Gratis reisvoorstel aanvragen

Fietstocht door Australië

Landkaart met overzicht van deze reis

Bestemming: A. Cairns (Australië) , B. Brisbane , C. Sydney , D. Melbourne
Periode: november 2005
Vervoer: Vliegtuig en fiets
Accommodatie: Diverse hotels

Foto van deze vakantie

Op weg naar Australië. Op het vliegveld krijg ik te maken met een mevrouw die mij er op wijst dat ik mijn fiets moet vervoeren in een daarvoor verplichte fietsdoos. Deze discussie heb ik al enkele keren gevoerd en leg nu ook weer uit dat ik op mijn eigen verantwoordelijk mijn fiets niet in een doos hoef te doen. De mevrouw gaat het navragen of dit mogelijk is. Na een half uur is ze weer terug en deelt mij mee dat de fiets alleen mee mag als hij in een fietsdoos zit. Voor €32,- koop ik tegen mijn zin in de fietsdozen en zorg ervoor dat alles goed dicht zit. De rij voor de incheck is inmiddels aardig lang geworden, maar als ik aan de beurt ben wordt er niks gezegd over de hoeveelheid bagage.

Chinese wijk Hongkong

Om 07.30 landden wij in Hongkong. Een stad met veel hoge flats, maar weinig drukte op straat. Wanneer wij aankomen is de temperatuur al opgelopen naar 25 graden. Ons hotel, het Panda hotel, staat in een oude Chinese wijk. In deze wijk zijn ze bezig met het bouwen van grote warenhuizen. We besluiten om een taxi te nemen naar de haven. De taxi's zijn hier belastingvrij, maar we betalen nog een aardig bedrag. Aangekomen bij de haven zien we bijna niks. Het zicht is erg slecht en de overkant is bedekt onder een grauwsluier.

Schone fietsen in Australië

Wil je gaan fietsen in Australië, zorg er dan voor dat je fiets goed schoon is. De Australiërs willen namelijk niet dat er vreemde ziektes van het buitenland hier terecht komen. Aangekomen op Australische bodem, wordt Dagmar benaderd om te dienen als proefkonijn. Er wordt een groen takje, wel in een plastic zakje, in haar broekzak gestopt. De speurhond heeft het al snel gevonden. Deze hond zorgt ervoor dat er geen verse etenswaren of besmettelijke zaken het land binnen worden gesmokkeld. Na 20 minuten gewacht te hebben komt een hotelbusje ons ophalen. De temperatuur is met bewolking nog 30 graden.

Van Cairns naar Melbourne

Wanneer ik vraag of ze informatie hebben over de route van Cairns naar Melbourne kijken ze me raar aan. Ze zijn niet gewend dat toeristen verre afstanden fietsen op een vakantie. Wel krijgen we grote gidsen, maar die laten we achterwegen. In Cairns zijn er vele cafés te vinden en de mensen zijn er erg vriendelijk en behulpzaam. Het stadje is gericht op de toeristen die er elk jaar weer komen. We vinden er grote koele winkelcentra en toeristische winkels vol met rotzooi. Het is vandaag nog steeds erg warm, maar met een beetje wind is het fietsen goed te doen. Gisteren hebben we te horen gekregen dat de wind in deze tijd vanuit het Noorden komt. Ideaal voor ons! Ik betrap mezelf erop dat ik minder op mijn spullen let. In andere landen waar het minder relaxed is, vergeet ik dit nooit. Onderweg zien we al de kerstman over straat lopen en staat er op diverse borden Happy New Year aangegeven.

Mooie omgeving

Wanneer ik bezig ben de fietsen klaar te zetten, voel ik dat het regent. Wanneer we vertrekken voor onze fietstocht is het echter droog. 's Ochtends om 5 uur is het alweer vochtig warm, waardoor we alsnog na 15 minuten nat zijn van het zweet. Onderweg zien we suikerrietvelden, bananenplantages en regenwoud. Een schitterende route om te fietsen. We fietsen over de Atherton Tableland. Op het hoogste punt zijn we op 1622 meter. Het klimmen valt ons erg mee. Op de Bruce Highway aangekomen, zien we dat het druk is op de weg. Vooral door de roadtrains en de lange vrachtwagens is het niet fijn fietsen. Wel zijn er delen van de weg waar een brede vluchtstrook ligt. Hier kunnen we veilig over heen fietsen. Het verkeer lijkt goed georganiseerd te zijn. Er is weinig chaos en ik kan genieten van de mooie natuur om me heen. Ik zie prachtige bomen met dikke rode trosbloemen. Vandaag hebben we 150 kilometer gefietst, wat toch wel erg veel is voor zo'n eerste fietstocht.

Krokodillen in Australië

Vandaag vertrekken we wederom om 05.00. Het is best fris, maar om 07.00 komt de zon er alweer door, maar dit keer zonder wolken. We steken we weer vele kreekjes over. De namen zijn netjes aangegeven en de brugjes zijn van goede kwaliteit. Er wordt hier gewaarschuwd voor aanwezigheid van krokodillen. Door het warme weer zweten we uitermate veel. We proberen dit te blijven aanvullen door veel te drinken. Wanneer ik een heuvel op ga, voel ik dat ik bijna moet overgeven door de hoeveelheid vocht dat ik in mijn maag heb. Het is vandaag niet druk op de weg, maar door de roadtrains word je bijna van de weg geslingerd.

Dode en levende kangoeroes

We hebben in de periode dat we in Australië zijn al 4 doden kangoeroes gezien. Een meevaller is dat we ook al 2 wegspringende kangoeroes hebben mogen bezichtigen. Tot 09.00 is de temperatuur aangenaam. Hierna is het weer snik heet. Om het half uur zorgen we ervoor dat we rusten en genoeg water drinken. Hoe verder we in het zuiden komen, hoe koeler het wordt. We hebben nu al 380 kilometer langs de kust gefietst, maar slechts 5 minuten ervan kunnen genieten. Op dit moment zijn we aangekomen in Townsville. De bevolking die hier woont, slikt vaak de helft van het woord in waardoor communiceren erg moeilijk wordt. Soms weet ik na een tijdje wat ze zeggen. Andere keren kom ik er echt niet uit.

Waarschuwingsbord voor kangoeroes langs de weg
Waarschuwingsbord voor kangoeroes langs de weg

Rustdag

Vandaag zetten we de fiets aan de kant en hebben we een rustdag. Maar is dit wel een rustdag te noemen? Om 06.00 worden we wakker van al het lawaai. Ze zijn bezig met het renoveren van de straat voor ons pension. We besluiten om de dag goed te beginnen en boeken een excursie naar het Magnetic Island. Dit eiland is zo genoemd door Captain Cook. Zijn kompas ging op dit eiland als een gek te keer. Het eiland ziet er schitterend uit, maar niet is minder waar. In de zee en op het strand leven zeer giftige kwallen. In de meeste tijden van het jaar kun je hier niet zwemmen, maar ook niet wandelen over het strand. Een bijt van een kwal kan zelf een dodelijk afloop veroorzaken. De chauffeur die ons de rondleiding geeft op het eiland vertelt dat 7 personen de excursie hadden geboekt. Slechts 2 zijn er op komen dagen en dat zijn wij. Een privé excursie kun je het wel noemen. Hij vertelt typische Aussie stories. Een die bijgebleven is, is het verhaal over een rijke man uit Sydney. Deze man kocht een villa op het eiland, maar de steiger was te klein voor zijn boot. Toen hij geen toestemming kreeg om zijn villa te verbouwen, verkocht hij zijn villa en vertrok. Er kwamen destijds veel backpackers naar dit eiland, maar daar is weinig van over. 2 jaar geleden is er een grote aanlegsteiger voor ferry's gebouwd. De huizenprijzen zijn vertienvoudigd en er komen snel veel villa's bij. Slechts 4 van de 25 backpacker hostels zijn nog in gebruik. Hier is de Aussie chauffeur niet echt blij mee...

Magnetic Island
Magnetic Island

De hitte neemt iets af

De eerste paar uur is het heerlijk weer om te fietsen. Er hangt een grote donkere wolk die ons blijft volgen. Hierna breekt dan toch de zon door, waardoor de temperatuur weer flink oploopt. Het is niet zo warm als de vorige dagen. Een meevaller. We fietsen onderweg weer door suikerriet en mangoboomgaarden. We zien dat diverse kleine treintjes het suikerriet naar de fabriek vervoeren. Om half 10 komen we al aan bij een hotelkamer en ik besluit een onbekend biertje te drinken. Wanneer ik er 2 heb besteld, kom ik erachter dat dit cola met rum is. Ooit cola met rum uit een tap zien komen? Het smaakt erg goed en is niet duur. Er zijn in Australië zelfs drankhallen. Je rijdt er met je auto in, stopt bier en rum in de kofferbak, betaalt en rijd de hal weer uit.

Wederom veel natuurschoon

Vandaag is het zondag en erg rustig op de weg. Naast ons zien we een trein aankomen. De machinist ziet ons, trekt aan de hoorn en zwaait ons gedag. We zien veel suikerriet, mangoboomgaarden en dorre, droge vlakten met bomen, maar ook papegaaien, parkieten en schitterende wolkenluchten. Een aantal vogels is niet gecharmeerd van onze helmen en proberen ze aan te vallen. Wanneer we aankomen bij het tankstation voor wat rust en drinken, besluiten we om onze drinkvoorraad aan te vullen. De dame van het tankstation weet niet waar ze kijken moet als we $28 af moeten rekenen. Bij de tankstations kun je veel verschillend eten en drinken krijgen. Niet het meest ideale rustpunt, maar wel lekker om bij te komen.

Wanneer we verder fietsen, kijk ik achterom naar een windmolen. Ik ben namelijk nieuwsgierig of ik hier een mooie foto van kan maken. Net op het moment dat ik achterom kijk, raak ik met mijn fiets, de fiets van Dagmar. Ik val gelukkig in de berm, mijn helm ligt een stuk verderop. Ik sta op en stap gelijk weer op de fiets voordat mijn spieren stijf worden. Het valt allemaal mee zoals ik het nu bekijk.

Airly Beach

Een klein probleempje. In de fiets van Dagmar steekt een boomstekel. Even snel vervangen en verder op de fiets. We zijn na 77 kilometer aangekomen in Proserpine. Hier is weinig te beleven. Graag zouden we het Airly beach gaan bezoeken. Vandaag kan dat nog, maar morgen niet meer. Het is namelijk 24 kilometer hier vandaan, maar we willen niet langer meer fietsen dan 150 kilometer op een dag. In de bar vragen ze zich af hoe wij kunnen fietsen met al die vrachtwagens naast ons. Ik antwoord heel stoer dat dit echt geen probleem is. We besluiten om met de bus richting Airly beach te gaan. Daar aangekomen valt het ons erg tegen. Er is niemand aan het strand te bekennen door de vele kwallen, er zijn veel cafés, disco's en hotels en de jongeren zijn niet weg te slaan.

Lichte kleding

Vandaag komen we erachter dat we in onze zwarte kleren niet echt opvallen voor de vrachtwagenchauffeurs. Zij communiceren via de Two Wave en laten elkaar zo weten dat er 2 fietsers te vinden zijn op de weg. De trucker geeft mij als advies mee dat het slim zou zijn als we iets lichts aan zouden trekken. Zo vallen we beter op. Wanneer we onderweg weer onze drinkvoorraad gaan bijvullen, ontdek ik dat we 50 euro per dag besteden aan drinken. Ik kom erachter dat ik nog nooit zoveel heb gedronken op een fietsvakantie als deze keer. Vandaag diverse keren door de stad gefietst om een geschikt hotel te vinden. 4 hotels waar we zijn geweest zitten al geheel vol. Onderweg vraag ik de weg aan de lokale bevolking. Wanneer ik moet afslaan bij een verkeerslichten, vertellen ze ook wat de kleuren in houden. We besluiten ergens te gaan eten. Wanneer we hebben besteld, wordt ons gelijk geld gevraagd. Hier geld direct betalen. De barjuffrouw wacht met wisselgeld terug geven totdat we iets gevonden hebben. Geef mij maar de echte Aussie cafés. In de hotels hier hoef je vaak geen paspoort te laten zien en vinden ze formulieren invullen maar overbodig.

Rustdag in Mackay

Na in totaal al 800 km gefietst te hebben, besluiten we een dagje in Mackay te blijven. De volgende 700 km gaan we met de bus doen. We gaan met de bus omdat er het eerste stuk bijna geen hotels te vinden zijn en het andere stuk vooral industrie gebied is. In de 800 km die we hebben gefietst hebben zijn we de Noordenwind niet meer tegen gekomen. We hebben vaak tegen de wind in moeten fietsen. We horen achteraf dat deze wind vaak pas half december komt en veel regen met zich mee brengt.

We nemen de bus i.p.v. de fiets

Na een reis van 10,5 uur komen we aan in Hervey Bay. We nemen er een luxe appartement voor een hoge prijs. In het appartement komen we een huisdier tegen. Deze huisspin zet Dagmar weer netjes buiten waar die hoort. Hervey Bay ziet er een stuk groener uit dan de andere plekken waar we zijn geweest. Dit betekent dat het hier vaker regent. In de namiddag worden we dan ook verrast door een enorme stortbui. Van juni tot eind oktober komen er jaarlijks zo'n 3000 walvissen naar Hervey Bay om te paren. Waarom ze 5000 km afleggen, is bij niemand bekend.

Weer op de fiets

Vandaag verlaten we de snelweg en fietsen op een B-weg. Voor ons een stuk gevaarlijker, omdat hier geen vluchtstroken aanwezig zijn. We fietsen over vele heuvels en zien mooie gekleurde papegaaien. We worden een aantal keren getrakteerd op een flinke bui. In Tin Can Bay zijn we op zoek gegaan naar een geschikte plek om te overnachten. We kwamen uit bij een caravanpark met grote cabines en een keuken. Helaas was er geen douche of toilet te vinden. Op het strand viel het ons op dat bijna iedereen blank is. Je valt er erg op als je wat gekleurd bent door de zon.

In Aussieland kun je pas in een hotel slapen als er “accommodation” boven staat. Wat je hier wel kunt doen is drinken, gokken, eten en drank kopen.

Heuvelachtig gebied

Vandaag was een erg zware route. Veel heuvels op en af en kreekdal in en uit. Vooral de klimgedeeltes gaan gelijk in mijn benen zitten. Denk toch dat we onze levensstijl wat aan moeten passen. We komen weer uit op de A2 van Bruce Highway. Aangezien we niet binnendoor konden door de zand en gravel wegen, die door de regen nou niet erg berijdbaar eruit zagen, waren we genoodzaakt de highway te nemen. Op deze eenbaansweg word er rustig gereden. Om de paar kilometer kunnen auto's namelijk de vrachtwagens inhalen.

Na 100 kilometer gefietst te hebben willen we graag naar ons hotel. Helaas is het enige motel dat we tegen komen al vol, dus dat wordt nog een paar kilometer verder fietsen. Doordat er de hele week al weinig wind is, is het onderweg erg warm.

Op welke weg mag je wel fietsen?

We dachten vanmorgen lekker langs de zee te kunnen fietsen, maar we dalen en klimmen achter de strandvilla's door. Af en toe kunnen we de Pacific zien, maar dit is niet echt de moeite waard. We komen tijdens onze fietstocht op diverse wegen: Highway, Motorway, Motorhighway, Eenbaansweg, Dubbelbaans... En waar mag je nu wel of niet fietsen? We besluiten de Motorhighway op te gaan, wat eigenlijk verboden is voor fietsers. Dit is een eenbaansweg met brede vluchtstroken. Via deze weg kunnen we de grote rivier over.

Na een tijdje fietsen komen we weer terug op de Bruce Highway. Dit is ondertussen een dubbelbaans Motorhighway geworden. Het verkeer raast ons met een maximale snelheid van 110 kilometer voorbij. Bij het tankstation kan ik goede kaarten vinden van omgeving hier. We gaan weer op pad en bij weg 26 slaan we af. Vlak voordat we eraf willen zien we een bord met: Fietsers, in verband met werkzaamheden over Gympie road. De weg is fijn om te fietsen, goed asfalt, wind in de rug en licht bewolkt. Wanneer we uiteindelijk in het hotel bij Brisbane aankomen, begint het flink te onweren.

Dagje in Brisbane

Vandaag blijven we een dag in Brisbane. Met een City Cat Ferry varen we over de rivier van Brisbane. We zien hier de prachtige omgeving van Brisbane. Het tochtje duurt ongeveer 2 uur. Terug in Brisbane drinken we ons eerste biertje van vandaag in een Irish pub. In deze pub wordt vooral muziek gedraaid van de Beatles en de Rolling Stones. Het eten en drinken is overigens ook zeer goed.

De bewoners van Australië houden zich netjes aan de regels. Het personeel op de ferry is netjes gekleed en de hondenpoep wordt in plastic zakjes gedaan. Toch zijn er ook wel eens zwart rijders op de ferry, want er zijn ook controleurs aan boord.

De skyline van Brisbane
De skyline van Brisbane

Vroeg onderweg

Om half 5 zijn we weer op pad. Onder de RiverSideExpresWay loopt een fietspad, die ons over de Brisbane rivier brengt via een brug. Wanneer we Brisbane uit zijn gaan we flink heuvel op en af. Wanneer we de Motorhighway op willen gaan, worden we tegen gehouden door een groot bord waarop staat: Verboden voor fietsers. Ook het verkeer raast met een snelheid voorbij dat we het dit keer accepteren. Via fietsroute V1 gaan we naar Yatala. We fietsen over een parallel aan de Highway, maar echt fijn fietsen is dit niet. Wanneer we aan komen in Gold Coast denken we dat we de plek hebben gevonden. In het noorden was er vooral veel regenwoud te zien, nu alleen nog maar flats. Het strand zit vol met surfers en wanneer we iets willen eten bij het strand, zullen we eerst lid moeten worden van de Surf Club. Deze streek staat bekend om de hoeveel huidkanker die hier voor komt. We denken dat we in de club veel jongeren tegenkomen, maar er zitten vooral oudere mensen. Ik verbaas me nog steeds hoe ze zoveel alcohol weg kunnen krijgen.

Van Queensland naar New South Wales

Het is vandaag weer erg warm, maar we hebben een zeer mooie en inspannende fietsdag gehad. We gaan zo snel mogelijk van de snelweg en volgen de Tourist Drive 38 en 30. Op een stuk mogen we zelfs op de Pacific Highway. Dit was de weg waar we eerst niet op mochten. Wanneer we van de snelweg af zijn, komen we mooie landschappen en rustige wegen tegen. Het is vandaag 27 graden en de wind staat heerlijk in onze rug.

We fietsten vandaag van Queensland naar New South Wales waar het 1 uur later is. Aan het einde van drive 38 ligt het eetcafé Moo Moo. Als je in de buurt bent moet je daar zeker een bezoekje aan brengen. De gekkekoeienziekte heeft hier voor de grootste problemen gezorgd.

Nederlands landschap

We starten vandaag weer om 05.00 met onze fietstocht. Er hangen wat donkere wolken boven ons en het flitst af en toe. Een meevaller is dat het nog niet regent en niet dondert. We dragen nog steeds onze favoriete kleding zoals de sandalen, fietsbroek en het T-shirt. We wassen en spoelen de kleren elke dag, maar ik merk dat ze niet meer zo fris zijn als voorheen. We fietsen over de Pacific Highway nr. 1. Nog steeds razen de vrachtauto's ons voorbij, maar dit is onderhand normaal geworden. Er is veel mooie natuur onderweg te zien en soms denk ik wel eens dat ik gewoon in Nederland fiets. Dit komt vooral door de groene weiden en brede bomen. Doordat ik af en toe een kangoeroe en palmbomen zie, weet ik vrijwel direct weer dat ik in Australië ben. De kangoeroes zijn moeilijk te fotograferen. Wanneer ik alleen al stop springen ze al weg.

Net even op internet gezeten. Het noodweer is nu echt toegeslagen. We kunnen de overkant al bijna niet meer zien van de Clarence rivier. We hebben geluk dat dit nog nooit is gebeurd als we bezig zijn met fietsen, want dan weet ik niet wat we moeten doen. De cafébaas zorgt ervoor dat alle ramen en deuren dicht gaan en probeert nog wat stoelen van buiten naar binnen te halen.

Hotelprijzen

De hotels in Australië zijn over het algemeen niet erg duur. Dit wordt wel duur als je elke nacht moet overnachten in een ander hotel. De prijzen verschillen van €30,- tot €90,-. De backpackers slaapzalen zijn stukken goedkoper. Hier betaal je ongeveer €10,- per nacht. Wanneer je al vele kilometers heb gefietst, vind je het soms niet erg meer om meer te betalen voor een hotelkamer. Gister betaalde we nog €80,- voor een motelkamer, vandaag €40,- voor een hotel met accommodatie en uitzicht op de zee. Hier moeten we wel de douche en toilet delen. Ook kun je terecht op de caravan parken. De cabins die ze verhuren staan veelal buiten het dorp, waardoor je beter in het dorp zelf een overnachting kunt gaan zoeken.

Bijna was ik een grafschenner. Ik zag dat er een nummerbord op een boom vastgespijkerd zat, die ik wel wilde hebben voor mijn souvenir verzameling. Gelukkig kreeg ik hem niet los, want 3 meter verderop stond er een herinneringskruis voor een dodelijk ongeval. Een tijdje daarna vind ik toch nog een ander nummerbord.

Vandaag fietsen we veel op de Pacific Highway. Deze route is veelal heuvelachtig en erg druk is het in de dorpen. Verder zien we veel mooie natuur en hoge regenwouden. Onderweg zien we weer kangoeroes in de bossen rondspringen. Ik zie nu pas hoe groot een volwassen kangoeroe is, wanneer er weer een dood langs de kant van de weg ligt. Je kunt hem wel vergelijken met een koe. Om half 5 komen er weer diverse stortbuien over ons heen.

Lekke band

We fietsen langs de Nambucca rivier, waar het erg mooi is. De regenwouden zijn ook schitterend om te zien. Het plaatsje naast de Nambucca rivier is ook erg leuk om te overnachten. Wanneer we verder fietsen verdwijnen de bossen en zien we groene grazige weiden. Het is onbewolkt, maar de wind zit ons wel tegen. We vinden het heerlijk om hier te fietsen. Onderweg krijgen we wat pech te verwerken. De achterband van Dagmar is al 2x lek geraakt. We zetten er een nieuwe binnenband in. Plakken gaan we pas in het hotel doen. Aangekomen in Dempsey willen we graag iets eten en drinken, maar er is weinig waar we terecht kunnen. Wel zijn er genoeg motels. Dit komt omdat de meeste Aussies met de auto reizen. Ze willen dan snel ergens slapen en weer verder reizen. Doordat we meestal vroeg in een accommodatie aankomen weten we bijna zeker dat we er terecht kunnen. 's Morgens zien we vaak het NO Vacancy licht branden. Wij zijn van mening dat je beter in Europa kunt rijden dan hier. De verkeerswegen zijn veelal slecht, eenbaanswegen, in de dorpen veel verkeerslichten en 40 km zones. Als je nog 4500 km moet rijden langs de oostkust ben je wel even bezig.

Nog meer lekke banden

Om ervoor te zorgen dat we niet in de extreme hitte hoeven te fietsen, besluiten we vroeg te vertrekken. Voor het eerst sinds onze aankomst is het stervenskoud. Dan maar een extra shirt en morgen maar eens de sokken te voorschijn halen. Gelukkig komt het zonnetje om 8 uur te voorschijn. Vandaag hebben we ongepland veel pauzes. Eerst is mijn band lek, de andere 3x komen op de naam van Dagmar. Ik vraag me af of ik nog wel een band kan repareren. Ik onderzoek de band en vind een stukje glas. Ik besluit om de achter en voorband om te wisselen, zodat er minder druk op komt te staan. Tegen beter weten in pakt Dagmar de lekke banden ook netjes in. Hierdoor weten we niet meer welke goed en fout zijn.

We fietsen over de vluchtstrook die erg schoon is. Af en toe zien we een kapotte drankfles liggen, maar met die mooie natuur om je heen zie je daar niks van. Wel hebben we een hekel aan caravans. Degene die hiermee rijd, gaat echt niet aan de kant. Ze kunnen je zo doodrijden. De truckers daar in tegen zijn erg vriendelijk. Ze wijken uit en remmen als ze kunnen. Wanneer dit niet kan drukken zij de claxon in, waardoor wij weten dat we de berm in moeten. We komen aan in Taree. Een klein dorpje met veel motels. Er valt hier weinig te beleven. Bij het hotel is het erg gezellig en bij de rivier is het heerlijk.

Extreme warmte in Australië

Het is vandaag extreem heet, 37 graden. Er is een droge wind, die het ons niet makkelijker maakt. Wanneer je iets drinkt is je keel na 5 minuten alweer droog. Na een half uur hebben we alweer pauze, want mijn band is alweer lek. Ik wissel de achter en voorband weer om en op een rustig plaatsje ga ik hem plakken. Na 2000 km zijn ze alweer versleten. Heb weleens betere gehad.

Fietsen langs de kust

We bereiden ons voor op weer een koude morgen, maar niets is minder waar. Na 5 minuten hebben we alle extra kleren alweer uit. Het miezert een beetje, bewolkt, maar de temperatuur is aangenaam. We denken rustig te kunnen fietsen, maar niks is minder waar. Ook op de old Pacific Highway is het druk. We blijven langs de kust fietsen.

Opnieuw een lekke band voor mij. Er zitten een aantal scheuren in. We proberen om nieuwe banden te kopen in Sydney. Onderweg moeten we blijven uitkijken voor de rommel die op de vluchtstrook ligt. Maar onderweg is te veel moois te zien om daar mee bezig te zijn. Wanneer we pauze houden hebben we genoeg vliegen om ons heen. Soms hele wolken. Dan maar weer snel op de fiets. Ik lees in de krant dat het nog een aantal dagen zo warm blijft. Minstens 30 tot 35 graden.

Houden we het droog?

Wanneer we 's ochtends vroeg vertrekken ziet het erna uit dat het gaat regenen, maar we houden het droog. We fietsen veelal binnendoor, dus veel heuvels op en af. Doordat het erg stijl is moeten we af en toe afstappen. We zien een prachtig landschap en af en toe kunnen we de oceaan zien.

We willen graag met de veerboot naar Palm Beach. De veerboot is moeilijk te vinden. Na een aantal keer gevraagd te hebben, moeten we flink doortrappen om de boot van 8 uur te halen. Nadat we een half uur gevaren hebben, komen we aan in Palm Beach. De zon brand alweer hard, dus de hitte komt weer op ons af. We fietsen verder richting het centrum van Sidney. In Manley nemen we de veerboot naar het hart van Sydney. Het opera gebouw is in het echt minder mooi dan op de foto's. We hebben gisteren een hotel geboekt waar we 3 nachten kunnen blijven.

Een Sydney-tour in deze hitte is niet aan te raden. Voor mijn gevoel is het boven de 40 graden. Sydney is een drukke stad, met veel verkeerslichten.

The Opera House in Sydney
The Opera House in Sydney


Stadstour Sydney

Vandaag een verschrikkelijke dag. We besluiten om een georganiseerde trip te doen. Het voelt erg onaangenaam om met 20 man elke keer het busje in en uit word geduwd. De eerste bezienswaardigheid zijn de bergen die door de eucalyptus bomen in een blauwe waas hangen. Daarna gaan we naar de watervallen die al jaren geen water meer geven. Er zijn mensen die hier al 2 weken op vakantie zijn en nog geen kangoeroe gezien hebben. Erg jammer. Als laatste zien we het Olympisch dorp. Jammer dat dit voor slechts 1 gebeurtenis is aangelegd midden in het centrum. We moeten vanuit hier zelf uitzoeken hoe we weer terug komen bij het hotel. De boottocht vind ik nog het mooiste van allemaal. Door een golf word ik nog even zeiknat, maar ben door de hitte weer snel opgedroogd.

Het olympische zwembad onder de Harbour Bridge
Het olympische zwembad onder de Harbour Bridge

Nog een dag in Sydney

Sydney is een mooie stad die je echt gezien moet hebben. Dit is ook de mooiste stad die ik gezien heb. Bij Harbour Bridge heb je een fantastisch uitzicht. Zeker een bezoekje waard. Het kost ons niks om de fiets mee te nemen op de veerboot. Fietspaden zijn er genoeg in Sydney, terwijl het toch geen echte fietsstad is. We besluiten om te gaan lunchen “at the rocks”. Hier hebben we uitzicht op de haven, het Opera gebouw en de Harbour Bridge. Niet echt een goedkope plek om te gaan lunchen. Er zit hier vooral veel kantoorpersoneel, die liters bier en wijn naar binnen laten glijden. Heb vandaag ook nog een aboriginal schilderij en een didgeridoo op de post gedaan richting huis.

Harbour Bridge in Sydney
Harbour Bridge in Sydney

Nog een stukje fietsen

Wanneer we 's ochtends de lift uitkomen kijkt een baliemedewerker ons raar aan. We komen met 2 bepakte fietsen naar beneden. De Princes Highway is een fijne weg om op te fietsen. We komen langs Cleveland en Regent Road. We komen uit op de Wollongong en ontdekken dat we niet verder mogen fietsen op de Highway. Voorbij de heuvels komt er een flinke wind op ons af. Dit is een teken het weer snel zal veranderen. Onderweg koop ik nog 2 nieuwe binnen- en buitenbanden. Na een paar biertjes verwissel ik ze. Dagmar heeft gezorgd voor het eten, want er zijn weinig restaurants te vinden hier.

Wanneer we net 10 minuutjes op het strand zijn, komt er nog meer wind aanwaaien. Er komt, aan de wolken te zien, een flinke regenbui aan. En ja hoor, na een tijdje is het water al flink gestegen op het strand. Dan maar weer snel terug.

Heuvel op, heuvel af

Gisteren werd ons in het café verteld dat we geen problemen zouden hebben met de route van morgen. Maar het is een en al heuvel waar we over fietsen. We zien veel bergen en af en toe een stuk van de oceaan. Het is net of dat we in Zwitserland zijn. Het scheelt wel dat we met de snelheid waarmee we naar beneden gaan, de heuvel ook makkelijker opkomen. Na een bewolkte en regenachtige morgen, breekt 's middags dan toch de zon door. Gelukkig dat de zon pas later kwam, anders was het nog zwaarder geweest.

We zijn weer aangekomen bij het hotel. Het is leuk om in een echt dorpshotel te zijn, omdat je veel mee krijgt van de cultuur die hier heerst. Veelal komen ze hier om te gokken en te drinken. Vooral de paarden- en hondenraces zijn geliefd.

Geen fietstocht vandaag

Vandaag beginnen we met een heerlijk brekkie met bacon and eggs. Zoals eerder verteld slikken de Aussies veel in, waardoor communiceren op het begin soms moeilijk is. We zijn op dit moment in de buurt van Canberra. Dit is de officiële hoofdstad van Australië. Meestal word er gedacht dat dit Sydney is. Vandaag een dag dat we het lekker rustig aan hebben gedaan en niet hebben gefietst.

Canberra
Canberra

Miezer en kou

Als we 's ochtends willen vertrekken, kunnen we eerst 2 uur wachten op onze fietsen, omdat er niemand aanwezig is die ons kan helpen. Het is een heldere mooie ochtend vandaag. Veel groene weiden, bossen, narcissen en orchideeën komen we onderweg tegen. Later slaat het weer om. Berg op is warm, maar als we naar beneden gaan is het erg koud. Ook staat er een stevige wind en begint het te miezeren. Na 80 kilometer houden we het voor gezien.

Uit de stad Moruya komen de granieten blokken en het cement die gebruikt werden voor de bouw van de Sydney Harbour Bridge. Overal zie je hier plakkaten en gedenkstenen die allemaal verschillende hoeveelheden aangeven. Van 24.500 ton tot 245.000 ton aan graniet en cement. De hoteleigenaar is er zo trots op dat wij bij hem verblijven, dat we de biertjes gratis krijgen. Hotel Monarch is zeker een leuk hotel om te verblijven.

Tip: Internetten kan zeer goedkoop en rustig in de bibliotheek. Bijna altijd gratis of voor een paar dollar.

Hele mooie fietsroute

's Ochtends als we opstaan is het erg koud, later word het weer warm. Vandaag veel lange steile heuvels, maar we krijgen er een prachtige route voor terug. We zien bergen, meren, bloemen en papegaaien die met ons meevliegen. De versnellingsnaaf gebruiken we goed. We gaan gemakkelijk van versnelling 1 naar 14. We fietsen ongeveer met 14 kilometer per uur, waarna we met een afstand van 80 kilometer besluiten te stoppen. Het eerste hotel waar we stoppen blijkt vol te zijn. Verderop staat een B&B, maar de eigenaar is pas rond 3 uur terug. Dan maar even terug de pub in.

Niet meer zo fris

Gisteravond zag ik op tv 12 graden voorbij komen en had niet verwacht dat dit de weersvoorspellingen voor hier waren. Het is 's ochtends ijskoud, maar later vertrekken is ook geen optie. We zullen dan de prachtige ochtendlandschappen missen. We trekken 2 T-shirts, sokken en een regenjas aan. We zweten ons letterlijk kapot. Onderweg fietsen we bijna altijd achter elkaar, maar als ik iets harder ga fietsen we even naast elkaar. We zien dat er een politieauto naast ons komt rijden en mij vertelt dat als ik zo blijf fietsen, ik straks nog onder een vrachtwagen kom. Ik besluit ze wijs te bedanken en de discussie achterwegen te laten.

Om 12 uur zijn we in Eden. De vrouw die ons helpt, zegt dat ze aan ons zweet kan ruiken dat we ver gereisd hebben. Ik moet lachen en de vrouw blijft zich verontschuldigen tegenover ons. Het Great Southern Hotel is de prijs-kwaliteit verhouding er goed. We hebben een eigen douche/toilet, groot balkon en een geweldig uitzicht voor slechts €40,-.

Verkouden in Eden

We blijven vandaag in Eden om even bij te komen van een verkoudheid. Na diverse pillen in te hebben genomen, kon ik goed en vast slapen. We besluiten om het walvismuseum te bezoeken. We komen erachter dat jagers en orka's samen hebben gewerkt. De orka's leidde de bultrug walvissen richting de jagers. De jagers doden de dieren, lieten ze liggen voor de orka's en haalde ze later op. Zo konden de orka's de lippen eten van de walvissen.

Australiërs zijn gezagstrouw, maar je moet niet iets van hen afpakken wat van iedereen is, namelijk het Sydney-strand Cronulla. De Libanezen deden dit wel en namen steeds een stuk meer in gebruik. Dit viel in het verkeerde keelgat bij de jeugd uit Sydney. Aussies en Libanezen zijn over het algemeen macho`s, maar de Aussies zijn veel relaxter en ergeren zich aan de speciale zwemtijden voor moslims. De Libanezen hebben laatst nog 2 Australische meisjes verkracht omdat ze vonden dat ze er te sexy bijliepen. Dit is daar normaal.

De eigenaar van het B&B verteld mij dat hij denkt dat de moslims zich nooit zullen aanpassen. De regering heeft ook teveel Libanezen toegelaten tijdens de burgeroorlog in Beiroet. Zondag komen er 1200 man politie extra naar het strand om vrede te bewaren.

Weer op de Princess Highway

We vertrekken weer uit Eden. Het is niet zo koud. Weer veel klimmen en dalen met een maximale hoogte van 361 meter. Na 3 uur fietsen zijn we in Victoria. Hier mag je geen fruit van buitenaf meenemen, dus we zeggen maar niet dat we iets bij hebben. Er zijn geen vluchtstroken op de weg, en ook de rode reflectoren verdwijnen. Gelukkig maar, want het is heel irritant om hier op te fietsen. De Princess Highway is erg rustig vandaag. Fiets erg fijn, maar het is wel eentonig. Veelal eucalyptus en dennenbomen. Wel prachtig om naar boven te blijven kijken.

Aangekomen in motel Carnn River, verklaard ons voor gek als we zeggen dat we met de fiets door Australië reizen. In dit dorp staan een hotel, 3 motels, 2 winkels, tankstation en wat huizen. De politieman komt even een kijkje nemen wie we zijn. Hij was 14 jaar commando, maar nu komt hij niet meer in actie. Als er iets is kunnen we bij hem terecht aan de overkant. Op dit moment stormt het hier en komen de hagelstenen met bakken uit de hemel vallen. Gelukkig zijn wij op tijd aangekomen. Donder en bliksem is overal te bekennen.

Het kan zijn dat je in sommige restaurants geen alcohol kunt krijgen. Een aantal oplossingen zijn: Je eigen drank meenemen of een ober naar een café sturen om drank te halen. Je krijgt wel altijd wijnglazen en je betaalt $1,50. Vaak moet je ook gelijk afrekenen als je iets bestelt.

Korte route vandaag

Door de storm van gisteren is het erg koud en dat blijft het ook de hele dag. We kunnen twee kanten op vandaag. 80 kilometer naar Orbost of 135 kilometer naar Entrance. Wanneer we de donkere wolken zien en de wind extreem begint te waaien besluiten we om maar 80 kilometer te fietsen. Een fietser die ons tegemoet komt lacht naar ons, hij heeft wind mee. Als hij in de bossen komt zal dit wel anders zijn. We fietsen verder en zien hoge varens en kleine kangoeroes, Het is al bijna kerst en we horen dat het hier dan erg druk is met toeristen. Toch maar eens wat meer informatie vragen bij het toeristen informatie bureau. Anders eindigen we als Jozef en Maria.

Wind, regen en storm

De storm is nog steeds niet gaan liggen. De 100 kilometer die wij fietsen, staat de wind ons weer flink tegen. Met al die heuvels die we onderweg tegenkomen is het nog best vermoeiend. We horen dat dit stormachtige weer bijna nooit voorkomt. Later deze week word het weer 37 graden.

Alvast hotel geboekt voor kerst

De minimale temperatuur van vanochtend was 12 graden, later 32. De wind is ook flink minder geworden, maar zit ons nog steeds tegen. Maar het briesje heb je wel nodig voor verkoeling. We fietsen door een landschap waar we alleen maar schapen en koeien zien. Nou ja zien... De meeste schapen zijn verstopt onder het hoge gras. De papegaaien vliegen en schreeuwen om ons heen. Waarschijnlijk door onze mooie helmen. Wanneer ik een foto wil maken zijn ze gelijk weg. Er zijn weinig heuvels meer te bekennen en de vluchtstroken zijn er weer. Gelukkig is het onderweg niet meer zo druk op de Princess Highway.

Via de toeristeninformatie een hotel geboekt voor kerst. Dubbel zo duur natuurlijk. Wel is het een heel geregel, omdat als je iets verder weg wilt ze al geen informatie meer hebben. Een aantal keer heen en weer gebeld en het is geregeld. Raar om nu al een reservering vast te hebben staan. Eerder hoefde dit nooit. Ze wensen je al een merry christmas!

Victoria

Victoria staat bekent om de speciale kreten die ook op de nummerborden worden vermeld zoals the place to be, on the move of the garden state. Ze zijn er 1 vergeten... The windy state. De wind zit ons weer lekker tegen. De temperatuur is heerlijk. We fietsen door bossen en weilanden. Er word ons verteld dat het weer hevig gaat stormen en onweren vanavond. Gelukkig is dat meestal 's avonds als we al droog zitten. Van de Princess Highway gaan we naar de South Gippsland Highway. Meestal zijn daar wel vluchtstroken aanwezig. We hebben vele kangoeroes gezien, jammer genoeg zijn de meeste dood en liggen ze te rotten langs de kant.

Klimmen, klimmen en klimmen

Vanmorgen weer erg koud, maar gelukkig geen tegenwind. Al 25 kilometer fietsen we over heerlijke vlakke weilanden en hopen dat het zo blijft, maar jammer genoeg word het landschap eifelachtig. Voor de eerste klim waarschuwt een boer ons al met de mededeling dat we vast van klimmen houden. Later snap ik de hint, want het is een en al klimmen. De vliegen blijven om ons heen zwermen, dus de pauze is maar kort.

Om 10 uur komen we aan in ons motel. Weinig te doen in dit dorp, dus we gaan lunchen bij het strand Venus Bay. Het is er verlaten en vele vakantiehuisjes staan in de verkoop. Geluk hebben we niet met het weer aan het strand. Vandaag is de wind erg koud en als we eindelijk een goed plekje hebben gevonden in de duinen komen de vliegen ons weer lastig vallen.

Wisselvallig weer

's Ochtends is het erg koud en ik vraag me dan ook terecht af of dit in verhouding staat met wat we ervoor terug krijgen. We zien mooie kreken en dampende velden. Later slaat het weer om en is het 32 graden. Het motel in Crows is veel te duur als je het vergelijkt met de andere motels die we bezocht hebben. Een echte vakantiestad, waar op eerste kerstdag alles gesloten word.

Pinguïns

Geen fietstocht vandaag, maar een heerlijk ontbijt met bacon and eggs. Het stormt enorm en het is erg koud. Gisteren zijn we naar een pinguïn parade geweest. Tijdens deze parade mag er niet gefotografeerd worden. Wanneer de zon ondergaat zien we meer dan 1.500 pinguïns van 30 cm groot in groepjes van 30 het strand opkomen. Ze waggelen echt overal... in de duinen, tussen de tribunes tot onder de wandelbruggen. De jonge wachten daar op hun voedsel. Wanneer we terug gaan naar de parkeerplek, waarschuwen ze dat je even onder de auto moet kijken of er geen pinguïn onder zit. Ze lopen namelijk ook daar rond.

Geen fietstocht met kerst

Vandaag is het kerst en we beginnen met een ontbijtje van bacon and eggs op bed. Alles zit dicht dus het is maar goed dat ze dit verzorgen. Morgen begint om 8 uur alweer de kerstuitverkoop. Nadat we lekker hebben genoten van het ontbijt gaan we richting het strand. Het stormt maar met de zon erbij is het lekker. In het hotel The Isle of Wight drinken we nog iets. Een typisch Aussie hotel. We zien weinig mensen, behalve wat toeristen en een soort van daklozen. Het hotel heeft de naam te danken aan het nationale motorcircuit van Australië.

Met kerst is er gek genoeg overal toiletpapier te vinden. Waarom kan dit in Nederland nou niet gewoon? Daar neemt iedereen z'n eigen rolletje mee en zijn de toiletten over het algemeen erg vies. Heel vreemd dat het hier wel lukt.

Met de ferry naar Stony Point

Om 10 uur gaan we met de ferry naar Stony Point. Gelukkig steken we alleen maar een baai over en geen zee, want er staan nog steeds witte koppen op de hoge golven. Aangekomen in Stony Point fietsen we verder. Met snelheden van 5 tot 50 km per uur is het nog een vermoeiende opgave. We zien mooie dingen zoals de baai, wijngaarden en weilanden. Er is veel verkeer door de vakanties.

We zijn weer in het motel aangekomen en gaan even naar het strand. Geen succes, de vliegen vallen je zo weer aan. Terug naar mijn balkon waar het lekker waait en ik rustig een biertje kan drinken.

Fietspaden zijn een ramp in Australië. Veelal worden ze gebruikt als parkeerplek. Ook kunnen ze in een keer eindigen of je een hele andere weg op sturen dan dat je zelf wilt. Op de brug is het wel verstandig om te fietsen op de fietspaden, maar je ziet ze niet liggen. Als je ze ziet ben je al op de brug en kun je er niet mee op komen. Op de brug kun je eigenlijk niet fietsen, veel te krap.

Dagje strand

Als we zo door fietsen zijn we te vroeg in Melbourne. Graag zouden we nog een stuk van The Great Ocean Road fietsen, maar we komen dagen te kort. Ik boek nog een extra kamer via de telefoon. We betalen veel minder voor dezelfde kamer en motel. Vreemd.

Het strand was vandaag lekker aangenaam. We hebben heerlijk genoten, zelfs zonder de vliegen. Er is alleen niks te verkrijgen op het strand. Als je een strandtent zou beginnen ben je zo rijk. Niemand zit hier in badkleding, maar in lange speciale kleren.

Op naar Melbourne

We fietsen vandaag naar Melbourne. Bijna alleen maar langs de kust. We zien erg veel renfietsers. De zon zorgt ervoor dat de schuimkoppen van de golven nog witter lijken.

Melbourne ontdekken

Ik ben benieuwd of mijn pakjes aan zijn gekomen. Ik krijg weinig antwoord van het hotel. Ik ga naar het postkantoor, maar daar liggen ook geen pakjes meer. Wanneer ik tegen een vrouw zeg dat ik een klacht ga indienen, is het pakje ineens gevonden.

De stad Melbourne valt me erg tegen. Wel zijn de oude havens en rivieroevers mooi opgeknapt. Zelfs bij de cafés, restaurants en pleinen kun je lekker zitten. Toch vind ik Sydney nog het mooist. We gaan op een riviercruise en genieten van de stad. De temperatuur is opgelopen naar 30 graden. Ik zie veel wolken, maar schaduw geven ze niet.

Het is makkelijk om rond te reizen in Melbourne. Voor een paar euro kun je de hele dag gebruik maken van bus, tram of trein. We lunchen in Chinatown en ik verbaas me over het perfecte Engels wat ze hier spreken. Andere immigranten die we elders spraken konden we bijna niet verstaan.

Het uitzicht in Melbourne
Het uitzicht in Melbourne

Relaxen in Australië

Ik vraag aan een Nederlandse barman hoe hij communiceert met de Aussies. Hij zegt dat hij bij elke zin, als 3de woord fuck zegt... Het is vandaag warm. In de schaduw met wat drinken zitten is dan ook het enigste wat we doen.

Oudjaarsdag in Australië

We worden met een speciaal busje naar het vliegveld gebracht en bij de vertrekhal afgezet. We gaan opzoek naar dozen. Onze fietsen proppen we erin, maar doordat de doos te klein is past het niet helemaal. Beetje overgewicht bij het wegen, geen probleem. Als verrassing van Martina en Holger, kregen we business suites. Lekker liggen en keuze uit diverse films. De tijd vliegt voorbij. Over een uur is het alweer 2006...

Nieuwsjaarsdag in Hongkong

In Hongkong lopen we nog even wat winkeltjes af en wensen elkaar een gelukkig nieuwjaar. Bij het inchecken krijgen we te horen dat dit ticket ook is veranderd in Business Class, heerlijk! We proosten op het nieuwe jaar en ik bel mijn moeder. Die komt verward over, want het is pas 5 uur daar.. We nemen een slaappilletje en gaan onder de wol. Nog maar 12,5 uur te gaan...

Lees meer verhalen over Wim Leeuw.

Heb je interesse in een reis naar Australië? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Australië, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.

Vertel ons uw vakantie wensen. Onze reisexperts geven u gratis en vrijblijvend reisadvies op maat.

 Aangesloten bij ANVR,SGR, Calamiteitenfonds
 9,6 in reviews
 Veel kennis en ervaring
 3.879 klanten gingen u voor

Uw gegevens

* = verplicht. Privacy beleid is van toepassing

Vakantieverhalen / reisverslagen

Gerelateerde artikelen