Gratis reisvoorstel aanvragen

Boodschap uit Iran

Landkaart met overzicht van deze reis

Bestemming: A. Teheran (Iran) , B. Shiraz , C. Isfahan , D. Qom
Periode: mei 2015
Vervoer: Vliegtuig, taxi, metro
Accommodatie: Hotel, guesthouse
Organisatie: Sawadee

Foto van deze vakantie

Geboekt! Saskia en ik gaan 12 dagen naar Iran, met Sawadee! Waarom in hemelsnaam Iran? Die vraag kregen we van onze families. Niet iedereen was er even blij mee dat twee blonde Nederlandse meiden van eind twintig en begin dertig naar Iran zouden afreizen. Niet zo heel vreemd dat wij deze vraag kregen. In de media zie je vaak enge, fanatieke bebaarde moslims die alleen maar 'Dood aan Amerika' schreeuwen en een fundamentalistische regering hebben. Na veel verhalen van collega's en vrienden wilden wij globetrotters graag naar het oude Perzië van de Sjahs, het land van duizend-en-een-nacht en van Aladdin en Jasmine. In de week voorafgaand aan de reis is er een kledingsessie gehouden. Want ja, we willen niet te veel opvallen, dus wat gewaden die je lichaam niet verhullen en wat sjaals die als hoofddoek dienen gingen de backpack in....

Aankomst in Teheran

Tijdens onze nachtelijke aankomst op het vliegveld van Teheran begon onze eerste ervaring met Iran. In het vliegtuig werden we al hartelijk uitgelachen omdat we geen idee hadden hoe we die sjaal om ons hoofd moesten wikkelen en bij de kofferband kregen we vele bewonderende blikken toegeworpen, waarna een Nederlands Iraanse man vol ongeloof vroeg: 'Wat komen jullie hier doen?' 'Reizen en Iran ontdekken natuurlijk!', was ons antwoord. 'Wat leuk! Maar zijn jullie dan niet bang...?' vroeg de man. 'Euhmmm, moeten we ergens bang voor zijn?' De Iraanse man met dikke snor trok zijn wenkbrauwen op en zei 'Nee eigenlijk niet, maar de rest van de wereld is bang voor dit mooie land, maar ze hebben geen idee'. Zonder de kans te krijgen om tegen te kunnen sputteren zette deze meneer ons in een taxi naar het hotel. Na wat onderhandelingen in het Farsi had hij een mooi prijsje geregeld met de taxichauffeur en werd onze backpack achterin gegooid. Op het laatste moment bedacht hij zich en sprong ook in de auto om te zorgen dat we goed bij het hotel aan zouden komen, ook al moest hij op dit nachtelijke uur dan wel omrijden. Onze eerste ervaring in Iran, en dat in de nachtelijke uurtjes van Teheran…..

Modern Iran

De volgende ochtend hijsen we ons in een van de gewaden, om direct Teheran in te gaan. Op de hoek van de straat stopt direct een scooter en de man en vrouw die erop zitten roepen 'Welcome in Iran!', zwaaien en rijden weer door. Ons verbaasd achterlatend. Na een tijdje rondgelopen te hebben komen we tot de conclusie dat we de komende 12 dagen in onze eigen, lelijke jurken rond moeten lopen tussen prachtige Iraanse vrouwen. Een deel gaat gekleed in de donkere, wapperende chador, maar er zijn genoeg meiden die strakke jassen tot over de billen dragen met prachtige hoge hakken en hippe broeken. Hoofddoeken die halverwege het hoofd op een knot hangen en prachtig opgemaakte ogen kijken ons die dag in Teheran nieuwsgierig aan. Dan nog niet te spreken over de vele jongeren die met een grote witte pleister op hun neus rondlopen. Waar we in Nederland bekrompen en geheimzinnig doen over medische ingrepen is in Iran de nose job maatschappelijk geaccepteerd. We zijn nog net niet gaan vragen hoeveel een klein en nieuw neusje kost….

Hippe Iraanse meiden in Teheran
Hippe Iraanse meiden in Teheran


Teheran is een moderne en drukke stad. De spraakmakende muur van de voormalige US ambassade is beklad met leuzen en tekeningen over de Verenigde Staten. “Down with USA!”, Vrijheidsbeeld met doodshoofd, Het Capitool met daarop een Israëlische vlag en Obama met een pijl en boog laten niets aan de verbeelding over. Leuk om te zien is wellicht niet de juiste bewoording. Het was eerder een beetje lachwekkend om te zien hoe de regering een bepaald beeld wil creëren.
Graffiti bij de Amerikaanse ambassade
Graffiti bij de Amerikaanse ambassade

Naderi Café

We wandelen verder naar het Naderi Café, waar we zeker een kop koffie willen drinken. Dit is het oudste café van Teheran en het enige café dat de revolutie overleefd heeft. Voor de revolutie was dit het café waar poëten en journalisten hun stukken schreven en waar in de weekenden jazzfeestjes gegeven werden die bezocht werden door dames in minirokken en heren in mooie, glimmende pakken. Aangekomen in het Naderi café bleek dat de tijden toch zijn veranderd. Het café doet heel erg oud en jaren ’60 aan. Zonder de geschiedenis te kennen zou je hier niet lang blijven, juist de combinatie van alles wat hier in de café gebeurt is voor de revolutie maakt deze plek zo mooi. Terwijl ik mijn koffie drink, die waarschijnlijk nog dezelfde smaak heeft als in de jaren ’60, bedenk ik mij dat de wat oudere, maar stijlvolle vrouw aan het tafeltje naast ons hier vroeger vast in haar korte rok tot in de late uurtjes kwam dansen.

Godsdiensten

Iran is een Islamitisch land, maar toch wonen er ook veel Christenen; voornamelijk Armeniërs. Er is ons verteld dat in Teheran een grote Christelijke kerk is, die kunnen we natuurlijk niet overslaan. Met de metro gaan we richting de kerk. Ook de metro is, net als de bus, opgedeeld in mannen en vrouwen gedeeltes. Op het perron is er een A4tje tegen de muur geplakt met ‘Women Only’. Grappig genoeg staan de mannen op een paar meter afstand op hetzelfde perron, maar stappen wel weer een andere wagon in. Zonder deze scheiding zou het moderne Teheran niet zijn wat het is. Aangekomen bij een grote zware muur mogen we de binnenplaats op waar we een grote, mooie en prachtige kerk, Saint Sarkis Kathedraal zien. De kerk is vanbinnen versierd met kleurrijke schilderingen uit de Bijbel. Toch is het jammer dat de kerk verstopt zit achter een hoge muur, dit laat maar weer eens zien dat niks mag in Iran, maar stiekem alles kan.

De metro is opgedeeld in een vrouwen en mannen gedeelte
De metro is opgedeeld in een vrouwen en mannen gedeelte

Stiekem kan alles

’s Avonds hebben we afgesproken om met een groep in Restaurant Alighapoo te eten. Aangekomen bij het restaurant blijkt het al druk te zijn met overwegend etende en pratende Iraniërs. Heerlijke dingen staan er op de kaart, en de obers zijn erg vriendelijk. Ook hier vallen twee blonde, jonge meiden uit Nederland weer op. Op een nette en leuke manier wordt dan ook uitgebreid naar ons gekeken en geflirt. Hoe was het ook alweer? Stiekem kan hier alles. Aan het eind van het diner gaan we overstag voor onze eerste waterpijp in Iran. Echter kan het niet!

Tochal-berg

De volgende dag gaan we wandelen op de Tochal-berg en overnachten we in een guesthouse hoog op de berg. Aan de voet is het erg druk, we zijn niet de enige die de berg op gaan. Het is vrijdag: weekend voor de Iraniërs. Omdat het nog vroeg in het jaar is is een deel van de berg nog bedekt met sneeuw. Onderweg komen we veel Iraanse jongeren tegen die de stad ontvluchten om hier in de bergen met hun geliefde te wandelen, te kletsen, te lachen en elkaar beter te leren kennen. Een jongen en een meisje zitten aan de kant van het wandelpad te lachen en houden elkaars hand stevig vast. Ik raak aan de praat met hen en zij leggen uit dat zij hier de tijd hebben om elkaar beter te leren kennen zonder dat de religieuze politie, ook wel Basij, hen op de nek zit. De jongen grap: 'De Basij is te lui om de berg op te komen, vandaar dat we in het weekend allemaal hier naartoe komen'. Het meisje zit ondertussen met haar telefoon te spelen en ik zie dat zij Facebook op haar telefoon heeft. Onze Facebook is afgesloten in Iran en dat zou hetzelfde voor haar moeten zijn. Het meisje zegt: 'Nee, je gaat gewoon naar een computerwinkel, die fixen iets op je telefoon en we hebben gewoon Facebook, geen enkel probleem'. Weer een dag waarin ik verrast ben over de Iraanse jongeren. Het is prachtig om te zien dat deze jongeren ondanks alle strenge regels hun eigen manier van vrijheid proberen te vinden en niet bij de pakken neerzitten. De Iraanse bevolking bestaat voor een groot deel uit jongeren van onder de 30. Zonder deze jongeren en hun ongelofelijke drive om vrij te zijn zou Iran niet zijn wat het vandaag de dag is.

Guesthouse

We vervolgen onze weg en komen bij ons guesthouse aan. Verder omhoog in de bergen liggen populaire skigebieden waar zowel veel Iraniërs als westerlingen op wintersport gaan. Toch maar eens onthouden voor een winters bezoek aan Iran! Aangekomen in het gezellige guesthouse zegt de eigenaar direct dat we onze hoofddoek af mogen doen. We krijgen een heerlijk maal voorgeschoteld en ’s avonds als de zon onder is hebben we een prachtig uitzicht op het verlichte Teheran.

Woestijnstad Yazd

We reizen verder naar de woestijnstad Yazd, een van de oudste steden ter wereld, met een mooie plek op de werelderfgoedlijst van UNESCO. De binnenstad is nog steeds van leem en lijkt helemaal niet echt te zijn. Yadz staat vooral bekend om de windtorens en de Zaratoestra godsdienst, die in deze plaats nog zo'n 10.000 aanhangers heeft. Het hotel waar we verblijven is een kleinschalige, lemen Karevanserai en we voelen ons als Iraanse prinsessen. In Yazd eten we een nationaal gerecht: Fesenjan. Dit is een stoofgerecht van walnoten en pomegranaten. ’s Avonds halen we nog even een verse dadel shake. De dadels in Nederland smaken nooit meer hetzelfde!

Iraanse man die zijn ambacht uitvoert
Iraanse man die zijn ambacht uitvoert

Shiraz

De volgende stad is Shiraz, waar we (ver)dwalen in de enorme wirwar van straatjes. Op de bazaar komen we paspoppen tegen die alle soorten en maten chadors dragen, wat een keuze! Verschillende kleuren zwart, de één met glitter en de ander met zijde. Zo te zien gaat het niet om goedkoop spul. Wanneer we de bazaar uitlopen komen we bij de tombe en moskee van Shah-e-Cheragh. De broer van imam Reza ligt hier begraven en daarom is het een belangrijk pelgrimsoord. Eerst moeten we een controle door en krijgen we een mooie chador met bloemetjes toegereikt die we met veel moeite om ons heen krijgen. Als je ons buitenlanders al niet aan onze chador met bloemetjes zou herkennen dan is het wel aan onze onhandigheid. Zodra we de deur doorkomen staan we op een immens groot plein, met in het midden een ongelofelijk groot Perzisch tapijt en aan weerszijden prachtige gebouwen, versierd met turquoise mozaïek. We gaan de grote vrouwenmoskee (uiteraard) in, waar we eerst onze schoenen bij een balie afgeven en een nummertje meekrijgen. Het lijkt de bowlingbaan in Nederland wel! Binnen in de moskee komen we in een groot sprookje terecht, we lopen op een zacht tapijt en hoge muren en plafonds zijn omgeven door duizenden spiegeltjes, die een oogverblindende indruk achterlaten. Ik hou zelf al wel een beetje van kitsch, maar dit heb ik werkelijk waar nog nooit gezien, zo mooi! Overal waar we kijken lopen vrouwen rond, de één zit te bellen, de ander zit een broodje weg te werken of de koran te lezen. Ook zien we kinderen, die op hun knieën aan het bidden zijn. Eerst voelen we ons wat opgelaten; alsof wij westerlingen hun eigen moskee binnendringen, waarin we de regels niet weten en eigenlijk niks te zoeken hebben. Uiteindelijk gaan we ook even op de grond zitten om te genieten van de pracht en praal.

Heel veel specerijen op de bazaar
Heel veel specerijen op de bazaar

Rondleiding Moskee

Na tien minuutjes willen we opstaan en komt er een vrouw naar ons toe die met haar plumeau streng naar de grond gebaart en roept: ‘sit, sit, sit’. Niet wetende wat we verkeerd hebben gedaan gaan we weer zitten en wachten we maar af. Toch duurt het wel lang, maar we durven niet op te staan, want de vrouw met de plumeau was toch wel heel erg streng. Dan komt er een jonge meid aangesneld en spreekt ons in perfect Engels aan: ‘Thank you for waiting, I am sorry it took me such a long time to get here from the other side. I am happy to guide you through this beautiful building and I can answer all your questions’. Op dat moment snappen we dat dit onze kans is om alles te weten te komen over de moskee, de tombe en Imam Reza. Het meisje beantwoord onze vragen, maar is tegelijkertijd heel erg geïnteresseerd in ons. Ze vraagt ons om in Nederland aan onze familie en vrienden te vertellen hoe Iran is en dat zij goede mensen zijn. Het meisje neemt ons mee naar delen in de moskee die tijdelijk dicht zijn en laat ons het deel van de moskee zien dat in aanbouw is. Met de hand worden alle spiegeltjes stuk voor stuk op de muren geplakt. Uiteraard mogen we een paar spiegeltjes meenemen. Een mooiere souvenir bestaat er niet. Snel onze schoenen weer ophalen!

Persepolis

Vanuit Shiraz rijden we naar Isfahan, maar onderweg maken we eerst een stop in Persepolis. Persepolis is een van de meest indrukwekkende historische opgravingen van Iran. Hier begon het echte Perzië, met wat inlevingsvermogen kun je je voorstellen hoe de Sjahs en Alexander de Grote hier de scepter zwaaiden. Slechts 15 procent is nog maar blootgelegd, maar zelfs nu al voel je je klein als je langs de hoge pilaren loopt.

Historische opgravingen in Persepolis
Historische opgravingen in Persepolis

Isfahan

Aangekomen in Isfahan weet ik het direct: dit is de mooiste stad van Iran. Het grote Nefs-e Jahan-plein met de hoge fonteinen doet chique aan en wordt ook wel ‘de halve wereld’ genoemd. Op het plein vind je ook de ingang van de prachtige blauwe Eman Moskee. Rijk gekleurde mozaïeken en tegelwerk maken het bouwwerk tot één van de hoogtepunten van de islamitische architectuur. Het plein is zo indrukwekkend dat ook wij, net als vele andere lokale mensen, rond blijven lopen. In het gras zitten meerdere groepen meiden met grote vellen papier schetsen te maken van het plein. We kunnen dan ook steeds maar een aantal meters afleggen voordat we weer aangesproken worden door Iraanse jongeren om een praatje te maken en met hen op de foto te gaan. Ook nu wordt ons weer gevraagd wat we van Iran vinden. Waar we de eerste dag nog even moesten zoeken naar woorden, kunnen we nu volmondig beamen dat we Iran geweldig vinden en heel anders dan we in eerste instantie dachten. Ook nu krijgen we weer op ons hart gedrukt om terug in Nederland over Iran en het groepje jongens en meiden te vertellen. We wandelen verder door Isfahan en komen terecht op leuke pleintjes met kleine winkeltjes waar veel souvenirs verkocht worden.

Het Nefs-e Jahan-plein met de fontein genaamd 'de halve wereld'
Het Nefs-e Jahan-plein met de fontein genaamd 'de halve wereld'

Fotoshoot

Ineens zien we een bord staan waarop staat dat je een foto kunt maken in traditionele Iraanse kleding uit de tijd van de Sjah, daar hebben we wel oren naar! Wat blijkt, dit is niet voor de toerist, zoals in Volendam, maar juist voor Iraanse families die met elkaar op de foto willen. Er is net een familie klaar die de foto’s aan het bekijken is. Wij willen dit ook doen, juist omdat het iets echts en lokaals is. De fotografe is zeer verbaasd. We mogen de mooiste jurken uitzoeken. Na de shoot nog wat photoshoppen en dan is de foto klaar om thuis boven de tv te hangen.

De Zayandeh Rud

De volgende dag gaan we naar de rivier Zayandeh in Isfahan. Een ongelofelijk gezicht, want sinds 2010 had er geen druppeltje water meer in de rivier gestaan en nu buldert het water langs de oevers. Heel Isfahan is vandaag naar de rivier gekomen om hun geliefde rivier weer zoals vanouds te zien stromen. Honderden mensen staan op de bruggen, zijn aan het picknicken en aan het zonnen. Je kan het vergelijken met koeien die weer na een winter voor het eerst naar buiten gaan. Jong, oud, conservatief, modern, gewoon iedereen is er. Zelfs voor de waterfietsen die al jaren geen dienst meer hebben gedaan, staat een rij van tientallen mensen. Onderweg genieten we van de groepen mannen die aan het zingen zijn. Ze zijn wel illegaal, want ook straatmuzikanten moeten voor de Basij oppassen. Helaas voor de Basij zijn er nu te veel mensen op pad en is er geen beginnen aan.

De rivier Zayandeh in Isfahan
De rivier Zayandeh in Isfahan

Picknick

Die middag worden we door iedereen uitgenodigd en nemen we op verschillende picknickkleedjes plaats, voor een hapje en een drankje. De Iraanse gastvrijheid is prachtig, er is alleen één ding wat we niet onder de knie hebben en dat is taroef. Zo noemen ze het Iraanse gastvrijheidsgebruik om iets aan te bieden, waarna het gepast is minimaal 3x te weigeren. Pas als men blijft aandringen kun je ingaan op het aanbod. Erg tricky, al moeten mensen vaak ook lachen als wij hen tot 4x toe een koekje of nootjes aanbieden en ze blijven weigeren. Om terug te keren naar het plein moeten we over de Si-o-se Pol brug, een brug met 33 bogen en met een hoog 1001nachtgehalte in de schemering wanneer de verlichting aanspringt.

Perzische kleden op de bazaar

De volgende dag gaan we de bazaar op. We zijn getipt dat we naar de winkel van Ahmad moeten als we iets moois willen meenemen. Ahmad heeft een mooie winkel en neemt ons mee backstage van de bazaar, die stamt uit de 16de eeuw. We komen langs tapijtmakers die op de grond versleten tapijten aan het herstellen zijn. Zittend op een tapijtje werken de mannen met gebogen schouders aan de mooiste kleurrijke tapijten. Het formaat van de tapijten is ongelofelijk groot en je zou denken dat deze tapijten alleen in grote villa's of paleizen zouden passen. Hier laat hij ons de ruimte zien waar de tapijtdraden geverfd worden en het lijkt nog een hele chemische klus. Natuurlijk willen we nu ook Ahmad’s tapijten zien. De keuze van Ahmad is geweldig. Prachtig gekleurde Perzische tapijten, maar ook Kilim tapijten die hij één keer in het jaar opkoopt van de Bakthari nomaden op het platteland van Iran. Natuurlijk kunnen we Iran niet verlaten zonder een Perzisch tapijt te scoren en ook ik neem er eentje mee naar huis onder mijn arm. Want ook al zijn we geen Perzen…. Iran, het oude Perzië, kruipt onder je huid!

Tapijtenmaker Ahmad op de bazaar
Tapijtenmaker Ahmad op de bazaar

Qom

De laatste dag vertrekken we naar de stad Qom, het religieuze centrum van het land. Pas hier ervaren we hetgeen dat we eigenlijk van Iran verwacht hadden. In Qom moet de hoofddoek strakker op het hoofd en komen we de echte mullahs tegen. Dit zijn de islamitische geesten die jaren lang de Koran hebben bestudeerd en je kunt hen herkennen aan de lange baard en de tulband op het hoofd. In deze stad zijn weinig dames in moderne kleding en steken we toch wel een beetje af, wat ons een heel ander gevoel geeft dan in de andere steden.

Hazrat-e Masumeh

In het Hazrat-e Masumeh, het heiligdom van de zus van Imaza, Fatemeh, moeten we ons strikt aan de chador houden. Geen haartje mag er onder uit komen. Niet-moslims mogen niet in het binnenste gebouw komen, maar de rest van het complex mogen we wel bezoeken. De mannen en vrouwen dienen in gescheiden ruimtes te bidden. In lange ruimtes staan zij naast elkaar, zeggen het gebed op en knielen met het hoofd naar de grond. Honderden zwarte chadors naast elkaar die dezelfde beweging maken is een heel indrukwekkend gezicht!

Terug naar huis

En zo zijn dit slechts een aantal voorbeelden van mijn ontmoetingen met de Iraniërs. Ik heb te veel prachtige en gastvrije mensen ontmoet om dit allemaal hier op te schrijven. Bij deze kom ik mijn belofte na aan de vele Iraanse jongeren die ik tijdens mij reis gesproken heb. Ik vertel het door. Bezoek Iran en ontdek zelf dit land met haar prachtige mensen en Perzische cultuur! Het enige waar je bang voor hoeft te zijn is om weer terug te gaan!

Geschreven door Annemieke van de Koppel

Heb je interesse in een reis naar Iran? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Iran, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.

Vertel ons uw vakantie wensen. Onze reisexperts geven u gratis en vrijblijvend reisadvies op maat.

 Aangesloten bij ANVR,SGR, Calamiteitenfonds
 9,6 in reviews
 Veel kennis en ervaring
 3.879 klanten gingen u voor

Uw gegevens

* = verplicht. Privacy beleid is van toepassing

Vakantieverhalen / reisverslagen

Gerelateerde artikelen