Solo fietstocht van Nederland naar Italië

Bestemming: A. Well (Nederland) , B. Roermond , C. Weissenturm (Duitsland) , D. Leeheim , E. Tübingen , F. Hard (Oostenrijk) , G. Chur (Zwitserland) , H. Lago di Como (Italië) , I. Lecco , J. Piacenza , K. Predario
Periode: september 2010
Vervoer: Fiets en vliegtuig
Accommodatie: Diverse hotels

Als ik in Well wegfiets word ik verrast door de 1ste regenbui die op mijn pad komt. In Arcen komt de 2de. Dit zullen vast niet de enigste buien zijn die ik onderweg krijg te verduren, want het is herfst. In de herfst fietsen heeft iets bijzonders. Het is koud, 8 graden, maar de bossen zijn schitterend om te zien. Vele paddenstoelen, eikels en een heerlijke geur komen mij tegemoet. In het bos kan ik niet goed fietsen, omdat de grond door de regen erg zacht is geworden. Mijn banden worden het zand ingetrokken.

Ik zit op een terras waar toch nog veel toeristen te vinden zijn. Op de Maas varen boten met zand richting het Noorden. Af en toe komt de zon er lekker door en wisselen buien zich af met mooie wolkenluchten. Ik zie kievieten naar het Noorden vliegen, maar dat is toch de verkeerde kant op? Ik overnacht in de Maasparel.

Fietsen via de Roer
Vanuit mijn hotelkamer zie ik dat het nog heerlijk droog is, maar in de verte komen er alweer donkere wolken aan. Het wordt een prachtige fietsdag. Voordat ik in Roermond aan kom, fiets ik langs de Maasoevers, weiden en kleine dorpjes. Via de Roer fiets ik Duitsland binnen. Dit heb je niet eens in de gaten. De Roer gaat over in Rur, maar de zandwegen zijn hier niet echt comfortabel.

paddenstoel, fietstocht, natuur onderweg

Wanneer ik in een winkel een paraplu aanschaf, kom ik erachter dat de Duitsers nog wel precies zijn. Je krijgt je éne eurocent hier nog wel terug. Ik besluit om in het restaurant van het hotel een hapje te gaan eten. De menukaarten zijn bijna overal hetzelfde. De Wiener Schnitzel, salades en bratkartoffelen komen vrijwel altijd terug. Er wordt mij verteld dat ik niet op de tafel voor 2 personen mag gaan zitten, maar dat het tafeltje in het midden nog vrij is. Deze is nog ongedekt, dus daar neem ik plaats. Ik krijg een “pikante” goulash soep, die totaal niet pikant blijkt te zijn. Ook lijkt het net of dat deze soep uit blik is. De kok vraagt nog hoe het eten is geweest en ik antwoord beleefd dat het lekker was.

Betalen gaat nog steeds niet met mijn bankpassen en als ik met de Master Card wil betalen kost het mij nog eens 5% extra. Het restaurant en de hotel kamer moeten beide apart afgerekend worden. Onderweg zie ik 2 vrouwen lopen met een loslopende hond. Dit is zeer verboden en een fietser attendeert de vrouwen erop dat dit echt niet kan.

Fietssleutels kwijt
Gisteren had ik mijn korte fietsbroek nog aan, maar omdat het zo koud is besluit ik nu een lange broek, handschoenen en een muts aan te doen. Ik kom erachter dat ik mijn fietssleutels kwijt ben. Overal gezocht, maar ik kon ze nergens vinden. Later kom ik erachter dat ze in de knieholte van mijn lange broek terecht zijn gekomen. Gelukkig had ik mijn reserve sleutels nog, anders was ik niet verder gekomen. Door deze zoektocht heb ik de eerste bui gemist en is het nu heerlijk droog. Toch nog ergens goed voor geweest.

Om 10 uur 's ochtends is het nog maar 11 graden. Erg koud, maar wel droog. De eerste kilometers fiets ik over de Zülpicher Börde. Dit is een uitgestrekt landbouwgebied. Ze zijn de maïs, suikerbieten en aardappelen al aan het oogsten. De wind zit in de rug, maar ik ben zelf nog niet zo wakker. Gelukkig krijg ik wel alle zon mee, omdat ik op een open weiland fiets.

Rond 12 uur kom ik aan bij de Rijn. Het was even klimmen, maar de afdaling was prachtig. Je vind hier veel fietsers en vissers. Ik zie dat er zelfs mensen overnachten in een tent. Lekker koud, ik moet er niet aan denken. Ik besluit om nog even een stuk te gaan wandelen.

Mijn pinpas doet het nergens meer en het heet nog wel een Wereldpas? In Arcen deed mijn kaart het ook al niet, waardoor ik nu genoodzaakt ben om mijn creditcards te gebruiken. Dat maakt niet uit, maar het kost me wel elke keer €5,- als ik deze pas gebruik.

In het Rhein-Hotel heb ik een zeer mooie kamer. Het is een simpel hotel met uitzicht op de Rijn. Eerst krijg ik een kamer aangeboden zonder WC en douche, maar na vragen kan ik die ook krijgen. Een voordeel is dat ik nu een tweepersoonskamer krijg voor dezelfde prijs. Ze zijn hier niet moeilijk zeggen ze. In het café klinken de schlagers en af en toe hoor je de weerman er tussen door. Morgen wordt het 18 graden. Heerlijk!

Na heerlijk te hebben gedoucht, ga ik genieten van een lekker pilsje. Ik zie de schepen voorbij varen over de Rijn. Op dit moment ben ik in Weissenturm wat dichtbij Koblenz ligt. Ik heb besloten om niet meer dan 100 km per dag te fietsen en dat lukt nog aardig. Op mijn kamer is het erg koud, want de verwarming doet het niet. Dit betekent dat ik mijn kleren ook niet kan wassen. Dan nog maar een dagje stinken. Het is niet anders. In het restaurant van het hotel word ik vriendelijk verzocht om snel mijn eten te bestellen. Er zijn maar 2 tafeltjes bezet, maar blijkbaar kunnen ze dat niet zo goed aan. Ik besluit om de bratkartoffelen te nemen. De mensen zijn erg vriendelijk en professioneel. Wanneer ik vraag of mijn fiets ergens terecht kan, hebben ze daar geen ruimte voor. Maar ik mag hem uiteindelijk binnen zetten. De sleutel van je kamer is tevens de sleutel van de buitendeur. Ik mag niet zonder ontbijt vertrekken en de “oma” van het hotel zet een ontbijt voor mijn deur 's ochtends.

Vroeg op pad
De boten varen bijna onzichtbaar over de Rijn. Er is een dichte damp te vinden boven het warme water. In het dal hangt dichte nevel. Het is erg koud en op het begin fiets ik als enige over de Rhein Ufer Fahrradweg. Ik zie alleen nog een jogger, maar verder is er niemand te vinden. Boven op een berg is een mooi kasteel te zien. Je ziet hem nu bijna niet door de mist. Een Australische familie en ik proberen het allebei vast te leggen. Weet niet of dat gelukt is. Het is met een beetje zon nog steeds koud, maar het is gelukkig droog en de zon schijnt toch?!

Ik fiets langs de Rijn waar het erg mooi is. Fantastische uitzichten met zicht op kastelen, kerken, rotsen, dorpjes en natuurlijk de Rijn. Ik zie dat diverse Nederlanders de camping in de buurt verlaten. Ze hebben 14 dagen lang uitzicht gehad op een rots. Niet echt mooi, maar smaken verschillen natuurlijk. Wanneer het dal steeds smaller wordt vind ik het fietsen minder leuk worden. Ik deel de ruimte met water, fietspad, spoorlijn en de autoweg.

De route die ik eigenlijk zou moeten volgen gaat na Bingen weg van de Rijn. Ik fiets verder langs de Rijn, maar begrijp later waarom de andere route niet meer verder gaat. De volgende 20, 30 km is alleen maar stad en industrie. Niet mooi om te zien. Voor Nierstein fiets ik pas weer rustig door de wijngaarden heen. Ondertussen ben ik al een aantal keren het fietspad zoekgeraakt door alle nieuwe wegen. In Nierstein zelf steek ik met de veerboot de Rijn over. Ik kom in een uitgestorven Leeheim aan. Ik besluit om te gaan eten bij een Italiaans restaurant. Een bekend gerecht is daar de bürgeliche küche, maar ik besluit om carpaccio en penne te nemen. Ik drink daarbij 2 bier, 2 wijn en eet carpaccio en penne voor nog geen €25,-. Spot goedkoop noem ik dat.

Heidelberg
Het is erg mooi weer. Er staat een warme volle zon die het nog aangenamer maakt. Ik ben nu al tevreden met droog weer, maar dit is erg mooi meegenomen. 's Ochtends is het nog wel steeds ijskoud, maar later op de dag begint het iets warmer te worden.

Vandaag zie ik vrijwel alleen maar industriegebied en uitgestrekte woonwijken. In het centrum zie ik wel andere dingen. Er zijn smalle straatjes, vakwerk huizen en erg mooie kerkjes. Toch had ik het achteraf anders gedaan en was ik hier niet naartoe gereden. Ik fiets dwars door Heidelberg heen. Ik vind het geen leuke stad en het is er erg druk. Het blijkt wel een mooie stad te zijn, maar ik fiets lekker door. Ik kies liever voor een hotel wat in een rustig dorpje ligt.

In Duitsland draagt en doet iedereen waar hij of zij zelf zin in heeft. In Nederland zie je vaak groepen die anders zijn, zoals de Punkers. Hier in Duitsland zie je overal mensen met verschillende vormen. Iedereen ziet er raar uit, maar in Duitsland is dit zeer normaal. Heerlijk om vanaf een terras mensen te bekijken.

In het hotel wil ik graag een droge witte wijn proeven. Ze willen mij graag de landwijn laten proeven die heerlijk is. Erg vriendelijk en beleefd zijn de mensen hier. In het hotel waar ik nu zit zijn ze dat in ieder geval wel. Hotel Ratskeller is een aanrader.

Vervolg van de solo fietstocht
Ik zit op een terras waar geen bediening rondloopt, maar ik kan lekker genieten van mijn pils. Om mij heen is geen bos te bekennen. Het is wel erg mooi om te fietsen, maar ook om helemaal niks te doen. Ik hoop vroeg te kunnen stoppen, maar ik word doorgestuurd naar 2 hotels die gesloten zijn. Ik ben erg moe en heb totaal geen zin meer om te fietsen, dus dan duurt het lang en is de tocht zwaar. Gelukkig in het volgende dorp aangekomen is er een pension beschikbaar. De thermometer geeft aan dat het 22 graden is in de schaduw.

Het was erg zwaar vandaan. Ik heb al flink moeten klimmen. Ik klim langs de Würm. Dat is de aanloop voor de Swäbische Alb. Voordat ik daar ben mag ik eerst een klim gaan maken van 737 meter. In Duitsland hebben ze een Ruhetag. Dit is geen vaste dag, maar iedereen bepaalt zelf wanneer die dan een dag dicht is. Ik wil een restaurant vinden maar de een is gesloten en de andere heeft een Mittwoch Ruhetag.

Eindelijk zon!
Het is bijna niet te geloven. Ik vertrok van huis met de hoop niet teveel regen te krijgen onderweg. Nu schijnt de zon gewoon al een paar dagen! Heerlijk fiets ik in de zon, kom ik door het dal en langs het riviertje. De dorpjes hier zijn erg rustig en er zijn veel bossen en boerderijen te zien. De fietspaden zijn duidelijk. De richting geven ze goed aan, waardoor fietsen in Duitsland prachtig word. Als je een drukke weg moet oversteken kan dit altijd via een tunnel of brug.

Het is 's ochtends wel even bikkelen. Het is maar 4 graden, maar ik overwin de kou. Ik daal af door het nevelige donkere woud en kom uit bij een weg die afgesloten is. Met mijn fiets ga ik er toch doorheen. De brug word vernieuwd, dus ik kan er niet overheen. Ik gooi de bagage van de fiets en zo slinger ik met tas en al door het water. Gelukkig worden mijn voeten niet nat. Aan het einde kom ik bij Tübingen. Schitterende bloemenmanden zijn hier te zien. Ik ga beginnen aan mijn eerste echte klim naar het Swäbische Alb. Het gaat langzaam maar goed.

Ik besluit om toch een dorpje verder te fietsen. Sigmaringen is mij toch te groot en daar heb ik even geen zin in. In Scheer kom ik uit bij het Hotel Doanaublick. Door de verbouwing is er wat lawaai, maar het terras en restaurant ziet er goed uit dus ik overnacht hier.

Veel klimmen vandaag
Ik probeer een glimp op te vangen van de Donau, maar er is weinig te zien. Ik zie alleen een dampende sliert, maar verder kan ik deze grote rivier niet bewonderen. Er zit namelijk nog een drukke weg en spoorbaan tussen ons in. Het wordt een zware dag vandaag. Het zijn vele korte klimmetjes wat nogal veel inspanning vergt. Ik klim liever in een keer een grote berg dan 10x een kleinere. Ik zie wel schitterend landschap. Er is hier geen auto te bekennen, dus de wegen zijn rustig. Weinig mensen en boerderijen te zien. Ik probeer de opkomende zon te fotograferen. Een half uur later fiets ik alweer in een dikke mist. De mist zorgt ervoor dat er een spookachtige sfeer over de velden hangt.

Rond 12 uur komt de zon toch tevoorschijn. Het is gelijk enorm druk met fietsers. Ze hadden me al gewaarschuwd om niet in juli te gaan fietsen, want dan zou het nog veel drukker zijn. Het is een grote chaos. Ik ben blij dat ik het nu zie en niet in de zomer.

Ik ga op zoek naar een overnachtingsplek in de buurt, maar het is hier zeer duur. Ik ga geen €175,- betalen voor een kamer met zee uitzicht. Ik fiets verder en denk dat ik al in Oostenrijk ben. In Hard vind ik een pension genaamd Kohlmeier. Ze vertellen mij dat het weer morgen weer minder word.

Bijna in Italië
Ik weet niet of ik door Oostenrijk of Zwitserland kom, want op mijn GPS is dit niet goed zichtbaar. Toch zou ik niet weten wat ik zonder dat ding moet. Ik fiets veelal onder en over spoorwegen heen en kom langs de rivier de Rijn. Toch vind ik het nu meer een kanaal geworden. Ik dacht dat de natuur wel mooier zou zijn, maar dit valt me best tegen. Ik fiets op een dijk, maar ook over industrieterreinen. De Rijn is hier ook nog op zijn mooist. Ik heb de wind weer tegen, maar deze keer is hij lekker warm. Zolang de wind vanuit het zuiden blijft komen zullen we geen regen krijgen. Dan fiets ik toch liever tegen de wind in, dan dat het begint te regenen.

Gelukkig kom ik er net op tijd achter dat ik Chur bijna voorbij was gefietst. Ik vraag de weg naar het centrum en probeer er maar iets van te maken. Ik kan de taal namelijk niet goed verstaan. Het Hotel Chur is niet goedkoop, maar ik heb wel uitzicht op de rivier.

Krijgen we sneeuw onderweg?
Op dit moment is het stervenskoud. Ik denk gelijk aan onderkoeling en besluit wat cola te drinken en een banaan te eten. Gister is het begonnen met regenen en volgens mij is dat de hele nacht zo door gegaan. Zelfs nu miezert het nog. Het wordt vandaag ook alleen nog maar kouder. Ik fiets via de hoofdweg richting Spügel. Het is niet gebruikelijk om hier op te fietsen, maar ik doe het toch. De auto's moeten dan soms op mij wachten. Er zijn genoeg fietspaden te vinden in Zwitserland, maar ik fiets toch liever over deze weg. Heb er vandaag geen zin in. Gisteren werd mij verteld dat er sneeuw op de bergen te vinden is. Ik dacht dat het een grapje zou zijn, maar later zie ik toch echt dat er sneeuw op de toppen ligt!

Ik neem even een pauze bij een supermarkt. Een wat ouder vrouwtje vraagt of dat mijn fiets is die hier staat. Ik bevestig en ze zegt dat ik maar weinig geluk heb met het weer vandaag. Ik vertel haar dat ik al de hele week zon heb gehad en dat het niet altijd mee kan zitten. Verbaast kijkt ze naar mij en zegt dat ik zeker gelijk heb.

Om 12 uur vind ik het genoeg geweest en stop ik in Spügel. Ik heb het zo koud en ben zeiknat van de regen. Het hotel waar ik aankom zit helemaal vol. Ze vragen waar ik heen wil en ik vertel ze dat ik richting Italië wil via de berg. Ze zeggen dat ik het beste nu kan gaan, want de sneeuw blijft door de regen nog niet liggen. Morgen zou ik misschien wel niet meer weg kunnen. Ik besluit om droge kleren aan te trekken en ga weer op pad. De berg is erg stijl en ik besluit te gaan lopen. Ik wil bijna omdraaien, maar besluit toch om verder te lopen. Het word minder stijl en ik kan weer fietsen. Gelukkig valt het ineens mee en de koud valt me ook mee. Later wordt het weer steiler. Ik loop 20 meter en moet dan alweer rusten. Zo gaat het telkens door. Zelfs mijn bananen zijn erg koud en smaken nergens meer naar, maar ik moet wat te eten hebben. Het begint steeds harder te waaien en de sneeuw word dikker en natter. Ik ben helemaal uitgeput en kan bijna niet meer. Gelukkig ben ik al meer dan 1 uur onderweg dus ik hoef nog maar een stukje. Na 2,5 uur geklommen te hebben kom ik eindelijk aan op de top. Het is zeker 2115 meter hoog en er ligt 15 cm sneeuw. De sneeuwschuiver is al wel langs geweest vanmorgen.

Eindelijk mag ik gaan afdalen. Wat is dat koud! De handschoenen die ik draag zijn helemaal nat waardoor mijn vingers er bijna af vriezen. Na 3 kilometer zie ik gelukkig een dorpje met café. Ik besluit daar heen te gaan en klamp me bijna tegen de kachel aan. Ik drink 2 kopjes thee en eet een lekker broodje kaas. Ik kom nu pas weer op temperatuur. Normaal valt de eerste sneeuw pas eind oktober, maar ik heb het geluk dat het nu al eerder komt. De vrouw vraagt waarom ik ook juist vandaag de berg over ben gegaan. Ik vertel wat de man mij had gezegd en zij vertelt dat dit helemaal niet waar is. Morgen gaat de zon weer schijnen, zelfs onderin kun je al een zonnestraal zien.

sneeuw onderweg tijdens fietstocht, Zwitserland

Ik besluit om een kamer te nemen bij Bar Dani en neem een heerlijke warme douche. Ik weet niet in welke plaats ik ben, maar daar kom ik later wel achter.

Italië
Gisteren bijna bevroren, vandaag een heerlijk weertje. Ik heb de wind in de rug en fiets in de zon. Rond 10 uur is de temperatuur al gestegen naar 20 graden. Om 08.00 mag ik pas aan het ontbijt beginnen, omdat het zondag is. Het Italiaanse ontbijt stelt weinig voor, maar ze doen in ieder geval hun best. De broodjes waren nog van gisteren, maar mevrouw is voor mij extra vroeg opgestaan. Ik hoef slechts €35,- af te rekenen voor de overnachting en het ontbijt. Gister heb ik gegeten en gedronken voor maar €20,-. Ik besluit om snel onder de dekens te kruipen om mijn vingers ook tot leven te laten komen. Met een dikke trui en sokken aan slaap ik heerlijk. Wanneer ik op pad ga neem ik bananen en cola mee uit de supermarkt. Die kon ik gisteren echt niet meer halen naar mijn klim.

Ik mag weer heerlijk gaan afdalen vandaag. Wel moet ik oppassen voor de haarspeldbochten en ik moet op tijd leren remmen. De automobilisten vinden fietsers maar vervelend. Raar eigenlijk, want het stikt hier van de wielrenners op zondag ochtend. Ook kom ik veel motorrijders tegen. Ik moet goed op het andere verkeer letten anders zit ik dadelijk ergens onder. Ik fiets nu langs het Lago di Como waar veel moois te zien is, maar ik krijg er door het verkeer weinig van mee. In de tunnels zie ik bijna niks. Af en toe een lichtstraal, maar dat is slechts minimaal. Ik fiets er hard door heen, dan zit dat er in ieder geval op.

Ik besluit om van Varenna naar Bellágio te gaan met de veerboot. Het is hier erg druk en ik besluit, na het zien van een toeristentreintje, niet te overnachten in Bellágio. Ik kom langs Lagio di Lecco, waar de wegen smaller zijn maar ook rustiger. Ik wil graag tot Lecco fietsen, maar ik zie een prachtig hotel in de zon liggen. Het is het Nautilus Motel en ik besluit hier te gaan overnachten. Ik heb nog uitzicht op het meer en de balusstrade hangt alweer vol met de was. Door het mooie weer ruik je jezelf wel sneller.

Geen aanrader deze route
Ik kan 2 routes fietsen. Een met veel zandpaden en de andere met asfalt. Als ik 's nachts het onweer hoor, besluit ik gelijk dat ik de asfalt wegen neem.

Vandaag de engste route ooit gefietst. Doe dit a.u.b. niet!! Het begon al met de aanwijzingen dat er een lange onverlichte tunnel aan zou komen. Het was verboden voor fietsers, maar ik had geen andere keus. Gelukkig was de tunnel toch verlicht en fiets ik als een gek de 2200 meter lange tunnel door. Ik ben er uit denk ik... Maar de volgende staat alweer voor mijn neus. Nu een tunnel van 1600 meter lang, die ook verboden is voor fietsers. Weer als een gek erdoor heen. Geen pretje met al dat verkeer om 7 uur 's ochtends. Na de 2 tunnels kom ik voor een verrassing te staan. De weg naar Lecco is compleet afgesloten. De hekken zitten vast met grote sloten, dus daar kan ik zeker niet langs. De kaart bestuderen in de regen heeft geen zin en de GPS kaart kan niet zomaar een andere route vinden. Ik besluit al voor mezelf dat ik niet door Milaan wil en niet over steile heuvels ga. Een aardige man vertelt mij dat ik een weg moet volgen die over een 3 km steile heuvel loopt. Het moet maar. Terug is echt geen optie. Na die 3 km volgen er nog meer steile heuveltjes, die ik soms lopend moet nemen. Nog steeds regent het pijpenstelen.

In een van zijn liedjes zingt Mick Jagger: “You can't always get what you want” en daar heeft hij gelijk in. Vandaag heb ik geen leuke fietsroute. Het is erg druk op de weg en ik heb slechts enkele centimeters om te fietsen. Ik ben niet erg veilig en de heuvels blijven maar op mij af komen. Eindelijk is het droog geworden. Ik zie de Alpen, grote boerderijen en kleine dorpjes. Er zijn weinig fietsbordjes te vinden. Dit gebied is blijkbaar niet voor fietsers bedoeld.

Ik fiets het laatste deel van de tocht over de SS9. Het is hier erg druk en ik zit dan ook niet op mijn gemak op de fiets. 10 km voor Piacenza zie ik ineens dat ik niet meer mag fietsen op de vierbaansweg. Ik vertrouw die Italianen niet en besluit toch maar van de weg af te gaan. Later wordt ik toch weer deze weg opgestuurd. Het zal allemaal wel. Ik fiets verder. Wanneer ik bijna bij mijn doel met aangekomen word er een brug gemaakt die over de Po heen komt. Ik heb al 120 km gefietst en heb weinig zin om nog om te moeten fietsen. Ik probeer de brug over te gaan, maar het is te gevaarlijk zeggen ze. Ik mag er niet overheen. Wel ligt er rechts nog een brug die ik maar moet nemen. Daar aangekomen staat er een bord dat fietsers en voetgangers er niet overeen mogen. Ik fiets er toch overeen en kom redelijk gauw de stad Piacenza binnen fietsen.

Na dit avontuur nog op zoek naar een hotel. Ik kan ze bijna niet vinden. Na een half uur fietsen heb ik er toch een gevonden. Denk wel dat ik nu aan de andere kant van de stad beland ben. Erg fijn... Ik kan mijn kleding niet wassen, want er is geen verwarming. Vanmorgen heb ik mijn kleren ook al nat meegenomen, dus het stinkt al goed. Net als ikzelf trouwens.

En weer op de fiets
Ik heb bijna de hele dag moeten klimmen. Het was erg stijl, maar gelukkig heb ik op mijn fiets kunnen blijven zitten. Vlak voordat ik aankom bij het hotel, krijg ik nog een heerlijke stortbui op mijn hoofd. Ik ben erg blij vandaag en krijg het liedje van Mick Jagger amper uit mijn hoofd. Hij heeft gelijk dat je niet altijd kunt krijgen wat je wilt, maar je kunt wel heel veel als je het zelf maar wilt.

Het hotel waar ik overnacht heeft een heerlijke kachel waar ik van geniet met een pilsje in mijn hand. Ik moet nog even op het warme water wachten voor het douchen. Ik heb er nu al 1356 km op zitten in 13 dagen. Gemiddeld dus 100 km per dag. Komt goed uit. Ik heb nog geen problemen gehad met mijn fietst. Een keer de ketting en een beetje olie gesmeerd, maar verder geen problemen gekend.

Een dagje niet fietsen
Vandaag fiets ik niet. Het is een lekkere rustige dag. Omdat ik vandaag niks doe en later een stukje ga lopen, krijg ik enorme spierpijn. Mijn lichaam is namelijk gewend om energie te leveren. Ik neem een pils en een glaasje wijn tegen de pijn.

Het regent vandaag, maar dat geeft niks. Het ergste aan mijn fietstochten vind ik de kou. Ik merk wel dat als ik in een warmer land ben, daar ook niet tevreden mee ben. Altijd maar die schaduw opzoeken en blijven drinken. De kou vind ik toch wel het ergst. Ik zweet veel, waardoor mijn kleding nat word. Als ik rust dan daalt mijn lichaamstemperatuur flink, met alle gevolgen van dien. Ik ben dan helemaal koud geworden. Wanneer je het te heet hebt kun je flauwvallen. Je word hierdoor weer vanzelf wakker. Wanneer je het koud hebt, val je ook flauw, maar hieruit ontwaak je veel minder snel.

Toscane in Italië
Nog 2 weken verblijf ik in Predario waar ik af en toe een mooie fietstocht maar door het Toscaanse land. Ook bezoeken ik een aantal tentoonstellingen en geniet ik vooral van het lekkere eten en drinken. Op 17 oktober vlieg ik van Pisa terug naar Eindhoven.

Lees meer verhalen van Wim Leeuw.

Gratis reisvoorstel Italië

Heb je interesse in een reis naar Italië? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Italië, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.