Rondrijden door Toscane

Bestemming: A. Montelupo (Italië) , B. Empoli , C. Vince , D. Lucca , E. Florence , F. Livorno , G. Pisa
Periode: mei 2016
Vervoer: vliegtuig, huurauto
Accommodatie: hotel
Organisatie: Transavia

Met Transavia vertrokken we 13:40 uur vanaf Schiphol en arriveerden binnen twee uur in Pisa. Na een auto te hebben gehuurd reden we over de mooie driebaansweg (Li-Pi-Fl) naar Montelupo. Via een binnenweg van ongeveer drie kilometer kwamen we bij het piepkleine dorp Pulica. Van daaruit een smalle brug over een bijna droog liggende rivier. Vervolgens een pittige haarspeldbocht, een steile weg naar boven en na een paar honderd meter waren we op plaats van bestemming.

Boerderij Poggio Nardini

De oorspronkelijke boerderij, bij de kreek Turbone, is gebouwd op de heuvels van Chianti. Het wordt omringd door 50 hectare bossen, olijfbomen en wijngaarden. Zittend en lopend over het ‘erf’ kun je genieten van de prachtige vallei en de weldadige rust.

Direct achter de automatische hekken was een overkapt parkeerplaats. Op het terrein stonden negen appartementen/agriturismo van verschillende types. De huisjes vormden een soort dorp, die van ons ‘Castagno’ (De Kastanje) was later gebouwd en stond vooraan, geplakt tegen een soort bijeenkomst gebouw met daaronder een wijnkelder. Het huisje had een woonkamer, voorzien van karig salonzit, een keukentafel met vier stoelen en een keukenblok. Verder twee ruime slaapkamers en badkamer. Vanaf het terras was het uitzicht op olijfbomen en ontelbare kleuren groen: fantastisch.

Waar we ons moesten melden was niet duidelijk, maar al gauw kwam ik de Italiaanse hunk Guiseppe tegen. Jammer dat hij uitsluitend Italiaans brabbelde. Hij begreep me wel en bracht me naar een dame die net uit haar autootje stapte. Giovanna leidde ons rond en op de keukentafel stond bij wijze van welkom een fles rode wijn en een schaal met typische Toscaanse hapjes klaar. Ook kregen we de sleutel van de wijnkelder. Op een groot krijtbord kon je de afname van eigen gemaakte producten noteren: olijfolie, honing, rode en witte wijn. Minpuntje: op de website staat “Taal- en literatuurcursussen, begeleide excursies naar de Toscaanse kunstcentra, muzikale avonden en ontmoetingen met theateracteurs, rondleidingen door de musea en door de keramiek ateliers. Mogelijkheid deel te nemen aan diners en proeverijen.” Tijdens ons verblijf hebben wij hier niets van gezien en gehoord.

Ons eerste diner was bij Il Pilemonti 72. Het restaurant lag op de weg naar Montelupo. Een mooi oud gebouw met verschillende ruimtes en een heel groot terras.

Montelupo en Empoli

Ontbijt in een patisserie, waar de vitrine overdadig gevuld was met heerlijk uitziende gebakjes en broodjes. Nan is op het terras gebleven en Gerry en ik hebben de plaats verkend. Midden op de winkelstraat stonden twee prachtige kunstwerken, gemaakt van Toscaanse materialen: keramiek, marmer en graniet. Een in een vorm van boot en de ander met fietsende personen.

We zijn in een winkel geweest waar een aardige vrouw zowel authentieke als moderne keramiek verkoopt. Haar echtgenoot is de ambachtsman en haar zoon beheert de webshop. We keken ons ogen uit. Een modern blauw of wit servies hadden we zo wel willen kopen. Heerlijk gedineerd in Empoli bij Osteria trenta.

Vince

De weg naar Vince is een prachtige route en het uitzicht adembenemend. In Vince op een terrasje lekker koffie gedronken en daarna zijn Gerry en ik het Leonardo da Vinci museum ingegaan. Het complex bestond uit verschillende oude gebouwen en terrassen. Dat Da Vinci goed kon schilderen (Mona Lisa, en mijn persoonlijke favoriet: de maagd op de rots) wisten we. Dat hij wiskundig en geniaal was en veel had uitgevonden, wisten we ook. Maar wat we in het museum zagen was ronduit verbijsterend. Tjonge, die man moet zijn leven lang dag en nacht aan het uitvinden zijn geweest. Boten, bruggen, kanonnen, vliegtuig, uurwerken, textielmachines en nog veel meer. We waren diep onder de indruk. Vanuit het museum zijn we verwezen naar een wijnproeverij. Het was gewoon een winkel van de coöperatie met verschillende soorten Vince en Leonardo wijn. Achter de winkel stond de fabriek met enorm grote ketels, maar er was geen gelegenheid voor rondleiding.

Op de terugweg hebben we in Empoli een kleine lunch gebruikt en toen zijn we met tussenstop bij de grote Coöp in Montelupo, naar huis gereden. Nan heeft lekkere spiesjes met sla klaargemaakt en na het eten zijn we aan het dobbelen geslagen.

Lucca

Een volgende dag via Florence over tolweg naar Lucca. Wat een leuke stad. De oude kern is omringd door een 4 kilometer lange en ongeveer 10 meter brede muur. We hebben alle drie (ja ook Nan) een fiets gehuurd en de muur, tussen gras en statige bomen, rondgefietst. Even een afslag genomen door het stadje heen naar het plein Piazza Cittadella met het grote standbeeld van Giacomo Puccini. Daar zat de elegante besnorde componist in piekfijn gesneden pak, met in zijn ene hand een wandelstok en in de ander een sigaret. Het schijnt dat hij vanaf zijn zestiende in het openbaar nooit zonder sigaret is gezien. Hij is pas gestopt met roken bij zijn dood op zesenzestig jarige leeftijd. Het plein met diverse muzikanten was gezellig en natuurlijk hebben we daar een uurtje doorgebracht.

Op de terugweg zouden we een eenvoudige pizza eten bij La Laterna, ongeveer twee kilometer van Poggio Nardina. We waren vroeg, half zeven, en het restaurant ging pas om half acht open. Wel konden we een drankje nemen. Hebben we gedaan en daarna zijn Gerry en ik gaan wandelen naar de kerktoren, een paar honderd meter verderop. Het restaurant bleek een goede status te hebben, waar veel zakenlui kwamen. De eenvoudige pizza is een beef van 1,8 kilo geworden, waar we met z'n drieën van hebben gegeten. Nan had leuk contact met de kok Francesco. De fles huisgemaakte Limoncello werd op tafel gezet en we konden die gratis leegdrinken. Uit zelfbehoud niet gedaan, maar tjonge wat was dit drankje lekker.

Florence

Florence is de meest uitgesproken renaissancestad van Italië. Nergens anders in Italië bevinden zich zoveel gebouwen en kunstwerken uit deze periode. De bouw van de Duomo (Santa Maria del Fiore) werd begonnen door Arnolfo di Cambio in 1296, voortgezet door Giotto, waarna Brunelleschi (1420-1436) de koepel plaatste. Prachtig vonden we de bronzen deuren van het baptisterium bi de Duomo.

Geparkeerd boven op de heuvel bij Piazza Michelangelo, het standbeeld David bewonderd en het mooie uitzicht over Florence. Toen met bus 13 richting de oude stad en vervolgens verder gelopen naar het centrum, via Piazza della Republica naar de grote beeldengroep op Piazza della Signoira.

Een paar uur later terug naar de parkeerplaats. In de auto ‘bergie’ af en gestopt bij de Botanische tuinen. Gerry en ik moeizaam een stuk berg beklommen. Van de tuinen zelf hebben we weinig gezien. We waren blij met de ingang van Palazzo Pitti. Daarbinnen was een tentoonstelling van kledingontwerpers van de afgelopen eeuw. Verder een zaal met prachtige kroonluchters.
Vanuit de zalen zijn we via eindeloze trappen naar beneden gedaald en kwamen uiteindelijk uit bij de voorkant van het kasteel. Prima, want dat lag precies aan de straat waar Nan geparkeerd stond.

Livorno

Nan werd vandaag 65 jaar: uitgebreid ontbijt met champagne. Gerry en ik hadden de avond daarvoor de kamer versierd met ballonnen, slingers gemaakt van keukenrol en strikken van een goud/witte verpakking. Onderweg hebben we keihard meegezongen met de ‘golden oldies’ uit de telefoon van Nan. Livorno is een indrukwekkende Renaissance stad met de mooiste stranden van Toscane. De haven is zowel vanuit economisch als vanuit verkeerskundig oogpunt de belangrijkste van de regio. Elke dag varen meerdere veerboten naar Elba, Corsica en Sardinië.

We kozen voor een open bustoer. Van daaruit konden we een goede indruk krijgen van de stad met 160.000 inwoners. Piazza Grande is het centrale plein. Aan het plein zijn enkele van de belangrijkste gebouwen van de stad te vinden, zoals de kathedraal van Livorno en het Palazzo Grande. Op het plein geluncht en daarna hebben Gerry en ik de mooie winkelstraten bekeken. Werkelijk overal zie je Pinokkio. In elke stad en bij iedere souvenirwinkel is het gekleurde houten poppetje te koop. De Toscaanse schrijver Carlo Lornzini (journalist) onder pseudoniem Carlo Collodi 1826-1890, bedacht het bekende kinderverhaal al jong samen met zijn moeder Vittoria. Hij laat Gepetto (schoenlapper) uit een stuk pijnboom Pinocchio snijden. Eenmaal af kan Pinocchio opeens lopen en is hij net een echt jongetje. Pinocchio haalt veel kattenkwaad uit en telkens als hij liegt wordt zijn neus een stukje groter. Collodi verwerkte in zijn verhalen onderliggend grote mensen fouten en slechte eigenschappen.

Pisa

Piazza dei Miracoli is de belangrijkste plek. Alle vier de religieuze gebouwen van het plein zijn terug te vinden op de werelderfgoedlijst van Unesco. Het bekendste gebouw op het plein is de Toren van Pisa, maar ook de Duomo Santa Maria Assunta en het Baptisterium zijn wereldberoemde gebouwen. Een groot deel van het Piazza bestaat uit grasvelden, slechts een klein deel daarvan mag betreden worden. Neen, de toren hebben we niet beklommen. Wel hebben we de andere gebouwen van binnen bekeken en daarbij werkelijk schitterende dingen gezien. Zeer apart was dat we in de galerij zeker 20 priesters zagen die op bankjes intensief spraken met bezoekers. Net een soort biecht zonder biechtstoel. Terwijl Gerry stond te fotograferen keek ik in de ogen van een priester die voorbij liep. Spontaan gaf hij me een hand. Klinkt gek, maar het voelde gewoon devoot. Daarna gaf hij ook Gerry een hand. Terwijl hij verder liep kon ze hem nog net op de kiek zetten.

Na zoveel moois was het lunchtijd. Nan zat aan een tafeltje recht tegenover het plein. De lunchkaart zag er aardig uit, maar Gerry vond de plek te kil, dus hebben we een ander plekje gezocht en gevonden op een terras in een zijstraat. Toen bleek dat deze actie zeer gênant voor Nan was geweest. Hij had bijna twee uur de tafel bezet gehouden (onder genot van slechts 1 Fanta) met de belofte aan de ober dat hij straks met twee dames zou gaan lunchen.

De laatste dag

Bij het afrekenen voor het eerst kennisgemaakt met de eigenaars Vittoria en Christiano Mazzanti.

Gedicht van Christiano:
Holland
Traum von Van Gogh
bis
die blumen
ih siele
von ewigkeit
zum leben
zu lieben

Volgens internet is Cristiano Mazzanti schrijver en kunstenaar. Hij heeft veel boeken en gedichten op zijn naam staan en is ook zeer bekent vanwege zijn ironische artistieke cartoons.

Laatste diner onderaan de berg: Antica Trattoria del Turbone. Voor het eerst een fatsoenlijk Engels sprekende bediening. Op aanraden van Christiano hadden Gerry en ik Ponce alla Livornese (koffie, brandy, rum, anijs met citroen) besteld. De bediende zei dat we het eerst maar moesten proeven. Ze bracht een glas met twee lepeltjes. Bizar veel alcohol. Zelfs voor doorgewinterde drinkers niet te doen.

Van Christiano twee cartoons gekregen. De terugreis verliep voorspoedig en natuurlijk stonden op Schiphol Melissa en Alex, de lieve dochters van Gerry en Nan, die ons altijd brengen en halen.

Geschreven door Everdien Sambrink Sanderink

Gratis reisvoorstel Italië

Heb je interesse in een reis naar Italië? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Italië, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.