Met MR. WW door Sri Lanka
Bestemming:
A. Negombo
(Sri Lanka)
, B. Nuwara Eliya
, C. Udawalawe
, D. Dambulla
, E. Trincomalee
, F. Jaffna
Periode: juli 2015
Vervoer: Vliegtuig en Privé-taxi
Accommodatie: Diversen hotels/het Camelot Beach Hotel
Organisatie: TUIfly
Nadat ik 5 jaar geleden met mijn dochter een rondreis door een deel van India maakte, wilde ik altijd nog een keer terug. Maar helaas, India lijkt mijn man een beetje té heftig als vakantiebestemming. Toen hoorde ik de kreet: “Sri Lanka is India light” en de volgende reisbestemming was een feit: zomervakantie 2015 zouden we een rondreis door Sri Lanka gaan maken kijken of die kreet zou kloppen!
De vraag was hoe we zouden reizen. Ik keek bij een paar groepsreizen, maar zag dat maar heel weinig reisorganisaties het noorden van het lndia, Tamilgebied , in hun programma opgenomen hadden en dat deel wilde ik zeker niet overslaan. En eigenlijk was de taxi met chauffeur, waarmee we door India reisden, wel heel goed bevallen. Misschien zou Janneke Eggengoor van Travelclub, die onze reis in 2014 naar Marokko, fantastisch had voorbereid, ons een leuk voorstel kunnen doen. En het was al snel duidelijk dat we weer met haar in zee - of beter gezegd in het vliegtuig – zouden gaan!
En zo vertrokken we 11 juli 2015 van Schiphol met Qatar Airlines naar Doha, waar we moesten overstappen op het vliegtuig wat ons naar Colombo zou brengen. De vlucht verliep prima, mooie films bekeken, ruime zitplaats, vriendelijk personeel. We kwamen, na in totaal 11 uur vliegen, vroeg in de morgen aan in Sri Lanka. We werden er opgewacht door onze chauffeur, die zich voorstelde als “Mister Dubbeljoe Dubbeljoe”, een naam die me even op de lachspieren werkte, maar al snel wende, al hield ik het meestal bij Mr. Dubbeljoe.. Na wat oefenen kende hij onze namen ook: “Mr Rón and Mrs. Massija“ en de rest van de vakantie werden we in de hotels geïntroduceerd als “Mr Rón and Mrs. Massija, Best holidays, V.I.P quests “ .
Nadat we een bloemenkrans van mijn favoriete bloemen, de frangipani ,omgehangen hadden gekregen en er een fles wijn aangeboden werd, reden we naar Negombo, waar het eerste hotel
stond.
We keken wat vreemd op toen Mr. WW een paar meter voor het hotel stopte en een uitgebreid gebed op ging zeggen, waarin hij niet alleen voor ons, onze kinderen, onze koning, koningin en prinsesjes, en zijn eigen gezin bad, maar ook voor Dutch birds, animals, human and people. Vervolgens werd er een zegen gevraagd voor the car: frontsite, backsite, right side, left site, upper site en downside and uiteraard inside, voor controling to his legs, his hands and his brains.. Dit gebed bleek een vast ritueel aan het begin en aan het eind van elke reisdag. Mr. WW had het goed met ons allen voor!
Mr. WW was a natureman, zoals hij zelf zei! Toen hij al snel ontdekte dat wij ook nature-people zijn bleek dat een groot voordeel, we stopten zeer regelmatig bij mooie planten, bloemen, bomen, vogels. Hij werd lyrisch toen ik meerdere malen een kleine kameleon zag “you have a lucky eye!”, door zijn enthousiasme genoten wij dubbel! Dat ik graag foto’s maakte had hij snel door, en hij zei me vooral te zeggen als ik iets zag wat ik wilde fotograferen. In het begin deed ik dat regelmatig, maar ik merkte snel dat ik er mee op moest passen, want als ik vroeg of hij even ergens kon stoppen om een foto te maken, gebeurde dat ook prompt! Ongeacht de plek waar we stonden, in bochten, op smalle weggetjes, op nog smallere bruggetjes.. …Mrs massija wil een foto maken, dus dat had voorrang op alles ! Ook stopte hij regelmatig met het bevel: “Take a picture now!” “ Get out if the car, make a picture and come back! “ Ik kan uren vertellen over deze originele man, hij maakte deze bijzondere reis extra bijzonder! Want zeg nou zelf van welke gids krijg je een cd waarop hij allerlei vogels en dieren imiteert?!
Sri Lanka is niet groot, het heeft ongeveer de oppervlakte van Ierland, maar het is enorm veelzijdig: er zijn steden, stadjes, dorpjes, er is jungle, er zijn rijstvelden, theeplantages, maar ook prachtige ongerepte stranden. Ook het klimaat is gevarieerd, sommige delen zijn droog en heet, elders is het veel vochtiger, in het midden van het land is het kil, vochtig en mistig. Als je aan de ene kant van het eiland kunt genieten van een kalme zee is het aan de andere kant juist ruig, stormachtig en mag er niet in zee gezwommen worden, later in het jaar is het precies andersom.
Dat kille, vochtige klimaat is helemaal niet wat je verwacht als je aan Sri Lanka denkt. Dat is het gebied waar je de theeplantages vindt. We gingen er met een 3 uur durende treinreis naar toe. De tocht was schitterend, de uren waren om voor we het in gaten hadden! We verbleven in Nuwara Eliya, De wandeling die er gepland stond op de plains hebben we aan ons voorbij laten gaan omdat het hartstikke koud en nat was! Dit is de plek waar de Engelsen destijds hun theeplantages en landhuizen hadden. Het klimaat daar leek immers op dat van Engeland. We bekeken er een theefabriek, bijzonder om te zien hoe onze thee verbouwd en verwerkt wordt. Toch was ik blij toen we na 2 dagen weer richting de tropische temperaturen gingen.
Als je van fruit houdt zit je goed in Sri Lanka. Er zijn heel veel verschillende soorten, vaak elders niet verkrijgbaar omdat ze niet langdurig vervoerd kunnen worden. We proefden natuurlijk kokosnoten, zoals the Kings coconut, Mr. WW had ons voorspeld dat we exact een uur later zouden we moeten plassen. Dus precies een uur later stopten we bij een groot hotel om naar the washroom te gaan. Gelukkig wist Mr. WW overal in het land schone washrooms te vinden.
Als we vruchtensap bestelden, wat we vaak deden, werd het ter plekke geperst, pineapple juice was mijn favoriet, maar ook mangojuice and bananajuice zijn niet te versmaden! Bij een kraampje kocht Mr. WW woodapples voor ons, die hij later in een restaurant aan de kok gaf met de vraag er een juice van te maken. Naast de prachtige flora is er natuurlijk de fauna: we zagen prachtig gekleurde vogels en vogeltjes, het leek op Avifauna zonder kooien, we zagen veel ijsvogeltjes, prachtig fel blauw, bee-eaters met blauwe of felgroene veren, veel ibissen, maraboes, 2 toekans etc. Het land is een walhalla voor vogelaars! We maakten 2 boottochtjes waarbij we heel veel prachtige vogels zagen en aangezien we de enige passagiers waren konden we zo vaak en zo lang stoppen als we wilden.
Natuurlijk zijn er de aapjes, zoals de makaken en de grijze langoer, ze zijn overal! Soms heel brutaal, soms heel schichtig. Verder zagen we heel veel eekhoorntjes, waterbuffels , vleermuizen (vliegende honden), diverse soorten herten, zwijnen, varanen, krokodillen, kameleons ,honderden olifanten en we zagen zelfs een lipbeer.
Ik wilde heel graag olifanten in het wild zien, maar ik had niet kunnen denken dat we er zó veel zouden zien. In het Udawalawe National Park zagen we een groep olifanten dat ging baden, alsof je een tv documentaire bekijkt. Er was een heel klein olifantje bij, die bij het baden met alle zorg omringt werd door de oudere dieren. Maar de meeste indruk maakten de olifanten in het Minneriya national park . Daar komen tussen juni en september de olifanten bij elkaar rondom het grote meer, het wordt de Elephant gathering genoemd. We hadden het geluk het mee te mogen maken. Het was prachtig om te zien hoe de groepen zich bewegen, hoe de leider ervoor zorgt dat de groep bij elkaar blijft. De zorg voor de kleinsten is ontroerend, de begroeting die plaatsvindt als twee groepen elkaar zien is prachtig.
Er was ook een piepzak-moment, om een ons onbekende reden werden een paar olifanten boos op onze jeep en er kwamen 5 olifanten al stampend en trompetterend op de voorkant van de jeep af. Ik kan je vertellen: dan zijn olifanten héél groot! Dan blijkt niets menselijks olifanten vreemd, als er iets te beleven valt komen ze van alle kanten toegesneld. Dus binnen de kortste keren waren omringt door een grote meute dikhuiden. We zijn maar even gaan zitten, want staan in de open bak vonden we toch niet echt verstandig op dat moment. De chauffeur, die behoorlijk in de stress geschoten was, slaagde er na een paar minuten in de groep af te schrikken door hard voor– en achteruit te rijden. Mr. WW, die naast de chauffeur zat vertelde achteraf dat hij doodsbang geweest was, de chauffeur zei dat hij wel eerder agressieve olifanten had meegemaakt, maar niet zó kwaad en zó dichtbij.
Maar je gaat niet alleen voor de schitterende natuur naar Sri Lanka, ook de cultuur, en dan vooral voor de religies, dit speelt een grote rol in het land. De grootste religie is het boeddhisme. Er zijn dan ook heel veel boeddhistische tempels en stoepa’s (dagoba’s) te zien. Als we bij de stoepa’s waren liepen we trouw onze rondjes (linksom). De kleuren zijn vaak wat vervaagd, wat een prachtig effect geeft! Vooral de oude rotstempels zijn indrukwekkend, de tempel in Dambulla herbergt wel 150 Boeddhabeelden!
Maar voor de echte kleurenpracht moet je bij de Hindoe-tempels zijn! We hebben meerdere rituelen meegemaakt, bijzonder. We vroegen ons steeds af hoe ze de beelden, schilderingen en plafonds zo mooi in de verf houden! Volgens Mr. WW worden de tempels bijgeschilderd door hindoes uit India. Soms lopen de religies door elkaar, we zagen meermalen beelden van de hindoegod Ganesha in boeddhistische tempels. Voor je het terrein van een heiligdom op gaat moet je je schoenen uitdoen. Aanvankelijk liep ik op blote voeten, maar nadat ik een wondje aan mijn voet kreeg deed ik sokjes aan (die nooit meer schoon te krijgen zijn) , wat eigenlijk veel slimmer was, want wát was het héét aan je voeten! Er werd regelmatig om ons gegrinnikt als we bijna niet konden lopen op die hete ondergrond, we waren vergeten een eeltlaag te kweken voor we vertrokken!
Er zijn in het hele land hindoetempels te vinden, maar verreweg de meesten vind je in het noorden, waar de Tamils, oorspronkelijk afkomstig uit India wonen. De sfeer in dit deel van het land is heel anders dan in de rest van Sri Lanka. Door de burgeroorlog zijn de bewoners ruim 30 jaar lang afgesneden geweest van de rest van het land. De eerste stad waar we kwamen was Trincomalee. Een badplaats, niet te vergelijken met de badplaatsen zoals wij die kennen, maar met een sfeer die mij erg bevalt. We hebben daar weinig gedaan, een paar dagen echt vakantie-vieren, zwemmen, lezen en lekker eten, want dát kun je in Sri Lanka, de keuken is verrukkelijk!
De oorlog heeft zijn sporen nagelaten. Er zijn heel veel slachtoffers gevallen, zowel onder de Singalezen, als onder de Tamils. De tamiltijgers waren zeer gewelddadig en aanslagen waren ook in het Tamilgebied zelf geen uitzondering. Nog altijd mag je niet buiten de gebaande paden gaan lopen, er liggen nog te veel landmijnen.
Daarna reden we door naar Jaffna, onderweg zagen we overal de herinneringen aan de oorlog, in de vorm van kapotgeschoten huizen en veel monumenten.
Sri Lanka is het rijkste land in ZO Azië, maar in het noorden merk je daar weinig van. Het gebied is veel armer dan de rest van het land, er staan veel armoedige huisjes, er is in veel dorpen geen waterleiding, de vrouwen kunnen een paar uur per dag water halen bij de putten in de dorpjes. In sommige streken staan huisjes met de naam van hulporganisaties op het dak geschilderd.
Het gebied rond Jaffna is zeer waterrijk. Wij wilden naar een eilandje waar een paar prachtige tempels op staan. Toen we bij het haventje aankwamen moesten we even slikken toen we de veerbootjes zagen, de houten bootjes zagen er gammel en oud uit. Ik kon me niet voorstellen dat er 150 mensen op zouden kunnen, zoals Mr. WW ons zei, maar toen we zagen hoe het ruim van de boot volgestouwd werd geloofde ik hem. Gelukkig stonden wij vlakbij het trapje en konden we wat frisse lucht happen.
Behalve het landschap en de armoede wijken ook de taal en het schrift in het noorden af van de rest van Sri Lanka. Het is ook voor Singalezen niet te verstaan en te lezen. Zelfs ik zag het verschil in schrijfwijze, de Tamilletters zijn veel hoekiger. Mr. WW was ondanks zijn jarenlange ervaring met rondreizen, nog maar 2 x in dit gebied geweest en hij had er moeite mee de weg naar ons hotel en de bezienswaardigheden te vinden. We merkten dat de geschillen tussen Tamils en Singalezen nog niet echt verdwenen zijn, regelmatig wilden mannen Mr. WW niet te woord staan en als ze dat wel deden twijfelde hij eraan of ze hem wel de juiste weg gewezen hadden. In Jaffna verbleven we in het kleine PJ hotel. Hoewel het een eenvoudige accommodatie is, is het er een die je niet snel vergeet. In alle hotels was het personeel bijzonder vriendelijk en hulpvaardig, maar dit hotel spande de kroon. De bediening had ontegenzeggelijk iets amateuristisch, maar alles werd met zoveel overgave gedaan dat dat helemaal niet erg was (als 3 mensen zich bezig houden met 1 kopje door jou bestelde thee moet het wel goed smaken). Ook de kok, een oude Tamilman, deed vreselijk zijn best het ons naar de zin te maken. Toen we na de lunch naar onze kamer liepen kwam hij direct vragen wat we als diner wilden. En toen ik niet wist wat springhoppers waren kwam hij het aan tafel laten zien. De manager (zelf afkomstig uit de hoofdstad Colombo) vertelde ons hoe zwaar het voor zijn jongens is om te leven in een landstreek wat zolang van de rest van het land en de wereld afgesloten is geweest. Geen van de ‘boys’ had bijv. ooit een trein gezien! We verlieten het hotel na 2 dagen weer met enige weemoed.
Er waren overigens meer hotels waar we graag wat langer gebleven waren. Zoals het Athgira River Camp in Udawalawe, waar we een ruime tent hadden, mét een badkamertje. Het diner werd buiten geserveerd, bij het licht van olielampen. En het Samadhi eco hotel twintig km buiten Kandy, een prachtig in de jungle gelegen ayurvedisch centrum met een aantal huisjes tegen de heuvel en een centrale ruimte, ook weer met olielampjes verlicht. Heerlijk eten en er werd ter plekke kottu roti gemaakt, geweldig lekker! Geen idee wat we allemaal als ontbijt kregen, maar het smaakte super! Mr. WW was op beide plekken nog nooit geweest en het was dan ook behoorlijk zoeken, maar zoals hij zei : “the harder it is to find, the nicer it is!”
Alle accommodaties waren trouwens prima. Zo had onze grote kamer in Anuradhapura een badkamer die deels open was en waar een palmboom in groeide en voor de kamer was een zitje met zicht op de mooie tuin, waar o.a. de prachtige canonball tree groeide. En het Camelot Beach Hotel in Negombo, waar we de reis begonnen en eindigden, in totaal waren we hier 4 nachten, was ook al super en het eten was excellent!
Maar hoe mooi de natuur, de cultuur en de hotels ook waren en hoe lekker het eten ook was en hoe geweldig het weer, het land verleent een groot deel van zijn charme aan de vriendelijke en behulpzame bevolking. Een van hen maakte grote indruk, een gehandicapte man, die we in de buurt van de bezienswaardigheden van Anuradhapura zagen en die ons, als we dat wilden, de omgeving zou laten zien (Mr. WW bracht ons vaker naar mensen die het geld goed konden gebruiken om juist daar iets te drinken, eten en etc.). Hij liep moeizaam voor ons uit, steeds hoger de rotsen op. We kwamen uit bij 3 rotswoningen , die elk door een monnik bewoond bleken te zijn Een van hen liet ons zijn woning zien, een spaarzaam gemeubileerd kamertje , maar met een schitterend uitzicht.
Als Nederlander kun je in Sri Lanka niet om het VOC-verleden heen. Wij zijn daar niet bepaald trots op, maar Mr. WW dacht daar heel anders over en liet ons vol verve dutch houses zien (ik geloof dat zijn beeld van de Nederlandse steden enigszins vertekend is). Het is trouwens wel bizar in vestingen te lopen die exact lijken op Naarden-vesting. Het grote Dutch Fort in Jaffna is binnen de stadsmuren tijdens de burgeroorlog totaal verwoest, maar wordt, grotendeels met Nederlands geld, herbouwd.
Naast de burgeroorlog liet ook de tsunami van 2004 grote littekens in Sri Lanka achter. Tijdens die ramp zijn ruim 40.000 Sri Lankezen omgekomen, een groot deel van hen is nog altijd vermist. Mr. WW verloor 14 familieleden, slechts 2 van hen zijn later geïdentificeerd. Op veel plaatsen vind je herdenkingsmonumenten voor de slachtoffers.
En dan, na 3 weken, kwam er een eind aan onze reis. Met een hoofd vol indrukken en geheugenkaartjes vol foto’s vlogen we weer via Doha terug naar Amsterdam. Ook deze vlucht verliep prima. We vlogen met de Dreamliner, ik snapte eerst maar niet waarom het zo donker bleef buiten, terwijl we het grootste deel overdag vlogen, tot ik ontdekte dat de ruitjes met een knopje donkerder en lichter gemaakt konden worden. Het was heerlijk doezelen hoog in de lucht, met de zang van Leonard Cohen in je oren. Ik ging naar Sri Lanka omdat het India Light genoemd wordt. Maar die benaming doet het land absoluut te kort! Het lijkt het op een bepaalde manier op India (waar ik maar een klein deel van gezien heb), zeker in het noordelijk deel van het land, maar Sri Lanka is veel schoner, minder doordrenkt van religie ondanks alle tempels en stoepa’s, het verkeer is chaotisch, maar onvergelijkbaar met de chaos op de wegen in India. En de natuur is geweldig!
Het land is zeker geen slap aftreksel van India, het is zichzelf én het is ongelofelijk hoe zo’n klein land zoveel verschillende klimaattypes, landschappen en schoonheid kan herbergen. Sri Lanka is een land waar de inwoners trots op mogen zijn!
Geschreven door Masja Jansen