Gratis reisvoorstel aanvragen

Met een huurauto door Turkije

Landkaart met overzicht van deze reis

Bestemming: A. Selçuk (Turkije) , B. Egirdir , C. Konya , D. Ürgüp , E. Ankara , F. Bursa , G. Istanbul , H. Kusadasi
Periode: september 1997
Vervoer: Huurauto
Accommodatie: Diverse/hotels

Foto van deze vakantie

Zelden zijn we voor een vakantie zo vroeg uit de veren gegaan. Al om 2 uur ’s ochtends (!) staan we op het Centraal Station te wachten op de trein naar Schiphol. Om 5 uur zouden we moeten vertrekken, maar er is een oponthoud. In het vliegtuig, dat inmiddels startklaar is, zitten twee passagiers die helemaal niet naar Turkije moeten, maar naar Athene. Bovendien moeten we wachten op 2 passagiers die zo slim zijn geweest om hun pas thuis te laten liggen. De laatste 2 missen uiteindelijk de vlucht. We vliegen naar Izmir en bij aankomst verloopt alles vlekkeloos. We betalen 20,- gulden (gepast in Nederlands geld) voor een visum, dat zonder veel plichtplegingen in het paspoort wordt gestempeld. Het heeft veel weg van geldklopperij.

Turkse huurauto

Onze huurauto staat gereed. Het is een Tofas Sahin, ofwel de Turkse versie van de Fiat 131, die hier nog steeds gemaakt wordt. Al gauw blijkt dat bijna iedereen in een Tofas rondrijdt. We rijden naar Selçuk. In het hotel Ürkmez worden we heel vriendelijk ontvangen, door twee broers die het hotel runnen: Çem en Düneyt. Onze verhouding kunnen ze niet meteen inschatten. Ze denken dat we broers zijn (!). We zijn ontzettend aan slaap toe en gelukkig kunnen we meteen de kamer op. Na een uurtje of wat slapen verkennen we het stadje. Er is een markt en wat romeinse ruïnes met het graf van de apostel Johannes. Daarna gaan we naar het strand. Het strand ligt er verlaten bij en is heerlijk rustig. ’s Avonds eten we lekker en goedkoop bij Seçnik en om 22.00 uur val ik om van de slaap. En is het hoog tijd om te slapen.

Pamukkale

Na een redelijk uitgebreid ontbijt op het dakterras rijden we, uitgezwaaid door de broers, naar Pamukkale. We stoppen, dankzij de typische Turkse bewegwijzering een dorp te vroeg en kunnen uiteraard het hotel dat we zoeken niet vinden op de kaart. Een soldaat legt ons in het Frans uit dat we nog 10 km moeten doorrijden. Het Koray Hotel heeft een zwembad, veel personeel zonder duidelijke taak en kost slechts 55 gulden voor half pension. Na de lunch gaan we naar de beroemde kalkterrassen. Het waterpeil is zeer laag en baden is verboden. Maar het blijft toch een mooi gezicht. Ook het Romeins/Griekse theater is goed bewaard gebleven. ’s Avonds eten we in het hotel en worden op een buikdanseres "getrakteerd". Negeren helpt niet, ze is erg opdringerig. De bedoeling is dat we wat geld in haar ondergoedje stoppen, maar daar beginnen we niet aan (als het nou een leuke knul was geweest!). Gelukkig heeft ze bij wat middelbare Duitse mannen meer succes. Na een avondwandeling bellen we naar huis. Nederland heeft België met 3-1 verslagen.

Pamukkale, natuurlijke travertijn zwembaden in Turkije
Pamukkale, natuurlijke travertijn zwembaden in Turkije

Egirdir

Na het ontbijt lopen we naar het postkantoor om postzegels te kopen. Dan gaan we op weg naar Egirdir, maar niet zonder de adviezen van de hotelmedewerkers. Ze kennen natuurlijk allerlei hotels die we MOETEN bezoeken. In Isparta halen we geld uit de muur (pas de derde automaat wil meewerken) en eten we wat. In Egirdir zoeken en vinden we Ali’s pension op aanraden van onze reisgids. Het is een eenvoudig hotel, maar wel spotgoedkoop. Slechts 25 gulden per nacht incl. ontbijt. Na ons geïnstalleerd te hebben gaan we naar een rustig strandje aan de oevers van het grote meer waaraan Egirdir ligt. Het water is fris en het strand kiezelig, maar we liggen heerlijk rustig. ’s Avonds eten we bij Adac pension. Het eten is zozo, maar de tafeltjes staan romantisch aan het water. Nog een fikse wandeling naar het centrum (het hotel ligt op een schiereiland). Op een nachtleven laat Egirdir zich bepaald niet voorstaan. Met andere woorden: het is een dooie boel.

Nationale Park Kovala

Vandaag gaan we met de auto naar het Nationale Park Kovala. In het park vinden we een schijnbaar verlaten cafetaria. Het blijkt bemand te worden door een jongen van een jaar of achttien, die alleen Turks spreekt. Na onze bestelling te hebben geserveerd schuift hij meteen aan. Een wat moeizaam gesprek volgt, met behulp van "Wat en Hoe in het Turks" (lezen kan hij gelukkig wel). Hij heet Mustafa. Het natuurpark is heel mooi. Het wordt bewoond door kleine boertjes, maar wilde dieren zijn niet te ontdekken.

Uiteindelijk komen we in het dorp Sutcekeler, waar we de weg vragen. Er verzamelt zich een steeds groter wordende groep mannen om onze auto, waarvan niemand meer dan Turks spreekt. Iemand krijgt een idee en haalt de plaatselijke engelsprekende. Die nodigt ons meteen op de thee en vertelt dat hij nog familie in Eindhoven heeft. De thee slaan we af, maar de weg wordt ons haarfijn uitgelegd. De weg terug is net geasfalteerd en tegen de tijd dat we in Egirdir zijn onze witte Tofas ook. Dat wordt nog spannend over twee weken als meneer AVIS onze auto weer terugneemt. We gaan na een late lunch nog even naar het strand. ’s Avonds eten we bij Ali in ons pension. Tijdens het eten word ik niet "bien" (om maar een franse uitdrukking te gebruiken). "Acute darmstoornissen". Vroeg naar bed.

Konya

We staan vroeg op want we hebben een lange weg voor ons. Ook Erik heeft vannacht darmperikelen. We gaan naar Konya. De reis verloopt voorspoedig. Voor 12 uur zijn we er al. Eerst maar wat eten. Mijn maag en darmen zijn nog niet tot rust gekomen. Het hoogtepunt van Konya is het Mevlana museum, gewijd aan de stichter van de sekte van de dansende dervisjen. Veel devote moslims komen hier op af en lijken wel in trance. We bezoeken nog een moskee en 2 voormalige medresses (islam scholen), maar die vallen wat tegen. ’s Avonds bestellen we meer eten dan goed voor ons is. Of het daar aan ligt weten we niet maar Erik wordt ernstig niet goed. Eerst wordt hij stil (heel bijzonder) dan grijs (niet zijn haar maar z’n gezicht) en valt bijna flauw. Hij deponeert de maaltijd in het toilet en knapt in no time op. Weer vroeg naar bed.

Mevlana museum
Mevlana museum

Göreme, Capadocië

Het ontbijt is niet in het hotel, maar in een restaurantje om de hoek. We dachten dat het inclusief was, maar nee, we worden teruggeroepen. Maar voor 6,- gulden voor 2 personen doen we niet moeilijk. Dan volgt een tamelijk saaie rit door een dorre vlakte. Halverwege naar Capadocië stoppen we bij de Sultanhani Kervanseray. We worden belaagd door kinderen die om snoepjes vragen of kaarten willen verkopen. We moeten ze zo’n beetje van ons af SLAAN. Het Kervanseray is aardig behouden. Het landschap wordt interessanter als we Ürgüp naderen. We vinden het hotel Hittit. Prima ding.

’s Middags gaan we naar Göreme. Eerst stoppen we voor een uitzichtspunt (1,- gulden pp) en dan naar Üçihsar, waar een fort in de rotsen is uitgehouwen. Het uitzicht is pracht. Rondom zie je bergwanden met daarin uitgehouwen rotswoningen. Deze woningen zijn in het zachte gesteente uitgehouwen door Christenen, die zich op deze manier schuilhielden voor de Islamitische invasie van de Seltsjoeken bijna 1000 jaar geleden. We rijden door naar Göreme. Hier zijn nog rotswoningen in gebruik als woning. Het openluchtmuseum bestaat uit een verzameling rotskerken en kapellen. De fresco`s zijn soms zwaar beschadigd, met name de gezichten (moslims mogen geen beeltenissen van levende wezens hebben). Toch imponerend. ’s Avonds eten we een Turkse pizza in een aandoenlijk zaakje. Het menu is een fotoboekje (wel handig eigenlijk) en we zijn de enige gasten vandaag. In Ürgüp is wel duidelijk dat het toeristenseizoen voorbij is. Het dorp is op veel meer toeristen berekend dan de enkele tientallen die er nu rondlopen. We drinken thee bij Murat het café voor de Urgupse avant-garde. De eigenaar heeft ook een reisburo en dat zullen we weten ook!

Göreme, Capadocië
Göreme, Capadocië

Capadocië

’s Ochtends bij het ontbijt is het behoorlijk fris buiten. We gaan op weg voor een ritje door Capadocië. Via Mustafapasa komen we bij Celin. Hier is een rotskerk met klooster te zien. Het geheel staat in de steigers, maar een bezoek is mogelijk. Een kleine jongen, Osman, leidt ons in hoog tempo rond. Met armen en benen legt hij uit wat we zien. Verder naar het in een vallei gelegen Soganli. Hier moet entree betaald worden. In de heuvels rond Soganli liggen een aantal kerken. Ik kan er maar één vinden. Daarna gaan we naar Derinkuyu. Hier ligt een een ondergrondse stad. Op het hoogtepunt woonden hier meer dan 30.000 mensen ondergronds. De afdaling is stijl, laag en smal. Ik raak bijna vast in een smalle gang als ik een dikke Duitser moet passeren. Na wat manoevreren kunnen we langs elkaar verder. De grotten zijn wel goed verlicht. Heel bijzonder. Vervolgens komen we in Avanos. Hier wordt veel keramiek gemaakt en verkocht. We sluiten de rit af in de Pasabagi vallei, waar eens monniken hun toevlucht zochten in schoorsteenvormig rotsen. Het was een vermoeiend dagje. Na het eten proberen we het nachtleven uit, maar in de aantrekkelijke disco "Barium" is nog geen kip te bekennen. De muziek is goed, want oud, maar we vinden het welletjes en gaan om 10 naar bed.

Ankara, hoofdstad van Turkije

De afstand naar Ankara is niet zo groot. We komen er rond 13.00 uur aan. Het is verkeer is er enorm hectisch en we zijn opgelucht als we het hotel heelhuids hebben bereikt. We nemen een taxi naar het Atatürk mausoleum. Een groots aangelegd complex. We zien o.a. een wachtaflossing, die met veel tam tam gepaard gaat. Bij het mausoleum is ook een aan de held gewijd museum, waarin allerlei prullen van de man staan uitgestald. Alles van scheerkwast tot winterjas. Van roeimachine tot limousine. Dan gaan we met de taxi naar het centrum. Op een dakterras van een warenhuis nemen we een drankje en genieten van de verkeerschaos beneden op straat. Erik krijgt een platgeslagen biertje, ik neem een Raki, de Turkse versie van de uit Griekenland bekende Ouzo. We shoppen nog wat. Ankara heeft een zeer westers winkelcentrum waar van alles te koop is. ’s Avonds eten we in een restaurant in de citadel. We worden overstelpt met allerlei (voor)gerechtjes. Ook gerechten die we alleminst besteld hebben. Een ober is zo vriendelijk om onze wijn bij de buren in te schenken. De rekening is wat onduidelijk, maar toch correct.

Uitzicht over Ankara
Uitzicht over Ankara

Bursa

De weg van Ankara naar Bursa is druk en gevaarlijk. Veel te smal eigenlijk voor zoveel verkeer. De verbreding is in voorbereiding, maar komt voor ons te laat helaas. In Bursa is het een behoorlijke crime om bij het hotel te komen. De kaart in onze reisgids in niet erg duidelijk, de stad is vergeven van éénrichtingsstraten, waardoor je nooit kunt komen waar je heen wilt. Bovendien zijn de straatnamen zeer spaarzaam aangegeven. We proberen het een paar keer te vragen, maar de mensen kunnen niet echt met onze kaart omgaan. Eén jongen probeert hem zelfs ondersteboven te "lezen". Na veel ergernis bereiken we onze bestemming. Nog een paar van deze steden en we kunnen in relatietherapie. Na even te zijn bijgekomen gaan we met de kabelbaan de berg op. Onderweg is het uitzicht op de stad prachtig. Eenmaal boven valt het behoorlijk tegen. ’s Avonds eten we in een eenvoudig restaurantje.

Het stadsdeel Yesil in Bursa

De dag begint fris en bewolkt. We nemen een taxi naar het stadsdeel Yesil. Hier staat een mooie moskee uit de 15e eeuw. Ernaast staat een graftombe van sultan Mehmet I. De tombes zijn met mooie turquoise tegels versierd. We drinken een nescafé voor de voor Turkse begrippen belachelijke prijs van 5 gulden (voor twee). Dan weer een taxi naar Muradiye. Hier staan 10 graftombes van evenzovele sultans. Elke dag zijn er 3 te bezichtigen. Vandaag zijn Murat II, Sezahde Mustafa en Cem Sultan aan de beurt. De moskee naast het tombe complex is ook de moeite waard. De Muezzin probeert ons een beetje te gidsen. Hij heeft een Engels taalgidsje waarin hij zo nu en dan wat woorden aanwijst.

Voor de lunch nemen we de locale specialiteit Iskender Kebab. Het restaurantje heeft alleen maar Iskender Kebab dus de keus is snel gemaakt. Het is een Kebab met room. Daarna gaan we naar de Yeni Kaplica. Het oude badhuis van Bursa. Het is een bijzonder badhuis. Een van de weinigen, zo niet de enige, met een zwembad in het midden van de centrale ruimte. Normaal staat daar de warme marmeren plaat die het badhuis verwarmd en waarop je gemasseerd wordt. Na alfoop worden we afgedroogd en ingepakt in doeken, waarna we in een slaapzaal een soort Chill Out kunnen doen! We wandelen door het Kultur Parki en gaan op een terasje wat drinken. De mensen aan de andere tafels, meest jongens, zijn fanatiek aan het backgammon spelen. De backgammon spellen worden gratis ter beschikking gesteld. Bij het voetbalstadion (waar Oranje een paar maanden eerder smadelijk van Turkije verloor) nemen we een taxi naar het hotel. Het weer was een beetje wisselvallig van daag. Tot nu toe was het elke dag zonnig, maar vandaag begon de dag bewolkt, hoewel het goed opentrok in de middag.

Bijzondere gebouwen in Istanbul

Vandaag rijden we naar Istanbul. Het is druk op de weg, maar we schieten aardig op omdat de wegen veelal vierbaans zijn. We nemen een veerboot, zodat een we een flink stuk kunnen afsnijden. Om 12 uur zijn we al in hotel Antique vlakbij de Sultanahmet moskee. De kamer is piepklein, maar het is centraal gelegen in een rustige buurt. In de Sultanahmet moskee is een dienst aan de gang en we moeten wachten. Eénmaal binnen valt vooral de omvang van de moskee op. Tweederde van de moskee is niet toegankelijk voor ongelovigen als wij. Dan naar de Aya Sofia. In het park dat tussen de twee gebouwen in ligt, worden we herhaaldelijk aangesproken door handelaars, "gidsen" en andere figuren. Velen zijn nog geen 12 jaar oud. De Aya Sofia is ook imponerend. Op de bovengalerij zijn enkele mooie mozaïeken te bewonderen.

Daarna bellen we Turkish Maritime Lines op om te vragen naar de mogelijkheid van een bootreis naar Izmir. Telefonisch lukt dat maar half. We moeten naar het kantoor. Daar is alles snel geregeld. Terug naar het hotel treffen we het niet met de taxichauffeur. Hij veinst de weg niet te weten en neemt ons mee op een tour door Istanbul. We komen overal, maar niet bij het hotel. We stappen uit en lopen verder. ’s Avonds eten we aan het Hippodrome plein en gaan nog op zoek naar een homobar. Maar behalve onszelf zijn er geen gasten.

Blauwe Moskee, Istanboel
Blauwe Moskee, Istanboel

Nog meer cultuur in Istanbul

Het kost veel moeite om de ingang van het Topkapi paleis te vinden. Aldaar aangekomen kost het moeite om door de ingang te geraken. Je moet je tas in een röntgenapparaat stoppen voordat je door de kaartcontrole kan. Terwijl je in de rij staat voor die controle liggen je bezittingen aan de andere kant van het apparaat voor iedereen voor het oprapen. Er heerst dan ook een paniekerige stemming onder bezoekers die zo gauw mogelijk weer verenigd willen worden met hun dierbare bezittingen. In het paleis is veel te zien. Veel sierraden en gebruiksvoorwerpen van de sultans. Ook de beroemde Topkapi dolk (uit de film) is aanwezig èn de op vijf na zwaarste diamant ter wereld. We lunchen in het paleis en bezoeken ’s middags de harem. Daarvoor moeten we bijna een uur in de rij staan. De rondleiding gaat pijlsnel. ’s Avonds gaan we met de tram, de kabelbaan en weer een tram (dit keer een heel oude) naar het Taksim plein. Daar eten we in een Chinees restaurant. Het eten is prima. De zoektocht naar gay bars levert niet veel op. Slechts één restaurant annex bar. De rest van het adressenlijstje is onvindbaar, gesloten of ziet er te louche uit. Dan maar terug naar het hotel.

Topkapi paleis
Topkapi paleis

De bazaar en hammam in Istanbul

Vandaag gaan we naar de overdekte bazaar. Door de nu al 10 dagen durende darmproblemen van Erik is hij zo langzamerhand een beetje verzwakt. De bazaar is een drukke toestand. Er is van alles te koop: kleding, sierraden, huisraad, en andere prullen. We kopen theeglazen, een trui en wat voor de moeders. Er moet veel afgedongen worden en Erik beheerst dat veel beter dan ik. Het is er wel aardig. De verkopers doen heel erg hun best. We gaan terug naar het hotel om wat uit te rusten. Dan gaan we naar de Hamam. We nemen de volledige behandeling. Op de warme marmeren plaat worden we gewassen en gemasseerd. Dat gaat er soms wel ruig aan toe. Erik’s masseur gaat zelfs op hem staan en loopt van z’n billen naar de schouders. De mijne (formaat Erika Terpstra) is zo verstandig dat niet te doen. Dan volgt de Keze (scrub) en nog meer wassen. Daarna kunnen we wat nagloeien. De masseurs bedelen om een tip. Tot vervelens toe. Om 16.30 uur staan we weer op straat. Een beetje loom maar verfrist. We nemen een biertje op een terrasje. ’s Avonds eten we in de Borsa Locanta. Fast food à la Turc.

Taksim plein & Galata toren

Vrijdag is onze laatste dag in Istanbul. We gaan weer naar Taksim met tram, kabel en tram. Hoewel... Het oude trammetje rijdt even niet. Dus lopen we maar door een hele lange winkelstraat tot aan het Taksim plein. Hier zijn ook een aantal consullaten gevestigd, waaronder het Nederlandse. Op het Taksim plein drinken we koffie en thee. Met het trammetje (dat weer rijdt) gaan we naar de Galata toren. Een oude uitzichttoren, die een mooi uitzicht biedt op de Gouden Hoorn en de Bosporus. We halen onze koffers op en rijden met de auto naar de haven. We zijn ruim op tijd (zo’n 2 uur te vroeg). Om 17.45 uur vertrekt het schip naar Izmir. Voor het diner worden we ingedeeld met andere mensen, die helaas alleen Turks spreken. ’s Avonds zingt en speelt een pianist in de lounge. Rond 22.00 uur gaan we naar bed.

Galatatoren, Istanboel
Galatatoren, Istanboel

Terug in Izmir

We zijn te laat voor het ontbijt maar Erik krijgt het toch voor elkaar om een ontbijtje te krijgen. Om 11.30 uur leggen we aan in Izmir. Dan volgt een autorit naar Kusadasi. Ons appartement, dat we voor onze laatste week in Turkije hebben gehuurd is makkelijk te vinden. We gaan de auto inleveren. Dat wordt nog even spannend. De auto is immers op de vierde dag in Turkije behoorlijk smerig geworden door vers asfalt. Maar de auto wordt niet eens bekeken en opgelucht gaan we er vandoor. Kusadasi is het Benidorm van Turkije. Veel engelse en "Ierse" pubs. Zelfs Nederlandse eethuisjes en Duitse filterkaffee. Maar er is ook een Gay bar, vol blije jongens. Ruim na twaalven gaan we weer op huis aan.

Weekje rust in Izmir

De week brengen we in relatieve rust door. Hetzij aan het zwembad of op het strand. Op dinsdag gaan we naar Efeze, de oude Romeinse stad. We beginnen aan de noord ingang, die aanzienlijk hoger ligt dan de zuidingang en dalen zo af. De stad heeft nog mooie ruïnes nagelaten. Vooral de senaat en het amfitheater zijn indrukwekkend. We komen er zelfs 2 Amerikaanse jongens tegen, die in Istanbul in hetzelfde hotel verbleven. Het is wel erg druk in Efeze, maar naar verluidt is het hoogseizoen nog veel erger.

Amfitheater in Efeze
Amfitheater in Efeze


De avonden beginnen we op een terras onder het genot van een lekkere cocktail. Dan lopen we wat rond en zoeken een restaurantje op. De keuze lijkt gevarieerder dan het in werkelijkheid is. Veel kwaliteit en oorspronkelijkheid is er niet en moet met een kaarsje gezocht worden. Aan alle kanten wordt je winkels en restaurants ingelokt. Toch is Kusadasi voor ons wel OK. We kunnen lekker uitrusten van onze rondreis en een beetje op adem komen voor we weer de harde Nederlandse werkelijkheid ingaan. We worden aan het begin van de middag opgehaald door een busje dat ons naar het vliegveld brengt. Aan het eind van de middag vliegen we dan weer met de ontzettend bij-de-handte vliegjuffen van Air Holland weer naar Schiphol en zit de vakantie er op.

Lees meer verhalen op de site van Eddy Couvreur.

Heb je interesse in een reis naar Turkije? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Turkije, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.

Vertel ons uw vakantie wensen. Onze reisexperts geven u gratis en vrijblijvend reisadvies op maat.

 Aangesloten bij ANVR,SGR, Calamiteitenfonds
 9,6 in reviews
 Veel kennis en ervaring
 3.879 klanten gingen u voor

Uw gegevens

* = verplicht. Privacy beleid is van toepassing

Vakantieverhalen / reisverslagen

Gerelateerde artikelen