Gratis reisvoorstel aanvragen

Autorondreis door de Verenigde Staten

Landkaart met overzicht van deze reis

Bestemming: A. Las Vegas (Verenigde Staten) , B. Los Angeles , C. San Francisco
Periode: september 2016
Vervoer: Vliegtuig, huurauto
Accommodatie: Motels, hotels, lodge, cabins

Foto van deze vakantie

Op 12 september 2016 is het zo ver: na een jaar aan voorbereiding vertrekken mijn vriend en ik eindelijk naar de USA. We hebben besloten om de rondreis niet door een reisorganisatie te laten plannen en verzorgen, maar om alles zelf te regelen. Voordeel hiervan is dat we de reis precies zo in konden delen als we zelf wilden. De voorbereiding had behoorlijk wat tijd en uitzoekwerk in beslag genomen, maar zorgde wel voor extra veel voorpret! Na een nachtje in een hotel vlakbij Schiphol te slapen, gaan we ’s ochtends vroeg op weg naar het vliegveld. We vliegen met United Airlines, maar eenmaal op Schiphol aangekomen te zijn blijkt onze vlucht vertraagd te zijn. Gelukkig is dit slechts een half uurtje en hebben we gezorgd voor een ruime overstap in Houston, voordat we door zullen vliegen naar Las Vegas. Op ons gemak gaan we even ergens ontbijten, waar we de eerste ster van deze vakantie spotten: Hanneke Groenteman. Na een heleboel controles en wel tien keer de vraag ‘of we geen cadeautjes van anderen aangenomen hebben’ en ‘of we onze bagage niet onbemand hebben gelaten’ stappen we in het vliegtuig. Na een tijdje wordt er omgeroepen dat het vliegtuig kapot is, waardoor we voorlopig niet kunnen vertrekken. Gelukkig blijkt dit slechts om de motor te gaan, dus we hoeven ons nergens zorgen om te maken… Na een paar uur is het probleem opgelost, maar moet al het papierwerk nog ingevuld worden. Voordat we uiteindelijk vertrekken heeft de man die voor mij zit al twee films gekeken. Maar ach, we hebben vakantie dus who cares!

Na in totaal bijna 14 uur in het vliegtuig te hebben gezeten landen we dan eindelijk veilig in Houston. We hebben nog 20 minuten om onze overstap te halen, en tegen beter weten in proberen we door heel hard te rennen het vliegtuig alsnog te halen. Dit lukt uiteraard niet, o.a. doordat we nog door de immigrations moeten en dit behoorlijk wat tijd in beslag neemt. Gelukkig krijgen we al snel te horen dat onze vlucht omgeboekt kan worden naar een vlucht later, die 3 uur later vertrekt. Op het moment dat we nieuwe boarding passes willen halen krijgen we echter te horen dat er nog maar 1 stoel beschikbaar is. Het lukt uiteindelijk wel om twee nieuwe boarding passes te krijgen, maar eenmaal bij de gate blijkt de vlucht overboekt te zijn en wordt er omgeroepen dat er 5 vrijwilligers nodig zijn die de nacht in Houston zouden doorbrengen en de dag er na naar Las Vegas zouden vliegen. Wij zijn even bang dat wij hiervoor aangewezen worden, maar gelukkig worden er genoeg vrijwilligers gevonden. Wij vinden het in eerste instantie vreemd dat mensen zich hier vrijwillig voor aanbieden, maar later horen we dat ze er flink wat geld voor hebben gekregen. Na een reis van in totaal 25 uur komen we dan eindelijk in Las Vegas aan. Het is hier inmiddels bijna middernacht, lokale tijd. Zodra we uit het vliegtuig stappen is het direct duidelijk waar we zijn: overal waar we kijken zien we de bekende fruitautomaten. We nemen een taxi naar ons hotel. De taxichauffeur is een echte Amerikaan die ons ‘Virgin Kids’ noemt, omdat we nog nooit eerder in Las Vegas geweest zijn. Hij adviseert ons om lekker veel alcoholische drankjes te gaan drinken die nacht, maar na zo’n lange en vermoeiende reis besluiten we onze eerste nacht in Las Vegas lekker saai in bed door te brengen.

De volgende ochtend is het tijd om Las Vegas in te gaan. Zoals vrijwel altijd in de woestijn is het enorm heet, maar gelukkig staan er bijna overal sproeiers die zorgen voor wat verkoeling. Las Vegas is precies zoals je het je voorstelt. De hotels zijn attracties op zich. Zodra je bijvoorbeeld het hotel met de Eiffeltoren in loopt heb je echt het gevoel, nadat je het casino uiteraard gepasseerd bent, dat je door een Frans dorpje loopt. Het plafond is zo gemaakt dat het lijkt alsof je in de open lucht loopt, er liggen klinkers op de vloer en alle winkeltjes en kraampjes zijn in Franse stijl. In Las Vegas zijn de hotelovernachtingen overigens vrij goedkoop: voor relatief weinig geld heb je al een luxe suite. Ze gaan ervan uit dat je je geld hier wel op andere manier uitgeeft, wat niet zo’n gekke gedachte is. ’s Avonds gaan we, na de fonteinenshow bij het Bellagio, uiteraard nog even een gokje wagen in één van de vele casino’s. De casino’s zitten op elk moment van de dag behoorlijk vol, of je er nou midden in de nacht doorheen loopt of ’s ochtends heel vroeg. Sommige mensen zitten ook met een blik achter de fruitautomaten alsof ze er al dagenlang achter zitten, wat waarschijnlijk ook het geval is. Helaas winnen we de jackpot niet en gaan we voor Las Vegas begrippen nog redelijk vroeg slapen, omdat de jetlag helaas toeslaat.

Op woensdag is het tijd om onze huurauto op te halen en verder te reizen richting Zion. We hebben gekozen voor een cabrio en krijgen een zwarte Chevrolet Camaro toegewezen. Met open dak rijden we naar onze accommodatie in Zion, althans, in die veronderstelling verkeer ik. Mijn vriend stelt voor om nog even ergens een tussenstop te maken. Op een gegeven moment zie ik een bordje staan: we gaan een helikoptervlucht maken boven Zion! Wat een fantastische verrassing, vanuit de lucht ziet alles er nóg mooier uit. We landen uiteindelijk op één van de vele mesa’s. Hier staat een picknicktafeltje, waar we even een half uurtje de tijd krijgen om met z’n tweetjes te lunchen en iets te drinken. Het uitzicht is prachtig en het is heel bijzonder om ergens te zijn waar verder helemaal niemand kan komen. Zodra ik aanstalten maak om plaats te nemen aan de picknicktafel, pakt mijn vriend mijn hand, neemt me mee naar een mooi uitzichtpunt en haalt een A4’tje uit zijn zak. Vanaf dat moment weet ik natuurlijk wat er gaat gebeuren: na hele mooie woorden gaat hij op zijn knieën en vraagt hij me ten huwelijk. Ik zeg uiteraard ja! Het is heel romantisch, maar ik ben totaal overdonderd omdat we het nooit echt serieus over trouwen gehad hebben. Na wat tranen is het tijd om weer in de helikopter te stappen en terug naar beneden te vliegen. We stappen in de auto en rijden (nu echt!) naar onze accommodatie in Zion. Het moment dat we het park inrijden is fantastisch. De omgeving is zo enorm anders dan in Nederland. We genieten van de prachtige grote, rode rotsen terwijl onze haren in de wind wapperen. We slapen midden in het park in een schattige ‘Cowboy Cabin’. Hoewel het overdag zo’n 25 graden was, koelt het ’s nachts behoorlijk af en is het best fris. Het enige nadeel van onze cabin is dat er geen douche en toilet in zit, waardoor ik ’s nachts naar het badhuis moet lopen omdat ik naar de wc moet. Op zich niet zo erg natuurlijk, maar in de wetenschap dat er poema’s en tarantula’s rondlopen trommel ik mijn verloofde (ha!) uit bed om me te vergezellen.

Cowboy Cabin Zion
Cowboy Cabin Zion


De volgende dag besteden we de hele dag in Zion. We maken onder andere een mooie wandeling langs de rivier, waar het krioelt van de schattige eekhoorntjes. Deze zien er echter een stuk schattiger uit dan ze zijn, want ze hebben het op je eten voorzien en blijken flink te kunnen bijten. Verder spotten we ook nog verschillende herten. Na een lange dag wandelen en lekker gegeten te hebben, slaat de jetlag weer toe en vallen we als een blok in slaap.

’s Ochtends is het tijd om Zion te verlaten en rijden we naar Bryce Canyon. In Bryce Canyon zitten alle uitzichtpunten aan de linkerkant, dus we rijden eerst de hele weg af naar het eindpunt om daarna gemakkelijk overal te kunnen stoppen. De uitzichten zijn prachtig, met als hoogtepunt het bekende amphitheater. Maak echter niet de fout om het bij de uitzichtpunten te laten, want pas als je gaat wandelen zie je echt hoe mooi Bryce Cayon eigenlijk is. Wij kiezen voor de combinatiewandeling van de Navajo loop en de Queen’s Garden trail. In het krantje dat je bij de ingang van het park krijgt adviseren ze om deze wandeling ‘clockwise’ te lopen. Wij lopen duidelijk nog met onze hoofden in de wolken na onze verloving, want we komen onderweg wel heel veel ‘tegenliggers’ tegen. We blijken de route toch tegen de klok in de lopen, wat resulteert in een behoorlijke klim het laatste stuk. Vanwege de hitte is dit behoorlijk pittig, maar het is het helemaal waard. We sluiten de dag af met een pizza in een pizzeria vlakbij ons motel. We hebben ons uiteraard uitgebreid ingelezen over Amerika en weten dat de porties over het algemeen behoorlijk groot zijn, maar bedenken ons dat na zo’n dag wandelen een medium pizza best te doen moet zijn. Hier komen we al snel op terug, dus mocht je van plan zijn om ooit ook naar Amerika af te reizen: neem dan van mij aan dat een kleine portie voor ons Nederlanders voldoende is.
Bryce Canyon
Bryce Canyon


De volgende ochtend ontbijten we in ons motel, waar je alleen boterhammen met pindakaas blijkt te kunnen krijgen. De zitplaatsen zijn zeer schaars, dus iedereen schuift gezellig bij elkaar aan tafel aan. Na het ontbijt stappen we in de auto: het is drie uurtjes rijden naar Page, onze volgende bestemming. Onze eerste stop is de Glen Canyon dam, welke mooier is dan we vooraf gedacht hadden. Het schijnt echter weinig toegevoegde waarde te hebben als je de Hoover dam al bezocht hebt. Vervolgens gaan we op weg naar de Horseshoe Bend, een echte toeristische trekpleister. De wandeling van de parkeerplaats naar de Horseshoe Bend is behoorlijk zwaar. Hoewel het eigenlijk maar een klein stukje lopen is, moet je wel een stuk klimmen en dat is best pittig met 35 graden. Het is echter de moeite waard: wat een plaatje! We vervolgen onze weg naar Lake Powell. Dit is een mooi en groot meer, maar buiten dat het zorgt voor wat afkoeling is er vrij weinig te beleven. Het schijnt wel leuk te zijn om een bootje te huren en een dag te varen, maar dit is zeer prijzig. We rijden naar ons motel en eten die avond bij Big John’s, een restaurantje op loopafstand die ons aangeraden was door een Nederlands stel die we die ochtend tijdens het ontbijt gesproken hebben. Big John’s is een oud benzinestation, die is omgetoverd tot een restaurant. Je zit met z’n allen naast elkaar aan lange picknicktafels en het vlees wordt buiten gerookt. Er speelt een typisch Amerikaans bandje, de sfeer is fantastisch en het vlees smaakt erg goed! Het is er echter wel altijd ontzettend druk dus je moet even in de rijd staan om een plekje te bemachtigen.
Horseshoe bend
Horseshoe bend


’s Ochtends gaan we op weg naar de Antelope Canyon, iets waar we erg naar uitkijken. We worden met pick-ups naar de canyon gebracht. Deze pick-ups crossen behoorlijk hard door de woestijn, wat erg gaaf is. Zodra we de canyon inlopen merken we al dat het enorm toeristisch is. Ze proberen zoveel mogelijk mensen in de canyon te proppen, wat niet erg prettig is met al die smalle doorgangen. Hoewel de gids echt z’n best doet om iedereen de kans te geven om wat foto’s te maken, blijft het erg jammer dat het er krioelt van de mensen. ’s Middags stappen we de auto weer in om op weg te gaan naar de Grand canyon. We overnachten in het park zelf, wat erg leuk is want er lopen regelmatig herten voorbij. Overdag lopen we de rim trail: een mooie wandeling langs de canyon. De uitzichten zijn prachtig, maar je moet geen last van hoogtevrees hebben want het laatste deel loop je een behoorlijk stuk vlak langs de afgrond. De wandeling is vrij lang en het is opnieuw erg heet, dus we verheugen ons er al op om lekker even iets te eten en te drinken bij het restaurantje aan het einde van de trail. Dit blijkt echter alleen een loket te zijn waar je wat kleine snacks kunt kopen, dus leven we die middag op ijs en chips.
Antelope Canyon
Antelope Canyon


We rijden de Grand canyon weer uit en gaan op weg naar Kingman, een plaatsje waar we zullen overnachten voordat we naar Los Angeles gaan. We rijden een stukje van de historische route 66, wat niet veel meer dan een gewone weg is. Eenmaal in Kingman aangekomen zijn we wel blij verrast. Het blijkt een levendig stadje te zijn met veel typisch Amerikaans restaurantjes. Voor het motel hebben we zo weinig betaald dat we er een beetje voor vrezen waar we terecht komen, maar des te leuker blijkt het uiteindelijk te zijn. We mogen zelf een kamer uitkiezen en kiezen voor Marilyn Monroe. Onze hele kamer is ingericht in de stijl van Marilyn en overal hangen foto’s van haar. De televisie speelt zelfs een film af met Marilyn Monroe in de hoofdrol. De eigenaars zijn ontzettend aardig en adviseren ons waar we het beste kunnen eten. ’s Ochtends ontbijten we bij Mr. D’s, een echte diner waar je alleen voor de entourage al naartoe moet gaan. Er staat zelfs nog een ouderwetse Jukebox. Na lekker gegeten te hebben stappen we de auto in, waar we de eerste regendruppels van deze vakantie zien. Gelukkig zullen we vandaag veel in de auto zitten: het is ruim 6 uur rijden naar Los Angeles. We rijden opnieuw een stuk route 66. Dit gedeelte is een stuk mooier dan het stuk van gisteren. We komen langs het plaatsje Oatman, waar we het gevoel krijgen in een echte Amerikaanse film beland te zijn. Het ziet eruit alsof de tijd hier heeft stilgestaan. Overal zien we oude saloons en er steekt plotseling een kudde wilde ezels de weg over. Deze ezels zijn bepaald niet bang voor ons dus het kost even wat moeite om er doorheen te komen. Aan het eind van de dag komen we aan in Los Angeles. Na alle verlaten weggetjes is het even wennen om hier te rijden. Het verkeer is namelijk bizar: we zien tientallen rijbanen vol met auto’s en brutalen hebben hier de halve wereld. Nadat we zijn ingecheckt bij ons motel, besluiten we een wandelingetje te maken naar een pokébar. Je kan hier bowls eten met verse vis, rijst en veel groenten. Na heerlijk gegeten te hebben besluiten we de rest van de avond te relaxen en bij te komen van alle indrukken tot nu toe.
Grand Canyon
Grand Canyon


We beginnen de volgende dag met een ontbijtje in ons motel. Je kunt hier kiezen tussen, brownies, muffins en kaneelkoeken en appelkoeken. Vandaag staat er een tripje langs de toeristische trekpleisters op de planning. We beginnen bij het Griffith Observatory, waar je mooi uitkijkt over de stad. Hier vandaan kun je meteen het bekende Hollywood sign zien, wat we dus meteen van ons lijstje af kunnen strepen. We rijden Hollywood in en parkeren daar voor belachelijk veel geld, zodat we een stukje over de Walk of fame kunnen lopen. Leuk om eens gezien te hebben, maar veel bijzonders is het niet. Na een ritje door Beverly Hills, waar we overigens alleen grote hekwerken zien in plaats van mooie huizen, gaan we naar Venice Beach. Wat een prachtig breed strand is dat. Vanaf Venice Beach lopen we naar Santa Monica, waar we op de bekende pier even uitgebreid lunchen bij een Mexicaan. Terwijl we met volle buiken weer teruglopen naar Venice Beach, komen we veel locals tegen die uitgebreid aan het sporten zijn langs het strand. We zien veel hardlopers, skateboarders en natuurlijk de mannen die hun spierballen showen op Muscle Beach. Daarnaast zien we ook een huwelijksvoltrekking die geoefend wordt op het strand. We zijn blij dat dit in Nederland niet gebruikelijk is, één keer het ja-woord geven lijkt ons voldoende. Op de terugweg naar ons motel komen we vast te staan in het verkeer, waardoor ons ritje van 20 minuten ineens ruim 3,5 uur duurt. Zorg er dus voor dat je een accommodatie vlakbij de belangrijkste bezienswaardigheden boekt, want dat is die extra dollars echt waard!

De dag er na is het tijd voor een dagje Universal Studio’s. We beginnen met de één uur durende studiotour, waarbij je met een karretje langs alle bekende filmstudio’s komt. Terwijl we langsrijden wordt er zelfs nog een Amerikaanse serie opgenomen. We komen ineens in een overstroming terecht en het begint te regenen, wat special effects zijn maar net echt lijkt! Daarnaast wordt er veel gedaan met 3D schermen en hologrammen, heel indrukwekkend. Verder vermaken we ons de rest van de dag met alle attracties die er zijn. De meeste attracties zijn een soort simulators met 3D bril op, waardoor het effect heel realistisch is. Onze favoriet is de attractie in de pas geopende Harry Potter wereld. Gaaf om eens in Hogwarts te zijn. Een hele dag uittrekken voor de Universal Studio’s is een echte aanrader, wij hebben ons van ’s ochtends tot ’s avonds laat vermaakt. De toegangsprijzen zijn buitengewoon prijzig, maar het is het meer dan waard! Tip: bestel de kaartjes vooraf online, dat is goedkoper dan aan de kassa.

De volgende dag verlaten we Los Angeles en beginnen we aan onze rit langs de kustweg richting San Francisco, de highway 1. Sla deze weg niet over als je in de USA bent, want overal waar je kijkt is het even prachtig. We stoppen even in Santa Barbara om fish and chips te eten op de pier. Na een overnachting in Morro Bay, waar we nog even een Amerikaanse pub in duiken en van de zonsondergang genieten, vervolgen we onze weg langs de highway 1. Het verbaast me dat er zoveel mensen langs de weg foto’s staan te maken van de koeien die daar staan te grazen, maar na iets beter kijken blijken dit helemaal geen koeien te zijn, maar zebra’s! Ik ben even in de war want ik was in de veronderstelling dat er in dit gebied geen zebra’s in het wild voorkwamen. Later blijken deze zebra’s uit een oude dierentuin bij Hearst Castle te komen. Deze zijn na sluiting van de dierentuin vrijgelaten en leven hier nu in het wild. Een eindje verderop genieten we ook nog even van een zeeolifantenkolonie. Bij Point Lobos proberen we walvissen te spotten, maar deze laten zich vandaag helaas niet zien. We besluiten de 17 mile drive te rijden: een route langs de kust en vele golfbanen. ’s Avonds overnachten we in het plaatsje Salinas, waar verder weinig te beleven is en we dus niet veel meer doen dan slapen.
Highway 1
Highway 1


Dan is het eindelijk tijd voor San Francisco. We blijven hier een paar dagen. Zodra we San Francisco inrijden merken wel al dat het er enorm heet is. Bij het motel vertellen ze ons dat dit geen normale temperaturen zijn en dat het er een paar dagen geleden zelfs nog gevroren had. Ze zijn nergens in San Francisco bedacht op zulke temperaturen, waardoor we het overal zonder airco moeten zien uit te houden. We lopen die avond naar de Fishermans Warf. Van ons plan om daar te gaan eten zien we al gauw af, want het is er enorm druk en toeristisch. We besluiten het advies van de vrouw bij het motel op te volgen en gaan eten in een straatje waar alle locals ’s avonds komen. Onderweg lopen we langs het bekende Lombard Street, waar de auto’s zigzaggend over de weg moeten rijden omdat de wegen zo steil zijn. Het is voor ons dan ook een behoorlijke klim, maar dit is eigenlijk in heel San Francisco het geval. De volgende dag beginnen we met een ritje over de Golden Gate Bridge. Let er wel op dat je hier tol moet betalen, je krijgt hier later een rekening van opgestuurd. De rest van de dag vermaken we ons bij de Painted Ladies en brengen we een bezoekje aan een hippiewijk, waar we overigens maar weinig hippie-invloeden zien. ’s Avonds is het tijd voor onze avondtour naar Alcatraz, de beroemde gevangenis. Na de boottocht hebben we de hele avond de tijd om door Alcatraz te lopen. Je kunt ervoor kiezen om een audiotour te doen, die best de moeite waard is. We hebben vlak voor deze vakantie de film ‘Escape from Alcatraz’ nog eens gekeken, dus we herkennen heel veel uit de film.
Highway 1 met uitzicht op zee
Highway 1 met uitzicht op zee


Onze laatste volle dag in San Francisco beginnen we bij de Coit Tower, waarvandaan je een prachtig uitzicht over de stad hebt. Daarna lopen we door naar de Ferry Building, een mooi gebouw aan de kust waar alle Ferry’s vertrekken en aanmeren. In het gebouw zit een klein winkelcentrum, waar je veel accessoires en delicatessen kunt kopen. Er lopen hier veel zakenlui die komen genieten van iets lekkers tijdens hun lunchpauze. We besluiten via Chinatown terug te lopen, waar we genieten van een overheerlijke Chinese lunch.

De volgende ochtend rijden we via de Twin peaks, een uitzichtpunt waar we helaas weinig kunnen zien door de dichte mist, naar Mariposa. Dit is onze uitvalsbasis voor Yosemite, waar we morgen naartoe gaan. We eten ’s avonds bij het steakhouse, waar we eigenlijk voor het eerst deze vakantie écht gezellig eten. Amerikanen zijn blijkbaar niet zo van de gezelligheid We krijgen overal het gevoel dat Amerikanen alleen uiteten gaan zodat ze niet hoeven te koken, maar zeker niet om een hele avond te tafelen.
Yosemite
Yosemite


Na even te ontbijten bij een leuk tentje rijden we naar Yosemite Valley. We hebben hier helaas maar één volle dag te besteden, waardoor we kiezen voor een korte wandeling. Er zijn echter nog zoveel meer wandelingen te doen in het park, dus het is aan te raden om hier wat meer tijd door te brengen. De watervallen in Yosemite staan helaas vrijwel droog in september, maar toch genieten we van alle mooie uitzichtpunten. We maken nog even een wandeling langs de Sequoiabomen en rijden via de mooie Tioga Road naar Lee Vining, waar we die nacht slapen. De volgende dag bezoeken we spookstadje Bodie, wat vroeger een goudmijn was, en het Mono Lake.
Mono lake
Mono lake


We overnachten ’s nachts in Mammoth lakes, een echt wintersportgebied. Doordat het gebied vrij hoog ligt, is het er ’s nachts dan ook behoorlijk koud. We trekken ’s ochtends echter toch onze korte broeken aan, omdat we doorrijden naar Death Valley, één van de heetste plekken op aarde. We steken nogal raar af bij de mensen die met winterjas en muts rondlopen, maar éénmaal in Death Valley aangekomen zijn we er blij mee. Op het heetste moment van de dag wordt namelijk zelfs de 48 graden aangetikt. We rijden de artist drive, waar je rotsen in allerlei verschillende kleuren ziet. Daarnaast brengen we onder andere een bezoekje aan Badwater, waar ook grote zoutvlaktes te zien zijn. ’s Avonds genieten we van de prachtige sterrenhemel. Doordat Death Valley onder zeeniveau ligt en omringd wordt door hoge bergen, blijven de wolken weg en is het dus ontzettend helder. ’s Nachts kruipt er nog even een schorpioen onze motelkamer binnen, maar gelukkig hebben we dit in de gaten en kunnen we hem op tijd wegjagen.
Death Valley Badwater
Death Valley Badwater


Dan is helaas onze laatste dag in Amerika aangebroken. We rijden nog even door Death Valley en eindigen onze reis weer in Las Vegas, waar we ook begonnen zijn. ’s Avonds genieten we nog even van Fremont street, waar Elvis weer even uit de dood is opgestaan en een show weggeeft. We rijden nog even over de strip en dan is het toch echt tijd om te gaan slapen, want onze wekker gaat die nacht alweer om 3 uur.

Na een lange reis, met helaas weer vertraging, landen we op 4 oktober weer op Schiphol. Daar speelt er nog maar één vraag door ons hoofd: wanneer mogen we weer terug?

Geschreven door Iris Harleman

Heb je interesse in een reis naar Verenigde Staten? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Verenigde Staten, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.

Vertel ons uw vakantie wensen. Onze reisexperts geven u gratis en vrijblijvend reisadvies op maat.

 Aangesloten bij ANVR,SGR, Calamiteitenfonds
 9,6 in reviews
 Veel kennis en ervaring
 3.879 klanten gingen u voor

Uw gegevens

* = verplicht. Privacy beleid is van toepassing

Vakantieverhalen / reisverslagen

Gerelateerde artikelen