Zuid-Amerika: Argentinië, Chili, Uruguay en Brazilië

Bestemming: A. San Pedro de Atacama (Chili) , B. Salta (Argentinië) , C. Mendoza , D. Santiago (Chili) , E. Bariloche (Argentinië) , F. Puerto Madryn , G. Calafate , H. Buenos Aires , I. Colonia del Sacramento (Uruguay) , J. Montevideo , K. Iguazu (Argentinië) , L. Rio de Janeiro (Brazilië) , M. Ilha Grande
Periode: mei 2004
Vervoer: Vliegtuig, bus, jeep
Accommodatie:

Marcel en Anouk zijn in 2004 begonnen met hun wereldreis van maar liefst 2 jaar. Wij hebben ze gevolgd tijdens een aantal delen van hun wereldreis. Zo kun je bij ons hun ervaring in Bolivia, Zuid-Afrika en Myanmar lezen. Onderstaand reisverhaal vindt plaats in Argentinië, Chili, Uruguay en Brazilië.

Welkom in Chili

De grens tussen Chili en Bolivia komt rond 11.00 uur in zicht. Gelukkig kunnen we dan eindelijk uit de erg krappe jeep. Na het afscheid van iedereen stappen we in een busje dat ons verder Chili inbrengt, namelijk naar San Pedro. Na een halfuur over een onverharde weg gehobbeld te hebben komen we dan eindelijk bij de grenscontrole van Chili. Bij de vorige grenscontrole ging het eigenlijk verrassend makkelijk, maar hier niet. Ten eerste moeten we over een mat lopen waar een desinfectiemiddel op zit tegen mond- en klauwzeer, daarna worden onze tassen grondig doorzocht in een voor ons afgesloten ruimte. Gelukkig mogen we daarna gewoon de grens over en zijn we binnen vijf minuten in San Pedro.

Het is in Chili wel een stuk warmer dan in Bolivia, hier lopen zelfs veel mensen in korte broeken. We hebben besloten om niet te lang in San Pedro te blijven, het is een nogal stoffig stadje namelijk. We willen zo snel mogelijk verder naar Argentinië en na een beetje rondvragen komen we erachter dat de bus net weg is en de eerst volgende bus pas zondag komt. We besluiten met een taxi naar de grens rijden om te zien of de bus toevallig nog niet de grens is overgestoken. De taxichauffeurs snappen dat de nood om weg te komen hoog is en vragen daarom maar liefst 3 dollar voor nog geen kilometer, echt belachelijk. De taxichauffeurs hebben gelijk, de nood is hoog daarom besluiten we het er toch op te wagen en naar de grens te rijden. Wanneer we daar aankomen staat de bus gelukkig nog braaf te wachten, van de buschauffeur mogen we meerijden naar Salta in Argentinië. Je kunt duidelijk zien dat deze bus op weg is naar de beschaafde wereld; lekkere stoelen, eten en drinken. En we rijden ook weer op een geasfalteerde weg!

Dit keer is de grenscontrole een stuk minder streng; we moeten ons opstellen in een rij en wachten op je beurt om je paspoort te laten controleren. Wanneer ze mijn Nederlandse paspoort zien vragen ze of ik een prinses ben, ter informatie; ik heb een spijkerbroek aan waar drie dagen aan stof van de zoutvlaktes zit! De douanier begrijpt het probleem volledig wanneer ik hem vertel dat er tegenwoordig nog maar erg weinig ongehuwde prinsessen zijn in Nederland. Na de paspoortcontrole worden onze tassen nog nagesnuffeld op drugs, niet door een drugshond zoals in Nederland zou gebeuren, maar door een loslopende ezel die ze bij de grens geadopteerd hebben.

Busreis naar Salta

Rond 01.00 's nachts komen we, na een erg voorspoedige busrit, aan in Salta. We boeken een nacht in hostel Sagta Viva en besluiten nog een hapje te eten. Om 01.00 uur 's nachts is het geen enkel probleem in Argentinië een hapje te eten, de restaurants gaan meestal open om 20.00 uur en sluiten pas om 02.00 uur 's nachts. We kijken wel een beetje raar op als we een restaurant inlopen en daar nog ouders met kinderen aan het eten zijn. We nemen beide een Argentijnse steak met een glas wijn en gaan rond 02.00 uur dan toch eindelijk ons bed in. 's ochtends om 11.00 uur komen we er pas weer uit en maken nog gebruik van het ontbijt. We besluiten eerst een busticket naar Mendoza te kopen en daarna gaan we wandelen door Salta, een erg leuke en mooie stad met een vriendelijke sfeer. Na onze wandeling duiken we nog snel een internetcafé met breedband in om de puntentelling van het Eurovisiesongfestival nog even te zien. Om 20.45 vertrekt onze erg luxe bus richting Mendoza, helaas kunnen we niet lang van de luxe genieten en moeten we van bus wisselen die een stuk minder comfortabel is.

Groenteloos Mendoza

Na een aantal uur geslapen te hebben zijn we om 04.00 uur alweer wakker door twee krijsende kinderen. Ze houden trouwens niet alleen de hele bus wakker maar ook elkaar, waardoor het huilen dus niet ophoudt. Om 16.00 uur komen we eindelijk aan bij Mendoza, we nemen een tweepersoonskamer in hotel Malbec. Omdat het zondag is zijn alle winkels gesloten en kunnen we dus rustig aan genieten van de centrale verwarming en op ons gemak douchen, er is toch nog niks te doen in Mendoza. 's Avonds gaan we opzoek naar een gezellig restaurantje, we eten er 'beef de chorizo' en net als al een paar keer eerder zit er weer friet met een ei bij. We besluiten dan ook ter plekke om een aantal dagen zelf te gaan koken, we zijn ondertussen de friet, rijst en het vlees wel een beetje zat.

Net als thuis; regelen, regelen en regelen

Vandaag een regeldagje gehad, dat moet namelijk ook gebeuren. De boodschappen gedaan en de was weggebracht en dat allemaal voor 14.00 uur, wanneer alles dicht gaat voor de siësta. We besluiten ook maar een siësta te houden en gaan een uurtje slapen. Om 17.00 uur gaan we weer naar buiten en Mendoza ontdekken. Het is een leuke stad met heel erg veel winkels en brede straten. Het is dus een beetje het Mekka voor de shopaholics van Argentinië. 's Avonds koken we ons eigen eten, en na een paar groenteloze dagen smaken de verse boontjes overheerlijk.

Wijnproeverij in Argentinië

Na ons ontbijt nemen we een taxi die ons naar het busstation brengt en halen we tickets voor de bus richting Santiago de Chili (en van Chili weer terug naar Mendoza). Het lijkt erg omslachtig, zo de hele tijd te switchen tussen Chili en Argentinië, maar het is goedkoper en makkelijker om het zo te doen. We gaan dus weer een paar dagen naar Chili.

Om 14.30 worden we opgehaald voor een wijnproeverij, Mendoza is namelijk de wijnstreek van Argentinië dus we kunnen niet om een proeverij heen. Als eerste brengen we een bezoek aan de bodega Chandon, waar ze 'sparkling' wijn maken. Je mag het geen champagne noemen omdat die alleen in Frankrijk 'sparkling' wijn champagne heet. We krijgen in de bodega een rondleiding door de megafabriek en mogen daarna zelf de wijn proeven. Daarna gaan we snel door naar de volgende bodega Dolium. Deze bodega heeft een Franse eigenaar die, denken we, om 16.00 uur al teveel van het wijnvat heeft gezien. Deze Fransman is in de jaren '80 begonnen met een wijnfabriek, erg leuk om te zien is vooral het terras, vanaf waar je het plukken van de druiven goed kunt zien. Ook hier mogen we wijn proeven, drie verschillende soorten waaronder de bekendste wijn van de regio; de Malbec. Hierna is er nog tijd over om een kerkje te bezoeken, maar wij besluiten om de kroeg aan de overkant van het kerkje eens beter te bekijken. Ze hebben hier de lekkerste olijven die we tot nu toe hebben gehad, in de olijven zit namelijk knoflook die eerst in druivensap is gedrenkt.

Wanneer we weer in het hotel terug zijn koken we opnieuw een maaltijd met verse groenten. Na het eten kijken we nog even snel onze bankzaken. We schrikken want er is opnieuw geld afgeschreven wat we niet hebben gekregen. In Bolivia hebben we, omgerekend 180 dollar, gepind maar de automaat gaf een foutmelding waardoor het geld er niet uit kwam. Ook hebben we hierdoor geen afschrift/bonnetje gehad. We hebben gemaild naar de Rabobank in Nederland om dit op te lossen, maar op dit moment zijn we 180 dollar lichter, door een corrupt Zuid-Amerikaans banksysteem.

Terug naar Chili

Om kwart voor negen zijn we wakker en nemen de bus naar Chili, waar we eerder al onze kaartjes voor hebben gehaald. We kopen op het busstation ook alvast kaartjes voor zaterdagavond wanneer we terugkomen uit Chili. Om 16.00 uur komen we terug in Argentinië en om 21.00 uur gaat onze bus dan naar Bariloche . Ik vraag me af of dit wel slim is aangezien we in Zuid-Amerika zijn en hier niet alles even stipt is, daarnaast ben ik ook een beetje bang voor sneeuwval. Wanneer we om 13.00 uur bij de grens aankomen begint de grenscontrole weer opnieuw, na anderhalf uur zijn ze eindelijk klaar met de controle en kunnen we door. Om 17.00 komen we, na een prachtige route langs besneeuwde bergtoppen, in Santiago de Chili. We informeren bij het toeristenbureau naar een hostel en ze stellen hotel Lagarto voor, de taxichauffeur weet niet waar het is en zo rijden we dus doelloos rond tot de meter is opgelopen naar 6.000 cps. We geven hem een ander adres; voor hostel Indiana, wat hij wel lijkt te kennen. Wanneer we aankomen betalen we de taxi 3.000 cps, wat ons meer dan genoeg lijkt voor het gedeelte van de rit wat niet doelloos was. We komen binnen bij het hostel en het lijkt net alsof het een woonwagen met overal tierelantijntjes is, maar als we daar doorheen kijken is het best een aardig hostel. Nadat we ons hebben ingecheckt gaan we Santiago verkennen en iets eten. Op het eerste zicht leek Santiago ons niet erg mooi, maar het centrum is best wel aardig wanneer je er even rondloopt.

Rustig dagje in Santiago de Chili

We wandelen door de stad na een lekker ontbijtje. De stad is erg druk en hectisch, maar wanneer je daar doorheen kunt kijken is het best een mooie stad. We versturen nog een videobandje naar huis vanaf het postkantoor (voor maar 2 euro). We hoorden van veel mensen dat Chili een duur land is, maar het valt ons nog best mee. Het vervoer en de accommodatie zijn wel duurder, maar alles is nog wel betaalbaar. We wandelen naar Cerro Santa Lucia waar we een bezoek aan willen brengen. We klimmen naar 630 meter hoogte en hebben vanaf daar een mooi uitzicht over de stad. Helaas begint het al snel te regenen en gaan we snel terug naar het hostel. 's Avonds nog even op pad om iets te eten en daarna zijn we lekker vroeg ons bed in gegaan, we waren beiden toe aan een lange nacht slaap.

Visjes in Mercado Central

Het regent erg hard wanneer we wakker worden, dus gaan we het internetcafé maar weer in. Om 14.00 uur is het weer droog en wandelen we naar Mercado Central, een markthal die bekend staat om de visrestaurants. Omdat de markthal bekend is om zijn visrestaurants besluiten we om er één uit te proberen. Na het eten wandelen we verder naar Bellavista, een wijk van Santiago. Het is de studentenwijk en je ziet er dus overal restaurantjes en bars. Helaas begint het alweer te wandelen en schuilen we in een van de cafés, op een gegeven moment wilden we toch terug naar het hotel en toen we daar aankwamen waren we al helemaal doorweekt. We hadden wel regenjassen, maar deze lagen nog in het hotel, niet echt slim dus!

Complete 'busdag'

Precies om 09.30 vertrekken we naar Mendoza, Argentinië. Om 12.00 uur komen we bij de bergpas waarover we naar de grens moeten, helaas heeft het gesneeuwd, iets waar ik al bang voor was. De bergpas was dus besneeuwd en we moesten daardoor vier uur wachten tot de weg schoongeveegd was. Wanneer we eindelijk bij de grens aankomen staan er al veel bussen te wachten, daarom duurt het nog eens twee uur voordat we verder kunnen naar Mendoza. Door alle vertraging halen we de bus van kwart over 9 naar Bariloche (waar we kaartjes voor hadden) nooit meer. De buschauffeur is wel zo aardig te bellen met TAC, een busmaatschappij waarmee we eigenlijk vanavond nog naar Bariloche zouden gaan. Hij probeert nog iets te regelen voor ons, maar helaas, wanneer we aankomen is de bus naar Bariloche al weg. Gelukkig is het geen enkel probleem om onze buskaartjes om te boeken naar zondag. Na het drama met de bus stuiten we echter nog op een ander probleem, omdat het hemelvaart is zitten bijna alle hotels vol. Uiteindelijk vinden we een kamer, overigens iets boven budget, maar we kunnen in ieder geval ergens slapen.

Zondag rustdag?!

We staan om 10.00 uur op en gaan al snel naar de ontbijtzaal, ondanks dat het een duur hotel is is het ontbijt niet meer speciaal dan een croissantje, sinaasappelsap en een koffie. Eten is erg belangrijk in Argentinië, misschien valt het ontbijt daarom een beetje tegen. We checken snel uit na het ontbijt, maar laten wel onze bagage achter in de opslag van het hotel omdat de bus pas 's avonds vertrekt en we dus nog een hele dag in de stad zijn. Ook in Argentinië zitten op zondag de winkels dicht, maar we vermaken ons met het eten van een ijsje, steak en internetten in een lokaal internetcafé.

Na ons een middag vermaakt te hebben gaan we terug naar het hotel om onze bagage op te halen. Gelukkig kunnen we de bus dit keer ruim halen en zijn we één uur voordat de bus zal vertrekken op het station. Maar wanneer we op het station aankomen is het ineens twee uur eerder, we snappen er natuurlijk niets van. Totdat iemand ons verteld dat vandaag de wintertijd is ingegaan en de klok dus een uur is teruggezet. Als iemand ons dat eerder had verteld hadden we niet twee uur hoeven te wachten op onze bus naar Bariloche.

Zwitserland in het klein; Bariloche

Laat in de middag komen we aan in Bariloche, de busrit viel ons erg mee, we zijn nauwelijks gestopt en hebben lekker kunnen slapen. Het lijkt net Zwitserland in het klein in Bariloche, overal groen, houten huisjes en veel Sint-bernardshonden. Wel is er een groot nadeel, want ondanks dat het officieel laagseizoen is zie je hier allemaal volle hotels. Na een klein uurtje vinden we dan toch een kamer in een hotel, overigens een goed hotel alleen niet zo swingend. 's Avonds willen we iets gaan eten en kiezen we voor het Familia Weiss hotel, echt super gegeten. Daarna nog eventjes een Ierse pub in en daarna lekker vroeg naar bed. Zo kunnen we een nachtje bijkomen van de vele busritten van de afgelopen dagen. Ook in Bariloche is het even lastig met de tijd, want blijkbaar moet de klok hier juist weer één uur terug.

Dag van de Revolutie

Omdat het vandaag de dag van de revolutie is in Argentinië zijn veel winkels gesloten en wil het ons dus niet lukken om onze vuile was bij een wasserette onder te brengen. We besluiten er dus maar een rustig dagje van te maken en te gaan winkelen. Kleding- en schoenenwinkels zijn wel open, zoals ook een paar reisbureaus. We wandelen een beetje en besluiten daarna een auto te huren om in twee dagen het Lake District te gaan ontdekken. Om 20.00 uur kunnen we de auto ophalen en daarna gaan we fonduen bij hetzelfde restaurant als gisteren. We besluiten vroeg onder de wol te kruipen zodat we morgen vroeg kunnen vertrekken.

Route Cicuito Chico

We checken uit bij het hotel en gooien onze volle tassen in de kofferbak. We hebben besloten de route Circuito Chico te nemen, deze gaat dwars door het nationale park Nahuel Huapi. Bij de uitkijkpost over het meer Nahuel Huapi maken we een fotostop, het is erg druk op de stop omdat toeristenbussen hier af en aan rijden. Bij de Zwitserse kolonie 'Colonial Schweiz' nemen we de onverharde weg, hier komen we geen toeristenbussen tegen. Het is heerlijk om je eigen vervoer te hebben, we kunnen namelijk stoppen wanneer we willen en op ons gemak het gebied verkennen. Wanneer we verder rijden komen we door Zone Central, het middelste gedeelte van Patagonië. In dit gedeelte ligt het prachtige Lake District, met haar vele meren en mooie natuur. Na ongeveer een uur rijden vanaf Bariloche is er een onverharde weg die ons langs de zeven meest bekende meren van het Lake District voert, de route is prachtig, heldere meren, ruige natuur en vrijwel geen mens tegengekomen. Na drie uur rijden over de schitterende route komen we weer op een verharde weg richting San Martin de Los Andes. Maar ook in deze stad zit het ons niet echt mee, het is normaal een wintersportplaats maar omdat het seizoen nog niet is aangebroken zijn de meeste hotels nog dicht. Wel zijn er een aantal hotels te vinden, maar deze zijn ontzettend duur, gelukkig vinden we na lang zoeken eindelijk een betaalbaar hostel, omdat het maar voor één nachtje is besluiten we daar in te checken. We gaan nog even eten bij een plaatselijk barbecue restaurant (Parilla) en omdat het dorp in het laagseizoen is uitgestorven besluiten we ook deze avond maar weer vroeg te gaan slapen.

'Brad Pitt in een kort rokje'

De volgende ochtend vervolgen we onze weg richting San Juan de Los Andes. De omgeving is een stuk kaler dan gisteren, maar we komen wel langs een paar prachtige rotspartijen. Elk gebied in Patagonië verbaasd opnieuw, het ziet er allemaal zo verschillend uit. Na twee uur over onverharde wegen zijn we weer terug in San Martin de Los Andes vanuit waar we, na een lunch, terug rijden naar Bariloche. Deze route is wel weer een route met veel bomen en weinig ander verkeer. Rond 17.00 uur zijn we terug in het dorpje waar we de auto gehuurd hebben. We besluiten even snel iets te eten omdat we nog naar de film willen. Maar wanneer we bij de bioscoop komen blijkt de film pas één uur later te beginnen! We hebben twee dagen geleden nog gekeken, maar dit hebben ze ondertussen dus weer aangepast. Dachten we eindelijk in een land te zijn waar alles op tijd begint en vertrekt, verzetten ze overal de tijden van. Maar wanneer de film, één uur later dan gepland, begint en Brad Pitt in een kort rokje op het beeld verschijnt is de avond al snel weer goed.

Pakketpost uit Bolivia

We zijn al vroeg op pad met onze huurauto, een echte luxe! We rijden naar het busstation waar we kaartjes halen voor de bus naar Puerto Madryn van 17.00 uur vanavond. Nadat we de kaartjes hebben gehaald brengen we de auto terug naar de verhuurmaatschappij en vermaken we ons de rest van de dag in het stadje. We eten hert of ciervo zoals het hier heet. Het is een lokale specialiteit en smaakt heerlijk, na het eten willen we onze mail nog even kijken. We zijn erg verbaasd wanneer we lezen dat ons pakketje al na twee weken in Nederland is gearriveerd. Vanuit Uyuni in Bolivia hebben we vanuit een middeleeuws postkantoor een pakketje verzonden, we gingen er eigenlijk al een beetje vanuit dat het nooit aan zou komen in Nederland, maar blijkbaar toch wel. Daarna gaan we naar het busstation waar onze bus keurig om 17.00 uur vertrekt.

Hostel El Gualico

We arriveren om 07.00 uur 's ochtends in Puerto Madryn en gaan maar meteen opzoek naar een hostel, wat eigenlijk maar twee minuten lopen zou moeten zijn maar we krijgen het voor elkaar te verdwalen. Daarom besluiten we al snel om maar een taxi te nemen die ons naar hostel El Gualico brengt. Het werkt hier eigenlijk hetzelfde als in Brazilië, wanneer je met z'n tweeën reist ben je eigenlijk altijd goedkoper uit in een hotel. Na wat onderhandelen krijgen we de kamer uiteindelijk voor 5 ps minder dan wat de eigenaar ervoor vroeg. Omdat we beide weinig hebben geslapen in de bus, gaan we meteen ons bed in. Om 13.00 uur worden we wakker en gaan we het dorp in waar we informeren voor een tour naar nationaal park Penisula Valdes dat aan zee ligt, je kunt hier van mei tot eind december walvis spotten. De prijzen blijken allemaal erg hoog te liggen omdat het laagseizoen is en er niet genoeg toeristen zijn om een bus vol te krijgen. De prijzen zijn zo hoog dat we besluiten morgenvroeg met de bus richting Puerto Piramides te gaan, vanuit daar gaan er namelijk boten.

Walvissen spotten

De volgende dag komen we na een uur rond 11.00 uur in Puerto Piramides aan. Met nog drie andere toeristen nemen we een klein bootje om walvissen te gaan kijken. We hebben al meer dan een uur gevaren en hebben nog steeds geen walvis gezien, we willen bijna terugvaren tot we in de verte iets zien spuiten. Het blijkt inderdaad een walvis te zijn, wel drie eigenlijk. We varen dichterbij tot we op ongeveer 5 meter afstand zijn, we kunnen de prachtige beesten erg goed zien van deze afstand en het valt op hoe ze met hun logge lijven toch erg sierlijk bewegen. Hierna varen we nog een klein uurtje verder en bekijken onderweg nog verschillende vogels en zeehonden. De bus terug naar Puerto Madryn vertrekt pas om 18.00 uur, maar we zijn rond 14.30 uur al terug met de boot. Er is niets te doen in Puerto Piramides dus wachten we in het enige restaurant van het dorp en bestellen een fles wijn en wanneer deze op is bestellen we er nog maar één. Om 18.00 uur vertrekt de bus eindelijk en vallen we allebei vrijwel meteen in slaap en worden pas wakker in Puerto Madryn.

Fietsend naar Playa El Donatallo

We checken 's morgens vroeg uit en gaan weer naar het busstation voor ditmaal een kaartje naar Rio Gallagos, deze bus vertrekt dezelfde dag om 19.00 uur. Gisteravond was dit nog 18.00 uur, gelukkig scheelt het maar één uur. We besluiten voor deze dag fietsen te huren en naar het naburige Playa El Donatallo te fietsen. We doen er ongeveer 2 uur over, ten eerste door de wind (die we tegen hebben) en daarnaast wordt een van ons ook nog aangereden. Er wordt hier in het verkeer niet zo nauw gekeken en voor fietsers is het dus erg gevaarlijk alleen al te fietsen, laat staan over te steken. Wanneer we aankomen zien we meteen dat het walvis spotten hier minder leeft, ze zijn ook wel erg ver weg, maar af en toe zien we er een omhoog springen. We gaan weer terug naar Puerto Madryn waar we nu maar veertig minuten overdoen omdat we wind mee hebben. Als we terug zijn halen we nog snel een paar boodschappen en leveren we onze fietsen in, want om 19.00 uur gaat onze bus. Op zich best een luxe bus, maar na een klein uur moeten we overstappen in een andere, veel minder luxe, bus. We snappen nog steeds niet waarom elke andere toerist waarmee we praten het heeft over de luxe bussen in Argentinië, want wij hebben steeds de verkeerde en minder luxe bus.

De goede tijd?

Wanneer we een lange stop maken om 01.00 uur 's nachts stappen er gelukkig veel mensen uit, zo hebben we nu dus twee stoelen per persoon. Misschien kunnen we nu dan een beetje slapen. Dat is misschien een beetje te optimistisch gedacht, om 03.00 uur worden we onaangenaam gewekt door een schreeuwende passagier, die, zo blijkt later, een epileptische aanval kreeg. De bus rijdt gewoon door terwijl de tweede chauffeur en een aantal inzittenden proberen de man te helpen. Gelukkig komt het allemaal goed met de passagier en arriveren we precies op tijd in Rio Gallagos.

We beginnen te wennen aan de tijd, die overal anders lijkt te zijn, en vragen tegenwoordig maar meteen de goede tijd. Het is weer een uur eerder en over drie uurtjes vertrekt er een bus naar El Calafate en hoeven we niet nog een dag te wachten. De route die ons naar El Calafate leidt is niet de allermooiste route van onze reis, het is vooral erg kaal en vlak. Wanneer we om 19.00 uur eindelijk aankomen staat er bij het busstation een medewerker van het America del Sur hostel kamers te verhuren, we gaan met hem mee. Eenmaal bij het hostel blijkt een kamer 68 ps per nacht te kosten, we wisten wel dat het hier duurder was, maar niet dat het zo duur zou zijn. Gelukkig krijgen we twee bedden in een slaapzaal voor 40ps per persoon. We besluiten opzoek te gaan naar iets te eten en komen uit bij Mike's café waar je voor een leuk bedrag zoveel vlees kunt eten als je wilt. Wanneer we terug in het hotel zijn boeken we een gletsjer tour voor de volgende dag.

Hiken bij de gletsjer

Keurig één kwartier te laat opgehaald, zoals het hoort in Zuid-Amerika en we zijn onderweg naar het National Park zo'n 80 kilometer verderop. Van veraf kun je de gletsjer al zien liggen, maar wanneer je dichterbij komt wordt het pas echt indrukwekkend. We hebben ons voor een gletsjer tour en we gaan dus één uur hiken door de heuvels rondom de gletsjer. Vanaf de heuvels heb je een prachtig uitzicht en kun je de ijsblokken zien afbreken en het ijskoude water in vallen. Helaas vallen er maar weinig ijsblokken binnen ons zicht. We krijgen van de gids te horen dat er binnen in de ijsmassa veel meer stukken ijsblokken vallen, even later horen we het ook; het klinkt een beetje alsof er zware onweer aankomt. Na deze wandeling van een uur komen we op de balkons, waar we een prachtig uitzicht op de ijsmassa hebben. Om 14.30 nemen we de boot die heel dicht naar de gletsjers vaart, echt een geweldig gezicht wanneer je ineens een 55 meter brede ijsmassa voor je ziet.Om 17.00 uur zijn we alweer terug in ons hostel in El Calafate waar het personeel een ticket boekt voor een vlucht naar Buenos Aires morgenvroeg.

Ontmoetingen in Buenos Aires

We nemen om 09.00 uur een taxi richting het vliegveld, die ons een vaste prijs van 25 ps. kost omdat de chauffeur zijn meter halverwege uitzet en ons voor de hele rit een vaste prijs aanbied. We landen in Buenos Aires na wat oponthoud bij de douana van El Calafate en een voorspoedige vlucht. Er staat op het vliegveld van de Argentijnse hoofdstad een infobalie waar ze gratis opzoek gaan naar een hotelkamer voor je, zo vinden we al snel een goedkoop hostel met een extraatje; namelijk wanneer we langer dan drie dagen verblijven in het hostel is de vliegveldbus gratis.

Nadat we in Buenos Aires zijn aangekomen wandelen we nog een beetje rond in de hoofdstad waarna we in een internetcafé onze mail besluiten te bekijken. Tijdens onze reis zijn we al in contact gekomen met veel locals en medereizigers, wat blijkt nu; een aantal van de mensen die we hebben ontmoet zijn ook hier. We spreken dus snel af en gaan iets drinken met Lior en Jeremy, de twee jongens die we tijdens onze boottocht hebben ontmoet. Na het diner gaan we met een aantal mensen uit het hostel stappen in Buenos Aires in de club Lost. Ook de nachtclubs komen, net als de restaurants, pas laat op gang, het wordt dan ook pas om 03.00 uur druk en we gaan om 06.00 uur strompelend terug naar het hostel.

Lekker uitslapen in Argentinië

Na de avond ervoor moesten we echt even bijslapen, dus komen we pas om 14.00 uur ons bed uit. Omdat wandelen goed is voor de kater is dat wat we gaan doen, we besluiten te gaan winkelen. De winkelstraat Santa Fe Avenue is er eentje waar je ook veel Argentijnen ziet, het is dan ook een super goedkope straat. We kopen hier dan ook nieuwe backpacks, die van ons waren al aan vervanging toe, maar in Nederland kost dit een stuk meer. Hier kopen we twee nieuwe backpacks voor nog geen €20,- per stuk. 's Avonds eten we bij een restaurant met het 'All You Can Eat' concept, waardoor we voor 10 ps per persoon kunnen kiezen uit onder andere Barbecue, Italiaans, Chinees en salades.

R.I.P. Evita Peron

Vandaag staan we iets eerder op dan gisteren, we willen namelijk een volle dag besteden aan het bekijken van de stad. Als eerste wandelen we naar het parlementsgebouw in Centro. Daarna lopen we naar Puerto Madero, een leuk havengebied met allerlei restaurantjes en appartementen. Vervolgens nemen we de metro naar Recoleta een wijk met een aantal van de meest toeristische bezienswaardigheden van Buenos Aires. We zijn overigens beide zo moe dat we alleen naar het kerkhof gaan waar Evita Peron begraven ligt gaan, de overige bezienswaardigheden laten we voor wat ze zijn. We wandelen daarna langs een klein marktje en pakken dan de metro weer terug naar ons hostel. Op het moment dat we het hostel binnenwandelen is er telefoon, het is George uit Pampas die wil weten of we zin hebben om vanavond uit te gaan in de Pacha. We eten van tevoren iets met George en ook de Ieren die we in Pampas hebben ontmoet sluiten zich aan. Vervolgens pakken we een taxi naar de nachtclub en komen pas rond 06.00 uur de club uitgerold.

Markt in Buenos Aires

Omdat we het weer erg laat hebben gemaakt komen we pas om 13.00 uur uit ons bed, we eten snel een ontbijtje waarna we vertrekken. We halen Sean en Anitha en de Ieren op bij hun hostel en met z'n allen wandelen we naar San Telmo. In deze wijk is het op zondag lekker druk door de markt die er gehouden wordt. De markt zijn niet alleen de standaard groente en kledingkraampjes maar ook straatartiesten en tangodansers. We lopen de verdere dag op ons gemak door Buenos Aires en eten 's avonds nog een hapje. Rond 01.00 uur zijn we op onze kamer en gaan we vroeg (vergeleken met de andere dagen) naar bed.

Op zoek naar campingspullen

Vandaag gaan we weer een dagje winkelen, we willen eigenlijk nog kampeerspullen voor onze volgende reis naar Afrika kopen. Helaas is het kampeerseizoen in Argentinië voorbij en vinden we dus niets naar onze smaak, jammer want ook kampeerspullen zijn hier stukken goedkoper dan in Nederland. We eten voor de laatste keer in Buenos Aires omdat we morgen naar Uruguay gaan, voor het eten schuiven de Ieren en Engelsen bij ons aan om afscheid te nemen.

Reis naar Uruguay

De volgende dag; het is dan toch tijd om naar Uruguay te gaan, om 10.00 uur zijn we bij de haven. Onze taxichauffeur heeft best een aardig stuk omgereden, maar dat is normaal hier. Voordat we naar Uruguay kunnen gaan moeten we eerst een kaartje reserveren bij loket nummer één, vervolgens bij het tweede loket ons kaartje betalen en uiteindelijk bij het derde loket ons kaartje in ontvangst nemen en onze bagage inleveren. Zo zie je de efficiëntie in Zuid-Amerika nog maar eens. Om 10.30 vertrekt onze boot en binnen een halfuur zijn we in Colonia, Uruguay.

We nemen een kamer in een hostel vlakbij het historisch centrum van de stad. En ook hier rijdt de taxichauffeur nog een extra rondje om ons 'de stad te laten zien'. Uiteindelijk blijkt het hostel namelijk maar op 2 minuten van de haven te liggen. Nadat we ons gesetteld hebben in onze kamer besluiten we 's middags een rondje te wandelen door de stad, wat we in één middag ook wel hebben gezien, het is namelijk maar een klein centrum. Doordat we het in één middag wel gezien hebben willen we morgen verder reizen; en wel naar Montevideo, de hoofdstad van het land.

's Avonds gaan we eten bij een, zo blijkt later, slecht barbecuerestaurant. Daarna gaan we een casino onveilig maken omdat er in het laagseizoen weinig te doen is in de stad. Ook in het casino is het te merken dat het laagseizoen is aangebroken, de speeltafels zijn allemaal gesloten, het enige wat wel geopend is zijn de speelautomaten. Het gaat ons best goed af en aan het einde van de avond hebben we bijna het vijfvoudige van wat we in de automaat hebben gegooid. Omgerekend is dit overigens maar €10,-, omdat we er samen nog niet uitkomen wat we met onze nieuw verworven rijkdom gaan doen drinken we nog een biertje en gaan daarna vroeg onder de wol.

Montevideo in één dag

We zijn rond 14.00 uur in Montevideo na ongeveer 3,5 uur in de bus te hebben gezeten. Nadat we in Montevideo een hotelkamer hebben bemachtigd en onze spullen weg gezet hebben maken we een wandeling door de stad. Ook hier is hetzelfde 'probleem' als in Colonia, na één middagje hebben we het eigenlijk wel gezien, daarom gaan we morgen naar Iguazu. Iguazu is weer Argentinië en dus gaan we weer terug naar waar we vandaan kwamen. Helaas is dit niet zo makkelijk als we dachten, we moeten namelijk eerst naar het noorden van Uruguay reizen, waarvandaan we naar Concordia in Argentinië kunnen en vanaf daar moeten we dus bus naar Iguazu pakken. Omdat dit betekent dat we morgen een lange reisdag voor ons hebben willen we vroeg eten. Dat plan gaat niet door helaas, want in de stad gaan de keukens pas open vanaf 20.00 uur. Na een aperitiefje kunnen we om 20.00 uur eindelijk aan tafel.

Grenscontrole voor Argentinië

Vandaag staat er een lange dag en een lange nacht reizen op ons programma. Om 06.30 vertrekt de bus richting Salto, hier komen we om 13.15 aan. Daarna vertrekken we een halfuur later naar Concordia, helaas is het bij de grenscontrole weer raak. We worden eruit gepikt om onze tassen te laten doorzoeken, naar onze mening omdat ze ons Nederlandse paspoort hebben gezien en op zoek zijn naar drugs. Ze onderzoeken werkelijk alles; de aspirines, mailariatabletten en de ibuprofen en dat terwijl de hele bus op ons moet wachten. Na de uitgebreide inspectie komen we om 15.00 uur eindelijk weer in Argentinië, Concordia. De bus naar onze eindbestemming van vandaag vertrekt helaas pas om 20.00 uur. Ondertussen hebben we dan wel mooi de tijd om Concordia te ontdekken, we wandelen wat rond en eten iets en melden ons netjes om 20.00 uur bij het busstation. Verbaasd als we zijn moeten we hier in een taxi stappen, deze brengt ons naar een snelweg waar de bus langs komt om ons mee te nemen naar Iguazu. Een uur later als verwacht is de bus er en krijgen we een warme maaltijd en vallen we direct in slaap.

Geen succesnummer in Nuevo Misiones

's Morgens om 08.00 uur zijn we in Puerto Igauzu in een lege bus, blijkbaar zijn we al een tijdje op de plaats van bestemming maar lagen wij nog te slapen. Wanneer we de bus uitstappen staan er al minstens vijf mensen om ons heen te dringen om ons een tour of hotel aan te bieden. We nemen een kamer in Nuevo Misiones, niet echt een aanrader overigens. We komen aan in het hotel en de eerste kamer die we krijgen stinkt naar benzine, de tweede kamer heeft een hard bed en de derde heeft een raampje in de badkamer kapot. Toch nemen we de derde kamer, omdat dat probleem het minst erg is en we niet echt zin hebben om verder te zoeken maar gewoon willen slapen. Als het allemaal geregeld is gaan we nog snel een aantal uurtjes slapen. We worden rond het middaguur weer wakker en besluiten de stad te gaan verkennen. Het is best druk in de stad, maar dat is zeker niet omdat de stad zelf zo interessant is. Er zitten hier dichtbij watervallen wat een echte bezienswaardigheid is in Argentinië. Wij wandelen zelf naar het drielandenpunt omdat we de onnatuurlijke grens willen bekijken, het is namelijk een rivier die de grens vormt tussen Argentinië, Paraguay en Brazilië.

Nationaal Park Iguazu

We willen vandaag toch een bezoek brengen aan de beroemde watervallen, en rijden dus mee met een lokale bus naar Nationaal Park Iguazu. Het park ligt op het drielandenpunt en je kunt de watervallen zien vanaf Argentinië en Brazilië. Aan de kant van Argentinië hebben ze een compleet park aan gelegd, hier is Disneyland niets bij. Omdat we aan de kant zijn van Argentinië gaan wij ook het park in en lopen we zo dicht mogelijk naar de watervallen. Op de loopbrug over de rivier heb je een prachtig uitzicht over de waterval. Bij het entreebewijs voor het park zit een boottocht naar Isla Martin inbegrepen, Isla Martin is een eiland tussen een aantal watervallen in. Er is ook de mogelijkheid een boottocht te maken tot in de watervallen, maar wanneer we iedereen daar zeiknat van zien terugkomen besluiten we om dit niet te doen.

EK-wedstrijd

Een keer een dagje rust, dat dachten we toen we wakker werden. Na lekker uitgeslapen te hebben gaan we iets eten in het dorpje en kijken we met een aantal Engelsen de wedstrijd Engeland – Frankrijk. Jammer genoeg maakt Frankrijk op het laatst nog twee goals en gaan de punten dus niet naar Engeland. Daarna eten we voor de allerlaatste keer bij een Parilla in Argentinië want morgen gaan we op weg naar Brazilië.

Terugkomst naar Brazilië

Onze terugkomst naar Brazilië is naar Foz de Iguazu, hemelsbreed zo'n 5 kilometer maar we doen er meer dan 2 uur over om in Brazilië te komen. Als eerste hadden we bedacht met de lokale bus richting de grens te gaan, maar de bus komt niet opdagen bij de eerste busstop waar we staan te wachten. Door een aantal aardige inwoners worden we naar Avenue Brasil gestuurd, maar hier kunnen we geen busstop vinden. Een Argentijn probeert ons te helpen maar stuurt ons naar een busstop twee blokken verderop, maar eigenlijk willen we gewoon meteen naar het busstation. Hij wijst ons en bij het station vinden we eindelijk de juiste bus.

Wanneer we bij de grens aankomen stapt iedereen uit de bus en gaat langs de douane naar de nieuwe bus. Helaas duurt het bij ons weer langer door ons Europese paspoort en missen we de bus, dat wordt dus een halfuur wachten op de volgende. Deze bus zal ons naar de Braziliaanse grens brengen waar weer precies hetzelfde gebeurd, door ons Europese paspoort duurt de controle lang en opnieuw is de bus die ons naar Foz de Iguazu zou moeten brengen weg. Terwijl we staan te wachten op de bus krijgen we een aanbod voor een, volgens de verkoper, mooi hotel. Dat zou ons 60 rl. gaan kosten, maar dat is ons toch even te duur. Uiteindelijk komt hij met een ander hotel voor 40 rl.; het wordt hotel Remo. Hij vertelt de buschauffeur waar wij eruit moeten en zegt daar te zijn wanneer wij eraan komen.

Onderweg ontmoeten we twee andere mensen die ook op weg zijn naar Foz de Iguazu, zij gaan naar een hotel waar ze 30 rl. betalen voor een kamer, dat is aantrekkelijk. Daarom lopen we wanneer we aankomen in het stadje met z'n vijven langs de verkoper op, naar het hotel. Wanneer we bij het hotel komen blijkt het hetzelfde hotel te zijn als waar we eerder de aanbieding voor kregen. Alleen we krijgen de kamer niet voor 30 rl. want de meneer wil zijn commissie nog wel krijgen. Dan maar op zoek naar een ander hotel, als we omdraaien krijgen we alleen de kamers ineens wel en dus besluiten we te blijven.

Watervallen en EK

Na een goede nacht rust bezoeken we de watervallen die we eerder vanaf de Argentijnse kant hebben bekeken. Vanaf de Braziliaanse kant kun je niet zo dicht bij de watervallen komen, wel heb je ook vanaf deze kant een prachtig uitzicht. We worden met een parkbus zo dicht als mogelijk bij de watervallen afgezet en we worden door de chauffeur vriendelijk verzocht niet de wilde dieren te voeren. Blijkbaar heeft iemand zich hier niet helemaal aan gehouden want wanneer we uitstappen komen alle dieren aangerend en zitten ze bijna in mijn tas wanneer ik een foto probeer te maken.

Een paar uur later hebben we wat rondgewandeld door het park en hebben we het helemaal gezien. Alleen de lift naar de uitkijkpost hebben we nog niet gebruikt, maar dat komt omdat die vandaag gesloten is. Daarom pakken we de bus terug naar ons hotel en loop ik naar het postkantoor terwijl mijn man in het Beerhaus de EK-wedstrijd Duitsland-Nederland kijkt. Maar helaas voor hem besluiten ze in de stad net aan de tv-kabels te gaan werken en vallen alle zenders uit. Gelukkig is er in het hotel een klein tv-tje waar op een besneeuwd beeld toch nog de wedstrijd te zien is.

Dagje busreizen

's Ochtends staan we helemaal klaar om te vertrekken richting Rio, maar de Brazilianen zijn niet zo snel en dus zijn onze bustickets er nog niet. De bus vertrekt om 12.00 uur precies en we worden dus met de minuut zenuwachtiger, gelukkig komen ze om 11.15 uur eindelijk aan met de tickets. Doordat we een stadsbus pakken naar het station komen we net op tijd aan voor de bus naar Rio de Janeiro. De rit verloopt voorspoedig en de omgeving waar we doorheen rijden is prachtig groen en heuvelachtig. Om 22.00 uur vallen we allebei in slaap, maar om 23.30 uur worden we uit onze droom geholpen; de militaire politie komt controleren. Onze grote tassen is wat ze willen doorzoeken. Maar ik snap niet wat ze willen, vervolgens is het sleuteltje van de tas kwijt en lach ik nog een keer lief in de hoop dat we door kunnen. Het helpt en we mogen doorrijden van de politie.

Rio de Janeiro

Uiteindelijk komen we in Rio de Janeiro om 11.00 uur 's ochtends zonder verdere vertraging. Gelukkig weten we dat dit onze laatste echt lange busrit is in Zuid-Amerika. We zagen al van verre dat we in de buurt van Rio kwamen vanwege de smog die als een sluier over de stad ligt. Op het busstation kopen we direct kaartjes voor de bus naar Angra dos Reis vanuit waar we naar Ilha Grande zullen varen. We pakken de eerste bus richting het stadje en komen om half 3 aan, de boot vertrekt vanaf daar om half 4. We komen op Ilha Grande na precies 2 uur varen en genieten van de jungle, de bergen en het mooie strand. In het stadje zelf loopt iedereen met een korte broek, alleen wij niet. Het was in Iguazu niet zo warm, maar hier zweten we onze broek uit. Als we een hotelletje hebben gevonden gaan we na het eten meteen ons bed in.

Een weekje rust op eiland Ilha Grande

Na vier maanden van constant reizen en bezichtigen zijn we helemaal kapot en nemen dus een volle week rust op Ilha Grande. Er zijn genoeg dingen te doen, maar eigenlijk liggen we alleen maar lekker op het strand. Wel maken we twee boottochten naar Lopes Mendes en de Blue Lagoon, maar naast deze twee uitstapjes drinken we Capiroska en genieten we van heerlijk niets doen. Die week zijn er twee wedstrijden van Nederland, bij de eerste wedstrijd hebben we de locals toch maar even uitgelegd dat ze alleen moeten juichen voor Oranje. Bij de tweede wedstrijd hebben we wel pech, de stroom valt een uur voor de wedstrijd uit, iets wat volgens de locals nooit gebeurd. Dat hebben wij weer, maar twee minuten voor het einde springt de stroom weer aan en kunnen we nog even Nederland-Letland zien.

Een zespersoonskamer voor twee

Na een week van rust zijn we gisteravond in Sao Paulo aangekomen. We rijden met een taxi naar een hostel, maar als snel blijkt dit hostel geen tweepersoonskamer meer te hebben. We nemen dezelfde taxichauffeur (die meteen 25 rl. wil) en rijden naar een hostel in de Italiaanse wijk van de stad. Hier verblijven we met z'n tweeën in een wel erg ruime zespersoonskamer. Omdat het één van de laatste dagen in Brazilië is en we tijdens onze reis al zoveel gezien hebben willen we niets meer bezichtigen. We vermaken ons met winkelen en in het internetcafé, daarna kijken we Frankrijk-Griekenland en eten iets in de Japanse wijk. Zelfs de straatverlichting en de huizen zijn hier in typisch Japanse stijl. Wel vinden we Sao Paulo beiden geen mooie stad, het is veel te druk naar onze smaak.

Op weg naar het vliegveld

Omdat we alweer bijna richting Nederland gaan informeren we in ons hostel hoe we naar het vliegveld kunnen geraken. Volgens het hostel kun je zowel met de metro als de bus, maar hierbij moet je wel twee keer overstappen en daarbij hebben we niet echt meer zin in het openbaar vervoer in Zuid-Amerika. Er is ook een airportbus maar deze kost bijna 24 rl. per persoon en zoals we geleerd hebben heb je na een beetje onderhandelen wel een taxi voor 50 rl. we besluiten het laatste te proberen en gaan op weg naar de taxistandplaats met 46 rl. in onze portemonnee.

Wanneer we informeren naar een taxi en vragen naar de prijs krijgen we te horen dat het 60 rl. wordt naar het vliegveld (dat dachten we al). Zoals we van tevoren hadden afgesproken kijken we elkaar erg moeilijk aan en gaan we uitgebreid ons geld steeds opnieuw tellen. Dit wekt, zoals gehoopt, de interesse op van de chauffeurs die vragen of er een probleem is. We leggen ze uit dat dit onze laatste dag in Zuid-Amerika is en dat de 46 rl. ons laatste geld is. Gelukkig trappen ze er met open ogen in en laat een van de chauffeurs ons weten dat hij het voor dat bedrag ook wel wil doen.

We komen ruim op tijd aan bij het vliegveld en betalen de taxichauffeur 46 rl. voor de rit. We checken in voor onze vlucht terug en lopen een beetje rond op het vliegveld op zoek naar een televisie. Over een paar minuten begint namelijk de wedstrijd Nederland-Zweden; de kwartfinale van het EK. Eigenlijk hebben we nog altijd vertraging gehad met de vluchten, maar nu we het een keer niet erg zouden vinden gaat ons vliegtuig natuurlijk precies op tijd.

Vliegreis naar Brussel Airport

Na een erg voorspoedige vlucht landen we rond 07.30 uur in Malpensa Milaan. Het is één grote bende op het vliegveld van Milaan en er staat een grote rij bij de douane. Gelukkig slippen we er net door bij de douane en hebben we geen oponthoud. Ons vliegtuig naar Brussel vertrekt namelijk om 09.30 en daarvoor moeten we nog inchecken. Om 11.00 uur komen we veilig aan in Brussel, waar we nog moeten wachten op onze koffers. Na een aantal rondjes van de bagageband kijken we elkaar aan, eigenlijk weten we het al maar we wachten nog een halfuur. Wanneer onze bagage na het halfuur nog steeds niet voorbij is gekomen wandelen we naar het kantoortje op de luchthaven. We geven aan dat onze bagage niet voorbij is gekomen waarop zij vertellen dat het een grote puinhoop is in Milaan en dat onze koffers waarschijnlijk daar nog zijn. Nou goed, normaal zou dat niet zo'n probleem zijn, maar we vertrekken dinsdag weer naar Afrika en we willen wel schone kleren meenemen. Toch vertrekken we naar huis, zonder bagage.

Het eerste wat we doen wanneer we thuis zijn is een frikandel eten, niet teveel overigens want om 18.00 uur is het tijd voor een barbecue met vrienden en familie bij de ouders. Erg gezellig natuurlijk want na zo'n lange reis is het toch wel leuk om iedereen weer te spreken en zien. Ik heb een mailtje richting het thuisfront gestuurd vanuit Brazilië met de mededeling dat ik de Nederlandse drop zo mis, dus je kunt wel raden wat we kregen toen we daar aan kwamen. Er waren zo'n 10 zakken drop gekocht waardoor we op onze reis naar Afrika niets te klagen hebben.

Bagage terecht

's Ochtends om 07.15 gaat de telefoon al, het is het vliegveld met de mededeling dat onze bagage terecht is en vandaag rond 12.00 uur wordt afgeleverd. Dat is een geluk, want nog ruimschoots op tijd voor onze volgende reis richting Afrika. Alles wordt gewassen, door onze moeders dat wel terwijl wij de laatste inkopen voor Afrika doen. 's Avonds is er even tijd om nog een aantal verhalen uit te wisselen en foto's te kijken en dan is het toch echt voorbij; onze reis naar Zuid-Amerika was een geweldige ervaring!

Lees het complete wereldreisverhaal op de site van de Trotters.