Thailand en Laos

Bestemming: A. Bangkok (Thailand) , B. Nakhon Pathom , C. Khon Kaen , D. Nong Kai , E. Vientiane (Laos) , F. Luang Prabang , G. Chiang Mai (Thailand) , H. Koh Samet
Periode: december 2006
Vervoer: Vliegtuig
Accommodatie: Diverse
Organisatie: Djoser

Om 14:15 uur in de middag konden we van huis vertrekken. Nadat we hadden ingecheckt gingen we om 16:30 uur door de controle naar Airside. Lekker tijd over om nog wat te shoppen en rustig wat te drinken. Eenmaal bij de gate aangekomen waren we het er samen over eens wie van de aanwezigen Djosermensen moesten zijn. Achteraf klopte dat ook nog. Lufthansa vloog ons met de bekende duitse pünklichtkeit naar Frankfurt.

Ook daar tijd zat zodat we het ons inmiddels zeer bekende (en goede) vliegveldrestaurant aandeden. We zaten aan hetzelfde tafeltje als 2 jaar daarvoor te genieten van Bratkartoffeln en Schnitzel. Buiten was het allang donker en we genoten van al die vliegtuiglichtjes op het platform. De vlucht naar Bangkok verliep ook vlekkeloos, niet echt geslapen natuurlijk, maar toch niet al te brak aangekomen rond 14.00 uur plaatselijke tijd op het nieuwe vliegveld waar we al snel in contact kwamen met de overige Djoseraars en met Angelina, onze reisleidster.

Het was een aardig eindje rijden naar het centrum van Bangkok waar we aankwamen bij het Royal hotel, een prima eerste plek, lekker centraal gelegen. Omdat wij eerst andere dingen wilden doen zijn we niet meegegaan met de groep voor het avondeten. Na ons ding gingen we lekker nog wat rondlummelen op Pat Pong, vanouds dé hoerenbuurt van Bangkok, maar nu meer een retegezellige avondmarkt. Natuurlijk kwamen we daar allebei vandaan met een 'echte' Bangkok-Breitling om de pols..... ach ja! Toch wat moe geworden door de reis en het tijdsverschil tuimelden we op tijd ons king-size bedje in.

Om 07:30 uur werden we lekker uitgerust gewekt door het geluid van het drukke verkeer voor het hotel. Wát een mierenhoop! We lieten de groep nog even de groep, want die gingen eerst het Royal Palace en de tempel Wat Po bezoeken en dat lieten we liever aan ons voorbij gaan. We hadden met Angelina afgesproken om 10:30 uur op de pier bij Wat Po zodat we lekker samen rustig konden ontbijten en een tuk-tuk nemen naar de pier. Daar troffen we een heel aardige markt aan, veel gefilmd en rondgekeken. Uiteindelijk kwam de groep pas om 11:30 uur omdat er een vergissing was gemaakt omtrent de tijd. Maakt niks uit, er was genoeg te zien in dat extra uurtje.

De gezamenlijke boottocht over de Klongs was niet echt je-het-van-het. Beetje erg Amsterdam-Rijnkanaal met hier en daar wat aardigs op de oevers en mooie longtailboten die voorbij scheurden. We werden afgezet op een pier dichtbij China Town. Dat was prachtig om te zien, nauwe steegjes met overal waar je keek mensen met negotie en een lawaai van jewelste, indrukwekkend. We namen daarna de expressboot terug naar de niet ver van het hotel gelegen pier. Daarvandaan lopend ontdekten we een heel gezellig straatje met massagesalons, bars en restaurantjes. Dit straatje lag niet ver van de overvolle backpackersstraat Khao San. We besloten om daar vanavond samen te gaan eten. Eerst namen we allebei een heerlijke massage-compleet, ook het gezicht werd niet overgeslagen. De gezichtshuid werd gereinigd, maskertje-kneden-wrijven, in één woord heerlijk! Voor 280 Baht pp waren we weer mens. Lekker gegeten in één van de talloze restaurantjes (Red Snapper van de grill) en om 22:00 lagen we weer heerlijk onder de wol.

Om 06:00 uur ging de wekker genadeloos af, snel koffie op bed, douchen, ontbijten en om 07:30 uur met ons allen in de ruime en luxe Djoserbus. Op weg naar Nakhon Pathom waar we de reusachtige stupa konden bekijken, een prachtig bouwsel met een mooie sfeer, zeer de moeite waard. Daarna trokken we verder naar Damnoen Saduak om de bekende (en toeristische) Floating Market te bezoeken. We hebben daar echt genoten van alles wat daar vanaf onze boot te zien was. De schipper stopte natuurlijk bij allerlei 'neven en nichten' die snuisterijen aan ons wilden slijten (wat ze niet lukte), maar de oosterse sfeer gaf ons toch veel voldoening. Onderweg zagen we nog een soort Varaan zwemmen, zo'n beest zouden we een paar dagen later op de River Kwai nog een keer tegenkomen. Ons derde doel die dag was Kanchanaburi, waar de beroemde brug over de Kwai ligt. De groep zou eerst naar het museum gaan, vervolgens naar het geallieerde kerkhof en dan om 16:30 op de trein stappen om 50 km over de beruchte Birma spoorweg te gaan treinen. Wij sloegen het museum over en trokken te voet alvast richting brug, het was niet ver werd ons gezegd. Nou, niet ver? Het bleek 5 km verder te zijn! Na 2 km zagen we een riksja, dat was de uitkomst! Onze riksja-rijder trapte ons in korte tijd richting brug zodat we daar nog net tijd hadden om hier te voet van alles te bekijken. De groep kwam ondertussen ook aan en tegen 16:30 rolde het treintje het station binnen. Zeer indrukwekkend was de tocht per trein over die beruchte spoorlijn! Naast de lol die we met ons allen hadden ging toch steeds de blik naar buiten met de gedachten aan die arme drommels die hier zo verschrikkelijk hadden geleden. Het beruchte stukje over het viaduct van Wan Po werd door de trein uiterst langzaam genomen, precies zoals ook beschreven stond in de memoires van enkele oud-krijgsgevangenen. De rails hielden op bij Nam Tok, waar de bus al klaar stond om ons in het pikkedonker naar de long tailboten te brengen voor de vaart naar de Jungle Rafts. Vreemd gevoel om zo in het duister te varen, de schipper moest wel katteogen hebben want we kwamen heel aan. De Jungle Rafts hebben geen elektriciteit zodat we retegezellig, maar wat onwennig, onze kamers betrokken bij het flauwe licht van één olielampje.

Heerlijk uitgeslapen gingen we om 08:00 aan het ontbijt. Daarna gelummeld en genoten van de prachtige omgeving vanaf het terras en de veranda, waar we even later gezelschap kregen van een aantal groepsleden zodat het een gezellige boel werd. Één van de 3 dorpsolifanten werd gewassen en gevoederd naast het bruggetje naar de oever, het kon haast niet rustieker! Rond half drie besloten we om maar eens in beweging te komen en de heuvel achter de Jungle Rafts te beklimmen en het dorpje te gaan bekijken. Prachtige wandeling, aardige mensen en een heerlijke rust. Even buiten het dorpje liepen we in een woud met reusachtige bamboes waar we het geluid van een Gekko hoorden. Weer terug op onze veranda zagen we ineens in het water aan de overkant een groot beest zwemmen. Het bleek een grote varaan te zijn, in Thailand noemen ze het beest 'Watermonitor' (Varanus Salvator). Recht tegenover ons had het dier zijn hol zodat we regelmatig konden genieten van dit schouwspel. Heerlijk gegeten, in tegenstelling tot gisteren toen het eten niet smaakte omdat we laat aankwamen en ze het kennelijk lang hadden laten opstaan. Om 22:30 lekker het mandje in, want morgenochtend vroeg weer op.

Om 6 uur wakker omdat we vandaag een lange reisdag hebben. Met enige tegenzin verlieten we dit paradijs. Met de nodige pitstops voor plaspauzes, marktjes bezoeken etc, en ook weer bezoek aan een tempelcomplex (pffft, we worden beetje tempelmoe) stopten we in Ayutthaya voor de lunch. Kwam ons heel goed uit omdat we thuis al hadden gezien dat hier twee geocaches lagen. Die hebben we alle twee kunnen vinden, heel leuk! Een paar uur later arriveerden we ergens in the middle of nowhere bij onze plek voor de komende twee nachten: Khao Yai Villa waar we prachtige huisjes betrokken. Iedereen tevreden, er was bij de receptie zelfs een internetaansluiting die we konden gebruiken met hun laptop. Lekker gegeten met de hele groep, geluierd en gerust van de reis, de was ingeleverd en laat doorgeborreld. Een aantal groepsleden gaat morgen voor een korte trekking op weg, wij besluiten om morgen rustig aan te doen.

Toen we om 8 uur wakker werden hoorden we buiten de leden van de groep die op de trektocht gingen al aan het ontbijt. Wij ontbeten later in alle rust en brachten het grootste deel van de dag lezend, luierend en zwemmend door met vijf andere leden van ons gezelschap. We hadden er zo'n beetje een gewoonte van gemaakt om na een reisdag in elk geval een luierdag te nemen, beviel prima zo. Harm vertelde ons dat hij 2,5 km het weggetje af een klein winkeltje had ontdekt. Mooi excuus voor ons om in de benen te komen en het weggetje af te lopen en inderdaad, na een poos te hebben gelopen vonden we een soort huiskamerwinkeltje waar we wat spulletjes konden inslaan. Teruggekomen troffen we Pat, de chauffeur, aan die de bus helemaal aan het wassen was. 's Avonds met de hele groep lekker aan de barbecue gezeten, kletsen, eten en drinken..... Kun je nagaan wat een lekkere luie dag dit was, we hebben niet eens één foto genomen.

Niet te geloven dat we vandaag al een hele week weg zijn uit Nederland, de tijd lijkt soms te vliegen en soms weer stil te staan. We stonden om half zeven op, want vandaag weer een reisdag en we klommen om 8 uur in de fris gepoetste bus voor de reis naar Khon Kaen. Onderweg natuurlijk de nodige stops.

De 1e stop was bij een pottenbakkerij, niet echt spectaculair, maar fijn om de benen even te strekken en nog wat te shoppen. De 2e stop duurde langer. We stopten in Phimai waar kon worden geluncht. Tegenover de stalletjes bevond zich een werkelijk reusachtige (in de breedte) Banyan boom (Ficus Benjamini) van ongeveer 350 jaar oud. Prachtig om dit te zien en heel apart om onder de boom rond te wandelen. Een ander opmerkelijk verschijnsel in Phimai is het te koop aanbieden van vogels, vissen en schildpadden met de bedoeling dat je ze na de koop vrijlaat. Men dicht je een beter Karma toe als je dit doet, maar het gaat natuurlijk om ordinaire negotie, want ze vangen vrolijk weer nieuwe dieren voor de verkoop. Jeanne kon het niet aanzien en kocht een hele trits vogeltjes die ze vervolgens liet uitvliegen en ik koos een schildpad uit voor een hopelijk bestendig vrij leven. Geen idee natuurlijk hoe lang deze dieren vrij zouden blijven, maar afijn. Twee uur later kwamen we aan in ons volgende hotel in Khon Kaen. De stad bleek niet echt super te zijn, beetje saai en dit gold ook voor het hotel. De kamer was in elk geval schoon en het was maar voor 1 nachtje. Beetje marktjes afgelopen en met ons zessen gegeten in een tentje naast het hotel. Week 1 zit erop!

Goed geslapen, heerlijk ontbeten en om 8 uur weer met z'n allen in de bus voor de reis naar Nong Kai. Na een uurtje stopten we bij een rijstverwerkend bedrijfje. Heel aardig om te zien hoe hier rijst wordt verwerkt en hoeveel soorten rijst er wel niet zijn. Vervolgens stopten we bij een kleine school waar de bus eerst nog een stroomdraad van zijn paal rijdt, dit tot grote hilariteit natuurlijk, 'staan we nu onder spanning?'. Als de draad vakkundig van de bus is verwijderd stappen we het schooltje binnen waar Noi, onze gids, onze namen in Thaise tekens op het bord laat schrijven en de kinderen ze hardop moeten voorlezen. Grappig! Dichtbij Nong Kai bezoeken we Sala Kaew Ku, een soort religieuze Efteling waar een beetje een zonderlinge Laotiaanse man een grote verzameling reusachtige beelden heeft gemaakt van Hindoeïstische en Boeddhistische godheden. Merkwaardig om te zien. Meneer zelf ligt op de bovenste verdieping van het hoofdgebouw dood en gebalsemd te wezen onder een grote glazen stolp (!), vóór hem op de grond een plastic namaak-aquarium met een ronddraaiende dia met vissen erop, aan de wanden allemaal foto's van de jonge meneer en in een hoek zijn bad en zijn bed. Zoals gezegd, een raar soort Efteling! Eind van de middag komen we aan bij ons hotel Prajak Bungalow in Nong Kai. Zoals elke keer deelt Angelina de sleutels van de kamers uit. Wij krijgen een soort penthouse toebedeeld en vinden het een prima hotel. Hoe vergisten we ons, want niet iedereen kreeg zo'n onderkomen. Een aantal moest genoegen nemen met een bizarre kamer die meer weg had van een abbatoir. Geen raam dat open kon, alleen tegels, tegels en nog eens tegels en een klein hoekje met van die braakverwekkende glasstenen voor een beetje licht, tjeemig! Dit moest dus het Djoser hotel zijn dat al door andere groepen was uitgeroepen tot 'Het Slachthuis'. Djoser: niet meer doen! Gelukkig bleek Nong Kai een heel aardig plaatsje aan de oever van de Mekong. Leuk om te slenteren, veel te zien. 's Avonds met de hele groep heel lekker en heel gezellig gegeten in de tuin van Mut Mee Guesthouse. Na nog even te hebben gemaild doken we ons mandje niet te laat in.

Om half zeven weer op, we moeten door! Jammer, het is een leuke plaats, maar wel fijn voor degenen die zo'n rotkamer hebben dat ze daar niet nóg een nacht hoeven te blijven. We gaan vandaag naar Laos en moeten veel tijd inbouwen voor alle grensformaliteiten. Laos is een ouderwetse volksrepubliek (Communistisch c.q. Socialistisch) met alle bureaucratie die dat met zich meebrengt. Formulieren invullen, tot je erbij neervalt dus. Anja had door een misverstand nog geen benodigde pasfoto zodat we onderweg naar de brug moesten stoppen om die te laten maken. De grens was dus ook echt een grens, erg officieel en veel gedoe. Overstappen in een Laotiaanse bus, formulieren in ontvangst nemen, goed invullen, aan meneer-met-pet-in-loket geven (met de centen erbij), wachten, meneer-met-pet-in-loket geeft papieren terug met heel veel stempels, nieuw papier invullen voor volgende meneer-met-pet-in-loket, nog een keer een beetje centjes betalen en hèhè, eindelijk ben je een uurtje later dan zowaar in Laos! Eenmaal dit circus voorbij bleek Laos een prachtig land te zijn met bijzonder hartelijke mensen. We hebben na de grens nergens ook maar iets gemerkt van een of andere communistische bureaucratie. Laos is duidelijk minder beïnvloed door het westen en straalt nog een redelijk authentieke Indo-Chinese sfeer uit. We maken kennis met onze nieuwe gids, de uiterst beminnelijke Lamphai, die zich liever Pai-Pai laat noemen. Hij vergezelt ons naar ons hotel in Vientiane, het Lane-Xang Hotel, waar we, gelukkig allemaal, een prima kamer krijgen met alles erop en eraan.

Lekker hobbelen naar de 'Morning Market' die ook op dit middaguur nog steeds volop open blijkt te zijn. Nog even de laatste kadootjes kopen voor ons op 1e kerstdag geplande feestje. Om 2 uur vertrokken we met de hele bubs in 3 tuk-tuk's voor een sightseeing tour door Vientiane. Natuurlijk met de nodige tempels (eentje was erg bijzonder vanwege de 2 monniken die om 4 uur op de grote ceremoniële trom en een cimbaal sloegen om de geesten uit de stupa te manen op weg te gaan), maar ook een markt buiten de stad waar van alles te koop was en we veel levende dieren vastgebonden zagen liggen wachten op een koper/opeter. Zielig, dat wel, maar onze westerse abbatoirs zijn geen haar beter. Vervolgens een klim naar boven in de imitatie Arc de Triomphe waar het uitzicht in elk geval heel mooi was. 's Avonds met z'n allen onder leiding van PaiPai naar een BBQ-restaurant, waar we weer eens heel anders barbecueën dan we gewend zijn, de vuurpotten staan gewoon voor ons op tafel! Eenmaal in het hotel teruggekeerd borrelen we met een klein groepje nog wat na, wat uiteindelijk uitmondt in een heuse karaoke, heeeeel vals gezongen, maar wel dolle pret!

Vandaag staat een excursie naar een 90 km verderop gelegen stuwmeer op het programma, maar wij hebben niet zoveel zin om een paar uur heen en een paar uur terug te rijden. Na een reisdag lummelen we liever, dus blijven wij met nog 8 anderen lekker 'thuis'. Koffie leuten, ontbijten, nog wat winkelen en lunchen bij het leuke tentje van Li aan de oever van de Mekong. We hadden al gezien dat bijna alle tuintafels voorzien waren van een dambord in mozaïek. Dit was ook hier het geval en er lagen geen damstenen bij, maar kroonkurken. Anja had nog nooit gedamt, dus die moest eraan geloven. Laat ze nou ook nog winnen! Heel gezellig, heel ontspannen. Wij door naar het zwembad achter het hotel, boeken mee. Om de beurt een heerlijke massage in de aangrenzende massagesalon..... superluxe! 's Avonds weer heerlijk gegeten bij Li. Dit soort lummeldagen kunnen we goed waarderen.

We gaan om half 10 met de bus naar het vliegveld waar we het vliegtuig zullen nemen naar Luang Prabang. We blijken te vliegen met een op het oog prima onderhouden ATR-72 van Lao Airlines. Alles loopt op rolletjes, het enige bijzondere dat tijdens de vlucht opviel was het grote aantal bomkraters dat onder ons te zien was, een herinnering aan de tijd dat de Amerikaanse bommenwerpers op weg terug van Noord-Vietnam naar hun Thaise bases de resterende bommen gewoon op het toch communistische Laos donderden. Ons hotel Villa Banlao was echt schitterend. We kregen allemaal een mooie kamer in het nieuwe gedeelte, althans..... Jeanne en George waren de pineut omdat zij als enigen in het oude gedeelte een soort personeelsonderkomentje toebedeeld kregen, de nieuwe kamers waren op, heel lullig voor ze. Eerst een wijntje genomen en een lekker bordje eten in de mooie tuin. Daarna met Coby en Sjaak te voet naar het stadje. Omdat ik de locatie van het hotel op de kaart helemaal verkeerd interpreteer lopen we door mijn schuld een gigantisch eind om, sorry, sorry, sorry..... maar uiteindelijk komen we toch waar we zijn willen. Op een terrasje in de hoofdstraat drinken we wat en raken aan de praat met een Nederlands stel met kinderen dat een wereldreis maakt. Voor 60.000 kippen kopen we wat kadootjes en ook nog een T-shirt met Hamer en Sikkel (waar vind je dat nou nog tegenwoordig). Het is een prachtige en gezellige plaats. Om 17:00 uur wordt een stuk van de hoofdstraat afgezet en beginnen talloze neringdoenden hun koopwaar uit te stallen op kleedjes die op de weg worden gelegd. Terug in het hotel komen we een andere Djosergroep tegen die (jammer voor hen) de oude slechte kamers krijgen toebedeeld. We eten 's avonds met een kleine groep in het overdekte restaurant van het hotel. Het is inmiddels aardig aan het afkoelen zodat sommigen met de jas aan zitten te eten, toch is de stemming opperbest en wordt helemaal hilarisch als er moet worden afgerekend. Je wilt niet weten wat voor spraakverwarringen en rekenfouten worden tentoongesteld, een verhaal op zich en we lagen echt blauw van het lachen.

Lekker ontbeten en met Harm, Coby en Sjaak op weg naar het stadje waar we op ontdekkingsreis gaan. Harm verlustigt zich aan de talloze stalletjes met eten en gaat voor 10.000 kippen voor de bijl en koopt een lekkere kipsateh. Langs de Mekong drinken we een bakkie leut en zien meteen een mooi terras waar we vanavond willen gaan eten. De Scandinavian Bakery blijkt daarna errug lekkere koffie te serveren, een blijvertje dus. Ons was verteld dat buiten het dorp nog een leuke markt was, de PuShi markt. Wij met Harm, Coby en Sjaak daarheen, met een tuk-tuk. Alleen had de bestuurder een verkeerde markt voor ogen en belandden we op een Chinese markt waar nou echt geen donder aan was. De beoogde markt bleek ergens anders te liggen. Dit ergens anders was alleen te bereiken via een stoffige brede zandweg met ontelbare gaten. Wij te voet, maar de afstand was toch te groot zodat we weer een tuk-tuk aanhielden. Dat ding schudde zo enorm in de gaten van de weg dat we bang waren met tuk-tuk en al om te slaan. Achteraf bleek ook die markt niet de moeite waard en keerden we te voet terug naar het hotel waar we vermoeid in de tuin op de luie stoelen vielen, boek en pilsje in de hand. We hadden met Harm afgesproken bij het terras dat we 's morgens hadden ontdekt, maar toen wij daar samen met Coby en Sjaak lang hadden gewacht hebben we maar eten besteld. Harm was in velden nog wegen te ontdekken. Later, veel later, dook hij op samen met Mariette en Dick. Hij had zich in het restaurant vergist, kan gebeuren. Heerlijke dag geweest!

Vandaag staat een excursie op het programma. Onderhand kennen jullie ons wel; we blijven lekker met ons beidjes 'thuis'. Op ons dooie akkertje ontbeten en het dorp in, koffie drinken en aan de praat geraakt met een Hollandse die een beetje aan het backpacken is in Laos. Zij kende Anja van gezicht zei ze. Niet gek als je bedenkt dat zij uit Helmond bleek te komen, waar Anja heel dichtbij heeft gewoond. Een kleine wereld dus. Anja koopt bloesjes van zijde, ik koop een nieuwe broek en een fleece jack voor de koude boottocht van morgen, alles kost hier geen drol, de enige rem die we op ons koopgedrag kunnen verzinnen is de beperkte ruimte in de koffers. Ondertussen viel de stroom in het hele dorp uit zodat we niet konden pinnen met de creditcards. Afgesproken om de spullen 's avonds maar op te halen als er misschien weer stroom is. Rond 13:00 zijn we weer terug in het hotel waar we, lui als we zijn, in de tuinstoelen neervallen, wijn en eten bestellen en een heerlijke middag beleven. Kennis gemaakt met de sympathieke eigenaresse van het hotel, zij bleek in San Diego te wonen en was voor een kort poosje over in Laos. 's Avonds in het dorp internetten, Anja verneemt dat ze cum-laude is geslaagd voor haar examen, feest! Daarna met de hele bubs eten in een restaurant. Was niet geweldig allemaal. De goedkoopste wijn kostte er $34 per fles..... mooi niet dus. We realiseerden ons met spijt dat dit de laatste avond was in het mooie Luang Prabang.

Om 07:30 uur staat het vertrek naar de speedboten gepland, dus weer vroeg op! Koffie op bed, douchen en met de jas aan ontbijten. Om 8 uur werden we uitgezwaaid door PaiPai. Vijf supersnelle boten lagen op ons te wachten in de door de ochtendkou dampende Mekong. We kregen allemaal een helm op en een zwemvest om en namen plaats in de boten, gelukkig maar met zijn vieren per boot en niet met acht personen zoals we op het internet hadden gezien. Om kwart over acht brak de hel los! Allemachtig wat een herrie maakt die motor. Maar goed dat we deugdelijke oorproppen in de oren hadden. In vliegende vaart ging het over de laag staande rivier. Onze GPS gaf een snelheid aan van 62 km/u en omdat we tegen de stroom invoeren moet de werkelijke snelheid ruim 70 km/u zijn geweest en het was in het begin echt bloed- en bloedkoud. Een half uurtje later stopten we bij de grotten van Pak Ou, bekend bedevaartsoord en bezaaid met ontelbare Boeddhabeeldjes. De grotten waren niet echt de moeite waard, wél de wc's! De hoge nood kon hier tenminste na betaling van 3000 kippen-per-plas worden gelenigd. Voort raasden we daarna weer over het water, langs scherpe rotspunten, af en toe zandbanken en een enkele dode hond. Ondanks de snelheid was er genoeg te zien van de omgeving. Veel bossen (ook veel ontbossing), een ijsvogel die voor de boot scheerde en een olifant op de oever..... De Mekong staat erg laag omdat de Chinezen 1000km stroomopwaarts een dam hebben gebouwd. De vrijgekomen ruimte op de zandige oevers wordt nu door de Laotianen benut om allerlei groenten op te telen, een leuk gezicht overal die groene toeven op het gele zand. Rond de middag stopten we voor een lunch op een soort platbodem. Lekkere Tom Yam gegeten. We hadden 3 uur gevaren en nog 3 uur te gaan. Tegen 16:00 stopten we in Huay Xai, waar we de grens met Thailand weer zouden crossen, een kilometertje of 5 verderop. Probleem! De koffers moesten zelf de steile en zeer onregelmatige trap worden opgezeuld zodat we allemaal hijgend als een postpaard boven aankwamen. De tuk-tuk van de groep achter ons bleef halverwege de rit steken door benzinegebrek en de grensbobo's hadden ook peper in de reet nodig. Maar toch zijn we erin geslaagd om aan Thaise zijde af te meren. Ook daar natuurlijk weer formulieren om binnen te komen. Helemaal gaar en geradbraakt werden we uiteindelijk gedropt in ons onderkomen van die nacht, het River Hill hotel in Chiang Saen. Luxe alom in de prachtig en smaakvol ingerichte kamers. De warme douche monterde onze stijve spieren weer op en er stond zowaar een niet onverdienstelijke rode wijn op de kaart! Met de hele groep lekker gegeten en de rest viel vanzelf op zijn plaats.

Om half 9 stapten we in de 3 gereedstaande minibusjes voor een kort ritje naar Sop Ruak, het bekende 3-landenpunt Myanmar/Laos/Thailand. Eerst bezochten we daar het Opium Museum dat in een mooi gebouw bleek gehuisvest. Van alles is daar te zien over dit onderwerp, heel mooi opgezet en de moeite waard. Daarna wat rondkijken, veel winkeltjes natuurlijk en we konden er ook weer Bahtjes pinnen. De busjes brachten ons de steile heuvel op waar we een fantastisch uitzicht hadden over de Gouden Driehoek zo genoemd omdat er vroeger goud werd verdiend met de opiumhandel. We genoten allemaal van het fantastische uitzicht, de camera's klakten erop los. Anja paste een mal hoedje, toch maar niet gekocht. Een kort ritje later werden we gedropt in Mae Sai, een grensplaats waar we de mogelijkheid hadden om de grens met Myanmar(Birma) over te steken. Een paar groepsleden deden dat ook en wij gingen met de anderen de stad in, beetje shoppen en lunchen. Eindelijk vonden we de gemalen Chilipepers waar we naar op zoek waren om onze keukenvoorraad weer aan te vullen. Verder was de stad niet echt geweldig en het speet niemand dat we een paar uur later weer op weg konden voor de anderhalf uur durende reis naar Chiang Rai. Het bezoek aan de Long Necks sloegen we collectief liever over, geen zin om een menselijke dierentuin te bezoeken. We werden ondergebracht in echt het slechtste en goorste hotel van de hele reis: het Lakhun Hotel. Van de vloerbedekking in het trappenhuis kon soep worden gekookt voor een heel regiment, zo vies. De deur van de douche was van boven en van onderen voor een deel weggerot. In ieder geval gelukkig geen kakkerlakken gespot. Dit 'hotel' is Djoser onwaardig! We doen het er maar mee en gaan zo snel als we kunnen naar buiten, de stad in. Zelfde ritueel: marktjes/winkeltjes etc.

Het drielandenpunt tussen Thailand, Myanmar en Laos

's Avonds met z'n allen naar een restaurant waar we onder veel hilariteit zware tafels bijeen schuiven om gezamenlijk ons kerstfeestje te vieren. We hebben wat afgelachen. De tafel vol kadootjes, Angelina had een dobbelspel bedacht waarmee je allemaal 3 kadootjes kon scoren, maar die moest je even makkelijk weer aan een ander afstaan als je van plaats moest ruilen. Buikpijn van het lachen gehad, het was erg gezellig! Onderweg terug naar het 'logement' nog met ons zessen wat gedronken bij de Old Dutch Inn, inderdaad, van een Hollander. Er stonden zelfs bitterballen op het menu en dat wilden we natuurlijk proberen. Ze leken hooguit uiterlijk op bitterballen, maar smaakten heeeeel anders! Het was een heerlijke dag, maar dit kwam helemaal door onze fantastische groep en niet door Chiang Rai, een plaats om wat ons betreft voortaan met een grote boog omheen te gaan.

Vroeg wakker geworden na toch nog behoorlijk te hebben geslapen. Het ontbijt werd op het dakterras geserveerd. Dit bleek perfect bij het logement te passen: steenkoude gebakken eitjes, ham dat in een gamel met vocht dreef en een uur in de wind stonk, bestek nauwelijks aanwezig, koffie zelf maken met poederkoffie, brrrrr.... wegwezen hier! Om 9 uur laten we de zooi opgelucht achter en gaan op weg naar Chiang Mai en zullen alleen sanitaire stops maken. Op een van die stops drinken we een bakkie bij 'Cabbages and Condoms' een horeca-keten met als missie het tegengaan van HIV besmettingen en het promoten van geboortebeperking. Prachtig toch? In het winkeltje zag ik een vaas met een boeket, gemaakt van condooms. Anja kreeg van mij zo'n 'bloemetje', lachen. In Chiang Mai kwamen we aan bij het prachtige 4-sterren Park Hotel. Dit hotel was eigenlijk niet de bedoeling, maar door omstandigheden was elders geen plek voor ons, dus boften we (onverwacht mooie compensatie voor het vieze hok van gisteren. We konden hier 1 nacht blijven, daarna 2 nachten een ander hotel wanneer de diehards van de groep op trekking gaan en de laatste 2 nachten weer hier terug. Goeie deal. Eerst natuurlijk genieten van de mooie kamer, douchen en te voet richting stad om de 1e indrukken op te doen. Lekker koffie gedronken bij Boncafe en in het hotel vast een plekje besproken bij de shuttlebus van het hotel voor vanavond. Genoten van het zwembad dat boven op het dak van het hotel lag en 's avonds met Mariette, Dick en Harm per busje naar de nightmarket op ChangKlan Road. Wat een bruisend geheel, ontelbare stalletjes met van alles te koop. Lekker gegeten, Chiang Mai leek ons goed te bevallen!

Om kwart voor 8 wakker geworden omdat we de groep van 6 die op trekking gaan graag willen uitzwaaien, ze hebben er duidelijk zin in en als ze zijn vertrokken ontbijten wij en maken ons klaar voor de transfer naar het Oasis Hotel bij het station. Daar aangekomen kijkt Angelina op haar neus, want er is niet voor ons geboekt in dit hotel, maar in een ander hotel, het Mitrapap Hotel midden in de stad. Wij erheen en treffen een eenvoudig, maar schoon, hotelletje aan. We krijgen een kamer aan de zonzijde en omdat het er stikkend benauwd is nemen Anja en ik tegen bijbetaling een grotere kamer met airco aan de oostkant. Dit keer geen zwembad, maar door de centrale ligging kunnen we ons toch makkelijk in de stad vermaken. Om half 2 vertrekken we samen met Mariette en Dick (die vandaag 23 jaar zijn getrouwd, dus even gevierd met een lekker wijntje) voor een verkenningswandeling waarbij we en-passant ook nog een geocache opspeuren. Mariette vindt de clou die leidde tot het scoren van de cache, hulde. We bezoeken nog wat tempels en besluiten 's avonds te gaan eten bij Giorgio's. Als we daar even na 8 uur aankomen zit de tent bomvol, maar we kunnen een uurtje later toch een tafel krijgen, klasse. Het eten smaakte geweldig, een aanrader! Lekker moe ons bedje ingetuimeld.

Rond half 9 gaan ontbijten in een soort annex van het hotel. Voor alle ontbijters was maar 1 mes aanwezig, dus dat werd bammetjes hakken met de lepel. Met ons vieren op verkenning de oude stad in, maar dat stelde niet veel voor, het enige voordeel was dat er minder verkeer was. We besloten om twee tuk-tuks te nemen naar het Airport Plaza, een gigantische en zeer moderne shopping mall, waar we de tijd namen om van alles te bekijken en in te slaan. Na anderhalf uur gingen we onderweg naar de Wat Phra Doi Suthep, een mooi tempelcomplex op een berg buiten de stad. Om daar te komen was niet eenvoudig, de chauffeur zette ons op een onverwachte plek in de stad af en we snapten niet waarom. Het bleek een soort van overstapplek te zijn vanwaar we (tuurlijk extra betalen) uiteindelijk via een bochtige bergweg bij de tempel aankwamen. Mariette voelde zich helemaal niet goed door de bochtige weg, dus gingen we eerst even rustig zitten bij één van de talloze eettentjes om haar wat op verhaal te laten komen en iets te kunnen eten. Gelukkig voelde ze zich snel beter en namen we de tandradbaan omhoog naar de tempel. Een prachtig complex! Voor ons was dit echt de mooiste tempel die we tot nu toe hadden gezien. Het was er druk, maar toch hing er een serene sfeer. In een ruimte zat een monnik die je zegende als je dat wilde (wel even bankbiljetje in potje doen graag). Door de hoge ligging hadden we een fenomenaal uitzicht op Chiang Mai. Om half 6 waren we weer in de stad voor een complete massage om de stijve spieren maar weer eens te vertroetelen. Twee uurtjes later vonden we bij een Engelse pub fish-and-chips op de kaart en daar hadden we wel eens zin in. Het smaakte voortreffelijk en werd vergezeld van de nodige wijntjes. Met het prettige vooruitzicht dat we morgen weer naar het heerlijke Park Hotel zouden gaan hebben we elkaar lekker in slaap geknuffeld.

Om kwart voor 6 waren we allebei al wakker, waarschijnlijk door het lawaai van het drukke verkeer pal onder ons raam. Lekker een paar bakkies koffie op bed en om half 8 zaten we weer aan het mesloze ontbijt. Een uurtje later arriveerden we bij het Park Hotel waar we gelukkig vrij snel onze kamer konden betrekken, terug in de weelde. Weer de stad in getuktukt, internetten, keeltabletjes kopen (beetje verkouden geworden) en een beurtje kapper voor René. Voor 70 Baht kompleet geknipt, gemasseerd en zelfs de ouwemannenoren laten scheren (met mes, geen drupje bloed, knap hoor). Lekker zonnen bij het zwembad daarna, boeken mee, Singha biertje en een wijntje en heerlijke sandwiches erbij. De groep trekkers was ook weer teruggekomen, ze hadden het prima naar hun zin gehad gelukkig en we waren als groep weer compleet. 's Avonds met de hele bubs naar een filiaal van Giorgio's uit eten. Dit lag ergens in de buurt van het vliegveld, maar de taxichauffeur raakte helemaal verdwaald, we deden er 3 kwartier over om er te komen en 1 kwartier om terug te rijden! Het restaurant was helemaal nieuw en het eten puik! Om 23.00 uur teruggekeerd, lekker pitten, want morgen is het een fietsdag.

Om 9 uur staan we allemaal buiten klaar voor de geplande fietstocht-met-gids. We krijgen allemaal een helm op (welke Hollander fietst er nou met een helm?) en een soort ATB op maat en pedalen vrolijk richting het zuiden. Bij het oversteken van een smalle brug over de Ping komt Johan lelijk te vallen en heeft beide knieën open, eventjes niet opgelet. Hij wordt gelukkig vakkundig gesoigneerd door de gids, blijft er vrolijk onder en we kunnen weer door. Het landschap is heel aardig, lekker rustig en landelijk. Het valt op dat er zoveel mooie huizen willekeurig tussen de kleinere daglonerswoninkjes staan, maatschappelijke integratie op haar best. We stoppen bij een leprozendorp met duidelijk Christelijke inslag (er is een kerk bij), krijgen wat te snoepen en de gelegenheid om souvenirs te kopen. Als de onwennige billen weer wat op vorm gekomen zijn trappen we weer verder. We stoppen bij een open plek waar ogenschijnlijk niks te zien is, alleen wat muurtjes. De gids legt uit dat deze muurtjes verbrandingsplaatsen zijn waar men de doden cremeert, hij laat ons de as zien die is achtergebleven met daarin resten van menselijke botten. Bizar, maar eigenlijk heel natuurlijk. Ernaast staat een soort pagode met een ovendeur. Daarin word je verbrand als je geld hebt, verschil moet er zijn toch? Voordat we weer bij het hotel aankomen fietsen we nog even door een sloppenwijkje waar we zien hoe de mensen die we in de stad met hun koopwaar zien leuren leven. Hoe? Dat wil je niet weten! 's Middags om 2 uur liggen we aan of in het zwembad om de zadelpijn over te laten gaan en lekker te zonnen, wat een contrast met de sloppenwijk, we zijn bofkonten. Als we lekker doorgebakken zijn even een douche en hup, natuurlijk weer de stad in, we krijgen er geen genoeg van en hebben eigenlijk al meer gekocht dan we willen hebben, maar ja.... maakt het uit. Als we op een terrasje een wijntje zitten te drinken komt Harm gezellig even bijschuiven en nadat we nog een voetmassage hebben genoten eten we heerlijk Chicken-in-the-Basket bij de Engelse pub. De shuttlebus van 22:15 uur bracht ons bij het hotel terug waar we Coby en Sjaak nog tegenkwamen en er gezellig een glaasje mee dronken. Chiang Mai was ons prima bevallen!

Blijft vreemd, op oudejaarsdag wakker worden en warmte voelen en palmbomen zien, afzien hoor. We ontbijten op ons dooie akkertje, nemen nog een toertje dakterras en staan rond 12 uur met de koffers op de gang; de kamer moet worden opgeleverd, want we gaan vandaag weer weg hier. De bagage wordt in een hoek van de grote hal van het hotel bijeengezet en wij kunnen nog een paar uurtjes onszelf vermaken. Tuurlijk weer in de stad, tjeemig, lijkt wel een verslaving. We doen de laatste inkopen, komen een boel groepsgenoten tegen die allemaal met de zelfde missie zijn en zijn om 15.15 uur weer terug bij het hotel waar we in tuktuks naar het station worden gebracht. De nachttrein is perfect op tijd en we kunnen al snel instappen. Gelukkig is de hele groep in 1 wagon bij elkaar. We zitten goed en wel wanneer de trein vertrekt. Gezelligheid alom, veel kletsen, beetje uit het raam kijken en lezen. Zo kan oudejaarsavond ook zijn eigen charme hebben. De wagonchef is een chagrijnig figuur zonder enige humor, hij loopt bars te wezen en denkt misschien dat wij wel bang voor hem worden. Wij dachten van niet dus. Er komt een man langs met de vraag wat we willen eten en tegelijk ook maar even het ontbijt opgeven aub. Wij rokers van de groep (Anja en ik, Harm, Eef en Marion) lopen op gezette tijden 1 wagon naar voren waar gerookt mag worden. Het is de restauratiewagon die nu is omgetoverd tot een heuse disco. Boel lawaai, overvol en wij kunnen in het nauwe gangetje staan bij de open ramen. Ging allemaal prima, tot het na tienen werd. Als je toen van je plek wegging bleek bij terugkomst dat de wagonchef je zitplaatsen had omgetoverd in twee bedjes...... de prijs van roken is hoog tegenwoordig! Echt retegezellig in onze wagon, de rum vloeide rijkelijk, iedereen was goed gemutst. Wat je toch niet zou verwachten gebeurde toch: we vielen ruim voor twaalven in diepe slaap! 2007 moest nog even wachten tot morgen.

Om 7 uur 's morgens rolt de nachttrein het station van Bangkok binnen. Wij zijn inmiddels al een poosje wakker en hebben het ontbijt achter de kiezen. Tegen alle verwachting in hebben we heerlijk geslapen bij het geschommel van de trein. De vertrouwde grote bus van Marvel Holidays pikte ons op, we hadden weer alle ruimte in dat grote ding. Op naar Ban Phe, waar we de boot naar Koh Samed zouden pakken. De eerste stop werd om 8:30 uur gemaakt om degenen die dat nog niet hadden gedaan de gelegenheid te geven te ontbijten. Wij lekker buiten met een grote mok prima koffie. In Ban Phe moeten we met de baggage over een lange steiger die vol met spleten en gaten zit, dat maakte het er voor de kleine wieltjes onder al die koffers niet makkelijker op.

Eenmaal op de boot konden we heerlijk uitwaaien en genieten van de zee en het mooie uitzicht. Een tweede Djosergroep had zich inmiddels bij ons gevoegd, zij deden de 14-daagse rondreis Thailand en zouden in hetzelfde resort als wij verblijven. De boot ging in een mooie baai voor anker en een ponton kwam langszij om ons naar het strand te varen waar we op het terras van Samet Cabana wachtten op het gereedkomen van onze huisjes, het was immers nog ruim voor twaalven. De laatsten van de groep kregen pas tegen 2 uur de sleutels, erg vlot ging het niet. De huisjes waren nieuw, schoon en smaakvol ingericht. We hadden geluk dat wij een huisje aan het strand kregen. Mooi uitzicht dus. Meteen de zwemkleding aan natuurlijk en korte tijd later doken we in het azuurblauwe warme water, heerlijk na zo'n lange reis! Een paar uur genieten later zijn we wat rondgelopen langs het strand. Mooi allemaal, hier kunnen we wel een paar dagen zoet blijven. Om 7 uur gegeten in het kleine restaurantje in de linkerhoek van de baai, waar we een prachtig uitzicht hadden. Harm voegde zich bij ons en we hebben gezellig zitten kletsen. Even later hoorden we dat Evert lelijk was gevallen bij hun huisje en dat hij naar de polikliniek was gebracht om hechtingen in zijn bovenlip te laten aanbrengen, naar nieuws! Gelukkig leed zijn goede humeur er niet onder. We hoorden dat er nog 2 ongelukjes waren gebeurd bij de andere groep, kennelijk een gevaarlijke omgeving hier....

Goed uitgeslapen zitten we op ons terrasje aan onze ochtendkoffie, zo'n dompelaartje willen we op geen vakantie missen. Op het strand voor ons huisje spelen hondjes, het water is nog een vlakke spiegel en het is al lekker warm. Het 'bandenvrouwtje', we noemen haar zo omdat ze naast allerlei andere spulletjes ook binnenbanden verhuurt om te dobberen, groet ons vriendelijk en is al bezig met het uitstallen van haar handeltje. We genieten de hele dag vet van deze luxe, lezen veel, zwemmen en dobberen en kopen heerlijke gegrilde kip bij een stalletje verderop. Rond 11 uur ineens een commotie: er lopen jonge hondjes met schurft en die worden gevangen en afgevoerd. Veel lawaai allemaal, we hopen maar dat ze ergens goed worden verzorgd, maar zijn daar niet echt gerust op. Om 5 uur nemen we samen een ritje met een open pick-up naar Hat Sai Kaew, de enige min of meer drukke plaats van het eiland. De weg erheen is niet verhard en zo vol met kuilen en geulen dat de pick-up langzaam zigzaggend zijn weg moet banen. De jungle langs de weg is werkelijk ondoordringbaar. We winkelen wat en vleien ons neer op het strand van een mooi restaurant. Ze hebben matten neergelegd, mooie bamboe tafeltjes neergezet en we liggen half rechtop op zo'n driehoekig Thais kussen. Beetje decadent, maar wel erg leuk om zo aanliggend te genieten van wijn en eten. Af en toe zien we een grote lampion voorbijvliegen, hoogte winnend door een klein vuurtje eronder, een heel apart gezicht en een leuk gebruik. Eenmaal terug nog even lekker een wijntje gedronken op ons terrasje en heerlijk met een verwend gevoel ons mandje in.

We beginnen met enige spijt aan onze laatste volle dag van deze fijne vakantie en besluiten er alles uit te halen. We huren weer banden en snorkelspulletjes en brengen de hele dag door aan of in het water. Het onderwaterleven bleek niet echt spectaculair te zijn, alleen bij de rotsen konden we wat vissen en zeeanemonen zien, gelukkig geen zeeëgels. We werden door Pop, de eigenaar van het resort, voorgesteld aan de lokale agent van Djoser die verantwoordelijk was voor onze reis. Aardige man, hij wilde graag weten hoe we alles hadden ervaren. Natuurlijk vertelden we hem dat alles fantastisch was geweest, maar dat hij het slechte hotel in Chiang Rai maar moest schrappen en ook het 'slachthuis' aan moest spreken. Dat van Chiang Rai wist hij al zei hij en wij zouden de laatste groep van Djoser in dat hotel zijn geweest. Nou, we zijn benieuwd! Ondertussen vernamen we dat er weer wat ongelukjes waren geweest bij de andere groep. Een vrouw was bij haar huisje in hetzelfde gat gevallen als Evert bij zijn huisje. Ze kon niet lopen en er werd al druk gefaxt en gebeld om haar morgen met Lufthansa mee te krijgen. Dit viel nog niet mee, maar gelukkig hoorden we 's avonds dat het toch was gelukt. We hadden afgesproken om 's avonds met de hele groep een afscheidsetentje te hebben. Angelina had gereserveerd bij de Bay Watch Bar, een restaurant van een Nederlander. Het etentje liep echter volledig uit de hand; een deel van de groep kreeg al snel eten voorgeschoteld (dat achteraf voor een heel andere tafel bleek te zijn bestemd, wisten zij veel) terwijl de rest anderhalf uur moest wachten. Toen het sommigen te bar werd begon de een na de ander boos weg te lopen. Daar ging ons afscheidsetentje! We bleven uiteindelijk met 7 personen over, best een domper. Het eten was niet slecht, maar toen het op afrekenen aankwam begon het gedonder weer: Anja moest veel meer betalen dan ze had besteld en de anderen hadden het niet veel beter. Cor, de mede-eigenaar, vond de groep maar waardeloos, wij hem en zijn tent ook dus! Teleurgesteld dropen we af, we hadden ons de laatste avond heel anders voorgesteld. Het kan verkeren.

Vandaag is het koffers pakken! We zullen de boot om half 3 nemen en moeten de kamers om 12 uur ontruimen. Alle bagage wordt verzameld en de meesten doden de tijd met nog wat zwemmen, sloten koffie en lezen. Jammer dat het is afgelopen. Vroeg in de middag komt er weer een Djosergroep aan onder leiding van Noi, onze sympathieke gids van de 1e week. Een hartelijk weerzien, zij weet nog veel van onze namen te herinneren en is net zo blij als wij met het weerzien. Het eiland verdwijnt 's middags langzaam achter de boot, om half 5 stappen we op het vasteland in de grote bus en rijden door het donker wordende land naar de luchthaven van Bangkok, slechts afgewisseld met een eetstop bij (je verzint het niet) McDonalds! We hebben op het vliegveld tijd genoeg en gaan nog even winkelen, René wilde graag een nieuwe camera kopen en we vinden in de TaxFree een mooi exemplaar. Na een paar wijntjes te hebben gedronken kunnen we in de grote 747-400 van Lufthansa stappen en krijgen perfecte zitplaatsen bij het schot zodat de benen dit keer niet klem komen te zitten. We vallen al snel in slaap bij het monotone vliegtuiggeluid.

De hele reis verloopt verder 'uneventful', op Frankfurt drinken we nog wat koffie en wisselen nog wat ervaringen met elkaar uit. Het vliegtuig naar Amsterdam vertrekt ook weer pünktlich en we komen bij het ochtendgloren aan op Schiphol. Bij de band nemen we hartelijk afscheid van onze medereizigers waarmee we zoveel plezier hebben beleefd en spreken af om elkaar op de hoogte te houden van nieuwe foto's e.d. Omdat we besloten hadden dit jaar niet de auto op P3 te zetten gingen we met de trein naar huis. Ja hoor, we zijn weer in Nederland! De NS laat omroepen dat er een grote computerstoring is en er geen treinverkeer mogelijk is tussen Amsterdam en Utrecht. Het werd dus meer dan drie uur voordat we eindelijk met onze koffers in huis stonden. Moe, dat wel, maar toch ook weer fijn om thuis te zijn. Djoser mag volgend jaar weer onze operator zijn.

Gratis reisvoorstel Thailand

9,3
op basis van 360 reviews

3 consumenten awards

PANGEA Travel won in 2024 de Reisgraag award

Lees meer

8,4
op basis van 377 reviews

2 consumenten awards

FOX, verre reizen van ANWB won in 2021 de Reisgraag award

Lees meer

8,1
op basis van 124 reviews

1 consumenten award

Sawadee Reizen won in 2014 de Reisgraag award

Lees meer

Heb je interesse in een reis naar Thailand? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Thailand, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.