Van Boeddha tot Opera House met de kids

Bestemming: A. Bangkok (Thailand) , B. Sydney (Australië) , C. Melbourne , D. Tasmanie , E. Hongkong (China)
Periode: november 2014
Vervoer: Vliegtuig, trein, huurauto, camper
Accommodatie: Divers
Organisatie: World Ticket Center

Opgelucht wandel ik de stationshal van Bangkok binnen. Het verkeer stond muurvast, maar de taxichauffeur wist ons toch op tijd af te zetten. Mijn kinderen rennen voor me uit, alle drie met een trolley achter zich aan. Zelf draag ik een volle backpack op mijn rug en een rugzak op mijn buik. Mijn man loopt er ongeveer hetzelfde bij. Met de hoge temperaturen hier, is dit een zweterige aangelegenheid. De lege stoeltjes op de voorste rij zien er dan ook aanlokkelijk uit. De kaalgeschoren monniken in oranje gewaden vertellen me echter dat ze voor hen gereserveerd zijn. Wij worden geacht een plekje te zoeken op de plavuizen vloer, tussen de andere reizigers. Om de tijd te overbruggen, schrijven we in ons reisdagboek over de afgelopen dagen in het kleurrijke Bangkok. Hoe we tussen de locals op een overvolle veerboot over de Chao Praya River voeren, kitscherige souvenirs kochten op de gezellige Khao San Road en veel te ver omliepen voor een bezoek aan het schilderachtige Wat Po waar de grootste gouden Boeddha ter wereld (46 meter) ligt. Ik sluit mijn ogen en probeer de zoete geur van wierook en het eten van de straat weer naar boven te halen. Dan schalt er muziek uit de radioboxen en alle mensen gaan staan. Ze kijken naar het schilderij van de koning boven de ingang van het perron. Iedere dag om klokslag 8.00 en 18.00 uur blijkt het Thaise volkslied op tv, radio en in openbare ruimten te horen te zijn, uit respect voor de koning. En hier, midden in die holle stationshal waar ik samen met de Thai, andere toeristen én mijn gezin luister naar het Phleng Chat, voel ik in al mijn poriën dat mijn droom aan het uitkomen is.

Zuid-Thailand

Een tweede klas coupé in de nachttrein brengt ons richting het zuiden van Thailand. Langs het spoor spelen kinderen en zien we huisjes die gemaakt zijn van doeken. Ik had mijn kinderen er niet op voorbereid dat ze in Thailand zo met armoede geconfronteerd zouden worden. Het maakt indruk op ze, net als de banken die door het treinpersoneel in een paar minuten omgetoverd worden tot bedden. Achter de gordijntjes heeft iedereen nu zijn eigen hut en daar kun je lekker kleuren of lezen. Slapen lukt nog niet, want in de trein is het warm en muf. Vanuit mijn bed staar ik naar de metalen ventilator vol zwarte plukken stof die rondjes draait op een meter afstand van mijn hoofd. De snurkende overbuurman irriteert me. Ik probeer mindful te gaan liggen, mijn lichaam te voelen in het bed en mee te deinen over het spoor. Uiteindelijk vat ook ik de slaap en worden we wakker tussen de groene heuvels en palmbomen.

In Zuid-Thailand reizen we met een huurauto en dat is een uitdaging. Honden, apen, wandelaars, scooters met zijspan, auto’s zonder licht en spookrijders maken gebruik van hetzelfde – hier en daar ontbrekende – asfalt. Op de verkeersborden staan slechts Thaise letters. Toch komen we veilig aan in Khao Sok National Park, een van de oudste jungles ter wereld. Grijze wolken hangen tussen de groene bergtoppen en ergens in dat mysterieuze junglelandschap staat onze boomhut. Met een steile houten trap komen we boven op het terras. Binnen zorgt een enkel schemerlampje voor wat licht. We zien vanaf ons dak een aap wegslingeren. Zoals het een jungle betaamt, is het hier tropisch warm en regent het veel. Op het tentdoekendak - waar ik vlak onder lig in het stapelbed - maak de regen een oorverdovend lawaai, net als de krekels die ’s avonds hun optreden verzorgen. In het donker lopen we met een zaklamp over de stenen naar een restaurant en hopen we dat er niet ineens een slang voorbij sluipt. De vleermuizen die bij thuiskomst rondjes vliegen om de hut, maken het spannende avontuur compleet, zeker als we in de buitendouche wat gaten ontdekken in het gaas. Logeren in de boomhut is een geweldig avontuur, maar misschien iets te spannend voor mijn gezin.

We reizen verder naar het zuiden en kunnen het nieuwe hotel in Ao Nang na ons boomhutavontuur wel waarderen. Vanaf het hotel is het een korte wandeling langs winkeltjes, restaurantjes en massagestudio´s naar het strand. Hier stappen we in een houten longtailboot en varen we met een ronkende motor langs de kliffen naar het schiereiland Railay Bay. Deze paradijselijke plek is alleen over het water te bereiken. Het strand ligt in een baai en grenst aan een bos waar je onder de bomen van een Thaise massage kunt genieten. Recht voor ons vormt een grote pilaar van kalksteen het decor in de azuurblauwe zee. Met mijn voeten in het water koop ik vers fruit bij de bootjes die voor anker liggen. Nog zo’n adembenemende plek vinden we op het groene eiland Ko Phi Phi. Vanuit het wat troosteloze Krabi Town varen we er met de veerboot naartoe. Het is maar moeilijk te beseffen dat in deze rustig kabbelende Andamanse Zee in 2004 de Tsunami duizenden levens heeft verwoest. Als we aankomen regent het en daarom hebben we de warme zee bijna voor ons alleen. De kleurrijke longtailbootjes liggen voor anker. Waarschijnlijk genieten alle andere toeristen van lekker eten in een van de vele restaurantjes of zijn ze op zoek naar leuke souvenirs. Met het zand tussen mijn tenen drink ik een laatste kop thee. Terwijl mijn kinderen zandtaartjes maken voel ik een brok in mijn keel, omdat ik besef dat onze reis door dit warme land erop zit. Sawatdee Thailand.

Ode aan Sydney

De aanleiding van deze ‘wereldreis’ is dat we onze kinderen Australië willen laten zien: the land Down Under met het magische Sydney, de relaxte mensen, blauwe luchten, witte stranden, koala’s en walibi’s. We beginnen onze rondreis met drie dagen Sydney en huren een appartement in de pittoreske wijk Surry Hills. Op iedere hoek van de straat vind je hier wijnbars en trendy restaurants waar mensen op terrasjes zitten te eten en te kletsen. Tussen de sierlijke Victoriaanse huizen en ruime parken met palmbomen heerst een ontspannen sfeer, die zo kenmerkend is voor dit land. Maar we komen natuurlijk voor een bezoek aan het centrum van de stad. Dat onze kinderen met eigen ogen de Harbour Bridge en het Opera House gaan zien, vinden mijn man en ik toch wel een moment suprême. Zelf zijn we er in 2002 als een blok voor gevallen en de liefde is niet meer overgegaan. Misschien dat de kinderen daarom niets anders meer kunnen zeggen, maar wanneer zij de bouwwerken zien beamen ze dat het prachtig is. Heel mooi. De stoere kleerhanger, zoals de Harbour Bridge genoemd wordt, de zeilen van het Opera House en de haven van Sydney horen bij elkaar. Ik blijf ernaar kijken. Tevreden wandelen we in het zonnetje langs het water door de Royal Botanic Gardens, een netjes aangelegd park vol bijzondere planten, schaduwrijke bomen en uitzicht op de haven. Hier komen mensen om te picknicken, te joggen of gewoon te 'chillen'. Wij zoeken een plekje op de landtong bij Mrs. Macquarie´s Point. Al vanaf 1810 vind je hier Mrs. Macquaries Chair, een van steen gemaakte stoel waar de vrouw van gouverneur Macquarie genoot van het uitzicht en wachtte tot Engelse schepen de haven binnen zouden voeren. Ik begrijp haar wel: hier heb je uitzicht op bijna alles wat Sydney zo mooi maakt.

Tijdens oud & nieuw verblijven we nog een keer in Sydney en huren we via Airbnb een huis in Bondi Junction. Op een steenworp afstand ligt het wereldberoemde strand Bondi Beach, waar de Aussies vooral komen om te kijken en om bekeken te worden. Het strand ligt in een baai aan de boulevard en op de rotsen erachter vind je nog goed bewaarde Aboriginaltekeningen. Een wandelpad langs de kust brengt je naar andere mooie stranden, zoals Coogee Beach en Bronte Beach, waar je kunt zwemmen in natuurlijke zwembaden, een barbecue kunt gebruiken en waar natuurlijk de speeltuinen niet ontbreken. En dat alles midden in een stad.

De reden dat we nu in Sydney zijn, is dat het vuurwerkspektakel boven de Harbour Bridge - dat we ieder jaar op 1 januari op tv zien - op onze bucketlist staat. We hadden er alleen geen rekening mee gehouden dat er veel mensen zijn die hier al vanaf ’s ochtends heel vroeg in de brandende zon op zitten te wachten. Ik stel voor om onze plannen bij te stellen. We huren een fiets en gaan op zoek naar een tweederangs plek, die we vinden in het park Watson Bay op zo´n tien kilometer afstand van het centrum. Hier kunnen de kinderen nog lekker rennen en er zijn genoeg andere gezinnen die alvast een borrel drinken op het nieuwe jaar. De sfeer is te vergelijken met die van Koningsdag in Nederland. Rond 21.00 uur wordt voor het eerst vuurwerk afgestoken, speciaal voor al die gezinnen met kinderen. Prachtige kleuren en vormen verschijnen in de lucht met op de achtergrond de Harbour Bridge. Mooier kunnen we 2015 niet beginnen.

Ik kan pagina’s volschrijven over andere activiteiten die we ondernamen in deze wereldstad, maar ik zal toch moeten kiezen. Onze allerlaatste middag dan maar… We gaan zwemmen in het Olympische openluchtzwembad onder de Harbour Bridge. Terwijl we baantjes zwemmen in het chloorwater zien we het Opera House schitteren in de zon en ook zien we boten de haven van Sydney binnenvaren. We combineren dit bezoek met het naastgelegen Luna Park. Hier kun je je vermaken in kermisattracties en als de lichtjes aan gaan, is het er ook nog eens heel gezellig. De avond is gevallen en we lopen nog steeds in een t-shirt. Het is de hoogste tijd om met de veerboot terug te gaan. We varen een extra rondje door de haven en terwijl de zwoele wind onze haren uit het gezicht blaast, genieten we nog een laatste keer van de schoonheid van deze stad. Als de boot uiteindelijk aanmeert in Circular Quay moeten we toch echt van boord.

Olympisch zwembad onder de Harbour Bridge

Camperreis Zuidoost-OZ

Met de camper reizen we langs de zuidoostkust van Sydney naar Melbourne. Het buitenleven is begonnen en het enige doel dat we nastreven is genieten van de natuur. Weggezakt in de bijrijdersstoel hobbel ik mee door het Australische landschap. Zodra we de highway verlaten, rijden we een nationaal park binnen. Het is lunchtijd en we klappen onze stoeltjes uit nabij Tathra. In dit natuurgebied worden kleine meertjes gevormd uit het zeewater dat het land binnenstroomt. Daartussen zijn zandbanken ontstaan van fluweelzacht, wit zand. Her en der groeit een boompje en een gekleurde bloem. In het kraakheldere water vinden we donutkwallen, terwijl een eindje verderop een familie hun lunch bij elkaar vist. In de verte stuift het zand op door de wind vanaf de oceaan. Ik eet een broodje en de kinderen gaan op avontuur. Ze leven hun eigen verhaal op de eilandjes in deze natuurwereld. Vogels vliegen af en aan. Kon de tijd maar even stilstaan.

Mallacoota is de meest zuidoostelijke plaats waar we kamperen. Er gaat maar één weg naartoe, door de wildernis van Croajingolong National Park waar we onderweg koala’s zien. De schattig uitziende beestjes laten zich niet altijd makkelijk vinden en dus springen we een gat in de lucht als we ze live zien zitten in een boom. Op de camping zoeken we een plekje aan het water, waar we in een natuurlijke stroomversnelling kunnen zwemmen. Leuk! Voor ons ligt een idyllisch rijtje vissersboten en na een pittige onweersbui kleurt de zonsondergang de hemel indrukwekkend roze. Ondertussen hebben de pelikanen ons ook ontdekt en poseren ze voor ons op de palen in het water. Ze weten exact hoe laat ze hier moeten zijn om een visje te scoren. Als wij nog op een oor liggen, varen de vissers uit en tegen lunchtijd komen ze terug met ook voor ons een verse Flathead. Van de buurvrouw krijgen we er bloem en verse citroen bij. Het enige wat wij hoeven te doen is nog meer genieten.

Wilson Promotory National Park in het zuiden van Australië is qua natuur het grootste hoogtepunt van onze camperreis. Aangekomen op de camping is de receptie al gesloten. Op het informatiebord lezen we dat we zelf een plekje mogen uitkiezen in de natuur. De (slechts twintig) plaatsen met stroom zijn al bezet, dus wij zullen het de komende dagen zonder moeten doen. Uiteraard is er ook geen wifi. Achter de camping wandelen we langs de brede Tidal River en zien we hoe de volle maan afsteekt tegen de blauwe lucht en hoe een wolkendek over de berg naar beneden rolt in het oranje avondlicht. We lopen langs bomen met verstrengelde wortels en takken die zo uit het bos van Harry Potters Zweinstein lijken te komen. Uit de bosjes komen wombats tevoorschijn. Deze beesten hebben een grijsbruine kleur, lijken een kruising tussen een beer en een das te zijn en komen alleen in Zuidoost-Australië en Tasmanië voor. Ze schuifelen over de camping en kinderen lopen erachteraan in een poging ze te aaien. Je kunt in dit park prachtige wandelingen maken. Over de rotsen klimmen we naar een uitzichtpunt op het klif. Zo overzien we het uitgestrekte park met het brede strand in een baai omringd door bergen en de kleine eilandjes in zee. Nog meer dieren zien we als we onderweg een veld vol kangoeroes tegenkomen. We kunnen ze tot op een paar meter naderen en af en toe hipt er één precies zoals een skippybal de bosjes in.

We eindigen onze camperreis in Melbourne, de tweede stad van Australië. In de wijk Docklands klimmen we in het reuzenrad 110 meter de hoogte in voor een fenomenaal uitzicht over de skyline van de stad. De oude boemeltram brengt ons daarna gratis naar het centrum waar we flaneren langs de Yarra River die de stad min of meer in tweeën splitst. Op het gezellige Federation Square, een modern plein in het centrum, genieten we van het straattheater, de zon en een ijsje. Naast de moderne gebouwen die rond dit plein gebouwd zijn, is het historische Flinder Street Station ook een bezoek waard.

Ieder jaar in januari zitten we thuis ietwat weemoedig op de bank naar de Australian Open te kijken. Een rondleiding over dit tennispark kunnen we dus niet aan ons voorbij laten gaan. We mogen plaatsnemen achter de perstafel en een kijkje nemen in de kleedkamer en kledingkluis van Roger Federer. Aan de wanden prijken foto’s van alle kampioenen en natuurlijk staan daar ook de grote bekers waar ieder jaar weer voor getennist wordt. Ok, Melbourne is geen Sydney, maar zeer zeker de moeite van een bezoek waard.

Tasmanië

Het is vanuit Melbourne een uurtje vliegen naar Tasmanië. Dit eiland ‘Under Down Under’ is puur, rauw en wonderschoon. Hier geen mensenmassa’s meer en geen grote steden. Het lijkt wel of de tijd er heeft stilgestaan. We reizen het eiland rond tegen de klok in en beginnen in Launceston. Vanuit het centrum maken we een pittige wandeling over de rotsen van Cataract George. Onderweg worden we beloond met prachtige uitzichten op de kloof en de stad. We steken het water over met een stoeltjeslift terwijl de walibi´s onder ons door het gras hippen.
Met een huurauto zetten we koers in westelijke richting en ervaren de overweldigende natuur op dit eiland. De smalle asfaltweg lijkt uitgehouwen tussen bergen, bossen, regenwouden en wateren. Slechts zelden treffen we een tegenligger. Felgroene varens geven de beboste berm een frisse uitstraling en continu zien we prachtige panorama’s van dit bergachtige eiland.
We komen aan in Cradle Mountain National Park en ontdekken hier het wildlife spotten. In het schemerdonker rijden we door het park en tellen de walibi’s, kangeroes en wombats. We worden er steeds beter in. Een echidna waggelt in de goot langs de weg. Maar naar dit nationale park kom je vooral voor een wandeling rondom het donkerblauwe Dove Lake, gelegen aan de voet van de kartelige bergtop en tussen goudkleurige heidevelden. Wij hebben geluk vandaag, want de lucht is strakblauw en de temperatuur met 21 graden ideaal. De buschauffeur vertelt ons dat een man het park onlangs voor de vijfde keer bezocht en de top van de berg nog steeds niet heeft gezien, omdat deze een groot deel van het jaar in de wolken ligt. De uitzichten vanaf het 6,3 km lange wandelpad rond het meer nemen we dan ook gretig in ons op.

Uitzicht op Cradle Mountain en Dove Lake

Via het westelijke Strahan - nog niet zo lang geleden de enige toegangspoort over zee tot dit deel van het eiland en waar het tijdens ons bezoek vooral regent - rijden we verder naar de hoofdstad Hobart. Met deze ene zin doe ik deze route veel tekort, want onderweg zien we prachtige meren, watervallen en rijden we wederom door een imposant bergachtig gebied.
Aangekomen in Hobart slenteren we eerst over de Salamanca Market, de beste buitenmarkt van Australië. Meer dan 300 kraampjes met vers eten, bloemen, kleding en souvenirs staan opgesteld langs de waterkant. De gebouwen daarachter zijn gebouwd van gele zandstenen. In het park zitten families bij elkaar om te picknicken en onder een boom zingt een jonge vrouw kerstliederen, terwijl ze zichzelf begeleidt op een witte harp. Het geheel vormt een romantisch tafereel. Het hoogste punt van de stad bereiken we op de 1271 meter hoge Mount Wellington. Vanaf de top van deze berg zien we hoe uitgestrekt de stad is. Voor de kust liggen honderden kleine eilandjes en iedereen lijkt hier vrijstaand te wonen.

De kerstdagen brengen we door aan de oostelijke kant van het eiland, in Freycinet National Park. Vanaf mijn veranda voor de stacaravan heb ik uitzicht op zee. Zo goed en zo kwaad als het gaat, proberen we in de kerststemming te komen. Gekleurde noppenkoeken, tekeningen van kerstbomen op de ramen en kerstmannen die snoepgoed uit een brandweerauto gooien zouden hieraan een bijdrage moeten leveren. Maar eigenlijk gaan we liever verder met avonturen beleven. Eerste kerstdag maken we een wandeling naar Wineglass Bay Lookout. Vanaf hier zien we een helderblauwe baai met een wit strand in de vorm van een wijnglas liggen. In dit nationale park zie je eigenlijk overal mooie baaien, rode rotsen en prachtige wandelpaden. De walibi’s huppelen vrolijk rond en op de parkeerplaats kunnen de kinderen er zelfs eentje aaien. In dit gebied huist ook de Tasmaanse Duivel, maar die laat zich aan ons niet zien. We bezoeken ze nog wel in een dierenopvangcentrum op weg naar het noorden. Hier sluipen de slangen ook vrij rond, net als op het hele eiland overigens. Dat is toch wel een dingetje... Gelukkig zien we ze niet.
We sluiten onze rondreis op Tasmanië af met een bezoek aan de Bay of Fires. Ongerepte witte stranden en een ontzettend blauwe zee. De felle kleuren maken dat je continu het gevoel hebt dat je in een ansichtkaart rondloopt. Tasmanië is een natuurparadijs van ongekende schoonheid.

Hongkong

Het toetje van onze reis bestaat uit vijf dagen Hongkong. Op het vliegveld stappen we in een supersonische trein en bij het metrostation komen we tussen de mensenmassa weer boven de grond. We zijn beland op een gezellige avondmarkt waar rode lampionnen, neonverlichte reclameborden, stalletjes met eten, wolkenkrabbers en verkopers die met muziekinstallaties hun waar aan de man proberen te brengen het straatbeeld kleuren. Mijn zoon van vijf - geboren in China - zegt: ‘Nu weet ik eindelijk hoe China eruitziet!’. In Hongkong wanen we ons in China met de voordelen van een vroegere Britse kolonie. De mensen spreken goed Engels en met de metro kunnen we overal makkelijk komen. Een van de mooiste attracties die we bezoeken, is de spectaculaire lichtshow die iedere avond afgespeeld wordt langs de promenade in Kowloon. Op klassieke muziek worden wolkenkrabbers verlicht en stralen neonbanen de lucht in. Grote houten schepen varen over het water en sieren het decor. Het hoogste punt van Hongkong is Victoria’s Peak, te bereiken via een steile tram. Hier hebben we een 360° view op de wolkenkrabbers, de zee en de bergen. Rondom een plein vind je restaurants en souvenirwinkels en kun je een mooie wandeling maken in het park.

Tussen alle wolkenkrabbers vinden we een piepklein stukje onbebouwde grond op Statue Square. Het pleintje is versierd met fonteinen en waterbakken en mensen komen hier voor de rust. Wij ook, want we bevinden ons toch te midden van zeven miljoen Hongkongers. Er zijn zoveel mensen die ons aanspreken of met ons op de foto willen. Een gezin met vier blonde koppen en een Chinees jongetje blijft hier niet onopgemerkt. De mensen aaien de meiden, tillen ze op en pinken zelfs een traantje weg. Dat is soms leuk, maar meestal vermoeiend. Wat ook zeker de moeite van een bezoek waard is, is het eiland Lantau. We bereiken het via een 5,7 kilometer lange kabelbaan over de zee en de bergen. Boven op een van die bergen zit een 34 meter hoge, in brons gegoten boeddha op een lotustroon. Prachtig! Verder is het dorp hier speciaal ontwikkeld voor het toerisme en dat maakt het wat sfeerloos. Natuurlijk verlaten we Hongkong niet voordat we de reuzenpanda's in het echt hebben gezien. We zoeken ze op in Ocean Park, precies op het moment dat ze net hun bamboemaaltijd voorgeschoteld krijgen. Vakkundig zoeken ze de takken bij elkaar, breken ze steeds op dezelfde plek om ze vervolgens systematisch te kunnen verorberen. We zijn fan van de panda.

En dan, terwijl zoals iedere avond in Hongkong de lucht oranje kleurt en duizenden lichtjes de stad nooit donker maken, is onze droom werkelijkheid geworden. Nog geen etmaal later zit ik thuis met een haperende kachel en regen die tegen de ramen klettert. Ik doe mijn uiterste best om in het nu te leven, maar liever was ik nog langer met ons vijven op avontuur.

Geschreven door Tirza Kingmaen

Gratis reisvoorstel Australië

Heb je interesse in een reis naar Australië? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Australië, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.