Venetië en Verona

Bestemming: A. Venetië (Italië) , B. Verona
Periode: september 2006
Vervoer: Vliegtuig
Accommodatie: Bed & Breakfast/Palazzetto Barbaro del Giglio

We nemen de internationale trein van 17.42 uit Rotterdam naar Schiphol. We hebben al via internet ingecheckt, dus we hoeven alleen de bagage af te geven. Dat gaat allemaal heel snel. Op Schiphol eten we op de food court. Vis in groene curry. We wachten op de vlucht van KLM die om 20.40 uur vertrekt. De vlucht verloopt soepel en duurt ruim een uur en twintig minuten. Om 22.20 staan we alweer in de aankomsthal van Marco Polo Airport bij Venetië. De koffer laat even op zich wachten, maar komt wel.

We nemen de bus van ATVO direct naar Piazale Roma. De bus rijdt elk half uur en kost maar drie euro en de kaartjes zijn te koop in de terminal van het vliegveld. Er is ook een lijnbus van ACTV. Die is 1 euro goedkoper, maar, die is minder comfortabel en stopt onderweg bij een aantal haltes. Na ruim 20 minuten zijn we op het Piazale Roma in Venetië. We moeten bij het Vaporetto-station van ACTV tien minuten wachten op de waterbus of vaporetto nummer 1 die ons over het Canale Grande naar Santa Maria del Giglio brengt. Het is een prachtig gezicht en een schitterend introductie in Venetië om 's nachts over het kanaal te varen langs de verlichte paleizen. Rond middernacht komen we aan. Het is in de wijk San Marco, midden in de stad. We hebben een kamer gereserveerd in een (gay) b&b, Palazzetto Barbaro del Giglio, gerund door Gilles Gubelmann en zijn vriend Roman Sadnik. We worden verwelkomd met Prosecco en krijgen de Valmont kamer: een klassiek ingerichte kamer met hemelbed. We zijn moe en gaan snel naar bed.

Na een diepe slaap worden we wakker in onze mooie kamer. We krijgen een simpel, maar verzorgd ontbijt, daarna gaan we op pad. Naar de Piazza S. Marco: het toeristisch epicentrum van de stad. Vaak ook kortweg Piazza genoemd. De Venetianen zijn zo tevreden over dit plein, dat dit het enige plein in de stad is dat Piazza (plein) heet. De andere pleinen heten Campo, Piazzetta of Piazzale. Het is er om half negen nog rustig, maar dat komt ook omdat de bezienswaardigheden nog deels dicht zijn. De San Marco basiliek gaat pas om 9.45 open. We gaan daarom eerst de Campanile op, de klokkentoren op het San Marcoplein. Het uitzicht is prachtig over de stad. Het gekke is dat je geen enkel kanaal ziet. Zo dicht is de stad bebouwd.

We drinken een cappuccino op een terras aan de Molo, de kade bij het San Marcoplein waar de gondels liggen en het uitzicht over het Canal Grande en de Lagune schitterend is. Niet goedkoop: €7,20 per persoon, maar het uitzicht vergoed heel erg veel. Na de koffie gaan we een Venice card kopen. Die kaart geeft voor €54 pp 72 uur onbeperkt vervoer met de vaporetti (busboten) en toegang tot de gemeentelijke musea en die kerken, die aangesloten zijn bij de CHORUS organisatie. Er zijn ook goedkopere versies van de kaart met kortere geldigheidsduur en/of exclusief de musea en kerken. Of we de kaart er helemaal uit halen weten we niet. Het is wel erg handig. Overigens kost een enkele rit (binnen het centrum) met de vaporetto 5 euro, dus met 4 ritjes per dag heb je de kosten er uit. We kopen de kaart bij de Tourist Information aan de Zecca aan het water in de buurt van de Piazza.

Dan gaan we naar de San Marco basiliek. De drukte valt nog mee om half elf. Rugzakken moeten (gratis) in bewaring worden gegeven in de buurt bij een magazijn in de Calle San Basso. Het interieur van de kerk is indrukwekkend. Entree voor de kerk is gratis, maar de interessante delen als de schatkamer en het altaarscherm kosten bij elkaar zo'n 5 euro. De Venice card geldt niet. Bijna overal in de stad zie je afbeeldingen van een gevleugelde leeuw met een boek waarop staat: "Pax tibi, Marce evangelista meus. Hic requescet corpus tuum" (Vrede zij met u Marcus, mijn evangelist. Hier zal uw lichaam rusten). Het verwijst naar de legende die wil dat een engel dit de evangelist aanzegde toen hij, op de weg terug naar Rome, beschutting zocht bij de lagune. Dit verhaal moest de eerste Venetianen het gevoel geven dat ze aan de basis stonden van het christendom. In 828 gingen de Venetianen naar Alexandrië en stalen daar het lichaam van Sint Markus uit zijn graf en brachten hem over naar Venetië. De basiliek is daarna gebouwd als schrijn voor dit bijzonder relikwie. Inmiddels is de huidige basiliek de derde kerk op deze plaats. De bouw begon in 1063. De byzantijnse invloeden zijn goed zichtbaar in de koepels. De gevels zijn prachtig versierd. Binnen zijn veel mozaïeken te zien.

In de Tresoro of Schatkamer zijn iconen, schalen, relikwieën en nog veel meer kostbaarheden te bewonderen. De grootste schat van de basiliek staat echter achter het altaar. Het is de Pala d'Oro, het gouden altaarscherm. Om die te zien moet je weer 2 euro betalen. Het stamt uit 976 en komt uit Constantinopel en is later vergroot en verrijkt. Er zitten talloze details van goud, emaillen, saffier, robijnen en nog veel meer. Het detail van de voorstellingen is zo klein en fijn dat je arendsogen moet hebben om alles goed te kunnen zien. Bovendien vergt het veel kennis van de middeleeuwse iconen.

Na het bezoek aan de San Marco basiliek gaan we verder naar het ernaast gelegen Dogenpaleis (Venice Card geldig!). Ook hier moet de rugzak worden afgegeven. Foto's maken is niet toegestaan. We komen binnen op een binnenplaats met de Scala dei Giganti (reuzentrap). Op die trap werd de nieuwe Doge ingehuldigd. Via de Scala d'Oro (Gouden trap) komen we op de eerste etage. De bezichtiging voert door talloze vertrekken en zalen, de een nog indrukwekkender dan de andere. Veel van de vertrekken waren gericht op het indruk maken op de bezoekers. In het dogenpaleis zetelde de regering van de republiek Venetië vanaf de vroege middeleeuwen tot 1792 toen Venetië door Napoleon werd veroverd. De doge stond aan het het hoofd van de republiek en werd via een ingewikkeld systeem gekozen. De vele zalen deden dienst als vergaderzalen voor het bestuur, de raden en rechtbanken. Verder waren hier ook de verblijven van de Dogen. Achter het paleis staan de nieuwe gevangenissen. Ze zijn met het paleis verbonden via de Brug der Zuchten uit 1600. De naam herinnert aan de zuchten, geslaakt door de veroordeelden. Maar deze gevangenen waren er genadig vanaf gekomen. Velen werden ter dood veroordeeld en eindigden op de Piazza. We lunchen bij Osteria da Carla in de buurt van de San Marco. Voor Venetiaanse begrippen niet al te duur.

's Middags varen we met de busboot naar San Giorgio Maggiore. Dit is een eilandje dat tegenover het Dogenpaleis ligt in de lagune. Op het eiland staan een klooster en een kerk met dezelfde naam. Er is ook een Campanile met prachtig uitzicht op de lagune, de stad en het San Marcoplein We varen terug met de vaporetto (#82) naar de Riva degli Schiavoni, de kade ten oosten van het Dogenpaleis. Vanaf hier beginnen we een wandeling door de wijk Castello in de richting van de Rialto brug. We geraken hier -voor zover mogelijk in Venetië - een beetje buiten de gebaande paden. Het is hier relatief rustig met weinig toeristen. We beginnen bij de San Zaccaria kerk, die helaas in de steigers staat. Hier is een schrijn voor het lichaam van Zacharias, de vader van Johannes de Doper. Via de Ruga Giuffa komen we bij de Santa Maria Formosa kerk (Venice Card!). Die ligt aan een plein waar we even neerstrijken op een terras.

Het plein ligt op het kruispunt van een aantal routes aan de oostzijde van de stad. Er is ook een kleine groente- en fruitmarkt. We vervolgen onze weg naar de Santi Giovanni e Paolo kerk aan het gelijknamige plein. Een indrukwekkend plein met de grote bakstenen kerk, een ruiterstandbeeld en de Scuola Grande de San Marco. De laatste is een congregatie, maar naar de opheffing ervan doet het dienst als ingang voor een ziekenhuis. De Giovanni en Paolo kerk wordt door de Venetianen in dialect Zanipolo genoemd en is een groot gebouw voor de Dominicaner orde. We hebben even geen energie om de kerk van binnen te bekijken en lopen door naar de kleine Santa Maria dei Miracoli kerk (Venice Card!). De laat 15e eeuwse kerk is gebouwd om een Madonna-afbeelding uit 1409 te herbergen, die rond 1480 wonderen ging verrichten. Er is veel marmer verwerkt in de kerk en er is veel aan gedaan om indruk te maken op de bezoeker, hoewel het een klein gebouw is. Er zijn veel beeldhouwwerken met ongelooflijk veel detail. Niet veel later komen we in de buurt van het postkantoor en de Rialto brug. In een klein steegje bij de Campo San Bartolomeo, de Calle della Bissa vinden we de kleine bar Alla Botte. Hier eten we wat Cicheti, een soort tapas, en drinken we een prosecco, de Italiaanse mousserende wijn, die overal open staat en per glas wordt geschonken. 's Avonds eten we bij da Rafaele, niet ver van ons B&B. Het ligt romantisch direct aan een smal kanaal, waar de regelmatig gondels passeren. Veel Venetiaanser kan het niet worden. Het eten is redelijk, maar wel Venetiaans duur, €170 . Later op de avond drinken we nog een cocktail in een pianobar in de buurt van de b&b.

We ontbijten met de andere (Engelse) gasten. Zij zijn allen familie van elkaar en hier voor een huwelijksfeest. Na het ontbijt gaan we met de Vaporetto naar de Rialto brug. Dit is de meest bekende brug van Venetië over het Canal Grande. Op de brug zitten vele souvenirwinkels. Vanaf de brug heb je een mooi uitzicht op het drukke verkeer op het Canal. We willen hier eerst koffie drinken en denken een terrasje gevonden te hebben. Het blijkt bij een hotel te horen en het ontbijt is er in volle gang. Het personeel denkt dat we gasten zijn en we hoeven niet voor de koffie te betalen. We gaan dan aan een wandeling beginnen door de San Polo en de Santa Croce wijken. We beginnen bij de markt bij de Rialto brug. Hier wordt veel verse groenten en fruit verkocht, maar vooral ook veel vis. Vis speelt een voorname rol in de Venetiaanse keuken. Hier op de markt wordt, in tegenstelling tot de rest van de stad vrijwel uitsluitend Italiaans gesproken. We zien hier ook één van de vele veerbootjes of traghetti. Dit zijn gondels die voor 50 cent mensen overzetten over het Canal Grande. Heel handig omdat er maar heel weinig bruggen zijn. We wandelen door de wijk langs de San Cassiano kerk, met schilderijen van Tintoretto. Daarna komen we bij de Santa Maria Mater Domini. die helaas gesloten is en de San Stae. Deze kerk ligt prachtig aan het Canal Grande. Onze Venice Card geldt niet, want er is een speciale tentoonstelling. Verder lopend komen we langs de kleine S Giovanni Decollato kerk ofwel de San Zan Degolà in het dialect. Dat betekent onthoofde Sint Johannes. Het is een klein 11e eeuws kerkje en is weinig veranderd sinds die tijd. De fresco's behoren tot de oudste van de stad. Later komen we op het S Giacomo dell'Orio plein met de gelijknamige 13e eeuwse kerk. Het plein is een relatieve oase van rust. De omgeving is eigenlijk heel gewoon. De kerk is van binnen wel aardig (Venice Card). Veel gotiek en schilderijen van Veronese en anderen. Er is een doopplechtigheid gaande. We gaan via talloze smalle straatjes en over kleine bruggen en kanalen verder naar de Frari kerk. In die omgeving wordt het weer drukker. We komen weer dicht bij de toeristische hoofdroute tussen station en Rialtobrug. De Frari is een gigantische kerk met prachtige schilderkunst. We kunnen eerst niet naar binnen vanwege een bruiloft. We gaan daarom eerst eten bij Osteria al Pantalon. Aardig eten voor redelijke prijs. Terug bij de kerk zijn we onder de indruk van het altaarstuk Mariahemelvaart van Titiaan. Ook Bellini's Madonna met kind en de heiligen Nicolaas, Petrus, Markus en Benedictus is prachtig in zijn details en dieptewerking.

We zijn inmiddels vermoeid en lopen vlot door via het San Poloplein en de San Aponal kerk naar de Rialto brug en stappen op de vaporetto naar het b&b. We rusten even uit. In de middag gaan we naar de Galerie dell'Accademia. Venice Card is niet geldig, want dit is geen gemeente museum. Het heeft een prachtige verzameling Venetiaanse schilderkunst, voornamelijk afkomstig uit de kerken van de stad. Vooral veel oude kunst uit de 14 en 15e eeuw. Pronkstukken als het laatste avondmaal van Veronese en nog veel meer moois van onder meer Giorgione, Tintoretto en Titiaan. Na het bezoek aan het museum gaan we een tour maken met een Gondola. We stappen in bij de officiële pier bij ons b&b aan het Santa Maria de Giglioplein. Het kost maar liefst €100 voor 45 minuten!, maar we doen het toch. De gondelier geeft aan dat een uur maar €125 kost, maar we houden het op 45 minuten. Het is een bijzondere ervaring om met de 11 meter lange gondel door de smalle grachtjes te roeien, waar je te voet helemaal niet kan komen. Het perspectief zo laag op het water is toch weer anders dan vanuit de vaporetto.

We doorkruisen de kleine grachten van de San Marco wijk en doen ook een kort stukje over het Canal Grande en onder de Rialtobrug door. De roeikunsten van de gondeliers, die ze na vele jaren training op doen zijn fenomenaal. Met één riem en één oor weten ze heel goed te manoeuvreren. De huidige vorm van de gondola's dateert uit de 13e eeuw. Sinds een decreet uit 1592 zijn alle gondels zwart, 11 meter lang en 1,42m breed en zijn opgebouwd uit 300 stukjes hout van verschillende boomsoorten. Na de boottocht drinken we een glas wijn uit de Veneto-streek bij de enoteca (wijnbar) al Volta, de mooiste van de stad. We lopen terug via de Scala di Bovolo, het huis met de mooie uitwendige trap. Figureert op veel kaartjes, maar weinigen komen er ook echt. Het ligt verborgen in een minuscuul binnenhofje.

We eten 's avonds in de wijk Dursaduro op de oevers van de Canale della Giudecca bij Alle Záttere. We zitten op een ponton met een leuk uitzicht op de vele voorbij komende boten en waterbussen. We wandelen en bussen terug. Daarna nemen we nog een afzakkertje in een barretje met terras.

Vandaag wordt de Regatta Storica gehouden. Elk jaar op de eerste zondag van september houdt men races in historische boten op het Canal Grande. Het spektakel is 's middags en dan wordt ook een groot deel van het vaporetto netwerk uit dienst genomen. We nemen eerst de vaporetto naar Marcuola. Vandaar lopen we naar het Ghetto. Het Ghetto van Venetie was sinds begin 16e eeuw de jodenbuurt van de stad. Alle ghetto's ter wereld danken hun naam aan deze wijk. Het woord ghetto komt waarschijnlijk van het Italiaanse woord geto, dat metaalgieterij betekent, hetgeen dit gebied ook tot 1390 was. De joden mochten hier hun godsdienst belijden en waren vrij van de inquisitie. Echter, ze hadden geen gelijke rechten en het ghetto was van zonsondergang tot zonsopgang gesloten. Pas in 1797 werden de poorten van het ghetto op bevel van Napoleon gesloopt. Pas bij de vestiging van het Italiaanse koninkrijk in 1866 werd het onderscheid op ras afgeschaft en kregen joden volledige burgerrechten. In de 2e wereldoorlog werden de joden van Italië en Venetië vanaf 1943 toen de Duitsers het roer in Italië overnamen, afgevoerd naar de concentratiekampen. Nu zijn er nog enige honderden joden in Venetië, verspreid over de stad.

Maar het ghetto blijft het brandpunt van de joodse gemeenschap. Hier is ook het joods museum en zijn er een vijftal synagogen, voor elk herkomstgebied één. We willen een toer met gids door de wijk doen, maar vandaag is het een Europese feestdag van het jodendom en de tours zijn geannuleerd. In plaats daarvan zijn het museum en de synagogen gratis te bezoeken. De wijk wordt bewaakt door de politie en door vrijwilligers van de vereniging van gepensioneerde carabinieri. De wijk is vrij klein. Daarom moest men vanwege overbevolking en de eis dat de huizen niet meer dan 30% hoger dan de rest van de stad mochten zijn, de etages klein maken zodat men het aantal woningen per gebouw kon vergroten. Meestal maakte men hier 7 etages, waar 5 normaal zou zijn.

Na het bezoek aan het ghetto gaan we naar het station, waar we de trein voor morgen naar Verona reserveren. Dan varen we met de busboot naar het eiland Murano. We nemen lijn 41, maar dat blijkt niet een gelukkige keus. Deze ringlijn vaart tegen de klok in we gaan de hele stad rond. 42 gaat met de klok mee en had ons in een half uur op Murano gebracht. Na een volledige ronding van de stad komen we na anderhalf uur in Murano. Het eiland, doorsneden door kanalen, is bekend vanwege het Venetiaanse glas. We eten bij een restaurant op een ponton en daarna gaan we naar het glasmuseum (Venice Card). Het is een interessante collectie. Glas vanaf het begin van de jaartelling tot in onze tijd. Na het museumbezoek kopen we in een winkel wat glaswerk als souvenir.

We nemen de boot terug naar de stad, waar de Regatta Storica in volle gang is. De vaporetto's zijn buiten dienst, dus we moeten lopen. We weten een rustige route uit te stippelen. Dit is geen sinecure, want de stad is afgeladen met dagjesmensen. Teruggekomen in ons B&B kunnen we vanuit het raam van onze kamer op het Canal Grande en de voorbij racende boten gadeslaan. De geschiedenis van de race gaat terug tot de 13e eeuw. Het Venetiaanse woord regatta kreeg algemene betekenis in Europa voor roeiwedstrijden. De regatta bestaat uit verschillende races. Het begint met een processie van historische boten met de bemanningen in historische kledendrachten aan dek. De eerste race is voor jonge roeiers in tweemans pupparini. Daarna komen de vrouwen, gevolgd door het hoofdnummer: de mannen in de gondolini. Om half acht is alles weer bij het oude en we nemen de lijn #1 naar Ca' Reconiza en vandaar lopen we naar Casin dei Nobili, een aardig restaurantje, waar we lekker eten. Zeebaars met asperges, flensjes na. Om ons verblijf in Venetie in stijl af te sluiten gaan we met lijn #1 naar het Piazza San Marco voor een borreltje bij het fameuze caffe Florian (sinds 1720). Het orkestje speelt dat het een lieve lust is en wij genieten van Grappa en Prosecco terwijl we ons vergapen aan de voorbijgangers en het mooie plein by night.

We nemen na het ontbijt de vaporetto naar het station. Daar drinken we in de restauratie koffie en nemen daarna de trein van 10:52 naar Zürich via Verona. Al snel blijkt, na Mestre de eerste stop op het vasteland, dat er problemen zijn op het baanvak. We staan lang stil en de conducteur roept om dat we een vertraging oplopen van 30 minuten. Met horten en stoten komen we vooruit. Rond 12 uur zijn we bij Padova. Daarna gaat het in hoog tempo verder en rond 12:50 zijn we in Verona. Daar aangekomen reserveren we meteen de trein terug voor aanstaande woensdag. We nemen een taxi naar het hotel Antico San Zeno. Het is meer een appartement, dan een hotelkamer, compleet met kitchenette. Er is geen restaurant. We gaan de stad in en lunchen bij een bar.. We willen daarna de Arena bezoeken, maar die is vandaag dicht voor bezoekers.

We lopen de stad in via de Via Manzini. We bezoeken het huis van Julia. Dat heeft ondanks de hype eromheen niets met een historische Romeo en Julia van Shakespeare te maken. Die hebben nooit bestaan. Shakespeare heeft ze verzonnen. De families die de hoofdrol in het toneelstuk spelen - de Capulets (Capuleti) en de "Montagues" (Montecchi) - hebben wel bestaan, maar er is geen enkele aanwijzing van een vete tussen beide families. Het huis is een 14e eeuws gebouw, dat in zeer goede staat verkeert, maar grotendeels leeg staat. De ingang is bedekt met grafitti van verliefde mensen en leidt naar de binnenplaats. Velen laten zich daar fotograferen op het balkon dat aan het huis is gemaakt. We lopen door naar de Porta Romana dei Leoni, de Romeinse Leeuwenpoort. Naast de poort is een blootgelegd stuk Romeinse straat te zien.

We keren om en lopen naar het Piazza dell' Erbe. Dit is het centrale marktplein met mooie paleizen, een markt (met groente, fruit en vooral souvenirs) en talrijke terrasjes. We drinken hier wat en bekijken het plein. Op de centrale as van het plein staan een Romeinse pilaar (met een 15e eeuwse lantaren erop), een fontein van de Madonna van Verona (1368), het Capitello (een 14e eeuws paviljoen waaronder ambtenaren werden beëdigd) en aan het eind een pilaar met de Venetiaanse Leeuw van St Marcus, ten teken van de Venetiaanse heerschappij. Aan het plein staan een aantal hoge huizen, die deel uitmaakten van het Joodse Ghetto (net als in Venetië). Daarnaast zien we het Domus Mercatorum, een gildehuis van de handelslieden (nu kamer van koophandel).

Het het einde van het plein zien we het monumentale Palazzo Maffei, waarin nu winkels en een chique restaurant zitten. De Torre del Gardello is de hoogste toren van Verona met 83 meter hoogte. De Torre dei Lambert kijkt uit over het Palazzo del Comune (stadhuis). We keren terug naar het hotel en lopen langs de oevers van de rivier. 's Avonds lopen we naar de bar Al Ponte bij de brug Ponte Pietra, aan de rivier. Een heel eind lopen, maar het is een leuk terrasje met zicht op de brug, het Romeins theater en de heuvels. Na een drankje lopen we naar de Osteria de la Pigna aan de gelijknamige straat. Hier eten we traditionele gerechten uit de streek met een lekkere wijn uit de Valpolicella. We hadden een andere wijn uitgezocht, maar die was uitverkocht. We krijgen een heel verhaal over de merites van de alternatieven. We kiezen er één uit die ons wat lijkt en dat blijkt lekker. Ik heb kalfsvlees met tonijnmayonaise (Vitello Tonnato), Erik sla met runderreepjes. Toetje is een lekkere tiramisu en voor Erik een Semifreddo.

We drinken nog wat op één van de vele terrassen bij de Arena. De meeste van de terrassen horen bij toeristische pizza-restaurantjes. Gelukkig niet allemaal. Er is een muziekfestival in de Arena, de reden dat we er overdag niet in konden. Het wordt live uitgezonden op een Mediaset kanaal van Berlusconi. Op het plein kun je er wel wat van horen, maar veel krijg je er niet van mee. Na ons drankje lopen we terug naar onze kamer.

We krijgen ontbijt op de kamer, want dit complex heeft geen ontbijtzaal. Er zitten broodjes, jam, croissants en yoghurt bij. We lopen vervolgens naar het centrum en drinken koffie met een gebakje. Dan lopen we verder naar de Arena. Gisteren was er een televisie opname van een televisie show. De tv apparatuur staat er nog, binnenkort is er weer een opname.

Vandaag is het gelukkig wel open voor bezoek. De Arena dateert uit de 1e eeuw en is het op twee na grootste Romeinse amfitheater in het voormalige Romeinse rijk. Er konden ooit 20.000 toeschouwers naar gladiatoren, zeeslagen en ander vermaak kijken. Nu wordt het zomers voor gigantische operaproducties gebruikt en voor popconcerten. Het theater is ondanks een aardbeving in de 12e eeuw opmerkelijk goed bewaard gebleven. Vanaf de bovenste ring heb je ook nog uitzicht over de stad. We lopen verder de stad in naar het Piazza de la Signoria. Een rustig pleintje achter de Piazza dell'Erbe. Aan de gebouwen hier, Palazzo Capitano en Palazo Communale wordt driftig verbouwd en de toren kunnen we helaas niet op.

We lopen verder langs de Adige naar de Anastasia kerk. Vervolgens de brug over naar het Romeins theater. Dit wordt ook nog gebruikt voor toneelspelen. Boven het theater is een museum in een voormalig klooster, waar beelden uit het theater zijn tentoongesteld. Vanaf hier hebben we een prachtig uitzicht over de stad. Terug in de stad bezoeken we de domkerk, il Duomo. Een mooi bouwwerk uit verschillende perioden, maar dateert terug tot de elfde eeuw. Mooie schilderijen en beelden. De kerk is verbonden met twee oudere kerken die er aanvast gebouwd zijn. Deze markeren de plaatsen van kloosters uit de 3e en 4e eeuw. Opgravingen laten de vierde eeuwse vloeren zien. We lunchen in cafeteria Al Duomo. De ober is leuk om te zien, maar klantvriendelijk is hij zeker niet.

Na de lunch lopen we terug naar het hotel voor een siesta. Het is inmiddels erg warm geworden. Om een uur of drie maken we een wandeling door de Castelvechio, de oude burcht van Verona, ooit op last van Cangrande II ("gote hond") in de 14e eeuw gebouwd. De brug die vanuit de burcht naar de andere over loopt is in 1945 door de Duitsers verwoest, maar na de oorlog met de brokstukken weer opgebouwd. We drinken wat op een terras en later kopen we nog een Italiaans ijsje. Later strijken we neer op een terras voor een een cocktail op de Piazza dell'Erbe. 's avonds eten we bij Osteria de la Fontenina, een voortreffelijk restaurant aan de noordzijde van de rivier. We nemen een menu (€65) in dit leuke kleine persoonlijke restaurant, met aardige tafels buiten op straat. Het menu bestaat uit ganzenlever, kwartel met bacon, pasta met gebakken ei en Veronese kaas, met risotto gevulde ravioli en lamskoteletjes. Eén ster volgens Michelin en dat is het volgens ons zeker waard. We nemen een taxi terug naar het hotel.

We staan vroeg op. Om 7 uur krijgen we een rudimentair ontbijt, want de bakker is nog niet langs geweest. Om kwart over zeven staan we buiten op de taxi te wachten. Die komt vlot en rijdt ons naar het station. Daar vertrekt onze trein stipt om 7.43 uur. Rond 9 uur zijn we in Mestre, waar we verder moeten met de bus. Na twintig minuten wachten komt de bus die ons in ruim een half uur naar het vliegveld van Venetië brengt. Onze vlucht vertrekt om 12.15. De vlucht verloopt probleemloos en rond 14 uur komen we op Schiphol aan. Het duurt nogal lang voordat de bagage van de band rolt. We nemen de (internationale) trein van 14.40 die ons 15.21 in Rotterdam brengt. We gaan met de taxi naar huis.

Bron - Eddy Couvreur

Gratis reisvoorstel Italië

Heb je interesse in een reis naar Italië? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Italië, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.