‘Soetedromen’ in Frankrijk

Bestemming: A. Les Ormes (Frankrijk)
Periode: juli 2015
Vervoer: Auto
Accommodatie: Vakantiehuis

Een brief valt op de deurmat, gewoon zoals altijd wat post en folders. Maar wat ziet ze op de brief staan, iets Franstalig? Nieuwsgierig pakt ze de brief en laat al het andere liggen, dan begint er iets nieuws wat zij niet had kunnen of durven dromen...

Na een lange rit en vermoeid van de zoveelste stop stappen Yves en Lys weer in de auto. "Nog even" zegt Yves, en het word heel spannend voor hen. Deze zomer wordt anders, omdat het Franse huis nu een heel andere betekenis heeft gekregen. Jaren geleden waren zij al eens in het plaatsje les Ormes. Maar nu was het zover, vakantie in het Franse huis voor het eerst van hun leven, Yves had Franse roots en wist dat hij van Napoleon afstamde, zoals hij dat altijd zei in Nederland. Lys had dat ook, ooit wilde zij au-pair worden in Frankrijk, het liefst zo zuidelijk mogelijk. Toch kwam het er niet van, de liefde hield haar hier, de vriendjes, de aandacht, dansles en het ontdekken wat er te koop was, dan denk je niet aan een ver land. Altijd zal ze het blijven zeggen, "als ik destijds"...

Nu kwamen zij daar aan in het klein dorpje. Nieuwsgierig gingen de kanten gordijntjes opzij, een oud vrouwtje gluurde naar buiten. Onze auto was gewoon, niets bijzonders, maar toch ben je een vreemde in de straat en werd je gevolgd. Ze kwamen uit op een groot plein met een soort boerenstal, je zou er zo een bruiloft buiten kunnen vieren. Dit lag links van de kerk die er stond, en daar rechts... Ja echt! Daar stond een prachtig Chateau, zo ontzettend groot, niet te geloven. Yves en Lys waren er weer stil van, de tweede indruk die zij nu kregen, wat een ‘huis’, om hier in te gaan wonen, en Chambres d’hotes beginnen.

Het kasteel

De auto werd aan de kant gezet en we zochten de beheerder op, Francoise geheten. Het was alweer een poosje geleden dat ze hem hadden ontmoet, toen nam hij de moeite om hen het naast gelegen Chateau te laten zien, prachtige grote gangen die langs weer net zo grote kamers lagen, en elke kamer is anders van kleur, de blauwe kamer in Louis XV stijl, de rode kamer de Grande salon, een grande vestibule met wit marmeren vloer met mat zwarte driehoeken, een gang van wel 60 meter lang. Naast de tuin is een ‘salon de musici’ met serre weer in Louis XVI stijl, en dan de bibliotheek en l ‘Orangerie waar weer twee salons bij horen voor o.a. recepties, trouwerijen, jubileumfeestjes en voor privé-feestjes. Ja ja, Dans la basse-cour. Alle kamers hadden een inrichting met precies wat je er van voor zou voorstellen als je het niet van te voren gezien zou hebben, zoals je wel eens kan zitten dagdromen over de inrichting van een groot huis, het is altijd precies zoals de sfeer van toen uit zou ademen. Rode gordijnen van fluweel met een koord eromheen, voor elk raam hing een gedeelte. Hoge deuren, hoge plafonds, grote tafels in het midden van de kamer met daaronder een prachtig kleed, een grote bloemenvaas midden op tafel, prachtige hout gesneden stoelen eromheen, wel voor 12 gasten. Echt zo mooi, het ademde iets van vroeger uit. Je liep er doorheen alsof het van porselein was!


De keuken was in oude stijl gebleven, maar waar nu een moderne uitrusting bij hoort. Francoise kwam achter het huisje vandaan waar hij woont, hij begroette ons allerhartelijkst en was blij ons te zien. Tegelijk zag ik dat er iets met hem aan de hand was, hij keek bezorgd. Een blik van dat zal ik jullie straks wel vertellen, eerst lekker bijkomen van de reis en nu de sfeer inademen die je lang zal gaan meedragen. Yves en Lys sjokten wat achter hem aan, ze gingen eerst het grote vertrek in, door de grote deuren, de hal rook oud maar lekker, de vloer was oud en van steen. Links lag de grote gezellige kamer met rode inrichting, het glazen servies stond te pralen op tafel. Yves en Lys konden nog niet geloven dat zij nu juist naast het chateau het Franse huis mogen betrekken. Dit kon toch niet waar zijn, een oudoom van Yves vond dat het hen recht deed, hij erfde dit alles met de bedoeling het op te gaan knappen en er ooit te zullen wonen. Lys wilde dit ook wel, maar houd ook haar eigen huis in gedachten. Thuis in Holland, daar waar hun kinderen groot geworden zijn, en nu ook nog wonen en werken. Zij wist nog niet of ze er permanent wil gaan wonen, maar sowieso eerst de vakanties lang en breed gaan vieren daar en met familie gaan delen. Het is immers groot genoeg.

Drank

Francoise zag er moe uit, Lys vroeg hem of alles wel goed ging, wat knikkend antwoordde hij. "Het gaat wel, maar er zijn wat zorgen". Francoise kon af en toe de verleiding niet weerstaan, en greep naar de fles. Zijn arme vrouw had er verdriet om, zij was erg uit haar doen. Zoals altijd kon hij er wel mee leven, hij realiseert zich echter niet gauw wat de gevolgen zijn, hij wist dondersgoed dat het niet meer terug gedraaid kon worden. Maar eerst toch nog even blij zijn omdat zijn vrienden uit Holland er zijn. Hij zou het later met ze bespreken. Zo gezegd zo gedaan, Francoise bood hen wat te drinken aan, ze hadden wel trek in een koud drankje, biertje en roséetje, een echt frans roséetje. "Ja", zei Francoise toen "hier begon het allemaal mee". De alcohol kan verkeerde dingen doen, of aanrichten. Zo ook bij Francoise. Een gezellig feestje en dan drankcontrole, rijbewijs ingenomen, grote boete, dit kan hij zich niet veroorloven. Francoise haalt ook gasten op van het station of zelfs vliegveld. Hij baalt enorm want nu moet zijn vrouw het doen, die het al druk genoeg heeft. Francoise wil een goed mens zijn, en dat lukt niet altijd. Hij kan teveel beloven en warrig overkomen.

Slappe Franse koffie

Als ze het vaste chateau-rondje weer gedaan hebben en de tassen uit de auto gehaald, stappen ze voor een kop slappe Franse koffie bij Francoise binnen. Veel tijd hebben ze niet, maar dit ritueel sla je niet af. Hij vertelt alles in een paar minuten tijd. Zijn vrouw is rustiger en werkt als secretaresse op een leuk kantoor in een Frans dorpje dichtbij huis, hun twee kindertjes hoeven nog niet echt naar school en spelen zoveel mogelijk samen. Als de kinderen vijf jaar oud zijn gaan ze echt naar school, dat duurt nog even. Wel komt er af en toe een oppas, een soort buurvrouw, een mopperkont maar kan ontzettend goed koken, en zorgt dat de kindjes regelmaat en manieren leren. De oppas is er vaak omdat Francoise vaak naar het station moet. Nu is het wat rustiger, de gasten laten nog een beetje op zich wachten en dat vinden Lys En Yves helemaal niet erg. Na de koffie, die toch wel lekker was, zochten zij hun weg naar de zijkamer waar ze gaan logeren de komende weken. Daarna verkennen ze de buurt. Ook al is het niet de eerste keer dat zij er komen, toch moet je alles weer even goed bekijken. Maar nu ook met andere ogen, want het stulpje word immers gauw van hun!

Dromen hebben Lyse en Yves, het moet een soort Chambres d’hotes worden, wat kunnen er veel mensen komen logeren.

Hoe het begon

Hoe begon het met die twee? Een prachtige straat op het randje van een mooie buurt, een ‘kak’ buurt. Huis met voortuin, een prachtig houten deur, rond van boven, herinnert zij zich. 'Tring', een aardige huisbaas doet open. Hij was al ingelicht dat zij voor `t eerst zou komen. Twee trappen op naar boven, mooie oude traplopers met koperen roeden. Het rook ook oud, heel spannend. Ineens stond haar vriendje al boven bij de trap op haar te wachten. Hééél spannend vond ze het, een klein gangetje leidde naar ‘zijn’ kamer, het was aan de voorkant. Gelijk viel het ronde raam haar op, wat open kon, heel apart. Het was er zeer knus en zo anders om te zien hoe jongens die op zichzelf wonen het ‘huisje’ inrichtten. Veel kaarsjes zag ze staan, prachtige tekeningen aan de muur, een heerlijke kamer en een groot bed dat op bierblikjes rustte. Althans de grote matras, met erop een oranje/bruine dralon deken (die ze nog steeds bewaard heeft). Ze waren er graag, ook omdat zij nog thuis woonde, in een bos waar je alleen bomen ziet. De geur van een straat kende zij niet en al zeker niet de geluiden die van de buren kunnen komen. Maar blijven slapen dat mocht zij niet van haar ouders, dus die allereerste ‘ervaring’ was naar haar gevoel een intenser gevoel van het straatleven dan van hun intieme moment.



Samen zijn ze er niet gaan wonen, na hun huwelijksdag woonden zij in een oud buurtje in een benedenwoning waar hun bovenburen geregeld over het balkon bungelden. De gespaarde uitzet werd veel gebruikt, hun smaken verschillen nog altijd, hij strak, zij ‘gezellig rommelig’. Eigenlijk gaat het nog steeds zo; zij een nonchalant, tikkeltje chaotisch mens, hij een poetserig strakke man, beide zeer kunstzinnig. Samen hebben ze drie volwassen kinderen gekregen. Hun huis staat nu in die mooie buurt waar het ooit begon en hun bed allang niet meer op bierblikjes. Die is destijds verruild voor een heerlijke boxspring en een rijke inrichting met oog voor detail en een prachtige keuken. Maar wat verlangt zij soms weer naar die kamer met een raam en ovalen teakhouten salontafel naast dat bed op bierblikjes.

Zo zal het ook ooit worden, een prachtig huis met toegankelijkheid voor de mensen die hier willen komen logeren, die tot rust willen komen, die even willen doen alsof het huis van hun is. Dat gevoel willen zij de gasten geven, en dat ook gaan uitstralen, Yves en Lys zijn twee fijne mensen met hun hart op de goede plek.

Bellen

Lys wilde even bellen naar huis, naar hun dochter die graag op de hoogte gehouden wil worden. Na een paar keer mobiel geprobeerd te hebben lukt het niet, dan maar even afwachten. Yves pakt de spullen uit de auto en gaat naar de slaapkamer om daar wat koffers neer te zetten. Een vlinder vliegt het raam uit, mooi. Lekker dat de boel al open stond, het ruikt toch altijd wat muffig Frans in dit soort gebouwen. Wat een prachtige kamer met een normaal groot bed en een typisch Franse inrichting. Een lavendelachtige kleur op de muur en gordijnen met kant en bloemen. Op bed ligt een sprei en wat vrolijke kussens. Yves gooit zich op bed en hoort Lys de trap op komen, samen vliegen zij elkaar in de armen op bed, heerlijk gevoel! Het Franse gevoel stroomt door hun bloed, Lys en Yves zijn zo blij met het huis. Het gedeelte waar zij mogen gaan wonen, wordt hun thuis. Later zullen ook de kinderen zich er nestelen, natuurlijk zullen zij hun vakanties er doorbrengen.

Yves loopt naar het raam, ver weg ziet hij een klein stukje van de snelweg. Heuvels, glooiingen, lavendelveldjes en de geur van knoflook als je uit het raam hangt domineren. De kruidentuin ligt onder het raam. Vlinders op de paarse stuiken dansen al net zo zoals Yves en Lys zich voelen. De badkamer ligt naast hun slaapkamer, een oud bad op pootjes, niet al te nieuw meer. En een gewone wastafel en bidet naast de wc. Zeepjes liggen er waarschijnlijk al jaren, ze zijn helemaal verkleurd. Lys denkt er al over om van alles nieuw te gaan maken, dit samen met het oude te combineren. De marktjes liggen om de hoek, deze zal zij vaak gaan bezoeken. Yves kijkt het huis na en loopt door de keuken. Een gezellige keuken met eethoek, kleine raampjes en een deur die naar de kruidentuin loopt, dit is net onder de slaapkamer.

In de zitkamer bevindt zich een open haard, net als een oude stoel met voetenbankje. Er liggen nog wat houtbrokken voor hun eerste avond samen. Intussen heeft hun dochter teruggebeld, zij wilde alles weten en kan niet wachten tot ze overkomt, misschien samen met broers of vriend. Het is nog juni en de schoolvakanties thuis zijn nog niet begonnen, juist daarom zijn zij wat eerder naar Frankrijk vertrokken, tot eind juli zullen ze er zeker blijven, om allerlei dingen te ondernemen. Begin juli komen de kinderen. Maar nu eerst even een maandje zelf rommelen.

Marktwoensdag

Het is woensdag en er is markt geweest in het dorp, de mensen lopen wat heen en weer en de plaatselijke cafés zitten vol. Er wordt wat afgepraat en geroddeld, dit gebeurt elke woensdag. Het bestaat uit typisch Frans luidruchtig praten, veel koffie of wijn. Over de koopjes wordt meestal niet gesproken, zoals wij dit thuis doen, dan wordt alles uit de tas gehaald en bekeken en vooral gezegd hoe goedkoop het was om het dan vervolgens in de kast te leggen en er nooit meer naar kijken. In Frankrijk gaat het echt om het sociale contact en de nodige boodschappen horen erbij.
Lys weet dat zij ook volgende week in dat café zit, misschien wel samen met de buurvrouw. Dit heeft zij ook nodig nu alles nog even wennen is. De buurvrouw uit het dorp, recht aan de overkant van het zij huis waar Lys en Yves gaan wonen, Francis, is ongeveer 50 jaar oud en een leuk mens. Goed in taartjes bakken, zij is zo’n vrouw die een bakkerswinkel kon hebben. Ze maakt alles van de seizoenen en gebruikt verse producten. Lys weet zeker dat ze eerdaags uitgenodigd gaat worden weer de jaarlijkse citroentaart.

Francis zwaait al naar Lys, ze zijn blij elkaar weer te zien en ze is zeer verrast met het verhaal over hen, de nieuwe Hollandse buren. Lys gaat direct naar binnen bij Francis en ze gaan zitten aan de keukentafel met een echt typisch Provençaals tafelkleedje. Het is er knus en ruikt naar lekkere cake, citroencake zoals Lys al dacht. Zuchtend komt Francis overeind aan de keukentafel, ‘heb je het gehoord van Francoise? Drinkt veel te veel alcohol! Hij zag het weer eens niet meer zitten en dook naar de fles'. Hij neemt teveel hooi op zijn vork vermoedt Lys. Maar dit wordt gelijk ontkent. "Nee, het huis is toe aan allerlei klussen en Francoise kan het gewoon niet meer aan. Zijn vrouw Marie kan het ook niet meer aanzien, schilderen, keuken verbouwen, slaapkamers op zijn kop alles en nog wat!"

Wijn

Zo gaat het vaak met deze mensen, de gewone probleempjes die wij ook eigenlijk op zijn tijd hebben, maar Francoise ziet dan alleen maar de wijn op tafel en kan niet meer stoppen. Lys denkt erover om met ze te gaan praten en misschien wat hulp aanbieden, ook al hebben zij zelf nog genoeg te doen. Lys kan altijd goed met mensen praten en zal dit ook zeker heel discreet doen, van haar kan hij het wel hebben. Er lopen wat mensen over straat, Francis kijkt gelijk en geeft haar mening, als het niet van haar dorp is en nergens op lijkt, is het niet goed, ‘ wat moeten die hier?’ is gelijk haar houding. Lys praat even wat huishoudelijke dingen door en kan weer wegkomen. Hoe goed Francis het ook bedoelt, je moet altijd een beetje voorzichtig met haar zijn, houd haar te vriend en je hebt een prima buurvrouw. ‘Ga je alweer?’ vraagt Francis en ze wil nog wat inschenken, maar ziet dat Lys echt weg moet. "Volgende keer doen we nog een praatje, je ziet me gauw”. Buiten is het een heerlijk temperatuur ongeveer 24 graden. Heerlijke, lenteachtige zomerdagen met een zwoele wind en de geur van de bloesembomen. Het is net echt vakantie. Lys kijkt naar het chateau en is zo gelukkig met dit, ook al is hun woning zo groot.

Het is de bedoeling om er Chambres d’hotes te gaan beginnen. Een Nederlands stel wat sinds een paar jaar in Frankrijk woont zullen ze gauw gaan ontmoeten, zij runnen een chambre d’Hotes in de Dordogne dus iets uit de buurt. Het volgende weekend hebben zij met elkaar afgesproken en dan komen ze meer te weet. Terwijl Lys op huis aanloopt ziet ze Yves rond het huis, zoals altijd kijkt hij en speurt wat rond. De deuren staan lekker open, Lys laat de wind er goed doorheen komen. Er moet heel wat gedaan worden en het huis moet een soort metamorfose ondergaan, schilderen van het houtwerk, vloeren vernieuwen en bekleden. Leuke dingen maar ook drukte in je hoofd, het wordt niet bepaald een rustige vakantie. In de buurt zijn wel wat handige mensen en een paar winkels. Lys weet ook dat ze voor serieus werk toch naar de grote stad moet, het dichtstbij is de streek Poitou, ten zuiden van het Loiregebied. Ze kennen het nog niet zo heel goed, maar hebben al gehoord dat er zeer veel leuke boetiekjes zijn, dus kan Lys haar hart ophalen. Ze maken samen een lijstje en pakken de auto.

Zonnebloemvelden

Noordelijk van de streek Anjou liggen prachtige wijngaarden en zonnebloemvelden waar je heerlijk kan gaan fietsen. Yves zegt dat ze dat heel gauw eens gaan doen en dit dan samen combineren met een bezoekje aan de kust. Onderweg slingeren ze lekker naar de grote stad, het is al aardig druk op de weg en de zon gaat goed schijnen. Het is intussen vier uur middags dus de siësta zit er weer zo goed als op. Yves parkeert de auto en al lopende gaan zij op zoek. Vreemd genoeg voelt Lys alsof er iemand haar achtervolgt en kijkt wat om haar heen, achter haar lopen een vrouw met kind. Het zal de ‘jetlag’ wel zijn van de lange reis deze week of teveel aan haar hoofd zoals ze zelf steeds zegt. Yves is er niet mee bezig en ziet een zaak waar hij naar binnen wil, ze verkopen mooie stoffen en er wordt ook gerestaureerd aan huis. De maten worden doorgesproken en een afspraak staat. "Nu gaan we bij de patisserie even een lekkere kop Franse koffie of te wel café François nemen", zegt Lys. Dit is koffie met een scheut cognac, slagroom en cacao.

Contact

Yves en Lys begrijpen dat dit een probleem is en zij willen haar graag helpen, maar kunnen dit niet beloven. Telefoonnummers worden uitgewisseld en er zou nog contact komen. Juist nu zij net in Frankrijk zijn komt er erg veel op hen af. Desalniettemin willen zij het niet verwaarlozen en Lys beloofde Marie-Louise te contacten. Eerst even rustig uitzoeken en nadenken hoe je dit het beste kan aanpakken. Lys vertelde haar nog dat er in Holland speciale tv-programma’s zijn die dit oplossen, nou ja wie weet. Marie-Louise vertrekt en is zeer dankbaar dat er geluisterd is naar haar verhaal. Er lopen toch wel meer mannen weg bij hun vrouw en gezin, maar dat dit nu juist haar man moest zijn. Lys kan zulke dingen niet gauw loslaten en prakkiseert wat zij eraan kan gaan doen. Ze weet wel iets maar dit heeft zij Marie-Louise natuurlijk niet verteld. Lys weet namelijk dat er in Holland geruchten gingen van een verre neef die in Frankrijk woont die zeer geliefd is bij de vrouwtjes, zeer charmant van aard is en die ook nog wel eens wat zingt in een of ander café in heel Frankrijk. Ja, ooit is er wel eens een nichtje van hun naar die streek afgereisd om hem te bezoeken in een café waar hij zou optreden. Het was erg leuk geweest, hij heeft haar nog een handtekening gegeven. Verder weet Lys er eigenlijk niks van, het boeide haar niet zo.


Ze was er dan ook niet erg van geschrokken, maar wel aangedaan. Marie-Louise lijkt een lieve vrouw en ze heeft een lief klein dochtertje, dit kan je toch niet zomaar voorbij laten gaan. Op de weg terug naar ‘huis’ praatten Lys en Yves er nog wat over. "Wat is er zo belangrijk buiten het kind om dat die vrouw haar man zoekt?" vraagt Lys. "Is er dan niet iets van een verblijfplaats of iets dergelijks bekend bij andere familieleden?" Yves interesseert het niet heel veel.

De bloemenvelden liggen er zo mooi bij, zelfs aan de rand van de autoweg zie je bloemenperkjes. Een glooiend landschap voert hun terug naar het chateau. Lys ziet het al vanaf een verre afstand liggen en slaakt een kreet van opwinding. Prachtig allemaal en nog steeds bijna niet te bevatten. Yves stiefmoeder was er te hoogmoedig voor om over de verre neef te vertellen, die eigenaar was van dit chateau. Volgens haar zou hij een niet-rechtvaardig man geweest zijn, anders had je niet zo’n kasteel was haar bekrompen gedachten. Dat gedoe van haar heeft Yves altijd geïrriteerd en daarom was er nooit zo bezig met zijn familie. Maar Yves was enig kind en had verder geen familie. Ooit heeft hij er wel over nagedacht dat deze schenking zou kunnen komen, want ook in Frankrijk scheen verder geen familie te zijn.

Weer thuis

Weer thuis gekomen wilde Lys gelijk naar Francis toe gaan om haar te vertellen over Marie-Louise. Wat zal zij hierover weten ging gelijk door haar heen, Lys zocht een excuus om er niet heen te hoeven, misschien heeft Yves wel gelijk, dat zij er altijd veel te veel bombarie aan schonk. De postbode was geweest en weer een brief, maar dan van het thuisfront, de kinderen zijn benieuwd naar alles, zij willen graag langs komen. Lys zou hun gelijk bellen en alles vertellen wat er al gebeurd was. Terwijl Lys de brief weglegde in een lade van een vaste bestaande kast in de keuken, zag zij aan het einde van de lade een witte punt uit steken, ze frommelde er wat aan en er kwam een enveloppe uit. Met een vervaagd handschrift stond de afzender op de enveloppe, ene ‘Henri'.

Op dat moment kwam Yves binnenlopen en zag wat Lys pakte. Een brief van ene Henri, had Marie-Louise het ook niet over Henri? Lys werd er zenuwachtig van. Het was een vergeelde brief, opengemaakt en weer vastgeplakt. Lys wilde de brief gelijk bekijken en lezen. Wat is er toch aan de hand met de vrouw en die Henri, en wat is er dan gebeurt hier in het kasteel? Lys begon de achtervolging ook beter te begrijpen, er moet wel degelijk iets achter zitten. Lys zocht een keukenstoel en begon de brief te lezen, er stond geen datum op maar aan het handschrift te zien was het oud. Henri heeft deze brief heel wat jaren geleden hier achtergelaten of hem in de bus gegooid, want gepost is hij niet, het enige wat in de brief nog te lezen was begon met:

‘Lieve M-Louise,

Omdat ik zeker weet dat ik weg ga, wil ik je laten weten dat ik in Frankrijk blijf, waar kan ik niet zeggen later als de tijd daar rijp voor is zal ik dat melden.’

Dit was het enige wat er te lezen stond, verbaasd waren Yves en Lys omdat zij niet begrepen waarom dit nu juist in hun chateau lag en wat is de reden? Zij dachten eraan om hierover te gaan bellen met Marie-Louise maar eerst zou het belangrijk zijn om er met de buren over te praten en proberen wat informatie te krijgen over het stel. Buiten liep Francis, zij was de stoep aan het vegen en keek tegelijk of er nog iemand was om mee te kletsen. Lys ging op haar af, haar blik zei al genoeg. Francis stopte met vegen en keek verbaasd met een blik of er iets ergs aan de hand was, Lys vertelde over de gevonden brief in de lade. Francis zuchte: "Ach, ik denk dat jullie dit niet weten, maar voordat jullie hier in het huis kwamen, woonde er tijdelijk een gezinnetje. Een armoedig gezinnetje, de vrouw des huizes kroop voor haar manlief en werd niet echt gewaardeerd door hem". De ietwat arrogante stoppelige baardaap zoals ze wel eens over hem had gedacht. Marie Louise kon er ook niet zo goed tegen hoe hij deed, maar wat had ze voor keus. Normaal heb je als vrouw toch je eigen leven op de rit. Zij niet, ze leefde voor haar man. Die deed waar hij zin in had en soms pakte hij zijn gitaar en zong een van zijn nieuw liedjes , het bulderde door de straten als hij zijn keel open zette. Francis dacht dat hij daarom vertrokken was, om eventueel ontdekt te worden. Maar het zou ook wel eens zo maar kunnen zijn dat hij zijn verplichtingen niet aan kon en er voor op de vlucht was gegaan, en om in betere tijden weer naar vrouw en kind terug te komen.

Dit alles vertelde Francis aan Lys, nu begreep ook zij het beter. Lys dacht eraan om het briefje aan Marie Louise te gaan overhandigen, maar zou haar eerst gaan bellen, zij dacht ook aan de ‘charmante’ Henri zoals er over hem in Holland gesproken werd destijds door dat nichtje. Tegenwoordig via internet kun je toch wel wat mensen achterhalen. Zo ook Henri, dat Marie-Louise daar zelf niet op is gekomen. Ach, arm vrouwtje dacht Lys, zij zou het gaan uitzoeken en zou met haar contact op gaan nemen.

Nu had Lys meer rust en tijd om eens met de Hollandse mensen te gaan afspreken, zij beheerden intussen al een poosje een Chambres d’hotes en zou er vast het een en ander van op kunnen steken. Alhoewel Lys en Yves een zeer uitgesproken smaak hadden, zou het toch ook goed zijn om rond te kijken, hoe het met de Franse smaken uit zou vallen. Om het Chambres d’hotes te gaan runnen moest je toch eerst nog wel wat verdiepen in je komende gasten, het zou al leuk zijn als ze de winter of het volgend voorjaar al gasten hebben. Er werd onderhandeld, heen en weer gereisd, er werd verbouwd en geschilderd en uiteindelijk ingericht, want er stonden minstens 4 stelletjes al te trappelen op de internetsite, die ook al gelijk gemaakt was. Lys die altijd wel wat ongeduldig was, was nu de rust zelve en ze zag haar man Yves, die genoot van het verrukkelijke Frankrijk. Hij was vaak nog lekker in de tuin bezig en hier en daar wat zaken doen. Er werden ook afspraken gemaakt met de kinderen thuis, ieder had een taak gekregen van Lys, om het Franse Chambres d’hote in te richten met Hollandse kenmerken, en dat in een Frans chateau! Er werd van alles bij elkaar gespaard en gezocht, de kringloop winkels voeren er wel bij. De dochter van Lys en Yves houd uiteindelijk veel van Vintage en houd het liefst alles in eigen land, bijna chauvinistisch Frans zou je zeggen. Geweldige kleuren, die ze in Frankrijk nog niet kenden en gedurfde stoffen in de kamers, behang in alle kamers, soms vond Yves het jammer van de oude muurbehangsoorten, maar het was aardig verkleurd en Lys is dan toch weer resoluut genoeg om door te zetten. Het moest niet gekker worden, als de beplanting ook uit Holland kwam, een Frans-Nederlandse tuin, zo noemden ze het vaak. Een brief valt op de deurmat, maar nu in het mooie Franse Chateau, nu een brief van Marie Louise die zeer blij was met de berichten over haar zoekgeraakte man, zij die hem nu weer in haar armen sloot, en zij die geboekt hebben om een weekje in het chateau te komen logeren. Dit is en gaat bijzonder worden, Lys en Yves keken elkaar aan en ploften op de sofa neer met een fles wijn voor hun neus. Als het nu geen mooie zomer gaat worden!

De droom

Dit verhaal is geschreven in een bui naar aanleiding van de droom die ons altijd in bezit neemt als wij weer met vakantie zijn in het mooie zuiden van Frankrijk. De geur, het landschap en de huizen die je ervoor uitnodigen, afwegingen die we vaak maken wat wel kan en wat niet, onze kinderen die in Holland wonen, maar ook zo mee zouden willen. Daarom dit verhaal die toch uitkomen op onze ‘Soete dromen’. Dit is weer de naam van mijn kunst en belevingen die ik thuis neerzet, uit gevoel van mijn hart, zo ook dit verhaal en fantasie, niets is op waarheid berust, of toch?

Amusez-Vous

Liesbeth

Auteur : Liesbeth de l’Orme-Jongeneelen