De imposante kust van de Algarve
Op dinsdagochtend 20 juni stap ik al erg vroeg mijn bed uit. Om 07:05 vertrekt namelijk mijn...
Bekijk verhaal
Bestemming:
A. Azoren
(Portugal)
Periode: juni 2015
Vervoer: vliegtuig, voet
Accommodatie: hotel
Organisatie: Sawadee
Als ik last minute vrijvraag om met Sawadee op een wandelreis naar de Azoren te vertrekken, is het niet gek dat mijn werkgever vraagt: Waar ga je heen? Eerlijk is eerlijk, ik denk dat ik op de middelbare school deze aardrijkskunde les ook gemist heb. De Azoren zijn een goed bewaarde eilanden archipel in de Atlantische Oceaan. Ze behoren Portugal toe en zijn daarmee onderdeel van de Europese Unie. De Azoren bestaan uit 9 bewoonde en 8 onbewoonde eilanden en zijn allen van vulkanische oorsprong.
Ondanks dat het geen single reis is, zijn we een groep van 18 (3 mannen, 15 vrouwen) alleenreizende mensen, de meesten tussen de 25-35 jaar met enkele uitschieters naar 50+. We verblijven voor 7 nachten in de stad Ponta Delgada, op het groenste en grootste eiland São Miguel. Ponta Delgada heeft een leuke boulevard, veel historische panden, gezellige terrasjes, een leuk park en net buiten het centrum ligt een groot winkelcentrum. Ondanks dat het een stad is, is het er erg rustig en ’s avonds uitgestorven.
Voor de eerste wandeling brengt de chauffeur ons naar de noordwestkant van het eiland en zet ons af op 850 meter hoogte. Gelukkig hoeven we de eerste dag niet te klimmen, maar de natuur heeft wel andere verrassingen voor ons in petto. Op de Azoren is het namelijk nog wisselvalliger dan in Nederland. We beginnen de tocht in mist en nevel, waardoor we de eerste kilometers niet verder dan 10 tot 30 meter zicht hebben. Helaas is daar niets aan te doen, behalve snel een poncho aantrekken voor de regenbui die ook nog besluit net boven ons los te barsten. Als we dan de afdaling inzetten, lost de mist langzaam op, wordt het wat warmer en zien we links van ons eindelijk het mooie blauwe kratermeer liggen.
Tegen de tijd dat we bij de brug over het Lagoa Verde (groene meer) en Lagoa Azul (blauwe meer) zijn aangekomen, is de zon doorgebroken en is het aangenaam warm. Daar vertelt onze gids Alena in geuren en kleuren de mythe over de prachtige prinses die door de koning beschermd werd opgevoed. Ze wist te ontsnappen als haar vader sliep en werd verliefd op de herder die zij tegenkwam op haar wandelingen buiten de muren. Ze mochten niet trouwen van de koning, waarop ze samen een hele middag hebben zitten huilen. Door haar groene ogen stroomde er groen water in het ene meer en heeft de boer met zijn blauwe ogen het blauwe meer vol gehuild. De wetenschap leert ons echter dat deze 2 meren elk een eigen ecologisch systeem hebben en door slechts een smal waterstraatje gekoppeld zijn. De lichtinval van de zon, laat de algen dusdanig oplichten dat het ene meer een groene en het andere een blauwe kleur krijgt.
In de omgeving van Povoação in het oosten van het eiland, begint onze wandeling met een steil rotsig pad omhoog, naar het sinds 1970 verlaten dorpje Sanguinho. Vanaf hier hebben we spectaculair uitzicht op de vallei en de zee daar achter. De route die we vervolgen is een lichtelijk uitdagende wandeling over smalle, modderige bospaadjes en ondergronden met klei, bladeren en rotsen. Bij de waterval Salto do Prego aangekomen eten we onze meegebrachte lunch. Bij geen enkele wandeling komen we door dorpjes of langs plekken om voedsel te kopen. Zorg er dus altijd voor dat je voldoende eten en drinken bij je hebt als je vertrekt!
Met een catamaran varen we de zee op. Na enkele kilometers spot de kapitein een walvisspoor, een groot rond spiegelglad oppervlak in het water, waar de walvis zojuist adem heeft gehaald. We volgen het spoor van afstand en zien daar inderdaad de vin van een vinvis omhoog komen en naar beneden duiken, met de staart boven het water uit! Gaaf, de foto die iedereen wil! Een andere boot heeft 3 bultrugwalvissen gespot en wij koersen daar ook op af. Er liggen 3 grote jongens van zo’n 15-20 meter aan het wateroppervlak in de zon te luieren. Wat een mazzel voor ons! Op de terugweg is er een groepje dolfijnen die speels met de boot mee springen. Wat een fantastische dag!
Onder het mom van nu ik er toch ben, ga ik mee met deze halve dag excursie naar het noorden van São Miguel. Eerst bezoeken we een ananasplantage, welke niet meer dan een paar kassen zijn waar je even naar het plantje kan kijken. In het winkeltje is het mogelijk om allerlei ananasgerelateerde producten te kopen, van bodylotion en likeurtjes tot geurkaarsen. Niet heel speciaal. Onderweg zijn er prachtige uitzichten over het bergachtige binnenland en op de blauwe zee, dat maakt alweer een hoop goed. In Ribeira Grande aangekomen, zie ik weinig verschil met Ponta Delgada. Het is ook een knus, pittoresk dorpje met een mooie kerk en gezellige pleintjes. Door de proeverij in het likeurwinkeltje, begint dit dorp toch meer charme te krijgen, maar of dat nog objectief is is de vraag...
Na wederom een hele steile klim van 500 meter, lopen we door een compleet andere omgeving. São Miguel heeft een ongelofelijke diversiteit aan natuur en omgevingen. Vandaag lopen we door een groene vallei met lage struikjes en heel veel meeuwen, die krijsend over ons heen vliegen om hun nesten te beschermen. Na enkele kilometers komen we bij het prachtige helderblauwe Lagoa de Fogo, waar we afkoelend in plonsen. Na onze meegebrachte bammetjes te hebben gegeten, klimmen we weer omhoog om aan de andere zigzaggend over de steile weg naar beneden te gaan.
Voor de laatste wandeling van deze geweldige trip worden we 12km buiten Maia afgezet. We lopen door de groene bossen, up & down, langs een helder waterstroompje, naar een prachtig uitzichtpunt. Waarna we naar beneden klauteren, over rotsen springen en op het zwarte strand uitkomen. Daar aangekomen begint het te regenen en we schuilen knus met z’n allen onder de grote rotspartijen. Na de bui komt de zon weer door, de poncho kan weer uit, de klim omhoog kan weer beginnen. Blij met de wandelstok die ik vandaag geleend heb, want mijn ongeoefende knieën hebben wel wat moeite met de vele ups & downs deze vakantie. In Maia worden we weer opgehaald door de chauffeur, die ons naar Furnas brengt.
In dit dorp laat de vulkaan Furnas zien dat hij nog actief is. Overal om ons heen komt er stoom uit de grond, van grote spuitende geisers, kleinere kratergaten, borrelende modderpoelen tot uit de smalle spleetjes tussen de stoeptegels. Het voelt bijna gevaarlijk om op deze plek te zijn, waar de aarde zijn ondergrondse activiteiten zo tentoonstelt. Op diverse plekken in dit dorp kun je de mineraal en ijzerhoudende waterbronnen proeven, welke een heilzame werking schijnen te hebben. Dit water wordt tevens gebruikt om de thermale baden te vullen, een bezoek aan zo’n spa is ook zeker aan te raden. Echter de stank van rotte eieren (zwavel) wordt na een tijdje ondraaglijk en we zijn dan ook blij dat we hier weer weg mogen.
Van stevig omhoog klimmen, steile afdalingen, avontuurlijke rotsformaties, prachtige vergezichten, fantastische kratermeren, mooie groene bossen met watervallen, kleurige hortensia’s, springende dolfijnen in helder blauw zeewater, vriendelijke inwoners, pittoreske dorpjes tot vulkanische activiteiten, het rustige niet-toeristische São Miguel heeft het allemaal.
Het weer is er nog wisselvalliger dan in NL, dus vergeet je poncho, windjack en zonnebrandcrème niet. Mits je een zwembad in je hotel hebt, kun je de bikini thuis laten, echte stranden zijn er namelijk niet. Om te winkelen, flink te stappen of voor culinaire hoogstandjes hoef je hier niet naar toe. Fietsers kom je niet tegen, São Miguel is echt een wandeleiland.
Geschreven door Babeth Zwart