Een moment van een roadtrip door Amerika

Bestemming: A. Arizona (Verenigde Staten) , B. Flagstaff
Periode: juni 2015
Vervoer: Huurauto
Accommodatie: Camping

Met nog duizenden kilometers asfalt, eindeloze wegen, bergen en prachtige kusten te gaan ervaar ik zenuwen – maar toch vooral heel veel goede zin. Amerika is een land met contrasten, dat hadden we al ontdekt deze afgelopen 3 weken. Van Flagstaff Arizona, naar de Grand Canyon met een stop in Las Vegas onderweg zo weer terug naar Flafstaff. De zon, regen, onweer en zelfs sneeuw in deze toch wel zomer maanden is Amerika een land met alles-ineen.

Daar staat hij dan onze kleine idyllische Nissan Versa die samen met ons dit avontuur door woestijnen, bossen en kustlijnen aangaat. Ik zie de glinstering in Thomas zijn ogen. Dit avontuur is waar wij ons al weken op hebben zitten verheugen. Nog geen seconden zitten we gesetteld in de kleine Versa of Flagstaff wenst ons vaarwel mijn al zijn regen. Het is tijd om met gierende banden ons toch wel ‘thuis’ te verlaten.

Onze eerste bestemming – op het leegplunderen van de Wal-Mart na – zal Monument Valley National Park zijn. De wegen zijn oneindig lang en vooral saai. Met mijn voeten op het dashboard tuur ik de wildernis in. De ietwat bossige omgeving verdwijnt al snel in een oneindige uitgestrekte woestijn vlakte. Niet alleen de omgeving veranderd – ook de temperatuur schiet omhoog. Met nog 2 uur op de TomTom zijn we nog niet eens halverwege onze eerste rit – maar toch is het tijd om van bestuurder te wisselen. Dit is het; het moment waar ik al zolang naar heb uitgekeken. Alles voelt plots net als Bassie en Adriaan en alles wat ik zie vergelijk ik daar dan ook mee tot Thomas zijn ergernis. Na verschillende wegen, kruisingen en benzinestations is dan eindelijk de wereld beroemde weg dan daar – recht voor ons; de weg naar de indianen. De gele strepen leiden ons verder en de rotsen komen beduidend dichterbij. Thomas zit met zijn neus tegen de ruit gedrukt en probeert deze wereldberoemde weg vast te leggen met zijn camera. De weerspiegelingen van Versa maakt dit alleen onmogelijk. Je kunt zo’n plek ook beter niet willen fotograferen, want ondanks dat het eigenlijk maar een silly old road is; kun je dit alleen met het blote oog bewonderen.

De rotsen komen steeds dichterbij en de indianen marktjes langs de weg komen meer frequent uit het niets opgedoken. We zijn verbaast met de opeens vele auto’s op de weg – want ja meer dan onze eigen Versa zagen we niet. Het is namiddag wanneer we het bord ‘Monument Valley’ passeren. Ondanks dat het park tot ’s avonds laat open schijnt te zijn kiezen we ervoor toch naar onze camping verder te rijden. Het park – hoe excited we ook zijn – zal toch nog even een nachtje moeten wachten. Er begint een zacht windje op te zetten en ook zit er al werking in de lucht. Die tent moet snel op.

Aangekomen op onze eerste camping plek zijn we enthousiast, uitgeput maar vooral verwonderd over het adembenemende uitzicht dat wij voor ons zien. Tussen twee rode rotsen is
een kleine camping uitgesneden. Voorzieningen, zoals een zwembad, wc/douch en kampvuren zijn aanwezig – maar het is toch echt het uitzicht wat het alles waard maakt. Wanneer Thomas zich buigt over de tent kan ik niet wachten om mijn reisdagboek te vertellen van dit onwerkelijke moment. Morgenochtend zullen Thomas en ik wakker worden met als eerste uitzicht de
drie bekendste rotsen van Monument Valley. 


De zon gaat onder en laat een verschrikkelijke mooie roze, rode en voornamelijk oranje gloed achter. In Monument Valley is het overduidelijk aan het regenen – met hier en daar zelfs een bliksemflits. Gelukkig staat de wind zo dat deze bui ons niet zal bereiken, wat ons dreef om toch opzoek te gaan naar een plek om iets te eten. Het was inmiddels al ruim avond en onze buiken waren na de Wal-Mart niet erg gevuld. Iets verderop het terrein – overigens alleen bereikbaar met de auto – was een klein indianen dorpje wat ons van eten, drinken en souvenirs kon voorzien. Dat laatste sloegen we over; we wilden tenslotte in het park zelf iets bij de voor ons ‘echte’ indianen kopen. Wie denkt dat indianen niet kunnen koken heeft duidelijk nog nooit hier gegeten. Naast de onwijs leuke service was het vlees overheerlijk. Door het mooie uitzicht dat wij van af onze zit plek konden bewonderen maakte dit toch wel het beste diner ooit.