De imposante kust van de Algarve
Op dinsdagochtend 20 juni stap ik al erg vroeg mijn bed uit. Om 07:05 vertrekt namelijk mijn...
Bekijk verhaal
Bestemming:
A. Lissabon
(Portugal)
, B. Sintra
Periode: mei 2015
Vervoer: Vliegtuig, bus, auto, tram
Accommodatie: Appartement
Organisatie: Airbnb
Afgelopen voorjaar was ik met Tries naar Lissabon geweest, want wie heeft er nu niet graag naast veel bezienswaardigheden in een stad een zonnetje, lekkere cocktails en een strakblauwe lucht!
Op een zondag in mei vertrokken we dan eindelijk. Direct bij aankomst was het heerlijk weer. Vanaf het vliegveld namen we de bus naar het centrum van Lissabon. In de bus zat een man, die waarschijnlijk al jaren een toupetje op had. Nu is dat niet per sé heel grappig, maar ik moest wel lachen, het toupetje was namelijk nog bruin, maar het haar van de man was hartstikke grijs. Na een halfuurtje kwamen we aan in het centrum van Lissabon. Vanaf daar sjouwden we onze gezamenlijke koffer (in het kader van wat je niet uitgeeft aan de reis kun je uitgeven in Lissabon) mee omhoog naar ons geweldige via airbnb geboekte appartementje. Dit appartementje lag bij de vestingmuren van Castelo de São Jorge, dat in het Nederlands een stuk minder spannend het kasteel van Sint-Joris wordt genoemd. Bij het appartement aangekomen bleek de verhuurder er niet te zijn en ook op ons telefoontje reageerde hij niet. Gelukkig kwam de verhuurder na een halfuur opdagen, waarschijnlijk was hij met zijn Zuid-Europese temperament niet zo gewend aan de stiptheid van twee Nederlandse meiden. En wat een mooi appartement was het, we waren zo blij als twee meisjes op vakantie kunnen zijn.
’s Avonds besloten we niet te ingewikkeld te doen en naar het toeristische centrum te gaan om een hapje te eten. Moe van de reis en de indrukken genoten we van het eten en keken een beetje om ons heen. Ineens kwam daar een oude bekende voorbij lopen: De man met het foute oude toupetje. We moesten er hard om lachen, wat is nu de kans dat je iemand weer tegenkomt in zo’n grote stad, en dan uitgerekend deze man.
Na een nacht slapen besloten we de volgende ochtend met de trein naar Sintra te gaan. Dit werelderfgoed ligt op een adembenemende plek in de bergen, waardoor cultuur en een boswandeling aangenaam verenigd worden. Nu vonden we de wandeling vanaf het station erheen echter wel genoeg, dus terug werden we door een leuke tuktuk gebracht die heerlijk de berg af zoefde.
Lissabon bleek echt een fantastische stad te zijn met een diversiteit aan cultuur en natuur. Zo hebben we ons in de verschillende trams gepropt om op diverse plekken rond te dwalen en was carreira 28 (tramlijn 28) onze favoriet. Een ouderwetse tram, vol met locals en toeristen die door de smalle straatjes van Lissabon gaat.
Natuurlijk hebben we een dezer dagen het dichtbij gelegen Castelo de São Jorge bezocht en hiervandaan een fantastisch uitzicht over ‘de witte stad’ gehad.
Daarnaast is Alfama een aanrader, een wijk vol met trappen en kronkelende steegjes tussen kleine huisjes door. Vooral ’s avonds zit deze buurt vol sfeer en we hebben heerlijk gegeten bij verschillende restaurantjes. Hierbij kozen wij wel voor een plekje waar de fado, het Portugese levenslied, niet de hele avond overheersend was.
Genoten hebben we tevens van de voorstad Bélem, voluit Santa Maria de Bélem. We bekeken de Torre de Bélem (Toren van Bélem) vanuit het park samen met Kabouter, die vaak met Tries mee mag reizen buiten Nederland. Ook hij genoot van het uitzicht langs de Taag.
Indrukwekkend was de tentoonstelling van de World Press Photo 2015 in het Musea da Electricidade, het overige deel van het museum was iets minder imponerend.
Aangezien we over de beroemde pastéis de Bélem hadden gelezen en de rijen die er zouden staan voor de winkel, waren we op voorhand zeker niet van plan om te proberen deze te bemachtigen. Maar toen we tegenover de bekende bakker op een volgende bus stonden te wachten, nadat we een propvolle bus aan ons voorbij hadden laten gaan, bleek de rij opeens in het niets opgelost. Het leek wel of het zo moest zijn. En dus snelden wij de winkel in en kwamen zeer in onze nopjes met de buit weer naar buiten. Lekker!
Voor aanvang van de reis hadden we al voor één dag een auto gehuurd, zodat we het gebied rondom Lissabon ook konden verkennen. Daarna vervolgden we onze weg naar een rustig strand om lekker van de zon te genieten. Onderweg waren we druk bezig met de plaatsnaamborden. We kwamen er niet uit, wat nu de borden Este en Oeste betekenden. Uiteindelijk bleek dit gewoon oost en west te betekenen, een lekker snuggere actie van ons, we hebben hier achteraf wel om moeten lachen.
De laatste dag was het heerlijk weer en we besloten dat we een dagje strand hadden verdiend na een actieve week. Met de trein vertrokken we naar Estoril en Cascais. Omdat het erg warm was kochten we een parasol, zodat we op het strand lekker in de schaduw konden liggen. Op een gegeven ogenblik besloot Tries even het water in te gaan om wat af te koelen. Ineens kwam ze hysterisch gillend weer het strand oprennen. Ze had de man met het toupetje op het strand gespot. We keken om ons heen en inderdaad, daar stond hij. Dit keer in een spuuglelijke witte zwemboek, althans we hoopten dat het in ieder geval een zwembroek zou zijn. Helemaal alleen zat hij om zich heen te kijken met een verrekijker, niet alleen naar de zee, maar vooral naar de mensen op het strand. Erg eigenaardig allemaal, wij kropen voor de zekerheid maar snel achter onze parasol weg.
Terugkijkend op een ontzettend leuke vakantie kunnen Tries en ik hard lachen om wat we allemaal hebben meegemaakt. Deze vakantie hebben we erg genoten!
Geschreven door Esther Rakhorst