Stedentrip Istanbul

Bestemming: Istanbul, Turkije
Periode: december 2014
Vervoer: Vliegtuig
Accommodatie: Hotel

Het is amper een maand geleden dat ik in Istanbul was en ik mis de stad nu alweer. Afgelopen december was ik voor de vijfde maal in deze stad en dat binnen een tijdsbestek van pak hem beet drie jaar. Ditmaal was ik hier samen met mijn vriend, die nog nooit in Istanbul geweest is. Istanbul is voor mij the place to be. Ik heb er met recht mijn hart aan verknocht. Anders ga je toch niet zo vaak naar dezelfde stad, nietwaar?

In Istanbul wonen vijftien miljoen mensen. Vijftien miljoen(!). Dat is bijna net zoveel als in ons kikkerlandje. Ja, het is er druk, vooral in het verkeer. Toch heb ik niet het gevoel dat het er overvol is en dat ik een beklemmend gevoel krijg van al die mensen om me heen. Uiteraard is dat persoonsgebonden. Ik ben er ooit met iemand anders geweest die het daar ronduit vreselijk vond en vier dagen lang met een chagrijnig gezicht heeft rondgelopen. Hij leefde op toen we weer naar huis gingen. Istanbul leeft (dag en nacht) en dat geeft mij op de een of andere manier het gevoel dat ik ook leef. Dan adem ik diep in en weer uit, kijk om me heen en geniet met volle teugen.

Omdat vriendlief nog nooit in Istanbul geweest is, heb ik de meest bekende bezienswaardigheden opnieuw bezocht. Als een echte reisleidster heb ik vriendlief en mezelf kris kras door de stad heen geloodst naar al die mooie, bijzondere plekken die Istanbul te bieden heeft. En weet je, al die bezienswaardigheden bekoorden me opnieuw.

Sultanahmet

Het meest toeristische gedeelte van Istanbul ligt in de wijk Sultanahmet. Qua afstand is veel te belopen, maar toch raad ik iedereen aan om een Istanbulcard, oftewel een akbil, aan te schaffen. Dat is een soort van openbaar vervoerkaart waar je geld op zet en deze kaart is geldig in metro, tram, bus en boot.

Ik zoek zelf altijd een hotel dat gunstig gelegen is ten opzichte van het openbaar vervoer en de meest bekende toeristische trekpleisters en dan kom ik iedere keer weer uit in het meest oude gedeelte van de stad, de wijk Sultanahmet of Sirkeci.

Wat hebben we zoal gedaan en bezocht?

De eerste dag zijn we met de vapur (veerboot) naar de overkant, het Oosten, gevaren. Dit is iets wat de meeste mensen vergeten; dat het Oosten van Istanbul ook interessant is. Met de bus zijn we vervolgens naar de sali pazari (dinsdagmarkt) gegaan. Hier vind je alles wat je maar nodig denkt te hebben; groenten en fruit, kleding, gordijnen, huishoudelijke artikelen. Echt een belevenis. Leuk detail: ben je de eerste klant die dag, dan strijkt de verkoper met het geld over de grond en kust vervolgens het geld. Op de terugweg heb ik de Bosporus afgespeurd naar dolfijnen. Helaas had ik geen geluk ditmaal; ze lieten zich niet zien.

Basilica Cisterne

Verder zijn we die dag naar de Basilica Cisterne geweest. Dit is een zesde-eeuwse ondergrondse wateropslagplaats uit de Byzantijnse tijd. Zo bijzonder en vooral de omgekeerde pilaar met de afbeelding van Medusa is een mystiek raadsel. Er zijn meer van deze ondergrondse wateropslagplaatsen verspreid over Istanbul, maar deze is de bekendste.

Hagia Sophia

De volgende dag stond de Hagia Sophia als eerste op het programma. Vroeg opstaan om wachtrijen te voorkomen. In vroegere tijden was dit gebouw eerst een kathedraal, daarna een moskee en nu doet het dienst als museum. Het gebouw wordt op dit moment grondig gerenoveerd, zowel aan de binnen- als aan de buitenkant. En dat is ter behoud van de prachtige plafonds hard nodig. Het is gewoon een erg indrukwekkend bouwwerk. Zeker een bezoek waard; struin door de zalen en bewonder de eeuwenoude mozaïeken.

Topkapipaleis

Na de lunch (zeg maar een drankje en een heerlijk stuk taart) vervolgden we onze weg; het Topkapipaleis. Dit was vroeger het verblijf van de sultan. Nu is het een museum met veel uitgestalde rijkdommen uit de tijd van de sultans. Je kunt er ook apart de harem bezoeken. Persoonlijk vind ik dit een heerlijk plek vanwege de mooie uitzichten en de vele bijgebouwen die ieder het bezichtigen meer dan waard zijn vanwege bijvoorbeeld de prachtige plafonds of het mooie mozaïekwerk. Droom weg en waan je in vroeger tijden.

Egyptische bazaar

Tenslotte eindigen we de dag met een bezoek aan de Egyptische bazaar. Yunus, mijn ‘theemannetje’ zoals ik hem noem, herkende me al van veraf. Erg praktisch, want voor mij lijken al die kleine winkeltjes op elkaar en iedereen probeert ons naar binnen te verleiden. Ik noem hem zo, omdat ik daar al drie jaar op rij Turkse appelthee koop. Het is eerlijk gezegd de enige thee die ik lust. Het is jammer voor al die andere verkopers, maar ik blijf trouw aan Yunuz. Kom je hier voor het eerst, dan weet je haast niet waar je het eerst moet kijken. Overal uitgestalde kruiden (die heerlijk ruiken), lokum (Turks fruit) en ontelbaar veel soorten thee zijn uitgestald in de vele winkeltjes.

De derde dag

De derde dag gaan we met de bus naar een plek in Istanbul die ik iedereen wil aanraden: café Pierre Loti. Je kunt er komen met de boot, maar ook met de bus. Vervolgens neem je de kabelbaan naar boven. En eenmaal boven aangekomen is het uitzicht adembenemend. Mits het natuurlijk helder weer is. De rust (het café is gelegen boven een immens kerkhof) is haast sereen. En onder het genot van een kahve of een elma cay kan ik hier uren vertoeven.

Nadat we hier heerlijk een tijdje zijn gebleven, zijn we naar het Taskim plein gegaan. Een paar maanden geleden waren hier nog de demonstraties. Nu is het er gelukkig weer rustig. We hebben de lange winkelstraat (Istiklal cadessi) afgestruind en zijn vervolgens via de Galatatoren en de wijk Beyoglu naar beneden gewandeld. Uiteindelijk kwamen we uit bij vismarkt onderaan de Galatabrug. Waar je ook kijkt: vis, vis en nog eens vis. Op de Galatabrug zelf beproeven van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat de vissers hun geluk. Ik raad iedereen aan om deze wijk op deze volgorde te lopen, aangezien de weg redelijk steil naar beneden loopt. Zie je niet op tegen een fikse steile wandeling? Dan is andersom natuurlijk ook een optie.

Tips

Ach, er is nog zoveel meer te beleven in Istanbul. Tijdens één van mijn eerdere bezoeken ben ik ook in de oudste hamam van Istanbul geweest, de Cemberlitas hamam. Je kunt jezelf hier heerlijk laten verwennen.Ook is het Archeologisch museum een dikke aanrader. Hier kun je – mits liefhebber – uren ronddolen. Wie meer wil weten over Atatürk gaat naar het Dolmabahcepaleis. Atatürk heeft hier de laatste jaren van zijn leven gewoond en het schijnt dat alle klokken zijn stilgezet op zijn tijdstip van overlijden. Maak een tocht over de Bosporus, of nog leuker, maak een boottocht naar de Prinseneilanden. Vooral in de warme zomermaanden is het heerlijk toeven op bijvoorbeeld het grootste eiland Büyukkada.

Naar Istanbul gaan voelt als thuiskomen. Oost en West ontmoet elkaar. Daarmee bedoel ik dat modern geklede meiden vriendschappelijk naast meiden in een boerka lopen. Maar wel beiden met een iPhone. Progressief versus conservatief schijnt hier geen moeite met elkaar te hebben. Dat wederzijdse respect verwarmde vanaf de allereerste keer dat ik hier was. Een voorbeeld voor de rest van de wereld.

Helaas was onze tijd op. Vriendlief is inmiddels ook verknocht geraakt aan deze bruisende stad. Een zesde bezoek zit er dus zeker in en ik weet zeker dat ik dan weer andere, nog niet eerder ontdekte plekjes weet te vinden. Istanbul; ik kan er uren over praten en nog veel langer over schrijven. Maar wil je echt weten hoe het is, dan zul je het toch echt zelf moeten ervaren. Net als ik...