Kamikazekonijnen en kangaroadjes in Australië

Bestemming: A. Sydney (Australië) , B. Melbourne , C. Adelaide , D. Uluru , E. Alice Springs , F. Nitmiluk , G. Darwin
Periode: oktober 2013
Vervoer: camper
Accommodatie: camper

In oktober 2013 heb ik samen met mijn Belgische vriendin Paulien gebackpackt in Australië. We hadden een tijdje gewerkt in Sydney en besloten een roadtrip te gaan doen. Van Sydney naar Melbourne naar Alice Springs om vervolgens te eindigen in Darwin! Dat ging zo...

Het is dan echt zo ver. On the road again! Bij de autoverhuurmaatschappij in Sydney kregen we een 4x4 wagen. Voor de mensen met net zoveel (lees: geen) verstand van auto's als ik, dat is dus een jeepachtige auto waarbij alle vier de wielen kunnen worden aangedreven door 1 motor. Het was ook de eerste auto in Australië voor mij waarbij ik moet schakelen. Af en toe zit ik dan ook lomp met mijn rechterarm in het niets te graaien op zoek naar de pook die aan de linkerkant zit. Gelukkig went ook dit en is het een fijn autootje met twee bedden (boven en onder).

We reden tot aan Eden, waar we onze eerste overnachtingsplaats vonden. Een parkeerplaats tegenover een camping. We hadden geen groot budget en leefden al op ontbijtkoekjes en fruit, dus het plan was om altijd goedkoop te overnachten. Maar natuurlijk wel dichtbij toiletten en andere campingmogelijkheden. Het is ’s nachts wel enorm koud. Ik hoorde Paulien halverwege de nacht jammeren dat ze het koud had en toen was ze maar beneden bij mij komen liggen. De dag erna zijn we helemaal doorgereden naar Mornington, een suburb van Melbourne. Daar hadden we de zon in het water zien ondergaan. We waren weer gaan slapen op een parkeerplaats. Paulien kwam erachter waarom ze het zo koud had de nacht ervoor: er stond nog een raampje open...
Zondag wilden we naar de leuke strandhuisjes lopen die ze in Mornington Beach hebben, maar we werden wakker met regen. Na twee uur onze telefoons en laptop te hebben opgeladen in het lokale koffietentje, was de regen opgehouden en liepen we naar de strandhuisjes. Deze huisjes zijn allemaal in een andere kleur geverfd en dat geeft een mooi kleurrijk beeld langs het heldere zeewater van Australië. Na onze strandwandeling reden we dichter Melbourne in tot aan St. Kilda. Daar vonden we alleen een gratis parkeerplaats langs een drukke weg en besluiten we daar te slapen. Helaas geen toilet in de buurt, alleen van die Dixies waarin je bijna vergast wordt als je een stap binnen zet. En nu maar hopen dat we 's nachts niet hoefden te plassen, want we konden niets zien en je wilt in zo'n Dixie niet per ongeluk het verkeerde aanraken.

In Melbourne aangekomen was het weer regenachtig en koud dus we waren snel naar het hostel gegaan om een douche te nemen. Daarna besloten we Shannon (een meisje waar ik voorheen ruim een maand bij heb gewoond in Melbourne) gaan opzoeken en zij zou ons de volgende dag een kleine tour door Melbourne geven.

De volgende ochtend had ik Paulien eerst over de Victoria market laten lopen waar we het onszelf moeilijk maakten bij het zien van de lekkere Europese kaasjes. Helaas paste een kaasje van 10 dollar niet in ons budget. Hierna zijn we bij Gloria Jeans (koffietentje) via de Free WiFi gaan internetten om te beslissen hoe we verder gingen reizen. De duurdere opties waren bus en vliegtuig en de goedkopere optie was weer een relocation campervan. De enige die beschikbaar was, was er eentje die helemaal naar Darwin moest in maximaal 7 dagen. En aangezien onze route bijna 5000km rijden was, twijfelden wij. Al snel bleek het dat we niet veel andere keus hadden en boekten we de campervan. Deze konden we de volgende dag vanaf 9 uur ophalen.

De rest van de middag liet Shannon ons de stad zien. We zagen de mooiste gebouwen van Melbourne, de beroemde graffiti steegjes, we konden nog op de foto met een promo Haribo beer in pak die snoepjes uitdeelde (gratis voedsel! Goed voor ons budget) en we wilden naar de art gallery, maar deze was gesloten en dus kwamen we niet verder dan de wensput die er naast staat. De volgende ochtend stonden we dan vroeg op om onze tweede campervan te halen. Deze keer was het wel een automaat dus konden we gelukkig om de beurt rijden. We reden langs de great ocean road. Hier zagen we prachtige stranden, de twaalf apostelen en London bridge. Hoe verder we reden hoe meer wind er kwam te staan. Af en toe was ik bang dat ik door de wind aan de rechterkant kwam te rijden en het dan niet door zou hebben omdat rechts rijden normaal aanvoelt. Hierdoor was het erg vermoeiend om te rijden en stopten we ergens tussen Melbourne en Adelaide om te slapen.

Op de dag erna reden we heel veel. We hadden een strakke planning, dus veel van Adelaide zien we niet. Behalve de supermarkt...maar dat vond ik nou niet bepaald een 'Kodak-momentje'. Dus reden we door tot we rond 11 uur 's avonds aankwamen in Coober Pedy. Onderweg waren we druk bezig met het ontwijken van kamikaze konijnen en kangoeroes die midden op de weg stonden. En dan heb ik het over een konijn die een halve meter voor je auto (die 130 km per uur over de weg rijdt) denkt leuk even te kunnen oversteken. Of hij was heel stoer bij de rest van z'n vriendjes of Stampertje had een serieuze doodswens. En Skippy was al evengoed niet de slimste. Midden in de nacht als je twijfelt een meterslange vrachtwagen in te halen, zie je in een keer aan de rechterkant van de weg een groepje kangoeroes staan. En dan heb ik het niet over zo'n schattig walibi'tje die niet groter is dan de gemiddelde cavia, maar over een kangoeroe van anderhalve meter die wel even door je voorruit heen kan knallen. Zo ging dat heel de Stuart Highway door, dus reden we met extra veel aandacht en voorzichtigheid. Het enige wat Paulien wist aan te rijden, was een vogel. Paulien merkte dat ze gauw wegvliegen als ze agressief begint te toeteren.

De volgende dag stonden we ook al weer vroeg op omdat we echt voor zonsondergang Uluru (ongeveer het midden van Australië waar die grote rode steen staat) wilden bereiken. Dus weer kilometers rijden (en dure benzine betalen...van $1.44 naar $2.20.) Ons strakke (maar te gekke) rij schema had geholpen want we kwamen rond 3 uur aan op de camping vlak bij Uluru. Moe van al het rijden konden we ons plekje niet vinden en wist ik, na het ontwijken van al die kangoeroes, koeien, konijnen en vogels, een campinghek over het hoofd te zien en een deuk in onze auto te rijden. Toch blij dat ik deze keer WEL voor een verzekering had gekozen. Ach, na bijna 2500 kilometer te hebben gereden in drie dagen is het misschien lichtelijk te begrijpen. We hadden een zonsondergang kamelen rit geboekt voor bij Uluru en dat was inclusief, jawel, eten en drinken! Weer een meevaller voor ons budget. We werden elk op een kameel gehesen. Ik kreeg een nieuweling (Johnny) en Paulien de dorpsgek onder de kamelen (Murphy). Haar kameel trok de gekste bekken en maakte allerlei vreemde geluidjes waarvan ik helemaal niet wilde weten waar het vandaan kwam. De rit was wel erg gaaf en we hadden mooie uitzichten op Uluru (ook wel: Ayers Rock). De bekende, heilige rode steen en de Olga's (Kata Tjuta) waren ooit deel van hetzelfde gesteente (ondergronds). Omdat de rest van de omgeving vrijwel plat is, ziet het er vrij indrukwekkend uit. Helemaal met zonsondergang, waarbij de kleuren van oranje naar rood en bruin veranderden. Na de tour mochten we genieten van de hapjes en drankjes en dit hadden Paulien en ik dus als ons avondmaal gebombardeerd.

De volgende morgen reden we precies tot aan het National Park, zodat we geen toegangsgeld hoefden te betalen. Daar liepen we de outback in. We dachten klaar te zijn met dieren ontwijken, maar we mochten nu gaan uitkijken voor slangen, spinnen en andere insecten. Fijn... een kangoeroe ziet er tenminste nog leuk uit.

Maar het was het wel waard. Nogmaals mochten we hier de rotsformaties bekijken zonder veel andere toeristen. Even alleen met de natuur, toch een mooi momentje. Daarna hebben we het onszelf niet al te moeilijk gemaakt en zijn we doorgereden tot aan de Alice Springs, waar we een camping opzochten. Daar werden we, voordat we konden genieten van het zwembad, eerst nog constant aangevallen door agressieve zwarte vliegjes. En net toen we lekker van de rust in het zwembad wilden gaan genieten, kwam er een horde schoolreiskinderen het zwembad claimen (gaat dat nooit eens naar school?). Daarna zijn we gaan slapen. Omdat we nog een hele dag in Katherine wilden verblijven, moesten we de volgende dag minimaal 11 uur rijden. Daar gingen we weer. De snelweg op, met enorme mooie uitzichten van de outback, toen heel toepasselijk Marco Borsato's hit Vrij Zijn door de speakers knalde. We haalden het helemaal tot Kathryn waar we weer ergens gratis konden kamperen, maar helaas niet in het bijzijn van een toilet dus moesten we onze tanden kuisen bij BP Tankstation. Oh, er was ook een douche! Er werd ons nog net geen kamer aangeboden. Zie je het voor je? Hotel BP: tank terwijl u slaapt...

De volgende ochtend konden we dan eindelijk genieten van National Park Nitmiluk waar we gingen kanoën in een rivier tussen rotsen en andere mooie natuur! Daar stapten we dan zo'n bootje in. Hopend dat ik er niet met camera en al uit zal vallen. Nou daar gingen we dan hoor: de Hollander en de Belg. Dat we überhaupt vooruit kwamen en niet constant rondjes bleven draaien was een aangename verrassing en zo hebben we de hele middag heerlijk op het water gevaren. Omdat we ook graag een foto wilden van ons samen in de kano vaarden we richting twee andere roeiers, beukten die boot bijna om en gaven voorzichtig de camera aan hun en vragen of ze een foto willen maken. Wij vaarden een langzaam rondje en hoopten stiekem dat het op de foto eruitzag alsof we heel stoer en professioneel de woeste wateren bevoeren. Uiteraard zag het er meer uit als twee kleuters die blij met roeispanen speelden in een rustig vijvertje. Maar goed, we hebben een foto! Jeej! De rest van de middag gingen we met ons al verbrande lichaam lekker weer aan het zwembad liggen, omdat we liever nog roder werden. Lekker met wat water en chips mee, welke opgegeten werd door een kraai. Ik joeg ze weg, gooide de helft weg en de andere helft at ik snel op. Daarna bleef ik bang dat ze uit waren op wraak en weg zouden vliegen met bijvoorbeeld de autosleutels...

Dan was het tijd om naar Darwin te rijden, waar we ons laatste weekje vakantie zouden gaan houden. Zes dagen niets doen: naar het strand, aan het zwembad liggen en zonnen! Het geld was zo goed als op, dus de dagen die we in Darwin verbleven bestonden voornamelijk uit bezoekjes aan stranden, zwembaden en lagoons. Het strand in Darwin is niet drukbezocht. Dit omdat het water niet erg fris is en de stranden nogal modderig zijn. Op de heenweg wisten we het te ontwijken, maar op de terugweg als Paulien een stukje door de modder wilde lopen om af te snijden zakte ze door het zand alsof het drijfzand was. Tot over haar enkels bijna tot aan haar knieën zakte ze weg en riep ze mij om hulp. Ze wist uiteindelijk er uit te komen. En toen moest ik nog. Eerst mijn slippers uit en toen rende ik als een soort prinsesje dat over hete kolen huppelt naar de overkant en wist ik gelukkig niet verder te zakken dan mijn enkels. Daar liepen we dan met blauwe moddervoetjes. In het eerste toilet gebouw maakten we deze dan ook ongegeneerd schoon. Hup, been in de wasbak en de kraan laten lopen. We waren nog naar een Wave Lagoon geweest (met golven). Hier pakte ik natuurlijk de eerste de beste opblaasband zodat ik niet half verzoop en de lifeguard, die tien jaar jonger was dan ik, om hulp hoefde te roepen. Toen begon het te stormen en moesten we evacueren.

Uiteindelijk hadden we de nachtvlucht van Darwin naar Sydney genomen. Tijdens de vlucht probeerden we te slapen, maar dat lukte niet. Ik weet niet of het Paulien wel was gelukt. Ze had het geloof ik weer koud, want ze gebruikte ieder kleding stuk (inclusief de mijne) om zichzelf te bedekken. Het was alsof ik naast een soort mummy zat. En nee, er stond geen raampje open deze keer ;).

Geschreven door Koen van der Heide
Nog een keer Uluru

Gratis reisvoorstel Australië

Heb je interesse in een reis naar Australië? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Australië, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.