Citytrip Málaga met mijn zus

Bestemming: A. Málaga (Spanje)
Periode: november 2014
Vervoer: Vlucht vanuit Düsseldorf Weeze met Ryanair
Accommodatie: Petit Palace Plaza Hotel
Organisatie: Ryanair

Mijn zus en ik hebben nood aan een tripje. We werken fulltime en we hebben een zomervakantie zonder zomer en zonder vakantie gehad. We willen naar een plaats waar het warm is, waar er niet de hele dag ‘mamaaaaa’ geroepen wordt en waar het eten voor ons klaarstaat, verder maakt het ons weinig uit waar we heen gaan. Belangrijkste vereiste: niet te duur. Dus zoeken we bij Ryanair een vlucht vanuit Eindhoven, Maastricht of Düsseldorf naar eender welke plaats in Zuid-Spanje (ik ben verliefd op Spanje). Het wordt Malaga, van vrijdag 7 november tot woensdag 12 november. We vliegen met z'n tweeën heen en terug voor 300 euro. Al weken van tevoren checken we elke dag de weersvoorspellingen en mailen we elkaar screenprints van zonnetjes en temperaturen rond de 25°. We tellen af!

We moeten al om 7 uur 's morgens in Düsseldorf zijn, en daar valt dan nog niet veel te beleven. Gelukkig heeft mijn zus een hele fles spraakwater op dus ik heb geen tijd om me te vervelen. Ik heb ook nog mijn e-reader vol nieuwe boeken bij, dus als ze even stilvalt kan ik altijd nog lezen. Ik heb een hekel aan vliegen, en meteen na het opstijgen herinner ik me weer hoe het is om in een vliegtuig van Ryanair te zitten. De mevrouw voor me zet zonder iets te vragen haar stoelleuning naar achteren en er wordt voortdurend tegen mijn stoel geduwd. Ik betaal 2,5 € voor een miniblikje lauwe cola light en moet verschrikkelijk plassen, maar ik heb geen zin om 10 mensen te vragen of ik alsjeblieft even langs mag. Ik wacht wel. Na nog geen 3 uur landen we in Málaga en als we uitstappen en ik de warme zon op mijn gezicht voel, ben ik die hele vlucht meteen vergeten!

Vervoer in Málaga

Voor vertrek had ik al bij het hotel nagevraagd hoe we vanaf de luchthaven het snelst in het centrum raken, dus we nemen voor 3 euro de snelbus naar het centrum. De bus zit vol en iedereen heeft bagage, dus we moeten blijven staan. De chauffeur geeft na zo’n 20 minuten aan dat we aan de halte op de Alameda Principal zijn, en een beetje verdwaasd stappen we uit. Het is druk, we staan op de stoep langs een weg waar auto’s luid toeterend fietsers ontwijken en voetgangers net niet van hun sokken rijden, en we weten niet zo goed waar heen. Met de plattegrond in de hand proberen we ons te oriënteren en we steken over richting Calle Marqués de Larios. Een verkeersvrije winkelstraat, dat is al beter! Aan het einde van de straat zou rechts een klein straatje moeten zijn dat naar ons hotel leidt, op Streetview hebben we al gezien dat het tegenover een grote schoenenwinkel ligt. Alleen maar goed nieuws dus! Net voor we bij het hotel komen kopen we bij Pans & Company een broodje voor de lunch. Ik ken Pans uit de tijd dat ik in Spanje studeerde, en het is nog steeds een aanrader als je een snelle, goedkope en relatief gezonde lunch wilt.

Petit Palace Plaza Hotel

De Travel Counsellor van het bedrijf waar mijn zus werkt heeft ons ondergebracht in het Petit Palace Plaza Hotel. Volgens internet een “hightech design hotel” met alles erop en eraan. Het hotel ligt in een oud gebouw op de hoek van 2 smalle straatjes en de buitenkant ziet er gezellig uit. We checken in en gaan naar onze kamer op de 2de verdieping. Die valt een beetje tegen... Redelijk klein, met zicht op de overdekte binnenplaats maar dus ook op de 3 binnengevels van het hotel. Mijn zus is niet tevreden en draagt me op om bij de receptie een grotere kamer te vragen. Ik verzin dus maar dat ze claustrofobie heeft en dat we dat bij de boeking vermeld hebben, en vraag een kamer aan de straatkant. De receptioniste bekijkt me sceptisch maar geeft ons dan toch de sleutel van een kamer op de 4de verdieping. Stukken beter! Een groot raam, veel licht en zicht op de kathedraal. In het straatje onder ons raam liggen wel een aantal bars waar nu al luidruchtige Spanjaarden aan het bier zitten... De badkamer is bijna even groot als de kamer en heeft een grote inloopdouche met allerlei knoppen en massagestralen, en de douchespulletjes zijn van Rituals. In elke kamer staat een laptop en is er gratis wifi, maar die laptop ziet eruit alsof hij ouder is dan mijn zus en ik samen, dus we gebruiken alleen de wifi-code die we aan de receptie gekregen hebben.

Winkelen in Malaga

We ruimen onze spullen op en besluiten de buurt te verkennen. We lopen door winkelstraten met bekende ketens als Zara, H&M en Mango maar zien ook onbekende kleinere winkels, bakkerijen en restaurants. We drinken een aperitiefje bij La Cueva 1900 (2 Calle Atarazanas) en krijgen er meteen wat tapas bij. Voor een cola light en een glas witte wijn betalen we 4.50 €, hier komen we zeker terug! In Spanje zijn de meeste winkels tot 21 uur open, dus we kijken nog wat rond. Er zijn overal souvenirwinkeltjes die volgestouwd zijn met de typische aanstekers, magneten en t-shirts die je in elke toeristische plaats vindt. We zijn wel fan van de mini-flamencojurkjes en schoentjes en besluiten maar om er voor al onze dochters eentje mee te nemen. Málaga blijkt ook de stad van de schoenen te zijn, in de omgeving van ons hotel vinden we minstens 20 schoenenwinkels. Het oude stadscentrum van Málaga is prachtig, zeker als het donker wordt. Tussen moderne winkels en pleinen staan oude kerken die 's avonds sfeervol verlicht worden, en de straten zijn zo goed als allemaal verkeersvrij. Om half 10 is het nog steeds aangenaam warm en gezellig druk in de straatjes.

Strand van Málaga

Mijn zus heeft slecht geslapen en klaagt over het bed en het kussen. Matras te hard, kussen te zacht. Ik heb geen klachten over het bed, ik slaap thuis ook niet goed. We spreken af om straks van bed te wisselen en trekken er dan op uit. Niet ver van het hotel vinden we een VVV-kantoor en daar krijgen we een plattegrond en heel wat info over de stad. We lopen richting strand maar tussen de gebouwen in is het koud en donker en het waait vrij hard en voor we er zijn moeten we nog de drukke Plaza de la Marina oversteken. Langs de weg staan zeker 20 paarden-met-kar te wachten op toeristen die een ritje willen maken en de stank is niet te harden. Snel doorlopen! We komen eerst bij de jachthaven maar zien in de verte ook het zandstrand. Het is best druk, er is net een cruiseschip vol Amerikanen aangemeerd, het gigantische geval torent boven ons uit. De boulevard – Muelle Uno – wordt grotendeels afgeschermd door een overdekte passage met grote ramen, waardoor er veel zon en weinig wind is. Rond de jachthaven liggen allerlei leuke winkels, restaurants en cafés en die zondag is er een markt met handgemaakte kleren en sieraden. Mijn zus en ik houden niet zo van architectuur en geschiedenis, maar vinden toch dat we Málaga niet kunnen verlaten zonder een kijkje te nemen in de kathedraal en bovenop de berg.

Catedrál de la Encanación, Gibralfaro & Alcazaba

We moeten 5 euro betalen om De Catedral de la Encarnación te bezichtigen (sinds wanneer moet je betalen om een kerk binnen te gaan?) maar ze is wel erg mooi. De kathedraal is gebouwd op de resten van de Moorse Mezquita Aljama en de bouw heeft zo'n 2 eeuwen geduurd. Daardoor zie je verschillende bouwstijlen, heel imposant! Het museum in de kathedraal slaan we over.
Aan de centrale bushalte op de Plaza de la Marina nemen we de bus om het Gibralfaro te bezoeken. De wegen zijn steil en smal en de chauffeur neemt het niet zo nauw met de verkeersregels, dus we zijn blij als we veilig en wel boven op de berg staan. We wilden in eerste instantie via het lager gelegen Alcazaba het wandelpad nemen tot aan het kasteel – of wat er nog van over is – maar dat is omwille van werken afgesloten. We kijken wat rond in het kasteel maar genieten vooral van twee eekhoorntjes die van de ene boom naar de andere springen. Ze hebben blijkbaar geleerd dat waar er mensen zijn, er eten is! Via een ander pad kunnen we wel terug naar het Alcazaba lopen. Het is een stevige wandeling maar het uitzicht is prachtig en zolang de zon schijnt vinden we het niet erg. We hadden gehoopt om na het Alcazaba het Romeins theater te bezoeken, maar dat is vandaag gesloten voor het publiek. Wat jammer! In een hoekje tegen de muur van het theater zit een man gitaar te spelen, hij heeft cd's bij die hij verkoopt. Een klas 6 à 7-jarigen kijkt geïnteresseerd toe maar lijkt heel wat minder enthousiast als de juf roept dat ze door moeten lopen. Voor wie meer info wilt over de archeologische bezienswaardigheden is er online meer dan genoeg info te vinden, dus ik ga er verder niet over uitweiden. Andere places-to-be waar wij níet zijn geweest, zijn het museum van Picasso, het Engelse kerkhof en de overdekte markt Mercado Central de Atarazanas. Mijn zus heeft het na het Alcazaba wel gehad met oude stenen en musea. Voor cultuuruitstapjes had ik met mijn vriend moeten komen, ik ben nu op vakantie met Becky uit de Shopaholic-reeks!