Costa Rica en Panama

Bestemming: A. San José (Costa Rica) , B. Golf van Nicoya , C. Rincon de la Vieja , D. Fortuna , E. Manuel Antonio , F. San José , G. Tortuguero , H. Cahuita , I. Bocas del Toro (Panama)
Periode: maart 2005
Vervoer: Vliegtuig
Accommodatie: Diverse/hotels
Organisatie: Fox Vakanties

Het is eindelijk zover, wij vertrekken vandaag naar Midden-Amerika. We gaan een 18-daagse rondreis maken door Costa Rica en daarna verblijven we nog een paar dagen op de tropische eilandjes Bocas del Toro in Panama. In hoofdlijnen is ons programma:

Vlucht Amsterdam → Miami → San José
Met de bus van San José naar de Golf van Nicoya
Van Golf van Nicoya naar Rincon de la Vieja
Van Rincon de la Vieja naar Fortuna
Van Fortuna naar Manuel Antonio
Van Manuel Antonio naar San José
Van San José naar Tortuguero
Van Tortuguero naar Cahuita
Van Cahuita naar Bocas del Toro (Panama)
Van Bocas del Toro (Panama) naar San José
Vlucht San José → Orlando → Amsterdam

De vlucht van Martinair naar San José staat gepland om 14.05 uur en we maken een overstap in Miami. We reizen met de trein naar Schiphol en kunnen direct inchecken. Na de gebruikelijke taxfree inkopen lunchen we op Schiphol. We vertrekken 15 minuutjes later dan gepland. Er zijn 2 stoelen aan beide zijde van het vliegtuig geplaatst met in het midden een rij van 3. Wij hebben geluk en zitten zowel bij het raam als aan het gangpad. Er is niet veel beenruimte en we missen het persoonlijke beeldscherm. De reisduur tot Miami is 9 uur en 40 minuten. We hebben onderweg een prachtig uitzicht op de gigantische ijsschotsen langs de kust van Canada en Groenland.

Tijdens de wintertijd is het in Amerika 6 uur vroeger dan in Nederland. Ondanks dat we hier alleen een overstap hebben moeten we wel door de Amerikaanse douane. We hadden gehoord dat dit lang ging duren maar dat viel reuze mee. Onze rugzakken en schoenen gaan door de scanner. Er worden vingerafdrukken genomen van onze wijsvingers en er wordt een digitale pasfoto van ons gemaakt. Staan we nu ook bij de FBI geregistreerd? Nog snel een stempel in ons paspoort halen en we kunnen verder naar de gate voor de vlucht naar San José. Helaas moeten we meer dan 2 uur wachten voordat het vliegtuig van Miami-air vertrekt. Deze Boeing 737 is maar half gevuld dus we kunnen languit liggen op 3 stoelen. We slapen tot de landing in de hoofdstad van Costa Rica, San José. Het is bijna 23:00 uur als we aankomen en het tijdsverschil met Nederland is 7 uur. Eenmaal door de paspoortcontrole, liggen onze rugzakken direct op de band. Een van de 2 rugzakken blijkt onderweg opengemaakt te zijn door de douane. Buiten vinden we al snel onze reisleider Vincent van Fox Vakanties. En het is echt ontzettend warm!

Als iedereen van de groep er is reizen we in 30 minuten naar het centrum van San José. We verblijven in het oude, karakteristieke Gran Hotel. Gran Hotel is in 1920 gebouwd naar Parijs voorbeeld. Verschillende Amerikaanse presidenten en popsterren verbleven hier lang geleden. Zelfs J.F. Kennedy heeft hier overnacht, in de lobby staat een setje stoelen met bordje dat hij daarop gezeten heeft. Onze kamer is ruim en heeft mooi uitzicht op een enorm plein. Het is wel een beetje vergane glorie en er is helaas geen airco.

Onder het genot van een welkomstdrankje maken we op het terras kennis met de rest van de groep. Rond 1 uur (lokale tijd) vallen we zowat van de stoel van moeheid en besluiten we om te gaan slapen. We zijn bijna 22 uur onderweg geweest en in Nederland is het al 8 uur 's ochtends.

Golf van Nicoya

De volgende ochtend worden we al om 6 uur wakker. Na een verfrissende douche gaan we naar buiten en komen we erachter dat het heerlijk weer is. Het valt ons op dat het erg druk is zo op de vroege morgen. Het verkeer komt langzaam op gang en bestaat vooral uit typische Amerikaanse schoolbussen en rode taxi's. We wandelen het plein over om geld te pinnen, 468 colonnes is 1 US$.

Weer terug in het hotel gaan we op het terras zitten en krijgen een heerlijk (fruit)ontbijt. We genieten enorm van de omgeving en het lekkere weer. Er vliegen kleine papegaaien boven het terras die luid tetteren. Rond het terras lopen verkopers die ons dikke sigaren of apart vormgegeven fluiten willen aansmeren of onze schoenen willen poetsen. We lopen nog een rondje door de stad om de sfeer te proeven en foto's te nemen van het ontluikende stadsleven. Voordat we onze rugzakken ophalen gaan we nog even achter de computer zitten om gratis te internetten. Kunnen we even snel een mailtje sturen naar Nederland dat we veilig zijn gearriveerd.

Om 9 uur vertrekken we met de bus naar de golf van Nicoya, dit ligt ten westen van San José. Het is bijna Pasen en dit wordt in Costa Rica uitvoerig gevierd. De meeste bewoners van de Centrale Vallei gaan naar de kust om te genieten van een paar vrije dagen. Alle banken en andere officiële instanties zijn gesloten tot maandag. Vincent (de reisleider) vertelt veel over het land tijdens onze rit over de Carretera Inter America Highway. Vanaf de Pan America weg krijgen we al een goede indruk van het berglandschap van Costa Rica. Na een uurtje rijden stoppen we bij een wegrestaurant om iets te eten. Als we de weg vervolgen slingeren we al snel door de bergen met tropische regenwoud en verandert het uitzicht. Na ongeveer 3 uur verlaten we de verharde weg en gaan we verder over een onverharde weg in de richting van de Lodge La Ensenada. Onderweg zien we een aantal leguanen en diverse tropische vogels. Zelfs een grote slang kruipt voor de bus het struikgewas in.

Een Italiaanse familie runt de Ensenada-lodge, zij zijn 20 jaar geleden naar Costa Rica geëmigreerd. Aangezien het restaurant op een heuvel is gebouwd hebben we een wijds uitzicht in de richting van de baai. Er is ook een klein zwembadje bij de lodge. De houten hutjes zijn voorzien van een veranda met hangmat en hebben ook het wijdse uitzicht. Let wel op voor je in de hangmat gaat liggen er kan namelijk een schorpioen in zitten en die kunnen gemeen steken! We horen dat enkele reisgenoten een grote spin hebben ontdekt dus besluiten wij de klamboe op te hangen. Na de lunch relaxen we (in de hangmat) op de veranda en aan het zwembad. In de bomen rond de hutten zien we prachtige vogels en diverse brulapen.

Na het eten wil Vincent ons een tropisch verrassing laten zien. Met een zaklantaarn en een gomballetje loopt hij door het gras en kijkt in verschillende holletjes. Hij laat zijn touwtje in een van de holletjes zakken en als deze weer ophaalt hangt er een grote spin aan. Het is een Tarantula (vogelspin) die met zijn 2 giftanden in het balletje heeft gebeten en hieraan blijft vasthouden. Vincent loopt rustig naar het restaurant en daar probeert hij de spin van het balletje af te halen. De spin is een beetje gestresst en ontsnapt, hij rent over de grond en iedereen springt (gillend) achteruit. Gelukkig weet Vincent de vogelspin weer te vangen en hij laat de giftige spin over zijn handen lopen. Wij kunnen de Tarantula zo goed bekijken. Er zitten tientallen, zo niet honderden holletjes in het grasveld voor de huisjes met elk zijn eigen bewoner. Het is lastig om het holletje van deze spin weer terug te vinden. We snappen nu wel waarom het werd afgeraden om over het gras te lopen...

Golf van Nicoya

Ook vandaag is het weer vroeg dag. Rond 5.15 uur worden we gewekt door een heel vreemde wekker: de brulapen. Er leven 4 soorten apen in Costa Rica die verspreid over het land voorkomen: de brulapen, doodshoofdaapjes, kapucijnersapen en
en slingerapen. Het zijn allen boombewoners met een grijpstaart als soort van vijfde ledemaat. Ondanks dat de blazer de hele nacht heeft gedraaid is het al aardig warm in de hut. Tijdens het ontbijt bespreken we de dagplannen. Sommige gaan `s ochtends paardrijden en anderen (waaronder wij) gaan wandelen. Vanmiddag gaan we met z`n allen een boottocht maken door de baai en langs het mangrovebos.

Ricon de la Vieja

Uitgeslapen en wel staan we om 6 uur op. Het typische Costa Ricaanse ontbijt Gallo Pinto (rijst met zwarte bonen) slaan we deze keer over, we gaan voor een heerlijk Europees ontbijt: fruit en toast met scrambeld eggs. Vandag vertrekken we uit de La Ensenada Lodge en reizen we verder via de Carretera Inter America Highway. Een aantal medereizigers en wij denken dat we een wasbeertje zien vanuit de bus. Maar of het echt een wasbeertje was zal nooit duidelijk worden, de meningen zijn namelijk behoorlijk verdeeld hierover. Eenmaal aangekomen op de hoofdweg van Costa Rica rijden we in noordelijke richting verder naar de provincie Guanacaste.

Guanacaste is eeuwenlang onderdeel geweest van Nicaragua maar sinds 1825 hoort het bij Costa Rica. De provincie Guanacaste bestaat uit een savanne-landschap met relatief weinig vegetatie die vooral bestaat uit grassteppe met verspreide bomen. Het gebied kent een heet en droog seizoen. Om te overleven verliezen de bomen hun loof. Ondanks de droge savanne is de provincie toch waterrijk, dat komt door de vele rivieren die er stromen. In Guanacaste wonen veel rijke landeigenaren die gigantische haciëndas bezitten. Veeteelt is hun belangrijkste bron van inkomsten. Overal zie je zeboes (Indiaanse koe) grazen. Vanwege hun opmerkelijke vetbult worden ze ook wel bultrunderen genoemd. Onderweg zien we ook nog een aantal rijstvelden.

De 1e stop van vandaag is bij 'Las Pumas', een opvangcentrum voor inheemse diersoorten. Helaas zijn er nog velen die een wild dier vangen en deze als huisdier willen houden. Populair zijn Toekans, papegaaien en zelfs wilde katachtige probeert men thuis te houden. Als men erachter komt dat deze dieren niet meer te houden zijn kunnen ze naar een opvangcentrum, zoals bijvoorbeeld Las Pumas. Eind jaren `60 is Las Pumas opgericht door de Duitse mevrouw Lilly. Lilly is een aantal jaren geleden helaas overleden maar het opvangcentrum wordt door vrijwilligers voortgezet. In verschillende kooien zien we o.a. papegaaien, wasbeertjes, wilde katachtige zoals een Jaguar en een Poema en heel veel vogels. Een Belgische vrijwilligster leidt ons rond en geeft informatie over de dieren en het opvangcentrum. Ze proberen om zo veel mogelijk dieren voor te bereiden op hun terugkeer in de natuur. Maar bij velen van hen is de terugkeer naar hun natuurlijke omgeving niet meer mogelijk. Zo komt het dat ‘Las Pumas’ een groot aantal vaste bewoners heeft.

Aangezien we van alle landen buiten Europa die we hebben bezocht een stoffen vlaggetje hebben kopen we er ook een van Costa Rica in de souvenirshop. Deze naaien we op onze rugzak. Het is inmiddels al een behoorlijke bonte verzameling.

Ricon de la Vieja

Ook deze morgen gaat de wekker om 6 uur af. Om 7 uur gaan we ontbijten. Na het heerlijke ontbijt gaan we naar het natuurpark aan de voet v/d vulkaan Ricon de La Vieja (Berg van de Oude Vrouw). Toeristen moeten 6 dollar entree te betalen en de lokale bevolking 600 Colones (circa 1 dollar). Nationaal Park Ricon de la Vieja is 14.000 ha groot en er staan 2 vulkanen, Santa Maria (1672 m) en Ricon de la Vieja (1896 m). De vulkanen rusten, het zijn allebei geen uitgedoofde vulkanen. Er komen nog steeds water- en zwaveldampen uit de bergwand en uit de grond. Volgens Vincent is één van vulkanen 8 jaar geleden behoorlijk actief geweest en heeft het zelfs lava uitgespuwd.

La Fortuna

Wederom is het 6 uur als de wekker gaat. Maar we lagen vroeg op bed dus dat is geen probleem. Om 7 uur ontbijten we en om 8 uur vertrekken we richting de Caribische kant van Costa Rica aan de noordzijde. Vandaag is een lange reisdag. In eerste instantie moeten we weer over de onverharde weg terug naar Liberia. Daar doen we snel inkopen bij een plaatselijke bakker en een supermarkten. Daarna rijden we door naar het stuwmeer Laguna El Arenal. We laten de droge vlakten achter ons en de omgeving wordt steeds groener. Bijna alle bomen zijn begroeit met varens en andere planten. Het stuwmeer is ongeveer 72 km2 groot en voorziet een gedeelte van het land van stroom. De tocht langs het meer is echt geweldig en we hebben regelmatig zicht op de actieve vulkaan El Arenal. Helaas is de top van de vulkaan de meeste tijd in nevel gehuld, dus moet je geluk hebben om de lava te zien. Wij zien vooralsnog alleen wolken. Wel zien we 2 Toekans die aan het nestelen zijn.

Rond 13 uur stoppen we voor een korte stop bij een restaurant, hier drinken we wat. De bij de bakker gekochte broodjes eten we in de bus op. Ongeveer 30 minuutjes later komen we aan bij Puentes Colgantes de Arenal. De entree van het park is 20 US$. Er is een prachtige route uitgezet in het tropische regenwoud en er zijn verschillende hangbruggen gebouwd. Zo kan je onder, tussen en over de boomtoppen wandelen. Af en toe moeten we wat klimmen maar het is goed te doen. Onderweg zien we een paar eekhoorn en verschillende vogels zoals de snelle en kleine Kolibrie. Er leven ongeveer 54 soorten Kolibries in Costa Rica waaronder de cerisekolibrie, de langsnavel zonzoeker en de roodbekkolibrie. Een Kolibrie kan tot 72 km per uur vliegen, ook kan hij achteruit vliegen. Als hij zijn lange snavel in een bloem steekt om de nectar eruit te zuigen blijft hij stilhangen in de lucht. De apen ontbreken ook hier niet en laten zich wederom duidelijk horen. Tijdens het laatste gedeelte v/d wandeling begint het zachtjes te regenen. Op het moment dat we het park uitlopen barst er een tropische regenbui los. Dit zorgt voor enige verkoeling.

La Fortuna - boottocht Nicaragua

Om 7 uur zit de hele groep aan de ontbijttafel vanwaar we uitzicht hebben op een smal beekje. Iemand heeft een stukje banaan op de voederplank gelegd die verschillende vogeltjes aantrekt. Er komt zelfs een leguaan langsgelopen om vervolgens het beekje over te zwemmen. In de keuken wisten ze niet dat er een groep kwam eten dus het ontbijt verloopt wat chaotisch. Maar wij vinden het allemaal wel best. Vandaag gaan we een schitterende boottocht maken door de wetlands van Cano Negro, aan de grens met Nicaragua. Onderweg naar dit gebied stoppen we ergens waar tientallen grote leguanen in de bomen liggen. Van afstand maken we er prachtige foto`s van. Wat zijn deze oer-reptielen mooi en groot!

De boot ligt al klaar als we bij rivier Rio Frio (de koele rivier) aankomen. We varen eerst stroomafwaarts richting de grens met Nicaragua. Alleen de lokale bevolking uit Costa Rica en Nicaragua mogen de grens passeren, buitenlanders niet. Heel snel worden de eerste tropische diersoorten en vogels gespot. Costa Rica is een walhalla voor vogelaars met meer dan 800 vogelsoorten. Tijdens deze boottocht zien we verschillende soorten gekleurde ijsvogels, aalschovers, ibissen, reigers, slangenhalsvogels, leguanen, schildpadden, lizzards, apen en kaaimannen. Aan het eind van de dag hebben we maar liefst 43 soorten vogels gezien. Bij de grenspaal meert de boot korte tijd aan zodat iedereen even aan wal kan. Als we weer wegvaren vaart de boot nog snel de grens over zodat we (illegaal) in Nicaragua zijn geweest. We blijven enkele uren over het water varen en het verveelt absoluut geen moment. Voor de lunch gaan we aan wal. De koelboxen met drinken en eten worden uitgeladen. De overheerlijke rijst met kip en salade wordt door de groep verorbert. We verzamelen al het zwerfafval op de picknickplaats en ruimen dit op. De Costa Ricanen die hier rond de Paasdagen hebben gezeten, hebben er namelijk een zooitje van gemaakt.

Raften in de bergen bij Quepos

Leo wordt vanochtend om 7 uur Leo opgehaald voor de Raft-trip. Samen met 7 andere groepsleden en de tourleider worden we opgehaald door een oude Duitse legertruck. Achterop de laadbak zijn een aantal rijen stoelen gelast. Op het dak liggen de raftboten. We gaan eerst ontbijten de rafting-organisator. Het ontbijt bestaat uit rijst met zwarte bonen, het typisch Costa Ricaanse ontbijt. Natuurlijk ontbreken de gebakken eieren, meloen en ananas niet. Vervolgens rijden we ruim 1,5 uur door de bergen naar het startpunt van de raft. Vanaf de buitenkant van de open truck heb ik een prachtig uitzicht op het landschap. Al snel verlaten we de geasfalteerde weg voor een onverharde weg met diepe kuilen en gaten. Door de regen zijn sommige gaten gevuld waardoor je niet kan inschatten hoe diep ze zijn. Het internationale vrachtverkeer van en naar Panama en Nicaragua rijdt ook over deze weg.

Onderweg komen we langs veel palmplantages en armoedige arbeidershuisjes. Wat ons opvalt is dat bijna iedere groep huisjes een compleet voetbalveld voor de deur heeft liggen. De meeste mensen die hier wonen komen uit Nicaragua en hopen in een aantal jaren voldoende geld te hebben verdient om terug te gaan naar hun vaderland. Bij iedere verkiezingen (om de 4 jaar) krijgen de buitenlanders in Costa Rica de mogelijkheid om zich te neutraliseren. Het land heeft geen leger en besteed dit geld aan educatie en gezondheidszorg. Iedere Costa Ricaan heeft het recht op (zo goed als) gratis onderwijs en een verzekering. Buitenlanders mogen hier alleen geen gebruik van maken. Daarom laten veel buitenlanders zich neutraliseren.

We maken nog een laatste korte stop bij een plaatselijk winkeltje om flessen water en frisdrank te kopen. Het laatste stuk rijden we al hobbelend en slingerend over de erbarmelijke weg. Eindelijk slaan we af om een bospad in te gaan. Dit pad leidt door een stuk ongerepte natuurschoon. Links hebben we al regelmatig uitzicht op de rivier die we gaan bevaren. We stoppen nog even bij een klein waarin kleine kaaimannen zwemmen. Dit is de broedkamer v/d rivier. Wanneer de kaaimannen groot genoeg zijn gaan ze naar de rivier.

Voordat we gaan raften krijgt iedereen een helm op en een reddingsvest aan. We krijgen instructies en dragen de boot naar de rivier. Het plaatsje vooraan aan de rechterzijde die ik graag wil, weet ik ook te bemachtigen. We moeten op commando van de stuurman (raftgids) het roeitempo bepalen. Na een tijdje te hebben geoefend op het midden v/d rivier kunnen we vertrekken. We spreken af dat degene die als eerste uit de boot valt een rondje moet geven. Er staat een behoorlijke stroming waardoor we diverse keren niet hoeven te peddelen. Zo kunnen we op ons gemak v/d vele vogels en de natuur genieten. De raftgids weet ons met 1 peddel door de rivier te loodsen. Als we in de eerste stroomversnelling terecht komen gaat het bijna mis; de boot raakt een grote steen en iedereen in de boot krijgt een dreun. Iemand van de groep vliegt er zelfs bijna uit. Bij de tweede stroomversnelling gaat het echt mis, Vincent en een groepslid slaan overboord. Gelukkig weten ze beide de boot nog vast te grijpen maar door de stroming lukt het niet om direct weer in de boot te klimmen. We varen rakelings langs een grote rotspartij en als het water weer wat rustiger wordt, kunnen beide heren weer aan boord worden gehesen. Maar het gratis drankje is binnen! De raftgids roept: High-5 for swimming en we moeten onze peddels boven het hoofd tegen elkaar aan slaan. Na iedere goed genomen stroomversnelling moeten we zo`n high-5 maken. De rafttrip duurt ruim 3,5 uur en we komen verschillende stroomversnellingen tegen met geinige namen zoals de Wasmachine en de Trap van de ezel.

Manuel Antonio

Omdat het vandaag boven de 35°C is, vinden wij het te warm om te gaan wandelen. Ondanks dat we van groepsleden horen dat natuurpark Manuel Antonio een mooi park is met veel wildlife. Wij kiezen alleen voor de zeiltocht. Maar eerst hebben we een uurtje langer geslapen vandaag en pas om 9 uur zitten we aan het ontbijt. De zeiltocht is inclusief diner en tijdens de tocht hebben we ook de mogelijkheid om te snorkelen. De zeiltocht is pas om 1 uur dus we hebben een vrije ochtend. De bus komt niet opdagen dus we nemen een taxi naar Quepos. In Quepos zoeken we een internetcafé met airco. Als de internetverbinding vervolgens wordt afgebroken zijn we helemaal blij. We kunnen gratis en voor niets afkoelen en onze e-mails alvast typen. Na 15 minuten is de internetverbinding weer hersteld en kunnen we onze mail checken en het nieuws uit Nederland lezen. Als we willen afrekenen hoeft dit wederom niet. Bij de wasserette halen we onze was op die Rosalie gisteren heeft afgegeven. Voor 800 collones per kilo krijgen we de was netjes gewassen en gevouwen terug.

Om 1 uur wordt iedereen in een minibusje gezet en rijden we naar de haven. Bij de haven slikken we snel een pilletje tegen zeeziekte en gaan we aan boord. De kleine zeilboot is alleen voor onze groep. Aan boord worden we verwend met vers fruit en drankjes. Aangezien de zon zo fel brand gaat bijna iedereen in de schaduw zitten. Constant turen we de zee af op zoek naar haaien of dolfijnen. Maar het enige wat we zien zijn 2 vinnen die boven het water uitsteken. Het blijkt een Mantarog en geen haai. We zien later ook nog een rog boven water uitspringen. Wanneer de fok wordt gehesen en de motor stil wordt gezet heeft de zeilboot behoorlijk last van de deining. We varen evenwijdig aan de kust zodat we de lange stranden en grillige rotseilandjes goed kunnen zien. Na ongeveer een uur varen gaat de boot overstag en varen we terug. In de verte zien we donkere wolken en later begint het daar te onweren. Boven onze boot blijft het gelukkig droog.

Bij een mooie baai gaan we voor anker en is er de mogelijkheid om te snorkelen. Leo duikt zoals altijd als 1e het water in en merkt dat het zicht hooguit 80-100 cm is, belabberd dus. In de hoop kleurrijke vissen aan te treffen snorkelt hij naar een rots-eilandje dat een stukje boven water uitsteekt maar hier blijken enkel een aantal koraal-knagers en zwart-geel-gestreepte visjes te zwemmen. En er staat een aardige stroming zodat snorkelen lastig is. De snorkeltocht is dan toch enigszins teleurstellend. Al snel houdt de hele groep het snorkelen voor gezien. Aan boord krijgen we een heerlijke maaltijd bestaande uit groente, rijst met gebakken vis en meloen. Na de maaltijd gaan we terug naar de haven. Ondanks het verslechterende weer en de hogere golven wordt, na enig aandringen, besloten om toch nog even de zee op te gaan. Een zeiltocht zonder dolfijnen te hebben gespot is toch geen zeiltocht. Al snel zien we een groep dolfijnen, waarvan sommige zelfs enige tijd met de boeggolf mee zwemmen zodat we ze kunnen filmen en fotograferen. Ze verdwijnen plotseling en even later zien we nog een groepje dolfijnen (of zijn het dezelfde?!). Ook dit groepje zwemt weer met de boot mee. Wat is en blijft dit toch een mooi schouwspel. Vlak voor het echt donker wordt meert de boot aan en kunnen we aan wal. Na een verfrissende douche nemen we nog 1 drankje in het restaurant van het hotel en gaan we vroeg slapen. Reizen is echt vermoeiend!

Terug naar San José

Vandaag is een reisdag. We vertrekken om 10.30 uur uit Manuel Antonio. De eerst 2 uur rijden we langs de kust. In een restaurantje aan het strand gaan we lunchen. Via de televisie hier horen we dat de paus is overleden. We vervolgend de weg, die door een National Park loopt. In dit park komt de Bonte Ara (papagaai) nog in het wild voor. Vanuit de bus zien we er een op een boom landen en in de verte zien we er nog 3 vliegen. Het laatste stuk van de rit rijden we door tropische nevelwoud. Om 4 uur komen we aan in San José bij het Gran Hotel. De rest van de dag vermaken we ons in het centrum van San José. In het hotel gaan we nog op internet en lezen we dat de Paus nog niet dood is, op de Costa Ricaanse TV waren ze blijkbaar een beetje voorbarig...

Tortuguero

Om kwart over 7 gaan we richting Tortuguero. In het hotel zijn de liften buiten werking dus we moeten met de trap. Gelukkig zijn onze rugzakken vandaag wat lichter aangezien we 2 tassen in het hotel hebben achterlaten, een met met vuile was en een met warme kleding. Aan het eind van de reis kunnen we deze weer ophalen. Fox Vakanties heeft een complete tour voor ons geboekt bij Turtle Beach Lodge. Boot, bus, excursies en eten wordt verzorgd door Turtle Beach Lodge. Als blijkt dat de bus te laat maakt Vincent zich een beetje druk. Later blijken er ook al 4 mensen in de bus te zitten, ook dat was niet afgesproken. De dagplanning wordt tijdens de busreis meerdere malen aangepast. We ontbijten onderweg bij een restaurant met een overdekte vlindertuin. We willen graag de Blauwe Morphes vlinder fotograferen maar dat blijkt erg moeilijk. In de struiken zit een (tamme) groene Ara en er hangen verschillende grote vogelnesten in het restaurant zodat we ze van dichtbij kunnen bekijken. Het mannetje maakt de nestjes en daarna mag het vrouwtje ze keuren. Als ze niet goed vindt trek ze de bevestiging los, waarna het nestje naar beneden valt en het mannetje weer opnieuw kan beginnen.

We vervolgens de route en rijden langs verschillende bananenplantages. De arbeiders wonen er in armoedige huisjes maar hebben wel elektriciteit en water. Tevens is er een school en zijn er beperkte gezondheidsvoorzieningen. Het werken op de plantages is ongezond en erg zwaar. Een bananenboom groeit in 7 a 10 maanden uit tot een volwassen plant (vruchtdragend). De bananentrossen zijn in blauwe zakken verpakt, dit is ter bevordering van een snelle groei (broeikas) en tegen insecten. Na de oogst wordt de boom gekapt waarna er een nieuwe scheut ontstaat. De plantages worden wekelijks besproeid met landbouwgif, vanuit de lucht met vliegtuigjes. Het landbouwgif komt niet alleen op de bananenbomen terecht maar ook in de rivieren en uiteindelijk stroomt het gif ook naar het Tortuguero National Park. Hierdoor worden de flora en uiteindelijk ook de fauna aangetast. Zelfs de hele grote zoetwatervissen Tarppon gaan eraan dood. Je moet er niet aan denken wat het met de arbeiders doet die tussen de plantages wonen.

Early-bird trip

Na een warme en behoorlijk korte nacht gaat om 5 uur onze wekker. Vanochtend staat er een Early-bird trip op het programma. Om half 6 vertrekt de boot op zoek naar wildlife. De bootman en Vincent hebben een geoefend oog en zien al snel de eerste reptielen en vogels. Tijdens de trip zien we kaaimannen en verschillende vogels zoals diverse roerdompen en reigers. De brulapen zijn ook luid en duidelijk aanwezig. We zien ook nog leguanen, grote spinnen, een enkele schildpad en de Jezus Christ lizzards. Wat een indrukwekkende flora en fauna zien we!

`s Middags na de lunch blijven we heerlijk relaxen bij het zwembad. We vinden het te warm om actief te doen. We verschuiven de ligstoelen een paar keer om in de schaduw v/d bomen te blijven. Wanneer Rosalie op een gegeven moment naar boven kijkt ziet ze tussen de takken iets bewegen. Op hooguit 80 cm glijdt een groene slang tussen de takken naar beneden. We springen op en halen Vincent en de rest van de groepsleden. Het blijkt de niet giftige Green Vine. Vincent probeert de slang te vangen door aan zijn staart te trekken, dan opent de slang zijn bek en neemt hij een agressieve houding aan. Vincent trekt de slang uit de boom en iedereen zet minimaal één stap naar achteren. De Green Vine is behoorlijk agressief en probeert Vincent aan te vallen met zijn bek gevaarlijk geopend. We proberen snel een paar foto's te maken voordat Vincent de slang weer los laat. Dan is het tijd om te gaan douchen en besluiten we niet meer onder de bomen te gaan liggen. In Costa Rica leven 135 soorten slangen, waarvan er maar 17 giftig zijn. Costa Rica kent 2 groepen, de koraalslangen en de groefkopadders (o.a. de fer-de-lance of lanspuntslang). De grootste slang die voorkomt is de Boa Constrictor. Deze wurgslang is voor mensen relatief ongevaarlijk, hij kan een max. lengte krijgen van 3,5 meter.

Om half 4 bereiden we ons voor op de tocht door de jungle. Het hotel verplicht ons om hoge rubberen laarzen aan te trekken ter bescherming tegen aanvallen van slangen. De Costa Ricaanse gids loopt wel op slippers en in korte broek. Achter het hotel begint de tocht. De gids gaat samen met Vincent voorop. Leo wordt al snel gek van het harde gezoem van de vele insecten. Vandaag is het wederom klam en warm. Helaas zien we weinig wild, op een enkele grote spin en vogel na. Aan de binnenkant van een bananenblad zien we een aantal wol-vleermuisjes. Al snel lijkt het of we dezelfde weg terug lopen. Als Vincent dit navraagt bij de gids zegt hij dat het niet zo is maar na 30 minuutjes lopen staan we echter weer bij het beginpunt en wil de gids terugkeren naar de lodges. Maar wij vinden dat we nog te weinig hebben gezien en gaan een ander wandelpad verkennen. De gids haakt af omdat hij het te gevaarlijk vindt op zijn slippers. Vincent prikt in de balderen en slaat ze aan de kant om eventuele slangen weg te jagen. Opeens voelt Leo een beestje in zijn haar zitten die hij er niet uitgeschud krijgt. Rosalie ziet een zwart insect en probeert deze eruit te trekken. Er blijft alleen een gedeelte in zijn huid achter. Na een volgende poging wordt gelukkig ook dit gedeelte verwijderd. Helaas zien we ook tijdens deze wandeling geen slangen.

Reisdag

Vandaag staat een lange reisdag op het programma die geen minuut verveelt. Eerst varen we een paar uur door het prachtige Nationaal Park Tortuguero. We maken een drinkstop bij een restaurantje wat al jaren in aanbouw is. Iedere keer als de eigenaar een beetje geld heeft bouwt hij verder. Je kunt het restaurantje alleen via het water bereiken. Dus veel klanten zal hij niet krijgen. Na een drankje te hebben genuttigd varen we verder naar Limon. Daar in de buurt gaan we van boord en stappen over in een bus. We kopen weer een heerlijke verse kokosnoot die ter plaatsen geopend wordt zodat de lekkere frisse kokosmelk gedronken kan worden. In het centrum van Limon kunnen we even internetten en lunchen. De Afro-Caribische bevolking van Limon stamt voor een groot gedeelte af van arbeiders die in de 19e eeuw vanuit Jamaica en Barabados kwamen werken aan de spoorlijn en in de bananenplantages. Tot 1949 mochten deze mensen zich niet buiten de provincie vestigen. Het laatste stuk van de route wordt met de bus afgelegd. We zien onderweg de typische Caribische kleurrijke houten huisjes.

We verblijven in Hotel Lodge Atlantida net buiten Cahuita. Onze wat sobere kamers liggen in een mooie tuin, hier bevinden zich ook de bar en het grote zwembad. We maken hier de eerste foto's van van grote zwart/rode sprinkhanen en de kleine groene kikker met grote rode ogen. De kikker slaapt overdag samengevouwen aan de onderkant van een bananenblad en lijkt het meer op een blaadje dan op een kikker. We dineren 's avonds in een Rasta-cafe, Chao's Paradise heet het. En we horen natuurlijk de Reggae-klanken van Bob Marley. Rosalie neemt heerlijke garnalen met knoflook en Leo de catch off the day: Merlijn. Beide gerechten zijn voortreffelijk.

Cahuita

Het heeft vannacht enorm hard geregend. Na het ontbijt gaan we het dorp Cahuita bekijken. Cahuita bestaat enkel uit simpele gebouwde houten huisjes. De meeste zijn in felle kleuren geschilderd, wat een echte Caribische uitstraling heeft. Er bevinden zich een aantal restaurants, hostels en een tourbureau maar het is nog echt niet toeristisch. Ondanks dat het erg vroeg is is het wederom al behoorlijk warm. We kopen dus snel een paar flessen water aangezien we een wandeltocht gaan maken door Nationaal Park Cahuita. De wandelroute loopt vrijwel geheel door een (jungle)bos en parallel aan het strand. Het is zo`n 4 kilometer lopen naar de uitstekende rotspunt. Vanaf hier kan je het pad verder volgen (ongeveer 5 km) maar dan kom je aan de andere kant van het park uit en moet je de bus terug nemen. We komen onderweg verschillende dieren tegen zoals apen en een leguaan. Langs het pad bevinden zich veel holletjes waar felgekleurde krabben half uitsteken. Maar als wij langs lopen kruipen de meesten direct hun holletje weer in. Bij de rotspunt zien we een aantal parkrangers zitten, zij wijzen ons op een donkere plek in de boom. Als we de verrekijker pakken zien we duidelijk een opgerolde slang. Volgens de parkrangers is het een Boa Constrictor. De apen in het park zijn duidelijk gewend aan mensen want ze komen heel dichtbij. Ze komen zelfs gevaarlijk dichtbij en kunnen erg agressief worden als ze geen eten krijgen. Dat mogen ze ook eigenlijk niet maar willen ze blijkbaar wel. Als het plastic tasje van Leo kraakt, kijken ze hem gelijk aan.

We maken een korte stop en wandelen vervolgens terug naar de ingang v/h park. Hier lunchen we met z`n allen. Deze lunch bestaat uit kip met gebakken rijst en een heerlijk glas ananassap met ijs. Als we terug lopen naar het hotel begint het wederom te regenen. In de tuin van het hotel zien we tussen de wortels van een boom 2 giftige groen/zwarte kikkers. Het is erg lastig om ze op de foto te krijgen aangezien ze erg schuw zijn en de hele tijd wegspringen. Maar onze geduld loont en het lukt uiteindelijk!

Bocas del Toro - Panama

Als we om 7.30 uur worden opgehaald regent het pijpenstelen. Vincent staat ons uit te zwaaien. We worden met een busje naar de grens gebracht. Nu kunnen we goed zien dat dit gebied 2 maanden geleden helemaal onder water heeft gestaan. Vooral bij de riviertjes zijn hele stukken asfalt weggeslagen. Bij de grens moeten we overstappen en het regent nog steeds enorm. We worden opgewacht door iemand die zich voordoet als gids. Tijdens onze wereldreis negeerden we dit soort mannetjes altijd, vooral als ze je 'My Friend' gaan noemen. We volgen hem toch maar en hij brengt ons naar de brug die Costa Rica en Panama scheidt. Er staat een lange rij vrachtwagens voor de grens die allemaal nog uitgeklaard moeten worden. We moeten een formulier invullen en onze paspoorten worden afgestempeld. We wandelen de oude en gammele brug over, onvoorstelbaar dat alle vrachtwagens hier ook overheen moeten.

Bij de grens met Panama mogen we de rij wachtende mensen voorbij lopen en worden we door de gids in een kantoortje geloodst. Heel snel staan we weer buiten met een Panamese stempel in ons paspoort. We worden door de gids in een oude Toyota landrover geduwd. We rijden door Changuinola en de chauffeur laat ons het busstation zien. Op de terugreis moeten we hier de internationale bus naar San José nemen. Even voor 11 uur komen we aan bij de haven waar een speedboot ligt die ons naar het hoofdeiland Isla Colon brengt. Het is een smalle polyesterboot met bankjes waar 4 mensen naast elkaar kunnen zitten. Er hangt een buitenboordmotor van 200 PK achter de boot. Als om 11.30 uur alle backpacks zijn ingeladen en iedereen in de boot zit, wordt de boot van de kant geduwd. Maar hij maakt een vreselijk geluid, dat klinkt echt niet goed! De bootsman denkt er hetzelfde over en vaart de boot terug naar de kant. De volgende boot komt om 12 uur aan. Deze vaart al snel met hoge snelheid door de rivier. Na 50 minuten varen, met een aantal flinke klappen op de golven, legt de boot aan op Bocas del Toro. Ook hier regent het helaas pijpenstelen. Op de kade worden we opgewacht door Shochana (een Nederlandse gids) en zij neemt ons mee naar restaurant Buena Vista.

Omdat alles in dollars is geprijsd op Bocas del Toro hoeven we geen geld te wisselen. Nadat Shochana ons allerlei nuttige informatie heeft gegeven (incl. haar telefoonnummer), brengt ze ons met een public-taxi naar het hotel. Een public-taxi deel je met anderen. Voor 50 cent p.p. wordt je naar de plaats van bestemming gebracht. Het kan wel voorkomen dat de taxi helemaal vol komt te zitten en je niet rechtstreeks naar de plaats van bestemming wordt gebracht. In het hotel hebben we een ruime kamer met televisie, airco, badkamer en uitzicht op de baai.

Bocas del Toro

Bocas del Toro is een idyllische eilandengroep wat bij Panama hoort. Het ligt in de Caribische Zee. De oorspronkelijk bevolking van Bocas del Toro bestaat uit Kuna-indianen, waarvan vooral de vrouwen erg herkenbaar zijn. Zij dragen traditioneel geborduurde kleding en felgekleurde been- en armsieraden. Sommige vrouwen hebben ook een goudkleurige ring in hun neus. Langs de kant van weg staan verschillende stalletjes waar de indianen hun zelfgemaakte kleding en sieraden verkopen. Bocas wordt tegenwoordig overspoelt door rijke Amerikanen die een stuk land kopen en verwachten dat het toerisme hier explosief gaat groeien. De prijs van grond is de laatste jaren dan ook enorm gestegen.

Via een aanplakbiljet komen we erachter dat de reusachtige lederrugschilpadden rond deze tijd v/h jaar eieren leggen op het strand. Shochana zegt dat er geen tour te boeken is en dat het slecht gesteld is met de leefomgeving van deze schildpadden. Ondanks dat het inmiddels verboden is om ze te vangen trekken de Indianen zich hier helaas niets van aan. De schildpadden leveren namelijk zo`n $400,- op. Een aanzienlijk bedrag voor de indianen. De politie schijnt overigens wel hard op te treden tegen de illegale vangst.

Het blijft de hele dag regenen, dus wij besluiten lekker binnen te blijven en pas rond etenstijd de omgeving aan de baai te verkennen. Hier bevinden zich vele restaurants met open terrassen. Je hebt een wijds uitzicht op de baai en de tegenoverliggende eilanden. Wat is het hier mooi (als de zon schijnt). Na een overheerlijke maaltijd informeren we nog even naar leuke excursies.

Bocas del Toro - Panama

De hele nacht heeft het geregend en ook tijdens het ontbijt houdt het niet op. We stellen de boot/snorkeltocht maar even uit tot morgen. Tijdens deze excursie vaar je eerst naar Dolfin-bay, waar je vrijwel altijd dolfijnen tegenkomt. Vervolgens vaar je naar Frog-beach waar kleine rode gifkikkers te zien zijn. Er wordt ook 2x gestopt om te snorkelen. De excursie kost 15 dollar en duurt de hele dag. Vandaag gaan we eerst de was wegbrengen en internetten (waar we lezen dat het waarschijnlijk ook de komende dagen blijft regenen). Na de lunch halen we de was weer op en vragen we bij de duikschool hoe de duiktrip id geweest. Een Amerikaan was enorm enthousiast ondanks het beperkte zicht van 10 meter! Hij had mooi levend koraal gezien, krabben, kreeften, vis en string-ray.

's Middag klaart het op en maken we een wandeling door het dorp. Het valt ons op dat de bevolking in armoedige houten huizen woont terwijl aan de baai de rijke toeristen (en vooral veel Amerikanen) veel geld uitgeven. 's Avonds vermaken we ons weer op de terrassen aan de baai. We nemen heerlijke verse fruitmixen en een warme maaltijd. Ondanks de regen vermaken we ons prima. Heerlijk relaxen.

Duiken op Bocas del Toro - Panama

In een brede strook is vandaag in Costa Rica en Panama een bijna gehele zonsverduistering te zien. Zo`n eclipse is redelijk uniek. Een aantal jaren gelden zijn wij er speciaal voor naar Frankrijk gereden om deze unieke gelegenheid mee te maken. De volgende eclipse in Panama/Costa-Rica is pas voorspeld voor 2023. Als we opstaan is het helaas erg bewolkt en ziet het er niet naar uit dat de bewolking wegtrekt. Het is gelukkig wel droog. Leo gaat vandaag duiken zodat we morgen kunnen gaan snorkelen en varen.

Bij duikschool Starfleet Scuba worden er voor 50 dollar 2 funduiken op 1 dag gemaakt. Met een kleine boot worden we (ik, samen met 3 Padi-cursisten) naar de eerste duikstek gevaren. Natuurlijk is er ook een Nederlandse Padi-instructeur mee (en 2 divemasters). De eerste duikstek heet The Log. Samen met een divemaster duik ik totaal 50 minuten tot een max. diepte van 14 m. Het water is 29°C en het zicht is door de vele regenval van de afgelopen dagen beperkt tot ongeveer 10 meter. Het koraal bestaat voornamelijk uit Hertz-hoorn-achtig koraal met grote kelken en sponzen, erg mooi allemaal. We zien o.a. krabben, grote kreeften/langoester, murene en een grote stingray. Het valt mij op dat er relatief weinig vis zit. Op enkele kleine visjes en een koraalknager na zwemt er weinig. De Nederlandse instructeur vertelt dat je deze tijd van het jaar, in dit deel van Panama niet veel vis ziet. Buiten het regenseizoen, dat loopt van april tot november, worden er wel regelmatig walvissen, manta's en haaien gesignaleerd.

Na de 1e duik varen we terug naar de duikschool voor de verplichte rust. De 2e duik doe ik onder leiding van een Panamese divemaster. We duiken op een wrak die men hier 7 jaar geleden heeft laten zinken voor de duikers. Het is een soort veerpont van zo`n 25 meter lang. We duiken hier ongeveer 47 minuten. Onder het wrak liggen 2 grote Nurse-sharks van meer dan 2 meter de liefde te bedrijven (volgens de divemaster). Bij het wrak zit iets meer vis waaronder enkele grote Gruppa's. Ondanks dat ik met duiken al zeer verwend ben door de prachtige duiken in Egypte, Indonesie, Thailand, Maleisië en vooral op het Great Barrière Reef in Australie waren de duiken toch de moeite waard. Op een kleine bui na tijdens het duiken blijf het de hele dag droog! Helaas hebben we door de zware bewolking niets meegekregen van de eclipse.

Bocas del Toro - Panama

Vandaag is alweer de laatste dag op Bocas del Toro, morgen gaan we namelijk terug naar San Jose. Om maandag weer terug te vliegen naar Nederland. Het is dus de laatste kans vandaag om de boot- snorkeltrip te gaan maken. Maar als we wakker worden, regent het weer. Na het ontbijt besluiten om v/d boottocht af te zien. Als om 10 uur de bewolking toch nog opentrekt wandelen we naar een strand. Als de zon flauwtjes doorbreekt wordt het zelfs warm. We nemen een duik in de zee en relaxen op het strand. Zo wordt het toch nog een leuke zonnige dag.

Terug naar San Jose - Costa Rica

Om 8 uur worden we bij de speed-ferry verwacht. Ruim op tijd checken we uit en wandelen met volle bepakking de straat op. Al snel komt er een taxi aan en laten we ons naar het dorp brengen. In plaats van dat we met de geplande locale bus terugreizen naar San Jose reizen we met een andere groep van dezelfde reisorganisatie terug. Deze groep heeft de drie landen reis (Nicaraqua - Costa Rica - Panama) gemaakt. Aangekomen in San Jose, checken we als eerste in, halen onze achtergebleven tassen op en genieten van de laatste avond. We eten in de stad, pakken de rugzakken opnieuw in en dromen nogmaals over de belevenissen van de laatste weken.

Op maandag 11 april vliegen we via Orlando (Verenigde Staten) terug naar Amsterdam alwaar we op dinsdagochtend 12 april landen. Het is prettig thuiskomen in ons nieuwe huis met uitzicht op het water. Hier geen ijsvogels maar eenden, hoentjes, zwanen en aalschovers. We zijn van plan tot aan de volgende vakantie heerlijk te genieten van dit uitzicht.

Voor meer informatie zie de website van Traveljunkies.