Een busreis door Turkije

Bestemming: A. Antalya (Turkije) , B. Konya , C. Cavusin , D. Göreme
Periode: februari 2015
Vervoer: Bus
Accommodatie: Hotel/Gypsophila holiday village, Altinyazi

Op 6 februari vertrok het vliegtuig van Freebird om ons naar Antalya te brengen. Na een vlucht van krap vier uur landde het toestel op Antalya airport.
Toen we onze koffers van de lopende band hadden gehaald, liepen we naar buiten waar we ons meldden bij een loket van RSD-reizen. Even later zaten we in de bus naar het hotel.
We reden naar Gypsophila holiday village, een prachtig vijf sterren-resort in de plaats Okur Calar, dat gelegen is tussen Antalya en Alanya.

Het hotel verkennen

Het was zo mooi weer dat we de volgende dag buiten konden ontbijten op een gezellig terras met het uitzicht op zee. Daarna vertrok de groep naar Aspendos en gingen wij het terrein van het hotel verkennen. Op een hoger gelegen terras dronken we koffie, we hebben nog de zwembaden gezien en zijn op het strand geweest. Ook hebben we nog de leuke winkeltjes in het gebouw bezocht. ’s Avonds hebben we nog genoten van een heerlijk diner.

Op naar Cappadocië

We werden vroeg gewekt , want we zouden om half acht naar Cappadocië vertrekken, een lange rit van 515 kilometer. Door een prachtig landschap reden we richting Konya en hoe meer we daar in de buurt kwamen, hoe meer sneeuw we zagen op de bergen. De eerste stop was bij ‘Gunaydın Tesisleri’. We konden er koffie drinken en er was veel te koop. Ik kocht een mooie roze pasjminasjaal.

Het Mevlanamuseum

We vervolgden onze weg naar Konya (het Bijbelse Iconium waar Paulus is geweest) en stapten uit bij het klooster van de dansende Derwisjen. Dit klooster is nu een museum, het Mevlanamuseum. Buiten het museum stond een standbeeld van een dansende Derwisje. De Derwisjen draaien heel snel rond en door hun dansen trachten zij een te worden met de Almachtige. Tijdens hun dansen dragen zij kleden om hun reinheid te symboliseren. Ze draaien rond met een hand naar boven en een hand naar beneden. Op die manier proberen zij contact te maken tussen de aarde en de Almachtige. Als je het hoofdgebouw in wilde, moest je dunne plastic hoesjes over je schoenen doen die je bij de uitgang in een bak kon deponeren. In het gebouw was van alles te zien. Veel toeristen maakten foto’s terwijl dat niet mocht. Sommigen hadden een groot tablet bij zich om te fotograferen. Af en toe riepen de vrouwen die daar toezicht hielden, dat het niet mocht maar men ging gewoon door. Dus heb ik ook maar onopvallend wat foto’s gemaakt met mijn kleine toestel.
Op het terrein waren meer gebouwtjes waar je binnen kon kijken. Er waren onder andere poppen te zien, die net echt leken, met Turkse klederdracht en dansende Derwisjen. Uiteraard waren er ook souvenirs te koop.

De ondergrondse stad Saradle

We gingen weer verder en de volgende stop was bij Karavanserai Han. Die maakte deel uit van de beroemde Zijderoute. We dronken Nescafé en bekeken de vele dingen die daar te koop waren. Daarna vervolgden we onze weg naar een van de ondergrondse steden ‘Saradle’. Die ondergrondse steden werden gebruikt als toevluchtsoorden. Het was erg interessant! We liepen erheen en onderweg passeerden we iemand die vers granaatappelsap verkocht voor 1 euro per beker. Dat wilde ik wel proberen… het was heerlijk! De stad deed aan een grot denken. Smalle gangetjes en grotere vertrekken zoals een keukenruimte, rantsoenenmagazijn, toiletruimte en een badkamer. Het was interessant om te horen hoe de mensen daar vroeger leefden. Toen we weer buiten kwamen, was het donker. Van alle kanten werd ons in het Engels toegeroepen door dames achter kraampjes terwijl ze in beide handen een poppetje hielden: ”1 euro, 1 euro.”

Het luxe hotel Altinyazi

We vervolgden onze weg en ons eindpunt was het hotel Altinyazi in Avanos. Er was een grote hal waarin behalve verschillende zitjes, de receptie en een winkeltje waren. Wij kregen een kamer toegewezen op de derde verdieping. De liften waren prachtig. Zilverglanzende metalen wanden en een sterachtig figuur aan het plafond. De eetzaal was een stuk kleiner dan in ons vorige verblijf. Er stonden lange tafels waar een bordje opstond met de naam van de gids. Dus wisten we onze plaatsen, het eten was hier ook goed.

Het gebed

Na een goede nachtrust werd ik om half zes wakker door een geluid. Ik spitste mijn oren en wist toen was het was. Het was de oproep tot gebed vanaf een minaret. Peter snurkte rustig door maar ik vond het wel leuk om het geluid op te nemen met mijn mobiel. Het duurde ongeveer tien minuten. Daarna ging ik weer naar bed.

Het historische dorp Cavusin

Het eten smaakte hier ook goed. Na het ontbijt vertrokken we naar het historische dorp Cavusin. Onderweg zagen we overal prachtige tufsteenformaties. Het dorp zelf was verder onbewoond voor zover we konden zien. We hadden ruimschoots de tijd om het te bekijken, het was er prachtig! We liepen een brede stenen trap op en toen bleek er boven nog heel veel te zien te zijn waaronder een kerk. Ook was er een hotel waarvan ik de indruk had dat er maar een kamer was om te verhuren. Er was eenzelfde naambord aangebracht als op de andere hotels en bezienswaardigheden: “Fairyland cave hotel Özel konak lama tesisi”. De badkamer, slaapkamer, toilet en zitkamer waren open en konden we uitgebreid bekijken. Vanaf dit punt hadden we ook een prachtig uitzicht over het dorp. We gingen weer naar beneden en ik kocht nog ergens een beker van dat verrukkelijke granaatappelsap voor een euro. Makkelijk toch dat je hier overal met euro’s kunt betalen.

Het Göreme openluchtmuseum

We vervolgden onze weg naar het Göreme openluchtmuseum. Hier zijn heel veel kerken in de rotsen uitgehouwen. Er waren prachtige wand- en plafondschilderingen aangebracht. Helaas mochten die niet gefotografeerd worden. Daarnaast waren er ruimtes waarin graven waren. Ondanks de drukte van andere groepen toeristen, vooral veel Aziatien, was er genoeg ruimte om uitgebreid rond te kijken.

De Herenvallei

Na het museumbezoek gingen we nog kijken in een steenhouwerij annex winkel. Hier zagen we de werkplaats en kochten wat souvenirs. Daarna kwamen we bij de ‘Herenvallei’. De omgeving is hier overweldigend mooi. Er zijn prachtige door de natuur gevormde kegels in allerlei maten. De kegels zijn van tufsteen met een dak van basaltsteen. Ook de zogenaamde feeënschoorstenen zagen we op verschillende plekken. Dat zijn een soort pilaren, waarvan het dak tevens van basalt is.

Meer valleien

Na het het bezoek aan de herenvallei vertrokken we naar de Liefdesvallei, de Göremevallei en de Duivenvallei. We reden door prachtige tufsteenlandschappen. Bij elke vallei werd er gestopt om foto’s te maken en was er de mogelijkheid om souvenirs te kopen. In de souvenirwinkel van de Duivenvallei stond midden in de winkel een soort potkachel waar een vrouw stukken hout in deed. We bleven daar even binnen want het was behoorlijk koud buiten.
Vervolgens gingen we naar een plek waar een grote rots te zien was, met veel inhammen waar vogels in broeden. De uitwerpselen vormen vogelmest en dat wordt afgevoerd en gebruikt als meststof voor het land.

Tapijtendemonstratie

Daarna gingen we naar een bedrijf waar we een tapijtendemonstratie te zien kregen. We werden hartelijk ontvangen en er werd ons gezegd (in het Nederlands) dat we alleen in het voorgedeelte van het bedrijf foto’s mochten maken. We kregen veel informatie over het proces van het maken van tapijten. Zo zaten twee dames zijde te weven en dit mochten zij maar vier uur per dag doen, omdat het heel arbeidsintensief is. Toen gingen we het bedrijf in. Het zag er allemaal prachtig uit. We gingen een grote zaal in waar we plaatsnamen op stoelen die rondom tegen de muren stonden. Er werden schitterende tapijten uitgerold van zijde, wol en katoen en hierover werd dan wat verteld.

Antalya

Om half zeven zouden we vertrekken naar Antalya. Weer een rit van 515 kilometer. Er was zoals in al deze gelegenheden langs de weg veel te kijken en te kopen. We reden verder en naarmate we dichter bij de eindbestemming kwamen, lag er minder sneeuw tot er helemaal niets meer lag. In Antalya arriveerden we bij het Aska Washington resorthotel, waar we een nacht zouden verblijven.
De kamer die we kregen zag er gezellig uit met uitzicht op het hele resort en de zee.
We gingen even de omgeving verkennen. Wat een hemelsbreed verschil met Cappadocië, zowel in landschap en in temperatuur, hier was het namelijk maar rond de 18 graden in plaats van in de 20 graden.

Antalya centrum

Na het voortreffelijke ontbijt vertrokken we naar het centrum. Daar kregen we de gelegenheid om anderhalf uur rond te kijken. Op een punt waar je een prachtig uitzicht op de zee had, ging een lift naar het benedengedeelte van de stad. Nadat we foto’s gemaakt hadden, gingen we met de lift naar beneden. We bekeken de haven waar ook schepen uit vervlogen tijden lagen. We dronken koffie en daarna gingen we de stad in. Allemaal leuke straatjes en winkels.

Een duur sieradenbedrijf

Na de lunchpauze, vertrokken we naar een sieradenbedrijf. We werden ontvangen in de hal door een Nederlands sprekende vrouw. Van haar kregen we informatie over de sieraden, over export en alles wat erbij kwam kijken en mochten toen in de verschillende ruimtes kijken waar de sieraden in enorme vitrines lagen. De sieradenprijzen gingen gigantisch boven ons budget. Dat was niet het geval in de winkel die vlak bij de uitgang was. Daar kocht ik een paar oorbellen voor 12,50.

Een modeshow bij een lederwarenbedrijf

Toen iedereen uitgekeken was, vertrokken we naar een lederwarenbedrijf. Eerst kregen we een modeshow. De mannequins showden prachtige kalfslerenjassen. Verder bekeken we de verkoopruimte waar mooie kledingstukken hingen.

De laatste nacht

Hierna gingen we naar een ander hotel. Het stond aan een drukke straat. De laatste nacht op Turkse bodem was aangebroken. Omdat het vliegtuig kwart over vijf Turkse tijd zou vertrekken, moesten we om half drie op het vliegveld zijn. Om één uur zou ons een licht ontbijt worden aangeboden.
Om half negen gingen Peter en ik naar bed en om half één stonden we op. Het ‘lichte’ ontbijt bleek een compleet ontbijt te zijn. Ondanks het nachtelijk uur hadden we toch wel trek. Toen was het tijd om te gaan, de vliegreis ging voorspoedig en om kwart over acht landden we op Nederlandse bodem.
Het was een fantastische vakantie geweest!

Geschreven door Saskia Schouten