Kenia en Uganda

Bestemming: A. Maji-Moto (Kenia) , B. Lake Naivasha , C. Lake Nakuru , D. Kakamega Nat. Park , E. Jinja (Uganda) , F. Kibale Forest , G. Queen Elizabeth National Park , H. Bwindi , I. Lake Mburo , J. Kampala
Periode: januari 2007
Vervoer: Vliegtuig en truck
Accommodatie: Tent en hotel
Organisatie: Sawadee

Het is zover vandaag begint dan onze reis naar de aapjes. Alle voorbereidingen naderen nu het einde. Vanavond slapen we in het A4 hotel van “van der Valk” bij Schiphol. Om 14:30 uur arriveren we bij het hotel, we checken in en nemen een lunch in het restaurant. De auto kan niet meer gratis geparkeerd worden, je moet dan een ander arrangement boeken. Dus we hebben maar omgeboekt. Het regent pijpenstelen dus we blijven in het hotel. ’s Avonds een lekker diner genomen, chateaubriand. Na het diner terug naar de kamer en de wekker gezet voor morgen het wordt vroeg dag 06:00 uur. Om 07:20 uur moeten we de bus hebben naar het vliegveld.

(Carla) Heerlijk relaxed vertrokken. Na de nodige afhandelingen thuis. Het weer is bar en boos vandaag en morgen voorspellen ze storm. Als dat maar goed gaat (de vlucht). We wachten maar af. ’s Middags heerlijk gelummeld in de hotelkamer, na de lunch. Nog even TV kijken en dan slapen, morgen weer vroeg dag.

Amsterdam - Nairobi

(Ton) Vroeg opgestaan en de rekening betaalt, daarna uitgebreid buffetontbijt genomen in het hotel. Met het busje van 07:20 uur naar Schiphol. Op het vliegveld de tassen laten sealen, er staat daar ook iemand van Sawadee maar niet voor onze reis. Lopen wat rond en wachten af. Na een tijdje komt die mevrouw van Sawadee weer langs en vertelt ons dat de reisbegeleider er al is en wijst ons hem aan. Het blijkt dat Jane niet meegaat maar hij (Bas). Elektronisch inchecken gaat snel maar de bagage afgeven is nog steeds een drama. We hebben gelukkig nog wat tijd om wat boodschapjes te doen. Op tijd bij de gate, het ziet er allemaal goed uit, tot de wachtruimte vol is en we moeten wachten voor de security check. Na een minuut of tien zien we dat er een gate wijziging is. Dus na enig geharrewar naar de andere gate. We zien alles uit het vliegtuig geladen worden en naar het vliegtuig bij de nieuwe gate gebracht worden. Dan komt na enige tijd het bericht op de schermen dat we vertraagd zijn tot 14:30 uur. Het weer is inmiddels ook bar en boos de ene na de andere vlucht vertraagd. Na enige tijd wordt omgeroepen dat we een consumptiebon kunnen halen. Dit gedaan en wat gaan eten. Daar komen we nog andere leden van het reisgezelschap tegen (Henk en Marie). Sil stoort ons met een telefoontje, hierna bezoeken we nog het museum op Schiphol. En maar weer wachten.

(Carla) En het wachten gaat maar door! Weer een uurtje erbij. Zeker meer dan 50% van de vluchten zijn delayed of cancelled. Het is hier een massa wachtenden. Op het vliegveld laten ze drugshonden oefenen. Ze verstoppen een staaf en de honden zoeken bij je tassen. Bij een passagier slaat een hond vele malen aan. Een oudere man. Hij blijkt bepaalde medicijnen in zijn tas te hebben waar de hond op aanslaat. Eigenlijk wel spannend om te zien. En het wachten gaat nog steeds door. Het weer is inmiddels helemaal bar en boos. Verschillende mensen hebben ons al gesmst. Heel lief allemaal. Voor ons rest wachten. Dan is het eindelijk zover, we mogen inchecken om 16:30 uur. Volgens Ton zal het nog wel even duren en gelijk dat hij kreeg. Het duurde nog minstens 2 uur voor take-off. Er werd omgeroepen dat het personeel over hun diensturen heen zat en niet meer weg wilden. Nou dat gaf boegeroep alom. Toen kwam toch nog de verlossing, we gingen na 6 uur vertraging dan eindelijk op pad.

Nairobi - Maji-Moto

(Carla) ’s Ochtends vroeg komen we aan op Nairobi airport. Het was een turbulente vlucht, maar al met al zijn we veilig op de plaats van bestemming. Na de nodige formaliteiten worden we buiten opgewacht door de chauffeur van deze reis “Lelei”. Een grote zwarte man. Het is trouwens zeer mistig. Na verloop van tijd zijn we compleet en rijden we naar het hotel. Van slapen komt niets, we moeten al bijna weer op pad. Dus maar even gebadderd (heel mooie kamer met mega balkon en rood pluche bankstel). Na een heerlijk ontbijt (echt van alles) gaan we dan op pad. Boodschappen doen en dan door naar Maji-Moto. De mensen zijn erg moe, vanwege de overgeslagen nacht. Slechts 1 stel, een moeder en dochter, die waren al in het land, hebben hier geen last van. Na enige tijd stoppen we bij een mooi uitkijkpunt met Massai winkeltjes, we filmen en kopen 4 lavastenen dierfiguurtjes, na flink (nou ja toch nog niet flink genoeg) te hebben afgedongen. (We hadden geld gewisseld bij het winkelcentrum van de supermarkt). De Massai wilde echter niet worden gefotografeerd. De reis ging verder en om 12:30 uur stopten we langs de kant op een mooi punt voor de lunch. Het was weer een grote herinnering aan onze vorige trips. De grote tafel en de klapstoeltjes. We kwamen weer even bij. Ook kon er een sanitaire stop worden gemaakt. Een smal houten keetje met een groot gat in de grond. Na de lunchhap naar Narok, er moest eerst nog een gasfles worden gekocht. Narok is een echt Afrikaans stadje met de bekende chaotische markt. We stoppen bij een tankstation aan de doorlopende weg. Snel nog wat foto’s en voor Ton een sigaretje en we gaan weer op reis. We komen nu echt in wild gebied en we zien de nodige dieren onderweg. Eerst een heleboel gieren, praktisch langs de kant van de weg. Daar lag een dode zebra, echt heel dichtbij, en wat zijn ze groot. Na giraffen en zebra’s zien we een Koribustard (trap). De grootste nog vliegende vogel, echter deze liep parmantig op en neer. We zagen nog antilope, gnoes, zebra’s en met de verrekijker elandantilopen. We hebben echt geluk gehad.

Lake Naivasha

(Carla) ’s Ochtends vroeg op we gaan naar de Masai-Mara. We zien nog mooie dieren waaronder giraffen, antilopen, vele zebra’s en zelf een struisvogel. Als we enkele uren onderweg zijn komen we niet meer verder. Road block (er zit een vrachtwagen vast in de modder) en Masai-Mara is onbereikbaar. We besluiten terug te keren en een alternatief te verzinnen. Onze chauffeur stelt Lake Naivasha en Lake Nakuru voor. Lake Naivasha heeft een prachtige familie camping met zwembad, bar en heerlijke douches en toiletten gelegen aan een prachtig meer. Voordat we er echter zijn ligt nog een aardige langdurige trip voor ons met veel hobbels en stof. Maar de camping is zoals beloofd erg mooi gelegen tussen de bloemen kassen. Er schijnen veel Nederlanders te wonen. Na de tent te hebben opgezet en lang te hebben gedouched gaan we eten. Zoals gewoonlijk weer heerlijk. ’s Avonds voetbal kijken in de bar. Het is er gezellig en de lokale bevolking is super enthousiast bij ieder doelpunt. We blijven hangen tot na twaalven, morgen pas om 09:00 uur ontbijten. ’s Nachts is het erg koud omdat er veel vocht is.

Lake Naivasha - Lake Nakuru

(Carla) 08:00 uur op. Het is al aardig warm. We pakken de tassen want na de boottocht gaan we weer op pad. Eerst ontbijten en nog even rondkijken. Linda besluit te gaan zwemmen. Kost wel 100 Keniaanse shilling, maar het is wel heerlijk. Om 10:00 uur gaan we varen op het meer. De bootjes liggen al klaar. Lange smalle kanos. De instap is wel moeilijk maar je zit dicht bij het water. Volgens de kapitein gaan we veel hippo’s zien. En hij heeft gelijk, naast de vele mooie waterhyacinten en watervogels. Het is een leuke trip. En kapitein Rajid vertelt over zijn leven en de politiek in Kenia. Na de trip snel tenten pakken en weer op weg naar Lake Nakuru. Het is niet zo ver rijden maar toch nog wel gauw 2 á 2 ½ uur voordat we bij de gate zijn. Eerst nog een stop in het stadje. Snel even internetten. Wat gaat dat traag! Maar het lukt, alleen we zien de teller flink oplopen. We komen uit op 20 US$, we schrikken er wel van. Bij betaling blijkt het echter 20 Keniaanse shilling te zijn. Nog gauw naar de supermarkt, want we moeten zelf lunchen. Het is nu nog maar 10 minuten naar de gate. Het park is prachtig. De bavianen komen ons tegemoet. Echt een wild park. We zetten de tenten op en gaan op gamedrive. Het is geweldig, we zien van alles, impala’s, gazellen, buffels, echt heel veel. We komen na verloop van tijd bij een groot meer. Aan de randen is het fel roze van de flamingo’s, een schitterend gezicht. We mogen zelfs even uit de truck om dichterbij te kijken. Erg mooi. We gaan weer verder en we zien witte neushoorns, we kijken onze ogen uit. Twee grote en één kleintje. Onderweg veel bavianen met schattige baby-tjes langs de kant van de weg. We hebben nu flinke honger, Suzie heeft weer heerlijk gekookt. Na het eten nog even gepraat en vroeg slapen. Morgen wacht een vroege gamedrive. Het is weer koud vannacht, maar niet vochtig.

Lake Nakuru

(Carla) Suzie is jarig vandaag, ze wordt 24 jaar. 05:30 uur op. Koffie, koekje erbij en we gaan weer op pad. We zien gelijk een grote kudde buffels de weg oversteken. Indrukwekkend! Je vergeet even de ochtendkou. We zien weer van alles. Een mooie giraffe, gazellen en impala’s. Na een tijdje zien we zelfs een zeldzame wilde hond. Ongelooflijk want die zijn bijna uitgestorven. Hij loopt op de weg en we volgen het beest een poosje. Hij blijft op de weg en na een tijdje verdwijnt hij uit het zicht. We vervolgen snel onze weg naar het meer. Daar zien we een hyena, hij loopt langs de waterlijn. Hij is erg dun en heeft honger. Hij probeert een flamingo te verschalken, echter zonder veel succes. Voor ons een prachtig plaatje. Een springende hyena in het water en opvliegende flamingo’s. Een dynamisch gezicht! Een stukje verder zien we een neushoorn……een zwarte……geweldig, nog nooit gezien. Het is bijna onwezenlijk. We gaan vol goede moed verder. Misschien zien we wel een luipaard, maar dat is helaas te veel gevraagd. De gamedrive kan echter niet meer stuk. Suzie (zij wordt vandaag, hiep, hiep, hoera 24) heeft een uitgebreide lunch gemaakt, tot grote vreugde van Lelei onze chauffeur. Het is zijn lievelings eten. We nemen het er goed van en na de lunch gaat de helft shoppen en de andere helft blijft relaxen bij de tent. Om ± 16:00 uur is er weer een gamedrive. We gaan naar een uitkijkpunt. Daar zien we klipdassies. Wat een schatjes. Het uitkijkpunt biedt een magistraal uitzicht. We horen, ja echt waar…… er is een luipaard gesignaleerd. Er volgt een dolle rit. Vol stof en hobbels, maar halleluja, het is echt waar. Er staan ik weet niet hoeveel auto’s te kijken. Hij ligt gracieus gedrapeerd op een tak. Het doet hem helemaal niets! Onze dag kan niet meer stuk. Wat een mazzel. ’s Avonds na het eten zingen voor Suzie. Mark heeft, heel leuk, op de muziek van Suzanne van VOF de kunst een tekst geschreven. Echt origineel we zingen allemaal mee. De cadeautjes vallen in de smaak (horloge en radio-tje). We hebben de smaak van het zingen te pakken. Heel gezellig. We zingen er lustig op los. Tijd voor bed. Arme Linda, haar tent zit vol mieren. Ze gaat logeren bij Manon. Hopen dat de mieren morgen weg zijn. Het is een nacht vol geluiden en beestjes.

(Ton) Dat we Massai-Mara niet bereikt hebben is na de ervaring van de afgelopen twee dagen helemaal niet erg, we hebben nu op deze reis een kans op de “Big-five” en dat was zeker niet gelukt als we naar de Mara gegaan waren want de kans op neushoorns is daar minimaal. Helaas we zullen de cheeta’s niet te zien gaan krijgen want die komen in de parken waar we nu komen niet voor, maar ja, dat mag de pret niet drukken. Op de camping van Lake Nakuru zien we ook nog een bushbokje achter de tenten langskomen en er komen mangoesten en genetkatten langs. ’s Middags als we net weg willen voor onze gamedrive komen er nog een stel bavianen de camping opwandelen, zeer tegen de zin van Suzie, die heeft het niet zo op deze beesten. Ze vertelt dat de grote mannetjes niet bang zijn voor vrouwen en van alles proberen te stelen. Ze roept dan ook de hulp in van andere mensen op de campsite om ze weg te jagen. De blauwaapjes (vervet-monkeys) zijn wel vervelend maar doen mensen niets, en ze zijn bang als je een katapult laat zien, dan rennen ze gelijk weg. Toch is het een van hen nog gelukt om een banaan te pikken.

Kakamega Forest

(Carla) We gaan vroeg op pad. Het is niet zo’n lange rit en vrij egaal. We komen langs heldere theeplantages. Om ongeveer 15:00 uur komen we aan in Kakamega forest. Snel de tenten opzetten, want er volgt een wandeling van ca 3 uur. We krijgen uitleg over allerlei planten, en we zien een slang (viper) en verschillende soorten Collobussen. Het is heel interessant. We zijn wel moe maar gaan gelijk eten. Vanavond komt er een lokale dansgroep optreden.

Jinja

(Ton) We staan heel vroeg op 05:00 uur, want er staat weer een wandeling gepland. De tassen snel ingepakt en bij de truck gezet, en de tent verder leeggeruimd. Een bakje koffie met een hapje en even over 06:00 uur vertrekken we het bos in. We lopen naar een boom met een hol van een vliegende eekhoorn erin. Helaas hij is niet thuis of heeft geen zin. Weer verder gegaan. Nog veel colobussen gezien en blauwaapjes, verder diverse vogels. Om 08:00 uur zijn we weer terug bij de truck. Bas en Lelei hebben de tenten opgeruimd en Suzie is met het ontbijt bezig. Carla maakt lunchpakketjes voor ons.

(Carla) Dan heerlijk ontbijten. Maar waar blijft de tweede ploeg? Het duurt en het duurt maar. We worden een beetje boos maar vooral ongerust. Een uur over tijd komen ze doodmoe aan. Hun gids had voor de lange route gekozen, wat Bas uitdrukkelijk had verboden. We zijn inmiddels klaar en hebben de lunchpakketjes gemaakt. Snel nog een hapje eten voor de tweede ploeg en we gaan op weg naar Uganda. Na ongeveer 2 uur komen we bij de grens. Alles loopt voorspoedig, en snel zijn we weer op weg. Uganda is vruchtbaar en groen. Het is een gezellige route langs verschillende dorpjes. De kindjes zwaaien ons enthousiast toe. Op een gegeven moment heeft het zelfs geregend. Er glijden blote kinderen door de modder, een grappig gezicht. We komen in Jinja aan, een middelgrote stad. Het ziet er gezellig uit. Het wisselen van de dollars verloopt niet echt voorspoedig. Ze worden van de ene naar de andere bank gedirigeerd. Intussen heeft zich een bende straatjongetjes rond de truck verzameld. Ze zijn echter niet brutaal. De mensen komen langzaam weer terug. De missie is volbracht. Op naar het tented camp.

Naar de boerenfamilie

(Carla) Vroeg op, en heerlijk douchen. We gaan naar de boerenfamilie en wassen is niet meer aan de orde, helaas. Nog even ontbijten en de troep gaat op weg. We pikken een gids op in een stadje. Hij zal de wandeling naar de top van de heuvel leiden. We schrikken ons rot als hij onderweg de “heuvel” aanwijst. Hemel, het is een groot hoog massief rotsblok. We vragen of hij een grapje maakt, maar nee het is werkelijkheid. De schrik neemt iets af als blijkt dat het gaat om een soort megatrap die we moeten beklimmen. Halverwege is de trap ineens voor een groot deel verdwenen. Carla schijt in haar broek. Ze zet even door, maar besluit net als Ton, Ingrid en Charlotte (hoogtevrees) te stoppen. We gaan zitten en roken en drinken wat en we besluiten af te dalen. Onderweg zijn we al de nodige kindjes tegengekomen. Ze leiden ons naar een huisje waar we gastvrij worden ontvangen door een oudere man. Hij begint een praatje. De kinderen vermaken we met het schermpje van de foto- en videocamera. Het zijn nette gedisciplineerde kindjes. Ze blijven keurig op afstand. Ze zijn echt gezellig. De rest komt terug en we lopen met de kinderen aan onze hand terug. Bij de truck aangekomen blijkt Suzie een lekkere lunch te hebben klaar gemaakt. Het smaakt ons goed. De truck staat in een dorpje en we worden rondgeleid langs de kerk, het schooltje en de huisjes. We doneren wat voor het schooltje. Nu snel weer terug naar de truck. We vervolgen de reis, uitgezwaaid door de kinderen. Ton is zijn mobiel kwijt. Even paniek, maar er niets aan te doen.

De hele weg naar de boerenfamilie worden we toegejuicht door kinderen. Heel leuk! Het regent onderweg en we vrezen het ergste. Als we aankomen is het echter droog. We zoeken nog naar Ton’s mobiel... helaas. We hebben het alarm nummer om zijn mobiel te blokkeren. We moeten het maar van ons afzetten. De kampeerplaats is eerst erg benauwd, maar later wordt het wat koeler. We rusten en praten wat Ton gaat even slapen, vanavond koken de dorpelingen voor ons, ben benieuwd. Het was heerlijk, rijst, cassave, zoete aardappelen, rundvlees, kip en kool, en oja chipata’s. Na het eten iedereen naar bed morgen wandelen en fietsen.

Bij de boerenfamilie

(Carla) We zijn beroofd!! Althans wij niet persoonlijk, enkelen van de groep. Verrekijkers en Linda’s camera. Wat een domper. De lokale bevolking is teneergeslagen. Ze doen echt alles om de daders te pakken. Aan het begin van de wandeling ontstaat grote consternatie. De daders zijn gepakt, twee tieners. Ze krijgen een flink pak slaag. Ongelooflijk, ze blijven maar beuken. We kunnen het bijna niet aanzien. MAAR!! De spullen zijn terug, Linda blij, ze hebben echter wel de foto’s gedeletet. Echt jammer.

(Ton) Wij vonden dat ze wel goed aangepakt werden, maar Suzie onze kokkin vond dat het wel wat harder had gemogen, de tieners waren te gast in het dorp, ze worden nu het dorp uitgegooid en zijn persona non grata geworden.

(Carla) De wandeling is fantastisch. We krijgen overal uitleg over vruchten en planten. We maken mooie foto’s van de lokale bevolking. Ook gaan we naar het suikerrietveld. Daar brouwen ze alcohol. Het stinkt verschrikkelijk. We mogen ook een stuk suikerriet proeven. Erg zoet en vezelrijk. Op naar de steenbakker, met een mal maken ze van klei bakstenen. We mogen ook tegen betaling naar de witchdoctor. Een jongen van 18 maar hij is door de spirits aangewezen. Dan naar de kledingmaker. Ze maken van de bast van bomen ruwe lappen, die ze voor traditionele kleding en dekens gebruiken. We krijgen ook weer Jacketfruit net als aan het begin van de wandeling. We gaan weer verder, het begint te regenen. We lopen snel door. Het wordt benauwd. De gids laat ons een mooie bloem zien. Ton neemt hem mee voor Suzie. Geen goed idee, ze schrikt zich dood, er kan wel een beest inzitten. Later vindt ze het toch wel leuk en hangt hem in de truck. Trouwens de hele weg worden we toegezwaaid door enthousiaste kinderen. Als we terug komen is eten klaar. Exact hetzelfde als gisteren. Na het eten praten en rusten we wat. De fietsers komen eraan, wat een grappig gezicht. De fietsen zijn allemaal opgepimpt, om je naar te lachen. Carla ziet het echt niet zitten. Het zijn herenfietsen met handremmen. Ze valt meteen al om. En besluit om samen met Ingrid achterop te gaan. Wat een bijzondere colonne. Henk heeft de mooiste fiets. Met stickers en veel franje. Het is best zwaar fietsen over de hobbelige weg. Henk krijgt een liftster mee. Ze moet naar de markt. De kinderen zijn weer super enthousiast. Ze schreeuwen en gillen. “Jambo, jambo, mzungu, kala, kala” Ze springen en dansen van opwinding. We gaan een project bekijken. Het is erg interessant. Ze doen het langzaam aan. En hopen over 10 jaar goed te draaien. Het gaat over het doorgeven van een kalf aan arme mensen, die op hun beurt als de koe heeft gekalfd het eerste kalf door geven aan de volgende boer enz. We gaan naar de brouwerij. Je mag proeven het gebeurt door te zuigen uit superlange rietjes met een filter eraan. Het smaakt zuur. We gaan weer verder. Een naaister maakt scrubhandschoenen van een bepaalde plant. We kopen er een. Weer verder met de fiets door het dorpje naar de lokale bar voor bier en limonade. Het geeft veel bekijks. Hordes kinderen dansen en zingen. Er komst zelfs een jonge vrouw ons een hand geven. Echt heel schattig allemaal. Weer verder, dit keer terug. Onderweg krijgt Ton panne. Maak me een beetje zorgen, want mijn fietsridder rijdt hem met een noodgang voorbij. Ton krijgt echter een nieuwe fiets. Probleem opgelost. Ik geef mijn fietsridder mijn Nomad hoedje. Hij is er super blij mee. En toont hem aan iedereen. De fietsers zijn moe en bezweet. Sommigen gaan “douchen” (grote container met water die je met een kan over je hoofd heen gooit). Nog praten en afrekenen. We wachten op het eten. Misschien weer hetzelfde? Morgen een lange reisdag en vroeg vertrek 06:00 uur. Dat wordt afzien.

Kibale Forest

(Ton) We zijn allemaal vroeg op, honden hebben sommige van ons vannacht wakker gemaakt, maar toch is alles gepakt en gezakt om 06:00 uur gaan we rijden. Het is nog donker en eigenlijk wel kil, en iedereen zit dan ook met alles wat warm is om hem heen te suffen in de truck. Het wordt een lange reisdag ± 10 uur rijden. Dus we kunnen nog even blijven suffen. Eerst naar Kampala voor boodschappen en de permits voor de chimpansee en gorilla wandeling. We komen om 09:30 in Kampala aan, dat is sneller dan verwacht en we kunnen daar dan even onze boodschappen doen, internetten en lunchen. Het oponthoud is iets langer omdat de boodschappen voor de truck iets meer tijd dan geplande vergen. Maar om 11:30 uur vertrekken we dan uit Kampala. Het verkeer daar is een gekkenhuis, richting “Fort Portal”. In het begin gaat het niet zo snel maar verderop kunnen we stevig doorrijden, en we arriveren dan ook om 17:00 uur op de camping vlak bij “Kibale Forest”. Hoog op de berg uitkijkend over een meertje en theeplantages wanen we ons in een engels landschap. We zetten snel de tenten op en na gedouched te hebben kunnen we aan het eten dat dan inmiddels ook al weer gereed is. Na nog wat gedronken te hebben en de groepjes geformeerd zijn voor de diverse wandelingen gaan we slapen.

Kibale Forest

(Ton) Redelijk vroeg op 06:00 uur en ontbijten om 08:00 uur begint voor ons de moeraswandeling. We brengen eerst de mensen voor de chimpansee wandeling weg en rijden dan nog een klein stukje verder. We maken een wandeling van 3½ uur rond/langs een stuk moerasbos. Het zit er vol met allerlei vogels en diverse apen soorten. Zwart witte colobus, rode colobus, redtail monkey enz. Omdat het nog redelijk vroeg is en niet zo warm zijn de aapjes ook niet zo actief en goed te observeren. Er zitten ook nog veel mooie vlinders en het uitzicht is soms adembenemend. Kortom een geslaagde wandeling. Op de terugweg pikken we de chimpansee wandelaars weer op ook zij zijn opgetogen, want ze hebben een hele groep chimps op de grond gezien van redelijk dichtbij. Terug op de camping kunnen we aan de lunch en wordt er nog nagepraat over de ochtend. De middag brengen we door met niets doen en schrijven. Degene die de chimp wandeling al gedaan hebben zijn enthousiast van wat ze meegemaakt hebben, ze hebben de chimps redelijk snel gevonden en goed kunnen zien, ook op de grond. Suzie is de hele middag druk in de weer met het voorbereiden en klaar maken van het eten. Om een uurtje of 4 komt er een hele groep kinderen en gaan op het grasveld zitten. Als de 2de groep vrolijk van de chimp wandeling terugkomt, blijkt dat de groep kinderen een optreden komt geven. De kinderen zingen en dansen heel leuk, het zijn weeskinderen die graag een bijdrage hebben voor het nog te bouwen weeshuis. Hierna is het eten, frieten en vis.

Kibale Forest - Queen Elizabeth National Park

(Ton) Vroeg op, vandaag mogen wij naar de chimps. Om 01:30 uur Carla wakker gemaakt omdat het tijd zou zijn. Maar dit was een vergissing. Uiteindelijk om 06:00 uur op en de spullen ingepakt, de tent wordt door de achterblijvers gedaan. Even voor 08:00 uur vertrek en om 08:00 uur zijn we dan bij het centrum van de Chimpansee wandeling. Na de briefing gaan we met de truck en de gids “Ronald” naar het begin van de wandeling. Ronald komt vriendelijk en met veel kennis van zaken over. We wandelen het bos in over een goed pad, en na wat gebabbel over chimps en andere dieren moeten we na een uurtje van het pad af. Niet zover in het bos komen we bij een grote vijgenboom, en daar zitten een paar chimps in. Je moet wel uitkijken want er valt van alles naar beneden wat de chimp niet meer nodig hebben, inclusief urine. Er zitten ook nog de nodige redtail monkeys. De chimps verjagen deze met regelmaat en proberen ze ook te vangen, maar dat lukt normaal gesproken niet. Na een minuut of 10 verlaat de leider Mobuto de boom en trekt verder, onze gids besluit hem te volgen. Even verderop staat een vijgenboom naast het pad en daar vinden we Mobuto terug met een aantal andere clanleden. Een van de vrouwtjes is tochtig, en laat zich dan ook dekken door een van de aanwezige mannetjes en later door Mobuto. Na een klein uurtje observeren is het tijd om te gaan. Echter voordat we vertrekken komt Mobuto ook uit deze boom en laat zich nog eens goed zien. Voor hij het bos inwandelt voor een bezoek aan weer andere clanleden. Wij vertrekken weer naar de weg waar we even moeten wachten op de truck en we nog wat praten met de gids. Als de truck arriveert, brengen we de gids terug naar het centrum en gaan we terug naar het kamp om te lunchen. Na de lunch de truck inpakken en rijden naar “Queen Elisabeth nationaal park”. Lelei weet een short-cut. We rijden via een mooie route naar Kasese. Hier kunnen nog een paar boodschapjes gedaan worden. Na Kasese passeren we de evenaar waar een groepsfoto gemaakt wordt.

(Carla) De reis gaat verder en we komen na ongeveer 1 uurtje gamedriven komen we aan bij de gate van het Queen Elisabeth nationaal park. We zien kobs, en andere gazellen en antilopen. Het ziet er echt Afrikaans uit. Een mix van savanne en steppe met grote Euforbia’s. Bij de gate is grote consternatie, the first lady Mrs Museveni Janet van Uganda brengt een bezoek aan het park, met veel gevolg. We mogen absoluut niet fotograferen. Wel zwaait ze ons vrolijk toe. De kampeerplaats is basic met hurk toiletten en een erg open doucheplaats. Er lopen wel al wrattenzwijnen. We zetten onze tenten stevig vast, het kan hier hard waaien, nu is het erg heet. Tijdens het opzetten komt een stukje van de camping een olifant langs lopen op weg naar het Kazinga kanaal om te drinken, nog 1 en dan hebben we de Big-five vol. Na douchen en eten gaan we in het rondaveltje zitten het regent, dondert en bliksemt nu. Als we naar bed gaan horen we wat. Het blijkt een nijlpaard met kalf te zijn, tussen de 1 en 3 maanden oud. We worden allemaal een beetje opgewonden. Het wordt een rumoerige nacht, met veel diergeluiden (leeuw gegrom, wrattenzwijn en hyena’s en natuurlijk nijlpaarden). We slapen slecht en moeten morgen toch weer vroeg game driven.

Queen Elizabeth National Park

(Carla) Ha, ha wat een nacht. Iedereen komt groggy en vol verhalen. We eten koekjes, bananen, drinken koffie en thee. Nog even plassen. Ho!! Een groot wrattenzwijn loopt bij de wc’s, wat een beest! De tocht begint. Het is eigenlijk niet zo koud maar het begint wel te regenen. De mensen bovenop hebben het slecht. Maar dat is zo vergeten als er een groep olifanten wordt ontdekt. Er liggen er twee op de grond en er zijn kalfjes bij, 1 van nog geen maand oud. Wat is er aan de hand? Is er eentje aan het bevallen? We blijven een kwartiertje kijken er gebeurt echter niets. Ze staan op en lopen door. We verwisselen de dakploeg en gaan op weg naar de leeuwen. Ze zouden ergens in het park zijn gespot. Helaas…...Mrs Museveni heeft ze waarschijnlijk wel gezien, maar wij helaas niet. Het is toch een leuke gamedrive. En Suzie’s lunch is weer heerlijk: met pannenkoeken en vruchtensalade. Het wordt hééél donker en we vrezen het ergste. Het valt echter mee en de zon breekt weer door. Vanmiddag een boottocht op het Kazinga kanaal.

(Ton) Om 14:15 uur vertrekken we met de truck naar de boot voor ons tochtje over het Kazinga kanaal. Bij de boot aangekomen blijken we niet de enige te zijn, er is ook nog een Amerikaanse groep die we bij de chimps tegengekomen zijn. De first lady heeft ook een boottocht gemaakt en we moeten wachten tot haar boot aangemeerd is en zij van boord is. Hierna gaan wij varen. Het is een heel mooi tochtje van ruim 2 uur met veel dieren waaronder, hippo’s, buffels, krokodillen, en veel verschillende vogels soorten, zoals onder andere: ijsvogel, visarend, verschillende reigers en pelikanen en nog veel meer. Kortom heel mooi.

(Carla) Na de boottocht douchen en eten.. Sommige gaan naar de bar. Een hele onderneming. Als zij weer terug zijn gaan we vroeg naar onze tent. Heerlijk slapen morgen weer vroeg op.

Bwindi

(Carla) De dag begint vroeg. We hopen al game drivend naar Bwindi te kunnen. Dat ligt aan de toestand van de weg. We houden met liedjes zingen de moed erin. We zijn opgewonden we gaan naar de GORILLA’S. Onderweg (een rit van ± 5 uur als alles mee zit) hopen we boomklimmende leeuwen tegen te komen. De weg is echter te slecht in het park en we moeten terug. We hebben de hoop op leeuwen al opgegeven. Opeens een schreeuw, Charlotte heeft een leeuw gezien in het gras. En inderdaad het is waar! We hebben de BIG-FIVE vol gemaakt. We joelen van plezier. De reis verloopt voorspoedig in een bergachtig groen landschap. Als we aankomen, blijkt de kampeerplaats in etages te zijn en erg klein. We besluiten samen met Ingrid en Charlotte up te graden. Heerlijk geen tentje zetten en lekker slapen in een echt bed. ’s Avond gaan we naar de “bar” waar we ’s middags ook al zijn geweest maar besluiten vroeg te gaan slapen. Iedereen is erg zenuwachtig voor morgen. Linda koopt zelfs een platvinkje drank. Nog even bij de anderen rond het kampvuur en dan lekker slapen in onze camp tent.

Bwindi, gorilla trekking

(Carla) Het is de “grote gorilla” dag. We ontbijten om 07:00 uur en krijgen om 08:00 uur de briefing. We zitten in de Mubare familie groep. Dat is de familie die we gaan bezoeken. In onze ploeg zit: Ton, Carla, Ingrid, Charlotte, Henk, Marie, en 2 Amerikanen. We werden eerst geïnspecteerd en goed bevonden. We rijden naar een plek zo’n 40 minuten verderop. De tracking kan beginnen. Het is best wel zwaar bergie op, maar gelukkig hebben ze porters (dragers) gehuurd die onze tassen dragen. Na verloop van tijd wordt het steeds zwaarder. De porters zijn ontzettend goede helpers en hun geld meer dan waard. Ze dragen je bekant naar boven en beneden. Na een klein uurtje lopen is onze familie gevonden. Jippie, we gaan ze nu echt zien. De dragers blijven bij de bagage en wij gaan achter de parkwachters aan. Het is door dik stijl oerwoud. Maar dat deert ons niet. En daar zijn ze dan. De greyback zit vlakbij in een boom te eten en ontzettend te ruften. Het is lachwekkend en ontroerend. We raken niet uitgekeken en filmen en fotograferen er op los ondanks de slechte omstandigheden. Dan zien we een moeder met een 2 weken oude baby. Ongelooflijk zo dichtbij! We moeten verder naar boven op handen en voeten. Daar zien we kinder gorilla’s spelen. Een van 7 en een van 8. Geweldig ze rollen haast tegen je aan. Dan is helaas het uurtje weer om en met een brok in onze keel nemen we afscheid. De tocht naar beneden is een ramp. Het heeft geregend en iedereen glijdt er lustig op los. Godzijdank hebben we de dragers die ons in het gareel houden. Carla glijdt haast met drager en al in de bananen plantage. Schrikken en lachen tegelijk. Eindelijk op de weg, Lelei staat ons al op te wachten met de truck. Alle rangers en porters gaan mee. Het is heel gezellig en tot groot vermaak van de Afrikaners zingen we het liedje “Jambo”. Ze kunnen er geen genoeg van krijgen. De tocht zit erop. We krijgen een certificaat en kopen een poster van “onze familie”. ’s Middags relaxen en vanavond naar de voorstelling van de wezen. Het was een dynamische voorstelling van Afrikaanse zang en dans. Echt goed ingestudeerd en met veel enthousiasme gebracht. Aan het einde werd vliegenvlug een marktje opgericht met door de wezen gemaakte kunst en nijverheid. Voor het goede doel 4 gorillaatjes gekocht. ’s Avonds had Suzie heerlijk gekookt, gebakken aardappelen met karbonades en groente. Iedereen had honger van de lange gorilla walk. Bas gaf mij seintjes om Ton vroeg in bed te krijgen. Ze hadden een Abraham gemaakt. Nou dat lukte (Ton naar bed) maar matig, maar eindelijk dan toch. Toen we in bed lagen kwam Marie luisteren of Ton al sliep en toen hebben ze de pop neergezet. Later hoorde we van Suzie dat de guard is gaan kijken omdat de man wel heel erg lang zat te roken, maar dat was natuurlijk die pop.

Bwindi

(Carla) HOERA TON 50! Of de duivel er mee speelde. We zijn niet uit bed te krijgen. 07:50 uur wakken en we moeten 08:00 uur ontbijten. Ton ging naar buiten maar had eerst niets door. Ha, ha, toen keek hij naar links en zag de pop. Snel naar het ontbijt waar hij met groot gejuich werd ontvangen. Zang en felicitatie. Suzie had zijn favoriete ontbijt gemaakt: wentelteefjes.

(Ton) Van Carla een petje gekregen en van de groep een gorilla beeldje. Na door iedereen gefeliciteerd te zijn gaan ontbijten. Na het ontbijt nog wat nagepraat over de gorilla’s en we gaan de wandeling naar de waterval maken. Onder begeleiding van een gids en 2 rangers (bewapent) vertrekken we naar de watervallen. Het is heel mooi in het bos maar het pad wordt in de buurt van de watervallen steeds moeilijker begaanbaar. Het is wel de moeite waard als we bij de bovenste waterval aankomen, gaan er een paar zwemmen in het erg koude water. Mark is de eerste gevolgd door Henk en Manon en Carla. Carla is volgens mij een van de dapperste in het koude water. Jan probeert het wel maar geeft snel op. De terugweg heeft Carla in het begin wat moeite met afdalen maar het gaat allemaal toch goed. Onderweg komen nog een paar keer aapjes tegen en veel, heel veel vlinders. Na zo’n 3 uur lopen zijn we terug en worden we onthaald op een heerlijke lunch met struisvogelei en een avocadohapje. Na de lunch rust tot 16:00 uur, dan heeft Bas een mededeling. Om 16:00 uur als iedereen verzameld is, wordt Ton naar binnen geroepen. De anderen kunnen uiteraard volgen. Tot Ton’s verrassing staat er een taart met kaarsjes (door Carla en Bas georganiseerd). De taart wordt aangesneden en daarna wordt Ton nog toegezongen in het Swahili, met een lied door Mark, Lelei en Suzie geschreven. Ook krijgt Ton nog een cadeautje van de groep een beeldje van een silverback en een flightback van Sawadee. Na het eten van het gebak met koffie/thee en de briefing van Bas is het alweer bijna tijd om te gaan eten. Eten doen we in een lokaal restaurant, met de hele groep. Ton betaalt de drankjes. Na het eten zitten we op de camping nog even bij het vuur waar Lelei diverse verhaal met wilde dieren tijdens zijn vorige trips vertelt. Later als Lelei al is gaan slapen komt Emma de nachtwaker nog even bij ons zitten. Hij vertelt van de Pop die voor Ton gemaakt is dat hij ’s tijdens het ophalen van de lampen een man zag roken zittend op het balkon. Hij heeft toen maar gewacht, later toen hij terugkwam zat die man daar nog steeds en hij bleef daar maar zitten. Hij moest van zijn baas maar gaan kijken wat er aan de hand was. Dus kijken naar die man met zijn dikke buik en witte sokken. Als hij er een lamp op scheen waren zijn ogen net echt. Hij was wel ontdaan toen hij ontdekte dat het een pop was maar vond het achteraf wel grappig.

(Carla) Hij durfde ook de lamp eerst niet op te halen bang voor wat hij zou aantreffen. Lekker geslapen met een gordijn open. We zagen honderden vuurvliegjes.

Lake Bunyoni

(Carla) De dag rustig begonnen. We hadden alles al ingepakt. 07:30 ontbijten en dan verlaten we de gorilla’s met pijn in ons hart. Wat een belevenis is dat geweest. De route is zwaar maar erg mooi. We moeten helaas de lange route nemen in verband met regen is de kortere onbegaanbaar voor onze truck. We lunchen langs de kant van de weg in een wei met twee koeien. Een ervan drinkt een hele teil afwaswater weg. Oppassen dus. De reis gaat verder naar de hoogste stad in Uganda “Kibale”. Onderweg lijkt het wel Zwitserland (wordt ook zo genoemd het klein Zwitserland van Uganda). De bevolking is echter niet zo vriendelijk. Aangekomen in Kibale moeten we rennen, de bank sluit om 16:00 uur. Het duurt wel even voordat we aan de beurt zijn. We willen ook nog internetten, dat gaat helaas niet meer. Nog even naar de super en de reis gaat z’n laatste episode in. Over een enge steile weg met afgrond zien we het meer al liggen. We komen aan bij het haventje. Wat een chaos! De bootjes (we gaan er met 2) worden ingeladen. Je moet goed op je spullen letten, maar uiteindelijk is alles ingeladen en vertrekken we voor een tripje van ± 5 minuten naar het eiland (Bushara) over het sprookjesachtige lake Bunyoni. We komen aan bij een klein steigertje. Het is nog een hele klim naar de receptie. We drinken bier en de onderkomens worden verdeeld. Wij krijgen een tent genaamd Bou-Bou. Ton had al de boel opgefokt over de bush douche. Een gieter waar je onder moet douchen. De meiden geloofden hem echter niet, dus toen we bij de tent aankwamen en exact de beschrijving van de bush douche zagen lag Ton helemaal in een deuk. Het was dan ook hilariteit alom tijdens het diner, wat in het restaurant werd gebruikt. De douche werd echter morgenochtend pas gevuld. Het eten viel een beetje tegen. Veel rijst, weinig vlees of vis, maar ach, this is Africa. Weer lekker vroeg naar bed na het naborrelen bij de open haard. Helaas blijven we hier maar 1 nachtje.

Lake Bunyoni

Lake Bunyoni - Lake Mburo

(Ton) Lekker geslapen in onze tent. Om 07:30 uur wordt de douche gevuld, dus daar kunnen we gebruik van maken. Wat we dan ook terstond doen. Hierna ontbijten, dit verloopt even chaotisch als het diner maar het komt goed. Na het ontbijt gevraagd of we kunnen internetten maar dat gaat niet want er is geen stroom. Dan maar lekker even bij de tent zitten en bijschrijven.

(Carla) De lunch verloopt wonderbaarlijk goed en is lekkerder dan het diner. Na de lunch worden onze tassen naar het steigertje gedragen, en na enige tijd komen daar de bootjes aan. Lelei staat al te wachten. Het is veel minder chaotisch dan de heenreis en we zijn snel op pad. In Kibale stoppen we even voor de T-shirts van de reis en het supermarktje. Ze zijn heel geslaagd. We zetten de reis voort richting lake Mburo. Het is een mooie weg met gamedrive. We zien topi’s en andere gazellen. De kampeerplaats is aan het meer en horen de nijlpaarden al knorren. Sommigen worden hier wat onrustig van. We wilden eerst naar de bar, maar achteraf blijven we bij het kampvuur. De wc’s zijn ook heel ver. Dus plassen we naast de tent. ’s Nachts grazen de hippos tussen de tenten.

Lake Mburo

(Carla) 21 jaar getrouwd! Ton maakt mij wakker met een felicitatie. Onze trouwdag. Hij is het niet vergeten. Tijdens het ontbijt komt Bas mij ook feliciteren, Manon en Linda volgen later. We gaan game walken. Spannend na een korte rit stappen we uit voor de wandeling. Het is erg interessant, we zien veel vogels en schedels, botten en sporen van dieren. We komen bij een hyena hol, we moeten stil zijn. En, ach wat lief, ze hebben welpjes. Na de foto’s en de film gaan we naar een moerassig gebied. We zien mooie vogels. En de ranger (Mozes) vertelt erop los. Onderweg zien we een rietbok en topi’s, gazellen en zebra’s. De ranger stelt een avond walk voor. We raken enthousiast. Terug op de campsite heeft Suzie weer heerlijk gekookt. We relaxen wat en Ton verrast me met een leuk houten bordje: ”happy marrige” schattig omdat het ook nog fout is geschreven. Ben geroerd. ’s Middags gaan we met een boot trip het meer over. De nijlpaarden knorren ons tegemoet. We zien vele visarenden. En zelfs een heel grote python. Op een gegeven moment worden we zelfs aangevallen door een nijlpaard. We moeten snel wegvaren. Hij komt haast helemaal uit het water. ’s Middags lounchen in de bar. De nightwalk gaat niet door. Geen lampen. We blijven rusten en gaan douchen. ’s Avonds komt er ineens een grote hippo aangelopen. Wat een mooi beest. Hij blijft de hele nacht op de campsite grazen. Na het eten komt Mozes afscheid nemen. Hij heeft een oogje op Charlotte. Die zich er erg ongemakkelijk bij voelt. We pesten haar er wat mee. Hij wilde eerst alleen met haar gaan varen, maar dat wilde ze absoluut niet. Hij komt dus maar naar het kampvuur, we zingen en Mozes vertelt verhalen en zingt ook. Dan gaan we onze tent opzoeken, onze laatste “tent” nacht. Het wordt een onrustig nachtje met veel tentgerits.

Jonge hyena

Lake Mburo - Kampala

Bas is ziek. We zijn bang voor malaria. Het is een slecht einde van een mooie reis. We besluiten dan ook zo snel mogelijk naar Kampala door te reizen. Onderweg toch nog even bij een marktje met trommels gestopt. Mark is jarig en Jos had hem een trommel beloofd. In de middag komen we bij het Regency hotel aan. Het is een beetje een chaos. Bas met Suzie naar het ziekenhuis en Ton regelt de kamers. Wat wonderlijk toch lukt. We hebben een mooie kamer met bankstel. Eerst douchen en rusten. Vanavond gaan we uit eten en naar de disco. ’s Middags nog even in de bar en op het balkon gezeten, wat een drukke stad is Kampala. We kijken onze ogen uit. ’s Avonds worden we opgepikt door een taxi busje. We komen aan in een echt Afrikaans restaurant, we worden met een handje ontvangen door de manager. We hebben een eigen kamer. We vieren Marks verjaardag en eten echt Afrikaans. Matoke rijst en andere gerechten. ’s Avonds dansen in de disco. O ja, we hebben Suzie en Lelei een T-shirt met Assanti Sana gegeven en hun tip. Ze waren geroerd. De disco was leuk en stipt om 00:00 uur afgelopen. Mooie tijd. Zo konden we nog van een goede nachtrust genieten. En niemand werd al te dronken. Sommigen werden wel wat emotioneel in verband met de laatste avond. Maar dat hoort erbij. Lekker geslapen.

(Ton) Bas was ’s middags na een bezoek aan het ziekenhuis met medicijnen in bed gekropen (hij was getest op malaria maar dit was nog niet aantoonbaar) en dus niet mee naar het feestje.

Kampala - Entebbe

(Ton) We hoeven niet vroeg op dus we doen rustig aan en gaan om 08:30 uur ontbijten. Lelei komt ons rond 10:00 uur ophalen. Na het ontbijt onze spullen verzamelt en naar beneden gebracht. Bas komt ook en voelt zich nog steeds beroerd. Hij gaat dan ook met Suzie naar de dokter. Wij gaan met Lelei naar Entebbe, onderweg stoppen we nog bij een trommel winkeltje en komen dan rond 12:00 uur aan bij Sofia’s Motel in Entebbe. Hier hebben we 2 dag kamers (mannen en vrouwen) en 1 kamer voor Ingrid en Charlotte die niet met ons mee terugreizen. We horen van Lelei dat Bas onderweg is met Suzie en malaria heeft. We besluiten wat te eten en drinken te bestellen met zijn allen en dan afscheid te nemen van Suzie en Lelei. Als Suzie met Bas arriveert, kunnen we gaan eten, Lelei regelt nog wat extra pillen voor Bas. Bas wil niets eten, en dat geeft problemen met zijn medicijnen, die hij dan ook prompt uitspuugt. Na het eten valt de groep in tweeën uiteen. Wij gaan zwemmen bij een naburig hotel. Om daar binnen te mogen moeten we door een metaal detector en je tas word gecontroleerd. Wij (Ton, Carla, Linda en Manon) brengen de middag relaxend en zwemmend door. Om ca 17:00 uur gaan we terug om ons aan te kleden en te eten voordat we vertrekken naar het vliegveld. Tijdens het eten blijkt het helemaal niet goed te gaan met Bas, hij is uit bed gekomen maar kan niet goed lopen. Charlotte gaat met hem praten, zo kan hij niet vliegen. Uiteindelijk wordt besloten om hem naar het ziekenhuis te brengen, Ingrid en Charlotte regelen dit. Ook brengen zij Sawadee op de hoogte. Zij gaan morgen pas naar huis, wij kunnen niet wachten wij worden om 20:00 uur opgehaald om naar het vliegveld gebracht te worden. Iedereen is een beetje in de war doordat Bas zo ziek is en naar het ziekenhuis moet. We vertrekken op tijd uit Entebbe met het vliegtuig en na een rustige vlucht komen we ’s morgens vroeg op Schiphol aan.

Entebbe - Amsterdam

Na een rustige vlucht, komen we om 05:30 op schiphol aan en nadat de bagage vrij snel op de band ligt nemen we definitief afscheid van elkaar. Ieder gaat nu zijn eigen weg, wij halen de auto op bij het A4 hotel en rijden naar huis waar we om 07:30 aankomen.

Voor meer foto`s zie de site van Ton en Carla

Naschrift

Mede door onze reisgenoten, Ingrid en Charlotte, Naut en Marijke, Mark en Jos, Henk en Mary, Jan, Manon, Marjolijn, en Linda. En niet te vergeten onze chauffeur Lelei, onze kokkin Suzie, en de geweldige reisbegeleider Bazz. Heeft deze reis een enorme indruk bij ons achtergelaten. Dank jullie allen hiervoor.