bridge, een heel oude en mooie brug in Bath. Onderweg lopen we ook af en toe wat winkels in. Zodra ik een Lush-winkel zie, moet ik naar binnen om daar de overweldigende parfumluchten te inhaleren. In de Lush werkt een dame met een sikje. Ik wil haar graag beter bestuderen, maar de dame in kwestie zit daar misschien niet zo op te wachten. Ik besluit mij te beheersen en weer naar buiten te lopen. Een dame met een sikje… how extraordinary. Eenmaal bij de mooie Pulteney Bridge aangekomen maken we wat foto’s en daarna besluiten we een koffiezaakje in de buurt in te lopen voor wat zoets en warms. Dit is altijd mijn favoriete moment van de dag. Ik neem thee, die de kleur heeft van zwarte koffie, en een huisgemaakte chocolate-walnut-pie-thingy. Het ziet er niet appetijtelijk uit, maar het is zeer smakelijk. Van Pulteney Bridge lopen wij naar The Circus (een lange rij ouderwetse huizen, die samen een cirkel vormen) en daarna verder naar de Royal Crescent (ook ouderwetse huizen, die samen een halve cirkel vormen). Wie nog een miljoen pond heeft liggen, zou hier zomaar een appartementje kunnen kopen. De huizen zijn allemaal gebouwd in Georgiaanse stijl. Heel erg prachtig. Tot slot lopen we naar een park in de buurt en spotten eekhoorntjes. Ah. Lovely. Nu kunnen we met een voldaan gevoel terug naar huis.

Wij missen de pittoreske Cotswolds dorpjes. Vandaag gaan wij dus naar Castle Combe. Het dorpje is fantastisch leuk en wederom schitterend om te zien. We lopen naar Ellen’s cottage waar de eigenaresse, die zomaar Ellen zou kunnen heten, zelfgemaakte cakejes heeft neergezet op een tafeltje voor haar voordeur. Er hangt een briefje bij dat je een cakeje mag pakken en het bedrag dat ervoor betaald moet worden, door de brievenbus kunt gooien. Hoe leuk is DAT! Deze lieve mevrouw Ellen vertrouwt er dus op dat de mensen die haar zelfgemaakte cakejes pakken daar netjes voor betalen, zonder dat iemand daar toezicht op houdt. Wat een vertrouwen in onze samenleving. Laten wij allen een voorbeeld nemen aan bakkerin Ellen. Uiteraard kopen wij cakejes. Mijn moeder kiest voor een coffee cake en ik voor een lemon drizzle cake. Ik ken Ellen niet, maar ik mag haar al. Ze is goed van vertrouwen en ze bakt heerlijke versnaperingen. Na Castle Combe rijden wij nog door Upper Slaughter en Lower Slaughter. Deze dorpjes zijn klein, maar fijn. Tot slot kopen wij de benodigdheden voor een English breakfast voor morgenochtend en genieten wij thuis weer van een prachtige zonsondergang.

Op deze laatste dag van onze vakantie beginnen wij met een stevig ontbijt, een Engels ontbijt. Ik moet zeggen dat ik ervan houd. Hartig, warm en niet caloriearm. Nadat wij verzadigd, verkwikt en aanmerkelijk zijn aangedikt, besluiten wij er een relaxte dag van te maken. De zon schijnt, dus gaan we aan de wandel. We wandelen een ander stuk van de Cotswolds way, de groene heuvels op. We genieten extra van de mooie omgeving, omdat we weten dat we dit fijne land morgen gaan verlaten. Bovenaan de heuvel rusten we even uit op een bankje en bewonderen het uitzicht van weilanden, koeien en huisjes. Als we weer op adem zijn gekomen, lopen we weer terug naar huis en luieren er de rest van de dag flink op los. Morgen staat ons een lange reis terug te wachten.

Vanaf Selsley is het zo’n drie uur rijden naar Dover, waar wij met de ferry zullen varen richting Duinkerken en vanaf daar zullen rijden naar Nederland. De reis verloopt gelukkig soepel. We komen ruim op tijd aan bij de boot en moeten ongeveer nog een uur wachten voordat we de boot op mogen rijden. Eenmaal op de boot lopen we het grote dek op en kijken met betreurde gezichten naar de Engelse kust. Vanaf de boot kunnen we de krijtrotsen zien waar we twee weken geleden op liepen. Toen stonden we nog aan het begin van onze vakantie. We vinden het allebei heel erg jammer om weer terug te moeten en we gaan Engeland erg missen. Hopelijk mogen we snel weer terugkeren.

Ik hoop, lieve lezer, dat je met plezier hebt kunnen lezen over al onze avonturen. Ik denk dat je nu wel even genoeg hebt gelezen… Als ik jou was, zou ik hier binnenkort zelf eens gaan kijken. Cheerio!

Geschreven door Priscilla van Koppen

Gratis reisvoorstel Engeland

Heb je interesse in een reis naar Engeland? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Engeland, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.