Zeilcruise langs Turkse kust

Bestemming: A. Bitez (Turkije) , B. Datça , C. Symi (Griekenland) , D. Dalyan (Turkije)
Periode: juli 2007
Vervoer: Zeilboot en vliegtuig
Accommodatie: Zeilboot
Organisatie: Flaka Cruising

Magnifieke zeilvakantie met Flaka langs de Turkse kust

Aankomst- en vertrekhaven: Bitez - Bodrum
Reisgezelschap: 8 volwassen, 5 kinderen (12, 10, 3, 3 en 1,5 jaar)

Bitez, Bodrum

Onze zeilvakantie start in ons koude kikkerlandje, bij mijn broer verzamelt onze familie zich en worden we, door de door Flaka perfect geregelde, VIP busjes opgehaald en naar Schiphol gebracht. Onderweg worden we verrast met snoepjes en de krant van die dag. Aangekomen op Schiphol ontstaat de eerste stress, we missen een beautycase. Na de busjes doorzocht te hebben blijkt hij niet aanwezig te zijn dus besluiten we de noodzakelijke spullen op Schiphol te kopen. Pas bij terugkomst in Nederland blijkt dat dit stuk bagage in mijn auto bij mijn broer voor de deur is blijven staan. Helaas blijkt bij aankomst op Schiphol dat we al 1 uur en 3 kwartier vertraging op onze vlucht hebben, dus op ons gemak checken we in, eten we wat en worden de noodzakelijke inkopen gedaan. Gelukkig is op die manier het wachten snel voorbij en aangezien er geen verdere vertraging meer is opgetreden vliegen we om 21 uur richting Turkije. Aan boord van ons Martinair vliegtuig wordt uitstekend voor de kinderen gezorgd, deze krijgen direct hun eten en een rugzakje met allerlei kleurplaten, kleurpotloden, stripboekje en snoepjes. Ons eten volgt niet lang erna en voor we er goed en kwaad erg in hebben landen we om half 2 (Turkse tijd) ’s nachts in Bodrum. Na het kopen van de visa en de paspoortcontrole, nemen we onze bagage van de band (nu wel compleet) en lopen we het vliegveld uit. Recht voor ons staat een van oor tot oor lachende meneer met een groot Flaka bord. Hij heet ons allen van harte welkom en we worden, met onze bagage, in een comfortabel busje geladen en in minder dan drie kwartier naar Bitez gebracht. Tot ons aller verbazing zijn de winkels in Bodrum om half 3 ’s nachts gewoon open en wordt er zelfs enthousiast gevoetbald zo midden in de nacht. Bij aankomst in de haven staat onze kapitein, Eyüp, ons al op te wachten en heet ons van harte welkom. De koffers worden door de andere bemanningsleden snel aan boord gebracht en wij lopen, voor de eerste keer, over de loopplank ons schip de Kaptan Yarkin op (pas op voor je hoofd wordt er nog gezegd, maar toch weet ik me te stoten aan de giek). De reeds halfslapende kinderen worden snel in de reeds opgemaakte bedden gelegd en dan schuiven we allemaal op het achterdek aan voor allerlei lekkere hapjes en onze eerste drankjes aan boord. Na iets meer dan een uur zoeken we voor de eerste keer onze hutten op, en de eerste ‘openlucht-slapers’ gaan lekker op dek liggen.

Knidos baai

De volgende ochtend worden we door de reeds warme zonnestralen gewekt en is iedereen rond 7 uur al weer wakker. Voordat we de slaap uit onze ogen gewreven hebben staat het ontbijt op tafel. Vers brood, kaas, feta, tomaten, komkommers, jam, honing, chocoladepasta, koffie en thee en een vers gekookt eitje stond voor iedereen klaar en met smaak werd er gegeten en gedronken. Ali, onze kok, begon gelijk met het winnen van de kinderen door met ze te spelen en de rest van de bemanning, Serdar en Ahmet, ruimt snel onze tafel leeg en doet de afwas. Na het ontbijt komt Eyüp met de zeekaart op de tafel en bespreekt zijn en onze plannen voor de komende 2 weken met ons. Zijn bedoeling is, rekening houdende met onze wensen op het gebied van te ondernemen zaken (duiken, excursie naar Dalyan, parasailing en jetskiën, Cleopatra’s eiland, bezoek aan Hamam), de eerste week in de Hisarönü Körfezi en de tweede week in de Gökova Körfezi te zeilen. Dit betekent wel dat we gelijk een stevig stukje zeilen voor de boeg hebben om de Gökova baai over te steken. Aangezien maar een zeer beperkt aantal mensen in onze groep ervaring met zeilen hebben, installeren wij ons op dek en zien hoe de bemanning het anker licht en de zeilen hijst voor de eerste zeiletappe. Ondanks de forse wind zijn er maar weinig mensen die last hebben van zeeziekte hebben en iets later in de middag arriveren we in de Knidos baai waar we een heerlijke lunch door Ali bereid voorgeschoteld krijgen. Na de lunch worden de eerste zwemslagen in het op die plek nog frisse zeewater gedaan. Aangezien in de baai een feest aan de gang is besluit onze kapitein om voor de nacht een iets verderop gelegen baai op te zoeken waar volledige rust heerst. Na een kort stukje varen op de motor arriveren we in een hele mooie baai waar we praktisch alleen zijn, aanmeren en genieten van (warmer) zeewater en om vier uur wordt de koffie en thee met heerlijke Turkse koekjes geserveerd. Aan de start van de avond (circa 19 uur) worden drankjes (naar believen alcoholisch of niet) met nootjes geserveerd. ’s Avonds wordt een heerlijke maaltijd door onze kok, Ali, gemaakt en door ons met smaak opgegeten. Na het eten genieten van de prachtige sterrenhemel en komen onder het genot van wat drankjes de gesprekken los en onze kapitein schuift in de avond bij ons aan en zo vliegt de avond voorbij.

Datça

De volgende dag zeilen we naar Datça, een wat grotere stad en leggen in de haven aan voor inkopen. Na een korte wandeling langs de boulevard zeilen we weer verder en we zien de mooiste baaien en de beste snorkellocaties. Eyüp doet nog een poging om, uitgedost in camouflage-duikpak, vis te vangen voor het avondeten, maar na 1,5 uur moet hij helaas met lege handen terugkeren. De vissen waren te klein om ze te vangen. In overleg met Ali, onze kok, zorgt hij ervoor dat de kleinere kinderen iets eerder (rond 19 uur) hun eten krijgen zodat ze daarna naar bed kunnen. Ook dit wordt allemaal goed geregeld zodra wij het aangeven. De volgende dag bezoeken we samen met Eyüp en Ali nog een kleine markt, voor de inkoop van verse groenten en fruit en voor de souvenirjacht. De dag vliegt voorbij en wederom is de baai voor de avond/nacht betoverd mooi en rustig.

Symi

De dag erna zeilen we door het ‘kanaal’ in het Griekse eiland Symi en dus wordt de Griekse vlag gehesen. Inmiddels is de bemanning erachter dat mijn vrouw half Griekse is en voordat de Griekse vlag wordt gehesen komt Ahmet met de vlag langs Sophia en zegt lachend: “look, Greek flag”. Dit tekent de sfeer tussen gasten en bemanning, ontspannen en zeer vriendschappelijk. De bemanning doet echt moeite om het ons, en zeker de kinderen naar hun zin te maken, iets wat eigenlijk zonder moeite lukt. Na 3 dagen heb ik het gevoel dat ik er al een week vakantie op heb zitten, dit is de ontspanning waar ik zo hard naar op zoek was. De kinderen spelen inmiddels net zo gemakkelijk met iemand van de bemanning als met iemand van ons, iets wat mij ook zeer deugd doet.

Zeilen in Turkije

De dagen die volgen wisselen heerlijke zeiltochten, mooie baaien, geweldige uitzichten en heerlijk eten zich als in een perfecte symfonie af en iedereen geniet met volle teugen van alles. Op vrijdag worden de mensen die het willen in de buurt van Bitez op de boot opgehaald voor de watersporten (parasailing en jetskiën) en na afloop weer terug gebracht, alles door Eyüp geregeld en afgestemd met ons programma. Vrijdagavond is onze ‘eten-aan-land’ avond, we hebben dit gecombineerd met de “Village-tour”, een excursie naar een authentiek Turks dorpje in de buurt van Bodrum inclusief bezoek aan een moskee, theehuis en Turks eten bij mensen thuis. De excursie is prima geregeld en de gids is duidelijk en grappig en ’s avonds worden we weer terug gebracht naar ‘ons’ schip. Ja, zo voelt het wel, ‘ons’ schip, na een week is het met gemak echt ons ‘thuis’ geworden. Iedereen loopt inmiddels als volleerde zeemannen of -vrouwen over het dek en niemand heeft meer last gehad van zeeziekte na die eerste dag. De bemanning wordt door bepaalde mensen geholpen bij de ‘simpele’ taken (ophijsen dingy, ophalen loopbrug, oprollen of afrollen zonneschermen) en soms wagen anderen zich aan het hijsen van de zeilen of het spannen van het fokzeil. Alles onder het motto: “niets moet, alles mag”.

Gökova Körfezi

Onze tweede zeilweek richt zich op de Gökova Körfezi, met, zoals Eyüp aangeeft nog mooiere baaien dan de afgelopen week. Als hij dit verteld kijken we hem enigszins verbaasd aan, dat kan toch niet? Nog mooier? Maar… Eyüp heeft gelijk, de baaien zijn nog mooier, groener, gewoonweg magnifiek. Op zaterdag wordt het rendez-vous met de ‘duik’boot geregeld en gaan een aantal van ons duiken bij “Black Island”. Onze boot blijft in de buurt zodat de duikers tussendoor op onze boot kunnen komen lunchen en wij de vorderingen van de duikers kunnen bekijken.

Cleopatra's eiland

Maandagmorgen vroeg varen we naar Cleopatra’s eiland en gaan we, onder begeleiding van Eyüp, aan land. We bekijken de ruïnes maar genieten het meest van het gewoonweg geweldig mooie en rustige zandstrand. Na een uurtje snappen we waarom Eyüp ons zo hier zo vroeg mee naartoe heeft genomen. Het massa dagtoerisme start en de “bus”ladingen toeristen komen aan. Wij pakken snel onze spullen en gaan terug naar onze boot. De zeilen worden wederom gehesen en iedereen geniet van de zon, zee en wind.

Dalyan

Inmiddels hebben wij met de crew besproken dat onze ouders op donderdag hun trouwdag vieren en spontaan wordt aangeboden om taart, champagne en traditioneel dansen (voor mijn moeder) te regelen. Op woensdag staat de excursie naar Dalyan op het programma, afgezien van de redelijk wilde busrit en het niet zien van de zeeschildpadden was het een mooie excursie met een heerlijke barbecue (door Ali bereid) maar toch zijn we weer blij om terug te keren naar ‘ons’ schip. ’s Avonds is de bemanning druk bezig met de taart, om precies te zijn is Eyüp, die in de vier jaar hiervoor de kok op een Flaka schip was, hard bezig met de taart en staat de rest van de bemanning zeer geïnteresseerd toe te kijken. De volgende dag worden mijn ouders verrast met champagne en taart en ’s avonds worden ons de eerste beginselen van traditionele Turkse dansen (mannen en vrouwen apart) bijgebracht. Wederom tekent dit de sfeer tussen bemanning en wij als gasten.

Hamam

Vrijdag worden we in Bitez opgehaald voor het bezoek aan de Hamam, iets wat zeker de moeite waard was, combinatie sauna, stoombad, scrub en zeepmassage was zeer ontspannend. Op vrijdagavond nemen Eyüp en Ali ons mee naar een restaurant aan de boulevard waar we heerlijk eten. ’s Avonds overhandigen wij aan Eyüp de fooi en, als symbolisch gebaar, onze taalgidsen Nederlands-Turks die met grote dankbaarheid in ontvangst worden genomen. Eyüp biedt vervolgens een Griekse en een Turkse vlag aan Sophia aan, als teken vriendschap en van de verbondenheid tussen deze twee landen en tevens gezien het feit dat Sophia in Griekenland geboren is. Daarnaast krijgt mijn vader de Nederlandse vlag die gedurende de reis in de mast heeft gehangen, als teken van de Nederlandse gasten aan boord. Eyüp legt vervolgens uit dat het geven van een ‘oude’ vlag een bepaalde betekenis heeft, een vlag heeft vanalles meegemaakt, heeft gezien waar het schip geweest is, en vertegenwoordigd op die manier het schip. Het overhandigen van de vlag is bedoeld om een stukje ervaring, een stukje van het schip mee te kunnen geven. Wederom is het een gezellige avond met de bemanning en nogmaals genieten wij van de gastvrijheid en de gezelligheid.

Kos - Bitez

Op zaterdag zeilen we richting het Griekse eiland Kos en terug naar Bitez en worden, met smart in onze harten, de koffers weer ingepakt. De lunch wordt in de laatste baai van de vakantie geserveerd en daarna leggen we weer in de haven van Bitez aan. Aangezien we pas om 22 uur van boord hoeven om naar het vliegveld te gaan, wordt het heerlijke avondeten geserveerd en met smaak opgegeten. Als afscheidscadeau krijgen we nog overheerlijke Baklava aangeboden en dan wordt het toch tijd om te vertrekken. De bemanning helpt wederom met het brengen van de koffers naar de bus en na een emotioneel afscheid worden we netjes naar het vliegveld gebracht. Tijdens de terugvlucht kan ik niet anders dan met veel plezier en genoegen terugdenken aan deze magnifieke vakantie en de aankomst in Nederland is dan ook, naast koud, in bepaalde opzichten ‘leeg’. We missen ‘onze’ boot, de bemanning, het land, het eten en de geweldige ervaring.